ປະເທດເຮົາປັດຈຸບັນເປັນປະເທດພວມພັດທະນາ, ການຜະລິດຂອງຊາວຜູ້ອອກແຮງງານສ່ວນຫຼາຍແມ່ນການກະສິກຳທີ່ອາໄສທຳມະຊາດເປັນຕົ້ນຕໍ. ຍ້ອນແນວນັ້ນປະຊາຊົນເຮົາຈຶ່ງທຸກຍາກລຳບາກ, ລາຍໄດ້ແຫ່ງຊາດຕ່ຳຫຼາຍ ສິນຄ້າຂາອອກຂາດຸນຢ່າງມະຫາສານ. ເພື່ອແກ້ໄຂສະພາບດັ່ງກ່າວ ພັກ ແລະ ລັດຖະບານເຮົາ ຈຶ່ງໄດ້ມີນະໂຍບາຍຫັນເສດຖະກິດແບບທຳມະຊາດໄປສູ່ເສດຖະກິດສິນຄ້າ ແລະ ກໍ່ມີແຕ່ແນວນັ້ນປະເທດຊາດ ແລະ ປະຊາຊົນຈຶ່ງຈະຮັ່ງມີຜາສຸກ ປະເທດຊາດມັ່ງຄັ່ງເຂັ້ມແຂງ ທຽມທັນກັບເພື່ອນມິດໃນໂລກ.

ເນື້ອໃນຂອງສຳຄັນຂອງການຫັນເສດຖະກິດທຳມະຊາດໄປສູ່ເສດຖະກິດສິນຄ້າແມ່ນ:

- ຂະຫຍາຍການຜະລິດກຳສິກຳ-ປ່າໄມ ໂດຍຖືເອົາການຄ້າເປັນຕ່ອງໂສ້ ແລະ ການຄົມມະນາຄົມເປັນປາຍແຫຼມ.

- ຫັນປ່ຽນແບບແຜນດຳລົງຊີວິດຢ່າງມີຈຸດສຸມ, ມີແຜນການ ແລະ ຜະລິດສິນຄ້າໃຫ້ນັບມື້ນັບຫຼາຍໃຫ້ແກ່ຕະຫຼາດ.

- ຈັດສັນອາຊີບ, ແບ່ງເຂດການຜະລິດ ແລະ ຂະແໜງການທີ່ມີລັກສະນະບູລິມະສິດ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມີການຜະລິດຂະໜາດໃຫຍ່ ແລະ ເຕົ້າໂຮມການຜະລິດໃນຂະແໜງເສດຖະກິດຕ່າງໆ.

ວິທີການດຳເນີນ ແມ່ນຖືເອົາແຕ່ລະຄອບຄົວຂອງຊາວກະສິກອນເປັນຫົວໜ່ວຍເສດຖະກິດ ແລະ ເປັນເປົ້າໝາຍຕົ້ນຕໍໃນການຂະຫຍາຍການຜະລິດ ຖືເອົາຄອບຄົວຕົວແບບເປັນປັນໄຈສົ່ງເສີມການຜະລິດທຸລະກິດໃນຂະແໜງການເສດຖະກິດຕ່າງໆ.

ສະຫຼບຄວາມວ່າ: ການຫັນເສດຖະກິດທຳມະຊາດ ໄປສູ່ເສດຖະກິດສິນຄ້າ ແມ່ນການຫັນພື້ນຖານເສດຖະກິດເອກະເທດແຈກຍາຍຂອງປະເທດເຮົາໄປສູ່ເສດຖະກິດໃຫຍ່, ບົນພື້ນຖານການນຳໃຊ້ພາຫະນະຜະລິດທີ່ທັນສະໄໝເທື່ອລະກ້າວ, ແມ່ນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການສ້າງປະເທດເຮົາໃຫ້ກາຍປັນປະເທດທີ່ມີກະສິກຳຂະຫຍາຍຕົວກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດສາຫະກຳທີ່ທັນສະໄໝ, ເຮັດໃຫ້ປະເທດເຮົາຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກຫຼ້າຫຼັງ ແລ້ວ ພ້ອມກັນປະຕິບັດສອງໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດຂອງພັກເຮົາຄື ປົກປັກຮັກສາລະບອບໃຫມ່ ແລະ ສ້າງສາປະເທດຊາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ.