ກົດເກນອັນເປັນທຳມະຊາດການຂະຫຍາຍຕົວຂອງມວນມະນຸດເພີ່ນກຳນົດວ່າມີ 5 ລະບອບຄື: ສະຫະຊີບປະຖມົບູຮານ,

ຂ້າທາດ,ສັກດີນາ,ນາຍທຶນ ແລະສັງຄົມນິຍົມ.

ທາດແທ້ຂອງລະບອບສັກດີນາແມ່ນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນເປັນຜູ້ມີອຳນາດ,ຂູດຮີດປະຊາຊົນຜູ້ບໍ່ມີທີ່ດິນ(ທີ່ດິນມີບົດບາດສຳຄັນ).

ສ່ວນທາດແທ້ຂອງລະບອບນາຍທຶນແມ່ນເຈົ້າຂອງໂຮງງານກຳອຳນາດ,ຂູດຮິດແຮງງານກຳມະກອນ,(ເງິນມີບົດບາດສຳຄັນ).ນາຍທຶນບໍ່ເປັນຫ່ວງວ່າຈະມີດິນເປັນຂອງຕົນເອງຫຼືບໍ່,ເຂົາມັກຈະເຊົ່າທີ່ດິນຄົນອື່ນເພື່ອເຮັດທຸລະກິດຂອງເຂົາ.

ລາວເຮົາກໍ່ໄດ້ຜ່ານລະບອບສັກດີນາພຽງໄລຍະຕົ້ນເທົ່ານັ້ນ ແລ້ວກໍ່ກະໂດດຂ້າມໄປສູ່ລະບອບໃໝ່ ເອີ້ນກັນວ່າ:

ລະບອຍປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນ ຄືໃນປະຈຸບັນນີ້ເອງເມື່ອ ປີ1975, ຖ້າທຽບໃສ່ຊາດອື່ນຖືວ່າ ລະບອບສັກດີນາ

ຂະຫຍາຍຕົວຢູ່ລາວໜ້ອຍທີ່ສຸດ(ບໍ່ທັນເຕັມອີ່່ມ)

ສະນັ້ນແນວຄິດສັກດີນາກໍ່ຍັງສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍຕົວ ຫຼືຊຶມຊັບຢູ່ໃນກະດູກຂອງຄົນທຸກຄົນຕໍ່ໆມາ ແລະມີແນວໂນ້ມຈະຂະຫຍາຍຕໍ່ໆໄປ,

ບໍ່ພຽງແຕ່ຝັງໃນກະດູດເທົ່ານັ້ນ ແນວຄິດສັກດີນາມັນຍັງຊຶມຊັບເຂົ້າເຖິງສະໝອງ ແລະສາຍເລຶອດຂອງຜູ້ເປັນການນຳ.

ເຊິ່ງມັນສະແດງອອກຢູ່ບ່ອນວ່າ: ນິໄສຂອງຄົນລາວມັກຈັບຈອງທີ່ດິນໄວ້ຫຼາຍຕອນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນດິນປຸສ້າງ,ດິນທຳການຜະລິດ

ແລະ ດິນເປົ່າວ່າງ...

ສະເພາະຜູ້ເປັນການນຳແຮ່ງຮ້າຍ,ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວມັກເຮັດສວນຢາຍຢູ່ແຕ່ລະແຂວງ,ແຕ່ລະເມືອງບໍ່ແມ່ນໜ້ອຍຕອນ,

ເຫດຜົນທີສັງຄົມເຄີຍນຳມາອ້າງຄື:

1.ຫວັງວ່າຖ້າການນຳມີສວນຢູ່ເຂດໃດ ເພີ່ນມັກຈະທຽວໄປຢາມ,ຕາງໄປເບິ່ງສວນເລີຍ,ເພີນເຫັນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລ້ວເພີ່ນຈະອະນຸມັດທຶນໄປສ້າງເຂດນັ້ນ,

2. ຫວັງວ່າຈະມີການຈ້າງງານ,ກະຈາຍລາຍໄດ້ໃນເຂດນັ້ນ

3. ຫວັງວ່າຈະມີລາຍໄດ້ຜະລິດຕະພັນຈາກສວນນັ້ນ,ພື້ນຖານເຂດນັ້ນເປັນຜູ້ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ,ເພາະວ່າໂຕການນຳແທ້ໆເພີ່ນກໍ່ບໍ່ໄດ້ນຳໃຊ້.

ຢູ່ເມືອງວຽງທອງ,ແຂວງບໍລິຄຳໄຊຕາມສາຍທາງເລກ 1D ມີສວນຂອງການນຳຂັ້ນຕ່າງໆຫຼາຍໆຕອນ,ສ່ວນເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ມາຈາກ 3 ພາກສ່ວນຄື:

ບໍລິສັດເອກະຊົນຊື້ຈາກປະຊາຊົນມອບໃຫ້,ແຂວງຊື້ໃຫ້ ແລະເມືອງເປັນຜູ້ເຮັດໃຫ້,ເພື່ອໃຫ້ເກີດເປັນສວນຕອນໜຶ່ງຕ້ອງໃຊ້ງົບປະມານ

ຕ່ຳສຸດ 200 ລ້ານ ແລະສູງສຸດ 2.000 ກວ່າລ້ານກີບ,ແຕ່ລະປີທາງແຂວງ,ເມືອງກໍ່ຍັງໄດ້ໃຊ້ງົບປະມານສ່ວນໜຶ່ງເຂົາໃນການບົວລະບັດຮັກສາ ແລະຂະຫຍາຍຕຶ່ມເປັນປະຈຳ,ນອນັ້ນຍັງລະດົມແຮງງານພະນັກງານ,ປະຊາຊົນບ້ານອ້ອມຂ້າງ ເຂົ້າໃນກິດຈະການດັ່ງກາວ ປີລະ 1-2 ຄັ້ງ(ໂດຍບໍ່ມີຄ່າຈ້າງ)

ຜົນປະໂຫຍດທີ່ເຫັນກັບຕາມີແຕ່ພາກສ່ວນທີ່ໄດ້ຂາຍສວນນັ້ນ,ສ່ວນຢ່າງອື່ນບໍ່ທັນມີຫຍັງ ຫຼື ວ່າບໍ່ເຖິງເວລາຕີ່ບໍ່.

ສ່ວນຜົນເສຍທີ່ພໍເບິ່ງເຫັນນັ້ນແມ່ນເນື້ອທີ່ທຳການຜະລິດຂອງປະຊາຊົນຈຳກັດເຂົ້າ,ກາຍເປັນຂໍ້ອ້າງໃຫ້ປະຊາຊົນບຸກລຸກປ່າດົງໃຫຍ່,

ພູສູງ,ລ່ວງລ້ຳເຂດປ່າສະຫງວນບາງບ່ອນເພື່ອທຳການຜະລິດ.

ເຊື່ອວ່າໝົດລຸ້ນນີ້ແລ້ວຍັງຕ້ອງມີຕະກຸນຂອງບັນດາການນຳມາສືບຕໍ່ເປັນເຈົ້າຂອງສວນ,ກາຍເປັນອັນບົ່ງບອກໃຫ້ທຸກຄົນຮູ້ວ່າ:

ແນວຄິດສັດດີນາໄດ້ຊຶມຊັບເຂົ້າກະດູກຂອງຄົນລາວ,ໂດຍສະເພາະການນຳຍິ່ງຊຶມຊັບເຂົ້າຮອກສະໝອງ ແລະສາຍເລືອດ.

ຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າສຳນັກຫ້ອງວ່າການປົກຄອງເມືອງວຽງ

ຫຼຽວໄປທາງຫຼັງຫ້ອງວ່າການຈະເຫັນພູແຄນ,ເມື່ອກ່ອນໜາແໜ້ນດວ້ຍໄມ້ແຄນ,ແຕ່ຕອນນີ້

ໄມ້ແຄນໝົດແລ້ວ,ກາຍເປັນປ່າເລົ່າ

ທີ່ເຫັນເຫຼືອໆເທິງພູນັ້ນແມ່ນເຂົ້າຂອງປະຊາຊົນພວມເກັບກ່ຽວ