ເຮົາເຫັນລະເດ້ ຫນູອີ່ແມ່.

ມີວານນີ້ມິຄອບຄົວໜຶ່ງ ມິ

ລູກຊາຍ ອາຍຸ ເກົ້າປີ, ມື້ໃດກໍວົນເຂົ້າອາບນ້ຳນຳແມ່. ມາມື້ຫນຶ່ງ, ແມ່ກໍໃຫ້ເຂົ້າອາບນ້ຳນຳ. ດ້ວຍຄວາມ
ດຽງສາ ລູກກໍຖາມ ທັງຊີ້ໃສ່ ຂອງແມ່.
ລູກ:: ແມ່ ! ແມ່ ! ແມ່ນຫຍັງຫັ່ນ ?
ແມ່ ຕົກສະເງີ້ ກໍເລີຍຕອບລູກວ່າ = ໂຕຫນູ, ລູກເອີຍ. ຢ່າບາຍມັນໃດ໋ ! ມັນກັດໄດ໋ !
ຫລາຍມື້ຕໍ່ມາ, ລູກກໍເຂົ້າອາບນ້ຳນຳແມ່ອີກ. ຕອນນີ້ແມ່ໄດ້ແຖ ຂົນໂຕເອງອອກຫມົດແລ້ວ.
ລູກ :: ອ່າວ ! ອີ່ແມ່ ! ຫນູອີ່ແມ່ໄປໃສແລ້ວ ! ຄືບໍ່ເຫັນ ?
ແມ່ = ມັນຫນີແລ້ວ ລູກເອີຍ, ຈັກວ່າ ມັນໄປລີ້ຢູ່ໃສ?
ແຕ່ລະມື້, ກັບມາແຕ່ໂຮງຮຽນ ລູກກໍ່ຊອກຫາຫນູອີ່ແມ່ ຕາມຄອກແຄແຈເຮືອນ.
ຕອນແລງຂອງມື້ນຶ່ງ, ແມ່ກຳລັງ ຕຳແຈ່ວຫມາກເຜັດ ກຽມເຮັດພາເຂົ້າເພື່ອກິນແລງ. ລູກຊາຍແລ້ນ
ຫນ້າຕີ່ ຕາລານມາ.
ລູກ :: ແມ່ ! ແມ່ ! ເຮົາເຫັນລະເດ້ ຫນູອີ່ແມ່.
ແມ່ = ມຶງເຫັນຢູ່ໃສ ?
ລູກ :: ອີ່ແມ່, ຫນູເຈົ້າ ມັນໄປຢູ່ນຳ ນ່າສາວ, ນ້ອງສາວອີ່ແມ່ ພຸ້ນນ່າ. ດຽວນີ້ ມັນລີ້ຢູ່ຫລັງເລົ່າເຂົ້າ
ເຫັນ ອີ່ພໍ່ລູບຫົວ ມັນຢູ່ໄດ໋. ຫນູກະບໍ່ກັດມືອີ່ພໍ່ໃດ໋ລະ !
ແມ່…  ຫນ້າແດງ, ພະລາດລຸກຂື້ນ ມືຖືສາກຕຳແຈ່ວ ໂຕນລົງເຮືອນ ຈ້ອນສິ້ນ,
” ມຶງ ບໍ່ຕາຍໃຫ້ກູມື້ນີ້, ມຶງບໍ່ມີມື້ຊິຕາຍ “
ລູກ :: ອ່າວ ! ອີ່ແມ່ ! ອີ່ແມ່ເປັນຫບັງ , ອີ່ແມ່ຊິໄປຍາດ ເອົາຫນູ ຄືນມາຫວ໋ະ !

ຮ່າໆໆໆໆ! ຮ່າໆ!ໆໆໆໆ! ບໍ່ມີໃຜ້ຫົວຫົວເອງ ຮ່າໆໆໆໆ!!! ພວກເພີ່ນວ່າເລຶ່ອງນິ້ຮ່າບໍ່

ຂຽນໂດຍ: ສາຍຟ້າ ວົງພະຈັນສຽ້ວ