ມະນຸດເຮົາເອີ່ຍ ທຸກຄົນທີ່ເກີດມາໃນໂລກນີ້ເໝີ່ອນດັ່ງປາທີ່ລ່ອຍຢູ່ໃນຕູ້ ລ່ອຍວົນວຽນໄປວຽນມາບໍ່ຮູ້ຈົບ ຈົນບໍ່ສາມາດຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຕູ້ໄດ້ນອກຈາກຄວາມຕາຍ
ຫຼື່ ຂຸມຝັງສົບນັ້ນເອງ ມະນຸດທຸກຊີວິດຈະຕ້ອງ ເກີດ ແກ່ ເຈັບ ແລະ ຕາຍ ເປັນຂອງແນ່ນອນທີ່ສຸດ ແລ້ວເປັນຫຍັງຈື່ງມາກັ່ນແກ້ງກັນ ທະເລາະວີວາດກັນ ກຽດຊັງກັນ
ອິດສາຣີສະຍາກັນ ເພື່ອອັນໃດ ເປັນຫຍັງບໍ່ອະໄພໃຫ້ກັນ ແລະ ກັນ ທຳໃຫ້ມັນເກີດສຸກຂະ ຈີດໃຈຈະໄດ້ສະຫງົບສຸກ ( ຈາກເວຣະກາມ ) ຈະບໍ່ກຸ້ມໃຈ ເຮັດໃຫ້ປາສາທະ
ບໍ່ເຄັ່ງຄຽດ ດັ່ງນັ້ນເຮົາມາຮ່ວມກັນຫັນຈີດໃຈເຂົ້າຫາ (ທາມມະ) ເພື່ອຈະໄດ້ມີຈີດໃຈສະຫງົບສຸກ ຄາຍຄຽດ ຄາຍທຸກ ແລະ ຈະໄດ້ລະໂລພະ (ໂລພ) ໂທສະ (ໂກດ) ໂມຫະ
(ຫລົງ) ເພື່ອຕັດກີເລສະ ພວກຢາກດັງ ຢາກເດັ່ນ ຢາກສວຍ ຢາກຣວຍ ຢາກໄດ້ກຽດຕິຍົດ ລ້ວນແຕ່ເມື່ອໄດ້ແລ້ວ ບໍ່ໄດ້ຮັ່ງຍື່ນຍອງ ຕະຫຼອດໄປ ເມື່ອໄດ້ແລ້ວເຖິ່ງເວລາກໍ
ເຊື່ອມໄດ້ເຊັ່ນກັນ.
ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງປົງເສັຍເຖີ້ນ ແລັວຈົ່ງຢູ່ຢ່າງສຸຂສະບາຍ ຈົ່ງຮີບສ້າງຄວາມດີຕັ້ງແຕ່ວັນນີ້ ມື້ອື່ນເຊົ້າ ຈະບໍ່ມີເວລາໄດ້ທຳ

ການໃຫ້ທັມມະ ເປັນທານ ເປັນບຸນກຸສົລອັນສູງສຸດ ດ້ວຍພາຣະ ອາຍຸ, ວັນນາ, ສຸຂະ, ພະລັງ......

ໂຫວດເລີຍ! ເບິ່ງຜົນໂຫວດ

« ຕົວເລືອກສຳລັບແບບສຳຫຼວດ