1) ຊາວພຸດຖືເອົາ ພຮະພຸດ ພຮະທຳ ແລະ ພຮະສົງເປັນທີ່ເພີ່ງອັນປະເສີດ

2) ຊາວພຸດເຊື່ອຫມັ້ນໃນກົດຂອງກຳ ເຮັດດີໄດ້ດີ ແລະ ເຮັດຊົ່ວໄດ້ຊົ່ວ

3) ຊາວພຸດຍອມໃຫ້ພຮະພຸດທະເຈົ້າເປັນຜູ້ນຳທາງຊີວິດຖືເອົາພຮະທຳເປັນແນວທາງຂອງຊີວິດ ແລະ ຖືເອົາພຮະສົງເປັນບຸກຄົນຕົວຢ່າງຜູ້ນຳທາງຊີວິດແລະເດີນຕາມແບບພຮະສົງຕະຫລອດໄປ

4) ຊາວພຸດຈະບໍ່ກາບໄຫວ້ສີ່ງອື່ນທີ່ຊາວໂລກຖືວ່າຂັງຫລືວ່າສັກສິດ

5) ຊາວພຸດຈະບໍ່ເຊື່ອໃນຊາຕາຊີວິດໃນຫມໍດູແຕ່ຈະເຊື່ອວ່າຕົນເອງສ້າງຊີວິດໃຫ້ແກ່ຕົນເອງ

6) ຊາວພຸດເວລາມີຄວາມທຸກທີ່ຕົນເອງຈະບໍ່ແລ່ນໄປຫາຫມໍດູໃຫ້ເສຍເວລາໂດຍເປົ່າປະໂຫຍດ

7) ຊາວພຸດຖືວ່າຄວາມບັງເອີນບໍ່ມີ ແຕ່ທຸກຢ່າງເກີດຈາກເຫດເມື່ອປາສະຈາກເຫດ ຜົນຈະເກີດຂື້ນບໍ່ໄດ້ເຫດທີ່ແທ້ຈິງຢູ່ທີ່ການກະທຳຂອງຕົວເອງ

8) ຊາວພຸດຈະບໍ່ມີພິທີສະເດາະເຄາະແບບຫມໍດູ ແຕ່ຈະສະເດາະເຄາະດ້ວຍການຄົ້ນຫາເຫດໃຫ້ພົບແລ້ວຕັດມັນທີ່ຕົ້ນເຫດ

9) ເລີກງາມຍາມດີສຳລັບຊາວພຸດ ບໍ່ມີ ມີແຕ່ ເຮັດດີກໍ່ຈະສົ່ງຜົນໃຫ້ເວລາດີຂື້ນ ເຮັດຊົ່ວກໍ່ຈະເຮັດໃຫ້ເວລາຊົ່ວ ແລະ ດີຊົ່ວບໍ່ໄດ້ຂື້ນກັບເວລາແຕ່ຂື້ນກັບການກະທຳຂອງຕົນເອງເທົ່ານັ້ນ