ตั้งแต่วันนั้น 2 สัปดาห์ วันที่อายาโกะได้เข้ามาในชีวิตของฉัน ฉันรู้สึกสนิทสนมกับอายาโกะมาก

" พี่ฮันริคะ วันนี้หลังเลิกเรียนไปทานไอศครีมกันนะคะ "

" ได้จ้ะ "

พอฉันพูดเสร็จ เหมือนมีคนมาแกล้งอายาโกะ หรือฉันคิดไปเองก็ไม่รู้ เพราะอายาโกะอารมณ์เดือดมาก และพูดออกมาว่า . .

" ฟูจิ ! นายอีกแล้วนะ " อายาโกะพูดเสียงดังมาก ๆ ออกมา ทำให้ฉันตกใจ

" แหม ! แค่สกิดนิดเดียวก็อารมณ์บูดแล้วหรอ " ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น

" ใช่ ไอหน้าปลาไหล "

" เธอนั้นแหละ ตูดหมึก "

" แมลงสาบ ! "

" จิ้งจก ! "

" ปลากระโห้ ! "

" ทั้งหมด ที่ด่ามาก็คือเธอนั้นแหละ ฮ่า ๆ ๆ " เด็กผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น และหัวเราะดังลั่น ฉันสงสารอายาโกะ และพูดขึ้นว่า . .

" ทั้งหมดก็คือนายนั้นแหละ ไม่ใช่อายาโกะ เจ้าเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม " ฉันเดือด

อายาโกะและเด็กคนนั้นทำหน้างง และมองที่ฉันเพราะคิดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดขนาดนี้

" ป้าเองก็สวยเหมือนกันนะครับ ท่าทางเป็นผู้ดีเหมือนคุณหนูผู้มีสกุลอันสูงส่ง แต่ไม่คิดว่าจะกล้าพูดเสียงดัง ๆ ได้ "

" เรียกที่ฮันริว่าป้าหรอ ยังงี้ต้องตบสั่งสอน " เมื่ออายาโกะพูดจบ ก็วิ่งไล่ตบเด็กคนนั้นอย่างเร็ว ( เหมือนเด็กเล่นกัน . . ฉันไม่น่าเข้าไปยุ่ง - - )

พอถึงบ้าน ฉันไปนั่งคิดถึงเรื่องของคายะ เดี๋ยวนี้คายะไม่มาโรงเรียนแทบทุกวัน หรือจะให้พูดว่าทุกวันดี

' คายะเป็นอะไรหรือเปล่าน๊า ' ฉันพูดพร้อมกับงงตัวเอง

" จะไปคิดถึงหมอนั่นทำไม " ฉันพูดกับตัวเอง

พอคิดไปคิดมา ฉันก็หลับไป  รุ่งเช้า . .

" คายะ ! "

ฉันเจอคายะที่หน้าประตูโรงเรียนและเรียกชื่อเขาอย่างดัง เพราะไม่คิดว่าเขาจะมาวันนี้

" มีอะไร สนใจฉันหรอ " คายะพูดขึ้น เหมือนกวน ๆ แต่ดูเย็นชา

" จะบ้าหรอ ! แค่อยากถามว่าที่หยุดไปหลาย ๆ วันน่ะ ไปทำอะไร โดดหรอไง "

" ไม่ใช่เรื่องของเธอ ! " คายะพูดเสียงดังมาก

" เฮือก ! " ฉันตกใจ

" พี่ฮันริ ! " เสียงอายาโกะที่ตะโกนมาแต่ไกล

" เดี๋ยวนี้เป็นเพื่อนกับเด็กหรอ หึหึ " คายะพูด

" แล้วจะทำไม "

" เปล๊า ถ้าไม่มีเพื่อนจริง ๆ ก็เป็นเพื่อนกับฉันก็ได้นิ " คายะพูดและทำหน้าเศร้า และขยี้หัวของฉัน และเดินจากไป

" พี่ฮันริ คนเมื่อกี้ใครหรอ หล่อจังเลย ๆ  >//< "< "