ຫາກເຮົາຫາເຫດຜົນໃຫ້ກັບຕົນເອງວ່າ: ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຮັກຄົນໆນິຫລາຍ, ແລ້ວເຫດຜົນທີ່ໄດ້ກໍ່ມີພຽງຄຳວ່າ: ຮັກກໍ່ເພາະຮັກ, ຟັງເບິ່ງແລ້ວອາດເລື່ອນລອຍບໍ່ມີຈຸດໝາຍປາຍທາງເລີຍ. ແຕ່ສຳລັບຄົນທີ່ ຮັກກັນນັ້ນເຫດຜົນເທົ່ານີ້ກໍ່ພຽງພໍແລ້ວທີ່ຈະສານຕໍ່ຄວາມຮັກໃຫ້ຢູ່ໄດ້ຕໍ່ໄປ.

      ແຕ່ກັບຄົນທີ່ເຮົາຮັກເຂົາແລ້ວ ເຂົາຊ້ຳພັດບໍ່ຮັກບໍ່ສົນໃຈຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີໃຫ້ກັບເຂົາ, ເຂົາຄົນນັ້ນບໍ່ເຄີຍເບິ່ງເຫັນຄຸນຄ່າຂອງມັນເລີຍແມ່ນແຕ່ໜ້ອຍດຽວ ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາຈະເຮັດ ດີກັບເຂົາພຽງໃດກໍ່ຕາມ ເຊິ່ງກັບຄົນແນວນີ້ ຖ້າເຮົາມີຄວາມຫວັງ ຫລື ຕັ້ງຄວາມຫວັງຫລາຍພຽງໃດກັບເຂົາ ມັນກໍ່ຈະສ້າງຄວາມເມື່ອຍທັງກາຍ ແລະ ໃຈໃຫ້ກັບເຮົາຫລາຍເທ່ົານັ້ນ. ແຕ່ຖ້າ ຫາກວ່າເຮັດໄປແລ້ວ ຫລື ໄດ້ຮັກ ແລະ ເຮັດ ແລ້ວມີຄວາມສຸກກໍ່ຖືວ່າແລ້ວໄປ. ຖ້າຫາກມີຄວາມສຸກແລ້ວ ແຕ່ເມື່ອຍທັງກາຍ ແລະ ໃຈຕົນເອງ ເຮົາກໍ່ຄວນພິຈາລະນາເບິ່ງຄືນ.

     ຄົນເຮົາຖ້າຫາກເມື່ອຍແລ້ວບໍ່ວ່າເລື່ອງຫຍັງກໍ່ຕາມເຮົາກໍ່ຕ້ອງໄດ້ຢຸດພັກເສຍກ່ອນ. ຄວາມຮັກກໍ່ເຊັ່ນດຽວກັນ ຖ້າຫາກເມື່ອຍໃຈແລ້ວກໍ່ລອງຢຸດພັກຜ່ອນເບິ່ງຈັກໜ່ອຍ.

     ລອງເຊົາແລ່ນນຳໃຜຈັກຄົນໜຶ່ງ ແລ້ວ ກັບມາຢ່າງນຳຕົນເອງຈັກຄັ້ງ ແລ້ວເຮົາຈະຮູ້ສຶກດີກ່ອນທີ່ເຮົາຕ້ອງແລ່ນນຳຄົນໆນັ້ນ.

     ການທີ່ຮຽນຮູ້ຮັກຕົນເອງນັ້ນ ບໍ່ມີທາງທີ່ຈະເມື່ອຍຄືກັບເຮົາຮັກໃຜຄົນໜຶ່ງແລ້ວເຂົາບໍ່ຮັກເຮົາ.