กริ๊ง.....ง....ง

"เย้ๆๆๆได้เวลากลับบ้านแล้ว"

ขอบอกว่าเซ็งกะที่โรงเรียนอ่ะ อะแฮ่ม..เด็กป.4ก็เซ็งเป็นนะรู้มั้ย  เอ๊ะ ใครมานั่งที่เรา

หนอย เป็นเด็กใหม่แล้วมาบังอาจ

"นี่ นาย ที่ใครให้มันรู้ซะบ้างงงง"

"เอ้า ใครจะไปตรัสรู้ว่าเป็นที่ของสุนัข ^^"

เอ่อ จะขอบรรยายว่าหน้าตาก็งั้นๆ เตี้ย กวนประสาท(น่าจะ)

น่าน ปากดีซะด้วย

"นายอยู่ป. ไร เป็นเด็กเป็นเล็กทำซ่า

"ป.5  มัยอีกล่ะ"

"ชิ ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากรู้ว่าเด็กป.5มันกวนประสาทงี้ทุกคนรึป่าว"

"อ้าว พูดงี้ก็สวยดิ"

"เหอะๆๆ แบบว่ารู้ตัวว่าสวยอยู่แล้วอ่า"

"เทอนี่มันไม่เบานะ"

"หุหุ เอ่อ นายชื่อรัยอ่ะยังไม่รู้จักชื่อคนบ้าเรย"

"เพื่อน"

"หา..........!"OoO

"บอกว่าชื่อ เพื่อน"

"นายจะบ้าหลอ คนอารัยชื่อเพื่อน"

"คนเทวดาอย่างเรางัย"

"........"

ด้วยความอยากรู้ว่าไอ้หมอนี่ชื่ออารัย ก็เลยเหลือบไปมองที่เสื้อนักเรียน

"ภูริ อิอิ ภูริ มีชื่อเล่นว่าเพื่อน บ้าชะมัด"

"แล้วเทอไม่บ้ารึงัยเธอชื่อรัยล่ะ"

"พิมพ์ แปลกเนอะ นายไม่ยักรู้ชื่อว่าที่นางสาวไทยอย่างเรา"

"อย่างเทอต้องไปประกวดนางงามขี่จักรยานนะ"

"เออ จำไว้"

ลองทำงอนดูซิ ว่าไอ้เพื่อน จะแพ้น้ำตาผู้หญิงมั้ย

"นายทำเราเสียใจนะ"

"...................."

"ไม่คิดจะพูดรัยบ้างหลอ"

"...................."

"นี่ นาย"

"ไปก่อนนะ ถึงบ้านแล้วอ่ะ"

"อะ อ้าว^^;;;"

แปร่วววว นอกจากจะกวนแประสาทแล้ว สามารถเรียกว่า ไอ้เจ้าบ้าชาเย็นได้อีก

เอ๊ะ แต่ความรู้สึกเซ็งมันหายไปไหนหมดนะ

"ความทรงจำบนรถนี่ก็ไม่เลวนะ  นายมันบ้าจริงๆ"