ພັນລາວ.ຄອມ
ຊອກຫາ:
ຊອກຫາແບບລະອຽດ
ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ທ.ວ.. 11, 2012 | ມີ 7 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ສຳລັບຄົນທີ່ຖ້າອ່ານເລື່ອງນີ້ ຄືຊ່ວງນີ້ບໍ່ໄດ້ຂຽນຫຍັງອອກມາເລີຍ ເພາະວ່າ ຕອນນີ້ມີຄົນບອກໃຫ້ແຕ້ມຮູບແທນ ແລ້ວກໍ່ມີຄົນບອກມາຫລາຍຢາກໃຫ້ແຕ້ມເຊິ່ງມັນເລີຍບໍ່ມີເວລາຂຽນ ຄືປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງຄິດວ່າ ແລ້ວປີໃຫມ່ລະຈະສືບຕໍ່ຂຽນເລີຍ ຈັງໃດກະຖ້າອ່ານແດ່ເດີ້ ແລ້ວກໍ່ມີຮູບແຕ້ມມາຝາກນຳ

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ທ.ວ.. 2, 2012 | ມີ 5 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ກັບບ້ານ

 

"ແອ໊ດ" ຂ້ອຍໃຊ້ມືບິດກອນປະຕູຫ້ອງນອນອອກມາ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນແສງໄຟຈາກໂຄມໄຟຖືກເປີດປະໄວ້ເທິງຫົວຕຽງ ພ້ອມກັບໂຕຂອງຕານ້ອຍກຳລັງນອນສະແຄງໄປອີກດ້ານ ສຽງລົມຫາຍໃຈຂອງນາງດັງຂຶ້ນສະຫມ່ຳສະເຫມີ ສົງໄສເຈົ້າໂຕຄືຊິຫລັບລະ

 

"ກັບມາລະຫວາ" ຕານ້ອຍເດັ້ງໂຕຂຶ້ນ ພາງຫັນຫນ້າມາທີ່ຂ້ອຍ

 

"ອ້າວ ນຶກວ່າຫລັບແລ້ວສາດອກ...." ຂ້ອຍພາໂຕເອງມານັ່ງລົງຂອບຕຽງແລ້ວກໍ່ວາງເສື້ອແຈັກເກັດພາດໄວ້ຕັ່ງທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃກ້ໆ

 

"ຍັງນະ ພໍດີຫາກໍ່ລົມໂທລະສັບແລ້ວມື້ກີ້ນີ້"

 

"ອື້ມ...." ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆເປັນການເຂົ້າໃຈ ກ່ອນຈະເອີ່ຍຖາມບາງຢ່າງ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເປັນປະເດັນທີ່ຂ້ອຍຢາກຮູ້ທີ່ສຸດ "ແລ້ວເພິ່ນຊິບອກເລື່ອງເພິ່ນກັບເອກໄດ້ບໍ່ ວ່າຕົກລົງພວກເພິ່ນທັງສອງເປັນຫຍັງກັນ"

 

"ກະລົມໆກັນຢູ່ນິແລະ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນເອີ້ນວ່າແຟນເທື່ອ"

 

"ແຕ່ເຂົາບໍ່ຄ່ອຍເຫັນດີປານໃດນະ ສອງຄົນພວກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າອັນຕະລາຍວສຸດໆ" ຂ້ອຍເຕື່ອນດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ແຕ່ທ່າທີ່ຂອງນາງເຫມືອນຈະບໍ່ຫົວຊານຳຄຳວ່າກ່າວຂອງຂ້ອຍຊ້ຳ

 

"ກະບໍ່ເຫັນອັນຕະລາຍຈັກຫນ້ອຍ ເພິ່ນຄິດໄປເອງຕ່າງຫາກ ເອລາວກະດີຢູ່ ເພິ່ນກະເຫັນວ່າເອລາວຍອມເຊື່ອຟັງເພິ່ນ ແລ້ວມັນກະເປັນການພິສູດວ່າລາວຈິງໃຈນຳເຂົາ" ຕານ້ອຍພະຍາຍາມຫາຂໍ້ດີເພື່ອນຊາຍຂອງຕົນມາບັນຍາຍ ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ເຫັນດີນຳເລື່ອງນີ້ຢູ່ດີ

 

"ເຂົາຮູ້ ແຕ່"

 

"ພໍເລີຍ" ຕານ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມຂັດຈັງວະຂ້ອຍເສຍກ່ອນ ເອລາວແມ່ນຜູ້ຊາຍທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເຂົາເຄີຍຄົບມາ ເຖິງວ່າເຂົາຈະຮູ້ຈັກລາວບໍ່ເທົ່າໃດມື້ກໍ່ຕາມ.... ແລ້ວເຂົາຫມັ້ນໃຈວ່າ ລາວບໍ່ແມ່ນຄືພວກຜູ້ຊາຍທີ່ເຮ້ຍໆທີ່ເຂົາເຄີຍຄົບມາແນ່ນອນ ແມ໊ງ ແຕ່ລະຄົນ ຟັງຈະຟັນເຮົາທັງນັ້ນ

 

"ເພິ່ນແນ່ໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າລາວເປັນຄົນດີຫັ້ນ ເອົາອີ່ຫຍັງມາຕັດສິນ"

 

"ກະເບິ່ງຈາກຄຳເວົ້າກັບການກະທຳຂອງລາວຫັ້ນແລະ ເອບໍ່ເຄີຍລ່ວງເກີນເຂົາເລີຍ ບໍ່ເຄີຍຂໍຫຍັງເຂົາຈັກເທື່ອ ມັນກະເລີຍເຮັດໃຫ້ເຂົາຫມັ້ນໃຈນະ"

 

"ເຮີ່ຍ.." ຂ້ອຍຜ່ອນລົມຫາຍໃຈອອກມາຄ່ອຍໆ ຮູ້ສຶກຈະຫ້າມຫມູຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ແທ້ໆ ໃນເມື່ອເຈົ້າໂຕດື້ດຶງທີ່ຈະບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳຂອງຂ້ອຍ "ໂອເຄ ຄັນເຫັນວ່າເພິ່ນເວົ້າຈັງຊັນກະຕາມໃຈເທາະ ແຕ່ຈັງໃດກະລອງສຶກສາເບິ່ງໆໄປກ່ອນ" ລຸກຂຶ້ນບອກນາງດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ສີຫນ້າຍັງຄົງບໍ່ຄາຍຄວາມກັງວົນ ສ່ວນເຈົ້າໂຕກໍ່ງຶກຫົວເຫັນດີ

 

"ອື້ມ... ກະກຳລັງລົມໆຢູ່ນີ້ແລະ ເອົາໄວ້ໃຫ້ຫມັ້ນໃຈກວ່ານີ້ກ່ອນ ແລ້ວຄ່ອຍມາກັນໃຫມ່ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.... ວ່າແຕ່ເພິ່ນເທາະ ຫາຍໄປໃສມາຕັ້ງບັກດົນໆ ເຂົາຈົນຊິໂທນຳເພິ່ນລະໃດ໋ຫັນ" ຕານ້ອຍບ່ຽງເບນປະເດັນໃຫມ່ ເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບຈະຕັ້ງໂຕບໍ່ທັນ

 

"ກະຂັບລົດອອກໄປຫລິ້ນຊື່ໆຫັ້ນແລະ ຂັບອອກໄປຄົນດຽວ" ຂ້ອຍພະຍາຍາມຫາເລື່ອງຫລອກລວງມາເລົ່າ ແຕ່ນ້ຳສຽງມັນບໍ່ໄດ້ຊວນໃຫ້ນາງເຊື່ອເລີຍຈັກຫນ້ອຍ

 

"ບໍ່ຕ້ອງມາຕົວະ ເຂົາຍັງເຫັນລົດເພິ່ນຈອດຢູ່ລຸ່ມ ຕັ້ງແຕ່ເອມາສົ່ງເຂົາ" ແມ່ນຄວາມນາງຫັ້ນແລະ ຂ້ອຍໄປໄດ້ແນວໃດວະ

 

"ຫວາ ເຂົາລືມ" ຂ້ອຍຍິ້ມແຫ້ງໆ ພະຍາຍາມຫາຄຳແກ້ໄດ້ດີິທີ່ສຸດ ແຕ່ເຫມືອນຂ້ອຍຄິດຫຍັງບໍ່ອອກເລີຍ ເປັນເພາະສາຍຕາຂອງຕານ້ອຍ ກຳລັງເພ່ງມອງດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ເພື່ອຫາຄຳຕອບຈາກປາກຂອງຂ້ອຍ "ເອີ່ ທີ່ຈິງເຂົາກະຍ່າງອອກໄປເລາະຫລິ້ນແຖວນັ້ນຫັ້ນແລະ ຫລັງຈາກທີ່ເພິ່ນກັບມາເຮືອນ"

 

"ເຂົາຢາກຟັງຄວາມຈິງ ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ເພິ່ນຊອກຫາຄຳແກ້ໂຕ!! ມີແຕ່ຄົນເປັນບ້າເທົ່ານັ້ນແລະ ທີ່ໄປເລາະຫລິ້ນບ່ອນນັ້ນຢູ່ຕອນກາງຄືນ ເຂົາວ່າເພິ່ນເລົ່າຄວາມຈິງມາໃຫ້ເຂົາດີກວ່າ" ຕານ້ອຍບີບເຄັ້ນຂ້ອຍ ຜ່ານນ້ຳສຽງແຂງໆຂອງນາງ ສາຍຕາທີ່ພະຍາຍາມກຳລັງຄົ້ນຫາຄວາມຈິງນຳຂ້ອຍກໍ່ແນມມາຈ້ອງຂ້ອຍຢ່າງບໍ່ກະພິບຢູ່ແບບເກົ່າ ແປວ່າ ຂ້ອຍຄົງຕ້ອງຍອມນາງແລ້ວແທ້ໆ

 

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້" ຂ້ອຍຕອບແບບປັດໆກ່ອນຈະເລີ່ມເລົ່າຄວາມຈິງໃຫ້ນາງຟັງ "ກະຕອນທີ່ເອຂັບລົດມາສົ່ງເພິ່ນ ພັດມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່ຊື່ຕຸກຕາມາທ້າເຂົາໃຫ້ແຂ່ງລົດນະ"

 

"ແລ້ວເພິ່ນກະຕອບວ່າ?"

 

"ຍອມຕົກລົງແຂ່ງນຳເຂົາເຈົ້າ"

 

"ທັງທີ່ເພິ່ນຢ້ານນີ້ໃດ໋" ເລື່ອງນີ້ຕານ້ອຍກໍ່ຮູ້ດີວ່າຂ້ອຍຢ້ານຄວາມໄວ

 

"ອື້ມ .... ແນວອີ່ບ້ານັ້ນມັນມາເວົ້າທ້າດູຖູກເຂົາເດ ເຂົາກະເລີຍຍອມລົງທຶນເປັນຄົນຊ້ອນທ້າຍໃຫ້ເກັ່ງ"

 

"ໂອ.... ແລ້ວແມ່ນໃຜຊະນະຊັນ" ຕານ້ອຍຖາມຂ້ອຍດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງພາໂຕເອງຫຍັບເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

 

"ບໍ່ມີໃຜຊະນະ ພໍດີຕຳຫລວດມາກ່ອນນະ"

 

"ຫວາ?? ແລ້ວເກັ່ງສົ່ງເພິ່ນແມ່ນບໍ່ມື້ກີ້ນິ ພໍດີໄດ້ຍິນສຽງລົດ"

 

"ອື້ມ ດຽວເຂົາໄປອາບນ້ຳກ່ອນ ດຽວຊິມານອນ ມັນເດິກລະຕອນນີ້ ຂ້ອຍປ່ຽນປະເດັນໃຫມ່ທັນ ບໍ່ຢາກຈະຫາເລື່ອງຍັງມາເວົ້າກ່ຽວກັບອີ່ຕາຜີບ້ານັ້ນ ແລະແນ່ນອນຕານ້ອຍຍັງຄົງຢາກຟັງເລື່ອງທັງຫມົດອີກ ແຕ່ຂ້ອຍພັດຊັກສາຍຕາປາບປາມໃສ່ນາງເສຍກ່ອນ "ສ່ວນເພິ່ນກະນອນໄດ້ແລ້ວ ເຂົາບໍ່ມີຫຍັງຈະເວົ້າຫຍັງໃຫ້ຟັງອີກ ດຽວຊິຕື່ນໄປຮຽນບໍ່ທັນ"

 

"ໂດຍ....." ຕານ້ອຍລາກສຽງຢືດຍາວ ກ່ອນຈະຫງາຍຕາລົງນອນ ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ແຕ່ແກວ່ງຫົວໃຫ້ການກະທຳປານເດັກຂອງນາງ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງຈະພາໂຕເອງເຂົ້າໄປຫ້ອງນ້ຳທີ່ເຊື່ອມກັບຫ້ອງນອນຂອງຂ້ອຍ

.

.

.

ທີ່ມະຫາໄລ

 

ຊ່ວງນີ້ ຂ້ອຍມີຮຽນຊົ່ວໂມງອາຈານສົມສະຫນິດໃນເວລາທີ່ຖີ່ກັນ ແລະແນ່ນອນ ຂ້ອຍກໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າໄປຫ້ອງໄວກວ່າປົກກະຕິ ເພື່ອຄວາມປອດໄພຂອງຕົນ ກົງກັບເວລາທີ່ລາວກຳລັງນັ່ງເຮັດຫນ້າຂຶມຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ພໍດີລາວເຂົ້າໄວກ່ອນເວລາເປັນປະຈຳ... ເຊິ່ງວ່າຕອນນີ້ຂ້ອຍກໍ່ມີຮຽນລວມກັບອາລີ້ ແລະນາງກໍ່ກຳລັງນັ່ງຢູ່ທາງຂ້າງຂ້ອຍ

 

ເມື່ອເຂັມຂອງນາລິກາທີ່ວາງເທິງໂຕະຂອງລາວມັນເດີນໄປທີ່ເລກແປດ ສຽງຂອງມັນກໍ່ດັງຂຶ້ນເປັນເຊິງການສົ່ງສານຍານວ່າຊົ່ວໂມງໂມງຮຽນເລີ່ມຂຶ້ນແລ້ວ ຈາກນັ້ນອາຈານສົມສະຫນິດກໍ່ລຸກຂຶ້ນຈາກຕັ່ງ ພາຕົນເອງໄປປິດປະຕູຫ້ອງໄວ້ ກ່ອນຈະກັບມານັ່ງປະຈຳທີ່ ແຕ່ບໍ່ດົນເທົ່າໃດ ກໍ່ມີນັກຮຽນຄົນຫນຶ່ງໄຂປະຕູເຂົ້າມາ ເຮັດໃຫ້ສາຍຕາຂອງນັກສຶກທັງຫລາຍຕ່າງກໍ່ຈ້ອງໄປທີຄົນມາໃຫມ່ຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງ ທີ່ຕັດຜົມສັ້ນໆຍອມຜົມສີທອງ ຜິວຂາວໆ ແຕ່ງຫນ້າໆ ເຊິ່ງວ່ານາງກໍ່ແມ່ນ ຕຸກຕາ ຜູ້ຍິງທີ່ທ້າຂ້ອຍໃນຄືນຂອງການແຂ່ງລົດໃນວັນນັ້ນ

 

"ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າມັນຈັກໂມງແລ້ວ" ສຽງໂຫດໆຂອງອາຈານສົມສະຫນິດເອີ່ຍຖາມ ໃນລະຫວ່າງທີ່ລາວກຳລັງຫັນຂ້າງຫາແນມເບິ່ງນາງ

 

"ພໍດີໂມງຂອງນ້ອງຍັງເຫລືອອີກຫ້ານາທີ" ນາງຕອບດ້ວຍສຽງລຽບ ສີຫນ້າປາດສະຈາກຄວາມຢ້ານກົວ

           

            "ແຕ່ໂມງຂອງຂ້ອຍມັນແມ່ໂມງເຄົາລົບທົງຊາດ ສະນັ້ນອອກໄປຈາກຫ້ອງໄດ້ແລ້ວ!!" ອາຈານຊີ້ນິ້ວໄລ່ນາງອອກໄປຢ່າງບໍ່ໄຍດີແຕ່ຢ່າງໃດ ແລະຄຄົນແບບນັ້ນ ຕ້ອງມີອາການສະແດງເຖິງຄວາມບໍ່ພໍໃຈແນ່ນອນ

           

"ບ້າເອີ້ຍ...!!" ຕຸກຕາສະບັດຄຳອຸທານອອກມາຄ່ອຍໆ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ພໍສາມາດອ່ານອອກທີ່ມຸມປາກຂອງນາງໄດ້ ຈາກນັ້ນນາງກໍ່ກະທືບເທົ້າອອກໄປ ເຫມືອນຈະເຮັດໃສ່ຜູ້ເປັນອາຈານ ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ແກວ່ງຫົວໃຫ້ກັບການທຳທີ່ເສຍມາລະຍາດສິ້ນດີ ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະບໍ່ຖືກສະຕາກັບອາຈານສະສົມສະຫນິດ ແຕ່ຈັງໃດກິລິຍາຂອງນາງ ກໍ່ບໍ່ຄວນສະແດງອອກມາແບບນັ້ນ ມັນເຫມືອນຄົນທີ່ບໍ່ເຄີຍຖືກສັ່ງສອນມາກ່ອນ

           

"Well, we have to study right now!! " ສຽງຂອງອາຈານມີອຳນາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ບັນດານັກທາງຫລາຍ ພາກັນລະສາຍຕາຈາກເຫດການມື້ກີ້ ແລ້ວກໍ່ຫັນຫນ້າມາຮຽນຕາມປົກກະຕິ...

 

ແຕ່ວ່າຂ້ອຍຕອນນີ້ພັດມີຂໍ້ຂ້ອງໃຈຫລາຍທີ່ສຸດ ກ່ຽວກັບຜູ້ຍິງມື້ກີ້ນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂອງໂຕເອງຂຽນຖາມຫາຄົນທີ່ຢູ່ທາງຫນ້າ ເພື່ອບໍ່ການລົບກວນການສອນຂອງນາງ ຈາກນັ້ນກໍ່ຍື່ນຂໍ້ຄວາມໃຫ້ກັບນາງ

 

"ຄົນທີ່ຊື່ຕຸກຕານະ ຮຽນຢູ່ຫ້ອງດຽວນຳເພິ່ນຫວາ" ອາລີ້ຫັນມາເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍແປັບຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະລົງມືຂຽນຕອບຄຳຖາມຂ້ອຍ ບາດແລ້ວນາງກໍ່ຢື່ນສົ່ງກັບມາຄືນ

 

"ແມ່ນລະ ຮຽນຢູ່ຫ້ອງດຽວກັບເຂົາ ເປັນຫຍັງ?" ແລ້ວເມື່ອຂ້ອຍອ່ານຈົບຂ້ອຍ ຂ້ອຍລົງມີຂຽນອີກ ແລ້ວກໍ່ຍື່ນໃຫ້ນາງ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມເບິ່ງວ່າອາຈານສົມສະຫນິດຫລາຍແນມມາທາງນີ້ຫລືບໍ່

 

"ພໍດີ ເຂົາຮູ້ຈັກຢູ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງນະ"

 

"ໄປຮູ້ຈັກກັນໄດ້ແນວໃດຫັ້ນ ນິໃສຕ່າງກັນປານນັ້ນ ເພິ່ນອອກຈະເປັນເດັກຮຽນ ສ່ວນຕຸກຕາກົງກັນຂ້າມ ເດືອນຫນຶ່ງມາໂຮງຮຽນຈົນນັບໄດ້"

 

"ຕານ້ອຍໄດ້ບອກເພິ່ນເລື່ອງມື້ຄືນນີ້ບໍ່" ຂ້ອຍບໍ່ຕອບຕາມຄຳຖາມ ແຕ່ບ່ຽງເບນໃສ່ຄຳຖາມອື່ນ ແຕ່ມັນກໍ່ວົກວົນເຂົ້າມາປະເດັ່ນເກົ່າ

 

"ບອກແລ້ວ ບອກມື້ເຊົ້ານີ້ ແຕ່ມັນກ່ຽວຫຍັງກັບຕຸກຕາ??" ສົງໄສຕານ້ອຍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເວົ້າເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ນາງຟັງ

 

"ກະອີ່ຕຸກຕານີ້ແລະ ມັນທ້າເຂົາໃຫ້ແຂ່ງນຳເກັ່ງນະ ເຂົາກະເລີຍຍອມຮັບຄຳທ້າມັນ ແຕ່ວ່າ ເຂົາບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງ ມັນຄືແນມເບິ່ງເຂົາເປັນຕາຊັງຕະຫລອດນະ ໂດຍສະເພາະຕອນທີ່ເຂົາຊ້ອນທ້າຍກັບເກັ່ງ"

 

"ບໍ່ໃຫ້ມັນແນມເບິ່ງໄດ້ແນວໃດ ແນວຕອນແຕ່ກີ້ສອງຄົນນີ້ເຂົາເຈົ້າລົມກັນມາກ່ອນ ແຕ່ວ່າເກັ່ງບໍ່ເອົາ ເພາະທົນຮັບນິໃສມັນບໍ່ໄດ້ ກະເລີຍເລີກ ແລະຄັນມີຜູ້ຍິງຫນ້າໃດເຂົາມາວຸ້ນວາຍນຳເກັ່ງນະ ເດືອດຮ້ອນທຸກຄົນ... ຄືຄົນລ່າ ສຸດ ຖືກຕັດສາຍເບກລົດ ເກືອບເອົາຊີວິດບໍ່ລອດ ຕອນນີ້ຍັງນອນໃສ່ເຝືອກຢູ່ໂຮງຫມໍເລີຍ"

 

ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ສຸດແສນຜູກແຄ້ນພະຍາບາດ ສົງໄສຂ້ອຍຕ້ອງຕັ້ງມືຮັບກັບສະຖານາການໄວ້ກ່ອນເສຍແລ້ວ ໃນເມື່ອຂ້ອຍສາມາດສັງເກດເຫັນສາຍຕາທີ່ຈ້ອງມອງຂ້ອຍ ເຫມືອນຈະຫມາຍປອງ ຊິບີບຂ້ອຍໃຫ້ແຫລກຄາມື

 

"ອີ່ນັ້ນມັນບ້າແທ້ໆເນາະ ຜູ້ຊາຍຄົນດຽວ ຍອມເຮັດໄດ້ຫມົດທຸກຢ່າງ"

 

"ນາງອາລີ້!!" ສຽງໂຫດຂອງອາຈານເອີ່ຍຖາມຊື່ຂອງນາງດັງພໍສົມຄວນ ເຊິ່ງໃບຫນ້າຂ້ອງລາວກໍ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຄຳຖາມ ເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ອຍຕ້ອງຢຸດການສົງຂໍ້ຄວາມສົນທະນາທັນທີ "Stand up, please!!" ອາລີ້ລຸກຂຶ້ນດ້ວຍທາງທ່າກ້າໆກົວໆ ຫັນມາສົບຕາຂ້ອຍເປັນໄລຍະເພື່ອຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ເນື່ອງຈາກສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ອະທິບາຍມາມື້ກີ້ ມັນບໍ່ໄດ້ຊາບຊືມເຂົ້າຫົວຂອງນາງເລີຍຈັກຫນ້ອຍ

 

"I just wanna ask you some questions?"

 

"Ya yes, teacher" ອາລີ້ຂານອອກໄປດ້ວຍສຽງສັ່ນໆ

 

"Well, you have to choose the best answer to complete the sentence: He has been working here _ I’m going to give you some choices 1. year ….. 1. for. 2. since. What kind of choice is correct?"

 

"Er… Just moment"

ອາລີ້ຫັນມາຂ້ອຍເພື່ອຂໍຄວາມເຊື່ອເຫລືອ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຈົດຄຳຕອບທີ່ຖືກຕ້ອງ ກ່ອນຈະສົ່ງໄປໃຫ້ນາງ ໂດຍທີ່ພະຍາຍາມໃຫ້ບໍ່ເຮັດໃຫ້ອາຈານເຫັນເຈ້ຍຂອງຂ້ອຍ

 

"Er… The correct of answer is, for: He has been working here for 2 years"

 

"Well, you’re right, sit down, please"

 

"Thank you, teacher"

 

ອາລີ້ເຖິງກັບຖອນຫາຍໃຈຢ່າງໂລງອອກ ກ່ອນຈະຖິ້ມໂຕລົງນັ່ງບ່ອນເກົ່າ ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ຍິ້ມແຫ້ງໆໃຫ້ນາງ

.

.

.

ສອງອາທິດຜ່ານໄປບໍ່ໄດ້ເອົາລົງ ດົນພໍສົມຄວນເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ເອົາລົງຂະຫນາດນີ້

ພໍດີຊ່ວງນີ້ສະຫມອງຕັນ ຄິດຫຍັງບໍ່ອອກກະເລີຍເອົາມາລົງຊ້າແດ່ ຈັງໃດກະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ພ.ຈ.. 17, 2012 | ມີ 10 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີຫ້າ

You drive me crazy

 

Dairy:

 

ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຕອບໂຕເອງໄດ້ເລີຍວ່າ ຄົນທີ່ໂຕເອງຄິດວ່າຊາດນີ້ຊິບໍ່ຖືກສະຕານຳ

ພັດສາມາດເຮັດເຮົາຮູ້ສຶກຫົວໃຈເຕັ້ນຜິດເຕັ້ນແຮງຂຶ້ນແລະຊ້າລົງໃນເວລາດຽວກັນ ແລະມັນກໍ່ເຫມືອນກັບຜືນດີນທີ່ຫລັງເຄື່ອນໄຫວຢ່າງຮຸ່ນແຮງ

 

 

ຂ້ອຍກັບເກັ່ງພາກັນຫນີອອກຈາກການຈັບກຸມໄດ້ຢ່າງຫວຸດຫວິດ...​ ແລະເມື່ອເຫັນວ່າກອງປາບປາມນຳມາຫາພວກຂ້ອຍບໍ່ທັນແລ້ວ ເກັ່ງກໍ່ຂັບມາລົດມາຈອດໃນທີ່ແຫ່ງຫນຶ່ງ ເປັນບ່ອນທີ່ທີມີແມ່ນ້ຳຂອງຂະຫນາດໃຫຍ່ກຳລັງໄຫລຜ່ານໄປຢູ່ທາງຫນ້າ ທີ່ໄດ້ນຳພາເອົາສາຍລົມພັດຜ່ານເຂົ້າມາທາງພວກຂ້ອຍຄ່ອຍໆ ເພື່ອເປັນການສະຫງົບສະຕິທີ່ຮຸ່ມຮ້ອນໃຫ້ທຸເລົາລົງ

 

"ເຫັນເພິ່ນເອົາມີດແທງຕຳຫລວດມື້ກີ້ນະ ເຂົາຍັງສະຫຍອງບໍ່ທັນເຊົ່າເທື່ອໃດຫັ້ນ ເກັ່ງເອີ່ຍຂຶ້ນ ໃນຂະນະທີ່ໃຊ້ແຂນໃຫຍ່ໆຂອງຕົນເອງເລື່ອນຂຶ້ນມາກອດຄໍຂ້ອຍໄວ້

 

ຫຶ ທີ່ເລື່ອງມັນເກີດຂຶ້ນແບບນັ້ນກະຍ້ອນເພິ່ນແລະ ແລ້ວເອົາແຂນອອກໄດ້ບໍ່ນິ ມັນອຶດອັດ!! ຂ້ອຍເຮັດຫນ້າຫຍຸ້ງບອກລາວ ພາງໃຊ້ມືນ້ອຍປັດແຂນຂອງລາໃຫ້ອອກຈາກພັນທະນາການ ແຕ່ເຫມືອນມັນຈະບໍ່ໄດ້ຜົນຕາມທີ່ຄາດ ແຖມອີກຝ່າຍຍັງກອດແຫນ້ນຂຶ້ນກວ່າເກົ່າອີກ

 

ເຂົາວ່າເພິ່ນຄືຊິຮູ້ຄຳຕອບຈາກເຂົາແລ້ວແລະ ເກັ່ງຍຶກໄຫລ່ຕອບແບບບໍ່ສົນມໃຈ ເຂົາວ່າເຮົາຍ່າງໄປເລາະຫລິ້ນດີກວ່າ

 

ບໍ່!! ຂ້ອຍຕອບປັດຕິເສດທັນທີ

 

ໄປໂລດນະ ຢ່າງເລາະຫລິ້ນຊື່ໆ ເຂົາບໍ່ກັດເພິ່ນດອກ ສຸດຄວາມ ເກັ່ງໂຕກໍ່ລາກຂ້ອຍໄປທັນທີ ມືນ້ອຍໆພະຍາຍຍາມຈະຟິດແຂນໃຫຍ່ໆປານຍັກໃຫ້ຫລຸດອອກຈາກການເກາະກຸມອີກຄັ້ງ ຫາກກໍ່ບໍ່ສູ້ແຮງຕ້ານຂອງອີກຝ່າຍຢູ່ດີ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງຍອມຈຳນົນໂດຍປະລິຍາຍ

 

ເກັ່ງພາຂ້ອຍອອກມາເລາະຕາມຂອບຟັງຂອງແຄມນ້ຳຂອງ ກ່ອນຈະພາຢຸດຢືນຕິດກັບຮິມຝັງບ່ອນຫນຶ່ງ ທີ່ມີແສງໄຟຫລາຍດວງກຳລັງສອດສ່ອງລົງມາ ພໍໃຫ້ພວກຂ້ອຍສາມາດມອງເຫັນທາງ... ເມື່ອຂ້ອຍເຫງີຍຫນ້າຂຶ້ນໄປທີ່ຂອບຟ້າ ກໍ່ເຜີບໃຫ້ເຫັນແສງດາວແລະພະຈັນ ກຳລັງສົ່ງແສງເຫລື້ອມລະຍິບລະຍັບ... ບໍ່ເທົ່າຊົ່ວໂມງທີ່ຜ່ານ ທ້ອງຟ້າມັນຍັງປົກຄຸມໄປດ້ວຍເມັດຝົນທີ່ຮ່ວງໂຮຍລົງມາເປັນສາຍ... ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າສະພາບອາກາດມັນຈະປ່ຽນແປງໄປໄວໄດ້ຂະຫນາດ... ແຕ່ທີ່ທ້ອງຟ້າເປັນແບບນີ້ ມັນກະດີແລ້ວ ເພາະຖ້າຫາກມີສາຍຝົນຮ່ຳຫລິ່ນລົງມາ ມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມັກຈະຂຸດເລື່ອງລາວເກົ່າໆຂຶ້ນມາຄິດວົນວຽນຊ້ຳຊາກອີກ ຍິ່ງຄິດກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກບໍ່ສະບາຍໃຈ

 

ງາມບໍ່ ເກັ່ງຫັນຫນ້າມາຖາມ ໃນຂະນະທີ່ຍັງກອດຄໍຂ້ອຍໄວ້.... ທ່າມກາງ ສາຍລົມທີ່ກຳລັງພັດເຂົ້າມາຄ່ອຍໆ ເຮັດໃຫ້ເສຜົມຂອງຂ້ອຍກັບຂອງເກັ່ງ ພັດປິວໄປຕາມຄວາມແຮງທີ່ເບົາໆ

 

ອຶ້ມ ຂ້ອຍບອກໃນຂະນະທີ່ຈັດແຈງຜົມໃຫ້ມັນເຂົ້າທີ່ ໂດຍທີເກັ່ງກຳລັງເບິ່ງການກະທຳຂອງຂ້ອຍຢ່າງຕັ້ງໃຈ

 

"ບົວ ເຂົາສາບານໄດ້ເລີຍວ່າ ເວລາທີ່ແສງໄຟສ່ອງໃສຫນ້າເພິ່ນຕອນນີ້ນະ ເພິ່ນບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບນາງຟ້າເລີຍ" ເກັ່ງເພ່ງຕາຂອງໂຕເອງມາທີໃບຫນ້າຂອງຂ້ອຍ ເຫມືອນຈະສື່ບາງສິ່ງບາງຢ່າງອອກມາຈາກສາຍຕາດຳນິນຄູ່ຄົມຄູ່ນັ້ນ...  ທັງໆທີ່ມັນເປັນໂຫຍກນ້ຳເນົ່າທີ່ສຸດ ເທົ່າທີ່ຂ້ອຍເຄີຍໄດ້ຍິນ ຫາກແຕ່ມັນໃຫ້ຄວມຄວາມຮູ້ສຶກມີອາການແປກໆຂື້ນແບບກະທັນຫັນ ໂດຍທີ່ກໍ່ຊອກຫາສາເຫດບໍ່ໄດ້ເລີຍ ຍິ່ງເມື່ອນ້ຳສຽງທີ່ອ່ອນຫວານຂອງລາວ ມັນກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫວັ່ນໄຫວຫລາຍເທົ່ານັ້ນ

 

"ຊິຈີບເຂົາຫວານິ??"

 

"ອື່ມ.... ແລ້ວແຕ່ເພິ່ນຈະຄິດ" ເກັ່ງຍຶກໄຫລຕອບ

 

"ຖ້າເປັນແນວນະ ເຂົາກະຄືຊິຂໍຫ້າມເພິ່ນເລີຍ"

 

"ເປັນຫຍັງ?" ເກັ່ງຖາມຂຶ້ນທັນທີ ຈາກນັ້ນກໍ່ປອຍໂຕຂ້ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະລະ ພາງຫັນກັບມາຈ້ອງຕາເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍອີກຄັ້ງ ເພື່ອຕ້ອງການຄຳຄອບດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

 

"ເພາະວ່າຜູ້ຊາຍແບບເພິ່ນຫວັງຢ່າງອື່ນນຳເຂົາຫລາຍກວ່າ... ແຕ່ທີ່ເຂົາເວົ້າແບບນີ້ ກະບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າໂຕເອງງາມດອກ... ສ່ວນສິ່ງທີ່ເຂົາກຳລັງຄິດແລະຊິບອກເພິ່ນອອກໄປຕອນນີ້ວ່າ ເຂົາບໍ່ແມ່ນຜູ້ຍິ່ງແບບທີ່ພໍເຫັນຄົນລວຍ ຄົນເຈົ້າຊູ້ຫນ້າຕາດີແບບເພິ່ນ ມາຈີບແລ້ວຊິຍອມໃຫ້ງ່າຍໆ... ເພາະວ່າເຂົາຖືວ່າຄວາມຮັກເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນ"

 

ເກັ່ງຈຸ້ຍສົບໂຕເອງຫນ້ອຍຫນຶ່ງກ່ອນຈະງຶກຫົວເປັນການເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍອະທິບາຍມາ... ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍກຳລັງມີຄວາມເວົ້າຫນຶ່ງຄວາມຫນຶ່ງທີ່ຈະບອກລາວວ່າ ເວລາທີ່ແສງໄຟກະທົບລົງຫນ້າຂາວໆຂາວລາວຕອນນີ້ ລາວກໍ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເທບພະບຸດໃນວັນນະກຳຂອງຊາວກຣິກບູຮານເຊັ່ນກັນ

 

ຖາມນ້ອຍດຽວ ພັດຕອບຍາວເປັນວາເລີຍເນາະ

 

ກະຢາກໃຫ້ເພິ່ນຮູ້ໄວ້ກ່ອນເດ.... ສະນັ້ນ ເພິ່ນຫ້າມຄິດວ່າເຂົາເປັນຄົນໃຈງ່າຍຄືຄົນອື່ນທີ່ເພິ່ນເຄີຍມີຄວາມສຳພັນມາກ່ອນ

 

ເພິ່ນຮູ້ສຳເບ໊າະວ່າເຂົາເຄີຍມີຄວາມສຳພັນນຳຜູ້ຍິງຄົນອື່ນຫັ້ນ

 

ຫຶ ຂ້ອຍຄາງສຽງຢູ່ໃນລຳຄໍ ກ່ອນຈະເບ໊ະສົບກັບຄຳຖາມທີ່ເຮັດປານວ່າຕົນເອງເປັນຄົນໃຫ້ດຽງສາ ເພິ່ນນະ, ພໍແຕ່ອ້າປາກກະເຫັນຫລີ້ນໄກ່ລະ ແລ້ວພວກຜູ້ຊາຍແບບເພິ່ນ ເຂົາເບິ່ງຕາດຽວກະຮູ້ວ່າແມ່ນພວກເຈົ້າຊູ້ຫລາຍໃຈ ຮັກໃຜກະບໍ່ເປັນ

 

ໂອ ເພິ່ນຄິດຜິດແລ້ວ... ເຂົານະຮັກໃຜຮັກແທ້... ມີແຕ່ຕອນນີ້ຍັງຫາຄົນທີ່ຖືກໃຈຍັງບໍ່ເຈິເທື່ອ... ​ແຕ່ວ່າຕອນນີ້ກຳລັງເຈິຢູ່ໃດ

 

ຫຶ ຫວັງວ່າຄືຊິບໍ່ມີເຂົາເດີ້.... ພໍດີເຂົາບໍ່ຢາກເຂົ້າໄປຢູ່ໃນສາງຂອງເພິ່ນ

 

ເຂົາຄົບເທື່ອລະຄົນໃດ໋ ບໍ່ເຄີຍຄົບຊ້ອນຫລືແອບມີກິກຈັກເທື່ອເກັ່ງພະຍາຍາມອະທິບາຍໃນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຄິດວ່າເປັນໄປໄດ້ຍາກ

 

ພະຍາຍາມຈະເຊື່ອກະແລ້ວກັນ

 

ກະໄດ້ ບໍ່ເຊື່ອກະບໍ່ເຊື່ອ.... ວ່າແຕ່.... ເພິ່ນກຳລັງຮຽນຫຍັງຢູ່ນິ ເກັ່ງປ່ຽນຄຳຖາມໃຫມ່ ເຊິ່ງມັນເລີ່ມຈະລ່ວງລ້ຳເກີນຫນ້າທີ່ທີ່ລາວຈະຄວນຮູ້

 

ຄືບໍ່ເອົາທີ່ຢູ່ໄປເລີຍສາ!!

 

ກະຢາກໄດ້ຢູ່ໃດ ຕອບດ້ວຍສີຫນ້າກວນໆ

 

ເຂົາເວົ້າໃສ່!! ເຂົ້າໃຈບໍ່!!... ຂ້ອຍກະຊາກສຽງໃສ່ລາວ

 

ຫວາ... ຮາໆໆ... ເຂົາບໍ່ຮູ້ໃດ໋ຫັນ....​ ແລ້ວເພິ່ນຊິຕອບຄຳຖາມເຂົາໄດ້ບໍ່ນິ ເກັ່ງວົກເຂົ້າມາຄຳຖາມເດີມ ແລະກໍ່ເຮັດສີຫນ້າດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ຕາມເດີມ... ຖ້າຫາກສົມມຸດວ່າຂ້ອຍລີກລ້ຽງຈະຕອບຄຳຖາມ ລາວກໍ່ຄົງຈະຫາຂໍ້ອ້າງມາບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍບອກເລື່ອງໄປທັງຫມົດຕາມເດີມ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງຕັດສິນໃຈຕອບອອກໄປ

 

ເຂົາຮຽນອັກສອນສາດ.... ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍສຽງລຽບໆ

 

ເພິ່ນຢາກເປັນຄູຫວາ?”

 

ບໍ່.... ເຂົາຢາກເປັນນັກແປ.... ພໍດີເຂົາສົນໃຈກ່ຽວກັບເລື່ອງພະຈົນໄພກັບຊີວະປະຫວັດຂອງຄົນ

 

ຊັນເພິ່ນກະຮູ້ຈັກພາສາຕ່າງປະເທດຕົວະ

 

ອື້ມ ຮູ້.... ຮູ້ຈັກພາສາລັດເຊຍ ກັບພາສາອັງກິດ

 

ໂວ໊ ເກັ່ງເວີ້ຍ!! ສ່ວນເຂົາກຳລັງຮຽນແພດສາດ ປີສອງ ເກັ່ງສະເຫນີເລື່ອງຂອງຕົນ ໂດຍທີ່ເຈົ້າໂຕບໍ່ຮູ້ຈັກຫນ້ອຍວ່າ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ພິດສະຫວາດ ຢາກຮູ້ຈັກປະຫວັດຂອງລາວເລີຍດ້ວຍຊ້ຳ ອື່ມ... ພາສາອັງກິດເຂົາວ່າແມ່ນກະຮຽນເປັນເລື່ອງທຳມະດາ ແຕ່ພາສາລັດເຊຍນິເພິ່ນຮູ້ໄດ້ແນວໃດ ເພິ່ນຮຽນຫວາ

 

ອື້ມ.. ພໍ່ເຂົາສອນໃຫເຕອນຍັງນ້ອຍ ລາວເຄີຍຮຽນພາສາລັດເຊຍຢູ່ມອສໂຄມາກ່ອນ ຂ້ອຍຕອບອອກໄປ ໂດຍທີ່ແຝງໄປດ້ວຍຄວາມທີ່ເສົ້າສົ່ງຜ່ານຈາກສາຍຕາໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຄືກັນ ເມື່ອນຶກເຖິງພໍ່ຂອງໂຕເອງເມື່ອໃດ ຂ້ອຍມັກມີອາການແບບນີ້ອອກມາສະເຫມີ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ເກັ່ງສາມາດສຳພັດຄວາມຮູ້ສຶກຜ່ານນ້ຳສຽງຂ້ອຍໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ

 

"ເວົ້າສຽງເສົ້າໆແບບນີ້ ມີປັນຫານຳລາວຫວາ"

 

"ອື້ມ ມີ" ຂ້ອຍບອກເຈົ້າໂຕໄປທີ່ສຸດແສນຈະແຜ່ວເບົາ... 

 

ຫວາ.... ແຕ່ຖ້າເພິ່ນຢາກລະບາຍອອກມານະ ກະເວົ້າອອກມາໂລດ ບາງເທື່ອອາດຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນ

 

"ບໍ່ ເຂົາບໍ່ຢາກຈະເວົ້າ ເພິ່ນຮູ້ສ່ຳນີ້ກະພໍແລ້ວ"

           

            "ແຕ່ເຂົາຢາກຟັງນະ ເລົ່າບໍ່ໄດ້ຫວາ" ເກັ່ງເຮັດສີຫນ້າອ້ອນວອນ ຫວັງຢາກຈະໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ຟັງ

 

"ກະຍັງວ່າບໍ່ ເພິ່ນຫູຫນວກຫວາ"

 

"ເພິ່ນລືມຂໍ້ຕົກລົງນຳເຂົາແລ້ວຫວາ ວ່າເຂົາໄປຄົນຊະນະເພິ່ນຈະຍອມເຂົາທຸກຢ່າງ"

 

"ແລ້ວເພິ່ນຊະນະຊ້ຳເບ໊າະ... ເພິ່ນຍັງບໍ່ທັນຂີ່ເຂົ້າເສັ້ນໄຊເທື່ອຊ້ຳ"

 

"ກະແມ່ນຄວາມເພິ່ນຢູ່.. ແຕ່ຖ້າຕຳຫລວດບໍ່ເຂົ້າມານະ ເຂົາກະຂີ່ເຂົ້າເສັ້ນໄຊແລ້ວ ເພິ່ນນິບໍ່ຮັກສາຄຳສັນຍາເລີຍ ທັງທີ່ໄດ້ຕົກລົງກັນແລ້ວວ່າຖ້າແມ່ນໃຜເສຍຈະຍອມເຮັດຕາມຂໍ້ເດີມພັນ... ແລ້ວເພິ່ນຫາກະຕົກລົງນຳເຂົາບໍ່ເທົ່າຊົ່ວໂມງທີ່ຜ່ານມານິ້ຫນຶ່ງ ຍັງມາເຮັດບໍ່ສົນໃຈອີກ ຄົນອີ່ຫຍັງວະ ບໍ່ມີສັດຈະເອົາເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ປານນັ້ນເວົ້າໃຫ້ແຕ່ຫມູ່ເປັນແບບນັ້ນແບ_"

 

ພໍ!!” ຂ້ອຍເວົ້າຂັດຈັງວະເກັ່ງດ້ວຍຄວາມລຳຄານ ເພາະຂ້ອຍທົນອີກຝ່າຍຈົ່ມພື່ມພຳອອກມາເປັນຊຸດບໍ່ໄຫວ  ສຸດທ້າຍ ເຈົ້າໂຕກໍ່ສັນຫາຂໍ້ອ້າງມາບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍຈົນມຸມຈົນໄດ້ ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າຫຍັງອີກ ເຂົາບໍ່ຢາກຈະຟັງ"

 

ຊັນເພິ່ນກະເລົ່າມາໃຫ້ເຂົາຟັງທະແມ໋ ຖ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ເຂົາເວົ້າໃຫ້ຟັງອີກນະ

 

      "ເອີ້ໆ ດຽວຊິເລົ່າໃຫ້ຟັງດຽວນີ້ໆແລະ....​" ຂ້ອຍຕອບປັດໆດ້ວຍຄວາມລຳຄານ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ "ເຂົາເກີດຢູ່ໃນຄອບຄົວທີ່ຢ່າຮ້າງຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍ... ພໍ່ແມ່ເຂົາທັງສອງຂໍຢ່າກັນ ຍ້ອນວ່າບໍ່ໄດ້ຮັກກັນຕັ້ງແຕ່ທຳອິດ ແລະກໍ່ເປັນຍ້ອນພວກເຂົາເຈົ້າຖືກບັງຄັບໃຫ້ແຕ່ງງານກັນ... ພໍເວລາຜ່ານໄປບໍ່ດົນ ພໍ່ເຂົາກໍ່ໄດ້ພົບຄົນທີ່ໂຕເອງຢູ່ນຳແລ້ວມີຄວາມສຸກ ລາວກໍ່ເລີຍບອກຄວາມຈິງທັງຫມົດໃຫ້ແມ່ເຂົາຟັງ ຕອນນັ້ນເຂົາກະປະມານສອງສາມປີນີ້ແລະ ພໍດີແມ່ເຂົາເຄີຍເລົ່າໃຫ້ຟັງ... ຈາກນັ້ນ ແມ່ເຂົາກະຍອມເຊັ່ນໃບຢ່າຮ້າງໃຫ້ລາວ ເພາະວ່າບໍ່ຢາກຈະດຶງລາວເອົາໄວ້... ສ່ວນພໍ່ເຂົາກໍ່ພາເມຍໃຫມ່ຂອງຕົນເອງໄປໃຊ້ຊີວິດຢູ່ຫລວງພະບາງຫລັງຈາກນັ້ນ ແຕ່ວ່າລາວກະກັບມາຢ້ຽມເຂົາເປັນບາງຄັ້ງບາງຄາວ ພ້ອມກັບສອນໃຫ້ເຂົາຮຽນພາສາລັດເຊຍໄປນຳ ເຂົາກະເລີຍພໍໄດ້ພາສາລັດເຊຍແດ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງ... ສ່ວນແມ່ເຂົາລາວກະເດີນທາງໄປຕ່າງປະເທດທຸກປີ ແລ້ວປະໃຫ້ເຂົາຢູ່ຄົນດຽວແບບນີ້ຕະຫລອດ

 

      ສິ້ນສຸດປະໂຫຍກທີ່ຍາວ ຄວາມຄຽດກໍ່ເຂົ້າມາປົກຄຸມພວກຂ້ອຍໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ສີຫນ້າຂອງເກັ່ງຕອນນີ້ບໍ່ມີເຄົ້າອາລົມກວນປະສາດເລີຍ

 

      ຖ້າເຂົາເປັນເພິ່ນນະ ເຂົາຢູ່ບໍ່ໄດ້ດອກ... ເຫັນໂຕນ້ອຍໆແບບນີ້ ບໍ່ເຄີຍເລີຍວ່າຊິໃຈແຂງຂະຫນາດ ເກັ່ງອອກຄວາມເຫັນຈາກໃຈຈິງ ເຊິ່ງວ່າຂ້ອຍກໍ່ເຫັນດີກັບລາວ

 

      ຄືຊິແມ່ນຕິ... 

 

      ກະແມ່ນຫັ້ນແລະ ຄັນເປັນຄົນອື່ນນະ ເຂົາເຈົ້າກະມັກເຮັດໂຕເອງເສຍຄົນ ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຮຽກຮ້ອງຄວາມສົນໃຈນຳພໍ່ແມ່ຂອງຕົນເອງ

 

      "ເຂົາວ່າວິທີນັ້ນເປັນວິທີຂອງຄົນບໍ່ສະຫລາດ.... ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມຮັກຈາກຄອບຄົວແມ່ນສິ່ງທີ່ສຳຄັນ ແຕ່ວ່າມັນກະບໍ່ແມ່ນທັງຫມົດຊີວິດຂອງຄົນເຮົາຈັກຫນ້ອຍ ແລະຖ້າຢາກຈະໃຫ້ຜູ້ອື່ນຮັກໂຕເອງແບບນັ້ນນະ ເຮົາຕ້ອງເລີ່ມຈາກການທີ່ເຮົາຕ້ອງຮັກໂຕເອງໃຫ້ເປັນເສຍກ່ອນ... ເຮີ່ຍ.... ຂ້ອຍຢຸດ ແລ້ວກໍ່ຖອນຫັນໃຈຄ່ອຍໆບາດຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະເວົ້າອີກຕໍ່ ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ເປັນຫຍັງຕ້ອງໄວ້ໃຈເພິ່ນຂະຫນາດນີ້ ທັງໆທີ່ເຂົາກັບເພິ່ນຫາກະຮູ້ຈັກກັນ

 

      ອື່ມ... ອາດເປັນຍ້ອນບັນຍາກາດມັນພາໄປຕິເບ໊າະ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ເຂົາວ່າ ເພິ່ນກະບໍ່ສາມາດເກັບມັນໄວ້ຄົນດຽວໄດ້ດອກ

 

      "ແມ່ນຕິ" ຂ້ອຍຕອບກັບໄປດ້ວຍສຽງລຽບໆ ພາງຜິນຫນ້າແນມອອກໄປດ້ານຫນ້າເລື້ອຍໆ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງຕ້ອງບອກເລື່ອງລາວຂອງຕົນເອງໃຫ້ລາວຟັງ... ສ່ວນເລື່ອງທີ່ລາວບັງຄັບນັ້ນ ມັນກໍ່ບໍ່ໄດ້ກ່ຽວກັນເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ເພາະຖ້າຫາກຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະເອີ່ຍອອກໄປ ລາວກໍ່ມີທາງຮູ້ເດັດຂາດ ເຖິງແມ່ນວ່າລາວຈະຫາຂໍ້ອ້າງຫລາຍພັນມາບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າຫລາຍກວ່ານັ້ນ... ແຕ່ຫາກຂ້ອຍຮູ້ພຽງແຕ່ວ່າ ມັນກ່ຽວກັບບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຢູ່ພາຍໃນ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນຫາຄຳຕອບໄດ້ວ່າ ເປັນຫຍັງ ຢູ່ໆ ກໍ່ຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວຂຶ້ນມາໂດຍບໍ່ຮູໂຕ

.

.

.

.

ກວ່າຊິໄດ້ເອົາມາລົງ ຜ່ານໄປຊ້າທີ່ສຸດ

ຄືຊ່ວງນີ້ ຮຽນຫນັກທີ່ສຸດ ຈົນຮອດປີໃຫມ່ພຸ້ນແລະຈຶ່ງໄດ້ພັກ

ຈັງໃດກະຈະຫາເວລາຫວ່າງມາລົງເດີ້ ເພາະວ່າບໍ່ຢາກດອງເອົາໄວ້ດົນໆ

ດຽວມັນຊິບູດ...... ຮາໆໆ... ສຸດທ້າຍກະຄືເກົ່າຫັ້ນລະ

ອ່ານແລ້ວເມັ້ນໃຫ້ແດ່ເດີ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ພ.ຈ.. 11, 2012 | ມີ 7 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

 

 

 

 

 

ຕໍ່ຕອນທີສີ່

 

 

ບໍ່ຮູ້ຂ້ອຍຕັດສິນຖືກແລ້ວຫລືບໍ່ທີ່ຮັບຄຳຖ້າຂອງເຂົາເຈົ້າພຽງເພາະລະງັບອາລົມໂຕເອງບໍ່ໄດ້ ໃນເມື່ອ ພໍແຕ່ເກັ່ງເຄື່ອນລົດອອກໄປນ້ອຍຫນຶ່ງ ແຂນຂາຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມສັ່ນຂຶ້ນມາໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ໂຕ ເຊິ່ງຄົນທີ່ຢູ່ທາງຫນ້າຂ້ອຍກໍ່ສາມາດສຳພັດຄວາມຮູ້ສຶກຂ້ອຍໄດ້ແບບອັດຕະໂນມັດ

 

             "ຫຶໆ ດີ ເພິ່ນສັນຍານຳເຂົາແລ້ວເດີ້"

 

  

"ຮາໆໆ ປານນັ້ນວ່າບໍ່ຢ້ານ ເບິ່ງແມ໋ ໂຕສັ່ນປານຜີເຂົ້ານິ ຊິປ່ຽນໃຈຕອນນີ້ກະທັນໃດ ສາວນ້ອຍ" ເກັ່ງເວົ້າແບບຢຽດໆ ພາງຍິ້ມອອກມາທີ່ມຸມປາກ ເລື່ອງອໍ້ແອກວນປະສາດຄົນນິ ຫມໍນີ້ຊະນະເປັນທີຫນຶ່ງເລີຍ

 

            "ບໍ່!!" ຂ້ອຍຕອບປັດຕິເສດທັນທີຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ ເຖິງວ່າໂຕເອງຈະຢ້ານ ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ເລືອກທີ່ຈະຍິ່ງໃນສັກສີ "ບໍ່ຕ້ອງມາເວົ້າດູຖູກເຂົາເລີຍ!! ແລ້ວຮີບອອກໄປແຂ່ງເຖາະ ເລື່ອງມັນຈະໄດ້ຈົບໆ ເຂົາຈະໄດ້ບໍ່ຕ້ອງມານັ່ງຫາຍໃຈນຳເພິ່ນອີກ!!"

 

"ກະໄດ້ ບໍ່ເວົ້າກະໄດ້" ເກັ່ງຍົກມືຂຶ້ນເຫມືອນວ່າຍອມຈຳນົນ ກ່ອນຈະວາງມືລົງ "ເອີ້ ແຕ່ວ່າເຂົາມີຂໍ້ເດີມພັນນຳເພິ່ນ"

 

             

"ຮຶ? ຂໍ້ເດີມພັນ?" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມທັງເຮັດຄິ້ວສົນກັນ ເພາະອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຕ້ອງການຈະຢາກຮູ້ເຈດຕານາຂອງອີ່ຕາຜີບ້ານີ້

 

 

"ກະຂໍ້ເດີມພັນທີ່ວ່າ ຖ້າສົມມຸດເຂົາເສຍເຂົາຊິໃຫ້ເພິ່ນເຮັດຫຍັງນຳເຂົາກະໄດ້ ແຕ່ຖ້າເຂົາຊະນະເພິ່ນຕ້ອງເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງເຂົາຫມົດ ຕົກລົງບໍ່?"

 

 

ຂ້ອຍມິດໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະຄິດທົບທວນໃນປະໂຫຍກຂອງເກັ່ງມື້ກີ້ນີ້ ເກມທຸກເກມມັນຕ້ອງມີແພ້ກັບເສຍ ເຊິ່ງຂໍ້ເດີມພັນຂອງເກັ່ງມັນກໍ່ຊວນໃຫ້ຂ້ອຍຢາກຈະລອງຫລິ້ນນຳມັນ ເພາະຖ້າອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ເສຍ ລາວຈະບໍ່ຕ້ອງກໍ່ປັນຫາໃຫ້ຂ້ອຍປວດຫົວອີກ ແລະທີ່ຂ້ອຍຄິດວ່າ ເກັ່ງອາດຈະເສຍການແຂ່ງຂັນ ຍ້ອນເບິ່ງຈາກລັກສະນະຄົນຮອບຂ້າງຄົງຊິເກັ່ງບໍ່ຫນ້ອຍ ມັນກໍ່ເລີຍເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຕັດສິນໃຈອອກໄປວ່າ

 

            "ຕົກລົງ!! ຂ້ອຍບອກເກັ່ງຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ຫນັກແຫນ້ນ ຖ້າເພິ່ນເສຍ ເພິ່ນຕ້ອງເລີກຫຍຸ້ງນຳເຂົາ ແຕ່ຖ້າເພິ່ນແພ້ ເຂົາຊິຍອມຕົກລົງຕາມຄຳຂໍຂໍ້ຫນຶ່ງຂອງເພິ່ນທຸກຢ່າງ"

 

            ເອີ້!!

 

ສິ້ນສຸດການສົນທະນາ ເກັ່ງກໍ່ຜິນຫນ້າກັບໄປຄືນ ກ່ອນເຄື່ອນລົດອອກໄປບ່ອນຈຸດເລີ່ມແຂ່ງ ໂດຍທີ່ມີຜູ້ຄົນເກືອບເປັນຮ້ອຍພາກັນມາຍືນອ້ອມວົງໃກ້ໆກັບຫລັກໄຊຍິ່ງກວ່າສະຫນາມແຂ່ງ ແລະຍັງສົ່ງສຽງຮ້ອງໂຫດ້ວຍຄວາມຖືກໃຈ

 

ລົດຂອງເກັ່ງແລະຂອງຜູ້ອື່ນປະມານຫົກຄົນ ໄດ້ພາກັນເຄືອນອອກມາຈອດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າສະຕາດຄົບທຸກຄັນ ພາງໃຊ້ມືກຳຄາດໄວ້ແຫນ້ນກ່ອນຈະກໍ່ບິດຄັນເລັ່ງພ້ອມກັນຫລາຍຄັ້ງຢ່າງເນື່ອງນິດເພື່ອເປັນດການທົດສອດການທຳງານຂອງເຄື່ອງ ຄັວນລົດຖືກພົ່ນກະຈາຍອອກໄປທົ່ວບໍລິເວນ ຍິ່ງໄດ້ກິ່ນກໍ່ຍິ່ງເຮັດຂ້ອຍແຮງຮູ້ສຶກໃຈເຕັ້ນແຮງແບບຜິດປົກກະຕິ ເພາະຖ້າຫາກເກັ່ງປອຍຄາດເມື່ອໃດ ກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ລົດຂອງລາວຈະພຸ່ງກະໂດດອອກໄປຈົນຂ້ອຍຕ້ອງຫາຍໃຈນຳບໍ່ທັນຢ່າງແນ່ນອນ

 

ເຊິິ່ງກະຕິກາທີ່ຂ້ອຍຫາກໍ່ໄດ້ຍິນນຳເກັ່ງ.... ນັກແຂ່ງທຸກຄົນ ຕ້ອງແຂ່ງຕາມເສັ້ນທາງໃຫຍ່ທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ຈາກຕຶກຮ້າງນີ້ປະມານຫ້າກວ່າກິໂລແມັດ ຈາກນັ້ນໃຫ້ຫລ້ຽວເຂົ້າຮ່ອມທີ່ເຂົ້າຍ່າງເຂົ້າມາມື້ກີ້ ແລ້ວກໍ່ກັບມາຢຸດຢູ່ບ່ອນເກົ່າ ໃຜມາກ່ອນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າຜູ້ນັ້ນເປັນຄົນຊະນະທັນທີ

 ຜ່ານໄປບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ ກໍ່ມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່ກຳລັງເສື້ອແຈັກເກັດນ້ຳຕານ ໂສ້ງຍີ້ນຂາສັ້ນ ໃສ່ເກີບສົ້ນສູງປະມານສີ່ນິ້ວ ຜິວຂາວຫນ້າງາມ ພາຮ່າງກາຍນ້ອຍໆຂອງນາງອອກມາຍືນຢູກາງທາງ ພາງຍົກຜ້າເຊັດຫນ້າຂຶ້ນເປັນເຊິງການສົ່ງສັນຍານວ່າການແຂ່ງໄດ້ເລີ່ມຂຶ້ນແລ້ວ

 

 "ເຂົາຮູ້ວ່າເພິ່ນຢ້ານ ກອດແອວເຂົາໄວ້ແຫນ້ນໆ" ເທື່ອນີ້ເກັ່ງຫັນມ່າເຕືອນຂ້ອຍດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ໄຮ້ຄວາມຫລໍ້ຫລິ້ນແຕ່ຢ່າງໃດ ພ້ອມທັງໃຊ້ມືຂອງຕົນເອງເລື່ອນມາດຶງແຂນຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດແອວໂຕເອງໄວ້ແຫນ້ນ

 

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆ ເປັນການຢືນຢັນວ່າຂ້ອຍບໍ່ຄິດທີ່ຈະປັດຕິເສດ ເຖິງວ່າລາວບໍ່ບອກ ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງເຮັດຕາມນັ້ນ

 

 

"ຫນຶ່ງ"

 

 

"ສອງ"

 

 

"ສາມ!!" ສິ້ນການນັບ ຜ້າເຊັດຫນ້າທີຖືໄວ້ມື້ກີ້ກໍ່ຖືກປ່ອຍລົງ... ມືສາກໆຫລາຍໆຂ້າງຂອງຜູ້ແຂ່ງ ກໍ່ປ່ອຍຄາດທີ່ກຳໄວ້ທັນທີ

 

  

"ກຣີ້ດ!!" ຂ້ອຍແຂກດັງຈົນສຸດສຽງ ໃນຂະນະທີ່ເກັ່ງອອກໂຕຢ່າງຮຸນແຮງ ມືທີ່ກອດແອວລາວໄວ້ ຂ້ອຍກໍ່ຍິ່ງຮັດແຫນ້ນຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ປານວ່າຢ້ານເຈົ້າໂຕຊິປັດແຂນຂ້ອຍຖິ້ມ

 

 

 

 

ຂ້ອຍພະຍາຍາມມືນຕາຂຶ້ນຍ່າງລຳບາກ ແນມເບິ່ງສິ່ງທີ່ຢູ່ອ້ອມໂຕຜ່ານໄປຢ່າງວອງໄວ ໃນຂະນະທີ່ມີສຽງລົງກະລັງກະແທກຫນ້າພວກຂ້ອຍ ຢ່າງຮຸນແຮງ ໂດຍປາດສະຈາກຫມວກກັນກະທົບ 

 

 

 ລົດຫລາຍຄັນພະຍາຍາມແຊກແຊງກັນໄປອອກມາຕະຫລອດທາງ ທັງພະຍາຍາມເບິ່ງການບັງຄັບລົດຂອງຄູ່ແຂ່ງ ພ້ອມກັບບິດຄັນເລັ່ງແຮງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ

 

 ໃນໄລຍະທຳອິດ ເປ້ອອກຫນ້າແຊງຂຶ້ນໄປກ່ອນຫມູ່ ໂດຍທີ່ເກັ່ງ ແລະລົດອີກສີ່ຄັນກຳລັງຕາມມາຕິດໆ ຂ້ອຍແນມເຫັນຕຸກຕາແວບຫນຶ່ງ ກຳລັງໃຊ້ມືຂອງໂຕເອງຍົກໂຊນິ້ວກາງມາທາງພວກຂ້ອຍສອງຄົນເພື່ອເປັນການເຍາະເຍີ້ຍ...  ເມື່ອເກັ່ງເຫັນການກະທຳອັນເຈັບແສບຂອງນາງ ເຂັມຢູ່ເທິງກະດ້ານຫນ້າປັດ ກໍ່ເພິ່ມທະວີິຄວາມໄວຂຶ້ນອີກກວ່າເກົ່າ ຄັນເລັ່ງທີ່ເກັ່ງໄດ້ບີດກໍ່ຖືກຫມຸນຈະເກືອບຈະຈຳອົ້ງມືຂອງລາວ ເປັນຜົນໃຫ້ລົດພວກຂ້ອຍຂຶ້ນມາຢູ່ໃນໄລຍະທີ່ບຽດສຽດກັບສອງຄົນນັ້ນ

 

 

ສ່ວນພວກທີ່ຢູ່ທາງຫລັງກໍ່ກຳລັງຕົກຢູ່ໃນສະຖານະການດຽວກັນ ພະຍາຍາມບຽດສຽດກັນແຊງ ພຽງແຕ່ພວກນັ້ນຫລິ້ນຮຸນແຮງ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຄິດວ່າ ພວກນັ້ນຫລິ້ນຜິດກະຕິກາ ໃນເມື່ອມີຊາຍຫນຸ່ມຄົນຫນຶ່ງທີ່ນຳກົ້ນຂ້ອຍມາຕິດ ໄດ້ເດຕີນຂອງຕົນເອງອອກໄປກ່ອນຖີບໃສ່ລົດຂູ່ແຂງຈົນລົ້ມໃສ່ກອງຂີ້ເຫຍື້ອກາງທາງແບບບໍ່ເປັນທ່າ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍ ຕ້ອງຮີບລະສາຍຕາອອກຈາກພາບທີ່ສະຫຍົດສະຫຍອງທັນທີ ...

 

 ແລ້ວພໍແຕ່ຂ້ອຍຊັກສາຍຕາມາເພ່ງມອງທາງຫນ້າອີກຄັ້ງ ກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນເກັ່ງກຳລັງຈະແຊງເປ້ຂຶ້ນໄປຢ່າງຕິດໆ ແຕ່ເປ້ບໍ່ຄິດທີ່ຈະຍອມແບບງ່າຍ ໃຊ້ມືສາກໆຂອງຕົນເອງບິດຄັນເລັ່ງເພິ່ມຄວາມໄວຂຶ້ນອີກທັນເລີຍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າໂຕ ນຳອອກໄປອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ເຊິ່ງພວກຂ້ອຍກໍ່ບຽດສຽດກັນໄປໆມາໆຢູ່ແບບນັ້ນ ເພື່ອຍາດຊິງເອົາຄວາມເປັນທີ່ຫນຶ່ງ ຈົນກະທັ້ງເຂົ້າມາໃກ້ໆບໍ່ລິເວນປາກຮ່ອມ

 

"ບົວ ຈັບແອວເຂົາໄວ້ແຫນ້ນອີກ" ເກັ່ງບອກຂ້ອຍຜ່ານທາງສາຍລົມຕີເຂົ້າພວກຂ້ອຍຢ່າງຮຸນແຮງ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ພໍຈະຈັບໃຈຄວາມຂອງເຈົ້າໂຕໄວ້

 

 

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຕາມຄຳສຳຂອງເກັ່ງຢ່າງວ່າງ່າຍ ກ່ອນທີ່ລາວຈະຍົກລໍ້ທາງຫນ້າໂຕເອງຂຶ້ນເພື່ອເລັ່ງຄວາມໄວຂຶ້ນ

 

 

"ກຣີ້ດ!!" ຂ້ອຍແຂກອອກມາແບບອັດຕະໂນມັດ ແລະກະກຳທຳຂອງເກັ່ງກໍ່ຍັງດຳເນີນຕໍ່ ຈົນກະທັ້ງເກັ່ງນຳແຊງເປ້ໄດ້ໃນທີ່ສຸດ ຫາກແຕ່ເວລາທີ່ເກັ່ງຈະພາລົດຂອງໂຕເອງເຂົ້າໄປເສັ້ນໄຊອີກບໍ່ເທົ່າແມັດ ພັດມີສຽງວໍລົດຕຳຫລວດຫລາຍຄັນ ລວມທັງຄົນກຳລັງກຸ່ມຄົນປາບປາມ ໄດ້ອ້ອມລ້ອມບ່ອນຈຸດເກີດເຫດໄວ້ທົ່ວທັງຕຶກ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ມຸງເບິ່ງເຫດການແລະຄົນທີ່ຢູ່ຮ່ວມການແຂ່ງຂັນ ຮີບພາກັນແຕກຫນີອອກໄປໃຜໄປມັນຢ່າງໂກລາຫົນ

 

 

"ເຮ້ຍເອີ້ຍ!"! ເກັ່ງອຸທານອອກຢ່າງຫົວເສຍ ພະຍາຍາມທີ່ຈະຄະດຫາທາງອອກໃຫ້ພົ້ນຈາກບ່ອນນີ້ ໃນເມື່ອພວກຕຳຫລວດແລະກຸ່ມຄົນປາບປາມ ກຳລັງເຄື່ອນໂຕເຂົ້າມາຕະລຸມບອນລວມທັງຈັບກຸມຄົນທີ່ຢູ່ເຫດການໄວ້ທັງຫມົດໂດຍບໍ່ເວັ້ນຫນ້າ.... ເມື່ອເຫັນວ່າສະຖານະການໂກລະຫົນມັນໄດ້ວິບັດຂຶ້ນຢ່າງຮຸນແຮງ ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ລືມທີ່ຈະຫາທາງແກ້ໄຂຊ່ວຍເຈົ້າໂຕ ແນມຫາເສັ້ນທາງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຕົວເອງອອກໄປຈາກຈຸດເກີດເຫດເພື່ອເອົາໂຕລອດ ແລະພໍ່ແຕ່ແນມເຫັນທາງອອກ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບບອກເກັ່ງທັນທີ ເຖິງວ່າມັນອາດຈະສ່ຽງຫລາຍພໍສົມຄວນ

 

 

"ເກັ່ງອອກໄປທາງຮ່ອມເຮົາເຂົ້າມາຫັ້ນ!!" ຂ້ອຍໃຊ້ມືນ້ອຍໆຊີ້ໄປທາງນັ້ນ ໂດຍທີ່ມີກຸ່ມປາບປາມບໍ່ພຽງເທົ່າຄົນ ເປັນຜົນໃຫ້ເກັ່ງບໍ່ລັງເລທີ່ເຮັດຕາມແນະນຳຂອງຂ້ອຍ ບາດແລ້ວ ລາວກໍ່ຫມຸນລົດກັບໄປທັນທີ ພ້ອມກັບເຄື່ອນລົດອອກໄປ ທ່າມກາງຄວາມອົນລະຫົນ

 

 

ເມື່ອເກັ່ງເຄື່ອນລົດອອກມາຈຸດປາກຮ່ອມ ກໍ່ມີກຸ່ມປາບປາມຂອງຕຳຫລວດເຂົ້າມາດັກຫນ້າພວກຂ້ອຍພ້ອມກັບດຶງແຂນໄວ້ ແຕ່ມີຫວາຂ້ອຍຊິຍອມ ມີດທີ່ເຄີຍພົບຕິດໂຕໄວ້ ຂ້ອຍຈົກອອກມາກ່ອນຈະໃຊ້ປາດແຂນຂອງເຈົ້າທີ່ຈົນຮ້ອງຄາງອອກມາດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ ແລ້ວກໍ່ປ່ອຍແຂນໃນທີ່ສຸດ

 

 

  "ຂໍໂທດ!! ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ!!" ຂ້ອຍຮ້ອງອອກໄປຕາມຄວາມຮູ້ສຶກໄວ້ຖິ້ມທ້າຍ ສ່ວນຄົນທີ່ຢູ່ທາງຫນ້າຂ້ອຍ ກໍ່ໃຊ້ຕີນຂອງຕົນເອງ ຖີບກຸ່ມຄົນປາບປາມຈົມລົ້ມລົງລະເນລະນາດ ເມື່ອພວກຂ້ອຍມີໂອກາດຫນີ ເກັ່ງກໍ່ບໍ່ຊ້າແຕ່ຢ່າງໃດ ໃຊ້ມືຫນາຂອງຕົນເອງບິດຄັນເລັ່ງຂັບລົດອອກໄປຢ່າງຟ້າວຟັງ ໂດຍທີ່ເຫລືອຖີ້ມໄວ້ພຽງແຕ່ຄວັນລົດໃຫ້ເຈົ້າຫນ້າທີ່ເທົ່ານັ້ນ

 

 ,

,

,

,

 

ຂໍໂທດເດີ້ ທີ່ເອົາມາລົງຊ້າແຮງ ເພາະວ່າຫມົດທິດນີ້ບໍ່ຫວ່າງເລີຍ

ລວມທັງທິດຫນ້ານຳ ຫມົດທິດຮຽນຫນັກສຸດໆ ຕອນນີ້ເອົາມາລົງຫນ້ອຍ

ເພາະວ່າຂຽນຂຶ້ນສົດໆເລີຍ ຈັງໃດກະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້ 

 

 

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ພ.ຈ.. 4, 2012 | ມີ 9 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

 

ຕອນທີສີ່

Diary:

ສິ່ງທີ່ເຮົາບໍ່ປາດຖະຫນາຢາກຈະພົບ ມັນມັກຈະສະແດງໃຫ້ເເຮົາຮູ້ວ່າ

ຍິ່ງພະຍາຍາມຫນີມັນເທົ່າໃດ ມັນກໍ່ຍິ່ງແລ່ນນຳເຮົາມາເທົ່ານັ້ນ

ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເງົາ ທີ່ຕິດຕາມໂຕຕະເຮົາຕະຫລອດ ໃນເວລາທີ່ມີແສງສາດສ່ອງລົງມາ

 

ຂ້ອຍກັບເຂົ້າເຮືອນຕົນເອງໃນໄລຍະທີ່ຄຳພໍດີ ເຊິ່ງເຂັມຂອງນາລິກາມັນກໍ່ໄດ້ບອກວ່າເວລາມັນເລີຍກາຍສິບໂມງແລ້ວ.... ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ວາງກະເປົາລົງທີ່ຫ້ອງຮັບແຂກ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງຍ່າງເຂົ້າຍ່າງເຂົ້າເຮືອນຄົວ ເພື່ອຈະຫານ້ຳເຢັນກິນທາງໃນຕູ້ເຢັນ ລະພໍແຕ່ໄຂປະຕູອອກມາ ຂ້ອຍກໍ່ພົບພຽງແຕ່ນ້ຳເຢັນຕຸກດຽວຂອງກິນທີ່ເຄີຍເຕັມຕູ້ມັນໄດ້ຫາຍໄປຫມົດ ສົງໄສ ມື້ອື່ນຂ້ອຍຕ້ອງອອກໄປຫາຫຍັງ ມາຊື້ແຮໄວ້ກ່ອນເສຍ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເລື່ອນມືຂອງຕົນເອງໄປຈັບໂອຕຸກນ້ຳຂຶ້ນມາ ກ່ອນຈະປິດປະຕູລົງ.... ແລະໃນລະຫວ່າງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຈະໄຂຝາກະຕຸກນ້ຳນັ້ນ ພັດມີສຽງໂທລະສັບດັງຂຶ້ນຂັດຈັງຫວະເສຍກ່ອນ

 

ຕິ໊ດ" ຂ້ອຍກົດຮັບໂທລະສັບແລ້ວແນບໃສ່ຫູ ໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ເບິ່ງວ່າເປັນເບີຂອງໃຜ ກ່ອນຈະວາງຕຸກນ້ຳເທິງຕູ້ເຢັນ

 

"ຮະໂຫລ"

 

"ບົວແມ່ນບໍ່ລູກ?" ປາຍສາຍແມ່ນແມ່ຂອງຕານ້ອຍ ຂ້ອຍຈື່ຂອງລາວໄດ້ດີ

 

"ໂດຍ ແມ່ນແລ້ວ"

 

"ເອີ່.... ຕານ້ອຍຢູ່ຫັ້ນບໍ່ລູກ ພໍດີຕານ້ອຍບອກວ່າຊິໄປນອນຄ້າງຢູ່ເຮືອນບົວນະ"

 

ຂ້ອຍຢຸດໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ພາງເລີກຄິ້ວຂຶ້ນແບບອັດຕະໂນມັດ ໃນເມື່ອສິ່ງທີ່ຕານ້ອຍໄດ້ບອກຜູ້ເປັນແມ່ ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງຈັກຫນ້ອຍ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍພະຍາຍາມຄິດຫາຄຳແກ້ໂຕໄວ້ກ່ອນ ຍ້ອນບໍ່ຢາກຈະໃຫ້ປາຍສາຍເປັນຫ່ວງນຳນາງ

 

"ເອີ່.... ຕະ ຕານ້ອຍກຳລັງຢູ່ນຳລູກນີ້ແລະ ພໍດີລາວກຳລັງນອນຢູ່ ເອີ່ ຊິໃຫ້ລູກປຸກໃຫ້ບໍ່"

 

"ຢ່າແລະ ບໍ່ຕ້ອງປຸກກະໄດ້ ເຫັນບົວເວົ້າຈັງຊີ້ແມ່ກະສະບາຍໃຈ" ປາຍສາຍເອີ່ຍບອກດ້ວຍຄວາມໂລ່ງໃຈ.... ແຕ່ມັນຊ່າງກົງກັນຂ້າມກັບຂ້ອຍທີ່ສຸດຕອນນີ້ ແນວຖ້າອອກໄປຫລິ້ນແບບທຳມະດາ ຕານ້ອຍກໍ່ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຕົວະລາວກະໄດ້ ຂ້ອຍເລີ່ມຈະເປັນກັງວົນນຳເລື່ອງນີ້ເສຍແລ້ວ

 

"ຊັນເທົ່ານີ້ແລະເດີ້ ແມ່ບໍ່ລົບກວນລະ ຝັນດີເດີ້ລູກ"

 

"ໂດຍ ຝັນດີຄືກັນເດີ້ ແມ່"

 

ເມື່ອບໍ່ມີຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງສົນທະນາ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບວາງສາຍຂອງລາວທັນທີ ບາດແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຮີບໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂ້ອຍຕົນເອງກົດບີບເຂົ້າເບີຂອງ ຕານ້ອຍ ທີ່ຂ້ອຍສຸດແສນຈະຈື່ຈຳໄດ້ດີກ່ອນຈະໂທອອກໄປຫາດ້ວຍທ່າທາງກະວົນກະວາຍ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ນາງກໍ່ຮັບສາຍຂ້ອຍ

 

"ຮະໂຫລ" ຂ້ອຍເປັນຝ່າຍເອີ່ຍຂຶ້ນກ່ອນ ແນວຂ້ອຍໃຈເຢັນບໍ່ພໍທີ່ຈະຖ້າໃຫ້ນາງຕອບສາຍຂ້ອຍ ຕານ້ອຍເພິ່ນຢູ່ໃສດຽວນີ້ນະ ຮູ້ບໍ່ວ່າແມ່ເພິ່ນໂທມາຫາເຂົາຢູ່ມື້ກິ້ນີ້ ຂ້ອຍຖາມດ້ວຍຢາກຮູ້ ທີ່ເຈື່ອປົນດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້ອນ

 

"..............." ແຕ່ປາຍສາຍພັດມິດ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈະເປັນຕ້ອງຖາມນາງຕໍ່

 

"ຮະໂຫລ ຕານ້ອຍເພິ່ນໄດ້ຍິນເຂົາບໍ່"

 

"ຫຶໆ...." ສຽງທີ່ຕອບກັບມາພັດແມ່ນສຽງຫົວທີ່ຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍແບບທຸ່ມໃຫຍ່ ເຊິ່ງມັນກໍ່ແຝງຄວາມເຈົ້າເລ່ໄວ້ນຳ

 

"ແມ່ນໃຜຫັ້ນ!!" ຂ້ອຍຖາມອອກໄປທັນທີ ການເປັນຫ່ວງຕານ້ອຍມັນຍິ່ງເພີ່ມທີ່ຄູນຂຶ້ນ ສຽງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຍິນວັງກີ້ນີ້ ມັນເປັນສຽງທີ່ຂ້ອຍຮັບຮູ້ໄດ້ເຖິງຄວາມອັນຕະຫລາຍຂອງຫມູ່ຂ້ອຍແນ່ນອນ

 

"ໃຈເຢັນໆ, ບົວ ເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງເຮັດສຽງຄຽດໆແບບນັ້ນກະໄດ້" ປາຍສາຍຍັງຄົງຮັກສານ້ຳສຽງເຈົ້າເລ່ໄວ້ແບບເກົ່າ ແຕ່ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຄຸ້ນໆກັບສຽງນີ້ທີ່ສຸດ ເຫມືອນຈະເຄີຍໄດ້ຍິນຢູ່ໃສມາກ່ອນ

"ເພິ່ນແມ່ນໃຜ?? ເພິ່ນຮູ້ຈັກຊື່ເຂົາໄດ້ແນວໃດ!!"

 

"ຖ້າເພິ່ນຢາກຮູ້ກະນຳເຂົາມາແລະ..... ເຂົາຖ້າເພິ່ນໄດ້ຫມົດທັງຄືນ ຫຶຶໆ" ຊາຍຫນຸ່ມປິດສະຫນາຄາງຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍຄ່ອຍໆ ເປັນສຽງຫົວທີ່ຂ້ອຍລັງກຽດທີ່ສຸດຕັ້ງແຕ່ເຄີຍໄດ້ຍິນມາ

 

"ບົວຊ່ວຍເຂົາແດ່ ເຂົາຖືກພວກເກັ່ງຈຳມາ!!" ຕານ້ອຍແຊກຂຶ້ນລະຫວ່າງການສົນທະນາເພື່ອຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເຈືອປົນດ້ວຍຄວາມຢ້ານ ມັນຍິ່ງເປັນການຕອກຍ້ຳໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າ ຕອນນິ້ີ້ຕານ້ອຍຖືກພວກເກັ່ງກຳລັງເຮັດເລື່ອງບໍ່ດີນຳຫມູ່ຂ້ອຍແນ່ນອນ ຍິ່ງໄດ້ຍິນຊື່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍບໍ່ລັງເລທີ່ຈະຊັງອີ່ຕາຜີບ້ານັ້ນຈົນເຂົ້າກະດູກດຳ

 

"ເພິ່ນຈັບຕານ້ອຍໄວ້ເຮັດຫຍັງ!! ປ່ອຍຫມູ່ເຂົານີ້!!" ຂ້ອຍບັນດານໂທສະອອກໄປ ເພື່ອລະບາຍຄວາມໂມໂຫ ທີ່ມັນຈຸກແຫນ້ນເຕັມອີກ... ຖ້າປາຍສາຍຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງຂ້ອຍຕອນນີ້ ຮັບຮອງວ່າຂ້ອຍບໍ່ປ່ອຍຫມໍນັ້ນໄປແນ່ນອນ ຫຶ!!

 

"ໂອໆ ໃຈເຢັນໆ ແມວນ້ອຍຂອງເຂົາ ຈັກເພິ່ນຊິໂມໂຫໄປເຮັດຫຍັ໊ງ ດຽງຊິບໍ່ງາມແລະ"

 

"ເກັ່ງ!! ເຂົາບໍ່ມີເວລາມານັ່ງຫລິ້ນສົງຄາມປະສາດນຳເພິ່ນໃດ໋!!"

 

"ໂອເຄ ບໍ່ຫລິ້ນກະບໍ່ຫລິ້ນ ແຕ່ເພິ່ນຕ້ອງອອກມາເຂົາຕອນນີ້ ບ່ອນຕຶກ BK ທີ່ສຳຄັນໃຫ້ເພິ່ນອອກມາຄົນດຽວ ແລະຫ້າມໂທຫາຕຳຫລວດເດັດຂາດ ຄັນບໍ່ຊັນ ເຂົາບໍ່ຮັກຮອງໃດ໋ວ່າຫມູ່ຊິເຫລືອຄົບສາມສິບສອງຫລືບໍ່"

 

"ບົວຊ່ວຍເຂົາແດ່" ສຽງຮ້ອງຄາງເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງຕານ້ອຍ ເປັນການຕອກຍ້ຳໃຫ້ຕອບຕົກລົງນຳເຈົ້າໂຕຢ່າງບໍ່ລັງເລ

 

"ໄດ້!! ແຕ່ເພິ່ນຕ້ອງສັນຍານຳເຂົາກ່ອນ ວ່າຫ້າມເຮັດຫຍັງນຳຕານ້ອຍເດັດຂາດ"

 

"ຕົກລົງ.... ດຽວເຂົາຈະຖ້າເພິ່ນ ທີ່ຮັກ ຕິ໊ດ!!

 

ຫລັງຈາກທີ່ເກັ່ງວາງສາຍ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບກຽມໂຕອອກໄປທັນທີໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ປ່ຽນເຄື່ອງນັກສຶກສາເທື່ອຊ້ຳ ຂ້ອຍພຽງແຕ່ຫາເສື້ອແຈັກເກັດສີດຳ ຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງພໍ່ຂ້ອຍມາໃສ່ປົກໄວ້ເທົ່າ... ເມື່ອຈັດການກຽມທຸກຢ່າງໄວ້ຮຽບຮ້ອຍ ຂ້ອຍກໍ່ມຸ່ງຫນ້າອອກໄປທັນທີ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະຄວ້າເອົາ ອາວຸດມີຄົມຕິດໂຕໄປນຳເພື່ອເອົາໄວ້ປ້ອງກັນ

 

ແຕ່ຂ້ອຍຍັງມີເລື່ອງໃຫ້ຄິດສອງຢ່າງກ່ອນຈະໄປ ນັ້ນກໍ່ຄື ຂັບລົດໄປເອງ ຫລື ຈະຈ້າງລົດໄປດີ ແຕ່ຍິງຄິດມັນກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເລືອກຍາກ ຖ້າສົມມຸດຂ້ອຍຂ້ອຍເອົາລົດໂຕເອງໄປ ນັ້ນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າຄວາມາສ່ຽງທີ່ລົດຂ້ອຍຈະຖືກເອົາໄປຂີ່ລຸຍຂີ້ຕົມມັນກໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນອີກ ສ່ວນຈະຈ້າງລົດໄປ ມັນກໍ່ຊອກຍາກໃນຕອນກາງຄືນຕອນນີ້.... ແຕ່ເຂັມຂອງນາລິກາຕອນນີ້ ມັນໄດ້ເດີນໄປເລື້ອຍ ແລະກໍ່ໄວ້ຂຶ້ນຕາມຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຂ້ອຍ ເປັນການບີບຄັ້ນ ໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງສິນໃຈແລ້ວວ່າຕ້ອງເລືອກຍັງດີ.... ສຸດທ້າຍ ຂ້ອຍກໍ່ເລີກເລືອກຂໍ້ທີ່ສອງໃນຊ່ວງທີ່ກະທັນຫັນແບບນີ້ ຍ້ອນເອົາໄວ້ບາງເທື່ອ ຂ້ອຍອາດຈະ ສາມາດເຈລະຈານຳພວກນັ້ນໄດ້ ຈາກນັ້ນກໍ່ໃຫ້ຕານ້ອຍຂັບມາສົ່ງດີກວ່າ

 

ເມື່ອຄິດໄດ້ແບບນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາຕາເອງອອກມານອກຮອມບ້ານຈົນມາຢຸດແຄມທາງໃຫຍ່ໃກ້ໆກັບປາຍລົດເມ..... ບາດແລ້ວບໍ່ດົນ ລົດຕຸກໆຄັນຫນຶ່ງກໍ່ມຸາງຫນ້າມາທາງຂ້ອຍ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງໂບກມືເປັນການສົ່ງສັນຍານ ພຽງແຕ່ບໍ່ເທົ່າໃດວິນາທີ ລົດໂດຍສານຄັນດັ່ງກ່າວ ກໍ່ມາຈອດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າທັນທີ

 

"ຊິໄປໃສແຕ່ເດິກຫັ້ນ" ລຸງໂຊເຟີ້ລົດທີ່ທ່າທາງໃຈດີ ເອີ່ຍຖາມຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ປ່ອນຫນ້່າອອກມາ

 

"ອອກໄປຕຶກຮ້າງ BK ລຸງຮູ້ຈັກບໍ່"

 

"ຮູ້.... ຂຶ້ນມາຊັນ ດຽວຊິພາໄປ" ລາວກວັກມືຊວນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງລໍຖ້າຫຍັງອີກ

 

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຕອບຕົກລົງນຳລາວ ກ່ອນທີ່ຈະກ້າວຂາສັ້ນໆຂຶ້ນຫລັງຕຸກໆໄປ ໂດຍມັນກໍ່ເປັນຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຈື່ໄດ້ເລີຍວ່າ ເຄີຍຂີ່ມັນເປັນເທື່ອສຸດທ້າຍຕອນໃດ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ລາວກໍ່ອອກເຄື່ອນລົດອອກໄປໂດຍທີ່ມີຂ້ອຍເປັນຜູ້ໂດຍສາຍຂອງລາວພຽງຄົນດຽວ....

 

ຂ້ອຍໃຊ້ເວລາເດີນທາງປະມານເກືອບສີ່ສິບນາທີກວ່າທີ່ຈະມາຮອດຈຸດມາປາຍທາງ ເມື່ອຂ້ອຍມາຢຸດຢູ່ທີ່ສະຖານທີ່ນັດຫມາຍ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບລົງຈາກລົດລາວໄປໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈ່າຍເງິນໃຫ້ລາວເປັນຄາຈ້າງກ່ອນທີ່ລາວຈະຂັບລອດອອກໄປ

 

ໄລຍະທາງທີ່ເຊື່ອມເຂົ້າໄປຫາຕຶກຮ້າງນັ້ນ ປະກອບດ້ວຍກຳແພງຂະຫນາດທີ່ມີຫນັງຮອຍຂີດຂຽນດ້ວຍສີຫລາຍຢ່າງ ເຊິງມັນຖືກສ້າງຂຶ້ນໄວ້ອ້ອມ ຮອບບ້ານຮ້າງໆເກົ່າໆຫລາຍຫລັງລຽນຕິດກັນ ເຊິ່ງບັນຍາກາດອ້ອມຂ້າງຂ້ອຍຕອນນີ້ ບໍ່ມີຫຍັງທີ່ຈະພິດສະຫວົງຈັກຫນ້ອຍ ນອກຈາກສຽງຂອງແມວ ຫລາຍໆໂຕພາກັນສົ່ງສຽງຮ້ອງຄ່າງເພື່ອແຂງກັນອວດຄວາມເປັນຕາຢ້ານຢູ່ອ້ອມໆບໍລິເວນນີ້ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເລັ່ງຝາເທົ້າຂອງໂຕເອງໃຫ້ໄວ້ຂຶ້ນ ເພື່ອໃຫ້ຫລີກພົ້ນຈາກສະຖານະການທີ່ສະຫຍອງຂວັນນີ້ໄວໆ

 

ເມື່ອຂ້ອຍກ້າວຂາມາບໍ່ເທົ່ານາທີຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຍິນສຽງບິດຄັນເລັ່ງຂອງລົດດັງຂຶ້ນເປັນໄລຍະໆ... ແລະໃນທີ່ສຸດຂ້ອຍກໍ່ມາຮອດບ່ອນທີ່ເກັ່ງໄດ້ຫມາຍ... ຍິ່ງກ້າວເຂົ້າໄປເທົ່າໃດສາຍລົມແຫ່ງຄວາມເຍືອກເຢັນກໍ່ພັດເຂົ້າມາໃສ່ໂຕຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນ ບັນຍາກາດມັນກໍ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບທາງເຂົ້າເອົາເສຍເລີຍ ຍ້ອນຝາຂອງກຳແພງທີ່ອ້ອມຮອບຕຶກນັ້ນ ມັນໄດ້ຂຽນໄວ້ວ່າ ພວກເຮົາຈະຈົດຈຳວິນຍານຂອງພວກເຈົ້າສະເຫມີ ພໍອ່ານແລ້ວ ເອົາຈົນຂ້ອຍຂົນລຸກຂົນພອງ ເສື້ອເຈັກເກັດຫນາໆຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນເລີຍ

 

ຂ້ອຍພະຍາຍາມເພ່ງຕາໄປສຳຫລວດຫາບຸລຸດທີ່ມີນາມວ່າເກັ່ງ... ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຂອງຕານ້ອງທີ່ພົ້ນເດັນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ ໃນໄລຍະທີ່ບໍ່ໃກບໍ່ປານໃດໂດຍທີ່ມີພວກຂອງເກັ່ງຍືນອ້ອມຮອບໄວ້ທຸກຄົນ

 

"ຕານ້ອຍ!!" ຂ້ອຍຮ້ອງທັກໃສ່ນາງທັນທີ ເມື່ອໄດ້ສຽງຂ້ອຍ ເຈົ້າໂຕກໍ່ຫັນມາໂບກມືໃຫ້ ເປັນເຊີງການສົ່ງສັນຍານ

 

"ບົວ ທາງນີ້"

 

ຂ້ອຍຮີບແລ່ນຜ່ານຝູງຄົນຫລາຍຄົນທີ່ອ້ອມຮອບຫລາຍສິບຄົນ ພ້ອມກັບລົດຈັກຈຳພວກປະເພດແຂ່ງຫລາຍຄັນໄປທັນທີ ຈົນກະທັ້ງມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງຕານ້ອຍ

 

"ຕານ້ອຍ ເພິ່ນເປັນແນວໃດ ບາດເຈັບບ່ອນໃດແດ່ບໍ່ ແລ້ວພວກນີ້ມັນເຮັດຫຍັງເພິ່ນບໍ່" ຂ້ອຍຖາມແທບຈະລືມຫາຍໃຈ ແລະໃນຂະນະທີ່ຖາມນາງ ຂ້ອຍໃຊ້ສາຍຕາຍຂອງຕົນເອງສຳຫລວດເບິ່ງຕານ້ອຍດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ເຊິ່ງຄົນທີ່ຢູ່ຂ້ອຍພັດເຮັດຫນ້າຂຶມໆ ກ່ອນຈະລະເບີດສຽງຫົວອອກມາດັງໆ

 

"ຮາໆໆ ເຂົາບໍ່ປັນຫຍັງດອກບົວ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າແຜນຂອງເກັ່ງຊິໄດ້ຜົນ"

 

"ຜະ ແຜນ??" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມຂອງນາງແບບບໍ່ເຊື່ອຫູໂຕເອງ

 

"ແມ່ນແລ້ວເພິ່ນ" ເອເຂົ້າມາສອດຂຶ້ນກາງວົງໃນຂະນະທີ່ກຳລັງເຄື່ອນໂຕເອງເຂົ້າມາໃກ້ກັບຫມູ່ຂ້ອຍ ພ້ອມກັບໂອບບ່າຂອງນາງໄວ້...ເຫມືອນວ່າຄວາມສຳພັນຂອງທັງສອງຈະໄປໃກກວ່າທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຄິດ ແຕ່ປະເດັນນີ້ຄວາມສຳພັນຂອງເຂົາເຈົ້າທັງສັງ ຂ້ອຍຂໍພັບເກັບເອົາໄວ້ກ່ອນ ເນື່ອງຈາກ ຂ້ອຍຍັງຂ້ອງໃຈກັບເລື່ອງວາງແຜນຫລອກລໍ້ໃຫ້ຂ້ອຍອອກມາໃນເວລາເດິກໆແລະອັນຕະລາຍແບບນີ້!!

 

"ສະໃຈຫລາຍຫວາ ຫ໊ະ!! ເຮັດໃຫ້ເຂົາຫົວປັ່ນຈົນຊິເປັນບ້າຍ້ອນພວກເພິ່ນນະ!!" ຂ້ອຍບັນດານໂທສະ ກະຊາກສຽງໃສ່ດັງໆ ໂດຍທີ່ບໍ່ເວັ້ນຫນ້າໃຜທັງນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍພາກັນຫນ້າເຈື່ອນທັງສອງ ເດືອດຮ້ອນໃຫ້ຄົນຫນຶ່ງອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເຂົ້າມາມີສ່ວນຮ່ວມລວມວົງ

 

"ໃຈເຍັນໆສາວນ້ອຍ" ສຽງທຸ້ມໃຫຍ່ຂອງເກັ່ງເອີ່ຍຂຶ້່ນທາງຫລັງ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫັນໄປຫາຕົ້ນສຽງຍ່າງຫລີກບໍ່ໄດ້ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຊາຍຫນຸ່ມຮ່າງໃຫຍ່ທີ່ເປັນກຳລັງຂັບຈັກບີເອັມລາຄາແສນແພງ ພ້ອມກັບບິດຄັນເລັ່ງ ສົ່ງຍິ້ມກວນໂມໂຫໃສ່ ຂ້ອຍເພ່ງສຳຫລວດເຈົ້າໂຕ ຕັ້ງແຕ່ຫົວຈົນຈຳເທົ້າ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນເສື້ອແຈັກເກັດສີຫນັງສີດຳຂອງແທ້ ເສື້ອຍືດທາງໃນສີຂາວ ກັບໂສ້ງຍີນຂາວຍາວເກົ້າສ່ວນ ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າ ເກັ່ງມີສະເຫນ່ທີ່ສຸດໃນຕອນນີ້ ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ທາງລົງໄຫລພາບທີ່ເຈົ້າໂຕກຳລັງສ້າງຂຶ້ນມາດອກ ໃນເມື່ອຂ້ອຍມີເລື່ອງອື່ນໃຫ້ສົນໃຈ ແລະພ້ອມທີ່ຈະໄກ່ເກຍນຳລາວທີ່ສຸດຕອນນີ້!!

 

"ແມ່ນໃຜຊິໃຈເຢັນໄດ້ວະ!!" ຂ້ອຍທັງເວົ້າທາງຍ່າງເຂົ້າໄປຫາຄົນກໍ່ປັນຫາ ກ່ອນທີ່ຈະຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງລາວໃນລະຍະທີ່ບໍ່ຫ່າງກັນພໍປານໃດ "ເຮັດຫຍັງກະບໍ່ຄິດຈັກຫນ້ອຍວ່າຄົນອື່ນເຂົາເຈົ້າຫົວປັ່ນສ່ຳໃດ!!"

 

ເກັ່ງເອົາມືຂຶ້ນກອດເອິກຕົນເອງ ພາງເລີກຄິ້ວຈຸ້ຍປາກພ້ອມກັບງຶກຫົວໄປມາຄ່ອຍໆເຫມືອນກຳລັງຄິດຫຍັງບາງຢ່າງຢູ່

 

"ໂອເຄ ເຂົາເປັນຄົນຜິດ ເຂົາຂໍໂທດ ເທື່ອຫນ້າຊິບໍ່ເຮັດແບບນີ້ອີກແລ້ວ" ຕອບໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ ໃນເມື່ອເຈົ້າໂຕຍັກຕີຄິ້ວຫລິວຕາແບບສະບາຍອາລົມ... ເອົາຈົນຂ້ອຍຕ້ອງຈະສູບຫາຍໃຈເຂົ້າເລິກໆ ແລ້ວກໍ່ຖອນຫາຍໃຈອອກມາຄ່ອຍໆ ພາງກຳມືເຂົ້າກັນໄວ້ປແຫນ້ນໆ ເພື່ອຫວັງຈະລະງັບຄວາມໂມໂຫເອົາໄວ້ກ່ອນຈະເອີ່ຍເວົ້າຂຶ້ນ

 

"ຫຶ ເທື່ອຫນ້າ ເພິ່ນກະບໍ່ມີໂອກາດໄດ້ເຮັດແບບນີ້ອີກແລ້ວຄືກັນ!!" ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ຫັນກັບໄປຫາຕານ້ອຍຄືນ ເພາະຂ້ອຍມີເລື່ອງຕ້ອງເວົ້ານຳນາງຢ່າງຮີບດ່ວນ

 

"ສ່ວນເພິ່ນ, ຕານ້ອຍ ກັບບ້ານໄປນຳເຂົາດຽວນີ້"

 

"ຊິຟ້າວກັບໄປເຮັດຫຍັງ ເຂົາຢາກເບິ່ງເຂົາເຈົ້າແຂ່ງລົດຢູ່ນະ"

 

"ບໍ່ໄດ້ດອກ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປຢ່າງວ່ອງໄວ ບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ນາງມີໂອກາດເວົ້າຂຶ້ນອີກ "ແມ່ເພິ່ນແຮໂທຖາມຫາເຂົານິ ຢູ່ວ່າເພິ່ນຢູ່ໃສ"

 

"ແລ້ວເພິ່ນຕອບລາວວ່າແນວໃດຊັນ" ຕານ້ອຍຖາມຂ້ອຍຄືນດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

 

"ເຂົາບອກວ່າເພິ່ນຢູ່ນຳເຂົາ ແລະລາວກະເຊື່ອ"

 

"ໄຄແດ່ຊັນ" ຕານ້ອຍຍິ້ມອອກມາຈົນເຕັມມຸມປາກ ໃນເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ແກ້ໂຕໃຫ້ນາງຈົນລອດໂຕໄປໄດ້ແບບນິ້ີ້

 

"ຕານ້ອຍ, ກັບບ້ານໄປເທາະ ຢູ່ນີ້ມັນອັນຕະລາຍໃດ໋ ຄັນຕຳຫລວດມາເຫັນ ເພິ່ນຊິຊວຍແທ້ໆ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ແລະຕ້ອງກັນຄຳຕອບທີ່ພໍໃຈຈາກນາງທີ່ສຸດ

 

"ເພິ່ນຢ້ານຫວາຫັ້ນ!!" ນີ້ບໍ່ແມ່ນສຽງຂອງຕານ້ອຍທີ່ຕອບ ແຕ່ເປັນສຽງຄົນທີ່ກວນປະສາດທາງຫລັງຂ້ອຍຕ່າງຫາກທີ່ເວົ້າຂັດຈັງວະ "ຫຶ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າຄົນແບບເພິ່ນຊິຢ້ານເລື່ອງສ່ຳນີ້" ເກັ່ງເອີ່ຍດ້ວຍນ້ຳສຽງແອບແຝງຄວາມດູຖູກ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຫັນຫລັງໄປຫາເຈົ້າໂຕອີກຄັ້ງ

 

"ເຂົາບໍ່ໄດ້ຢ້ານເລື່ອງປັນຍາອ່ອນຂອງພວກເພິ່ນດອກ ແຕ່ເຂົາເປັນຫ່ວງຫມູ່ເຂົາເອງຕ່າງຫາກ ບໍ່ຮູ້ວ່າມາມົ້ວສຸມນຳພວກເພິ່ນໄດ້ແນວໃດ໋... ບໍ່ມີສາລະເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ແລະເຂົາກະບໍ່ຮູ້ວ່າຊິຫວັງຫຍັງນຳຕານ້ອຍອີກ ຫຶ ສົງໄສ ຄືຊິຫວັງແບບຄືກັບຜູ້ຊາຍທົ່ວໄປຫັ້ນແລະ!!" ຂ້ອຍເວົ້າແບບຢຽດໆໃສ່

 

"ແຕ່ເຂົາຈິງຈັງນຳຫມູເພິ່ນໃດ໋!!" ເອຮ້ອງແຊກຂຶ້ນການສົນທະນາ ພາງສົ່ງສາຕາທີ່ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກແລະນ້ຳສຽງແບບທີ່ໄດ້ເວົ້າອອກມາ

 

"ບໍ່ມີໃຜເຊື່ອພຽງຄຳໆດຽວດອກ!!" ຂ້ອຍຫັນກັບໄປບອກລາວຜ່ານນ້ຳສຽງລຽບໆ "ຖ້າເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຂົາເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງເພິ່ນນະ ເພິ່ນພາຕານ້ອຍກັບບ້ານເຂົາ ສ່ວນກະແຈເຮືອນເຂົາເອົາປະໄວ້ກ້ອງຜ້າເຊັດຕີນ ຫລືວ່າເພິ່ນຊິກັບບ້ານຂອງຕານ້ອຍເລີຍກະໄດ້"

 

ເອງຽບໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ເພາະກຳລັງເກັບເອົາຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍໄປຄິດໄຕ່ຕອງ ກ່ອນຈະເອີ່ຍຂຶ້ນໃນທີ່ສຸດ

 

"ກະໄດ້" ເອງຶກຫົວຕອບ "ເຂົາຊິພາຕານ້ອຍກັບບ້ານໄປກະໄດ້"

 

"ແຕ່ເຂົາຍັງຢາກເບິ່ງພວກເພິ່ນແຂ່ງລົດຢູ່ໃດ໋" ຕານ້ອຍເອີ່ຍຂັດ

 

"ກັບໄປກ່ອນໂລດນ່າ ມື້ຫນ້າຄ່ອຍມາກະໄດ້ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງເຂົາຢາກພິສູດໃຫ້ຫມູ່ເພິ່ນເຫັນ ລວມທັງເພິ່ນນຳວ່າເຂົາຈິງຈັງນຳເພິ່ນອີ່ຫລີ່ ບໍ່ໄດ້ຄິດຄົບນຳເພິ່ນຫລິ້ນໆ ຄືກັບຄົນອື່ນທີ່ຜ່ານມາ" ເອພະຍາຍາມໄກ່ເກ່ຍໃຫ້ອີກຝ່າຍຍອມໃຈອ່ອນ ຈົນໃນທີ່ສຸດ ຕານ້ອຍກໍ່ຍອມງຶກຫົວ ແລະເຊື່ອຟັງຢ່າງວ່າງ່າຍ

 

"ກະໄດ້ ກັບກະໄດ້" ແຕ່ນາງກໍ່ຍັງຕອບດ້ວຍສີຫນ້າຫຍຸ້ງໆຢູ່ດີ

 

"ໄປ໋ຊັນ" ເອພາໂຕເອງລວມທັງຕານ້ອຍ ຂື້ນຂີ່ລົດຈັກລາຄາແພງ ກ່ອນຈະຕາດເຄື່ອງແລ້ວກໍ່ບິດເຄັ່ງເລັ່ງເຄື່ອນໂຕເອງໄປຫລັງຈາກນັ້ນ....

 

ປັນຫາທັງຫມົດຖືກໄກ່ເກ່ຍລົງແລ້ວ ເຮັດຂ້ອຍຕ້ອງກ້າວຂາສັ້ນໆຕົນເອງ ເພື່ອທີ່ຈະຫາທາງກັບໄປບ້ານຂອງເອງ ໃນເມື່ອຂ້ອຍຢູ່ໃນສະຖານທີ່ໆບໍ່ປອດໄພຈັກຫນ້ອຍ... ແຕ່ພໍຈະກ້າວຂາອອກໄປບໍ່ເທົ່າໃດ ເກັ່ງພັດຂັບລົດມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໄວ້ກ່ອນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງສະງັກຂາໂຕເອງຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້

 

"ຖອຍ!!" ຂ້ອຍບອກເຕືອນສຽງຂຽວ ແຕ່ເຈົ້າໂຕພັດບໍ່ສົນໃນຄຳເຕືອນຂ້ອຍຈັກຫນ້ອຍ ແຖມຍັງເອົາມືກອດເອີກໂຕເອງໄວ້ ພາງຊັກສາຍຕາກວນໂມໂຫມາຫາຂ້ອຍແບບທ້າທາຍ

 

"ຊິຟ້າວໄປໃສ, ເພິ່ນ" ຖາມທັງທີ່ຍັງຍິ້ມ

 

"ຊິກັບບ້ານ" ຂ້ອຍຕອບແບບປັດໆ

 

"ໃຫ້ເຂົາໄປສົ່ງບໍ່" ນຳສະເຫນີໃນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ປາດຖະນາເອົາເສຍເລີຍ

 

"ບໍ່ຈຳເປັນ!! ເຂົາເອົາລົດມາເອງ"

 

 

"ແຕ່ເຂົາເຫັນວ່າເພິ່ນຈ້າງລົດມາ" ຂ້ອຍຖອນຫັນໃຈອອກມາຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ ກ່ອນຈະງຽບໃນຊົ່ສຂະນະ ບໍ່ຮູ້ວ່າ ເຈົ້າໂຕທັນສັງເກດເຫັນຕອນໃດວະ ແຕ່ກະຊ່າງເທາະ ຮູ້ກະຮູ້ໄປ ຈັງໃດຂ້ອຍກະບໍ່ຂໍຍອມກັບນຳລາວຢູ່ດີ

 

"ຊິກັບນຳເຂົາບໍ່ຊັນ" ຖາມອີກຄັ້ງເພື່ອຕ້ອງການຄຳຕອບຈາກຂ້ອຍ

 

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍບອກອອກໄປໃນທີ່ສຸດ ຈັງໃດເຂົາກະບໍ່ກັບນຳ_

 

"ເຮີ້ຍ!!" ຊິແຂ່ງລະໃດ໋ບັກເກັ່ງ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນເວົ້າຈົບເທື່ອຊ້ຳ ພັດມີຊາຍຂຶ້ນຮ້ອງແຊກລະຫວ່າງການສົນທະນາຂອງພວກຂ້ອຍກ່ອນ ພ້ອມກັບເຄື່ອນລົດເຂົ້າມາໃກ້ທພວກຂ້ອຍຈົນກະທັ້ງມາຢຸດລົດຢູ່ທັງຫລັງລົດເກັ່ງ ຊາຍຫນຸ່ມດັ່ງກ່າວ ແຕ່ງໂຕດ້ວຍເສື້ອຫນັງສີນ້ຳຕານ ທີ່ເຂົ້າກັບບຸກຄະລິກແລະຫນ້າຂອງຕົນ ພ້ອມໂສ້ງຍີ້ນຂາວຍາວລາຄາແພງ ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າຊາຍທີ່ເຂົ້າມາໃຫມ່ກໍ່ຫນ້າຕາດີບໍ່ຫນ້ອຍ ໂດຍທີ່ມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງຊ້ອນທ້າຍ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນເສື້ອແຈກເກັດຫນັງສີດຳ ໂສ້ງຍີ້ນຂາສັ້ນໆ ກຳລັງເພ່ງຕາມາເບິ່ງຂ້ອຍແບບມີອະຄະຕິ... ເຫມືອນຈະຊັງທີ່ຂ້ອຍຢູ່ໃກ້ໆກັບເກັ່ງ

 

"ບັກເປ້ ກູວ່າຊິບໍ່ແຂ່ງ" ເກັ່ງຕອບອອກໄປທັງທີ່ຫຍັງຫັນຫລັງໃຫ້ເຂົ້າເຈົ້າ ຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ

 

"ເຮີ້ຍ!! ໄດ້ຈັງໃດວະ!! ມຶງຕົກລົງຊິແຂ່ງນຳກູລະໃດ໋"

 

"ແຕ່ຕອນນີ້ກູປ່ຽນໃຈແລ້ວ"

 

"ເປັນຍ້ອນຜູ້ຍິງຄົນນີ້ແມ່ນບໍ່, ເກັ່ງ" ຜູ້ຍິງຄົນທີ່ຊ້ອນລົດທາງຫລັງເປັນຄົນເອີ່ຍຂຶ້ນ ໃນຂະນະເພ່ງສາຍແຕ່ທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມກຽດຊັງມາທີ່ຂ້ອຍ... ບໍ່ຮູ້ວ່າ ຂ້ອຍໄປເຮັດຫຍັງໃຫ້ ເຖິງໄດ້ແນມຂ້ອຍແບບມີອະຄະຕິຂະຫນາດນັ້ນ

 

"ແມ່ນລະ ຕຸກຕາ" ເກັ່ງຈ້ອງມອງເຂົ້າມາໃນດວງຕາຢ່າງເລິກເຊິງ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ເຈົ້າໂຕຊິສື່ຫຍັງອອກມາກັນແທ້ "ເປັນຍ້ອນຜູ້ຍິງຄົນນີ້ ຄົນດຽວເທົ່ານັ້ນ"

 

"ຫຶ... ສົງໄສຜູ້ທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເພິ່ນຄືຊິຢ້ານແຮງ ເພິ່ນກະເລີຍຕອບປັດຕິເສດບໍ່ຍອມແຂ່ງນຳຍ້ອນ" ນາງຍັງຄົງຮັກສານ້ຳສຽງດູຖູກໄວ້ ຢ່າງບໍ່ຂາດຕົກບົກພ່ອງ ຂ້ອຍສຸດແສນຈະຊັງນ້ຳສຽງແບບນີ້ສຸດ.... "ເຂົາວ່າພາກັບບ້ານໄປກະດີໃດ໋ ເບິ່ງທ່າທາງຄືຊິແມ່ນພວກລູກຄຸນຫນູຂີ້ຢ້ານ ຄັນລົງແຂ່ງນຳພວກເຮົານະ ພໍດີຫົວຊິຫົວໃຈວາຍກ່ອນ"

 

"ເພິ່ນຄິດຜິດແລ້ວລະ!!" ຂ້ອຍບອກອອກໄປໂດຍທີ່ບໍ່ທັນຄິດ ຈັກແມ່ນຜີຫ່າຕົນໃດມັນກຳລັງສິງວິນຍານຂ້ອຍຢູ່ ທັງໆທີ່ໂຕເອງກໍ່ຢ້ານຄວາມໄວທີ່ສຸດ ກ້າຕອບຮັບຄຳທ້າຂອງນາງໄດ້ "ຫຶ ເຂົາບໍ່ມີທາງກັບດອກ ລະເຂົາກໍ່ຊິຊ້ອນທ້າຍເອກລົງແຂ່ງນຳພວກເພິ່ນ" ຂ້ອຍສົ່ງສາຍຕອບກັບໄປຢ່າງທ້າທາຍ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ເຫລືອຕ່າງກໍ່ຍິ້ມອອກມາທີ່ມຸມປາກ ໂດຍສະເພາະເກັ່ງ

 

"ຊິໄຫວຫວາເພິ່ນ ຫຶໆ"

 

"ເອີ້!!" ຂ້ອຍແທບຈະຮ້ອງໃສ່ລາວດ້ວຍຊ້ຳ ໂທດຖານທີ່ກ້າສ້ຽມສອນເຮັດຫນ້າດູຖູກຂ້ອຍ "ເຂົາບໍ່ຍ້ານດອກ ສ່ຳນີ້ຊື່ໆ!!" ຈາກນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຮື້ສິ້ນຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະພາໂຕຂຶ້ນໄປນັ່ງຊ້ອນທ້າຍລົດຂອງເກັ່ງ...

 .

.

.

.

ມີຄົນສົນໃຈນິຍາຍເລື່ອງນີ້ ແລ້ວປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງຄິດວ່າຊິຂຽນບົດເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ

ບໍ່ຮູ້ວ່າຄັນມີຄົນສົນໃຈເອົາໄປເຮັດຫນັງແລ້ວມັນຊິດີຂຶ້ນບໍ່ ຈັງໃດກະຕອບເມັ້ນນິຍາຍ
ລວມທັງຄຳຖາມຂອງປາກກາ ແນ່ເດີ້

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ພ.ຈ.. 1, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສາມ

 

 

 

ຊວຍ!!

Dairy:

 

 

ເວລາທີ່ເຮົາຖ້ານຳສິ່ງໃດສິ່ງຫນຶ່ງມັນມັກຈະເຮັດໃຫ້ຮູ້ສຶກວ່າ ເວລາພຽງແຕ່ວິນາທີດຽວມັນກໍ່ຍືດຢາວບໍ່ຕ່າງຍັງກັບຫນຶ່ງປີ ແຕ່ຫາກເວລາທີ່ເຮົານຶກເຖິງຄວາມສຸກ ມັນມັນຈະຜ່ານໄປໄວສະເຫມີ ຍິ່ງກວ່າສາຍລົມທີ່ພັດເຂົ້າມາແລ້ວກໍ່ພັດຫາຍໄປ

 

 

 

English class

 

 

ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຊັງທີ່ສຸດໃນຕອນນີ້ກໍ່ຄື ຄອຍຖ້າໃຫ້ຊົ່ວໂມງວິຊາພາສາອັງກິດຂອງອາຈານສົມສະຫນິດໃຫ້ມັນຫມົດໄປ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າເວລາ ສອງພຽງແຕ່ຊົ່ວໂມງທີ່ມີບັນດານັກສຶກສາຫລາຍຄົນກຳລັງພາກັນຕັ້ງໃຈຮຽນຢ່າງເອົາເປັນເອົາຕາຍຢູ່ ມັນສຸດແສນຈະຜ່ານໄປຢ່າງຍາວນານໂດຍທີ່ຄວາມງຽບມັນກໍ່ຖືກປົກຄຸມທົ່ວຫ້ອງຮຽນ.... ຂ້ອຍໄດ້ຍິນພຽງແຕ່ສຽງຂອງອາຈານກຳລັງອະທິບາຍເລື່ອງບົດຮຽນເທົ່ານັ້ນ ພ້ອມກັບສຽງຂອງນາລິກາ ທີ່ເດີນຫນ້າໄປດ້ວຍຄວາມຊັກຊ້າອືດອາດ ເຊິ່ງອາຈານສຸດໂຫດຂອງພວກຂ້ອຍ ຈະເປັນຄົນຖືມັນມາຕັ້ງຢູ່ຫນ້າໂຕະຂອງລາວທຸກຄັ້ງ ເພື່ອໃຫ້ນັກສຶກສາທຸກຄົນໄດ້ຊາບເຖິງເວລາເຂົ້າຮຽນແລະເວລາເລີກຮຽນທີ່ແທ້ຈິງ

 

 

"If you can see that I’m the one who understand you, been here along so I can you see,

you belong with me you belong with me "

ຢູ່ບໍ່ຢູ່ສຽງໂທລະສັບເຈົ້າກຳຂອງຂ້ອຍມັນກໍ່ເສືອກດັງຂຶ້ນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍກາຍເປັນຈຸດເດັ່ນກວ່າຫມູ່ໃນຫ້ອງຮຽນ ໃນເມື່ອສາຍຕາຂອງນັກສຶກສາທັງຫມົດ ຕ່າງກໍ່ແນມມາທີ່ຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ

 

 

 

"ຕິ໊ດ" ຂ້ອຍກົດສາຍຖິ້ມຢ່າງບໍ່ລັງເລທັນທີ ແລະບໍ່ສົນໃຈເລີຍວ່າປາຍສາຍຈະແມ່ນໃຜ...

 

"ນາງແສງດາລາ!!" ສຽງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ປາດທະນາທີ່ຈະໄດ້ຍິນເອີ່ຍຊື່ຂ້ອຍຂຶ້ນແບບເປັນຕາຢ້ານ ໂດຍທີ່ລາວກໍ່ບໍ່ລືມທີ່ຈະຊັກຕາຄາດໂທດ ເພ່ງມອງມາທີ່ຂ້ອຍຢ່າງບໍ່ກະພິບຕາ... ແລະນັ້ນມັນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ເລື່ອງສິບຫາຍວາຍວອດມັນກຳລັງວິບັດຂຶ້ນແລ້ວ

"ດະ ໂດຍ" ຂ້ອຍຂານຮັບອອກໄປເກືອບບໍ່ບໍ່ເປັນສຽງ ໂທລະສັບທີ່ພາຊວຍມື້ກີ້ນີ້ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບຈັບມັນຍັດເຂົ້າກະເປົ່າທັນທີ

 

"Have you ever read the rules that don’t have to use mobile in the class!  

(ເຈົ້າເຄີຍອ່ານກົດລະບຽບແລ້ວບໍ່ ວ່າຫ້າມໃຊ້ໂທລະສັບໃນຫ້ອງ!!)" ປະໂຫຍກຄຳຖາມທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມບໍ່ພໍໃຈຖືກຖາມຂຶ້ນຢ່າງຊັດຖ້ອຍຊັດຄຳ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງກົ້ມຫົວລົງມົກໆ ລວມທັງກຳລັງຈະຊອກຫາຄຳແກ້ໂຕໃຫ້ດີທີ່ສຸດ

 

"Ya.. Yes, I've already read them all

(ດະ ໂດຍ... ອ່ານແລ້ວ)"

 

"Why didn’t you do as recommended?

(ແລ້ວເປັນຫຍັງຂຶ້ນເຮັດຜິດລະບຽບ!!)" ສຽງທີ່ດັງຮ້າຍກວ່າຝ່າພາຖືກເປັ່ງອອກມາ ເຫມືອນຈະລະບາຍອາລົມ.... ຂ້ອຍທີ່ກຳລັງນຶກຫາຄຳແກ້ໂຕຢູ່ນັ້ນ ມັນເກືອບຈະຖືກທຳລາຍລົງພຽງແຕ່ປະໂຫຍກດຽວຂອງລາວ...

 

"I’m sorry, teacher, I’ve just forgotten to turn off my mobile

(ຂະ ຂໍໂທດ ອາຈານ... ພໍດີນ້ອງລືມປິດໂທລະສັບກ່ອນເຂົ້າຫ້ອງ)"

 

"The faulty people always come up with their references do you know, people, who didn’t do as recommended, what have to do! Can you see this story?"

ຂ້ອຍຢາກຈະຖຽງອອກໄປຢູ່ວ່າຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕາບອດ ເຊິ່ງປື້ມທີ່ລາວຍົກຂຶ້ນໂຊຂ້ອຍຢູ່ນັ້ນ ມີຂະຫນາດໃຫຍ່ພໍສົມຄວນ ຫນາຍິ່ງກວ່າປະທານນຸກົມເຫລັ້ມຫນຶ່ງເສຍອີກ

 

"Yes, I can see very well ເຫັນ

 

"you need to translate it all!!

(ເອົາໄປແປຫມົດສະ!!) "

 

"What! !! I’m going to translate it all?  

(ຫ໊ະ! ໃຫ້ນ້ອງແປຫມົດຫັ້ນເລີຍຂ້ອຍອຸທານອອກໄປເກືອບຈະບໍ່ເຊື່ອຫູໂຕເອງ)"

 

"Yes, all of every pages (ແມ່ນລະ... ເອົາໄປແປຫມົດນີ້!!)" ລາວເນັ້ນຍ້ຳອີກຄັ້ງເພື່ອປັນການຢືນຢັນ... ພ້ອມກັບວາງປື້ມນັ້ນລົງກະທົບກັບໂຕະທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າລາວຈົນດັງ ປັ໊ງ

 

"Translate for what?

(ໄດ້ຈັງໃດອາຈານ)" ຂ້ອຍລຸກຂຶ້ນເພື່ອລະບາຍອາລົມທີ່ສຸດແສນງຸດງິດ... ຈາກທີ່ຄວາມກົວຈົນໂຕສັ່ນ ຂ້ອຍກໍ່ປ່ຽນມາຂຶ້ນສຽງໃສ່ລາວແທນ ສ່ວນປື້ມນະວະນິຍາຍທີ່ລາວໄດ້ຍົກຂຶ້ນມາໂຊເມື່ອຕ່າກີ້ນີ້ ມັນກໍ່ຫນາເປັນພັນໆຫນ້າ ມີແຕ່ພວກຮຽນຕໍ່ລະດັບດອກເຕີ້ເທົ່ານັ້ນແລະທີ່ຈະແປນະວະນິຍາຍຫມົດທັງຫົວໄດ້

 

"I’ve just been studying for few months, I guess, I can’t do it anymore

ນ້ອງຫາກໍ່ເຂົ້າຮຽນບໍ່ເທົ່າໃດເດືອນຫນຶ່ງ ນ້ອງເຮັດບໍ່ໄດ້ດອກ"

 

 

 

"I don’t want to hear you can do or not, but I want to hear that you’re going to complete this story during this term!

(ຂ້ອຍບໍ່ຢາກໄດ້ຍິນວ່າເຈົ້າຊິເຮັດໄດ້ຫລືບໍ່ໄດ້... ແຕ່ຂ້ອຍຢາກໄດ້ຍິນວ່າ ເຈົ້າຈະແປບົດເລື່ອງນີ້ໃຫ້ມັນຈົບພາຍໃນເທີມນີ້!!)"

 

"But!!, I have others subject to make presentations, too, not only English (ແຕ່ນ້ອງກະບໍ່ໄດ້ມີວິຊາພາສາອັງກິດຢ່າງດຽວໃດ໋ ອາຈານ)"

 

 

 

"It’s really all of your problem!!

(ນັ້ນມັນກະແມ່ນປັນຫາຂອງເຈົ້າ!!)"

 

"But!!

ແຕ່!!"

 

"ກຣິ້ງ!!" ສຽງໂມງທີ່ລາວໄດ້ປຸກດັງຂຶ້ນແຊກຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍ ເຊິ່ງສຽງລະຄັງສະຫວັນທີ່ສຸດແສນຈະສະເນາະຫູນັ້ນ ມັນເປັນການເຕື່ອນວ່າ ຊົ່ວໂມງພາສາອັງກິດຂອງອາຈານສົມສະຫນິດມັນໄດ້ຫມົດລົງແລ້ວ ເຮັດໃຫ້ບັນດານັກສຶກສາທັງຫລາຍຕ່າງກໍ່ພາກັນມ້ຽນອຸປະກອນເຂົ້າຖົງໂດຍທີ່ບໍ່ຕ້ອງຖ້າໃຫ້ໃຜສັ່ງ

 

"ຫມົດຊົ່ວໂມງຂອງຂ້ອຍລະ... ສ່ວນບົດຮຽນທີ່ຂ້ອຍທີ່ອະທິບາຍມານີ້ ໃຫ້ພວກເຈົ້າເອົາໄປອ່ານອີກຄັ້ງ ເພາະວ່າອາທິດຫນ້າຂ້ອຍຊິຖາມບົດຮຽນທັງຫມົດຂອງມື້ນີ້!! ແລະຖ້າໄປຕອບບໍ່ໄດ້ຂ້ອຍຊິໃຫ້ເອຟທັນທີ ເຂົ້າໃຈບໍ່"

 

"ໂດຍ" ແລ້ວກໍ່ຕາມມາດ້ວຍສຽງຂານຂອງນັກສຶກສາຫມົດ

 

 

"And you, Siengdala If you don’t complete to translate this story during this term, I’m definitely going to call your Parents!!

(ສ່ວນເຈົ້ານາງແສງດາລາ... ປ່ຽນເປົ້າຫມາຍມາສະເພາະເຈາະຈົງນຳຂ້ອຍແທນ... ຖ້າເຈົ້າແປບໍ່ທັນແລ້ວເທີມນີ້ ຂ້ອຍຊິໂທບອກຜູ້ປົກຄອງຂອງເຈົ້າ!!)"

"Yes sir, teacher (ດະ ໂດຍ)" ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຫົວຕອບໄປທັນທີ ເພາະຂ້ອຍຫມັ້ນໃຈວ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຄຳ ຂູ່ຂອງລາວ ແຕ່ວ່າມັນຈະກາຍເປັນຄວາມຈິງໄດ້ທຸກເມື່ອຖ້າຫາກຂ້ອຍຄິດທີ່ຈະປັດຕິເສດ ແລະເພີກເສີຍຕໍ່ຫນ້າທີ່ໆຖືກ ມອບຫມາຍໄວ້ໃຫ້ຢ່າງຫນັກຫນ່ວງ

.

.

 

ຜ່ານໄປບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ ຂ້ອຍກໍ່ຍ່າງອອກຈາກຄະນະໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຮອບຫນັງສືຂະຫນາດມະຫຶມາດ້ວຍຄວາມເມື່ອລ້າ.... ເຊິ່ງນະວະນິຍາຍເລື່ອງນີ້ ມັນໄດ້ເວົ້າເຖິງຄວາມຮັກຂອງ

Sky and Star

ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ອຍເບິ່ງມັນຜ່ານໆ ພໍຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ອ່ານວັກທຳອິດມັນກໍ່ເຮັດຂ້ອຍຮູ້ສຶກເບື່ອກັບມັນລະ ຫນັງສືເຫລັ້ມນີ້ມັນບໍ່ຕ່າງຫຍັງອາຫານທີ່ເບື່ອເນົ່າ ບໍ່ມີໃຜຄິດທີ່ຈະຕ້ອງການ ບໍ່ໃຜຄິດທີ່ຈະແຕະຕ້ອງ ແລະຕ້ອງການທີ່ຈະແກວ່ງມັນຖິ້ມໄປໃກ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ມັນຮົກຫູຮົກຕາ.... ແຕ່ຂ້ອຍພັດແມ່ນຄົນທີ່ໂຊກຮ້າຍທີ່ສຸດ ທີ່ຈະຕ້ອງມາແປໃຫ້ມັນແລ້ວຫມົດເທີມ ເຊິ່ງໄລຍະເວລາ ມັນກໍ່ເຫລືອພຽງແຕ່ສາມເດືອນເທົ່ານັ້ນ ແມ່ນໃຜຊິໄປແປທັນວະ!!

 

ແລະພໍແຕ່ຂ້ອຍຍ່າງອອກມາຈາກຕຶກບໍ່ທັນເທົ່າໃດ ສຽງໂທສັບເຮັງຊວຍຂອງຂ້ອຍມັນກໍ່ດັງຂຶ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເອົາປື້ມທີ່ຖື ຍັດໃສ່ຖົງກະໄວ້ ກ່ອນຈະກົດຮັບສາຍ

 

"ຮະໂຫລ"

 

"ບົວເພິ່ນຢູ່ໃສ ມາຫາເຂົາຢູ່ໂຕະຫີນຫລັງຕຶກບໍລິຫານໄດ້ບໍ່" ປາຍສາຍແມ່ນສຽງຂອງຕານ້ອຍເຊິ່ງຫມູ່ຂ້ອຍນາງນີ້ໆແລະ ເປັນຄົນໂທມາຫາຂ້ອຍມື້ກີ້ນະ

 

"ອື້ມໆ ດຽວຊິໄປຫາ" ຂ້ອຍຕອບຕົກລົງນຳປາຍສາຍ

 

"ອື້ມ ມາໄວໆເດີ້" ຕານ້ອຍກົດວາງສາຍລົງຫລັງຈາກທີ່ສິ້ນສຸດການສົນທະນາ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍມ້ຽນໂທລະສັບໄວ້ທີ່ກະເປົ່າ ແລ້ວກໍ່ມຸ່ງຫນ້າໄປຫາເຈົ້າໂຕທີ່ຈຸດນັດຫມາຍທັນທີ

 

ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຍ່າງຕາມເສັ້ນທາງຢູ່ນັ້ນ... ສາຍຕາສຸດແສນຈະຫື່ນກະຫາຍຂອງບັນດານັກສຶກສາທີ່ກາຍໄປກາຍມາ ຕ່າງກໍ່ເພ່ງແນມມາກັດເຊາະໂຕຂ້ອຍແບບບໍ່ວາງຕາ... ຫຶ ຂ້ອຍສຸດແສນຈະລັງກຽດສາຍຕາແບບນັ້ນທີ່ສຸດ.... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເລັ່ງຝາເທົ້າໃຫ້ໄວຂຶ້ນ ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຫນີພົ້ນຈາກຜູ້ຊາຍພວກນີ້ໄປ

 

"ປັ້ງ!!" ຂ້ອຍວາງກະເປົ່ານັກລົງກະທົບໂຕ໊ະທີ່ຕັ້ງຢູ່ຕໍ່ນ້າຕານ້ອຍ ເອົາຈົນນາງສະເດີດຕື່ນຂຶ້ນບາດຫນຶ່ງ ພາງຊັກສາຍຕາແບບບໍ່ພໍໃຈມາທີ່ຂ້ອຍທັນທີ

 

"ໂອ໊ຍ!! ຕົກໃຈຫມົດ ຊິວາງກະເປົ໋າກະເຊີນວາງຄ່ອຍໆແດ່ເທາະ!!"

 

"ຂໍໂທດ ພໍດີກະເປົ໋າມັນຫນັກ"

 

 

"ຄືຊິຫນັກແທ້ໆຫັ້ນແລະ... ສຽງດັງຟັງໃສ່ໂຕະບັກແຮງໆປານນັ້ນ"

 

"ອື້ມ ວ່າແຕ່ເພິ່ນເອີ້ນເຂົາມານິ ມີເລື່ອງຫຍັງ" ຂ້ອຍເລີ່ມເປີດປະເດັນຖາມ ໃນເມື່ອລົງທຶນໂທໃຫ້ຂ້ອຍບອກອອກມາປານນີ້ລະ ຫວັງວ່າຄືຊິບໍ່ຊວນຂ້ອຍອອກໄປຫລິ້ນອີກເດີ້ ດຽວຊິຫາເຫົາມາໃສ່ຫົວຂ້ອຍອີກ ເລື່ອງເກົ່າທີ່ຫາກະເກີດວັງແລ້ວນີ້ ກະເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບປະສາດກິນຫົວ

 

"ກະຢາກຊວນເພິ່ນອອກໄປຫລິ້ນນຳ"

 

"ຫຶ ວ່າລະ.... ແຕ່ເຂົາຄືຊິໄປນຳເພິ່ນບໍ່ໄດ້ແລ້ວແລະ"

 

"ອ້າວ!!​ ເປັນຫຍັງ ຖາມຂ້ອຍກັບທັນທີ"

 

"ເບິ່ງເອົາ" ຂ້ອຍຈົກເອົາປື້ມຂະຫນາດມະຫຶມາອອກຈາກກະເປົ່າ ແລ້ວກໍ່ນຳມັນວາງລົງຕໍ່ຫນ້າຕານ້ອຍ ເຮັດນາງເຖິງກັບຄິ້ວຫຍຸ້ງທັນທີ

 

"ແມ່ນຫຍັງນິ" ຊີ້ນິ້ວຖາມແບບມຶນງົງ

 

"ນະວະນິຍາຍຂອງອັງກິດ"

 

"ຢ່າບອກໃດ໋ວ່າເພິ່ນຊິແປຫມົດນີ້" ຕານ້ອຍເລີກຄີ້ວຖາມແບບບໍ່ເຊື່ອສາຍຕາໂຕເອງ

 

"ຖືກຕ້ອງລະ ອາຈານສົມສະຫນິດຝາກເປັນຂອງຂວັນມາໃຫ້ໂດຍສະເພາະ ພໍດີເຂົາເຮັດຜິດລະບຽບ"

 

"ຮຶ ຜິດລະບຽບ? ຜິດລະບຽບເລື່ອງຫຍັງຫັ້ນ"

 

"ເລື່ອງໂທລະສັບ... ຕອນເຂົາຮຽນຢູ່ໃນຊົ່ວໂມງລາວເຂົາລືມໃຊ້ລະບົບສັ່ນ ບາດເພິ່ນໂທມາຫາເຂົາລະກະຊວຍເລີຍ ເຮີ່ຍ..." ຂ້ອຍຖອນຫາຍໃຈຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍມືນ້ອຍໆທັງສອງຂອງຂ້ອຍກໍ່ຂຶ້ນມາຄ້ຳແກ້ມທັງສອງຂ້າງໄວ້ເມື່ອຍຫລ້າ

 

 

 

"ເຂົາຜິດແມ່ນບໍ່ນິ" ຖາມດ້ວຍສີຫນ້າສະຫລົດຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ເຫມືອນຈະໂທດໂຕເອງເປັນຄົນເຮັດຜິດ

 

"ບໍ່ດອກ" ຂ້ອຍບອກພ້ອມກັບຍິ້ມຈາງໆ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ນາງຜ່ອນຄາຍຄວາມກັງວົນ "ເປັນຍ້ອນເຂົາລືມປິດສຽງເອງຕ່າງຫາກ"

 

"ແລ້ວນິຍາຍເລື່ອງນີ້ມັນເວົ້າເຖິງຫຍັງຊັນ" ຕານ້ອຍບ່ຽງເບນຄວາມສົນໃຈມາທີ່ປື້ມເຫລັ້ມຫນາ ຖ້າຂ້ອຍເອົາໄປຟາດຫົວອີ່ຕາເກັ່ງຜີບ້ານັ້ນ ຄືຊິສະຫລົບຕາຍຄາທີ່ແນ່ນອນ

 

"ເຂົາກະຍັງບໍ່ທັນຮູ້ຄືກັນນະ... ເຂົາຫາກໍ່ອ່ານກ່ອນຊິອອກຈາກອອກມື້ກີ້ນີ້.... ແຕ່ກະເຫັນວ່າ ມັນເວົ້າເຖິງຄວາມຮັກຂອງດາວ ກັບຕາເວັນ"

 

"ຫວາ ຊັນມັນກະແມ່ນຄວາມຮັກຂອງເພິ່ນຕົວະ" ຕານ້ອຍບອກພ້ອມກັບສົ່ງຍິ້ມຫວານໆ ແຕ່ພັດຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈຄວາມຫມາຍທີ່ນາງເວົ້າ

 

"ຮຶ? ຄວາມຮັກຂອງເຂົາ??" ຂ້ອຍເຮັດຄິ້ວຫຍຸ້ງຖາມ

 

"ແມ່ນລະ ເພາະວ່າຊື່ຂອງເພິ່ນແມ່ນແສງດາລາ ເຊິ່ງມັນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ດວງດາວ ແຕ່ວ່າແມ່ນໃຜຊິແມ່ນຕາເວັນຂອງເພິ່ນນໍ" ຕານ້ອຍຖາມຂຶ້ນລອຍໆ ພາງມ້ວນຜົມລອນຍາວໆຂອງຕົນເອງໄປມາ ເຫມືອນຈະໃຫ້ຂ້ອຍນຶກນຳຝ່າຍໄປໃນໂຕ

 

"ບໍ່ມີດອກ"

 

"ແຕ່ເຂົາວ່າມີ... ເພາະວ່າມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າທ້າວແສງສຸລິຍາ ເຊິ່ງມັນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າແສງຂອງດວງຕາເວັນ... ແລະລາວກໍ່ມີຊື່ຫລິ້ນເກັ່ງ"

 

"ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ!!" ຂ້ອຍຕອບສຽງດັງ ມືນ້ອຍໆກໍ່ລະອອກຈາກແກ້ມຂອງໂຕເອງທັນທີ່ພ້ອມກັບຂຶງຕາໃສ່ຕານ້ອຍແບບບໍ່ພໍໃຈ ໃນເມື່ອຂ້ອຍບໍ່ປາດຖະຫນາທີ່ຈະຟັງຊື່ຂອງຄົນໆນັ້ນ ສ່ວນຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພັດຍິ້ມເຍີ້ຍໃສ່ຂ້ອຍກວ່າເອົາອີກ ຄືຊິພາກພູມໃຈກັບຜົນງານຂອງຕົນເອງແຮງ ທີ່ຫຍຸແຍໃຫ້ຂ້ອຍໂມໂຫໄດ້ຢ່າງສຳເລັດ ນິຍາຍກັບຊີວິດຈິງມັນຕ່າງກັນ ເຂົາກັບຫມໍນັ້ນບໍ່ມີທາງເປັນຄືແບບໃນນິຍາຍດອກ

 

"ຮາໆໆ ເຂົາກະເວົ້າໄປຊື່ໆ ຄືມາຈິງຈັງແທ້ວະ!!"

 

"ແນວເຂົາບໍ່ມັກອີ່ຕາຜີບ້ານັ້ນເດ... ຄົນອີ່ຫຍັງຊິກວນປະສາດໄດ້ຕະຫລອດຊາວສີ່ຊົວໂມງ"

 

"ຢູ່ນຳການຕະຫລອດສະເບ໊າະ ຈຶ່ງຮູ້ວ່າເກັ່ງກວນປະສາດເພິ່ນຊາວສີ່ຊົ່ວໂມງ ຮາໆໆ" ຕານ້ອຍຫລິ່ວຕາເຍາະເຍີ້ຍໃສ່ຂ້ອຍ

 

"ບ້າໄປແລ້ວເພິ່ນນະ... ຂະຫນາດເຫັນຫນ້າກັນວິນາທີດຽວກະຊິຂ້າກັນຕາຍລະ ຖ້າອົດຢູ່ນຳຫມໍນັ້ນໄດ້ນະ ພໍດີ ເປັນບ້າຕາຍແນ່ນອນ"

 

"ລະວັງເດີ້ ຊັງອັນໃດຊິໄດ້ອັນນັ້ນ"

 

 

 

"ຫຶ ບໍ່ມີທາງດອກ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ຄິດດ້ວຍຊ້ຳ ເອົາຈົນຕານ້ອຍກະຕຸກຮອຍຍິ້ມຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ແລ້ວຄຳທີ່ເພິ່ນເວົ້າຫັ້ນນະ ມັນກະມີແຕ່ໃນຫນັງຫລືລະຄອນເທົ່ານັ້ນແລະ

 

"ເຂົາກະເວົ້າຂຶ້ນຊື່ໆ ຈັກວ່າຊິຈິງຈັງເຮັດຫຍັງ"

 

         "i LOVE YOU lIKE LOVE SONG,BABY" ສຽງໂທລະສັບຕານ້ອຍດັງຂຶ້ນຂັດຈັງວະພວກຂ້ອຍ  ທີ່ກຳລັງສັ່ນໆຢູ່ໃນກະເປົ່າລາຄາແພງ ວາງໄວ້ຢູ່ເທິງໂຕະ ເປັນຜົນໃຫ້ນາງຕ້ອງເລື່ອນມືໄປຈັບຂຶ້ນມາ ກ່ອນຈະກົດຮັບສາຍ

 

"ຮະໂຫລ ເຂົາຢູ່ຫລັງຄະນະມີຫຍັງ....... ອື້ມໆ......... ໄດ້ໆດຽວຊິໄປແຕ່ງໂຕໄວ້ຖ້າເທົ່ານີ້ແລະ ບ໊າຍໆ" ສິ້ນສຸດທານາງກໍ່ກົດວາງສາຍຖິ້ມ ແລ້ວຍັດໂທລະສັບເຂົ້າຕາມເດີມ ພ້ອມກັບກຽມພາຍກະເປົ່າ ເພື່ອທີ່ຈະອອກຈາກໂຕ໊ະໄປ

 

"ດຽວເຂົາກັບກ່ອນເດີ້ ພໍດີເຂົາເຈົ້າຊວນມາແລ້ວ"

 

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວເປັນການເຂົ້າໃຈ

 

"ຖ້າເພິ່ນປ່ຽນໃຈຢາກຈະໄປນຳເຂົາລະໂທຫາເດີ້ເຂົາຊິຖ້າ ບ໊າຍ"

 

ນາງບອກພ້ອມກັບໂບກມືລາ ແລ້ວກໍ່ພາໂຕເອງອອກໄປ ເຫລືອປະໄວ້ພຽງແຕ່ຂ້ອຍຄົນດຽວທີ່ໂຕະຫີນ.... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນກໍ່ຕ້ອງອອກໄປຄືກັນ ເພື່ອທີ່ຈະກັບບ້ານ

 

ມື້ກີ້ຂ້ອຍກໍ່ລືມຖາມເລີຍວ່ານາງຊິອອກໄປໃສ ແລະໄປຫລິ້ນນຳໃຜ ເພື່ອໄວ້ບາງຄົນໂທມາຖາມເຖິງນາງ ຂ້ອຍຈະໄດ້ຕອບຖືກຕາມຄຳຖາມ

 

.

.

 

ຊ່ວງນີ້ບໍ່ເຫັນມີໃຜເຂົ້າມາອ່ານເລີຍນະ

ຈັກວ່າພາກັນຫາຍໄປໃສຫມົດລະ ຈັງໃດເຂົ້າມາອ່ານລະຢ່າລືມເມັ້ນເດີ້

ຄັນເມັ້ນຫລາຍໆລະ ຊິຂຽນມາຫລາຍໆຄືກັນ

 

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 28, 2012 | ມີ 4 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

ຕໍ່ໆ

 

 

 

ກວ່າທີ່ຂ້ອຍຈະກັບເຂົ້າບ້ານອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ເວລາມັນກໍ່ກາຍມາເປັນຂອງມື້່ໃຫມ່ເສຍແລ້ວ... ຂ້ອຍໄຂປະຕູເຂົ້າໄປທາງໃນເຮືອນ ຂະຫນາດກະທັດຮັດພໍຢູ່ສຳຫລັບຖານະປານກາງແບບຄອບຄົວພວກຂ້ອຍສອງ ຫລືບາງຄັ້ງອາດຈະສາມຄົນ.. ຂ້ອຍເລື່ອນມືໄປເປີດ ສະວິດໄຟຂອງຫ້ອງຮັບແຂກ ກ່ອນທີ່ຈະພາໂຕເອງມານັ່ງລົງບ່ອນໂຊຟາ ຂະຫນາດໃຫຍ່ພ້ອມກັບໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂອງໂຕເອງ ໄປຈົກເອົາໂທລະສັບ ທີ່ເຄີຍຍັດໄວ້ຖົງສົ້ງຂອງໂຕເອງ ຂ້ອຍບີດກົດປຸ່ມລັອກເພື່ອສຳຫລວດເບິ່ງຄົນທີ່ໄດ້ໂທມາ ແລະແນ່ນອນ ມັນກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນເບີຂອງຫມູ່ຂ້ອຍ ທັງຕານ້ອຍແລະອາລີ້ ບໍ່ຕ່ຳກວ່າ ຊາວສາຍ... ເປັນຍ້ອນໂທລະສັບຂ້ອຍ ຖືກຍຶດໄວ້ຕອນນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍບໍ່ໄດ້ຮັບສາຍຂອງພວກນາງເທື່ອຊ້ຳ... ເຊິ່ງຕອນນີ້ ໂທລະສັບກໍ່ກັບມາຢູ່ນຳຂ້ອຍຄືນລະ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໃຊ້ໂອກາດນີ້ ໂທກັບໄປຫາພວກນາງຄືນທັນທີ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍເລືອກຈະໂທຫາອາລີ້ ເພາະວ່າ ພໍ່ແມ່ຂອງນາງບໍ່ໄດ້ເຄັ່ງຂັດພໍປານໃດ ບໍ່ເຫມືອນກັບ ຕານ້ອຍ ທີ່ຂ້ອນຂ້າງຈະຄຸມລູກຂອງໂຕເອງຫນ້ອຍຫນຶ່ງ... ຂ້ອຍລໍຖ້າສາຍຂອງນາງດົນພໍສົມຄວນ ແລະກໍ່ໂທກັບໄປຫລາຍໆ ຄັ້ງຕິດກັນ ກວ່າທີ່ນາງຈະຮັບສາຍ

 

"ຮະໂຫລ ບົວ ເຂົາໂທໄປຫາເພິ່ນບັກຫລາຍໆເທື່ອຄືບໍ່ຮັບສາຍ ຕອນນີ້ເພິ່ນປອດໄພບໍ່ ເກັ່ງບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເພິ່ນຕິ ແລ້ວຕອນນີ້ເພິ່ນຢູ່ໃສ!! ເພິ່ນຮູ້ບໍ່ເຂົາກັບຕານ້ອຍໂທຫາເພິ່ນຈົນປວດມືຫມົດແລ້ວນິ" ອາລີ້ພົ້ນຄຳຖາມຫລາຍຄຳພ້ອມກັນ ທີ່ເຈື່ອປົນດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ເອົາຈົນຂ້ອຍແຖບຫາຍໃຈນຳບໍ່ທັນ

"ຊິໃຫ້ເຂົາຕອບຄຳຖາມໃດກ່ອນນິ

 

 

"ຕອບໂຕໃດມາກະໄດ້ ເຂົາຢາກຮູ້ຫມົດ" ນາງຍັງຄົງຮັກສານ້ຳສຽງທີ່ອອກຮ້ອນຮົນໄວ້ຄືເກົ່າ ແລະປາດຖະຫນາຢາກຮູ້ເຫດການ ຂອງຂ້ອຍທີ່ສຸດ

"ເອີ້ໆ ດຽວຊິຕອບໃຫ້ເພິ່ນຫມົດເລີຍນິແລະ.... ທີ່ເຂົາບໍ່ຮັບສາຍເພິ່ນຍ້ອນຫມໍເກັ່ງມັນຍຶດເອົາໂທລະສັບກັບກະແຈລົດເຂົານຳ ແຕ່ຕອນນີ້ມັນສົ່ງເຂົາລະ ແລະມັນກະບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເຂົາ"

"ແລ້ວເພິ່ນກັບບ້ານລະຕົວ?

"ອື້ມ ກັບແລ້ວ ຕອນນີ້ເຂົາກະຢູ່ເຮືອນນີ້ແລະ"

"ເຮີ່ຍ... ໄຄແດ່" ອາລີ້ຖອນຫາຍໃຈຢ່າງໂລ່ງເອີກ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ "ນຶກເພິ່ນເປັນຫຍັງຊັ້ນດອກ"

"ຫຶ!! ຖ້່າພວກເພິ່ນບໍ່ບັງຄັບໃຫ້ເຂົາໄປຂໍເບີລາວນະ ເລື່ອງມັນກະບໍ່ເປັນແບບນີ້ດອກ" ຂ້ອຍເອິີ່ຍດ້ວຍສຽງລຽບໆ

 

 

"ແຮໆ ເຂົາຂໍໂທດ...​ ແນວພວກເຂົາກະບໍ່ຮູ້ເດວ່າມັນຊິເປັນແບບນີ້ເດ ຄັນບໍ່ຊັນເຂົາກະບໍ່ໃຫ້ເພິ່ນໄປຂໍເບີລາວແບບນັ້ນດອກນະ"

 

 

"ອື້ມ ຊ່າງມັນເທາະ ເລື່ອງມັນກະຜ່ານມາລະ ເຂົາກະບໍ່ຢາກຈະຮື້ຟື້ນຫາພະແສງຫຍັງອີກ..." ພໍແຕ່ສຸດສຽງ ກໍ່ມີສາຍຫນຶ່ງ ໂທເຂົ້າມາແຊກຊ້ອນ

 

 

"ອາລີ້ ມີຄົນໂທມາຫາເຂົາ"

 

 

"ໃຜ??"

 

 

"ບໍ່ຮູ້" ດຽວເຂົາເບິ່ງກ່ອນ ຂ້ອຍດຶງສາຍອາຈາກຫູກ່ອນຈະຈ້ອງເບິ່ງເບີຂອງຄົນທີ່ກຳລັງໂທເຂົ້າມາ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນເບີຂອງສ່ຽວຮັກສ່ຽວແພງຂອງຂ້ອຍອີກຄົນ ທີ່ກຳລັງປະກົດຂຶ້ນຢູ່ຫນ້າຈໍ

 

 

"ຕານ້ອຍໂທມາ" ຂ້ອຍບອກຫລັງຈາກທີ່ໃຊ້ມືເລື່ອນໂທລະສັບຂຶ້ນມາແນບຫູເຊັ່ນເດີມ

 

 

"ຮັບເລີຍແມ໋ ລະລົມນຳກັນເລີຍ ພໍດີເຂົາໂທໄປຫາລາວມື້ກີ້ ລາວວ່າມີຫຍັງຈະບອກເລົ່າໃຫ້ຟັງນຳກັນ ຫລັງຈາກທີ່ເພິ່ນກັບມາແລ້ວ"

 

 

"ອື້ມ" ສິ້ນສຽງ ຂ້ອຍກົດຮັບສາຍນາງພ້ອມທັງເລື່ອນມືໄປກົດປຸ່ມເປີດລົມໂພງເພື່ອທີ່ຈະສະດວກໃນການສົນທະນາ

 

 

"ວ່າຈັງໃດນາງ ຂ້ອຍເລີ່ມຕົ້ນເປີດສາກຖາມຂຶ້ນກ່ອນຫມູ່

 

 

"ທີ່ເຂົາໂທມາ ກະຢາກຖາມເພິ່ນນິແລະ ວ່າເປັນແນວໃດ ປອດໄພດີບໍ່ ແລ້ວເກັ່ງເຮັດຫຍັງແດ່ ແລ້ວຕອນນີ້ເພິ່ນຢູ່ໃສ??" ຂ້ອຍກັບມາຫາຍໃຈນຳບໍ່ທັນອີກຄັ້ງ ເມື່ອຕານ້ອຍ ພົ້ນຄຳຖາມແບບບໍ່ມີຢັ້ງເຫມືອນກັບອາລີ້ ເຊິ່ງປະໂຫຍກຄຳຖາມຂອງນາງ ແນ່ນອນ ມັນປະປົນດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງແລະຢາກຮູ້ທີ່ສຸດ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງກັບໄປປະມວນຜົນຄຳຖາມຂອງນາງດເມື່ອຕ່າກີ້ ກ່ອນຈະຕອບອອກມາໃນທີ່ສຸດ

 

 

"ດຽວເຂົາຊິບອກເພິ່ນໄປຕາມລຳດັບກະແລ້ວກັນ ຄຳຖາມທຳອິດ ຕອນນີ້ເຂົາບໍ່ເປັນຫຍັງ ຍັງຄົບສາມສິບສອງ ສ່ວນເກັ່ງ ລາວກະບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເຂົາ ມີແຕ່ພາຂັບລົດຫລິ້ນ ແລ້ວກະພາເຂົາໄປລ້າງລົດຢູ່ເຮື່ອນລາວ ແລະຕອນນີ້ເຂົາກະກັບເຮືອນ ດ້ວຍຄວາມປອດໄພ

 

 

"ດີລະຊັນ ເຂົານຶກວ່າລາວຊິເຮັດຫຍັງບໍ່ດີບໍ່ຮ້າຍນຳເພິ່ນແລ້ວສະດອກ" ຕານ້ອຍເອີ່ຍດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ໂລງເອິກສຸດຂີດ .. ບາດທີ່ຕອນສ້າງປັນຫາ ລະບໍ່ເຄີຍທີ່ຈະໄຕ່ຕອງໃຫ້ມັນດີ ບາດປັນຫາມັນວິບາດຂຶ້ນມາລະ ຫາກຮູ້ສຶກຜິດ ທີ່ຕົວເອງໄດ້ເຮັດຫຍັງລົງໄປ ນີ້ ແລະ ຫມູ່ຂອງຂ້ອຍ!! ແຕ່ຈັງໃດ ຫມູ່ ກະຍັງຄົງເປັນຫມູ່ຂ້ອຍຄືເກົ່າ ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ສາມາດຕັດຂາດຈາກພວກນາງ ພຽງເພາະເຫດການບ້າໆທີ່ຫາກໍ່ເກີດຂຶ້ນບໍ່ເທົ່າໃດນາທີທີ່ຜ່ານມານັ້ນດອກ

 

 

"ອຶ້ມ ແຕ່ຖ້າຫາກເພິ່ນກັບອາລີ້ບໍ່ພາກັນຫລິ້ນເກມນີ້ນະ ເລື່ອງມັນກະບໍ່ເກີດຂຶ້ນດອກ ແມ່ນບໍ່ອາລີ້??" ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມອີກຄົນ ທີ່ນາງກຳລັງງຽບແລະຟັງພວກຂ້ອຍສົນທະນາກັນໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ

 

 

"ແມ່ນຕິເບາະ? ແຮໆ" ນາງຫົວແຫ້ງໆ

 

 

"ອ້າວ ອາລີ້ ເພິ່ນກະຢູ່ໃນສາຍນຳຫວານິ"

 

 

"ແມ່ນລະ ເອີ້ເພິ່ນກະລອງເລົ່າເລື່ອງເພິ່ນມາໃຫ້ເຂົາຟັງເບິ່ງວ່າ ເພິ່ນຫາຍໄປໃສນຳເອມາ"

 

 

"ຮຶ? ຫາຍໄປນຳເອ?" ຂ້ອຍແຊກທວນຄຳຖາມຂຶ້ນທັນທີ

 

 

"ແມ່ນລະ ກະຫລັງຈາກທີ່ເພິ່ນຖືກເກັ່ງລາກອຸ້ມອອກໄປ ເອ ກະເຂົ້າມາລາກຕານ້ອຍອອກໄປທັນທີ" ອາລີ້ອະທິບາຍແທນ ຜູ້ທີ່ກຳລັງເປັນກໍລະນີທີ່ສຳຄັນຕອນນີ້

 

 

"ແມ່ນຫວາຫັ້ນຕານ້ອຍ" ຂ້ອຍກັບໄປຖາມຝ່າຍກໍລະນີດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

 

 

"ອື້ມ"

 

 

"ແລ້ວເພິ່ນລອງເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ເຂົາຟັງໄດ້ບໍ່?"

 

 

"ແມ່ນລະ" ອາລີ້ເວົ້າເສີມ "ເພິ່ນວ່າຊິບອກໃຫ້ເຂົາຟັງຕອນທີ່ບົວກັບມາແລ້ວ"

 

 

"ເອີ້ໆ ດຽວຊິເລົ່າໃຫ້ຟັງຫມົດນີ້ແລະ"

 

 

 

ຕານ້ອຍ Part

 

 

 

ຫລາຍນາທີກ່ອນຫນ້ານີ້

 

 

ປ່ອຍແມະ ປ່ອຍ!!” ໃນທີ່ສຸດບົວກະຖືກເກັ່ງອຸ້ມອອກໄປຈາກບໍລິເວນນີ້ ແລະພາບສຸດທ້າຍທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນ ກໍ່ຄືບົວທັງງຟາດທັງຕີເກັ່ງແບບບໍ່ຢັ້ງ ແຕ່ຈັງໃດກວາງນ້ອຍເຊັ່ນນາງ ກໍ່ບໍ່ສາມາດຫນີບໍ່ພົ້ນເສືອໃຫຍ່ທີ່ຮ້າຍກາດແບບລາວຢູ່ດີ

 

 

ຄັນຊັ້ນ ຕໍ່ໄປ ກູຂໍຄົນສູງໆນີ້ກະແລ້ວກັນ ເອຖືວິສາຊະໃຊ້ມືສາກໆຂອງລາວເລືອນມາຈັບແຂນຂ້ອຍໄວ້ ໂດຍທີ່ບໍ່ສົນໃຈເລີຍວ່າຂ້ອຍຕ້ອງການກະທຳລຸ່ມລ່າມຂອງລາວຫລືບໍ່

 

 

ເຮີ້ຍ!! ໃຜບອກເພິ່ນມາຈັບແຂນເຂົາ ປອຍ ດຽວນີ້!! ຂ້ອຍຟິດແຂນອອກຈາກການເກາະກຸມທັນທີ ແຕ່ເຫມືອນແຮງຂ້ອຍທີ່ມີ ມັນບໍ່ສາມາດຕ້ານທານຫມີຄວາຍຄືລາວໄດ້

 

 

ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຍິນວ່າມີກີ້ຫມູ່ເຂົາເວົ້າອີ່ຫຍັງມື້ກີ້ ແລ້ວກູຊິກັບໄປກ່ອນ ສ່ວນສູຊິໄປໃສກະໄປ ລາວຫັນມາໂບກມືລາໃຫ້ກັບບໍດີກາດຂອງລາວ ເຊິ່ງພວກນັ້ນກໍ່ກົ້ມຫົວຄຳນັບໃຫ້ ປານວ່າຫມໍນີ້ເປັນພະຍາ

 

 

"ປ່ອຍແມະ ປ່ອຍ!! ອາລີ້ຊ່ວຍເຂົາແດ່ ຂ້ອຍແຂກຮ້ອງໂວຍວາຍເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກເພື່ອນສາວຄົນດຽວທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ ທ່າມກາງສາຍຕາຜູ້ຄົນມາກຫນ້າຫລາຍຕາກຳລັງເພ່ງມອງເບິ່ງພວກຂ້ອຍໂດຍທີ່ບໍ່ຄິດຈະເຂົ້າມາຊ່ວຍເຫລືອຫຍັງເລີຍ!!

 

 

"ເອ ປ່ອຍຫມູ່ເຂົາດຽວນີ້" ອາລີ້ຮ້ອງຂຶ້ນຫ້າມ ໃນຂະນະທີ່ຈະກ້າວຂາເຂົ້າມາຊ່ວຍ ແຕ່ພວກບໍດິກາດຫນ້າໂຫດຂອງອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ ກໍ່ແລ່ນກູ່ເຂົ້າມາຕັນທາງນາງໄວ້ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ນາງສາມາດເລັດລອດເຂົ້າມາຊ່ວຍຂ້ອຍໄດ້ ຈະແມ່ນຊາດຮູ້ຈັກຫນ້າທີ່ຕົວເອງດີ!!

 

 

"ເຂົາວ່າເພິ່ນຄືຊິເຂົ້າໃຈຄຳຕອບເຂົາແລ້ວລະ ບ໊າຍ" ເອສົ່ງຍິ້ມ ພ້ອມກັບໂບກມືລາຫມູ່ຂ້ອຍກ່ອນຈະລາກເຫຍື່ອລາຍທີ່ສອງ ຄືຂ້ອຍອອກໄປຈາກທີນີ້ໄປ

 

 

ເອລາກຂ້ອຍຂຶ້ນລົດ ຢ້ຳອີກເທື່ອຫນຶ່ງວ່າລາກຂ້ອຍຂຶ້ນລົດຂອງລາວ ກ່ອນຈະສະຕາດເຄື່ອງແລ້ວພາຂ້ອຍອອກໄປທີ່ໃດກໍ່ຮູ້ ເຊິ່ງພາຍໃນລົດເບນລາຄາແພງຂອງເອ ຄວາມງຽບບໍ່ໄດ້ປົກຄຸມພວກຂ້ອຍເລີຍພຽງແຕ່ວິນາທີດຽວ ເພາະຕັ້ງແຕ່ຄົນຮ່າງສູງເຄືອນລົດອອກໄປ ຂ້ອຍກໍ່ເປີດປາກ ຕໍ່ວ່າຕໍ່ຖຽງນຳລາວທັນທີ ຈົນກະທັ້ງຂັບອອກມາຈອດໃນບ່ອນຫນຶ່ງ ເປັນບ່ອນທີ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍກາຍໄປກາຍໄປແມ້ນແຕ່ຄັ້ງດຽວ

 

"ບັກຜີບ້າເອີ້ຍ!! ເພິ່ນພາມາເຮັດຢູ່ນີ້" ເຂົ້າຮ້ອງດ່າໃສ່ມັນທັນທີ ຫລັງຈາກພາຂ້ອຍອອກມາຈາກລົດລາຄາແພງຂອງລາວ

"ບໍ່ຮູ້ຄືກັນ ວ່າພາມາເຮັດຫຍັງ" ເບິ່ງມັນເວົ້າແມ໋ ແມ໊ງໂຄດກວນຕີນຂະຫນາດ

"ພາກັບດຽວນີ້" ຂ້ອຍກະຊາກສຽງໃສ່ຢ່າງຫົວເສຍ

"ບໍ່ ຢູ່ເປັນຫມູ່ນຳເຂົາກ່ອນ" ເວົ້າແລ້ວກໍ່ຈູງມືຂ້ອຍໄປໃກ້ໆແຄມນ້ຳຂະຫນາດໃຫຍ່ ເຊິ່ວມັນກໍ່ຄື ແຖວແຄມຂອງ ທີ່ຢູ່ຫ່າງໃກຈາກເທັກ KB ແລະແຖວບ້ານຂ້ອຍຫລາຍພໍສົມຄວນ.... ລະພໍແຕ່ຂ້ອຍຢຸດຄິດເລື່ອງຂອງລາວໄປຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ຂ້ອຍກໍພົບວ່າ ໂຕເອງມາຢູ່ແຄມນ້ຳທີ່ສະຫງົບ ມີແສງດອກໄຟສະຫວ່ງຕາມທາງນ້ອຍຫນຶ່ງ ມີແສງຫິງຫອຍທີ່ບົງບອກເຖິງວ່າທີ່ນີ້ບໍ່ຖືກລົບກວນແຕ່ຢ່າງໃດ ແລະຢູ່ບໍ່ຢູ່ເລື່ອງຮ້າຍໆ ມັນກໍ່ຖືກລືມໄປແທບຈະທັນທີ

“ນັ່ງລົງແມະ” ມັນຊວນແລ້ວກໍ່ນັ່ງລົງຕັ່ງໃກ້ແຄມນ້ຳຕາມທີ່ມັນບອກ ມີລົມເຢັນພັດເຂົ້າແບບຫນ້າແບບນີ້ ກະໄຄແດ່ “ອື່ມ ແລ້ວເພິ່ນຊື່ຫຍັງ”

"ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງບອກ" ທັງທີບໍ່ຮູ້ຈັກກັນຂ້ອຍກໍ່ມານຳມັນໄດ້

"ເວົ້າແບບນີ້ຢາກຖືກຈູບຄືແບບຫມູ່ເພິ່ນຫວາ" ເວົ້າແລ້ວຍື່ນຫນ້າເຂົ້າມາໃກ້ດ້ວຍສາຍຕາທີ່ເຈົ້າເລ່ ບ້າເອີ່ຍ!! ຂ້ອຍຊັງສາຍຕາແບບນີ້ທີ່ສຸດ

"ຖ້າບໍ່ຢາກປາກແຕກກະລອງເບິ່ງ"

"ຫວາ ຄັນຊັ້ນເຂົາຢອມປາກແຕກຊັນ ຄິກໆ" ມັນໂນ້ມມາເຂົ້າໃກ້ອີກຈົນໄດ້ກິ່ນໂຕຫອມອ່ອນໆ ແຕ່ຂ້ອຍດັນມາອອກຫ່າງຈາກໂຕ

"ຢຸດເລີຍ"

"ເພິ່ນກະບອກຊື່ເຂົາມາຖະແມ໋" ເອຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ ພາງໃຊ້ສາຍຕາບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍຍອມບອກລາວ ຂ້ອຍກະເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງບອກລາວໄປ ເພື່ອຕັດປັດຫາກັບຄຳຖາມຊູຊີຂອງລາວ

"ກະໄດ້ ເຂົາຊື່ ຕານ້ອຍ" ຂ້ອຍເອົາມືຂຶ້ນກ່ອນເອິກ ທັງເພ່ງມອງລາວດ້ວຍຫນ້າຫຍຸ້ງ

"ຫວາ ສົມພໍລະຕາຕີບ ແຕ່ຈັງໃດເຂົາກະມັກ" ເວົ້າແລ້ວສົ່ງສາຍຕາລຶກຊຶ້ງ ພຽງແຕ່ຄຳໆດຽວຢູ່ບໍ່ຢູ່ມັນກໍ່ເຮັດຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ ເຕັ້ນແຮງແບບຜິດປົກ ແຖມຫນ້າກໍ່ຮ້ອນໆຂຶ້ນ ບ້າແລ້ວ ຂ້ອຍຕ້ອງບ້າໄປແລ້ວແທ້ໆ ທີ່ຕ້ອງຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວນຳຄົນແປກຫນ້າ ແຖມຫມໍນີ້ຍັງມີຈຸດປະສົງບໍ່ດີແອບແຝງໂດຍທີ່ເຮົາບໍ່ຮູ້ອີກ.. ລະພໍແຕ່ເອເຫັນອາການແບບຂອງຂ້ອຍ ລາວຍິ້ມແບບມີຄວາມສຸກທັນທີ

"ອາຍແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ??" ເອີ່ຍຖາມດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເຍີ້ຍໃສ່ກັນທີ່ສຸດ

"ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ" ຂ້ອຍປັດຕິເສດແລ້ວກໍ່ລົບສາຍຕາລາວແທບຈະທັນທີ ທັງພະຍາຍາມເຕືອນໂຕເອວຢ່າໄປຫລົງລາວເດັດຂາດ ລາວແມ່ນໃຜກະບໍ່ຮູ້ ເຖິ່ງວ່າເຈົ້າໂຕຈະຫນ້າຕາດີປານໃດກໍ່ຕາມ

"ແທ້ຫວາແລ້ວເປັນຫຍັງຄືຫນ້າແດງແທ້ຊັນ"

"ເອີ່ ອະ ອາກາດມັນຮ້ອນ" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປເກືອບບໍ່ເປັນສຽງ ແຖມຄຳແກ້ໂຕຂອງຂ້ອຍມັນກໍ່ບໍ່ເຂົ້າທ່າເລີຍຈັກຫນ້ອຍ

"ລົມພັດມາເຢັນແບບນິໃດ ອາຍເຂົາກະບອກມາມຳແມ໋ ຫລືວ່າເພິ່ນກະມັກເຂົາຄືກັນ ຮື້ມ?" ເອໂນ້ມເຂົ້າມັນໃກ້ໆອີກ ບາດນີ້ຂ້ອຍຍູ້ລາວອອກສຸດແຮງ ຈົນໂຕລາວເນີ້ງອອກຫ່າງຈາກຂ້ອຍໄປທັນທີ

"ພໍເລີຍ!! ບໍ່ຕ້ອງມາເວົ້າເຍີ້ຍໃສ່ເຂົາເລີຍ"

"ກະໄດ້ໆ ບໍ່ເວົ້າເຍີ້ບແລ້ວກະໄດ້” ບອກພ້ອມກັບສົ່ງຮອຍຍິ້ມທີ່ເຕັມມູມປາກ ຂ້ອຍສາບານໄດ້ເລີຍວ່າ ຫມໍນີ້ມີຮອຍຍິ້ມທີ່ມີສະເຫນ່ທີ່ສຸດ ແລະມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ໃຜຫລາຍໆຄົນຮູ້ສຶກອ່ອນໄຫວນຳລາວໄດ້ ໂດຍສະເພາະຂ້ອຍຕອນນີ້ ທີ່ຢູ່ບໍ່ຢູ່ກະຫລົງໄຫລ ປານຖືກເວດມົນສະກົດ ທັງທີທຳອິດກະຮູ້ສຶກບໍ່ຖືກສະຕານຳອີກຝ່າຍເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ຂ້ອຍຄືຊິບ້າໄປແລ້ວ "ສ່ວນເຂົາຊື່ເອ"

"ເອີ້ ຮູ້ແລ້ວ ລະເພິ່ນເປັນບ້າອີ່ຫຍັງ ພາເຂົາມານີ້ ພາເຂົາກັບດຽວນີ້" ຂ້ອຍເຮັດສີຫນ້າບໍ່ພໍໃຈໃສ່ລາວ ຫລັງຈາກທີ່ຄິດຫຍັງອອກວ່າບໍ່ຄວນຈະຢູ່ຫມໍນີ້ໃຫ້ມັນຫົວໃຈມັນເຕັ້ນແຮງຈົນເກີນໄປ ແລະບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຄິດຫຍັງເກີນເລີຍໄປກວ່ານີ້

"ດຽວກ່ອນແມ໋ະ ເບິ່ງດາວນຳກັນກ່ອນ" ມັນເວົ້າແລະຊີ້ນິ້ວທີ່ທ້ອງຟ້າ ພະຈັນກັບດາວຄືນນີ້ມັນສະຫວ່າງໄປຫມົດ ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຫັນອີ່ຫຍັງທີ່ງາມແບບນີ້ມາກ່ອນ ບ່ອນທີ່ສະຫງົບ ມີບ້ານຫ່າງໆກັນແຄມນ້ຳ ມີສຽງລົມພັດຜ່ານເຮັດໃຫ້ໃຈສະຫງົບ

"ງາມບໍ່"

"ອື້ມ ກະງາມ ຖ້າມັນຊິງາມຂຶ້ນກວ່ານີ້ ຄັນບໍ່ມີຄົນແບບເພິ່ນມາຢູ່ນຳ"

"ຄົນແບບເຂົາເປັນຈັງໃດ" ລາວຜິນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍ

"ແບບທີ່ ອະທິບາຍຂໍ້ເສຍມື້ອື່ນກະບໍ່ແລ້ວຫມົດ"

"ປານນັ້ນພຸ້ນ"

"ເອີ້"

"ຮາໆໆ" ລາວລະເບີດສຽງຫົວແບບບໍ່ກັກໄວ້ຫຍັງ ຕອນນີ້ຂ້ອຍຍັງຍອມຮັບອີ່ຫລີເກົ່າວ່າ ລາວຫນ້າຕາດີອີຫລີ ເຖິງມັນຈະຫົວແບບກວນປະສາດກະຕາມເທາະ ແຕ່ຈັງໃດ ຂ້ອຍຄວນຈະຫັກຫ້າມໃຈໄວ້ຊະເສຍຕອນນິ້ ທຳອິດຊັງລາວຈົນຊິຂ້າລສວໃຫ້ຕາຍ ບາດນາທີທີນີ້ຂ້ອຍຄືວ່າເປັນແບບນີ້ວະ ປ່ຽນຄວາມຮູ້ສຶກໄວ ປານຈະຫລວດ

ບໍ່ຕ້ອງມາຫົວເລີຍ ເພິ່ນນິ ບ້າແທ້ໆ ຂ້ອຍເວົ້າໃສແຂງໃສ່ລາວ ເຊິ່ງໃນຂະນະດຽວກັນສຽງໂທລະສັບຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ເຮັດໃຫ້ຢຸດການສົນທະນາລະຫວ່າງຂ້ອຍກັບມັນ

"What the hell do you think you’re doing loving me, loving me, so wrong

"ຮະໂຫລ" ຂ້ອຍເວົ້າຂຶ້ນຫລັງຈາກທີ່ກົດຮັບສາຍ

"ຕານ້ອຍ ລູກຈັກໂມງສິກັບນິ ຫລືຊິນອນນຳບົວເລີຍ" ປາຍສາຍແມ່ນມານດາຂ້ອຍ ສຽຂອງລາວເວົ້າແຮງພໍສົມຄວນເຮັດໃຫ້ໄດ້ຍິນ ແລະຄວາມຈິງເລື່ອງທັງຫມົດຂ້ອຍກໍ່ຕົວະລາວໄວ້ ຄັນບໍ່ຊັ້ນຂ້ອຍອອກບ້ານໄປນັ່ງກິນເບຍຍ້ອມໃຈໄດ້ດອກ

"ເຮົາຊິກັບຈັກນ້ອຍນິແລະ"

"ເອີ້ດີ ເທົ່ານີ້ແລະຊັນ" ແມ່ຂ້ອຍວາງສາຍເຮັດໃຫ້ການສົນທະນາຢຸດດລົງ

"ພາເຂົາກັບເທາະ ແມ່ເຂົາໂທມາມື້ກີ້" ຂ້ອຍຫັນຫນ້າໄປເວົ້ານຳລາວດ້ວຍ

"ອື້ມ" ເອຕອບຕົກລົງຢ່າງວ່າງ່າຍ ຫາກະຊິເຫັນລາວຍອມທຳຕາມຄຳຂໍຮ້ອງຂອງຂ້ອຍນິແລະ ຕັ້ງແຕ່ຮູ້ຈັກກັນມາບໍ່ເທົ່າໃດຫລາຍນາທີທີ່ຜ່ານມາ.. ແລະຫລັງຈາກນັ້ນມັນກໍ່ພາຂ້ອຍມາສົ່ງຈົນຮອດເຮືອນ ແລະບໍ່ມີໃຜສົງໃສວ່າ ຄວາມຈິງຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ໄປຫາອາເລັກຢູ່ເພື່ອເຮັດບົດຢູ່ເຮືອນ ແຕ່ຊວນນາງອອກໄປຫລີ້ນຕ່າງຫາກ ມັນກະເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໂລ່ງໃຈ

 

 

ກັບມາສູ່ປັດຈຸບັນ

 

ບົວ Part

 

"ເລື່ອງທັງຫມົດກະເປັນຈັງຊີ້ແລະ" ເຫດການທີ່ຜ່ານມາ ຕານ້ອຍເອີ່ຍເລົ່າຢ່າງລະອຽດ ພ້ອມທັງເຜີຍຄວາມຮູ້ສຶກແປກໆ ທີ່ຫາກໍ່ເລີມກໍ່ຕົວຂຶ້ນ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍຮູ້ທັນທີ່ເລີຍວ່າ ນາງບໍ່ສາມາດອະທິບາຍຄວາມຮູ້ສຶກນັ້ນໄດ້ ເພາະຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ສຶກແປກໆແບບນັ້ນເຊັ່ນກັນ ພຽງແຕ່ເລື່ອງຂອງນາງມັນຈະກະຈ່າງແຈ້ງກວ່າຂ້ອຍ

 

 

"ຫວາ?? ກະດີແລ້ວຊັນ ທີ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເພິ່ນນະ!!"

 

 

"ແລ້ວເພິ່ນບອກເຂົາໄດ້ບໍ່ຫັ້ນວ່າລາວໄດ້ບອກຫຍັງເພິ່ນຫລາຍກວ່າຫັ້ນບໍ່ ນອກຈາກຄຳວ່າມັກ" ອາລີ້ແຊກຖາມຂຶ້ນມາ ດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ ເຊິ່ງວ່າຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ສຶກສົນໃຈກັບຄຳຖາມນີ້ນຳ

 

 

"ບໍ່ນະ ລາວມີແຕ່ເວົ້າສ່ຳນັ້ນແລະ ພໍອອກໄປຫລິ້ນນຳລາວບໍ່ເທົ່າໃດແມ່ເຂົາກະໂທມານຳ ຕາມທີ່ເຂົາເລົ່າໃຫ້ຟັງມື້ກີ້ຫັ້ນແລະ"

 

 

"ເຂົາວ່າ ທີ່ລາວເວົ້າແບບນັ້ນນະ ລາວຕ້ອງຈີບເພິ່ນແລະ"

 

 

"ແມ່ນຫວາ ອາລີ້ ເຂົາບໍ່ຮູ້ວ່າລາວເຮັດແບບນັ້ນ ຕ້ອງການຫຍັງນຳເຂົາກັນແທ້"

 

 

"ທີ່ລາວເຮັດແບບນັ້ນນະ ມັນກະມີໂອກາດຫລາຍເປີເຊັນທີ່ລາວສົນໃຈເພິ່ນ ແລ້ວຖ້າເປັນແບບນັ້ນແທ້ ເພິ່ນຊິຍອມໃຫ້ລາວຈີບບໍ່ຫັ້ນ?"

 

 

"ເລື່ອງນີ້ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ອີກຄືກັນນະ ເບິ່ງຊົງລາວຄືຊິບໍ່ຈິງຈັງນຳເຂົາດອກ "

 

 

"ແມ່ນລະເພິ່ນ" ຂ້ອຍເວົ້າຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ "ພວກຜູ້ຊາຍປະເພດນີ້ນະ ຫວັງຈະເຮັດເອົາຊະນະໃຈເຮົາທັນນັ້ນແລະ ບໍ່ໃຜມາຈິງໃຈຈິງຈັງນຳເຮົາດອກ ແລະເຂົາກະຂໍແນະນຳເລີຍວ່າ ຢ່າໄປເຊື່ອຟັງຄາລົມຫລອກລວງເດັດຂາດ ຖ້າບໍ່ຢາກຈະເສຍໃຈພາຍຫລັງ"

 

 

"ເລື່ອງນີ້ເຂົາກະເຫັນດີນຳ" ອາລີ້ເວົ້າເສີມ "ເຂົາວ່າຢ່າໄປວຸ້ນວາຍນຳພວກນັ້ນເດັດຂາດ ເບິ່ງທ່າທາງບໍ່ປອດໄພ ແຖມຍັງມີບໍດິກາດຄຸມໂຕໄວ້ຕະຫລອດອີກ ເຂົາວ່າຖ້າພວກນັ້ນບໍ່ມັກຫາເລື່ອງ ຄືຊິບໍມີບໍດີກາດນຳຕິດໂຕຫລອດດອກ"

 

 

"ອື້ມ ຊັນເຂົາຊິບໍ່ໄປວຸ້ນນຳເຂົາເຈົ້າອີກລະ"

 

 

"ດີແລ້ວທີ່ເພິ່ນຄິດແບບນັ້ນນະ" ຂ້ອຍກ່າວຂຶ້ນຕໍ່ຈາກຕານ້ອຍ "ຢ່າໄດ້ຄິດໄປສົນລະວົນນຳພວກນັ້ນເດັດຂາດ ເຖິງເຂົາເຈົ້າຊິຕາມມາຕໍ່ແຍນຳເພິ່ນກໍ່ຕາມ...ເອີ້ ລະຕອນນີ້ເຂົາວ່າພາກັນນອນດີກວ່າ ມັນເດິກລະ ມື້ອື່ນເຊົ້າເຂົາມີຊົ່ວໂມງຮຽນ ຂອງປ້າສົມສະຫນິດ ຄັນຕື່ນສວາຍໄປໂຮງຮຽນຊ້າ ພໍດີລາວເອົາເຂົາຕາຍເລີຍ

 

 

"ໂອເຄ ບ໊າຍໆຊັນ"

 

 

"ອື້ມ ບ໊າຍ" ຂ້ອຍແລະອີກສອງສ່ຽວລ່ຳລາກັນກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະວາງສາຍລົງ ພ້ອມກັບເດັ້ງໂຕຂຶ້ນ ເພື່ອຈະກຽມໂຕໄປອາບນ້ຳເຂົ້ານອນ ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຕື່ນໄປຮຽນເຊົ້າໃຫ້ທັນ

.

.

.

ຂໍໂທດທີ່ຫາຍໄປດົນເດີ້ສຳຫລັບຄົນທີ່ລໍຖ້າ

ຕອນນນີ້ເອົາມາລົງແລ້ວ ແລະຫວັງວ່າ ຄົນອ່ານ

ຊິພາກັນມັກເດີ້ ແລະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 23, 2012 | ມີ 5 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

ຕໍ່ຕອນທີ2

ດາວກັບຕາວັນ

 

 

 

 

ຕໍ່

 

 

 

ຜ່ານໄປບໍ່ດົນເທົ່າໃດ ເກັ່ງກໍ່ຂັບລົດມາຈອດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮືອນຫລັງຫນຶ່ງ ທີ່ຈິງຂ້ອຍຄວນຈະເວົ້າວ່າ ພະລາດຊະວັງຫລາຍກວ່າ ເພາະເມື່ອແນມຈາກທາງນອກຮົ້ວເຂົ້າໄປ ກໍ່ສາມາດແນມເຫັນຕຶກສີຂາວຂະຫນາດໃຫຍ່ ຕັ້ງເດັ່ນສະຫງ່າຢູ່ທາງໃນທັນທີ ເຊິ່ງມັນກໍ່ຫ່າງຈາກຈຸດທີ່ເກັ່ງກຳລັງຈອດລົດໄວ້ໃກຫລາຍພໍສົມຄວນ...

 

ເກັ່ງບີບແກພ້ອມທັງເລື່ອນກະຈົກລົງ ແລ້ວກໍ່ປ່ອນຫນ້າໄປຫາຍາມເຝົ້າເຮືອນ ໄປເຊີງການສົ່ງສັນຍານໃຫ້ຍາມອາຍຸໄວກາງຄົນ ອອກມາໄຂປະຕູ ເຊິ່ງລາວກໍ່ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງເກັ່ງຢ່າງວ່າງ່າຍແລະດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບ ເອົາຈົນຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຜິນຫນ້າໄປຖາມດ້ວຍສົງໄສ

 

"ເພິ່ນພາເຂົາມາເຮືອນໃຜນິ?"  (ຄືວ່າມີອຳນາດໃຫຍ່ປານນັ້ນ!!)

 

"ເຮືອນເຂົາເອງນິແລະ" ເກັ່ງຕອບນ້ຳສຽງລຽບໆ ໂດຍທັງທີ່ກຳລັງຊັກສາຍຕາແນມໄປທາງຫນ້າ....

 

ຖານະຂອງອີ່ຕາຜີບ້ານິ້ ຖືວ່າດີ ແລະກໍ່ລວຍພໍສົມຄວນ ເຊິ່ງມັນກໍ່ຕ່າງກັບນິໄນຂອງຫມໍນີ້ຂະຫນາດ ຈັງຊີ້ແລະ ຄົນເຮົາ ມີດີຢ່າງຫນຶ່ງ ກໍ່ຕ້ອງມີເສຍຢ່າງຫນຶ່ງ ແຕ່ວ່າຂໍ້ເສຍຫມໍນີ້ພັດມີຫລາຍຫັ້ນຕິ ຈົນນັບເປັນອະສົງໄຂໄດ້ເລີຍ

 

"ແລ້ວພາເຂົາມາເຮັດຫຍັງ?" ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມອີກຄັ້ງຍ້ອນຄວາມຢາກຮູ້

 

"ກະພາເພິ່ນມາລ້າງລົດນີ້ແລະ!!"   ເກັ່ງຫັນຫນ້າມາມອງຂ້ອຍ ໃນຂະນະທີ່ລາວກຳລັງເຄື່ອນລົດເຂົ້າໄປທີ່ບ່ອນຈອດລົດ

 

"ຮ້ານອັດສີເຂົາເຈົ້າປີດແລ້ວແລະປານນີ້ນະ ລ້າງມັນຢູ່ເຮືອນເຂົານິແລະ!!"

 

"ຊັນເຂົາກັບບ້ານໂຕເອງດີກວ່າ!!"

 

"ເພິ່ນນິ ຄືຫລາຍເລື່ອງແທ້ວະ!! ອັນນັ້ນກະບໍ່ໄດ້ ອັນນີ້ກະບໍ່ໄດ້!!"  

 

"ທີ່ເພິ່ນເວົ້ານະ ມັນຖືກໂຕເພິ່ນເອງຕ່າງຫາກ!!... ເຮັດຫຍັງບໍ່ເຄີຍຄິດຈະຟັງຄົນອື່ນເລີຍ!!" ຂ້ອຍຖຽງກັບຄືນແບບບໍ່ຍອມ ແລະເຫມືອນວ່າຂ້ອຍຈະເປັນຝ່າຍຊະນະ ໃນເມື່ອເລື່ອງທັງຫມົດມັນເລີ່ມຂຶ້ນຈາກລາວ ແຖມເຈົ້າໂຕກໍ່ຍັງເປັນຄົນຜິດເຕັມປະຕູ

 

 

    "ພໍໆ" ເກັ່ງຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ "ຖ້າເພິ່ນຖຽງເຂົາອີກນະ ເຂົາຊິຍຶດເອົາຂອງເພິ່ນເລີຍ" ເກັ່ງຂູ່ດ້ວຍນ້ຳສຽງທີຈິງຈັງ

 

ແລະແນ່ນອນມັນກໍ່ມີອຳນາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະຫຸບປາກຂອງຕົວເອງລົງ ກ່ອນຈະມິ້ມສົບເຂົ້າກັນ ແລະກຳລັງຊັກສາຍຕາບໍ່ພໍໃຈ ໄປຈ້ອງເບິ່ງຫນ້າລາວ ປານຄົນຊິກິນເລືອດກິນເນື້ອ ຖ້າສົມມຸດ ບີບຄໍຄົນໃຫ້ຕາຍຄາລົດ ບໍ່ຜິດກົດຫມາຍແລະບໍ່ບາບນະ ຂ້ອຍສາບານໄດ້ເລີຍວ່າ ອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ບໍ່ມີໂອກາດມານັ່ງຫາຍໃຈຖຽງຂ້ອຍແບບນີ້ໄດ້ດອກ

 

"ຫຶ ເຫັນເຊື່ອຟັງແບບນີ້ກະໄຄແດ່ ລົງມາ!!" ເກັ່ງເອີ່ຍບອກກ່ອນຈະໄຂປະຕູລົງລົດ.. ຂ້ອຍຜູ້ທີ່ຖືກສັ່ງ ກໍ່ເຊື່ອຟັງຢ່າງວ່າງ່າຍ ໃຊ້ມືນ້ອຍໆໄຂປະຕູລົງລົດ ແລ້ວກໍ່ກະແທກປິດເຂົ້າດັງໆ ເປັນເຊີງການລະບາຍລົມ

 

"ດຽວເຂົາຊິໄປເອົາຄຸກັບແຟບມາກ່ອນ ທຳອິດເຂົາວ່າຊິເອີ້ນຄົນໃນເຮືອນມາຊ່ວຍ ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາເຈົ້າຄືຊິນອນຫມົດແລ້ວແລະ ສ່ວນເພິ່ນ ກະໄປຕໍ່ສາຍນ້ຳຢູ່ກ໊ອກຫັ້ນ" ເກັ່ງຊີ້ນິ້ວໄປທີ່ບໍລິເວນໃກ້ໆກັບເສົາ ໃນຂະນະທີ່ລາວຫາຍເຂົ້າໄປທາງໃນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຕ້ອງຫອບສັ່ງຂານອັນຫນ້າເບື່ອ ມາບັນຈົງຕໍ່ສາຍນ້ຳທີ່ອີ່ຕາຜີບ້າມື້ກີ້ນັ້ນໄດ້ສັ່ງ... ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ເກັ່ງກໍ່ອອກມາພ້ອມກັບອຸປະກອນທຳຄວາມສະອາດ ກ່ອນຈະໂຍນພ້າເຊັດມາໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງກະທັນຫັນ ແຕ່ດີທີ່ຂ້ອນຮັບໄວ້ທັນ!! ອີ່ຕາຜີບ້ານິ ເຮັດຫຍັງທີ່ຂ້ອຍຄາດເດົາບໍ່ໄດ້ຕະຫລອດ!!

 

"ມາລ້າງນຳກັນເລີຍແມ໋!!"

 

"ບ້າເອີ້ຍ!! ທັງທີ່ເຂົາກະບໍ່ໄດ້ຂັບລົດຈົນເປື້ອນ ແຕ່ຍັງມີຫນ້າລ້າງລົດນຳເພິ່ນອີກ... ຈະແມ່ນຊາດຍຸດຕິທຳ!"

 

"ເພິ່ນນິ ພັກຍົກບໍ່ເທົ່າໃດວິນາທີ ກະຫາເລື່ອງມາກັດເຂົາອີກລະເດ"

 

"ຂໍໂທດ ເຂົາບໍ່ແມ່ນຫມາ" ຂ້ອຍຈ້ອງຕາໃສ່ລາວຢ່າງບໍ່ພໍໃຈ ຂ້ອຍນັບບໍ່ໄດ້ເລີຍວ່າ ຂ້ອຍແນມເບິ່ງອີ່ຕາຜີບ້າ ດ້ວຍແວວຕາແບບນີ້ກີ່ຄັ້ງແລ້ວ

 

   "ເຂົາກະບໍ່ໄດ້້ເວົ້າໃຫ້ເພິ່ນແບບນັ້ນຈັກຫນ້ອຍ ເພິ່ນຫາກຄິດໄປເອງ ... ເຂົາວ່າ ຍຸດຕິສົງຄາມໄວ້ກ່ອນ ແລ້ວມາລ້າງລົດດີກວ່າ"

 

"ເອີ້!!" ສຸດສິ້ນການເສວະນາ ຂ້ອຍລາກສາຍຍາງຂຶ້ນມາສີດໄປທົ່ວບໍລິເວນຮອຍເປື້ອນ ກ່ອນຈະລົງມືທຳຄວາມສະອາດ ດ້ວຍອຸປະກອນທີ່ເກັ່ງໄດ້ກຽມມາກ່ອນນີ້... ຂ້ອຍໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງຫນັກ ກວ່າທີ່ຈະກຳຈັດຮອບເປື້ອນ ຈາກການເກາະກຸມຂອງຂີ້ຕົມຢ່າງແສນສາຫັດ.... ເກັ່ງຜິນຫນ້າມາເບິ່ງຂ້ອຍ ແລ້ວກໍ່ຫົວຂຶ້ນມາບາດຫນຶ່ງ ໃນລະຫວ່າງທີ່ເຈົ້າໂຕກຳລັງ ຖູຮອຍເປື້ອນຢູ່ ອີກຝາກກົງກັນຂ້າມກັບຂ້ອຍທີ່ທາງດ້ານປະຕູລົດຄົນຂັບ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເພ່ງໄປມອງລາວດ້ວຍບໍ່ພໍໃຈ

 

"ເພິ່ນຫົວເຮັດຫຍັງ?"

 

"ຫົວເພິ່ນຫັ້ນແລະ ຖູເອົາແທ້ເອົາຫວາ ປານຊິຂູດເອົາເລກນິ"

 

"ຫຶ ແລ້ວແມ່ນໃຜລະ!! ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົ້າຕ້ອງເຮັດແບບນີ້ນະ" ຂ້ອຍແຍກແຂ້ວໃສ່ລາວ

 

"ຊ່ວຍບໍ່ໄດ້ ແນວເພິ່ນຫາກຢາກມາຫຍຸ້ງນຳເຂົາຕອນທຳອິດເອງ ຫຶໆ" ເກັ່ງຫົວຢູ່ນຳລຳຄໍ 

 

ເຊິ່ງຄວາມຈິງ ມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມຂອງອີກຝ່າຍຫັ້ນແລະ ແຕ່ຈັງໃດ ເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍກະບໍ່ແມ່ນຄົນຜິດຮ້າຍແຮງ ເຖິງຂັ້ນ ທີ່ລາວຕ້ອງມາເຮັດໃສ່ກັບແບບນີ້ກະໄດ້

 

"ແຕ່ເພິ່ນກະຮູ້ວ່າທີ່ເຂົາເຮັດແບບນັ້ນ ຢ້ອນເຂົາຖືກບັງຄັບໃຫ້ໄປຂໍເບີເພິ່ນ!" ຂ້ອຍຢຸດທຳຄວາມສະອາດໃນຊົ່ວຂະຫນຶ່ງ ເພາະເລື່ອງຖຽງມັນສຳຄັນກວ່າຕອນນີ້

 

"ມັນກະເລື່ອງຂອງເພິ່ນ" ເກັ່ງຍຶກໄຫລຕອບ ພາງໃຊ້ມືເລື່ອນໄປເຊັດກະຈົກດ້ານຫນ້າລົດ ແບບບໍ່ສົນໃຈ

 

"ເຂົາຮູ້ວ່າມັນແມ່ນເລື່ອງຂອງເຂົາ ແຕ່ເພິ່ນກະຕ້ອງເຂົ້າໃຈແດ່ວ່າ ເຂົາຖືກຫມູ່ເຂົາບັງຄັບ ເຂົ້າໃຈບໍ່ວ່າ ເຂົາຖືກບັງຄັບ!!" ຂ້ອຍເນັ້ນຢ້ຳຄຳເວົ້າສຸດທ້າຍເປັນພິເສດ "ແລະຖ້າເຂົາຮູ້ວ່າ ເພິ່ນຊິເປັນຄົນແບບນີ້ນະ ຝັນໄປເທາະວ່າເຂົາຊິເຂົ້າໄປເສວະນຳເພິ່ນ ຫຶ "

 

"ຄັນເປັນແບບຊັ້ນ ເພິ່ນກະຕ້ອງກຽມຮັບມືນຳເຂົາໄວ້ດົນ ເພາະຕອນນີ້ ເພິ່ນເຂົ້າມາຫາເຂົາແລ້ວ ແລະແນ່ນອນ ເຂົາບໍ່ມີທາງປ່ອຍເພິ່ນໄປງ່າຍໆດອກ" ເວົ້າພ້ອມກະຕີຄິ້ວແບບກວນໆ ບົດຊິປ່ຽນມາກະລັອກກະແລກຂຶ້ນມາ ກະຫລິ້ນເອົາຈົນເປັນຕາຕົບຂະຫນາດເລີຍ ຄົນອີ່ຫຍັງວະ!! ຊິກວນອະໄວຍະວະເບື້ອງລຸ່ມໄດ້ຂະຫນາດນີ້!! ຂ້ອຍກະເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະແກ້ແຄ້ນຄືນໂດດ ການສີດນ້ຳໃສ່ອີກຝ່າຍຈົນປຽກ

 

"ເຮີ້ຍ!!" ເກັ່ງອຸທານສຽງດັງ ກ່ອນກະໂດດຫລີກລົດນ້ຳ "ກ້າສີດນ້ຳໃສ່ເຂົາເສີຍຫວາ!!

 

"ເອີ້ ກ້າ ມີປັນຫາຫຍັງ" ຂ້ອຍແງຫນ້າຂຶ້ນຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ທັງຍິກຄິ້ວຫລິ່ວຕາເອົາຄືນຢ່າງຖ້າທາຍ

 

"ຫຶ ມີ" ເກັ່ງພຶມພຳຢູ່ໃນລຳຄໍ ພ້ອມຍິ້ມທີມຸມປາກ "ມີຫລາຍເລີຍແລະ ກຽມໂຕໄວ້ໃຫ້ດີ!! ເຂົາຄືນເພິ່ນແທ້" ສິ້ນສຸດຄຳບອກກ່າວ ສົງຄາມສາດນຳກໍ່ເລີມບັນເລງຂຶ້ນຫລັງຈາກທີ່ເກັ່ງແລ່ນອ້ອມເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍ ແລ້ວກໍ່ໃຊ້ມືຫນາມາຢາດທໍ່ນ້ຳຂ້ອຍໄປ ກ່ອນຈະສີດໃສ່ໂຕຂ້ອຍເຕັມໂຕ ... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງພະຍາຍາມແຂກຮ້ອງພ້ອມກັບລົບຢ່າງອົນລະວົນ ພາງໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂອງຕົນເອງຍາດໄປເອົານຳລາວຄືນຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ ແຕ່ຫຸ່ນຂ້ອຍກັບລາວ ມັນກໍ່ບອກຢູ່ແລ້ວວ່າມັນແຕກຕ່າງ ເຊິ່ງແນ່ນອນວ່າ ຂ້ອຍຕ້ອງເປັນຝ່າຍເສຍປຽບໂດຍປະລິຍາຍ

 

"ພໍໆ ມັນຫນາວ!!" ຂ້ອຍຍົກມືຫ້າມປານພະຫ້າມຍາດ ຍ້ອນໂຕຂ້ອຍມັນປຽກຫມົດແລ້ວ

 

ຮາໆໆ ສົມນ້ຳຫນ້າ!! ເພິ່ນຫາກມາສີດໃສ່ເຂົາກ່ອນ!! ຮາໆໆ" ແຮງເວົ້າແຮງຢຸຍົງ ເພາະລາວຍັງຄົງເຮັດແບບນັ້ນໃສ່ຂ້ອຍຢູ່ຄືເກົ່າ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໃຊ້ຟາມືຫນັກໆຍົກຂຶ້ນຟາດລົວຫລາຍໆບາດ ຈົນລາວຢຸດການກະທຳນັ້ນລົງ ກ່ອນຈະໃຊ້ລູບແຂນໂຕເອງໄປມາ ດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ

 

"ໂອ໊ຍ! ເຈັບໃດ໋ນິ"

 

 "ຫຶ ສົມ! ບອກໃຫ້ພໍແລ້ວຍັງມາສີດໃສ່ເຂົາອີກ ຈົນເຂົາປຽກຫມົດແລ້ວນິ!" ຂ້ອຍເວົ້າສຽງຂຽວ ແຕ່ອີກຝ່າຍພັດຍິ້ມມາເສີຍ

 

"ແມ່ນຫັ້ນແລະເນາະ ປານຫມານ້ອຍຕົກນ້ຳນິ"

 

"ເຂົາບອກແລ້ວແມ່ນບໍ່ວ່າເຂົາບໍ່ແມ່ນຫມາ!!" ຂ້ອຍກະຊາກສຽງໃສ່ລາວ

 

"ແຮໆໆ ຂໍໂທດ ມື້ກີ້ເຂົາລືມ... ເຂົາວ່າເພິ່ນປຽກແບບນີ້ ໄປປ່ຽນເຄື່ອງທາງໃນເຮືອນເຂົາດີກວ່າ" ເກັ່ງເອີ່ຍຊວນ

 

"ແຕ່ເຂົາບໍ່ມີເຄື່ອງປ່ຽນ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ເຂົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າໄປເຮືອນເພິ່ນຈັກຫນ້ອຍ ເພາະສະຖານະເຂົາກັບເພິ່ນຕອນນີ້ ຂະຫນາດຄົນຮູ້ຈັກກັນ ເຂົາຍັງບໍ່ນັບລະ!!"

 

"ເຮົາກະເລີມທຳຄວາມຮູ້ຈັກກັນແລະ"

 

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍຕອບແບບບໍ່ທັນຄິດ "ບໍ່ຈຳເປັນ"

 

"ແຕ່ເຂົາຢາກຮູ້ຈັກເພິ່ນເດຊັນ!! ເກັ່ງປ່ຽນສີຫນ້າມາອ່ອນລົງ ເຫມືອນຢາກໃຫ້ຂ້ອຍເຫັນໃຈອີກຝ່າຍ ແຕ່ຂໍໂທດ!! ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະຢືນມາເສວະນານຳຫມໍນີ້ດ້ວຍຊ້ຳ ຖ້າມັນບໍ່ຈຳເປັນແລະກໍ່ຖືກບັງຄັບ ດັງເຊັ່ນໃນເວລານີ້

 

"ມັນກະເລື່ອງຂອງເພິ່ນ!"

 

"ໂທ! ເວົ້າໄດ້ແທງໃຈດຳເຂົາຂະຫນາດ ເຂົາຫາກະຊິເຫັນເພິ່ນເປັນຄົນທຳອິດນິແລະ ທີ່ກ້າປັດຕິເສດເຂົາ"

 

"ເຮິ!! ໂຄດພູມໃຈຂະຫນາດເລີຍ!!....  ເຂົາກະຊິກັບກ່ອນດີກວ່າ ຂີ້ຄ້ານມາເສວະນານຳເພິ່ນ ມັນເສຍເວລາ!"

 

"ຈັກຊິຟ້າວກັບເຮັດຫຍັ໊ງ!! ລົດເພິ່ນຍັງບໍ່ທັນສະອາດເທື່ອຊ້ຳ"

 

"ຊ່າງມັນເທາະ!!" ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນຕອບແບບປັດໆ "ດຽວເຂົາເອົາໄປລ້າງເອງຕໍ່ກະໄດ້!!

 

"ເພິ່ນນິ ດື້ຂະຫນາດເນາະ"

 

"ແຕ່ກະບໍ່ເທົ່າເພິ່ນດອກ ລະຮີບເອົາກະແຈເອົາໂທລະສັບມາໃຫ້ເຂົາໄດ້ແລ້ວ ເຂົາຊິກັບ!" ຂ້ອຍເດມືໄປຫາລາວ ເພື່ອຫວັງຈະເອົາຂອງຄືນ

 

"ເຂົາຍັງບໍ່ທັນໃຫ້ເພິ່ນງ່າຍໆເທື່ອດອກ ເພາະຕອນນີ້ເພິ່ນກຳລັງໂຕປຽກຢູ່ ອາກາດກະຫນາວ ດຽວເພິ່ນຊິບໍ່ສະບາຍ" ເກັ່ງບອກດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ແຕ່ຂຕອນນີ້ຂ້ອຍບໍ່ມີເວລາມາສົນໃຈຄວາມເປັນຫ່ວງເປັນໄຍຂອງລາວທັງນັ້ນ

 

"ມັນເລື່ອງຂອງເຂົານະ!!" ຂ້ອຍດຶງມືກັບມາຄືນທັນທີ ກ່ອນຈະໃຊ້ມັນວາງລົງໄວ້ບ່ອນເກົ່າແຮງໆ ເປັນເຊີງການລະບາຍອາລົມ

 

"ເພິ່ນຊິຍອມເຊື່ອຟັງເຂົາຈັກບາດໄດ້ບໍ່ນິ?" ເກັ່ງເອີ່ຍຖາມ ພາງເຮັດຄິ້ວສົນກັນ 

 

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍຕອບປັດຕິເສດໄປທັນທີ "ເຂົາບໍ່ມີທາງຍອມເຊື່ອຟັງຄົນບໍ່ຮູ້ຈັກກັນແບບເພິ່ນດອກ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ຕອນນີ້ມັນກະເດິກແລ້ວ ຜູ້ຍິງເຂົ້າບ້ານຜູ້ຊາຍຍາມກາງຄືນມັນບໍ່ດີ ຄັນພໍ່ແມ່ເພິ່ນຮູ້ ດຽວເຂົາເຈົ້າກະຊິບໍ່ພໍໃຈທີ່ເຂົາມາເຮືອນນຳເພິ່ນສອງຕໍ່ສອງແບບນີ້"

 

"ແຕ່ຕອນນີ້ພໍ່ແມ່ເຂົາບໍ່ຢູ່ຈັກຄົນ ຈັກແມ່ນວ່າເພິ່ນຢ້ານອີ່ຫຍັງ!!" ເກັ່ງຕອບຫນ້າຫຍຸ້ງ

 

"ເຖິງເຂົາເຈົ້າບໍ່ຢູ່ ແຕ່ຖ້າຄົນອື່ນຮູ້ ກະຊິເອົາເຂົາໄປເວົ້ານິນທາໄດ້ ເພິ່ນບໍ່ແມ່ນຜູ້ຍິງເພິ່ນບໍ່ຮູ້ດອກວ່າ ຖືກຜູ້ອື່ນເວົ້າຮ້າຍມັນເລື່ອງໃນທາງທີບໍ່ດີ ມັນເປັນເລື່ອງຫນ້າອາຍສ່ຳໃດ"

 

ເກັ່ງງຽບໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ເຫມືອນຈະເອົາຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍເປັນຄິດທົບທວນດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ຈິງຈັງ ກ່ອນຈະຕອບອອກມາໃນທີ່ສຸດ

 

"ກະໄດ້ ແຕ່ວ່າກ່ອນຊິກັບນະ ເຂົາຊິໄປເອົາເສື້ອແຈັກເກັດມາໃຫ້ກ່ອນດີກວ່າ ຕອນນີ້ມັນຫນາວ ດຽວເພິ່ນຊິເປັນໄຂ້ຫວັດຢ້ອນ" ເກັ່ງບອກຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ເປັນຫ່ວງ ແຕ່ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມ ເພື່ອປັດຕິເສດລາວ

 

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ ເຂົາຂັບລົດໃຫຍ່ ຜ່ອນແອລົງໄດ້ ມັນບໍ່ຫນາວປານໃດ"

 

"ແຕ່ເຂົາວ່າເອົາໄປໄສ່ກະດີໃດ໋"

 

"ບໍ່!" ຂ້ອຍຕອບຢືນຢັນຢ່າງຊັດເຈນວ່າບໍ່ຕ້ອງການ "ດຽວເພິ່ນຊິມານຳໆເຂົາອີກ ເຂົາບໍ່ຢາກຈະວຸ້ນວາຍນຳເພິ່ນ

 

"ເພິ່ນນິ ບໍ່ເຄີຍຄິດທີ່ຈະຟັງຄຳເຕືອນດີໆຈາກເຂົາເລີຍ!!"

 

"ແນວມັນບໍ່ຈຳເປັນເດ!! ແລ້ວກະແຈກັບໂທລະສັບເຂົາຢູ່ໃສລະ" ຂ້ອຍທັງຖາມທັງຊັກສາຍຕາແນມເບິ່ງຂອງສຳຄັນ

 

"ຢູ່ໃນຖົງສົ້ງເຂົານິແລະ ດຽວຊິຈົກເອົາມາໃຫ້"

 

"ເອີ້ດີ!!"

 

"ເອົ໊າ!!" ເກັ່ງຍື່ນຂອງ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບຄວ້າເອົາທັນທີ ໂດຍບໍ່ຖ້າໃຫ້ໃຜອ້າປາກສັ່ງ

 

"ເຂົາຊິກັບກ່ອນລະ ຫວັງວ່າ ຄືຊິບໍ່ໄດ້ພົບກັບເພິ່ນອີກ" ຂ້ອຍເວົ້າຊ້ຳທ້າຍ ກ່ອນຈະຫມຸນໂຕ ແລ້ວພາໂຕເອງໄປໄຂປະຕູເຂົ້າໄປນັ່ງ ໂດຍທີ່ມີເກັ່ງກຳລັງຍິ້ມລອຍໆ ພ້ອມກັບໃຊ້ມືຫນາມາເຄາະກະຈົກ ເຮັດຂ້ອຍຕ້ອງເລື່ອນແວ່ນລົງ ຢູ່ໃນຝາກທີ່ລາວເຄາະ

 

"ມີຫຍັງນຳເຂົາອີກ!" ຂ້ອຍຖາມດ້ວຍສຽງແຂງໆ

 

"ກະບໍ່ມີຫຍັງດອກ" ເວົ້າພ້ອມກັບປ່ອນຫນ້າເຂົ້າມາທາງໃນແວ່ນພໍປະມານ ເຂົາມີແຕ່ຢາກບອກເພິ່ນວ່າ ຂັບລົດກັບບ້ານດີໆ ເພາະເຂົາເປັນຫວ່ງ ເກັ່ງຍິ້ມຫວານໆ ເຫມືອນກຳລັງຈະໂຮຍສະເຫນ່ໃຫ້ຂ້ອຍ ຮຶຍ ແຕ່ຂໍໂທດ ຕໍ່ຊິເຮັດຫຍັງຫລາຍກວ່ານີ້ ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ມີທາງຫລົງກົນງ່າຍໆ           

 

"ເອີ້ໆ! ແລ້ວມີຫຍັງອີກບໍ່?"

 

"ມີ ມີຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

 

"ຮີບເວົ້າມາທະແມ໋" ຂ້ອຍບອກແບບປັດໆ

 

"ຄືນນີ້ຢ່າລືມຝັນເຫັນຕອນເຂົາຈູບເພິ່ນເດີ້ ສຳນີ້ແລະ ບ໊າຍ" ເກັ່ງບອກກ່ອນຈະຍື່ນຫົວອອກໄປຄືນ ສ່ວນຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ມີ້ມສົບເຂົ້າກັນ ພ້ອມກັບຈ້ອງເບິ່ງລາວດ້ວຍຄວາມພໍໃຈ ເພາະເລື່ອງທີ່ຂ້ອຍພະຍາຍາມຈະລຶືມ ມັນກໍ່ໄດ້ຜຸດຂຶ້ນມາໂສດປະສາດຂ້ອຍອີກຄັ້ງ ສ່ວນເຈົ້າໂຕຍັງຄົງສົງຍິ້ມຫວານໆ ທີ່ເຈື່ອປົນຄວາມກວນປະສາດ ຜ່ານຮີມປາກບາງໆຂອງລາວ... ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ ຕ້ອງເລື່ອນກະຈົກ ລົງທັນທີ ເພື່ອລົບສາຍຕາຂອງລາວ ກ່ອນຈະສະຕາດລົດ ແລ້ວກໍ່ເຄື່ອນລົດອອກໄປໃນທີ່ສຸດ ໂດຍທີ່ມີເກັ່ງກຳລັງໂບກມືລາ ໃນຂະນະ ທີ່ຂ້ອຍກຳລັງແນມເບິ່ງແວ່ນແຍງເທິງຫົວຂ້ອຍ... ກ່ອນຈະຍິ້ມອອກມານ້ອຍຫນຶ່ງ....

 

 

.ເຮີ່ຍ.... ຂ້ອຍຕ້ອງບ້າໄປແລ້ວແທ້ໆ ທີ່ຢູ່ບໍ່ຢູ່ກໍ່ຮູ້ສຶກໃຈເຕັ້ນແຮງກັບຮອຍຍິ້ມເຈົ້າເລ່ຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ມີນາມວ່າ ເກັ່ງ

 

.

.

 

ລອງກັບມາຂຽນຟ້ອນນີ້ຄືວ່າອ່ານງ່າຍກວ່າເວີ້ຍ!!

ຄັນຢາກໃຫ້ ປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງຂຽນຟ້ອນໃດ ລະບອກເດີ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 20, 2012 | ມີ 9 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

 

 

ຕອນທີສອງ

Diary:

 

 

ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະເຊື່ອໂຕເອງເລີຍວ່າ ພຽງແຕ່ເວລາແປັບດຽວທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຈິກັບຄົນໆຫນຶ່ງ

ມັນກໍ່ທຳໃຫ້ຂ້ອຍ ຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວ ແລະໃຈຫວິວໆແນວໃດກໍ່ບໍ່ຮູ້...

ທັງທີຂ້ອຍກະສຸດແສນຈະຊັງລາວຈົນເຂົ້າກະດູກດຳ

 

 

 

 

"ປ່ອຍ... ກູບອກໃຫ້ປ່ອຍ!!" ຂ້ອຍທັງຮ້ອງທັງທຸບບຸລຸດທີ່ມີນາມວ່າເກັ່ງແບບບໍ່ຍັ້ງ ໃນຂະນະທີ່ມັນກຳລັງອຸ້ມຂ້ອຍພາດບ່າ ພາຂ້ອຍອອກມານອກເທັກ ແລ້ວມາຢຸດຢູ່ບ່ອນຈົດລົດ

 

 

"ໂອເຄ ຊິປ່ອຍແລ້ວ" ສຸດຄວາມ ມັນກໍ່ວາງຂ້ອຍກລົງກັບພື້ນ... ເມື່ອຂ້ອຍຢືນຊົງໂຕໄດ້ແລະຫລຸດອອກຈາກ ພັນທະນາການຂອງປີສາດທີ່ແສນຊົ່ວຮ້າຍ ຂ້ອຍກໍ່ເພ່ງມອງຫນ້າມັນ ຢ່າງເອົາເລື່ອງທີນທັນ ກ່ອນຈະກະແທກສຽງ ວ່າຮ້າຍຢ່າງເດືອດດາດ

 

 

"ມຶງເປັນບ້າລະຫວາ ຫ໊ະ!! ມາສິດຍັງມາລວນລາມກູແບບນີ້!!" ຂ້ອຍເປ່ງສຽງທີ່ເຫລືອຢູ່ດ່າເກັ່ງແບບບໍ່ເວັ້ນຫນ້າ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ບໍລິເວນນີ້ ຕ່າງກໍ່ແນມມາເບິ່ງການກະທຳທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມໂມໂຫຂອງຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ ສ່ວນມັນ ພັດຢືນສົ່ງຍິ້ມກວນໃຫ້ ແບບບໍ່ຮູ້ສຶກສະທົກສະທ້ານກັບການກະທຳຊົ່ວໆຂອງໂຕເອງແຕ່ຢ່າງໃດ

 

 

"ໂອ ເຂົາບອກເພິ່ນແລ້ວແມ່ນບໍ່ວ່າຫ້າມເວົ້າຄຳບໍ່ສຸພາບ" ເກັ່ງຫຍັບເຂົ້າມາໃກ້ໆ ຈົນເຮັດຂ້ອຍ ຕ້ອງຖອຍຫລັງໄປ ເລື້ອຍໆ ຈົນໂຕນ້ອຍໆຂອງຈຸເຂົ້າລົດໃຫຍ່ຄັນຫນຶ່ງ ແລ້ວມັນກໍ່ໃຊ້ແຂນໃຫຍ່ແຂງແຮງ ທັງສອງເລື່ອນຂຶ້ນມາຄ້ຳກະຈົກລົດ ຕັນໂຕຂ້ອຍໄວ້ ພາງກົ້ມຫນ້າຄົມໆລົງມາໃກ້ໆຫນ້າຂ້ອຍ ຈົນໄດ້ຍິນສຽງຫາຍໃຈອຸ່ນໆຂອງເຈົ້າໂຕ ທີ່ຫ່າງຈາກໃບຫນ້າຂ້ອຍ ບໍ່ເທົ່າໃດເຊັນ

 

 

"ຊະ ຊິເຮັດຫຍັງນິ!! "ຂ້ອຍພະຍາຍາມຄວບຄຸມສຽງໃຫ້ເປັນກະຕິທີ່ສຸດ ບໍ່ແມ່ນເພາະຂ້ອຍເກີ້ເຂີນອີກຝ່າຍດອກ ແຕ່ເປັນຍ້ອນຂ້ອຍຮູ້ສຶກຢ້ານມັນຈະເຮັດລຸ່ມລາມນຳຂ້ອຍຫລາຍກວ່າ

 

 

"ກະຢາກຈະສັ່ງສອນຄົນອວດເກັ່ງຈັກບາດ ໂທດຖານທີ່ກ້າອວດດີນຳເຂົາ" ເກັ່ງຍິ້ມແບບເຈົ້າເລ່

 

 

"ແຕ່ກູ!"

 

 

"ຮື້ມ??" ເກັ່ງງ່ຽງຫນ້າຖາມ ເຫມືອນຈະເປັນການບອກໃຫ້ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະປ່ຽນຄຳເວົ້າທີ່ສຸດພາບແທນ... ເອີ້ກະໄດ້!! ຂ້ອຍຍອມປ່ຽນສັບພະຄຸນນາມກຳໄດ້!!

 

 

"ແຕ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດອວດເກັ່ງໃສ່ເພິ່ນຈັກຫນ້ອຍ... ເພິ່ນຕ່າງຫາກທີ່ເຮັດເລື່ອງຕ່ຳໆໃສ່ເຂົາກ່ອນ!!"

 

 

"ຫຶ.." ເກັ່ງຫົວຄາງຄ່ອຍໆຢູ່ໃນລຳຄໍ ພ້ອມກັບຍິ້ມອອກທີ່ມຸມປາກ... ໃຫ້ຕາຍແທະ!! ຂ້ອຍສຸດແສນຈະຊັງຮອຍຍິ້ມແບບນີ້ທີ່ສຸດ "ທີ່ວ່າເລື່ອງຕ່ຳໆນິ ເພິ່ນຫມາຍເຖິງເລື່ອງທີ່ເຂົາຈູບເພິ່ນແມ່ນບໍ່.." ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍເນັ້ນປະໂຫຍກສຸດທ້າຍຢ່າງຊັດຖ້ອຍຊັດຄຳ ຍິ່ງຟັງກໍ່ຍິ່ງໂມໂຫ ພາງກຳມືແຫນ້ນເຂົ້າກັນ ເປັນເຊີງລະບາຍອາລົມ

 

 

"ເອີ້!!... ແລະທີ່ເພິ່ນຈູບເຂົາມື້ກີ້ ເຂົາຖືວ່າທານໃຫ້ຫມາຈອນຈັດໂຕຫນຶ່ງເທົ່ານັ້ນແລະ ຈື່ໄວ້!!" ສິ້ນຄວາມຂ້ ອຍກໍ່ປັດແຂນມັນອອກທັນທີ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງອອກຈາກສະຖານະການທີ່ສຸດແສນຈະອຶດອັດນີ້ໄປ ເພື່ອຈະມຸ່ງຫນ້າໄປຫາລົດໂຕເອງທີ່ກຳລັງຈອດໄວ້ຢູ່ບໍ່ໃກຈາກໂຕຂ້ອຍປານໃດ ຫາກພໍແຕ່ກ້າວຂາອອກອີກກ້າວດຽວ ເກັ່ງພັດຮ້ອງໃສ່ຫລັງຂ້ອຍກ່ອນ

 

 

"ດຽວເພິ່ນ!!" ຂ້ອຍຫັນກັບໄປຫາທັນທີ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະເພ່ງຕາຂວາງໆໄປຫາເຈົ້າໂຕ "ເຂົາຍັງບໍ່ທັນຮູ້ຈັກຊື່ເພິ່ນຊ້ຳ"

 

 

           "ເພິ່ນບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຮູ້ຈັກຊື່ເຂົາ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປທັນທີ "ແລ້ວເຂົາບໍ່ມີທາງຈະບອກເພິ່ນເດັດຂາດ!!"

 

 

"ອື່ມ... ໃກ້ໄດ້ ບໍ່ບອກກະບອກ.... ແຕ່ວ່າເພິ່ນຕ້ອງກັບບ້ານເອງໃດລະ" ເກັ່ງຍົກກະແຈລົດຂ້ອຍຂຶ້ນມາໂຊ ພາງແກວ່ງມັນໄປມາໆ ແລ້ວກໍ່ຜິວປາກຢ່າງອາລົມດີ... ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ເລືອກຂຶ້ນທັນທີ ພ້ອມກັບເລື່ອນມືນ້ອຍໆຂ້າງຫນຶ່ງລົງໄປສຳຫລວດຖົງສົ້ງຂອງຕົນເອງ ແລ້ວຈາກນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ພົບກັບຄວາມຫວ່າງເປົ່າ ຈະມີ ກໍ່ພຽງແຕ່ໂທລະສັບຫນ່ວຍດຽວເທົ່ານັ້ນ

 

 

ບ້າເອີ້ຍ!! ທັນໄປຈົກເອົາຕອນໃດວະ!!

 

 

"ເອົາກະແຈລົດມາດຽວນີ້!!" ຂ້ອຍຂົບແຂ້ວຖາມເອົາກະແຈຢ່າງຂັບແຄ້ນ ໂດຍທີ່ກຳລັງກ້າວຂາເຂົ້າໄປຈັບເອົາກະແຈນຳເກັ່ງຄືນ

 

 

"ໃຈເຢັນໆສາວນ້ອຍ"

 

 

ຊິໃຫ້ດີໆຫລືຢາຫເຈັບໂຕຫ໊ະ!!

 

 

"ຮາໆໆ ເຂົາຢ້ານຂະຫນາດເລີຍເພິ່ນ" ຄຳຂູ່ຂອງຂ້ອຍຍັງບໍ່ໄດ້ຜົນນຳເກັ່ງຢູ່ຄືເກົ່າ" ສີຫນ້າທີ່ສຸດແສນຈະເຍາະເຍີ້ຍ ຂອງຄົນຮ່າງສູງ ມັນເປັນການບີບຄັນໃຫ້ອາລົມຂ້ອຍເດືອດດາດຂຶ້ນຕື່ມ ໃຫ້ຕາຍເທາະ!! ຕັ້ງແຕ່ເກີດມາ ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຊັງໃຜທີ່ສຸດເທົ່າຫມໍນີ້ມາກ່ອນເລີຍ

 

 

"ຮີບເອົາກະແຈມາດຽວນີ້!!"

 

 

"ຫຶ ຢາກໄດ້ກະມາເອົາເອງແລະ"

 

 

"ບ້າເອີ້ຍ!!" ສຸດສຽງ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາໂຕເອງເຂົ້າໄປຍາດກະແຈນຳລາວທັນທີ ເມື່ອຍິ່ງຂ້ອຍຕ້ອງການຈະເອົາກະແຈຄືນ ເທົ່າໃດ ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຍິ່ງຍົກມັນຂຶ້ນສູງເທົ່ານັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຍາດເອົາຄືນບໍ່ໄດ້ ໃນເມື່ອຮ່າງກາຍຂອງໂຕເອງມັນເສຍປຽບ ໃຫ້ກັບເກັ່ງຫລາຍເຕີບ

 

 

"ຮ໊ວຍ!!.... ຊິເອົາມາໃຫ້ດີໆບໍ່ ຫ໊ະ!!

 

"ອື່ມ... ເຂົາປ່ຽນໃຈລະ... ເຂົາຊິເອົາລົດເພິ່ນໄປຂີ່ເລາະຫລິ້ນດີກວ່າ"

 

 

"ຢຸດ!! ຫ້າມເອົາລົດເຂົາໄປຂີ່ຫລີ້ນເດັດຂາດ!!" ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມປານພະປາງຍາດ ເພາະຂ້ອຍບໍ່ມັກ ໃຫ້ຄົນພາຍນອກເຂົ້າມາຫຍຸ້ງວຸ້ນວາຍນຳລົດຂອງຂ້ອຍ ແລະອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ແມ່ຂອງຂ້ອຍລາວຫວງລົດຄັນນີ້ທີ່ສຸດ

 

 

"ເຂົາວ່າເພິ່ນຄືຊິຮູ້ຄຳຕອບເຂົາແລ້ວແລະ" ເກັ່ງບໍ່ສົນຄຳຫວງຫ້າມຂອງຂ້ອຍແຕ່ຍ່າງໃດ ແຖມຍັງມຸ່ງຫນ້າເຂົ້າໄປຊອກຫາລົດຂ້ອຍ ໃນລະຫວ່າງທີ່ໃຊ້ມືສາກໆ ບີບປຸ່ມສັນຍາກັນຂະໂມຍ ເພື່ອໃຫ້ຮູ້ວ່າລົດມັນຈອດຢູ່ໃສ

 

 

ໃນທີ່ສຸດເກັ່ງກໍ່ຊອກລົດຂ້ອຍເຫັນ ຂາຍາວຂອງອີກກໍ່ກ້າວລ້ຳຫນ້າຂ້ອຍໄປ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງນຳອີກຝ່າຍ ໃນໄລຍະຊິດໂຕ.... ເກັ່ງໄຂປະຕູດ້ານຄົນຂັບຂຶ້ນພ້ອມກັບພາໂຕເອງນັ່ງລົງບ່ອນເບາະລົດ ກ່ອນຈະຫັນຫນ້າມາເວົ້ານຳຂ້ອຍ

 

 

"ຂຶ້ນລົດ!!" ເກັ່ງງຶກຫົວໄປທາງຂ້າງຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ເປັນເຊີງການສົ່ງສັນຍານໃຫ້ຂ້ອຍເຮັດຕາມຄຳສັ່ງ ຫຶ ແຕ່ມີຫວາ ທີ່ຂ້ອຍຈະຍອມ!!

 

 

"ລົງມາຈາກລົດເຂົາດຽວນີ້!!... ຄັນບໍ່ຊັ້ນເຂົາໂທບອກຕຳລວດແທ້!!"

 

 

"ຂີ່ມ້າສາມສອກໄປບອກໂລດ... ເຂົາບໍ່ຢ້ານດອກ ຫຶໆ!!

 

 

ຂ້ອຍຂົບແຂ້ວຕົນເອງອີກຄັ້ງຢ່າງເຫລືອໃຈ ແລ້ວນ້ຳສຽງທີ່ເນັ້ນຫນັກຂອງເກັ່ງ ບົ່ງບອກເຖິງຄວາມໃຈວ່າກົດຫມາຍ ອາດຈະເຮັດຫຍັງເຈົ້າໂຕບໍ່ໄດ້... ແຕ່ບ້ານເມືອງມັນມີຂື່ມີແປ ແມ່ນໃຜກໍ່ບໍ່ສາມາດເຫນືອກົດຫມາຍໄດ້ດອກ ເຖິງອີ່ຕາຜີບ້າ ນີ້ ຈະເສັ້ນໃຫຍ່ຫລືຈະມີອຳນາດບາດຫລວງມາແຕ່ໃສກໍ່ຕາມ ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ມີຍອມໃຫ້ລາວເຮັດຫຍັງຕາມອຳເພີໃຈ ແບບນີ້ເດັດຂາດ!!

 

 

"ເອີ້!! ບ້າຕ້ອງທ້າ ເຂົາໂທບອກແທ້!!.... ເຂົາຊິເອົາຕຳຫລວດມາລາກເພິ່ນເຂົ້າຄຸກນິແລະ!! ຄິດວ່າໂຕເອງໃຫຍ່ ແລ້ວຊິມາເບັ່ງອຳນາດໃສ່ຜູ້ອື່ນໄດ້ງ່າຍຊັ້ນຫວາ... ຫຶ ແຕ່ເຂົາກະລືມບອກເພິ່ນໄປຢ່າງຫນຶ່ງ ພໍ່ລຸງເຂົາເປັນນາຍພັນ ເຂົາກະມີເສັ້ນໃຫຍ່ພໍຈະລາກຄໍເຂົ້າຄຸກໄດ້ຄືກັນ!!" ສິ້ນປະໂຫຍກ ຂ້ອຍກໍ່ເລື່ອນມືໄປຈັບໂທລະສັບ ທີ່ເຄີຍໄວ້ໃນຖົງສົ້ງຂຶ້ນມາ ຫາກກ່ອນທີ່ຈະກົດເບີອອກໄປນັ້ນ ເກັ່ງພາໂຕເອງອອກມາຈາກລົດແລ້ວກໍ່ເລື່ອນມືສາກໆ ມາຄວ້າໂທລະສັບຂ້ອຍໄວ້ກ່ອນ

 

 

"ເຮີ້ຍ!!" ຂ້ອຍອຸທານກັບການກະທຳທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມເສຍມາລະຍາດທັນທີ... "ເອົາມາດຽວນີ້!!" ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍກໍ່ ບໍ່ລືມທີ່ຈະຍາດເອົາໂທລະສັບນັ້ນຄືນ ແຕ່ເກັ່ງພັດຍັດມັນໃສ່ຖົງສົ້ງໂຕເອງແບບຫນ້າຕາເສີຍ "ບອກໃຫ້ເອົາໂທລະສັບມາ!! ຫູຫນວກຫວາ ຫ໊ະ!!"

 

 

"ເພິ່ນຕ່າງຫາກທີ່ຫູຫນວກນະ..... ບອກໃຫ້ຂຶ້ນລົດລະຍັງມາຍືນຖຽງຢູ່"

 

 

"ເຂົາເລີ່ມຫມົດຄວາມອົດທົນລະໃດ໋!!"

 

 

"ທົນບໍ່ໄດ້ກະບໍ່ທົນ.... ຖ້າເພິ່ນບໍ່ໄປນຳເຂົາ ທັງກະແຈ ທັງລົດ ທັງໂທລະສັບ ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຄືນແນ່ນອນ"

 

 

ຂ້ອຍຢຸດນິ່ງທັນທີ ກ່ອນຈະເກັບເອົາຄຳເວົ້າຂອງລາວມາຄິດໃນຊົ່ວຂະຫນຶ່ງ ໃນເມື່ອອີກຝ່າຍຢືນຢັນແສງແຂງ ທີ່ຈະບໍ່ສົ່ງຂອງໃຫ້ຂ້ອຍງ່າຍໆ.... ແລ້ວຖ້າຫາກ ຊິຍາດເອົາຂອງນຳເຈົ້າໂຕຄືນອີກ ກໍ່ຄົງຊິແມ່ນທີ່ເລື່ອງເປັນບໍ່ໄປໄດ້ ເພາະສຳຫລວດເບິງຈາກຫຸ່ນແລ້ວ ຂ້ອຍເອື້ອມມືໄປຍາດບໍ່ໄດ້ແນ່ນອນ.. ສະນັ້ນທາງເລືອກທີ່ເຫລືອສຸດທ້າຍກໍ່ຄື ຍອມຈຳນົນໃຫ້ອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ຢ່າງວ່າງ່າຍ ຄັນບໍ່ຊັ້ນ ບໍ່ໄດ້ຂອງຈັກຢ່າງແທ້ໆ

 

 

"ວ່າຈັງໃດລະ.... ຮື້ມ??" ເກັ່ງຖາມຂ້ອຍອີກຄັ້ງ... ເຊິ່ງຄຳຕອບຂອງຂ້ອຍທີ່ກຳລັງຈະຕອບໄປ ກໍ່ແມ່ນ ຄຳຕອບ ຕົກລົງ

 

 

"ເອີ້ກະໄດ້!!.... ແຕ່ຄັນໄປນຳເພິ່ນແລ້ວ ສັນຍານຳເຂົາກ່ອນວ່າ ຕ້ອງສົ່ງຂອງທັງຫມົດຄືນທັນທີ!!" ຂ້ອຍສະເຫນີຂໍ້ຕົກລົງນຳເກັ່ງກ່ອນ ເພື່ອໄວ້ບາດຫລັງ ເຈົ້າໂຕຊິບໍ່ຍອມສົ່ງຂອງຄືນ

 

 

"ກະໄດ້" ເກັ່ງງຶກຫົວຍອມຮັບຂໍ້ຕົກລົງ

 

 

"ເອີ້ ດີ!!..".

 

 

ຂ້ອຍສະບັດໂຕເອງໃສ່ເກັ່ງ ເປັນເຊີງລະບາຍອາລົມງຸດງິດ ໃນລະຫວ່າງທີ່ກຳລັງພາຕົນເອງມານັ່ງລົງບ່ອນຂ້າງໆ ກັບພວງມະໄລ ຈາກນັ້ນກໍ່ປິດປະຕູ້ລົດ ສ່ວນເກັ່ງກໍ່ຍໍ້ໂຕຂະຫນາດໃຫຍຫນາເຂົ້ານັ່ງລົງບ່ອນຂັບ ໂດຍທີ່ມືໃຫຍ່ໆສາກໆ ກໍ່ບໍ່ລືມທີ່ຈະປິດປະຕູເຂົ້າ.....

 

 

"ແລ້ວຊິໄປໃສພາເຂົາໄປໃສ?" ຂ້ອຍເປີດສາກຖາມທັນທີ ສ່ວນເຈົ້າໂຕກໍ່ຍິ່ມອອກມາທີ່ມຸມປາກ ພ້ອມກັບສະຕາດເຄື່ອງຂື້ນ

 

 

"ດຽວຫາກຮູ້ເອງ.... ແຕ່ກ່ອນຊິພາເພິ່ນອອກໄປ ກະລຸນາຂັດເຂັມນິລະໄພດີໆ ຖ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ຫົວຟາດແຫວນລົດ...." ມັນຫນ້າມາບອກຂ້ອຍດ້ວຍສີຫນ້າກວນໆ... ກ່ອນເກັ່ງທີ່ຈະຫັນກັບໄປເບິ່ງທາງຫນ້າແບບເກົ່າ

 

 

"ເອີ້ ກະໄດ້.." ຂ້ອຍເຊື່ອຟັງຄຳເຕື່ອນຢ່າງວ່າງ່າຍ... ມືຂອງຂ້ອຍກໍ່ເລືອນໄປຈັບເຂັດຂັດມາໃສ່ໂຕເອງໄວ້ໃຫ້ແຫນ້ນ ໃນລະດັບຫນຶ່ງ

 

 

"ຄັນພ້ອມລະ Let's go!!"

 

 

"ບຶ້ນ!!"

 

 

"ກຣີ້້ດ!!" ສຽງແຂກຂອງຂຶ້ນຂ້ອນພ້ອມກັບສຽງລົດ ທີ່ເຄືອນອອກໄປຢ່າງວອງໄວ ຍ້ອນຕີນຂອງເກັ່ງຕອນນີ້ ເກືອບຢຽບຈົນຈຳຄັນເລັ່ງ... ດີ ທີ່ຂ້ອຍຢອມເຊື່ອຄຳເຕືອນຂອງລາວ ຄັນບໍ່ຊັ້ນ ຫນ້າຂ້ອຍຟາດເຂົ້າກັບແວ່ນລົດແທ້ໆ

 

 

"ເພິ່ນເປັນບ້າຫວາ ຫ໊ະ!! ຂັບລົດປານຊິຟ້າວໄປຕາຍນິ ຂັບຊ້າໆແດ່!!" ຂ້ອຍທົນບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຫັນໄປຮ້າຍ ໃຈຂອງຂ້ອຍມື້ກີ້ມັນຕົກຫລົ່ນໄປຮອດຕາຕຸ່ມ ຈາກນັ້ນເກັ່ງກໍ່ຄ່ອຍໆຜ່ອນຄວາມໄວລົງຕາມຄຳສັ່ງ ເມື່ອແລ່ນລົດອອກມາຖະຫນົນໃຫຍ່

 

 

"ຮາໆໆ ເຂົາກະບອກແລ້ວວ່າໃຫ້ເພິ່ນໃສ່ເຂັມຂັດໄວ້ດີ" ເກັ່ງຕອບດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ສະບາຍອາລົມ "ແລ້ວເພິ່ນຊິບອກຊື່ເຂົາໄດ້ບໍ່ນິ?"

 

 

"ບໍ່.... ເພິ່ນບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຮູ້!!"

 

 

"ເພິ່ນຢາກໄດ້ຂອງຄືນບໍ່?" ຫັນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍຫລັງຈາກນັ້ນ...

 

 

"ແຕ່ເພິ່ນສັນຍາແລ້ວວ່າຊິສົ່ງຂອງຄືນ" ຂ້ອຍກໍ່ຫັນຫນ້າໄປຫາເກັ່ງເຊັ່ນກັນ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະເພ່ງມອງລາວແບບໍ່ພໍໃຈ

 

 

"ແຕ່ສັນຍາມັນຖືກຍົກເລີກມື້ໃດກະໄດ້ ຖ້າຫາກເພິ່ນຍັງຂັດຄຳສັ່ງເຂົາ" ເກັ່ງຍັງຄົງຖືໃພ້ເຫນືອຂ້ອຍ....​ ແລະຄຳຂູ່ຂອງອີກຝ່າຍ ມັນກໍ່ມີຜົນຕໍ່ຂ້ອຍສະເຫມີ

 

 

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ເຂົາຊື່ບົວ ພໍໃຈລະເບ໊າະ!"

 

 

"ຍັງເທື່ອ"

 

 

"ລະຊິເອົາຫຍັງອີກວະ!!"

 

 

"ເພິ່ນເຫັນຂີ້ຕົມຢູ່ຝາກທາງເພິ່ນບໍ່ ຫຶໆ" ເກັ່ງບໍ່ຕອບຄຳຖາມຂ້ອຍແຕ່ໃຊ້ນິ້ວຂອງໂຕເອງຊີ້ໄປທາງນັ້ນແທນ ກ່ອນຈະຍິ້ມອອກມາແບບມີເລດໄນ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າ ເຈົ້າໂຕກຳລັງຄິດຫຍັງຢູ່

 

 

"ໂອ.... ເກັ່ງ ຂໍຮ້ອງ ຢ່າເຮັດແບບນີ້" ຂ້ອຍແກວ່ງຫົວຫລາຍບາດ ເປັນເຊີງການອ້ອນວອນ

 

 

"ກະໄດ້ ຢ່າກະຢ່າ ແຕ່ຢ່າຂອງເຂົາ ແມ່ນ ຢ່າຊ້າໃດ໋ລະ ຮາໆໆ"

 

 

"ເກັ່ງ ຢ່າ ກຣີ້ດ!!" ຂ້ອຍແຂກອອກມາທັນທີ ໃນຂະນະທີ່ເກັ່ງໄດ້ປ່ຽນເກຍຫນຶ່ງ ແລ້ວກໍ່ຫັກພວງມາໄລລົດເຂົ້າຂີ້ຕົມແບບກະທັນ ຄັນເລັງຖືກຢຽບໄວ້ພໍປະມານ ຄົນຮ່າງສູງກໍ່ໃສ່ມັນຈົນຈຳຕີນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງແຂກຂືນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ແລະກໍ່ເຮັດໃຫ້ໂຕຂ້ອຍກໍ່ອ່ຽງຊ້າຍອ່ຽງຂວາ ໄປພ້ອມກັບການບັງຄັບລົດບ້າໆຂອງລາວ.... ສ່ວນສາລະຖີທີ່ເປັນຄົນກໍ່ເຫດ ພັດຫົວຂຶ້ນຢ່າງສະໃຈ.... ເມື່ອເຫັນວ່າຫນ້າຂອງຂ້ອຍ ເກືອບທີ່ຈະລັງນ້ຳຕາອອກມາ.... ເຊິ່ງຕີນລົດຂ້ອຍຕອນນີ້ ແນ່ນອນ ມັນກໍ່ເຮັດຫນ້າທີ່ ປັ່ນເອົາຂີ້ຕົມຂຶ້ນຟົ້ງໃສ່ກະຈົກທັງສີິດ້່ານ ຈົນມອມແມມໄປຫມົດທັງໂຕ

 

"ບ້າເອີ່ຍ!! ເພິ່ນເຮັດບ້າຫຍັງເກາະ ຫ໊ະ!!" ຂ້ອຍບັນດານໂທສະໃສ່ອີກຝ່າຍທັນທີ ຫລັງຈາກທີ່ຄຶງໂຕເອງໃຫ້ເປັນປົກກະຕິ ໄດ້

 

 

"ເຫັນລົດຂອງເພິ່ນເປື້ອນກະເລີຍຢາກລ້າງໃຫ້!! ຢາກໃຫ້ເຂົາລ້າງອີກບໍ່ ເອີ່ຍຖາມພ້ອມກັບຍິ້ມທີ່ມຸມປາກ

 

 

"ແມ່ນໃຜຊິບ້າໃຫ້ເພິ່ນເຮັດແບບນັ້ນອີກວະ!!"

 

 

"ແຕ່ເຂົາຫວັງດີນຳເພິ່ນໃດ ດຽວເຂົາຊິລ້າງໃຫ້ເພິ່ນອີກດີກວ່າ ເທື່ອນີ້ເອົ່ໃຫ້ມັນຄັກໆໄປເລີຍ ຮາໆໆ" ເກັ່ງລະເບີດສຽງຫົວທີ່ຂ້ອຍສຸດແສນຈະຊັງ ກ່ອນຈະບັງຄັບພວງມະໄລໃຫ້ມັນປີ່ນລົດຂ້ອຍຈົບຄົບຮອບສາມຮ້ອຍສິບອົງສາ ເຮັດໃຫ້ໂຕຂອງຂ້ອຍຫມຸນໄປນຳຄວາມແຮງຂອງລົດພ້ອມໆສຽງແຂກ ທີ່ດັງຂຶ້ນກ່ອນເກົ່າ ບາດແລ້ວ ເກັ່ງກໍ່ເຄື່ອນລົດອອກໄປອີກ ກ່ອນຈະຊ້ຳທ້ານຍົກລໍ້ໃສ່ບ່ອນທີ່ມີໂນນ ຈົນລົດຂ້ອຍກະໂດດພຸ່ງອອກໄປໃກຫລາຍແມັດເຕີບ  

 

 

"ຈັງໃດຝີມືເຂົາ ຄັກບໍ່" ເກັ່ງຫັນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍ ໃນລະຫວ່າງທີ່ກັບມາຫົນທາງໃຫຍ່ອີກຄັ້້ງ  ພ້ອມກັບ ຜ່ອນຄວາມໄວລົງເລື້ອຍໆ ຈົນເຂົ້າສູ່ສະພາວະທີ່ລົດແລ່ນເປັນປົກກະຕິ 

 

"ຄັກບ້ານປ້າເພິ່ນຕິ!! ລົດເຂົາເປື້ອນແຕ່ຂີ້ຕົມ ບ້າເອີ້ຍ!!" ຂ້ອຍສະບັດສຽງໃສ່ຢ່າງຫົວເສຍ "ເພິ່ນຕ້ອງເອົາລົດໄປລ້າງໃຫ້ເຂົາດຽວນີ້ເລີຍ!!

 

 

ແບບມື້ກີ້ຫັ້ນຫວາ??” ເກັ່ງຖາມຍິ້ມໆ

 

 

"ບໍ່ແມ່ນ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປທັນທີ ເຂົາຫມາຍເຖິງເອົາໄປລ້າງຢູ່ຮ້ານອັດສີດຕ່າງຫາກ

 

ໂອເຄ ດຽວຊິພາໄປ

 

 

"ດີ ຮຶຍ!!" ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນກອດເອິກໂຕເອງໄວ້ ພາງຖອນຫາຍໃຈອອກມາຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ ກ່ອນທີ່ຈະບໍ່ມີໃຜເອີ່ຍປາກເວົ້າຫຍັງຂຶ້ນຕໍ່... ເປັນຜົນໃຫ້ຄວາມງຽບໄດ້ປົກຄຸມທົ່ວລົດ ເຊິ່ງຂ້ອຍ ກໍ່ມັກບັນຍາກາດແບບນີ້ທີ່ສຸດ ເພາະຈະບໍ່ຕ້ອງມານັ່ງຖຽງນຳຫມໍນີ້ໃຫ້ປວດໂສດປະສາດ...

 

 

ແຕ່ໃນເວລາທີ່ເກັ່ງເຮັດທ່າທາງງຽບໆຂຶມໆ ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດປັດຕິເສດໄດ້ເລີຍວ່າ ຄົນຮ່າງສູງທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍນັ້ນ ມີສະເຫນ່ແລະເຈົ້າຊູ້ແທ້ໆ ລາວບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເທບພະບຸດທີ່ຕົກລົງມາຈາກສະຫວັນເລີຍ...   

 

ແຕ່ມັນແມ່ນເວລາມາຍ້ອງລາວບໍນິ ຂ້ອຍຕ້ອງບ້າໄປແລ້ວແທ້ໆ!!

 

.

.

.

.

 

ຕອນນີ້ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນຈົບເທື່ອເດີ້ ຍັງມີຕໍ່ອີກ

ດຽວຊິເອົາມາລົງອີກຖ້າຫາກຍັງມີຄົນຖ້າອ່ານ

 ເອີ້ລະມີເລື່ອງຈະຖາມອີກວ່າ ເລື່ອງນີ້ມ່ວນບໍ່

ພໍດີມີຄົນບອກວ່າ ຢາກໃຫ້ເຊົາຂຽນເລື່ອງນີ້

ລະກະບອກວ່າ ບໍ່ມັກເລື່ອງແບບນີ້

ເຫັນເຂົາເຈົ້າບອກແບບນີ້ລະ ນ້ຳຕາຈະໄຫລ

ຈັງໃດ ກະບອກແດ່ເດີ້ ຄັນບໍ່ມັກລະຈະລຶບຖິ້ມເລີຍ

ແຕ່ຖ້າຫາກມີຄົນວ່າຈະຕິດຕາມ ດຽວຊິຂຽນໃຫ້ມັນຈົບເລື່ອງນີ້ເລີຍ

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 18, 2012 | ມີ 12 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

ຕໍ່

 

 

 

 

ໄປຂໍເບີລາວມາ

"ໂອເຄ!!.... ຫ໊ະ!! ໄປຂໍເບີມັນ ພໍຈັບເນື້ອຈັບຄວາມໄດ້ ຂ້ອຍເຖິງກັບອຸທານທັນທີ ເຮີ້ຍ!! ...ບ້າລະຫວາພວກເພິ່ນ ຊິໃຫ້ເຂົາໄປຂໍເບີໃຜກະບໍ່ຮູ້ຈັກນິໃດ໋

ເວົ້າຈັງຊີ້ ຊິຂັດຄຳສັ່ງເຂົາກັບອາລີ້ແມ່ນບໍ່ ຕານ້ອຍຍື່ນຫນ້າເຂົ້າມາຖາມເຫມືອນຈະເອົາເລື່ອງ

"ກະແນ່ນອນຫັ້ນແລະ" ຂ້ອຍຍຶກໄຫລ່ຕອບແແບບໍ່ສົນໃຈ "ແມ່ນໃຜຊິໄປເຮັດເລື່ອງເປັນຕາອາຍຈັ່ງຊັ້ນວະ!!"

ກະໄດ້ ຄັນເພິ່ນບໍ່ໄປ ໂທລະສັບເພິ່ນຈະຖຶກຍຶດສອງອາທິດ

ເພາະເລື່ອງທີ່ເພິ່ນບໍ່ໄປໂຮງຮຽນເຂົາຊິໂທໄປຟ້ອງພໍ່ເພິ່ນນຳ ອາລີ້ເວົ້າເສີມ ຫາເລື່ອງມາໃສ່ຫມູຂອງຕົນເອງນິ ຈະແມ່ນພາກັນຖະຫນັດດີຂະຫນາດ ແລະຖ້າຫາກເລື່ອງພວກນີ້ຮອດຫູພໍ່ຂ້ອຍມື້ໃດ ມີຫວັງຄວາມບັນໄລວິບັດຂຶ້ນແນ່ນອນ ໃນເມື່ອຂ້ອຍເຄີຍຖືກຜູ້ເປັນພໍ່ ລົງໂທດແບບນັ້ນມາກ່ອນແລ້ວ

ກະທີ່ເຂົາບໍ່ໄປໂຮງຮຽນມື້ຫນຶ່ງກະຍ້ອນພວກເພິ່ນຫັ້ນແລະ ພາເຂົາໂຕນອອກໄປຫລິ້ນນະ"

 

 

"ເພິ່ນຫາກຫລົງກົນພວກເຂົາເອງ ຊ່ວຍບໍ່ໄດ້ ຮາໆໆ...."

 

"ສ່ວນເລື່ອງນີ້ນະຢ່າຄິດວ່າພວກເຂົາເວົ້າຫລິ້ນໆເດີ້ບົວ.... ຖ້າເພິ່ນເລືອກທີ່ຈະປັດຕິເສດນະ... ເພິ່ນເດືອດຮ້ອນແທ້ໆ" ຟັງຄຳຂູ່ແຕ່ຄົນ ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈະຕ້ອງຮັບຊະຕາກຳແທ້ໆ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຫົວຕອບຢ່າງວ່າງ່າຍ ແທນທີ່ຈະຕອບໂຕ້ກັບໄປອີກ ຄັນບໍ່ຊັ້ນ ເລື່ອງມັນຊິສົນລະວົນແນ່ນອນ

 

ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ໄປກະໄດ້!!ຂ້ອຍຕອບອອກໄປ ໃນຂະນະທີ່ພາໂຕເອງລຸກອອກຈາກໂຕະ 

 

ຮາໆໆ ເທື່ອນີ້ແລະທອມນ້ອຍຈະມີແຟນ

 

"ມິດເລີຍ ອາລີ້!" ຂ້ອຍວ່າຮ້າຍດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ ແຕ່ເຫມືອນວ່ານາງຈະບໍ່ສະທົກສະທ້ານແຕ່ຢ່າງໃດ ແຖມຍັງຫົວເຢາະເຢີ້ຍໃສ່ຂ້ອຍອີກ

 

 “ຮາໆໆ

 

"ຮຶຍ!!" ຂ້ອຍສະບັດກົ້ນຫນີອອກຈາກວົງຢ່າງພໍໃຈ ສ່ວນພວກນາງພາກັນສືບຕໍ່ຫົວສະອິກສະອ້ອຍ ໂດຍທີ່ຄິດບໍ່ສົນເລີຍວ່າ ຕອນນີ້ຫນັງຫນ້າຂ້ອຍມັນກຳລັງຫນ້າງິກຫນ້າງໍສ່ຳໃດ ຮຶຍ!! ຄິດມາລະສຸດແສນຈະເຈັບໃຈ ຫມູ່ກັນແທ້ໆຍັງເຮັດແບບນີ້ໄດ້... ສ່ວນເລື່ອງພາລະກິດທີ່ຖືກຫມອບຫມາຍມານັ້ນ ມັນຢາກກວ່າແກ່ກວຽນຂື້ນພູເຂົາອີກ.... ແຕ່ຖ້າຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະປັດຕິເສດນະ ມີຫວັງ ພໍ່ຂ້ອຍຕ້ອງບໍ່ສົ່ງເງິນມາໃຫ້ເປັນອາທິດແນ່ນອນ 

 

ຜ່ານໄປເທົ່າໃດວິນາທີ ຂາສັ້ນໆຂອງຂ້ອຍກໍ່ກ້າວມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າບຸລຸດທີ່ມີນາມວ່າເກັ່ງ ພໍມາຢື່ນຢູ່ໃກ້ຊາຍຄົນຫນຸ່ມຄົນນີ້ແລ້ວ ຂ້ອຍກາຍເປັນຄົນເເຄະໃນພິບຕາດຽວ.... ຮູບຮ່າງແລະຫນ້າຕາຂອງເກັ່ງ ປັດຕິເສດບໍ່ໄດ້ເລີຍວ່າ ຄົນຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ມັນສູມບູນແລະ perfect ອີຫລີ... ດັງໂມໆ ຜິວຂາວ ຍ້ອມຜົມສີນ້ຳຕານອ່ອນເຂົ້າກັບໃບຫນ້າລາວ... ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກະຊັງລາວຢູ່ດີ ຊັງທີ່ມັນແນວເບິ່ງຂ້ອຍ ດ້ວຍສາຍຕາເຈົ້າເຫລ່ ເຫັນແລ້ວຢາກເອົານິ້ວແທງຕາໃຫ້ບອດຈັກບາດຫນຶ່ງ ... ເອົາເທາະ ຈັງໃດກະທ່ອງໄວ້ໃນໃຈ ຈັງໃດກະອົດເອົາ ຄັນເອົາເບີມັນມາບໍ່ໄດ້ ໂທລະສັບເຮົາຈະຖືກຢຶດ ເງິນຄ່າໄປໂຮງຮຽນກໍ່ຖືກຕັດ 

 

ເອີ່ ຄື .... ຄະ ຄັນເຂົາຂໍເບີເພິ່ນຊິໃດບໍ່ ຂ້ອຍພະຍະຍາມທີ່ສຸດກວ່າຈະເປັ່ງສຽງອອກໄປໄດ້ ເປັນຜົນໃຫ້ເກັ່ງແລະຄົນທີ່ເຫລືອ ຕ່າງກໍ່ເງີຍຫນ້າມາເບິ່ງຂ້ອຍຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້

 

"ວູ!! ເສຍດາຍເວີ້ຍ!! ຄັນປ່ຽນມາຂໍເບີເຂົານິຊິມອບຫົວໃຈໃຫ້ເລີຍ ຫນ້າຮັກແບບນີ້ນະ" ເອເອີ່ຍຂຶ້ນດ້ວຍທ່າທາງໂອເວີ້ ພາງຊັກສາຍຕາມາມອງເບິ່ງປານຈະຂະເຫມືອບຂ້ອຍເຂົ້າໄປທັງໂຕ ແຕ່ຈັງໃດ ເປົ້າຫມາຍຂອງຂ້ອຍ ກະບໍ່ແມ່ນມັນ ຢ່າໄປສົນໃຈ ສົນແຕ່ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຄົນດຽວ 

 

ພະ ເພິ່ນຊິໃຫ້ເຂົາໄດ້ບໍ່ ຂ້ອຍເວົ້າດ້ວຍນ້ຳສຽງຫວານໆ ພ້ອມຫຍັບເຂົ້າໄປໃກ້ອີກ ຈົນໄດ້ຍິນສຽງລົມຫາຍໃຈຂອງອີກຝ່າຍ ຢ່າງສະຫມ່ຳສະເຫມີ…. ຕັ້ງແຕ່ເກີດມາ ຂ້ອຍສາບານໄດ້ເລີຍວ່າ ຍັງບໍ່ເຄີຍເຮັດຫຍັງທີ່ເປັນຕາອາຍແບບນີ້ມາກ່ອນ ຄັນມີຄົນໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍ ນອກຈາກພວກນີ້ນະ ຂ້ອຍກະບໍ່ຮູ້ວ່າ ຊິເອົາຫນ້າໄປໄວ້ໃສແລ້ວ

 

"ຮູ້ບໍ່ ວ່າເຂົາແມ່ນໃຜ?" ສຽງທຸ່ມໃຫຍ່ຂອງເກັ່ງເອີ່ຍຖາມຂຶ້ນແບບຂຶມໆ ພ້ອມກັບກົ້ມລົງຫນ້າມາສຳຫລວດເບິ່ງໃກ້ໆຢ່າງບໍ່ກະພິບຕາ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງອ່ຽງໂຕອອກໄປອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ  

 

ອະ ອື້ມ ... ຮູ້ ແຕ່ວ່າເຂົາຢາກຮູ້ຈັກເພິ່ນຫລາຍກວ່ານີ້

 

"ໂອ໊ຍ ຫວານໆແທ້ເພິ່ນ!!..." ເອເອີ່ຍແຊກຂຶ້ນລະຫວ່າງການສົນທະນາຂອງພວກຂ້ອຍອີກຄັ້ງ ເອົາຈົນເກັ່ງອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຫັນຫນ້າໄປຮ້າຍ 

 

ງຽບເທາະມຶງ!! ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍເວົ້າດັກດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ ເອົາຈົນຝ່າຍກໍລະນີຫນ້າຫງອຍໄປທັນທີ
ເອີ້ໆ ກູງຽບກະໄດ້” 

 

ວ່າຈັງໃດລະ ຮື້ມ? ຂ້ອຍກັບມາເກັ່ງຖາມຕໍ່ ໂດຍທີ່ເຈົ້າໂຕຍັງມອງຂ້ອຍໂດຍສາຍຕາແບບນັ້ນ.... ອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ ຕ້ອງຄິດວ່າເຮົາອອກໂຕແຮງແລະ....

 

ຢາກໄດ້ເບີເຂົາແຮງຫວາ ເກັ່ງຫັນຫນ້າມາມອງຂ້ອນຄືນ ໂດຍທີ່ຍັງຄົງໃຊ້ສາຍຕາອັນເຈົ້າເລ່ແນມມາກັດເຊາະໂຕຂ້ອຍ ແບບບໍ່ວາງຕາ ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເສືອໃຫຍ່ຊິໂດດຂຸບກວາງນ້ອຍ..... ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເດົາຄວາມຄິດຂອງຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໄດ້ເລີຍ ວ່າເຈົ້າໂຕກຳລັງຄິດຫຍັງຢູ່ກັນແທ້ ມັນສຸດແສນຈະເລິກລັບ

 

ອະ ອື້ມຂ້ອຍງຶກຫົວຕອບຄ່ອຍໆ

 

ແຕ່ຕ້ອງມີຂໍ້ແລກປ່ຽນກ່ອນໃດ໋ ອີກຝ່າຍເອີ່ຍບອກດ້ວນ້ຳສຽງທີ່ຍັງຄົງຮັກສາຄວາມເຈົ້າເລ່ໄວ້ຢ່າງຄົງເສັ້ນຄົງວາ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຕັ້ງຄຳຖາມ ຖາມລາວອີກ

 

ລະ ຂໍ້ແລກປ່ຽນແມ່ນຫຍັງລະ

 

ຢາກຮູ້ຫວາ” 

 

ອື້ມ

 

ຫຶ ... ໄດ້"

 

ສຸດສຽງ ປາກທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຈະອ້າຖາມອອກໄປ ກໍ່ຖືກປິດລົງດ້ວຍປາກຂອງຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າທັນທີ.. ດວງຕານ້ອຍໆ ເບີກກວ້າງຂື້ນເທົ່າໄຂ່ຫານແບບອັດຕະໂນມັດ.. ສະຕິທີ່ຂ້ອຍເຄີຍມີກະເລື່ອນລອຍຫາຍໄປພ້ອມກັບສິ່ງທີ່ອີກຝ່າຍມອບໃຫ້... ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໃນອ້ອມຂ້າງ ມັນຢຸດເຄື່ອນໄຫວໄປຫມົດ.... ຈົນກະທັ້ງມັນຖອນຮີມປາກຂອງມັນອອກຈາກຂ້ອຍ ສະຕິທີ່ເລື່ອນຫາຍໄປກໍ່ກັບຄືນມາທັນທີ ໃບຫນ້າຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມແດງຂຶ້ນ ດ້ວຍຄວາມຍ້ອນໂມໂຫ ເພາະຄົນທີ່ຢືນຕໍ່ຫນ້າ ກຳລັງຍິ້ມທີ່ມຸມປາກແບບເຢາະເຍີ້ຍສຸດຂີດ

 

"ຫຶ ຈູບສ່ຳນີ້ ເຮັດເປັນອຶ້ງເລີຍຫວາ!! ຫຶໆ" ເກັ່ງຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍແບບມີເລດໄນ ມັນຍິ່ງການເພີ່ມທະວີຄວາມໂມໂຫຂ້ອຍຫລາຍກວ່າ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະແກ້ແຄ້ນເອົາຄືນ

 

"ພົ້ວ!!" ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍຊົກເຂົ້າທີ່ຮີມປາກຂອງມັນ ຈົນຝ່າຍກໍລະນີເສຍການຊົງຕົວເລັກນ້ອຍ

 

"ບ້າເອີຍ!! ບອກໃຫ້ເອົາເບີມາໃຫ້ ບໍ່ແມ່ນໃຫ້ຈູບ

 

ຂ້ອຍເຊັດປາກແລ້ວກໍ່ຍູ້ມັນລົ້ມລົງກັບພື້ນຕໍ່ ເປັນຜົນໃຫ້ຄົນຫມົດທັງຮ້ານແນມມາເປັນຕາດຽວ ...ສ່ວນພວກຫມູ່ໂຕແສບຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ພາກັນອຶ້ງຈົນພາກັນອ້າປາກຄ້າງ... ຫັ້ນແລະຫາເລື່ອງຈົນໄດ້ ສ່ວນຈູບທຳອິດຂອງຂ້ອຍນະ ມັນກໍ່ຖືກໄດ້ຂະໂມຍໄປແບບບໍ່ມີຄວາມປະທັບໃຈຫຍັງເລີຍ ແຖມມັນຍັງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຂາຍຫນ້າທີ່ສຸດອີກ

 

"ເຮ້ຍເອີ້ຍ ແວ໊ະ!!" ຂ້ອຍຖູປາກໂຕເອງແຮງໆຫລາຍໆຄັ້ງປານຄົນຜີບ້າ .... ຫຶ ຂ້ອຍ ບໍ່ຢູ່ນີ້ແລ້ວ ຢູ່ໄປກະອາຍຂີ້ຫນ້າລ້າໆ

 

ໄປ໋ ກັບ!! ຂ້ອຍບອກຫມູ່ທັງສອງຫລັງຈາກທີ່ພາໂຕເອງກັບມາໂຕ໊ະ... ເຊິ່ງພວກນາງກໍ່ຍັງອຶ້ງກັບເຫດການທີ່ຜ່ານມາຍັງບໍ່ແລ້ວ

 

ອະ ເອີ່..... ກັບ ກະ ກັບ”  ອາລີ້ຮັບຂານທັງທີຍັງຕະລຶງຢູ່

 

"ໄປ໋ ຫຶ .. ເປັນຍ້ອນພວກເພິ່ນຫັ້ນແລະ ຫາເລື່ອງໃຫ້ເຂົາຈົນໄດ້!! ຂ້ອຍບໍ່ລໍຊ້າໃຫ້ພວກນັ້ນມາເອົາເລື່ອງອີກ ແຂນທັງສອຂອງອາລີ້ກັບຕານ້ອຍ ກໍ່ຖືກຂ້ອຍດຶງລາກອອກມາຈາກໂຕະທັນທີ ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ພວກຂ້ອຍກຳລັງຈະຂ້າວອອກໄປນ້ຳ ຊາຍຫນຸ່ມທັງສາມກໍ່ມາຢື່ນຂວາງທາງເອົາໄວ້ກ່ອນ ແຖມຍັງມາຍືນກອດເອິກຂວາງທາງ ປານຊິຫາເລື່ອງ ຫຶ ນຶກວ່າຂ້ອຍຢ້ານຫວາ

 

ຊົກຫນ້າເຂົາແລ້ວຊິຫນີໄປງ່າຍໆແບບນີ້ໆຫວາ" ປະໂຫຍກທີ່ສຸດແສນຈະລຳຄານຫູຂອງອີກຝ່າຍ ຖືກເປັ່ງອອກມາຢ່າງເອົາເລື່ອງ ມືໃຫຍ່ທສາກໆຂອງມັນເລື່ອນຶ້ນເຊັດບາດແຜແບບລວກໆ ໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ສຶກເຈັບຫຍັງ

 

ແລ້ວຊິເອົາຫຍັງອີກວະ!! ຂ້ອຍບັນດານໂທສະທີ່ສຸດແສນຈະດຸເດືອດໂດຍທີ່ບໍ່ຢ້ານກົວໃດໆ ຕ່າງຈາກຕານ້ອຍກັບອາລີ້ ທີ່ພາກັນຢືນຂາສັ່ນປານຜີເຂົ້າ 

 

ຫຶ ປາກຈັງຊີ້ແລະເຂົາມັກນະ ມັນເຫມາະກັບປາກເຂົາດີ

 

ປາກເຮ້ຍໆ ແບບມຶງນິ ຫຶ ໃຫ້ກູໄປຈູບປາກຫມາຍັງດີກວ່າ

 

 ປັດໂທ່ ດ່າໄດ້ເຈັບຂະຫນາດເລີຍ ຮາໆໆ  ເອເວົ້າແຊກຂຶ້ນພ້ອມກັບລະເບີດສຽງຫົວຢ່າງສະໃຈ ເຂົາເຈົ້າພາກັນຊີລຽສຫມົດ ມີແຕ່ທ້າວຄົນດຽວເທົ່ານັ້ນແລະ ທີ່ຍັງມີຫນ້າເຮັດທ່າທາງກວນອະໄວຍະວະເບຶ້ອງລຸ່ມ

 

"ມິດເລີຍມຶງ ບັກເອ!! ເສຶອກບໍ່ເຂົ້າເລື່ອງ ຕອນນີ້ກູຂໍຈັດການເລື່ອງນີ້ກ່ອນ

 

"ເອີ້ ມິດກະໄດ້ " ເອຍອມເຝື່ອຟັງອີກຝ່າຍຢ່າງວ່າ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ລັ່ນວາຈາ ວ່າຮ້າຍໃສ່ມັນອີກຕໍ່ 

 

ຊິມາຈັດການຫາພະແສງຫຍັງວະ!! ເລື່ອງມື້ກິ້ກູເປັນຄົນເສຍຫາຍ ບໍ່ແມ່ນມຶງ!!” ຂ້ອຍພົ້ນຄຳດ່າຢ່າງຮຸນແຮງໃສອີກຝ່າຍຢ່າງບໍ່ໄວ້ຫນ້າ ແລະບໍ່ຄິດທີ່ຈະສົນເລີຍວ່າ ເກັ່ງກຳລັງມີສີຫນ້າໂມໂຫຫລາຍສ່ຳໃດ

 

"ຄັນບໍ່ຢຸດຂຶ້ນມຶງຂຶ້ນກູ ເຂົາບໍ່ຮັບປະກັນໃດ໋ວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນ!!”" ເກັ່ງເວົ້າຂູ່ດ້ວຍແວວຕາທີ່ຈິງຈັງ ຈາກສະຖານະການທີ່ປາດສະຈາກຄວາມສຸກສະຫນານຢູ່ແລ້ວ ມັນຍິ່ງເຮັດໃຫ້ເລວຮ້າຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

 

ອະ ເອີ່... ເລື່ອງນີ້ ຂະ ເຂົາຜິດເອງ ທີ່ບອກໃຫ້ຫມູ່ເຂົາໄປຂໍເບີເພິ່ນ ອາລີ້ພະຍາຍາມອະທິບາຍອອກໄປເກືອບບໍ່ເປັນສຽງ ແຕ່ເຫມືອນສະຖານະການມັນຈະບໍ່ເຊົາຟົດເດືອດແບບງ່າຍໆ

 

ແມ່ນໆ ອາລີ້ກໍ່ເລີຍເວົ້າຊ່ວຍອີກຄົນ ພະ ພໍດີ ພວກເຂົາ ເອີ ຫລິ້ນເກມ ໃຜເສຍ ລະຈະຖືກ ຫະ ໃຫ້ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງ ແລະເລື່ອງທີ່ຫມູ່ເຂົາເຂົ້າໄປຂໍເບີເພິ່ນ ມັນເປັນຄວາມຜິດເຂົາເອງ ເຂົາຂໍໂທດ

 

"ອາລີ້!! ເພິ່ນສິໄປຂໍໂທດມັນເຮັດຫຍັງ!!" ຂ້ອຍຮ້ອງທ້ວງທັນທີ ໃນເມື່ອຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນຄົນຜິດ ແລະແນ່ນອນຄົນຜິດ ແມ່ນອີ່ຕາຜີບ້າທີ່ຊື່ວ່າ ເກັ່ງຕ່າງຫາກ ທີ່ມັນກ້າຂະໂມຍຈູບຂອງຂ້ອຍໄປ!!

 

ຫຶ ເຂົາເຕືອນແລະໃດ໋ ບໍ່ໃຫ້ເວົ້າຄຳບໍ່ສຸພາບ

 

"ແລ້ວສິເອົາຫຍັງອີກວະ!! ມຶງກູ ກະບໍ່ໄດ້ອອກໄປຈັກຄຳ ເຮ້ຍເອີ້ຍ!!"

 

ໂອ ເວົ້າແບນີ້ຢາກລອງດີແມ່ນບໍ່ ຫຶ ໄດ້ ດຽວຈັດໃຫ້  ສຸດສຽງອັນເປັນຕາຊັງຂອງມັນ ໂຕຂອງຂ້ອຍກໍ່ລອຍຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຖືກເກັ່ງອຸ້ມພາດບ່າໄວ້ ແລະແນ່ນ່ອນຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງແຮກປາກດ່າມັນທີ່ເຕັມປ່ຽມໄປດ້ວຍຄວາມໂທສະ

 

"ເຮ້ຍເອີ້ຍ!! ປ່ອຍດຽວນີ້ ປ່ອຍກູລົງ!! ບັກຜີບ້າ ມຶງ!!" ຂ້ອຍທັງດິ້ນທັງທຸບສຸດແຮງ ແຕ່ກະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຊາຍຫນຸ່ມຮ່າງຫນາ ສະຖົກສະທ້ານແຕ່ຢ່າງໃດ... ສ່ວນອາລີ້ກັບຕານ້ອຍຊິພະຍາຍາແຊກໂຕເຂົ້າມາຊ່ວຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ ໃນເມື່ອຫມູ່ອີກສອງຄົນຂອງມັນ ລວມທັງບໍດີກາດຫນ້າໂຫດ ເຂົ້າມາຂວາງທາງໄວ້ກ່ອນ

 

ປ່ອຍຫມູ່ເຂົາດຽວນີ້ ອາລີ້ຮ້ອງຂຶ້ນຊ່ວຍ ແຕ່ເຫມືອນມັນບໍ່ທາງເປັນໄປໄດ້ທີ່ຄົນກຳລັງອຸ້ມຂ້ອຍຈະກົ້ມຫົວເຮັດຕາມຄຳສັ່ງ ແບບວ່າງ່າຍ

 

ບໍ່ມີທາງ ຫຶ!! ເກັ່ງເວົ້າທັງທີ່ຍັງອຸ້ມຂ້ອຍພາດບ່າ ກ່ອນຈະຫັນຫນ້າ ບັກເອ ຄັນມຶງຢາກໄດ້ໃຜເຊີນເລືອກເອົາຕາມສະບາຍ ແຕ່ກູຂໍໄປຈັດການກັບຄົນນີ້ກ່ອນ

 

"ປ່ອຍແມ໋!! ປ່ອຍ!!" ຂ້ອຍແຮກປາກດິ້ນຢູ່ເທິງບ່າອີກຄັ້ງ ແຕ່ເຫມືອນຄວາມພະຍາຍາມຂອງຂ້ອຍມັນຈະສູນເປົ່າ ໃນເມື່ອມັນກຳລັງອຸ້ມໂຕຂ້ອຍໄປເລື້ອຍໆ ແລ້ວກໍ່ເຫັນອາລີ້ກັບຕານ້ອຍຖືກຫມູຂອງມັນທັງດຶງທັງດັນເປັນພາບສຸດທ້າຍ

.

.

.

ເອົາມາລົງແລ້ວ ຄືແບບ ນິຍາຍເລື່ອງນີ້ ຕອນຫນຶ່ງ

ມັນຈະຍາວຫລາຍເຕີບ ໄຣເຕີ້ ກະເລີຍຕັດອອກ ເປັນສອງອັນ

ເພື່ອ ວ່າ ຣີດເດີ້ ຈະບໍ່ຕ້ອງນັ່ງອ່ານດົນຫລາຍ

ຈັງໃດກະຝາກຕິດຕາມແດ່ເດີ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 15, 2012 | ມີ 9 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

       

 

 

 

 

 

 

 

ຕອນທີຫນຶ່ງ

ພົບກັນຄັ້ງທຳອິດ

Dairy:

 

ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງປະເຊີນຢູ່ນີ້ ມັນກໍ່ເຫມືອນພາຍຸທີ່ແສນຊົ່ວຮ້ານຂະຫນາດໃຫຍ່

ທີ່ໃກ້ຈະຊັດເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍໄດ້ທຸກເມື່ອ ເຖິງວ່າຈະພະຍາຍາມຫລີກລ້ຽງອອກຈາກສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍເທົ່າໃດ

                     ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ສາມາດຫລີກມັນໄປບໍ່ໄດ້ຢູ່ດີ

 

ທີ່ເທັກ KB

 

 

ແສງໄຟຫລກຫລາຍສີສັນກຳລັງເປີດກະພິບໄປມາ ພ້ອມກັບສຽງເພງທີ່ດັງສະນັ່ນໄປທົ່ວບໍລິເວນ ໃນຈັງວະສະຫນຸກສະຫນານ ຈົນເຮັດຫລາຍຄົນຈຳເປັນຕ້ອງຮ້ອງໃສ່ກັນໃນເວລາສົນທະນາ…. ບໍ່ຮູ້ວ່າພວກນີ້ມັກມາຢູ່ໃນສະຖານທີ່ແບບນີ້ໄດ້ແນວໃດວະ!!... ສະຖານທີ່ທີ່ມີແຕ່ກິ່ນຄວັນຢາສູບ.... ກິ່ນເຫລົ້າເບຍທີ່ເຫມັນຈົນເກືອບຈະຮາກແຕກ ... ສະຖານທີ່ຜູ້ຄົນເຕັ້ນແຂ່ງກັນ ຢ່າງອຶກກະທຶກນຶກນອງ... ແຖມມີຜູ້ຍິງບາງກຸ່ມ ພາກັນນຸ່ງເຄື່ອງພຽງເພື່ອປົກຮູບຮ່າງບາງສ່ວນເທົ່ານັ້ນ

 

 

"ເຮ້!! ບົວ" ອາລີ້ໂບກມືໃຫ້ຂ້ອຍເປັນເຊີງການສົ່ງສັນຍານ ທີ່ມາດ້ວຍຊຸດເດຣສສີຂາວຍາວຮອດເຂົ່າ ແຕ່ງຫນ້າອ່ອນໆ ເພື່ອໃຫ້ເຂົ້າກັບໃບຫນ້າຫວານໆຂອງຕົນເອງ ໂດຍທີ່ນາງກຳລັງນັ່ງຢູ່ຫນ້າເຄົາເຕີ້ເຊີບເບຍ ເຊິ່ງໄລຍະທີ່ໃກຈາກບ່ອນຂ້ອຍຢືນພໍສົມຄວນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍ ຈຳເປັນຕ້ອງຍ່າງຝ່າຝູງຄົນ ທີ່ພາກັນເຕັ້ນຢ່າງຄຶກຄະນອງ ທ່າມກາງສາຍຕາຫື່ນໆຂອງຜູ້ຊາຍບາງກຸ່ມ ກຳລັງມອງມາກັດເຊາະໂຕຂ້ອຍຢ່າງບໍ່ວາງຕາ.... ຫຶ ຂ້ອຍສຸດແສນຈະລັງກຽດ ສາຍຕາແບບນັ້ນທີ່ສຸດ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເລັ່ງຝາຕີນໃຫ້ໄວ້ຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ຈົນກະທັ້ງພາໂຕເອງມາຢຸດຢູ່ບ່ອນໂຕ໊ະ ທີ່ມີຕານ້ອຍກຳລັງຊົດເບຍ ເຂົ້າປາກແບບບໍ່ລໍຖ້າໃຫ້ມັນຊຶມເຂົ້າເລືອດເລີຍ

 

 

"ອຶກໆໆ" ສຽງເບຍກະທົບລົງຄໍຂອງຕານ້ອຍຢ່າງເນື່ອງນິດ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ນາງກໍ່ວາງແກ້ວລົງທີ່ເຫລືອພຽງແຕ່ນ້ຳກ້ອນ ກັບຟອດເບຍ ທີ່ເບົາບາງເທົ່ານັ້ນ ຂ້ອຍຢືນເບິ່ງການກະທຳທີ່ຟ້າວຟັງແລະວູ້ວາມຂອງນາງຢູ່ຫ່າງໆ ກ່ອນຈະແຫກປາກຮ້ອງຫ້າມ ດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ

 

 

"ຕານ້ອຍ ພໍແລ້ວ ຊິກິນຫຍັງຫລາຍພິລຶກປານນັ້ນ" ຂ້ອຍເຕືອນນາງ ກ່ອນຈະເລື່ອນຕັ່ງທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃກ້ມານາລົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຕານ້ອຍ ໂດຍທີ່ມີອາລີ້ກຳລັງນັ່ງຢູ່ຟາກຊ້າຍ

 

 

"ແນວຄົນມັນເບື່ອເດ!!" ຕານ້ອຍແຫກປາກຕອບກັບ ສາຍຕາຂອງເລີ່ມສະຫລຶມຫລື ລວມທັງໃບຫນ້າ ກໍ່ເລີ່ມແດງຂຶ້ນ ຍ້ອນພິດສຸລາ "ລະເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງຫ້າມເລີຍ ມື້ນີ້ເຂົາຊິແດກແມ໊ງຫມົດເປັນຫລັງພຸ້ນແລະ ເອົາຈົນມັນລືມ ຜູ້ຊາຍເຮັງຊວຍຄົນນັ້ນໃຫ້ໄດ້!!" ນາງເວົ້າດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ ເອົາຈົນຂ້ອຍກັບອາລີ້ ໄດ້ແຕ່ເບິ່ງຕານ້ອຍຍົກຊົດເບຍຢ່າງດຽວ ຊິຫ້າມອີກນາງຄົງບໍ່ມີທາງດອກ ໃນເມື່ອນາງຫົວດື້ທີ່ສຸດ

 

 

ພໍເວລາຜ່ານໄປບໍ່ພໍເທົ່າໃດວິນາທີ ສຽງເພງທີ່ດັງຈົນແສບແກ້ວຫູ ກໍ່ປ່ຽນມາເປັນແນວຊ້າໆຊື້ງໆ..ແຕ່ລະຄົນທີ່ພາກັນເຕັ້ນບຽດສຽດ ກັນ ກໍ່ກຳລັງພາໂຕເອງນັ່ງລົງປະຈຳທີ່ຂອງໃຜມັນ... ໄຄທີ່ດີເຈເປີດເພງແບບນີ້.... ຄັນເປີດເພງແບບເກົ່າ ມີຫວັງຫູຂ້ອຍຄືພິການແນ່ນອນ

 

 

"ພວກຜູ້ຊາຍ!!...ເຮ້ຍ!! ແມ໊ງມັນກະຊົ່ວແບບນີ້ຫມົດທຸກຄົນຫັ້ນແລະ!!" ຕານ້ອຍຈົ່ມໃບ່ຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ ພາງໃຊ້ຝາມືບາງໆຍົກຂຶ້ນ ເຊັດຟອງເບຍ ອອກຈາກປາກໃຫ້ແຫ້ງ... ແຕ່ຫາກນ້ຳສຽງຂອງນາງ ມັນອອກແນວເບື່ອໆຫລາຍກວ່າເສຍໃຈ ອາດເປັນເພາະວ່າ ເຈົ້າໂຕ ເຈິກັບຜູ້ຊ້າຍແບບນີ້ຕະຫລອດ ກະເລີຍບໍ່ເຫັນມີອາການໂສກເສົ້າປານຄົນຊິຕາຍ

 

 

"ແຕ່ຜູ້ຊາຍບາງຄົນອາດຈະບໍ່ໄດ້ຊົ່ວແບບນັ້ນກະໄດ້ໃດ໋ ບາງເທື່ອ ເພິ່ນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເຈິຄົນທີ່ແມ່ນສຳຫລັບເພິ່ນເທື່ອ ອີກຢ່າງ ເພິ່ນກະງາມປານນີ້ລະ ເອົາໄວ້ຊອກຫາຜູ້ຊາຍດີໆ ຄົນໃຫມ່ກະໄດ້" ຂ້ອຍບອກອອກໄປຕາຄວາມຈິງ ໃນເມື່ອຕານ້ອຍກໍ່ມີຮູບຮ່າງ ຫນ້າຕາແບບນັ້ນຢູ່ແລ້ວ ຜິວຂາວໆ ໂຕສູງໆ ແບບນາງແບບ ຫນ້າຫວານໆ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນຊຸດເດຣສສີບົວອ່ອນໆ ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ນາງ ມີສະເຫນ່ຂຶ້ນ

 

 

"ແຕ່ຫນ້າຕາມັນກະບໍ່ແມ່ນເລື່ອງສຳຄັນດອກເພິ່ນ ດຽວນີ້ນະ ຜູ້ຊາຍ ແມ໊ງ!! ມັນມັກຄົນດີ ຄົບກັບຄົນເລວ ແຕ່ງງານກັບ ຄົນລວຍ..... ຊິຫາຄົນຈິງໃຈຄົນດີໆມາຮັກເຮົານະ ຍາກກວ່າງົມເຂັມໃນທະເລອີກ"

 

 

"ຊັນເພິ່ນກະລອງຢູ່ແບບໂສດໆຄືເຂົານິເບິ່ງແລະ ບໍ່ຕ້ອງຖ້າລະແວງວ່າມັນຊິສວມເຂົາໃຫ້ເຮົາຕອນໃດກະບໍ່ຮູ້" ຂ້ອຍນຳສະເຫນີໃນທາງດີໆ ຂອງຂ້ອຍ ສ່ວນອາລີ້ກໍ່ງຶກຫົວເຫັນດີ

 

 

"ແມ່ນແລະ ຊີວິດໂສດຂອງຄົນເຮົາມັນມີສຸດແສນຈະມີຄຸນຄ່າ.... ແລະຜູ້ຊາຍສະໃຫມນີ້ນະ ມັນເຂົ້າມາຫາເຮົາ ເພື່ອຈະຫວັງ ຢ່າງອື່ນນຳເຮົາຫລາຍກວ່າ ມັນບໍ່ຄືກັບຫນັງເກົາຫລີດອກ ທີ່ມີພະເອກສຸດແສນຈະເປັນສຸພາບບຸລຸດ ຫນ້າຕາດີໆ ທີ່ພ້ອມຈະຮັກເຮົາ ໄປຈົນຕາຍ ອີ່ຫຍັງປະມານນັ້ນ"

 

 

"ເຂົາກະບໍ່ຢາກຢູ່ໂສດແບບພວກເພິ່ນສອງຄົນເດ...."

 

 

"ແລ້ວເປັນຫຍັງເພິ່ນຄືບໍ່ຢາກເປັນໂສດຊັນ" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຖາມ

 

 

"ກະຍ້ອນຫມູ່ເຂົາໃນຫ້ອງຫັ້ນແລະມັນເຍີ້ຍໃສ່ເຂົາວ່າເຖົ້າສ່ຳນີ້ຍັງຫາຄົນຈິງໃຈບໍ່ໄດ້ຈັກຄົນ"

 

 

"ເຖົ້າບ່ອນໃດວະ!! ອາຍຸຂອງພວກເຮົາຫາກະສິບແປດປີຫນຶ່ງໃດ໋ ຫຍັງມີໂອກາດຊອກຫາຄົນດີໆໄດ້ອີກດົນ~~ ເຖິງວ່າມັນຈະຍາກກໍ່ຕາມເທາະ!!"

 

 

"ແມ່ນຄວາມເພິ່ນແລະ, ບົວ ເວົ້າອີກກະຖືກອີກ" ອາລີ້ດີດນິ້ວຢ່າງຖືກໃຈ "ເຂົາວ່າປະເລື່ອງຫນ້າເບື່ອນີ້ໄວ້ສະ... ແລ້ວຫາຫຍັງມາຫລິ້ນ ແກ້ຄຽດດີກວ່າ"

 

 

"ແກ້ຄຽດ??" ພວກຂ້ອຍທັງສອງເອີ່ຍຖາມອາລີ້ພ້ອມກັນ

 

 

"ແມ່ນລະ ແກ້ຄຽດ ແບບຫລິ້ນເກມອີ່ຫຍັງປະມານນີ້"

 

 

"ເກມຫຍັງລະ??" ຖາມຂຶ້ນພ້ອມກັນອີກຄັ້ງ

 

 

"ເກມຄືໃນຫນັງເກົາເລື່ອງຫນຶ່ງນະ ແບບໃຫ້ຂຽນໃສ່ເຈ້ຍຖິ້ມລົງໃສ່ຈອກແລ້ວກໍ່ຈົກຂຶ້ນມາ ສ່ວນເລື່ອງທີ່ຈະຂຽນ ກະວ່າ ມື້ນີ້ແມ່ນໃຜໃຊ້ເກີບສີແດງ ຜູ້ນັ້ນຊວຍ ແລ້ວໃຫ້ຖືກເຮັດຕາມຄຳສັ່ງທີ່ເຫລືອອີກສອງຄົນ ປະມານນີ້ແລະ ຫລິ້ນບໍ່ ??"

 

 

"ອື້ມ/ອຶ" ສຽງປັດຕິເສດແລະຕົກລົງດັງຂຶ້ນພ້ອມກັນ ເຊິ່ງຄົນທີບໍ່ຍອມຕອບຕົກລົງ ກໍ່ແມ່ນຂ້ອຍນິແລະ ແນວພໍຟັງຊື່ເກມອອກມາລະ ມັນເປັນເລື່ອງເສຍປຽບທີ່ສຸດ ຖ້າສົມມຸດໃຜຄົນຫນຶ່ງກາຍເປັນຄົນຖືກຮັບໂທດ

 

 

"ແກວ່ງຫົວແບບນີຄິດຊິປັດຕິເສດພວກເຂົາແມ່ນບົວ?" ອາລີ້ເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ເຄັ້ນຫາຄວາມຈິງ

 

 

"ກະແມ່ນຫັ້ນແລະ.... ຖ້າພວກເພິ່ນຢາກຫລິ້ນກະຫລິ້ນແລະ ເຂົາບໍ່ຫລິ້ນນຳດອກ ຈັກວ່າແມ່ນເກມອີ່ຫຍັງກະບໍ່ຮູ້"

 

 

"ຄັນເພິ່ນບໍ່ຫລິ້ນ ມັນກະຊິໄປມ່ວນຫວາ"

 

 

"ແມ່ນແລະ" ຕານ້ອຍເວົ້າເສີມ ຫາເລື່ອງບໍ່ເປັນເລື່ອງມາຫລິ້ນິ ເຂົ້າຂາກັນດີຂະຫນາດ ເບິ່ງຊົງຄືຊິຄັກຢູ່.....

 

 

"ຄັກບ່ອນໃດວະ!! .... ລະມື້ກີ້ຍັງເຫັນໂສກເສົ້າເສຍໃຈເລື່ອງແຟນຖິ້ມຢູ່ ຕອນນີ້ຄືວ່າປ່ຽນອາລົມໄວແທ້!!"

 

 

"ແນວຊີວິດຂອງຄົນເຮົາມັນຕ້ອງມຸ່ງທະຍານໄປທາງຫນ້າສະເຫມີ ເຂົາກະບໍ່ຢາກຈະເອົາເລື່ອງບ້າໆແບບນັ້ນ ມາເກັບໃຫ້ມັນຮົກສະຫມອງດອກ"

 

 

"ແມ່ນແລະ ຕານ້ອຍ.... ເຂົາວ່າເພິ່ນມາຫລິ້ນເກມນຳພວກດີກວ່າ ໄດ້ບໍ່" ເອີ່ຍຖາມດ້ວນ້ຳສຽງທີ່ອ້ອນວອນ ປານຫມານ້ອຍຜູ້ຫນ້າສົງສານ ເຮີ່ຍ ເວລາທີ່ຈະອ້ອນຫຍັງ ພວກນີ້ມັກເຮັດແບບນີ້ຕະຫລອດ ສ່ວນຂ້ອຍຫວາ ກະໃຈອ່ອນຕາມນັ້ນສະເຫມີ

 

 

"ແມ່ນໆ ເອົາໂລດນະ ຖືວ່າຫລິ້ນມ່ວນຫລິ້ນຫົວຊື່ໆ" ຕານ້ອຍພະຍາຍາມຍົວະຍົງຂ້ອຍອີກຄົນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍ ໃຈອ່ອນລົງກວ່າເກົ່າອີກ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຕອບຕົກລົງ

 

 

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້"

 

 

"ເຢ່!!" ທັງສອງຮ້ອງເຮປານເດັກນ້ອຍຫາກໍ່ໄດ້ເຂົ້າຫນົມກ້ອນໃຫຍ່..... ສ່ວນຂ້ອຍ ໄດ້ແຕ່ຖອນຫັນໃຈແລະແກວ່ງຫົວຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ.....

 

 

ບາດແລ້ວ ອາລີ້ກກໍ່ຈົກເຈ້ຍກັບປາກກາ ຂຶ້ນມາຈາກຖົງເສື້ອ ກ່ອນຈະພັດປ່ຽນກັນຂຽນໃສ່ເຈ້ຍສອງຄຳຖາມ ໂດຍທີ່ບໍ່ໃຫ້ອີກຝ່າຍເຫັນ ຈາກນັ້ນ ກໍ່ໃຫ້ຜັນເຈ້ຍເຂົ້າຫາກັນ ແລ້ວກໍ່ຖີ້ມມັນລົງໃສ່ຈອກເປົ່າ ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຈົກຄຳຖາມຂຶ້ນມາອ່ານ

 

 

"ເກມນີ້ເຂົາເປັນຄົນຄິດ ສະນັ້ນເຂົາຕ້ອງເປັນຄົນຈົກກ່ອນຫມູ່" ອາລີ້ເປີດສາກເວົ້າເປັນຄົນທຳອິດພາງໃຊ້ມືນຄົນເຈ້ຍຄຳຖາມກ່ອນຈະຈັບມັນຂຶ້ນ ມາແລ້ວກໍ່ເປີດອ່ານ

 

 

      "ແມ່ນໃຜໃນສາມຄົນນີ້ເອົາຮູບຄົນອື່ນຂຶ້ນເປັນພາບຫນ້າຈໍໂທລະສັບ" ຄຳຖາມນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍລອດໂຕໄປ ໃນເມື່ອຂ້ອຍໃຊ້

 

 

      "ໂທລະສັບຂອງເຂົາເປັນລຸ້ນໄຟສາຍ..... ກະເລີຍບໍ່ມີຮູບຫນ້າຈໍ ແປວ່າ ເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກລົງໂທດ"

 

 

      "ອື້ມ... ແລ້ວຂອງເພິ່ນເດຕານ້ອຍ" ຂ້ອຍຈ້ອງຕາໄປຖາມຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ເຊິ່ງນາງກໍ່ຈົກໂທລະສັບຄູ່ໃຈຂຶ້ນມາທັນທີ

 

 

       "ເຂົາເປັນຄົນຂຽນຄຳຖາມໂຕນີ້ ເຂົາຕ້ອງບໍ່ເອົາເປັນຄົນຜິດແນ່ນອນລະເນາະ.... ຫນ້າຈໍໂທລະສັບຂອງເຂົາ ແມ່ນຮູບຂອງພວກເຮົາສາມຄົນ ກັບອາຈານປະຈຳຫ້ອງຕອນຢູ່ມໍປາຍ ສະນັ້ນກໍ່ແປ່ວ່າເຂົາລອດໄປ ຂອງເພິ່ນເດ, ອາລີ້"

 

 

        "ກຣີ້ດ!" ສຽງແຂກຮ້ອງພວກຜູ້ຍິງທີ່ຢູ່ໂຕະຂ້າງແຂກຂຶ້ນແທນຄຳຕອບຂອງອາລີ້ ບໍ່ຮູ້ວ່າພວກນັ້ນຖືກເຈົ້າເຂົ້າຫລືບໍ່ວະ!! ເຫັນຊັກດິ້ນຊັກຊັກງໍ ຢູ່ແບບນັ້ນ

 

 

"ເຮີ້ຍເພິ່ນ!! ເຫັນພວກເກັ່ງບໍ່ຢູ່ຫັ້ນບໍ່" ຜູ້ຍິ່ງຄົນຫນຶ່ງໃນກຸ່ມນັ້ນເວົ້າຂື້ນ ແລ້ວຊີ້ໃນໄປບ່ອນໃກ້ໆທາງເຂົ້າ ພ້ອມກັບການປະກົດຕົວຂອງຊາຍຫນຸ່ມ ສອງຄົນ ທີ່ກຳລັງຍ່າງເຂົ້າມານຳກຸ່ມຄົນໃສ່ເສື້ອສີດຳ ທີ່ອາດຈະແມ່ນບໍດີກາດປະຈຳຕົວຂອງເຂົາເຈົ້າຕິ ແຕ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າໂດດເດັ່ນ ກວ່າຫມູ່ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນຄົນຄຸ້ມກັນທີ່ມາກັນຫລາຍຄົນ ແຕ່ເປັນເພາະຫນ້າຕາ ຮູບຮ່າງຂອງພວກເຂົາຕ່າງຫາກ ທີ່ທັງສົມບູນ ແລະສຸດແສນຈະ Perfect

 

 

ເຫັນ ໂຄດເທ້ເລີຍເພິ່ນ

 

 

"ແມ່ນແລະ... ຄັນແມ່ນໃຜໄດ້ເປັນແຟນໂຄດໂຊກດີເລີຍ"

 

 

ອື້ມ ຂໍ້ນີ້ຂ້ອຍກໍ່ເຫັນດີ... ໂດຍສະເພາະກັບຊາຍຫນຸ່ມທີ່ມີນາມວ່າເກັ່ງ ແຕ່ທ່າທາງຍິ່ງຍະໂສຂອງຫມໍນັ້ນ ມັນບໍ່ຖືກສະຕານຳຂ້ອຍຈັກຫນ້ອຍ ຍິ່ງເຫັນກໍ່ຍິ່ງຂັດໃຈ ອາດເປັນຍ້ອນຂ້ອຍບໍ່ມັກຄົນປະເພດນິຕິ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກອະຄະຕິກັບອີກຝ່າຍຕັ້ງແຕ່ທຳອິດທີ່ແນມເຫັນ ເຖິງແມ່ນວ່າ ເຈົ້າໂຕຈະເປັນຄົນຫນ້າຕາດີກໍ່ຕາມເຖ໊າະ

 

 

"ໂອ໊ຍ!! ເຂົາລະແສບແກ້ວຫູພວກນີ້ເດ ຈັກຊິແຂກຫາວິມານຫຍັງວະ!!... ຮຶຍ!!  ເອີ້ ແລ້ວໂທລະສັບຂອງເພິ່ນຫັ້ນນະ ອາລີ້ ເອົາມາໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງແມ໋ ວ່າພາບຫນ້າຈໍເພິ່ນເອົາຮູບໃຜຂຶ້ນ"

 

 

ອາລີ້ຍົກໂທລະສັບຂຶ້ນຊ້າໆດ້ວຍສີຫນ້າເຈື່ອນໆ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຮູບພັກຫນ້າຈໍທີ່ເປັນຮູບດາລາເກົາຫລີຄົນຫນຶ່ງ... ຫຶ ອາລີ້ກາຍເປັນຈຳເລີຍສຳຫລັບພວກຂ້ອຍແລ້ວ

 

 

"ຫຶໆ" ຕານ້ອຍກຳລັງຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍຢ່າງມີເລດໄນ.. .ສ່ວນຝ່າຍຈຳເລີຍພັດມີສີຫນ້າຫຍຸ້ງໆ "ດຽວເຂົາຊິຖາມເພິ່ນເອງ"

 

 

"ອື້ມ!! ຮີບຖາມກະຖາມເທາະ" ອາລີ້ຕອບແບບປັດໆ

 

 

"ໂອເຄ, ເລີ່ມເລີຍກະແລ້ວກັນ.... ອື່ມ.... ເຂົາຢາກຮູ້ວ່າພວກນັ້ນແມ່ນໃຜປະຫວັດເປັນແນວໃດ ເປັນຫຍັງຄືມີແຕ່ຄົນແຂກກີ໊ກໆກ໊າກໆແບບນັ້ນ"

 

 

"ເຂົາຮູ້ແຕ່ຊື່ນະ ແຕ່ບໍ່ຮູ້ຈັກປະຫວັດ

 

 

ກະໄດ້ ຄັນຊັນເພິ່ນກະໄປຖາມເຂົາເຈົ້າເລີຍດຽວນີ້ ຕານ້ອຍຊີ້ນິ້ວໄປຫາພວກນັ້ນທັນທີ

 

 

ບໍ່ເຖິງຂະຫນາດນັ້ນດອກ ເຂົາມີວິທີຢູ່ ດຽວເຂົາສົ່ງໄປຖາມຫມູ່ເຂົາກ່ອນແປັບຫນຶ່ງ ອາລີ້ກົດສົ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ຫາກໍ່ໄປຫາບໍ່ດົນເທົ່າໃດ ຂໍ້ຄວາມຂອງອີກຄົນກໍ່ຖືກຕອບກັບມາທັນທີ

 

 

"ໂອເຄ, ຂໍ້ຄວາມມາລະ... ດຽວຊິອ່ານໃຫ້ຟັງ ເລີ່ມຈາກຜູ້ທຳອິດເລີຍກະແລ້ວກັນ.. ຄົນທຳອິດ ຊາຍຫນຸ່ມທີ່ມີຮູບຮ່າງສູງໂດດເດັ່ນມີນາມວ່າ ເອ ເປັນນັກສຶກສາຄະນະສະຖາປັດ ເປັນຄົນທີ່ສະຫລາດກວ່າຫມູ່ໃນກຸ່ມ ພໍ່ແມ່ຂອງລາວແມ່ນເຈົ້າຂອງໂຮງຮຽນເອກະຊົນຊື່ດັງແຫ່ງຫນຶ່ງຄົນສຸດທ້າຍ ຊາຍຫນຸ່ມທີ່ມີຜິວຂາວປານຫລອດໄຟຍ່າງໄດ້ ມີນາມວ່າ ເກັ່ງ ຊື່ແທ້ຂອງລາວແມ່ນ ທ້າວ ແສງສຸລິຍາ ເຊິ່ງວ່າລາວແມ່ນນັກສຶກສາ ຄະນະແພດສາດ ທີ່ຫນ້າຕາດີທີ່ສຸດ ແລະລາວເປັນຄົນທີ່ຈຸດສະນວນຫາເລື່ອງໃຫ້ກຸ່ມເກືອບທຸກຄັ້ງ.... ອາລົມໃຈຮ້ອນ ບໍ່ມັກໃຫ້ໃຜຊັກຈູງ ສ່ວນສາເຫດທີຮຽນຫມໍ ເພາະຈະໄດ້ຮັກສາຕົວເອງໃນເວລາທີ່ມີເລື່ອງ"

 

 

"ປາດໂທ ຂໍ້ມູນນິສຸດຍອດເລີຍ... ປະຫວັດແຕ່ລະຄົນນິ ສິບຫາຍວາຍວອດຂະຫນາດ ຮຽນກັນຄົນແລະແນວ ແລະສັນດານ ເອີ໊ຍ ນິໄສ ກະບໍ່ຄືກັນຈັກຢ່າງ ພັດເປັນຫມູ່ກັນໄດ້ເສີຍເນ໊າະ"

 

 

"ອາຮະ.... ບາດນີ້ປັນທີ່ເຂົາຈົກລະ" ອາລີ້ວາງມືລົງຈອກແລ້ວກໍ່ຈົກຄຳຖາມຂຶ້ນມາທັນທີ ໂດຍບໍ່ຖ້າຄົນ ກ່ອນຈະເປີດຄຳຖາມອອກມາອ່ານ "ແມ່ນໃຜໃສ່ເສື້ອຊ້ອນບໍ່ມີສາຍ ຜູ້ນັ້ນຊວຍ"

 

 

ຈຶກ ຂ້ອຍຢຸດນິ່ງທັນທີ... ໃນເມື່ອຄົນທີ່ໃສ່ເສື້ອຊ້ອນບໍ່ມີສາຍແມ່ນຂ້ອຍເອງ ບ້າເອີຍ!! ຄຳຖາມອື່ນມີ ຄືບໍ່ຂຽນລົງວະ!!

 

 

"ແມ່ນໃຜຂຽນຄຳຖາມນີ້ນິ"

 

 

"ເຂົາອີກນີ້ແລະ, ອາລີ້ ຮາໆໆ ເພິ່ນນິ ຫມານຄຳຖາມເຂົາຕະຫລອດເນ໊າະ ວ່າແຕ່ມີຄົນໃສ່ເຊື້ອຊ້ອນບໍ່ມີສາຍບໍ່ຫັ້ນ"

 

 

"ເຂົາໃສ່ໂຕມີສາຍ" ອາລີ້ເປັນຄົນຕອບ ແລະມັນກໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນແທ້ ໃນເມື່ອນາງໃສ່ຊຸດເດຣສ ມັນກະເລີຍເຫັນຂອງນາງເປັນສີໃສໆ "ແລ້ວຂອງເພິ່ນເດບົວ" ທັງສອງຊັກສາຍຕາມາເພ່ງມອງຂ້ອຍພ້ອມກັນ ເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບຫັນໃຈນຳເກືອບບໍ່ທັນ ແຕ່ວ່າມືນີ້ ຂ້ອຍໃສ່ເສື້ອຢືດ ມັນເຮັດໃຫ້ແນມບໍ່ເຫັນວ່າຂ້ອຍໃສ່ຍັງໄວ້ທັງໃນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍມີໂອກາດ ທີ່ຈະຕອບຫລີກລ້ຽງ

 

 

"ເຂົາກະໃສ່ໂຕມີສາຍຄືກັນຫັ້ນແລະ!!"

 

 

"ແມ່ນສຳເບ໊າະ" ທັງສອງຖາມຂຶ້ນພ້ອມກັນ ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ຮີບງຶກຫົວເປັນການຢືນຢັນທັນທີ

 

 

"ອື້ມ"

 

 

"ຫວາ... ແຕ່ເພິ່ນໃສ່ເສື້ອຢືດໄວ້ ມັນເລີຍບໍ່ເຫັນ ດຽວເຂົາຊິເບິ່ງກັນ ບາງເທື່ອເພິ່ນຕວົະພວກເຂົາ" ຕານ້ອຍເວົ້າ ພ້ອມຈະລຸກອອກຈາກໂຕະ ແຕ່ຂ້ອຍພັດຍົກມືຫ້າມກ່ອນ

 

         "ເພິ່ນຊິເບິ່ງເຮັດຫຍັງ ເຂົາບອກລະເດວ່າເຂົາໃສ່ໂຕມີສາຍ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມມີພິລຸດ

 

 

"ກະໄປເບິ່ງເພື່ອຄວາມແນ່ໃຈ ເວົ້າແບບນີ້ ບໍ່ແມ່ນຂີ້ຕວົະພວກເຂົາແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ" ຕານ້ອຍຈ້ອງເລິກເຂົ້າໄປທາງໃນດວງຕາຂ້ອຍ ເພື່ອຈະເຄັ້ນຫາຄວາມຈິງ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ ຕ້ອງຮີບອະທິບາຍທັນທີ

 

 

"ຕະ ຕວົະຫຍັງ ເຂົາບໍ່ໄດ້ຕວົະຈັກຫນ້ອຍ"

 

 

"ຄັນບໍ່ຕວົະແລ້ວເພິ່ນຊິປັດຕິເສດເຮັດຫຍັງຊັນ" ອາລີ້ເວົ້າເສີມ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈ້ອງມອງຂ້ອຍແບບດຽວກັນກັບຕາຫນ້ອຍ "ແຖມເພິ່ນຫຍັງເຮັດສຽງສັ່ນໆອີກ.... ໃສ ມາໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງ" ສຸດຄວາມອາລີ້ກໍ່ພຸ້ງມາຫາຂ້ອຍທັນທີ ແລ້ວອ້ອມມາຈັບແຂນຂ້ອຍໄວ້ທາງຫລັງ

 

 

"ຊິເຮັດຫຍັງນິ!!"

 

 

          "ກະຊິເບິ່ງເສື້ອຊ້ອຍເພິ່ນນິແລະ ຕານ້ອຍ ຈັດການ"

 

 

"ໄດ້ເລີຍ!!"

 

 

"ເຮີ້ຍ!!" ສຸດຄວາມ ຕານ້ອຍກໍ່ພຸ້ງເຂົ້າມາ ພາງໃຊ້ຝາມືຖົກຄໍເສື້ອຂ້ອຍອອກ ກ່ອນຈະຈ້ອງແນມເບິ່ງສັດສ່ວນທາງໃນຂອງຂ້ອຍ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນ ສິ່ງສຳຄັນທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຊື່ອງຊ້ອນເອົາໄວ້

 

 

"ຫຶໆ" ຕານ້ອຍຄາງຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍແບບມີເລດໄນ ແລ້ວກໍ່ເລື່ອນມືອອກຈາກຄໍເສື້ອຂ້ອຍໄປ ເຊິ່ງຂ້ອຍ ກໍ່ສາມາດສຳພັດກັບລາງຮ້າຍ ທີ່ກຳລັງຈະເກີດຂຶ້ນນີ້ໄວໆນີ້ແນ່ນອນ "ກ້າຕວົະພວກເຂົາເສີຍຫວາຫັ້ນ"

 

 

"ແມ່ນແລະ" ອາລີ້ປ່ອຍແຂນທັງສອງຂ້ອຍໄວ້ໃຫ້ເປັນອິດສະລະ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງໄປນັ່ງລົງປະຈຳທີ່ ໂດຍທີ່ມີຕານ້ອຍຫຍັບໂຕເຂົ້າໄປໃກ້ໆນາງ ແລ້ວກໍ່ຈ້ອງຕາມາທີ່ຂ້ອຍແບບມີເລດໄນອີກຄັ້ງ "ມື້ນີ້ຊິໄດ້ເຫັນເລື່ອງມ່ວນໆແລ້ວ ຫຶໆ ດຽວເລື່ອງນີ້ພວກເຂົາຊິຈັດການໃຫ້ເພິ່ນຄັກໆກ່ອນ ໂທດທານ ທີ່ກ້າຕົວະພວກເຂົາ"

 

 

ມ່ນແລະ ດຽວເລື່ອງນີ້ເຂົາຊິເປັນຄົນສັ່ງເພິ່ນເອງ

 

 

"ເອີ້ໆ ຊິໃຫ້ເຮັດຫຍັງ ກະເຊີນສັ່ງມາເທາະ!!" ຂ້ອຍບອກອອກໄປແບບປັດໆ ໃນເມື່ອ ຂ້ອຍຈົນມຸມແລ້ວຮຽບຮ້ອຍ

 

"ອື່ມ... ແຕ່ຕອນນີ້ຂໍຄິດເບິ່ງກ່ອນ" ຕານ້ອຍຢຸດຄິດໃນຂະຫນະຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນໃນທີ່ສຸດ "ໂອ໋ ຄິດອອກລະ... ບົວ,ເຫັນຜູ້ຊາຍທີ່ຂາວໆຄົນນັ້ນບໍ່ ຕານ້ອຍຊີ້ນິ້ວໄປຫາຄົນໆຫນຶ່ງໃນກຸ່ມນັ້ນ

 

 

ເຫັນ

 

 

ໄປຂໍເບີລາວມາ

 

"ໂອເຄ ຫ໊ະ!! ໄປຂໍເບີມັນ

 

.

.

ເອົາຕອນທີ່ຫນຶ່ງມາລົງແລ້ວ ຈັງໃດຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

ເພາະວ່າປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງຈະຂຽນເລື່ອງນີ້ໃຫ້ມັນ

ມ່ວນທີ່ສຸດເລີຍ

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 12, 2012 | ມີ 10 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

 

 

 

 

ບົດນຳ

Dairy:

 

ມີຄົນເຄີຍບອກຂ້ອຍວ່າ ຄວາມຮັກມັນກໍ່ເຫມືອນເຫງົາກັບແສງ

ທີ່ເປັນຂອງຄູກັບຄວາມສຸກແລະຄວາມເຈັບປວດ

ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າ ຄວາມຮັກມັນມີຄວາມສຸກຢູ່ໃນຫັ້ນຫລືບໍ່

ໃນເມື່ອຂ້ອຍ ແທບຈະບໍ່ເຄີຍໄດ້ສຳພັດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກແບບນັ້ນຊ້ຳ



 

 

          ຂ້ອຍກຳລັງຢູ່ໃນເສື້ອຍືດສີຂາວກັບໂສ້ງຂາຍາວເກົ້າສ່ວນລາມຮອດຂໍ້ເທົ້າ ເຊິ່ງກຳລັງຂັບລົດພາແມ່ຂອງຂ້ອຍມາສົ່ງທີ່ສະຫນາມບິນ ໃນລະຫວ່າງທີ່ທ້ອງຟ້າກຳລັງປົກຄຸມໄປດ້ວຍຄວາມມືດຫມົ່ນແລະມີສາຍຝົນເມັດນ້ອຍໆກຳລັງຮ່ວງໂຮ່ຍລົງມຢ່າງເນື່ອງນິດ... ຂ້ອຍຊັງເວລານີ້ທີ່ສຸດ ເພາະມັນແມ່ນເວລາທີ່ມັກເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍກັບໄປຄິດທົບທວນເລື່ອງລາວເກົ່າໆຕະຫລອດ

 

 

ເຊີ່ງກວ່າສິບແປດປີທີ່ຜ່ານມາ  ຄວາມເຂັ້ມແຂງ ມັນໄດ້ຢູ່ຄ້ຽງຂ້າງຂ້ອຍສະເຫມີ ເປັນເພາະວ່າຂ້ອຍໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນໃນຄອບທີ່ພໍ່ແມ່ຢ່າຮ້າງ.... ຖ້າສົມມຸດຂ້ອຍຂາດສາມພະຍາງນີ້ໄປ ຂ້ອຍຄົງຊິບໍ່ທົນໃຊ້ຊີວິດຈົນຮອດທຸກວັນນີ້ແນ່ນອນ... ໃນເມື່ອຜູ້ເປັນພໍ່ຂອງຂ້ອຍ ລາວກໍ່ຂໍແຍກທາງໂຕເອງເພື່ອໄປໃຊ້ຊີວິດນຳຄອບຄົວໃຫມ່ທີ່ຫລວງພະບາງ.... ສ່ວນຜູ້ເປັນແມ່ ລາວກໍ່ກຳລັງຈາກອອກເດີນທາງໄປຕ່າງປະເທດ... ເຫລືອພຽງໄວ້.....  ພຽງແຕ່ຄວາມເຫງົາ ໃຫ້ຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນ

 

 

"ບົວ ລູກຢູ່ຄົນດຽວໄດ້ບໍ່?" ແມ່ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມຜ່ານນ້ຳສຽງເບົາບາງ ທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມເປັນຫວ່ງແລະເປັນໃຍ ກ່ອນທີ່ລາວຈະລາກກະເປົ໋າເຂົ້າໄປບ່ອນກວດສອບຄົນອອກນອກເມືອງ ເພື່ອຈະກຽມໂຕຂຶ້ນເຄື່ອງ

 

 

ແມ່ຂ້ອຍ, ລາວບໍ່ຕ່າງຈາກຂ້ອຍປານໃດ ໂດຍສະເພາະຮູບຮ່າງຂະຫນາດຫນ້ອຍກະທັດຮັດ ຜິວຂາວໆ ຮອຍຍິ້ມຫວານໆ ທີ່ກຳລັງເຊື່ອງຊ່ອນຄວາມໂສກເສົ້າໄວ້ທາງໃນ

 

 

"ອື້ມ ເຮົາຢູ່ໄດ້" ຂ້ອຍງຶກຫົວແທນຄຳຕອບຂອງລາວ ໃນເມື່ອມັນເປັນເລື່ອງທີ່ຊິນຊາສຳຫລັບຂ້ອຍແລ້ວ "ເທື່ອນີ້ອີ່ແມ່ຊິໄປອາເມຣິກາດົນບໍ່?"

 

 

"ອື່ມ... ປະມານຫົກເຈັດເດືອນນີ້ແລະ ຮອດຕອນນັ້ນ ກະແມ່ນວັນເກີດຂອງລູກພໍດີ... ດຽວແມ່ເຮັດວຽກຢູ່ຫັ້ນແລ້ວລະ ແມ່ຊິກັບມາສະຫລອງວັນເກີດນຳລູກທັນທີ"

 

 

"ຫວັງວ່າຄືຊິແມ່ນແບບນັ້ນ" ຂ້ອຍເອີ່ຍດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເບົາບາງ

 

 

"ແນ່ນອນບົວ ແມ່ສັນຍາວ່າຊິກັບມາໃຫ້ທັນ" ລາວບອກຂ້ອຍດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ ແຕ່ຂ້ອຍແທບຈະບໍ່ເຊື່ອຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງລາວດ້ວຍຊ້ຳ... ໃນເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ຍິນລາວພ່ຳເພີ້ນຳຂ້ອຍແບບນັ້ນຢູ່ຕະຫລອດ ແຕ່ພໍເອົາຈິງໆ ຂ້ອຍພັດໄດ້ຮັບຄວາມຜິດຫວັງແທນ "ບາດຮອດອາສເມຣິກາລະ ແມ່ຊິໂທຫາທັນທີ"

 

 

"ອື້ມ ດຽວເຮົາຊິຖ້າຮັບສາຍ" ຂ້ອຍງຶກເປັນການເຂົ້າໃຈອີກຄັ້ງ ສ່ວນລາວສົ່ງຍິ້ມຈາງໆມາໃຫ້ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນ

 

 

"ດຽວແມ່ຕ້ອງໄປແລ້ວ"

 

 

"ອື້ມ ໂຊກດີ ສຸດຄວາມ" ຂ້ອຍກໍ່ພາໂຕເອງໄປກອດລາວໄວ້ແຫນ້ນໆເພື່ອແທນຄຳບອກລາທັງຫມົດ....ເປັນເພາະຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເວົ້າຄຳນັ້ນ ເນື່ອງຈາກມັນເປັນຄຳທີ່ຂ້ອຍຊັງທີ່ສຸດ

 

 

ຈາກນັ້ນລາວກໍ່ພາໂຕເອງຍ່າງອອກໄປເລື້ອຍໆ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະຫັນຫນ້າມາໂບກມືລາໃຫ້ຂ້ອຍ ແລ້ວກໍ່ຫາຍຫລັບໄປໃນທີ່ສຸດ

 

 

ແລະນັ້ນມັນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ເວລາອີກຫົກເດືອນທີ່ເຫລືອ ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງໄດ້ກັບໄປໃຊ້ຊີວິດຄົນດຽວແບບນັ້ນອີກຄັ້ງ.....

 

 

"If you can see that I’m the one who understand you, been here along

so I can you see, you belong with me you belong with me "

 

 

ສຽງໂທລະສັບຂອງຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງເລື່ອນມືນ້ອຍຂອງຕົນເອງລົງໄປຈົກເອົາໂທລະສັບທີ່ຍັດໄວ້ຖົງສົ້ງຂຶ້ນມາກົດຮັບສາຍ

 

 

"ຮະໂຫລ"

 

 

"ບົວ.... ​ເພິ່ນອອກມາຫາພວກເຂົາຢູ່ເທັກ KB ໄດ້ບໍ່?" ປາຍສາຍແມ່ນອາລີ້ ເຊິ່ງວ່ານາງແມ່ນຫມູ່ສະຫນິດທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍ "ພໍດີຕອນນີ້ຕານ້ອຍກຳລັງອົກຫັກນະ ກະເລີຍຢາກຊວນອອກມາກິນເບຍຍ້ອມໃຈນຳກັນ"

 

 

"ອື້ມໆ ດຽວເຂົາຊິໄປຫາດຽວນີ້ແລະ"

.

.

.

 

ເລື່ອງທີ່ສີ່ ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຕໍ່ຈາກເລື່ອງ Love wil us back

ທີ່ໃສ່ຕົວລະຄອນເປັນເລື່ອງ Unlovable ຫວັງວ່າຄືຊິພາກັນຕິດຕາມເດີ້

ຊິຂຽນເລື່ອງນີ້ໃຫ້ດີທີ່ສຸດ

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 10, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)
ຕອນພິເສດ
 ທີ່ສະໂມສອນ ຂອງໂຮງຮຽນ ໃນງານລ້ຽງສະຫລອງເສັງຈົບ

 

ມື້ນີ້ເປັນມືສະຫລອງທີ່ພວກຂ້ອຍໄດ້ຈົບການສຶກສາ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຫຍຸ້ງວຽກເກືອບຫມົດມື້ ໃນເມື່ອວົງຂອງຂ້ອຍຕ້ອງຂຶ້ນໂຊສະແດງ ເຊິ່ງບໍ່ມີໃຜຄິດຈະຊ່ວຍຂ້ອຍເລີຍຈັກຄົນ ໃນເມື່ອ ເຕົ໋າກໍ່ສະຫວີດກັບນ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດເວລາ ສ່ວນອາເລັກກັບເຈ້ທັນວາ ລາຍນັ້ນແຮງຄັກ ຈູບກັນໂຊໃຫ້ຂ້ອຍເຫັນຈະໆເລີຍ ຫວານແບບໂຄດເວີ້ ເອົາຈົນຄົນທີ່ຢູ່ໃກ້ໆແບບຂ້ອຍ ຮູ້ສຶກອິດສາຂຶ້ນມາທັນທີ
ແລະຄວາມທີ່ຂ້ອຍວຸ້ນວາຍຫມົດມື້ແບບນີ້ ກໍ່ເລີຍບໍ່ມີໂອກາດໄປໃຫ້ເກັ່ງອີກ ໄດອາລີ່ກະບໍ່ທັນໄດ້ຂຽນໄວ້ເທື່ອ... ຄັນເລີກວຽກນີ້ ຂ້ອຍກໍ່ຈະໄປຫາຢູ່ທີ່ໂຮງຫມໍທັນທີ
"ບົວ!" ເມຮ້ອງທັກທາຍໂບກມືໄປມາຢູ່ທີ່ຫນ້າງານ ເຊິ່ງນາງກໍ່ມາດ້ວຍຊຸດເດຣສສີບົວ ຕົກພຽງຫົວເຂົ່າ ແຕ່ງຫນ້າດ້ວຍເຄື່ອງສຳອາງອ່ອນໆ ໂດຍລວມ ເມບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບນາງຟ້າທີ່ຕົກລົງມາຈາກສະຫວັນແທ້ໆ
"ມື້ນີ້ຄືງາມແທ້ວະ" ນາງເອີ່ຍຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ພາໂຕເອງເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍໃກ້ໆ
"ກະງາມທຸກມືຫັ້ນແລະ" ຂ້ອຍຕອບແບບຍິ້ມໆ
"ບໍ່ປານໃດ໋ເນາະ ຫມູ່ເຂົານິ... ເອີ້ມື້ນີ້ເພິ່ນບໍ່ຂຶ້ນຮ້ອງເພງຫວາ"
"ບໍ່ນະ... ຄາວຽກເທິງເວທີຫມົດມື້ ເອົາຈົນເຂົາເຫມື່ອຍອີກຢ່າງຫນຶ່ງເຂົາກະຄ້ານແດ່ ພໍດີໃຫ້ອາເລັກຮ້ອງແທນແລ້ວ"
"ຊິກັບໄປຫາເກັ່ງແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ"
"ອຶ້ມ...." ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆ
"ຫຶ ວ່າລະ ຈັງໃດກະຝາກຂຽນເລື່ອງເຂົາໃນໄດອາລີ່ແດ່ເດີ້ວ່າມື້ເຂົາງາມກ່ອນຫມູ່ໃນງານ ຮາໆໆ"
"ປານນັ້ນເວົ້າໃຫ້ແຕ່ເຂົາ ໂຕເອງກະບໍ່ນ້ອຍຫນ້າຄືກັນຫັ້ນແລະ"
"ມັນກະມີຫນ້ອຍຫນຶ່ງລະເນາະ ເອີ້ເຮົາໄປຫາບ່ອນນັ່ງເບ໊າະ" ເມເອີ່ຍຊວນ ຊຶ່ງຂ້ອຍກໍ່ງຶກຫົວຕົກລົງ
"ກະດີຄືກັນ ໄປ໋"
ສິ້ນສຸດການສົນທະນາ ພວກຂ້ອຍກໍ່ພາກັນເລືອກຫາບ່ອນນັ່ງ ທີ່ຢູ່ໃກ້ໆກັບເວທີຂອງງານ... ທີີ່ມີອາເລັກນັ່ງຢູ່ບ່ອນັ້ນຢູ່ແລ້ວ 
ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ນ້ອຍທີ່ກັບເຕົ໋າທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນຊຸດອອກງານແບບເຕັມຍົດ ໂດຍທີ່ຝ່າຍກຳລັງຢູ່ໃນຊູດສີຂາວທີ່ເຂົ້າກັບສີຜິວ ແວ່ນຕາທີ່ເຄີຍໃສ່ປະຈຳກໍ່ເຖືອກປົດອອກແລ້ວປ່ຽນມາໃສ່ຄອນແທັກເລັນແມນ ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າໂຕໂດດເດັ່ນທີ່ສ່ວນສຸດເທົ່າທີ່ຂ້ອຍເຄີຍເຫັນ ສ່ວນຝ່າຍຍິງກໍ່ກຳລັງຢູ່ໃນຊຸດເດຣສສີບົວ ລາມຮອດເຂົ່າ ແຕ່ງຫນ້າອ່ອນໆ ເຂົ້າກັບບຸກຄະລິກຂອງຕົນ ເຊິ່ງທັງສອງຄົນກໍ່ບໍ່ລືມ ເຮັດຫວານໃສ່ກັນຕາມແບບສະບັບ ໂດຍທີ່ບໍ່ເກງໃຈພວກຄົນໂສດຄືພວກຂ້ອຍທີ່ນັ່ງອິດສາຢູ່ນີ້ເລີຍ
"ຂໍໂທດເດີ້ ກະລຸນາອອກຈາກໂລກຂອງພວກເພິ່ນແລ້ວຫັນມາສົນໃຈພວກເຂົາສອງຄົນແດ່" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເອີ່ຍຂຶ້ນ ຫລັງຈາກທີ່ສອງຄົນພາໂຕເອງມານັ່ງລົງທີ່ໂຕະຂ້ອຍ 
"ແມ່ນແລະ" ເມເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ຫລັງຈາກນັ້ນ "ພວກເຂົາສອງຄົນຍັງນັ່ງຫົວໂດ່ຢູ່ໃດ໋"
"ແນວຄົນມັນຮັກກັນເດແມ່ນບໍ່ເຕົ໋າ" ຫັນໄປສົ່ງຍິ້ມຫວານໆໃຫ້ວ່າທີ່ແຟນຈົນປາກຊິຈີກ
"ແມ່ນ" ເອີ້ ເອົາກັນເຂົ້ໄປ!!
"ເອີ້ໆ... ຮູ້ແລ້ວແລະ.... ວ່າແຕ່ຈົບໄປຊິພາກັນໄປຮຽນຫຍັງແດ່" ຂ້ອຍປ່ຽນປະເດັນໃຫມ່ ເພາະບໍ່ຢາກຈະຈົມຢູ່ນຳເລື່ອງຄວາມຮັກ ຂອງສອງຄົນນີ້ ເພາະວ່າມັນອິດສາ ແລ້ວຈາກນັ້ນບໍ່ດົນເຕົ໋າກໍ່ຕອບຂຶ້ນກ່ອນຫມູ່
"ເຂົາຊິຮຽນສະຖາປັດ"
"ດີເນາະ ເຫມາະກັບເພິ່ນລະ ແລ້ວເພິ່ນເດນ້ອຍ" ຂ້ອຍຫັນໄປຖາມນາງ
"ເຂົາຫວາ ຊິຮຽນບໍລິຫານ ພໍດີເຂົາຕ້ອງເຂົ້າໄປເຮັດວຽກໃນບໍລິສັດນຳ"
"ອື້ມ ກະຄັກ ອາເລັກ ເພິ່ນເດ ຄິດແລ້ວບໍ່ວ່າຊິໄປຮຽນຫຍັງ"
      "ກະຊິຮຽນບໍລິຫານຄືນ້ອຍຫັນແລະ... ພໍດີຕ້ອງຖືກບັງຄັບໃຫ້ຮຽນ ກະເລີຍຕ້ອງໄດ້ຮຽນ"
      "ອີກແລ້ວຫວາຫັ້ນ....... ຫນີບໍ່ພົ້ນກັບການບັງຄັບເລີຍເນາະ"
      "ອື້ມ" ຕອບງຶກຫົວແບບເບື່ອຫນ່າຍ
     "ແລ້ວເພິ່ນເດ ເມ ຄິດອອກລະບໍ່ວ່າຊິໄປຮຽນໃສ"
     "ເຂົາຫວາ ຊິຮຽນການຕະຫລາດ... ເຫັນຫມູ່ລຸ້ນເອື້ອຍຮຽນຈົບແລ້ວມີວຽກເຮັດເງິນຫລາຍ ເຂົາກະເລີຍຢາກຮຽນ"
"ດີໆຊັນ... ສ່ວນເຂົາ" ຂ້ອຍສະເຫນີໂຕ "ຊິຮຽນອັກສອນສາດວິຊາພາສາລາວຫັ້ນແລະ"
ອື້ມ... ພວກທີ່ເຫລືອງຶກຫົວພ້ອມກັນ ຈາກນັ້ນພວກຂ້ອຍກໍ່ນັ່ງສົນທະນາຕາມພາສາຫມູ່ ໂດຍທີ່ມີນັກຮຽນທີ່ຈະຈົບລຸ້ນນີ້ ປ່ຽນພຽນກັນຂຶ້ນສະແດງເທິງເວທີເພື່ອເປັນການອຳລາ ຂ້ອຍແນມເບິ່ງບັນຍາກາດອ້ອມໆໂຕ ພາງນຶກເຖິງໃຜຄົນຫນຶ່ງມາໃນຫ້ວງຂອງຄວາມຊົງຈຳ ເຖິງວ່າເຈົ້າໂຕຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ນຳຂ້ອຍແລ້ວກໍ່ຕາມ ແຕ່ລາວຍັງຄົງຢູ່ໃນໃຈຕະຫລອດໄປ
"ດຽວເຂົາຂຶ້ນໄປຮ້ອງເພງກ່ອນເດີ້ ຮັບຮອງມີເຊີ້ໄພຣສ໌ແນ່ນອນ"
ອາເລັກແລະເຕົ໋າຂໍອະນຸຍາດພວກຂ້ອຍ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງຂຶ້ນໄປເທິງເວທີຫລັງຈາກນັ້ນ ໂດຍທີ່ມີສຽງຕົບມືຖືກໃຈດັງຂຶ້ນ ສະຫນັ່ນທົ່ວຫ້ອງສະໂມສອນ
"ມີເພງຫນຶ່ງທີ່ກຸ່ມອາມີໂກ້ ເອົາໄປຮ້ອງຕະຫລອດ ເຊິ່ງເພງນີ້ມັນກໍ່ມີຊື່ວ່າເພງ  Contigo en la distancia"
ອາເລັກ ເອີ່ຍຄຳປາໃສຫລັງຈາກທີ່ຂຶ້ນກຽມຮ້ອງເພງໄວ້ແລ້ວ ແຕ່ແປກທີ່ ອາເລັກຖອຍອອກມາຈາກໄມ ທັງທີ່ລາວຈະເປັນຄົນຮ້ອງ ຜ່ານໄປບໍ່ດົນໄຟກໍ່ຖືກດັບລົງ ໂດຍທີ່ມີສຽງຂອງຜູ້ຄົນອຸທານກັບສະຖານະການຕອນນີ້ ຈາກນັ້ນສຽງດົນຕົນກໍ່ເລີ່ມດັງຂຶ້ນ ແລ້ວມີສຽງນັກຮ້ອງດັງຕາມມາ
No existe un momento del dia
ພໍແຕ່ຂຶ້ນປະໂຫຍກທຳອິດ ຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມເຕັ້ນຂຶ້ນແຮງທັນທີ ໃນເມື່ອສຽງຂອງຄົນຮ້ອງ ມັນແມ່ນສຽງຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງ ທີ່ຂ້ອຍຮູ້ຈັກດີທີ່ສຸດ
En que pueda apartarte de mi
ພໍຮອດປະໂຫຍກທີ່ສອງ ແສງໄຟກໍ່ຖືກສາດສ່ອງລົງຄົນຮ້ອງ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຊາຍຜິວຂາວ ໂຕສູງໆ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນສູດສີດຳ ຕັດກັບສີຜິວ ໄດ້ຊັກສາຍຕາມາຫາຂ້ອຍຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ເຫມືອນຈະສົ່ງຄວາມຫມາຍຕາມເນື້ອເພງມາທາງນີ້  ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງລຸກຂຶ້ນອອກຈາກຕັ່ງທັນທີ ກ່ອນຈະລັງນ້ຳຕາອອກມາອາບສອງແກ້ມໂດຍບໍ່ຮູ້ໂຕ
El mundo parece distinto Cuando no estas, junto a mi  

No hay bella melodia En que no surgas tu

Ni yo guiero escucharla Si no la escuchas tu

Es que te has convertido

En parte de mi alma Ya nada me consuela

Si no estas tu tambien Mas alla de tus labios

Del sol y las estrellas

Contigo en la distancia Amado mio, estoy

ເມື່ອຈົບສຽງເພງ ສຽງຕົບມືກໍ່ດັງຂຶ້ນມາຫລັງຈາກນັ້ນ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງເບິ່ງຄົນທີ່ຢູ່ເວທີໂດຍທີ່ນ້ຳຕາຍັງໄຫລອອກມາ
"ສົມທີ່ແມ່ນເຊີ້ໄພຣສ໌ຂອງອາເລັກແທ້ໃດ໋ເນາະ" ເມງ່ຽງຫົວມາບອກຂ້ອຍຂ້າງຫູ ພາງຍິ້ມອອກມາຫວານໆ ເປັນການເຕື່ອນສະຕິໃຫ້ຂ້ອຍຫລຸດຈາກພະວົງ
"ບົວ ເຂົາວ່າ ໄປຫາລາວຢູ່ເທິງຕໍ່ຫນ້າເວທີເລີຍແມ໋"
ນ້ອຍຍົວະຂ້ອຍກ່ອນທີ່ນາງຈະລາກຂ້ອຍມາຢື່ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເວທີ ໂດຍທີ່ມີຊາຍຫນຸ່ມທີ່ຮ້ອງເພງມື້ກີ້ ຄ່ອຍໆກ້າວຂາລົງມາ ຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍເຊັ່ນກັນ...
ຂ້ອຍຍົກມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍຂຶ້ນໄປສຳພັດໃບນ້າລາວເບົາໆ ເຫມືອນຈະບໍ່ເຊື່ອສາຍຕາຂອງຕົນເອງ ສ່ວນອີກຝ່າຍກໍ່ກຸມມືຂ້ອຍໄວຄ່ອຍໆ...
"ຮຶກ... ເພິ່ນຟື້ນຕັ້ງແຕ່ມືໃດ ແລ້ວເພິ່ນຟື້ນຂຶ້ນມາໄດ້ແນວໃດ" ຂ້ອຍຖາມທັງນ້ຳຕາ ເກັ່ງຄ່ອຍໆຍິ້ມອອກມາຈາງໆ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນ
"ເຂົາຟື້ນຂຶ້ນມາມື້ນີ້.... ມື້ທີ່ເພິ່ນຂຽນໄດອາລີ່ໃຫ້ເຂົາວ່າ ຢາກໃຫ້ເຂົາມາສະແດງຄວາມຍິນດີນຳເພິ່ນ ທີ່ເພິ່ນຮຽນຈົບແລ້ວ ສ່ວນທີ່ເຂົາຕື່ນມາໄດ້ນັ້ນ ເພາະວ່າມີສຳຄົນຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດໄດ້ພາວະນາຂໍເຂົາກັບມາຫາລາວທຸກມື້ ເຂົາກະເລີຍກັບມາ ຕາມຄຳພາວະນາຂອງຄົນໆນັ້ນ"
ຂ້ອຍຢຸດນິ້ງເກັ່ງເວົ້າແຕ່ຢ່າງດຽວ ໂດຍທີ່ລາວກໍ່ເລື່ອນມືມາເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນ ເປັນການເປີດໂອກາດໃຫ້ ເກັ່ງເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່
"ເຂົານິຊົ່ວຂະຫນາດເລີຍວ່າບໍ່ ມັກເຮັດໃຫ້ເພິ່ນໄຫ້ຕະຫລອດ "
"ຮຶກ ແມ່ນຫັ້ນແລະ ເພິ່ນຊົ່ວທີ່ສຸດ ເຮັດໃຫ້ເຂົາຖ້າເພິ່ນປານຄົນຜີບ້າ ເຮັດໃຫ້ເຂົາໄຫ້ຫາເພິ່ນເກືອບທຸກມື້ ຮືໆໆ" 
"ເຂົາຂໍໂທດ" ເກັ່ງເອີ່ຍອອກມາດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ແຜ່ວເບົາ "ແຕ່ຕໍ່ໄປ ເຂົາສັນຍາວ່າຈະເບິ່ງແຍງເພິ່ນໃຫ້ດີທີ່ສຸດ"
"ຮຶກ ເພິ່ນສັນຍານຳເຂົາລະເດີ້"
"ໂດຍ ເຂົາສັນຍາ ເຂົາຊິຮັກເພິ່ນໄປຈົນຕາຍເລີຍ"
ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ພາຮ່າງກາຍຕົນເອງເຂົ້າໄປແນບເອິກລາວໄວ້ທັນທີ ທ່າມກາງຜູ້ຄົນເປັນຮ້ອຍຢືນເບິ່ງພວກຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ ຂ້ອຍແນມເຫັນບາງຄົນທີ່ລັງນ້ຳຕາ ພ້ອມກັບເຊັດມັນອອກ ແບບດຽວກັບຂ້ອຍ ຈາກນັ້ນ ອາເລັກກໍ່ເລີ່ມຕົບມືຂຶ້ນ ເປັນເຊິງການຊວນໃຫ້ພວກເທື່ອທຳຕາມ ສ່ວນເກັ່ງກໍກອດຂ້ອຍຕອບໄວ້ຢ່າງແຫນ້ນໆ ໂດຍທີ່ມີສຽງຮ້ອງໂຮດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ຂອງທຸກຄົນໆດັງຕາມມາຕິດໆ
 
ແລະສຳຫລັບໄດອາລີ້ທີ່ຂ້ອຍຈະຂຽນມື້ນີ້: ຂ້ອຍຢາກຈະບອກໄວ້ເລີຍວ່າ ມື້ນີ້ແມ່ນມີ້ທີ່ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກ ເຊິ່ງຄວາມສຸກຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ສາມາດບັນລະຍາຍເປັນຄຳເວົ້າໄດ້ເລີຍ ຂ້ອຍຮູ້ພຽງແຕ່ວ່າ ຄົນທີ່ກຳລັງຂ້ອຍກອດຢູ່ຕອນນີ້ ລາວໄດ້ກັບມາເຮັດໃຫ້ໂລກຂ້ອຍເລີ່ມຫມຸນອີກຄັ້ງ

.

.

.

ບໍ່ຮູ້ຍັງຈືເລື່ອງນີ້ໄດ້ບໍ່ ແຕ່ຂຶ້ນມາສົດໆ ເປັນຕອນພິແສ່

ແດ່ຄົນທີ່ອ່ານເລື່ອງຂອງປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງ

ຈັງໃດກະຝາກເມັ້ນຕອນນີ້ແດ່ເດີ້

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 9, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

ຕອນອາວະສານ

 ທັນວາ Part

 

ໂລກຂອງຂ້ອຍມັນກັບມາຫມຸນອີກຄັ້ງຕັ້ງແຕ່ທີ່ມີອາເລັກເຂົ້າມາໃນຊີວິດ ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ປັບຄວາມເຂົ້າໃຈກັນ... ມີຫລາຍຄົນບອກວ່າ ເວລາທີ່ເຮົາຮັກໃຜຈັກຄົນຫນຶ່ງ ເຮົາຈະຮັກເຂົາເຈົ້າໄດ້ພຽງຄັ້ງດຽວ... ຫາກຄວາມຈິງ ມັນບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນສຳຫລັບຂ້ອຍ ໃນເມື່ອເລື່ອງລາວຂອງຂ້ອຍກັບເຈົ້າໂຕກຳລັງດຳເນີນໄປຢ່າງງົດງາມ ເຖິ່ງແມ່ນວ່າບາງເທື່ອ ພວກຂ້ອຍສອງຄົນຈະທະເລາະຜິດຖຽງກັນກໍ່ຕາມ ແຕ່ໃນທີ່ສຸດພວກຂ້ອຍກໍ່ຫັນຫນ້າເຂົ້າມາລົມກັນໃຫມ່

ໂດຍສະເພາະຕອນນີ້

"ປິ໋ບ" ຂ້ອຍຈັບບີໂຫມດທີ່ວາງຢູ່ເທິງໂຕະຂຶ້ນມາປ່ຽນຊ່ອງ ຂະນະທີ່ນັ່ງລົງໂຊຟາຂະຫນາດໃຫຍ່ຂ້າງໆມັນ

"ເຮີ້ຍ!! ຂ້ອຍກຳລັງເບິ່ງເຕະບານຢູ່ໃດເຈົ້າຊິປ່ຽນຊ່ອງໄປເຮັດຫຍັງເກາະ!" ອາເລັກຫັນມາຮ້າຍຢ່າງຫົວເສຍ

"ແນວຂ້ອຍຊິເບິ່ງຫນັງ ຕອນນີ້ແຮງກຳລັງມວນ... ສ່ວນເຈົ້າຫັ້ນໄປເຮັດວຽກບ້ານໄດ້ແລ້ວ ຈັກຫນ້ອຍກະຊິເສັງຈົບແລ້ວນິ"

"ຊົ່ວຊິເສັງກະອີກຫລາຍອາທິດ ວຽກບ້ານມື້ນີ້ກະບໍ່ມີ ບໍ່ຈຳເປັນຈະເຮັດກະໄດ້" ອາເລັກຖຽງ (ເບິ່ງມັນເວົ້າແມ໋...​ reader ຢ່າເອົາເປັນແບບຢ່າງເດັດຂາດ?

"ຄັນບໍ່ມີ ກະຊອກຫາອ່ານບົດຮຽນກຽມໄວ້ ດຽວຈັກຫນ້ອຍຊິເສັງບໍ່ຜ່ານແລະ"

"ເອີ້ ຊິແຊ່ງຂ້ອຍກະເຊີນ!!" ອາເລັກລຸກຂຶ້ນບັນດານໂທສະໃສ່ຂ້ອຍແບບບໍ່ເວັ້ນຫນ້າ

"ອ້າວເຮີ້ຍ!! ຂ້ອຍກະເວົ້າເຕືອນຊື່ໆ ຈັກຊິຮ້ອງສຽງດັງເຮັດຫຍັງເກາະ ຂ້ອຍລຳຄານຫູຊິຕາຍແລ້ວນິ" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະລຸກຂຶ້ນ ເພື່ອລະບາຍອາລົມໂມໂຫຄືກັນ ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະແມ່ນຄົນເລີ່ມເລື່ອງ ແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງກະບໍ່ໄດ້ຮ້າຍແຮງ ຈົນເຮັດໃຫ້ອີກຝ່າຍປ່ວງບ້າຂຶ້ນ ແບບນີ້

"ແນວຂ້ອຍມັນເປັນຄົນລຳຄານເດ ເຮັດຫຍັງກະຜິດຕະຫລອດ!!"

"ອາເລັກ!! ຂ້ອຍກະເວົ້າເຕື່ອນ ເຂົ້າໃຈບໍ່ ຄຳວ່າເຕື່ອນຫັ້ນນະ ຈັກຊິຈິງຈັງເຮັດຫຍັງວະ!!

"ເອີ້ ກະໄດ້ ຂ້ອຍຜິດເອງ ພໍໃຈເຈົ້າລະບໍ່!!"

"ບໍ່ພໍ່ໃຈໂວ້ຍ........" ຂ້ອຍແຮກປາກໃສອີກຝ່າຍຈົນສຸດສຽງ "ເຈົ້າເປັນເກ໊າະ ຫ໊ະ!! ເລື່ອງມັນກະບໍ່ໄດ້ຫນັກຫນາເອົາແທ້ເອົາວ່າຈັກຫນ້ອຍ ຄົນລະເມື່ອຍນຳຄົນແບບເຈົ້າເດ"

"ຄົນແບບຂ້ອຍ??" ທວນຄຳຖາມດ້ວຍສີຫນ້າໂມໂຫ ເອີ້ໂມໂຫເຂົ້າໄປ!! "ຄົນແບບຂ້ອຍມັນເປັນແບບໃດ??"

"ກະເຮັດໂຕເອງຫນ້າບໍ່ເຫດຜົນຄືຕອນນີ້ນິເດ!!

"ເອີ້ ຂ້ອຍມັນຄົນບໍ່ມີເຫດຜົນ... ຄັນເຈົ້າອົດບໍ່ໄດ້ກະບໍ່ຕ້ອງອົດ"

"ຂ້ອຍກະອົດບໍ່ແທ້ໆຫັ້ນແລະ!!.... ເຮ້ຍເອີ້ຍ!! ມຶ້ນີ້ແມ່ນວັນເຮ້ຍຫຍັງວະ...​ ຜິດນຳລູກຄ້າຍັງມາພໍ ກັບມາຍັງມາຖຽງນຳຄົນເປັນບ້າຄືເຈົ້າ"

"ຫຶ ມື້ນີ້ແມ່ນວັນເຮ້ຍແທ້ໆຄືເຈົ້າເວົ້າຫັ້ນແລະ... ຮຶກ" ມັນເວົ້າຂຶ້ນທັງນ້ຳຕາທີ່ໄຫລຊຶມອອກມາ ກ່ອນທີ່ຈະຫມຸນໂຕໄປ ແຕ່ເລື່ອງມັນຍັງບໍ່ທັນຈົບ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຈັດການປັນຫາໄຫ້ມັນຈົບເທື່ອ ສະນັ້ນມັນບໍ່ມີສິດໄຫ້ ແລະບໍ່ມີສິດຫນີໄປໃສທັງນັ້ນ

"ຢຸດ" ຂ້ອຍແລ່ນເຂົ້າໄປຂວາງມັນໄວ້ "ຊິຫນີໄປໃສ"

"ໄປໃສມັນກະເລື່ອງຂອງຂ້ອຍ" ສຸດຄວາມມັນກໍ່ກຽມຈະຍ່າງ ແຕ່ວ່າຢູ່ບໍ່ຢູ່ກໍ່ໄຟດັງລົງເສຍກ່ອນ

"ຟຶບ"

"ເຮີ້ຍ!!..." ອາເລັກແຂກຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຕົກໃຈ ແຕ່ວ່າມັນບໍ່ໄດ້ອຸທານລ້າໆມັນຍັງດຶງໂຕຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດອີກແຫນ້ນ ໃນເມື່ອມັນຢ້ານຄວາມມືດທີ່ສຸດ

"ປ່ອຍຂ້ອຍແມ່ ຂ້ອຍຫາຍໃຈບໍ່ອອກ" ຂ້ອຍບອກເຈົ້າໂຕຜ່ານຄວາມມືດ ພາງໃຊ້ມືດັນອາເລັກເລັກສຸດແຮງ ແຕ່ມັນກໍ່ບໍ່ຕອບຕາມທີ່ຕ້ອງກັນ ນອກຈາກຈະກອດຂ້ອຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ຈາກທີ່ຄຽດໃຫ້ກັນມື້ກີ້ ຄວາມຢ້ານມັນສ້າງກຳແພງຂຶ້ນຕັນໄວ້ຫມົດ

"ບໍ່ ຂ້ອຍບໍ່ປ່ອຍ" ປັດຕິເສດຫົວແຂງ

"ບໍ່ປ່ອຍແລ້ວຂ້ອຍຊິເອົາຫຍັງມາໄຕ້ວະ!! ແຮງມືດຕອນນີ້"

ກະໄດ້ ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ປ່ອຍຂ້ອຍ ແລ້ວອີກບໍ່ດົນກໍ່ມີສຽງຫນຶ່ງດັງຂຶ້ນ

 

 

 

 

 

"Happy birth day to you happy birthday to you happy birthday

happy birthday happy birthday to you"

 

ສຽງຮ້ອງເພງດັງຂຶ້ນພ້ອມກັບການປະກົດຕົວຂອງຫລາຍຄົນໃນກຸ່ມພວກຂ້ອຍ ໂດຍທີ່ເອກອາສາຖືເຄັກຂະຫນາດໃຫຍ່ ພ້ອມກັບທຽນສິບແປດເຫລັ້ມທີ່ບົ່ງບອກເຖິງອາຍຸຂອງອີກຝ່າຍ... ຈາກທີ່ອາການຢ້ານກົວມື້ກີ້ນີ້ມັນກໍ່ປ່ຽນມາຍິ້ມແທນ

"happy birthday happy birthday to you"

"ອະທິຖານແມ່" ຂ້ອຍບອກໃນຂະນະທີ່ສຽງເພງສິ້ນສຸດລົງ ສ່ວນເຈົ້າຂອງວັນເກີດກໍ່ງຶກຫົວກ່ອນຈະອະທິທານແລ້ວກໍ່ເປົ່າເຄັກ

"ເຢ່!!" ສຽງຕົບມືຢ່າງຊົມເຊີຍດັງຂຶ້ນສະນັ່ນໄປທົ່ວ ພ້ອມກັບມີຄົນອາສາໄປເປີດໄຟໃຫ້ສະຫວ່າງຂຶ້ນ

"ນຶກວ່າເຈົ້າຊິລືມແລ້ວຊັນດອກ

"ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງລືມງ່າຍໆດອກ ແມ່ນໃຜຊິລືມວັນເກີດຂອງແຟນໂຕເອງວະ... "

"ກະເຈົ້າຫັ້ນເດ!!... ເຈົ້າລືມແລ້ວຫວາມື້ນັ້ນ" 

"ແຮໆ" ຂ້ອຍຍິ້ມແຫ້ງໃຫ້ເຈົ້າໂຕ

"ອື່ມ.... ແລ້ວຂອງຂວັນຂ້ອຍເດ ບໍ່ມີຫວາ"

"ມີ ຫລັບຕາກ່ອນແມ່...."

      "ອຶ້ມ" ອາເລັກງຶກຫົວກ່ອນຈະຫລັບຕາຫລົງ ເມື່ອເຈົ້າໂຕຟັງຄຳສັ່ງຂ້ອຍແລ້ວ ຂ້ອຍກໍ່ໃຊ້ໂອກາດນີ້ຢັ້ງຢີ້ຂາໂຕເອງຂຶ້ນທາບ ຮີມປາກຂອງຕົນທີ່ຮີມປາກບາງຂອງອີກຝ່າຍ ຈາກນັ້ນກໍ່ຖອນຈູບຢ່າງອ່ອນໂຍນ

      "ນີ້ຫວາຂອງຂວັນເຈົ້"າ

      "ອື້ມ ນີ້ແລະ ແຕ່ວ່າຂ້ອຍມີສິ່ງຫນຶ່ງທີ່ ຂ້ອຍຢາກຈະໃຫ້ເຈົ້າອີກ ນັ້ນກໍ່ຄື ຄຳວ່າຮັກ" ຂ້ອຍບອກດ້ວຍສາຍຕາເລິກເຊິ່ງ

      "ຂອບໃຈ ຂອບໃຈທີ່ຮັກຂ້ອຍ ຂ້ອຍໃຈທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າ ໂຕເອງຢາກຫາຍໃຈອີກຄັ້ງເພື່ອໃຜ"

      ແວ໊ະ! ຢາກມີງ້ຽງເດ!! ເຊົາຫວານກ່ອນໄດ້ບໍ່ ອີ່ແຈັກຮ້ອງຂັດ ເຮ້ຍເອີ້ຍ ເອົາກູຕະຫລອດ!!

      "ແມ່ນ" ສ່ວນພວກທີ່ອ້ອມຂ້າງຂ້ອຍສອງຄົນທັງຫລາຍຕ່າງກໍ່ເຫັນດີນຳອີກ

      "ແລ້ວມີຫຍັງຊັນ" ຂ້ອຍຫັນໄປຖາມອາລົມບໍ່ joy

      "ມີ"

      "ມີຫຍັງ"

      "ແດກເບຍ!!...... ເຫັນດີບໍ່ ຖາມຫາສຽງນຳຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງ"

      "ເຫັນດີ...." ແລະພວກທີ່ເຫລືອກໍ່ຕອບສະຫນອງ

                   ຈາກນັ້ນພວກມັນກໍ່ດຶງແຂນເຂົ້າໄປຮ່ວມວົງແລ້ວກໍ່ພາກັນດື່ມແລະຮ້ອງເຮຢ່າງເມົາມັນ ໂດຍທີ່ມີອາເລັກຢູ່ຄຽງຂ້າງຂ້ອຍແບບນີ້ ຕະຫລອດໄປ

 

 

 

 ນ້າ part

 

ຂ້ອຍປີກໂຕອອກມາຈາກວົງເຫລົ້າ ຈາກນັ້ນກໍ່ມຸ່ງຫນ້າມານັ່ງທີ່ຊິ່ງຊ້າຂະຫນາດຍາວຢູ່ຫລັງເຮືອນຂອງອ້າຍເລ້ ເນື່ອງຈາກ ຂ້ອຍຢາກຫາບ່ອນທີ່ມີບັນຍາກາດສະຫງົບໆ ເພື່ອທີ່ຈະແນມເບິ່ງດາວແລະພະຈັນ ໃນຂະນະທີ່ພວກມັນກຳລັງສ່ອງແສງ ເປັ່ງປະກາຍເທິ່ງທ້ອງຟ້າ

 

 

 

"ຄືອອກມານັ່ງຢູ່ນີ້ຄົນດຽວ" ສຽງທຸ້ມໃຫຍ່ຂອງເອກດັງຂຶ້ນ ຈາກນັ້ນກໍ່ພາໂຕເອງມານັ່ງລົງຂ້າງໆຂ້ອຍ

"ກະມານັ່ງຫລິ້ນຊື່ໆນີ້ແລະ ຢາກອອກມານັ່ງເບິ່ງທ້ອງຟ້າ"

     "ກະຈະໂລແມນຕິກຄົນດຽວວ່າຊັ້ນ"

"ແມ່ນຕິ... ພໍດີທ້ອງຟ້າຕອນນີ້ມັນງາມກະເລີຍຢາກເບິ່ງ"

"ຫວາ...."

"ອື້ມ... ເອີ້ເຂົາມີເລື່ອງຫນຶ່ງຈະຖາມເພິ່ນນະ"

     "ຖາມວ່າ"

     "ເລື່ອງແຕ່ງງານຂອງເຮົາ....... ເພິ່ນຊິແຕ່ງຫລືວ່າໂຈະມັນໄວ້ແບບນີ້ເລີຍ"

     "ອື່ມ.... ເລື່ອງນິ້ກະແລ້ວແຕ່ເພິ່ນ..... ເພາະວ່າເຂົາແນວໃດກະໄດ້... ແຕ່ຄັນໃຈຈິງແທ້ ເຂົາກະຢາກຈະແຕ່ງກັບເພິ່ນ ກັບຄົນທີ່ເຂົາຮັກທີ່ສຸດແລະພ້ອມຈະໃຊ້ຊີວິດໄປນຳກັນຈົນຕາຍເລີຍຕອນນີ້ ເປັນຈັງໃດ ຊຶ້ງບໍ່" ຫັນມາຖາມດ້ວຍຮອຍຍິ້ມຫວານໆ

      "ອຶ້ມ... ກະຊຶ້ງ ຖ້າເພິ່ນຢາກຈະແຕ່ງກະຕາມໃຈເພິ່ນ ເພາະວ່າເຂົາກະຮັກເພິ່ນຄືກັນ"

      "ໂດຍ...​ ຂອບໃຈທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນເຈົ້າຊູ້ຮູ້ຈັກຮັກແທ້.... ແລະເຂົາກະສາບານວ່າຊິຮັກເພິ່ນຕະຫລອດໄປ"

      "ທີ່ຈິງເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງສາບານກັບເຂົາກະໄດ້.... ເພາະວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງມັນບໍ່ແນ່ນອນຄືເຂົາເຄີຍເວົ້າຫັ້ນແລະ... ຂໍແຕ່ເພິ່ນດູແລເບິ່ງແຍງ ຮັກກັນ ແລະເປັນກຳລັງໃຈໃນເວລາທີ່ເຂົາຮູ້ສຶກ ກະພໍ ສ່ຳນີ້ມັນກະເຮັດໃຫ້ຊີວິດເຂົາມີຄ່າແລ້ວ"

      "ໂອເຄ ກະໄດ້...."

"ເອີ້ ແລະເຂົາມີເລື່ອງຫນຶ່ງຈະບອກເພິ່ນອີກ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍທ່າທາງພະອືດພະອົມ

"ຄື??"

"ອ໊ວກ!!" ແລ້ວມັນກໍ່ມາແບບກະທັນຫັນ

"ອ໊າກ!! ເຕັມໆຫນ້າເຂົາເລີຍ!! ບອກແລ້ວແມ່ນບໍ່ວ່າຫ້າມດື່ມ!!

"ທີ່ຮັກ, ເຂົາຂໍໂທດ"

 

 

 

 

 

 

 

.

.

.

ເອົາມາລົງຕອນຈົບແລ້ວເດີ້ ເລື່ອງນີ້ມີຄົນບອກວ່າ

ມ່ວນກວ່າທຸກເລື່ອງທີ່ຂຽນມາ ຂອບໃຈທີ່ເຂົ້າມາອ່ານ

ຂອບໃຈທີ່ເຂົ້າມາຄອມເມັ້ນ ຂອບໃຈທີ່ເຮັດໃຫ້ ປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງ

ມີກຳລັງໃຈຂຽນນິຍາຍຕອນຕໍ່ໄປ

 

 

ຈົບບໍລິບູນ

 

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 8, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສີ່ສິບສອງ

ລົງເອີຍກັນແລ້ວ

 

ເອກເຄີຍບອກຂ້ອຍວ່າ ໃນເວລາທີ່ຜູ້ຍິງທີ່ມີອາລົມຄຽດໆ ມັກຈະພາກັນມາເລາະຫລິ້ນ... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໃຊ້ໂອກາດທີ່ມີແຕ່ຄວາມເບື່ອຫນ່າຍນີ້ ອອກມາຍ່າງເລາະຕະຫລາດມືດ ເຊິ່ງປະກອບໄປດ້ວຍຫລາຍເຕັ້ນຂະຫນາດໃຫຍ່ ທີ່ກາງຂຶ້ນສອງຝາກທາງ ແຕ່ລະເຕັ້ນຈະວາງຂາຍອາຫານ ແລະສິນຄ້າພື້ນເມື່ອງແບບຫລາກຫລາຍສີສັນ ສຸດແສນຈະສວຍງາມ... ໂດຍສະເພາະໃນເວລາທີ່ທ້ອງຟ້າປະດັບປະດາຈາກແສງດາວແລະດວງຈັນ.... ເຖິງແມ່ນວ່າບັນຍາກາດຂອງຂ້ອຍ ມັນຈະງົດງາມແລະໂຣແມນຕິກ ແຕ່ຈັງໃດ ມັນກໍ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກດີພໍປານໃດ

ເຊິ່ງໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຍ່າງເລາະດ້ວຍຄວາມເພີດເພີນຢູ່ນັ້ນ ກໍ່ມີເດັກນ້ອຍຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງມາດຶງແຂນຂ້ອຍໄວ້ກ່ອນ

"ເອື້ອຍໆ..."

"ຮື້ມ?..." ຂ້ອຍຫັນໄປຕາມຕົ້ນສຽງ ພ້ອມກັບສຳຫລວດເດັກຄົນນີ້ຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ ທີ່ມາດ້ວຍເສື້ອສີຂາວ ກະໂປ່ງແບບຊົນເຜົ່າສີແດງ ໃບຫນ້າຂາວໆມົນໆ ຫນ້າຮັກ ກຳລັງຢື່ນຖົງເຂົ້າຫນົມມາໃຫ້ຂ້ອຍ

"ໃຫ້ເອື້ອຍຫວາ" ຂ້ອຍກົ້ມໂຕລົງໄປຖາມ

"ໂດຍ ມີຄົນຝາກມາໃຫ້ເອື້ອຍ" ເວົ້າພ້ອມກັບຍື່ນເຂົ້າຫນົມມາໃຫ້ ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ຈັບເອົາໄວ້ແບບງົງໆ

"ໃຜ"

"ຫັ້ນເດ" ຂ້ອຍແນມເບິ່ງປາຍນິ້ວຫນ້ອຍທີ່ກຳລັງຊີ້ໄປທາງຫລັງ ໃນຂະນະທີ່ເດັກນ້ອຍຄົນນີ້ກໍ່ຍ່າງຫນີຂ້ອຍໄປ ຈາກນັ້ນກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນ ຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ມາດ້ວຍຊຸດເສື້ອຢືດເບຍລາວສີຂາວ ຜ້າພັນຄໍສີດຳ ໂສ້ງຍີນຂາຍາວ ກຳລັງຍືນຈ້ອງຫນ້າຂ້ອຍແບບບໍ່ວາງຕາ ໂດຍທີ່ເຈົ້າໂຕກຳລັງເຄື່ອນໂຕເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍຊ້າໆ

"ອະ ເອກ" ຂ້ອຍອຸທານຊື່ຂອງຊາຍຫນຸ່ມທີ່ຂ້ອຍຮັກເບົາດ້ວຍຄວາມຕະລຶງພ້ອມກັບພາໂຕເອງລຸກຂຶ້ນຊ້າໆ

ເປັນຫຍັງຄືຫນີອອກມາແບບນີ້ ເອກຖາມດ້ວຍສຽງລຽບໆ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ ຂາທີ່ພະຍາຍາມຈະກ້າວຫນີຕອນນີ້ ມັນພັດໃຊ້ການບໍ່ໄດ້ເລີຍ

"ຄື ເອີ່ ເຂົາ... ແມ້ນແຕ່ສຽງຂ້ອຍກໍ່ຍັງຄວບຄຸມບໍ່ໄດ້"

"ສ້າງປັນຫາແລ້ວຄິດຈະຫນີຊັ້ນຫວາ!!... ເພິ່ນບໍ່ຄິດທີ່ຈະສົນໃຈຄົນອື່ນເລີຍແມ່ນບໍ່" ຖາມດ້ວຍແວວຕາເສົ້າໆ

ແລະປະໂຫຍກທີ່ເອກໄດ້ຖາມມານີ້ຕ່າກີ້ ມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມເອກຫມົດ ເຮັດຫຍັງກໍ່ບໍ່ເຄີຍສົນໃຈອີກຝ່າຍເລີຍ ທັງທີ່ເຈົ້າໂຕທຸ້ມເທກັບຂ້ອຍປານນີ້ ຂ້ອຍຍັງຄິດທີ່ຈະຄຽດແຄ້ນນຳໄດ້ ຊິວ່າໄປ ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບປີສາດຕົນຫນຶ່ງແທ້ໆ

"ຮຶກ ເຂົາຂໍໂທດ ຮຶກ" ນ້ຳຕາແຫ່ງຄວາມສົມເພດຖືກປ່ອຍອອກມາອາບແກ້ມແບບບໍ່ອຽງອາຍ... ຍິ່ງເຫັນຫນ້າຊາຍຫນຸ່ມຄົນນີ້ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກລະອາຍໃຈໂຕເອງທີ່ສຸດ

"ບອກຈັກເທື່ອລະ ວ່າບໍ່ຕ້ອງໄຫ້" ເອກເອີ່ຍບອກດ້ວຍສຽງທີ່ອ່ອນລົງ ຈາກນັ້ນກໍ່ຄ່ອຍໆເລື່ອມືມາເຊັດນ້ຳຕາຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນ

ເຫັນແລ້ວເຂົາແຮງເຈັບກວ່າເພິ່ນຫລາຍລ້ານເທົ່າ ເອກຍັງຄົງສະແດງກິລິຍາທ່າທາງອ່ອນໂຍນແບບທີ່ຜ່ານມາ... ເຊິ່ງມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກບໍ່ເຂົ້າໃຈຕົນເອງ ເປັນຫຍັງອີກຝ່າຍຕ້ອງເຮັດແບບນີ້ນຳຂ້ອຍ ທັງທທີ່ຂ້ອຍທຳລາຍເຈົ້າໂຕໄວ້ຢ່າງເຈັບແສບ

"ເຮັດຫນ້າແບບນີ້ມີຄຳຖາມຈະຖາມເຂົາແມ່ນບໍ່"

"ມີ"

"ຖາມວ່າ??"

"ທີ່ເຮັດຢູ່ຕອນນີ້ ມັນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ" ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສຽງທີ່ແຜ່ວເບົາ

"ກະຫມາຍຄວາມວ່າ ເຂົາຢາກຈັດການເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ມັນຈົບໆໄປ ໂດຍທີ່ມັນບໍ່ຕ້ອງມາຄ້າງຄາແບບນີ້"

"ຖ້າເພິ່ນຊິກັບມາຫາເຂົາອີກນະ ເຂົາຂໍໄດ້ບໍ່ ເຂົາບໍ່ຢາກໃຫ້ມັນເປັນແບບນີ້ອີກ"

"ເພິ່ນຄິດວ່າເຂົາຊິຍອມງ່າຍໆຫວາ... ທຳຮ້າຍຈິດໃຈເຂົາຈົນບໍ່ເຫລືອຫຍັງດີ ແລ້ວຊິຫນີເຂົາໄປງ່າຍແບບນີ້ນິ?"

"ຊິໃຫ້ເຂົາເຮັດໃຫ້ແນວໃດຊັ້ນ!! ແນວເຂົາບໍ່ຫຍັງກ່ຽວຂ້ອງນຳເພິ່ນແລ້ວ ເຂົາຮູ້ວ່າໂຕເອງເຫັນແກ່ໂຕ ທີ່ກຳລັງແລ່ນຫນີນີ້ຄວາມຈິງ ແລະບໍ່ຍອມຮັບຄວາມຈິງ.... ລະຕອນນີ້ນະ ເພິ່ນຊິດ່າຊິແຊງຫຍັງເຂົາກະໄດ້ ເຂົາຍອມ ແຕ່ຫລັງຈາກນັ້ນ ທາງໃຜທາງມັນ ໄດ້ບໍ່"

"ກະແມ່ນຄວາມເພິ່ນຫັ້ນແລະ ເພິ່ນໂຄດເຫັນແກ່ໂຕຂະຫນາດ=ເອກຢຸດເວົ້າໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ "ແບບນີ້ເຂົາຕ້ອງສັ່ງສອນວ່າທີ່ພັນລະຍາໃນອະນາຄົດຂອງເຂົາໃຫມ່ແລ້ວ ຮຶໆ" ເຈົ້າໂຕສົ່ງຍິ້ມຫວານໆ ເອົາຈົນຂ້ອຍມຶນງົງປານໄກ່ຖືກໄມ້ຄ້ອນ 

"ຮຶ?? ຫມະ ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ" ຂ້ອຍຖາມແບບອັດຕະໂນມັດ

"ກະຫມາຍຄວາມວ່າ ບໍ່ມີໃຜໄປແຍກທາງໃຜທາງມັນທັງນັ້ນ ເພິ່ນຕ້ອງຢູ່ນຳເຂົາຄົນດຽວ ແລະຢູ່ນຳກັນຕະຫລອດໄປ" ເອກບອກຂ້ອຍໃນສຽງທີ່ຫນັກແຫນ້ນ ເຖິງຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈຈຸດປະສົງຂອງຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຢູ່ດີ

"ປະ ເປັນຫຍັງ??"

"ອື່ມ...... ຊິຊອກຄຳຕອບໃຫ້ເພິ່ນແນວໃດດີວະ!!" ເອກເຮັດສີຫນ້າທຳທ່າຄິດຫນັກ ແຕ່ວ່າຂ້ອຍບໍ່ມີອາລົມຫລິ້ນນຳ

"ຍັງຊິມາເຮັດຫນ້າກວນອີກ ບອກເຂົາມາດຽວນີ້"

"ເພິ່ນນິໃຈຮ້ອນຕະຫລອດເນາະ... ອື່ມ.... ເອົາເປັນວ່າ ເວລາຜ່ານໄປຫລາຍສ່ຳໃດຄວາມ ຮູ້ສຶກຂອງຂ້ອຍມັນຍັງບໍ່ທັນປ່ຽນແປງ ເຖິງແມ່ນວ່າອະດີດທີ່ຜ່ານມາເພິ່ນຈະເຄີຍເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈັບຊ້ຳປານໃດກໍ່ຕາມ"

"ເປັນຫຍັງ" ຂ້ອຍຖາມແບບນີ້ອີກຄັ້ງ ດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ອ່ອນລົງ ສາຍກໍ່ແນມໄປທີ່ເຈົ້າໂຕເພື່ອຄົ້ນຫາຄຳຕອບທີ່ແທ້ຈິງ

"ອີກລະ ຄຳຖາມນີ້ອີກລະ ບໍ່ມີຄຳຖາມໃຫມ່ແດ່ເບ໊າະ??"

"ເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງມາປ່ຽນເລື່ອງໄດ້ບໍ່" ເອີ່ຍອອກໄປດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ

"ເອີ້ ກະໄດ້.... ກະທີ່ເວົ້າມາທັງຫມົດ ເຂົາກະຫມາຍຄວາມວ່າຕໍ່ໃຫ້ເພິ່ນເປັນແບບໃດເ ຂົາກະຍັງຍອມຮັບຂໍ້ເສຍເພິ່ນໄດ້... ທັງທີ່ຮູ້ວ່າໂຕເອງເປັນຄົນບໍ່ມັກຄົນຫລອກຫລວງ ແຕ່ເຂົາກະຍອມໂງ່ທີ່ຈະນຳເພິ່ນມາ ແທນທີ່ຈະປ່ອຍໄປຫລືກັບໄປແກ້ແຄ້ນເພິ່ນຄືນ... ແຕ່ຮູ້ບໍ່ ເຂົາເຮັດແບບນັ້ນບໍ່ລົງ ແລະບໍ່ກ້າທີ່ຈະທຳຮ້າຍຄົນທີ່ເຂົາຍອມຕາຍແທນໄດ້ ເຂົາໃຈບໍ່ ຮື້ມ"

"ຮຶກ... ເຂົ້າໃຈແລ້ວ" ຂ້ອຍລັ່ງນ້ຳຕາແຫ່ງຄວາມຊາບຊຶ້ງໄຫລລົງອາບແກ້ມທັງສອງຂ້າງຂອງຂ້ອຍອີກຄັ້ງ... ເປັນຫຍັງ ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ຊ່າງເປັນຄົນທີ່ແສນດີເຫລືອເກີນ ດີເກີນກວ່າຄົນບໍ່ມີຄ່າແບບຂ້ອຍບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະຮັກດ້ວຍຊ້ຳ

"ເຮີ່ຍ.....​ບອກແລ້ວແມ່ນບໍ່ວ່າຢ່າໃຫ້ນະ ສຸດຄວາມ" ເອກກໍ່ດຶງຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດທ່າມກ່າງຜູ້ຄົນຫລາຍຄົນທີ່ກຳລັງຍ່າງກາຍໄປກາຍມາ....

"ແນວມັນອົດບໍ່ໄດ້ ຮືໆໆ"  ຂ້ອຍບອກທັງນ້ຳຕາໃນຂະຫນະທີ່ກຳລັງແນບເອິກແຂງແຮງຂອງອີກຝ່າຍ ເປັນຜົນໃຫ້ເສື້ອສີຂາວໆເປື້ອນແຕ່ຮອຍນ້ຳຕາຂອງຂ້ອຍ

"ໂອເຄ ຖ້າຢາກໃຫ້ກະໃຫ້ເທາະ ຕອນນີ້ເຂົາບັງຫນ້າເພິ່ນໄວ້ແລ້ວ ບໍ່ມີໃຜເຫັນເພິ່ນກຳລັງໄຫ້"

ເອກລູບຫົວຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນເພື່ອເປັນການປອບໃຈ... ແລ້ວການກະທຳຂອງເອກ ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າ ໂຕເອງໄດ້ກັບໄປເປັນເດັກຫນ້ອຍຄັ້ງ ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງຜິດ ພໍ່ຂອງຂ້ອຍກໍ່ຈະເຂົ້າມາປອບໃຈແບບນີ້ສະເຫມີ ເຫມືອນກັບທີ່ເອກກຳລັງກອດຂ້ອຍຢູ່ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກປອດໄພແລະອົບອຸ່ນທີ່ສຸດ

"ເຂົາຂໍໂທດ ຮຶກ ເຂົາຂໍໂທດ" ຂ້ອຍພ່ຳບອກໄປຈາກໃຈທີ່ແທ້ຈິງ ໂດຍທີ່ບໍ່ສົນຜູ້ຄົນກາຍໄປກາຍມາຈະສັງເກດເຫັນ ແລະແນມເບິ່ງພວກຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ… ໃນເມື່ອຂ້ອຍຢາກຢູ່ແບບນີ້ ຢາກຮູ້ສຶກອົບອຸ່ນແບບນີ້ ຕະຫລອດໄປ

"ໂດຍໆ ເຂົາຍົກໂທດໄຫ້ເພິ່ນແລ້ວ.... ເຂົາຄຽດໃຫ້ເພິ່ນບໍ່ລົງດອກ "ເອກດັນໂຕຂ້ອຍອອກຄ່ອຍໆ ແລ້ວກໍ່ເລື່ອນມືສາກໆ ມາເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງອ່ານໂຍນອີກຄັ້ງ

"ແຕ່ຈັງໃດເພິ່ນກະຫ້າມຫນີເຂົາໄປແບບນີ້ອີກເດີ້.... ຮູ້ບໍ່ເຂົາຈົນໄຫ້ພຸ້ນນະຕອນທີ່ເພິ່ນຂຽນຈົດຫມາຍໄວ້ໃຫ້ອ່ານຫັ້ນ... ເຂົາລະຢາກໃຫ້ເພິ່ນສັນຍານຳເຂົາ ບໍ່ວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນ ເພິ່ນກະຫ້າມຫລົບຫນ້າກັນ ຫ້າມຫາຍໄປໂດຍທີ່ເລື່ອງມັນຍັງຄ້າງຄາແບບນີ້... ເພິ່ນຊິສັນຍານຳເຂົາໄດ້ບໍ່" ເອກເຮັດສີຫນ້າວອນຂໍດ້ວຍຫນ້າເປັນຕາສົງສານ ເປັນຜົນຂ້ອຍຕອບຕົກລົງເຈົ້າໂຕແບບບໍ່ທັນໄດ້ໄຕຕອງ

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆແທນຄຳຖາມທັງຫມົດ

"ດີລະຊັນ.... ແປວ່າເລື່ອງຂອງເຮົາທັງສອງມັນຈົບແລ້ວແມ່ນບໍ່"

"ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ແລະແລະ... ເລື່ອງນີ້ເຂົາເປັນຄົນຜິດ ເຂົາຕອບເພິນບໍ່ໄດ້"

"ເພິ່ນຊິຫມາຍຄວາມວ່າເຂົາເປັນຄົນຕັດສິນເລື່ອງທັງຫມົດຕົວະ"

"ອື້ມ"

"ໂອເຄ!! ອົາເປັນເລື່ອງນີ້ຈະຖືກຕັດສິນດ້ວຍນິຕິໄນຂອງຂ້ອຍວ່າ ເລື່ອງທັງຫມົດທີ່ຂ້ອງໃຈກັນໄດ້ຖືກຈັດການແລ້ວ ສ່ວນເຮົາທັງສອງກະກັບມາຄືນດີອີກຄັ້ງ ແລະເຮົາທັງສອງຄົນກະຊິຮັກກັນຕະຫລອດໄປ ຕົກລົງບໍ່?"

 

"ຕົກລົງ" ຂ້ອຍບອກຍິ້ມໆ

"ເອີ້ ແຕ່ວ່າເຂົາມີເລື່ອງຫນຶ່ງຈະຖາມເພິ່ນນະ"

"ເລື່ອງຫຍັງ"

"ເຂົາຫນົມທີ່ເຂົາຊືໃຫ້ເພິ່ນນະຢ່າແກວ່ງຖິ້ມເດີ້"

ປະໂຫຍກແບບອ້ອນຂອງເອກທີ່ຖາມມື້ກີ້ນີ້ ເອົາຈົນຂ້ອຍຫົວອອກມາທັນທີ ໃນເມື່ອຂ້ອຍຍັງຈື່ເຫດການທີ່ເອກໄດ້ງໍ້ຂ້ອຍໄດ້ຕອນນັ້ນ

"ຮາໆໆ ຂ້ອຍຫົວແບບບໍ່ມີກັກ ສ່ວນເຈົ້າໂຕພັດມີສີຫນ້າຈິງຈັງ 

"ເຂົາຈິງຈັງໃດນິ... ຮູ້ບໍ່ຊົ່ວເຂົາຊິຊອກຊື້ໄດ້ ໂຄດຍາກຂະຫນາດ ໄຄແດ່ທີ່ເຫັນເດັກຜູ້ຍິງມື້ກີ້ນັ່ງຂາຍຢູ່ສຸດໆທາງຂັນໃດຂຶ້ນພູສີ ກະເລີຍຊື້ມາ"

"ແລະກະໃຊ້ເດັກນ້ອຍນຳອີກແມ່ນບໍ່?? ເພິ່ນຈະແມ່ນບໍ່ອີ່ຕົນນ້ອງມັນເລີຍ"

"ແຕ່ເຂົາໃຫ້ເງິນເປັນສິນນ້ຳໃຈລະໃດ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງເຂົາກະຕົກລົງນຳນ້ອງມັນແລ້ວ"

"ໂດຍໆ....  ວ່າແຕ່ເພິ່ນເທາະ ນຳເຂົາມາຖືກບ່ອນໄດ້ແນວໃດນິ" ຂ້ອຍປ່ຽນປະເດັນທີ່ຢາກຮູ້ທີ່ສຸດຕອນນີ້

"ກະທີ່ເຂົານຳມາຖືກ ຍ້ອນເຂົາຮູ້ວ່າຫົວໃຈຕົວເອງຢູ່ໃສ"

"ແວ໊ະ ເວີ້ລະ!!"

"ເວີ້ຈັງໃດວະ!! ເຂົາເວົ້າຄວາມຈິງໃດ໋ນິ"

"ບອກຈິງມາດີກວ່າ" ຖາມດ້ວຍສີຫນ້າຈິງຈັງ

"ໂອເຄ ດຽວຊິບອກດຽວນີ້ແລະ ກະຫລັງຈາກທີ່ເພິ່ນຫນີອອກຈາກໂຮງຫມໍໄປ ເຂົາກະຊອກເພິ່ນເອົາແທ້ເອົາວ່າ ໂທໄປຖາມຜູ້ນັ້ນຜູ້ນີ້ເກືອບຄົບທຸກຄົນທີ່ເປັນຫມູ່ເພິ່ນ... ບາດເຂົາໂທຫາອ້າຍເພິ່ນລະ ລະກະບອກວ່າເພິ່ນຢູ່ໃສ.... ຖ້າເພິ່ນບໍ່ຫນີໄປອາເມຣິກາ ເພິ່ນກະຫນີມາຫລວງພະບາງ"

"ແລ້ວເພິ່ນຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າເຂົາຫນີມາຢູ່ນິ"

"ກະຮູ້ຍ້ອນວ່າ ຖ້າເພິ່ນຊິຫນີໄປຕ່າງປະເທດ ຢ່າງຫນ້ອຍເພິ່ນກະຕ້ອງກຽມນັ້ນກຽມນີ້ດົນເຕີບ ສະນັ້ນ ເຂົາກະເລີຍເດົາເອົາວ່າເພິ່ນຢູ່ບ່ອນນີ້ແລະ ຈາກນັ້ນເຂົາກະບິນມາຫາເພິ່ນເລີຍ ພໍມາຮອດບ້ານນ້າສາວເພິ່ນລາວກະບອກວ່າເພິ່ນອອກມາເລາະຫລິ້ນຕະຫລາດມືດ... ເປັນຈັງໃດເຂົາສະຫລາດບໍ່?" ຖາມທັງຍິກຄິ້ວເບື້ອງຫນຶ່ງ... ຫຶ ບໍ່ຄ່ອຍຈະຫມັ້ນໃຈໂຕເອງປານໃດເລີຍໃດ໋ຫັ້ນ

"ອື້ມ.... ຫາກະຊິເຫັນໄດ້ເລື່ອງກະຕອນນີ້ແລະ ສ່ວນເວລາອື່ນບໍ່ໄດ້ເລື່ອງ"

"ແຕ່ເຂົາກະມີເວລາຫນຶ່ງທີ່ໄດ້ເລື່ອງໃດ໋ ແລະຖະຫນັດທີ່ສຸດ

"ຄື"

"ເວລາຢູ່ເທິງຕຽງ"

"ວ່າລະ... ແຕ່ວ່າ ເພິ່ນໄດ້ເລື່ອງຕອນໃດວະ!! ຂະຫນາດເພິ່ນມີໂອກາດປານນັ້ນເຂົາຍັງບໍ່ມີລູກລະ ແບຣ່....".. ແຍ່ຫລີ້ນເຢີ້ຍຢັນສຸດໆ ກ່ອນທີ່ຈະພາໂຕເອງແລ່ນຫນີມັນອອກມາໃຫເຕີບ

"ປາດໂທ!! ກ້າເວົ້າໃສ່ເຂົາເສີຍຫວາ ຫຶ ດຽວຊິເສກລູກເຂົ້າທ້ອງເພິ່ນຕອນນີ້ແລະ"

"ຖ້າຢາກເສກກະນຳມາເຂົາມາໃຫ້ໄດ້ແລະ ຮາໆໆ"

"ຫຶ ທ້າເຂົາປານນິ ມື້ນີ້ເພິ່ນບໍ່ລອດແທ້ໆ!! ຮຶໆ"

ສຸດຄວາມເອກກໍ່ແລ່ນຕາມຫລັງມາ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງສົ່ງສຽງຫົວຢ່າງມີຄວາມສຸກ ແບບບໍ່ສົນສາຍຕາຂອງຜູ້ຄົນທີ່ກາຍໄປກາຍມາແຕ່ຢ່າງໃດ... ໃນເມື່ອຄວາມຮັກ ມັກຈະເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາກັບໄປເປັນເດັກນ້ອຍສະເຫມີ

.

.

.

ເອົາມາລົງລະເດີ້ ມື້ວານນີ້ບໍ່ໄດ້ເອົາລົງຊ້ຳ

ພໍດີຄາວຽກແຮງ ແລະແຕ່ນີ້ຕໍ່ໄປ ແຮງຊິຄາຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

ດົນທຈະໄດ້ອັບເທື່ອຫນຶ່ງ ຈັງໃດກະລໍຖ້າແດ່ເດີ້!!

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 7, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສີ່ສິບເອັດ

ຫນີ

 

 

ຫລັງຈາກທີ່ມີລົດບໍ່ມີປ້າຍຂີ່ມາຕຳນ້າຈັງໆອີກເທື່ອຫນຶ່ງ ມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະສືບຫາຄາດຕະກອນຄົນນັ້ນ ແລະໃນທີ່ສຸດຄົນທີ່ໄດ້ທຳຮ້າຍນ້າ ນັ້ນກໍ່ແມ່ນເກດ ເມື່ອສືບໄດ້ຂ່າວແບບນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບຈັດການຈ້າງທະນາຍເພື່ອມາເອົາເລື່ອງນາງໃຫ້ທີ່ສຸດ ໂດຍທີ່ຖ້າໃຫ້ນ້າຟື້ນຂຶ້ນມາ ເພື່ອຕັດສິນໃຈຈະດຳເນີນຄະດີທັງຫມົດ ເຮັດໃຫ້ຄົນຊົ່ວແບບເກດຕ້ອງຖືກສັ່ງສອນຢ່າງຫລາບຈຳຈັກບາດ

"ແອ໊ດ ~~~" ພໍໄຂປະຕູຂ້ອຍກໍ່ພົບກັບສິ່ງຫວ່າງເປົ່າທີ່ໄດ້ປະກົດຂຶ້ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ແລະທີ່ນ້າຫາຍໄປແບບນີ້ ນາງຕ້ອງຟື້ນຂຶ້ນແລ້ວແນ່ນອນ ໃນເມື່ອອາການນ້າກະບໍ່ໄດ້ຮ້າຍແຮງຈົນຕ້ອງຍ້າຍຫ້ອງໄປ

"ນ້າ..." ຂ້ອຍຮ້ອງເພື່ອຫວັງວ່າຈະໄດ້ຍິນສຽງຂານຂອງນາງ ແຕ່ມັນກໍ່ບໍ່ມີສຽງຕອບກັບ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈຳພາໂຕເອງໄປສຳຫລວດ ທີ່ລະບຽງແລະຫ້ອງນ້ຳ ຫາກສິ່ງທີ່ພົບມັນກໍ່ຄືຄວາມຫວ່າງເປົ່າ

"ຫາຍໄປໃສວະ" ຂ້ອຍຈົ່ມພື່ມພຳຄ່ອຍໆ

ພໍກັບມາຢຸດຢູ່ບໍ່ຕຽງຂ້ອຍກໍ່ເຫັນເຈ້ຍແຜ່ນຫນຶ່ງວາງຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍເລື່ອນມືຂຶ້ນໄປຈັບມັນຂຶ້ນມາອ່ານ ເຊິ່ງມັນກໍ່ໄດ້ຂຽນໄວ້ວ່າ

"ເອກ ສິ່ງທີ່ເຂົາຈະບອກເພິ່ນທຸກຢ່າງ ມັນແມ່ນເລື່ອງທີ່ຮຸນແຮງພໍສົມຄວນວ່າສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນທັງຫມົດ ມັນເກີດຂຶ້ນຈາກການຫລອກລວງ...

ເຂົາຍອມປ່ຽນແປງໂຕເອງຍອມລົງທຶນເຂົ້າໄປຫາເພິ່ນຍ້ອນວ່າຢາກແກ້ແຄ້ນໃນສິ່ງທີ່ເພິ່ນຍາດຄວາມຮັກຈາກເກດໄປ.... ແຕ່ພໍເວລາຜ່ານໄປ

ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ເຂົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຕົວຕົນຂອງເພິ່ນ ມັນເຮັດໃຫ້້ເຂົາສຶກລະອາຍໃຈ ທີ່ຕັດສິດໃຈທຳຮ້າຍເພິ່ນ

ໂດຍທີ່ເພິ່ນບໍ່ເຄີຍຄິດທຳຮ້າຍເຂົາເລີຍ….. ສ່ວນເລື່ອງລູກຂອງເຮົາມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ເຂົ້າໃຈຜິດ ຄວາມຈິງເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືພາກັບເພິ່ນ

ແຕ່ທີ່ເຂົາມີອາການຄືຄົນມີລູກເປັນຍ້ອນເຂົາຄຽດຈົນລົງກະເພາະ

ຄຽດໃນຄືນທີ່ເຮົາພາກັນໃຈຜິດວ່າເຂົາມີຄວາມສຳພັນເກີນເລີຍນຳເພິ່ນ....

ເຂົາຈະແມ່ນຊົ່ວຂະຫນາດເນາະວ່າບໍ່ ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ໃນໂຕເຂົາ ມັນຫາຄວາມຈິງໃຈບໍ່ໄດ້ຈັກຢ່າງເລີຍ....

ໃນເມື່ອທຸກຢ່າງມັນເກີດຂຶ້ນຈາກຄວາມແຄ້ນ ແຕ່ລົງທ້າຍດ້ວຍຄຳວ່າຮັກ...... ແລະສິ່ງສຸດທ້າຍທີ່ເຂົາຈະບອກເພິ່ນກໍ່ຄື ປະໂຫຍກມື້ກີ້ນະ

ມັນເປັນໂຫຍກດຽວທີ່ເຂົາຮູ້ສຶກແບບນັ້ນແທ້... ຮູ້ສຶກວ່າຮັກເພິ່ນຍ້ອນຄວາມດີຂອງເພິ່ນ ຮູ້ສຶກວ່າຮັກເພິ່ນຍ້ອນວ່າເພິ່ນຮັກເຂົາ

ເອກ ລາກ່ອນ ສຸດທີ່ຮັກຂອງເຂົາ"

 

ສິ້ນສຸດຂອງຂໍ້ຄວາມທີ່ຝາກໄວ້ ຂ້ອຍເຖິງກັບຊຸດໂຕລົງພື້ນດ້ວຍຄວາມອ່ອນລ້າ ພ້ອມກັບປ່ອຍນ້ຳຕາອອກລັງໄຫລອອກມາປານຄົນເສຍສະຕິ

ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຈັບຈົນຊິຂາດໃຈຕາຍ... ແລະນີ້ແມ່ນບໍ່ ທີ່ນ້າພະຍາຍາມຈະບອກຂ້ອຍຕະຫລອດ

ຖ້າມີຄົນຖາມຂ້ອຍວ່າ ສິ່ງທີ່ນ້າເຮັດມາຕະຫລອດ ຂ້ອຍຈະຍອມໃຫ້ອະໄພກັບນ້າບໍ່ ຂ້ອຍກໍ່ຄົງຊິຕອບເຂົາໃຈຄຳດຽວວ່າ ໃຫ້ອະໄພ ໃນເມື່ອຂ້ອຍຮັກນ້າຫມົດຫົວໃຈ ແລະບໍ່ຍອມທີ່ຈະເສຍນາງໄປເດັດຂາດ

ເມື່ອຄວບຄຸມສະຕິໄດ້ທັງຫມົດ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບລຸກຂຶ້ນແລ້ວພາໂຕເອງມຸ່ງຫນ້າໄປຫາອ້າຍໂຈ້ທັນທີ

"ແຮກໆ ມະ ຫມໍ ໂຈຢູ່ໃສ ເຫັນຫມໍໂຈ້ບໍ່" ຂ້ອຍຖາມພະຍາຍບານທີ່ຍາມຢູ່ຫນ້າເຄົາເຕີ້

"ເອີ່.... ຫມໍໂຈ້ ຢູ່ໃນຫ້ອງຂອງລາວ"

"ຂະ ຂອບໃຈ" ເມື່ອໄດ້ຄຳຕອບຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາໂຕເອງແລ່ນມາຢຸດຫ້ອງລາວ ແລ້ວກໍ່ໄຂປະຕູດັງ

"ປັ້ງ!!" ທັນທີ....​ຈາກທີ່ອ້າຍໂຈ້ກຳລັງນັ່ງສົນໃຈເລື່ອງຂອງໂຕເອງ ລາວກໍ່ເຫງີຍຫນ້າຂຶ້ນເບິ່ງຂ້ອຍແບບອັດຕະໂນມັດ

"ອ້າວ ເອກ... ຫ້ອງນີ້ບໍ່ແມ່ນຫ້ອງຂອງນ້າໃດ໋"

ຂ້ອຍຮູ້...​ ແຕ່ຕອນນີ້ນ້າຫາຍໂຕໄປ

"ຫ໊ະ!!" ລາວເຖິງກັບອຸທານອອກມາທັນທີ "ເປັນໄປໄດ້ແນວໃດ... ແລ້ວເອກຫາທົ່ວລະ"

"ຫາຫມົດແລ້ວ... ລະນ້າກະຖີ້ມຈົດຫມາຍນີ້ໄວ້" ຂ້ອຍຍື່ນຈົດຫມາຍໃຫ້ອ້າຍໂຈ ກ່ອນທີ່ລາວຈະຮີບຈັບເອົາໄປອ່ານຢ່າງຮີບດ່ວນ ຈາກນັ້ນກໍ່ເຫງີຍຂຶ້ນເບິ່ງຂ້ອຍດ້ວຍສີຫນ້າຫຍຸ້ງໆ

"ດຽວອ້າຍຊິລອງບອກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຊອກຫາຢູ່ໂຮງຫມໍກ່ອນ ນ້າຄືຊິບໍ່ທັນອອກໄສໃກເທື່ອ ຄັນບໍ່ເຫັນລະເຮົາຄ່ອຍໂທໄປຖາມຫມູ່ຂອງນ້າ"

ຂ້ອຍງຶກຫົວຕາມຄຳສັ່ງ ບາດແລ້ວກໍ່ຮີບພາຕົວເອງນຳຫລັງອ້າຍໂຈ້ໄປ

ອ້າຍໂຈ້ລະດົມພົນ ຕາມຫານ້າເກືອບທົ່ວໂຮງຫມໍ ແຕ່ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປເປັນຊົ່ວໂມງ ພວກຂ້ອຍກໍ່ຊອກນ້າບໍ່ເຫັນແມ້ນແຕ່ເງົາ

ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍປີກໂຕອອກຈາກພວກອ້າຍໂຈ້ມາທີ່ນສວນຂອງໂຮງຫມໍ ກ່ອນຈະໃຊ້ນິ້ວໃຫຍ່ໆກົດໂທຫານ້າຫລາຍໆຄັ້ງເຊິ່ງວ່ານາງກໍ່ປິດເຄື່ອງໄວ້ ເມື່ອໂທຫານາງບໍ່ບໍ່ໄດ້ຜົນ ຂ້ອຍກໍ່ປ່ຽນໄປໂທຫາຫມູ່ຂອງນ້າແທນ ແຕ່ຜົນທີ່ຕອບຮັບຂ້ອຍຫຍັງຊັກຫນ້າບໍ່ເຖິງຫລັງຊ້ຳ ໃນເມື່ອແຕ່ລະຄົນ ກໍ່ບໍ່ຮູ້ຈັກວ່ານາງຢູ່ໃສ

ຫາກຂ້ອຍຍັງມີເບີສຸດທ້າຍທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ໂທອອກໄປ ນັ້ນກໍ່ຄືເບີອ້າຍເລ້ ເມື່ອຂ້ອຍກົດເລື່ອນເຫັນເບີລາວ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບໂທຫາເຈົ້າໂຕທັນທີ ແລ້ວບໍ່ດົນເທົ່າໃດ ລາວກໍ່ຮັບສາຍ

"ຮະໂຫລ ມີຫຍັງນຳອ້າຍບໍ່, ເອກ"

"ມີ ຕອນນີ້ນ້າກຳລັງຫາຍໂຕໄປ"

"ຫ໊ະ!! ນ້າຫາຍໄປ" ປາຍສາຍອຸທານແບບບໍ່ເຊື່ອຫູໂຕເອງ ສົງໄສນ້າຄືຊິບໍ່ໄດ້ຢູ່ນຳລາວ ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເປັນຫ່ວງຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

"ແມ່ນລະນ້າຫາຍໄປຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າພຸ້ນນະ ຊອກຈັງໃດກະບໍ່ເຫັນ"

"ແລ້ວເອກໂທໄປຖາມພວກສຸວັນນີອີ່ຫຍັງແລ້ວຫວາ"

"ໂທແລ້ວ ໂທຫາຫມົດທຸກຄົນລະ ບໍ່ມີໃຜເຫັນເລີຍຈັກຄົນ ແຕ່ເຂົາເຂົາເຈົ້າກະຊິຊອກຊ່ວຍຄືກັນ" ຂ້ອຍຖອນຫາຍໃຈດ້ວຍຄວາມອ່ອນລ້າ
"ນ້ອງລະເຫມື່ອຍລະ ບໍ່ຮູ້ຊິໄປຊອກນ້າຢູ່ໃສ ອ້າຍຮູ້ບໍ່ວ່າເວລາທີ່ນ້າບໍ່ສະບາຍໃຈ ແລ້ວນ້າມັກໄປໃສ"

"ກະພໍຮູ້ຢູ່ໃດ໋" ສຽງຂອງລາວບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບສຽງລະຄັງສະຫວັນ ເຖິງວ່າມັນຈະບໍ່ຊັດເຈນພໍປານໃດກໍ່ຕາມ

"ຢູ່ໃສຊັນ" ຂ້ອຍຖາມຢ່າງຟ້າວຟັງ

"ຢູ່ອາເມລິກາ" ຂາຂ້ອຍຈົນລ່ອຍລົງບາດຫນຶ່ງ "ເທື່ອທີ່ແລ້ວ ຕອນທີ່ຫນ້າອົກຫັກ ນ້າກະຫນີໄປອາເມລິກາຄົນດຽວ" ຂ້ອຍຍົກມືກຸມຫົວໄວ້ຢ່າງຫມົດຫວັງ "ແຕ່ຕອນນີ້ອ້າຍວ່ານ້າຄືຊິຍັງບໍ່ທັນອອກໄປອາເມລິກາເທື່ອດອກ ຄັນນ້າອອກນອກປະເທດໄປ ຢ່າງຫນ້ອຍກະຕ້ອງໄດ້ກຽມນັ້ນກຽມນີ້ກ່ອນ"

ແມ່ນຄວາມລາວຫັ້ນ ຂ້ອຍລືມໄດ້ແນວໃດວະ!!

"ແລ້ວນ້າຊິຫາຍໄປໃສຊັນ"

"ອື່ມ.... ແຕ່ກະຫຍັງມີບ່ອນຫນຶ່ງໃດທີ່ນ້າມັກໄປນະ..."

"ຢູ່ໃສ, ອ້າຍເລ້" ຂ້ອຍຖາມໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ຄິດ

"ຢູ່ຫລວງພະບາງ... ດຽວອ້າຍຊິບອກບ່ອນນ້າມັກໄປເດີ້ ບາງເທືຶ່ອອາດຈະຊອກເຫັນ.... ລະອ້າຍຊິລໍຖ້າຄຳຕອບຈາກເອກ"

"ອື້ມໆ"

.

.

ນ້າ Part

ເຊົ້າຂອງມື້ໃຫມ່ ທີ່ຫ້ອງຮັບແຂກ

 

ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ນັບເທື່ອຊ້ຳວ່າ ສຽງໂທລະສັບຂ້ອຍມັນດັງຕິດຕໍ່ກັນເປັນຈັກສາຍແລ້ວ... ຂ້ອຍຮູ້ພຽງແຕ່ວ່າ ປາຍສາຍນັ້ນແມ່ນເອກ.... ແລະຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ອີກວ່າ ເຈົ້າໂຕຕ້ອງໂທນຳເອົາຄວາມຈິງນຳຂ້ອຍແນ່ນອນ..... ແຕ່ຂ້ອຍ ບໍ່ມີແຮງພໍຈະຮັບສາຍໃຜຕອນນີ້

"ເຂົາເຈົ້າໂທມາຫາຈົນສາຍຊິໄຫມ້ລະ ຄືບໍ່ຮັບສາຍ, ນ້າ" ນ້າສາວຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມ ໃນຂະນະທີ່ພາໂຕເອງມານັ່ງລົງຂ້າງໆຂ້ອຍ

"ອຶ"  ຂ້ອຍແກວ່ງຫົວຄ່ອຍໆ "ເຮົາບໍ່ຢາກຮັບສາຍ"

"ເຮັດຫນ້າປານວ່າຢ້ານຫຍັງນິ"

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆ ຈົນເຮັດໃຫ້ລາວຕອນຖອນຫາຍໃຈອອກມາເບົາໆ

"ສາວຮູ້ວ່າ ນ້າມີເລື່ອງບໍ່ສະບາຍໃຈ ນ້າບອກສາວໄດ້ບໍ່"

"ອື້ມ" ຂ້ອຍຖອນຫາຍຢ່າງເມື່ອຍລ້າ ກ່ອນຈະເລີ່ມເລົ່າເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ລາວຟັງ

ແລະທຸກໆຄຳເວົ້າ ມັນຊ່າງບາດເລີກເຖິງຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍທຸກຄັ້ງ ເປັນຍ້ອນ ຂ້ອຍລະອາຍໃຈ ທີ່ກ້າເຮັດນຳຄົນທີ່ຈົງຮັກພັກດີນຳຂ້ອຍຕະຫລອດ ທັງທີ່ເຈົ້າໂຕບໍ່ເຄີຍເຮັດຜິດນຳຂ້ອຍ ແມ້ນແຕ່ຄັ້ງດຽວ

"ແລ້ວຈະເອົາຈັງໃດຊັນ" ລາວເອີ່ຍຖາມຫລັງຈາກທີ່ຂ້ອຍເລົ່າໃຫ້ລາວຟັງຫມົດແລ້ວ

"ເຮົາຍັງບໍ່ຮູ້ຄືກັນ"

"ແຕ່ຫນີອອກມາແບບນີ້ ມັນກະບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າ ນ້າຊິຫນີພົ້ນລາວໄດ້ຕະຫລອດ ເພາະວ່າຫົວໃຈຂອງນ້າ ມັນຢູ່ພຸ້ນ"

ແມ່ນລະ ແມ່ນຄວາມລາວທຸກຢ່າງ ຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກລາວຍັງຢູ່ບ່ອນຫັ້ນແລະກຳລັງຕາມຫາຂ້ອຍຢ່າງວຸ້ນວາຍ

"ເຮົາກະບໍ່ຮູ້ຄືກັນນະ..."​

"ແຕ່ຈັງໃດ ທາງທີ່ດີ ນ້າ ຄວນຈະກັບໄປຫາ ແລ້ວອະທິບາຍໃຫ້ລາວຟັງອີກ ບາງເທື່ອລາວອາດຈະຍົກໂທດໃຫ້ນ້າກະໄດ້ໃດ໋"

"ບໍ່ມີທາງດອກ ຄັນເອກໄດ້ຊັງໃຜ ມັນກະຊັງຄົນນັ້ນຈົນເຂົ້າກະດູກດຳ"

"ແຕ່ນ້າຫນີມາແບບນີ້ ມັນກະແມ່ນເລື່ອງທີ່ເຫັນແກ່ໂຕເກີນໄປ ແລະທີ່ນ້າເຮັດແບບນີ້ນະ ມັນສ່ຳກັບນ້າປ່ອຍໃຫ້ລາວເຈັບຄົນດຽວໃດ໋"

ຂ້ອຍມິດໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ.... ກ່ອນຈະເກັບຄຳເວົ້າຂອງລາວກັບມາຄິດ.... ຫຶ ຂ້ອຍເຫັນດີກັບປະໂຫຍກຂອງລາວທຖກຄຳ ຈັງແມ່ນເຫັນແກ່ໂຕຂະຫນາດ ບາດເປັນທີ່ຂອງຕົນເອງລະ ບໍ່ຢາກຈະຍອມຮັບຄວາມຈິງ ປ່ອຍໃຫ້ເອກເຈັບຝ່າຍດຽວ

"ນ້າ...." ລາວເອີ່ຍຊື່ຂ້ອຍດ້ວຍສຽງທີ່ແຜ່ວເບົາ "ສາວວ່າ ລອງຕັດສິນໃຈອີກບາດຫນຶ່ງກະໄດ້ ເຖິງແມ່ນວ່າ ບາງເທື່ອຜົນຕອບກັບມັນຈະບໍ່ດີຕາມທີ່ເຮົາຫວັງໄວ້ ແຕ່ຄວາມຈິງມັນກໍ່ຄືຄວາມຈິງ ນ້າບໍ່ທາງຫນີມັນໄດ້ດອກ"

ຂ້ອຍຫັນຫນ້າກັບໄປເບິ່ງນ້າສາວຂອງຕົນເອງ ທີ່ລາວກຳລັງສົ່ງສາຍຕາດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງມາໃຫ້ ເຮັດໃຫ້ຕ້ອງງຶກຫົວຄ່ອຍໆ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງ ເຂົ້າໄປກອດໂຕລາວຄ່ອຍໆ

ແຕ່ຈັງໃດ ເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງຂໍເວລານຳມັນ ບາງເທື່ອເວລາມັນອາດຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍທຳໃຈໄດ້ ແລະກັບໄປຍອມຮັບສະຖານະການທີ່ແທ້ຈິງ ຈັກເທື່ອຫນຶ່ງ

.

.

.

ຕອນນີ້ ຂຽນຂຶ້ນໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ແປງເລີຍ

ຂຽນສົດທໃສ່ພັນລາວເລີຍ ປົກກະຕິ Writer ຈະຂຽນໃສ່ word ກ່ອນ

ແລ້ວຄ່ອຍເອົາມາລົງ ແຕ່ເປັນຍ້ອນວ່າ ບໍ່ຢາກໃຫ້ຄົນອ່ານຖ້າ

ກະເລີຍຂຽນມາລົງສົດໆ

ຈັງໃດກະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 5, 2012 | ມີ 5 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສີ່ສິບເອັດ

ເຈັບປວດກັບການຫລອກລວງ

 

ທີ່ມະຫາວະທະຍາໄລ

 

ກຳແພງອຸປະສັກຂອງອາເລັກກັບອ້າຍຂ້ອຍ ມັນໄດ່້ຖືກຟາດຈົນແລກສະຫລາຍໄປຮຽບຮ້ອຍ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກດີໃຈທີ່ສຸດ ເມື່ອທັງສອງຈະບໍ່ມີໃຜເຂົ້າມາຂວາງອີກ.... ແລ້ວສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຊື່ມຫູໃສ່ອາເລັກມື້ນັ້ນ ແມ່ນຂ້ອຍບອກກັບນ້ອງມັນວ່າ ຫ້ອງນອນຂອງອ້າຍເລ້ນັ້ນຢູ່ໃສ... ຈາກສະພາບທີ່ກ້າຍຄໍເຕັມແຕ່ຮອຍຈ້ຳ ແລະຍ່າງຂາເຍັກໆໄປເຮັດວຽກຫລາຍໆມື້ ອ້າຍຂ້ອຍຄືຊິຖືກອາເລັກຈັດຫນັກຢູ່ບໍ່ຫນ້ອຍ

ເຮີ່ຍ... ເລື່ອງທັງຫມົດມັນກໍ່ເດີນທາງມາຮອດຕອນທີ່ມີຄວາມສຸກລະ ເຫລືອແຕ່ຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ບອກຄວາມຈິງທັງຫມົດ ໃຫ້ກັບຄົນທີ່ກຳລັງຍ່າງຢູ່ຂ້າງໆໄດ້ຟັງ

"ດຽວເຂົາຊິພາເພິ່ນໄປເບິ່ງໄປເລືອກບັດແຕ່ງງານກ່ອນ"

"ອື້ມ" ຂ້ອຍຕອບຂຶ້ນລອຍໆ ແບບບໍ່ມີອາລົມທີ່ບໍ່ຢູ່ກັບເນື້ອກັບໂຕ

"ບາດແລ້ວ ເຂົາກະຊິພາເພິ່ນໄປລອງຊຸດນຳ.... ເພິ່ນຫາກະຖືພາໄດ້ສອງເດືອນ ທ້ອງມັນຍັງບໍ່ທັນໃຫຍ່ເທື່ອ ຄືຊິບໍ່ໃຫ້ຕັດເພື່ອຂະຫນາດອີກດອກ"

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍຍັງຂານຮັບແບບນັ້ນ ເອົາຈົນເຈົ້າໂຕອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຖາມ

"ເປັນຄືຊຶມແທ້ຖາມມາຍາວເປັນວາ ຕອບມາແຕ່ອຶ້ມຄຳດຽວ"

"ກະຄິດຫຍັງໄປເລື່ອຍເປື່ອຍ"

"ແຕ່ສະພາບຫນ້າເພິ່ນໂຄດຄຽດຂະຫນາດ ບອກຈັກເທື່ອລະວ່າບໍ່ໃຫ້ຄິດຫຍັງຫລາຍ ມັນກະທົບເຖິງລູກ

"ອື້ມ ຮູ້ແລ້ວອເຫັນເພິ່ນບອກເຂົາຕະຫລອດຈົນເມື່ອຍຫູລະນິ....​ ເຮີ່ຍ.... ແລ້ວເພິ່ນຈື່ເລື່ອງຫນຶ່ງທີ່ເຂົາເຄີຍຖາມເພິ່ນບໍ່ "

"ວ່າ"

"ເລື່ອງທີ່ເຂົາປິດເພິ່ນເປັນຄວາມລັບ ມື້ນີ້ເຂົາຕັ້ງໃຈຈະບອກເພິ່ນແລ້ວໃດ໋" ຂ້ອຍສູດລົມຫາຍໃຈເຂົ້າເລິກໆເພື່ອລວບລວມຄວາມກ້າ ແລ້ວກໍ່ຈະບອກເລື່ອງຄວາມຈິງທັງຫມົດ

"ຄືເລືອງ" ແຕ່ກ່ອນຊິເວົ້າເລື່ອງທັງຫມົດ ຂ້ອຍພັດມີສິ່ງຫນຶ່ງຂັດຂ້ອງ

"ຟີ້ວ!!" ນັ້ນກໍ່ຄືສາຍລົມທີ່ພັດຜ່ານເຂົ້າມາ ແລ້ວມັນກໍ່ພັດເອົາເອກສານບົດຮຽນຂອງຂ້ອຍທັງຫມົດປິວຕົກລົງໄປທີ່ກາງທາງ

"ບ້າເອີ້ຍ!!" ຂ້ອຍອຸທານອອກມາຢ່າງຫົວເສຍ

"ຫັ້ນແລະບໍ່ຖືໄວ້ດີໆນະ ດຽວເຂົາຊິໄປເກັບຊ່ວຍເພິ່ນຊັ້ນ"

ອື້ມ ຂ້ອຍງຶກຫົວແທນຄຳຕອບ

ແຕ່ກ່ອນທີ່ຈະກ້າວຂານຳນ້າໄປເກັບກ່ອນ ພັດເກີດມີເຫດການບໍ່ຄາດຄິດເກີດຂຶ້ນ...... ເມື່ອສຽງເບກລົດ ຖະໄຫລກັບຖະຫນົນຈົນດັງທົ່ວບໍລິເວນ ເຊິງລົດຄັນດັ່ງກ່າວກໍ່ກຳລັງແນ່ທິດທາງມາທາງຂ້ອຍຈະໆ

"ນ້າ ລະວັງ!!"

"ໂຄລ້ມ!!"

ແຕ່ຄຳເຕືອນຂອງເອກມັນບໍ່ທັນແລ້ວ ໃນເມື່ອຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍຖືກຊົນ ຈົນກະເດັນໄປຕາມຄວາມແຮງ ກ່ອນທີ່ເອກຈະພາໂຕເອງແລ່ນມາຫາຂ້ອຍ ທ່າມກາງສາຍຕາຂອງນັກສຶກສາທີ່ຕ່າງກໍ່ພາກັນມຸ່ງນ້າມາເບິ່ງອຸບັດເຫດເປັນສາຍຕາດຽວ

"ຮຶກ ນ້າເຮັດໃຈດີໆໄວ້ ຮືໆໆ"

ແລະນັ້ນມັນກໍ່ຄືສຽງສຸດທ້າຍທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຍິນ ກ່ອນສະຕິຂອງຂ້ອຍມັນຈະດັບຫາຍໄປ

.

.

.

ແສງແດດຍາມແດດອ່ອນໆຂອງຍາມເຊົ້າລອດຜ່ານຜ້າກັ້ງກະທົບໃສ່ດວງຕາທັງສອງ ສົ່ງຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງກະພິບຕາຖີ່ໆ ແລ້ວມືນຂຶ້ນມາຫລັງຈາກນັ້ນ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ລືມຊັກສາຍຕາທັງສອງເບື້ອງ ສັງເກດໄປທົ່ວບໍລິເວນຂອງຫ້ອງທີ່ມີລັກສະນະຄ້າຍຄືກັບໂຮງຫມໍ ແລະເມື່ອສຳຫລວດໂຕເອງດີໆ ຮອບໂຕຂ້ອຍກໍ່ມີຜ້າພັນບາດສີຂາວພັນແຂນ ພັນຫົວ ພ້ອມກັບກມີສາຍນ້ຳເກືອຫ້ອຍຢູຂ້າງໆ ເມື່ອຂ້ອຍເນັງແຂນມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຈັບຂຶ້ນຫນ້ອຍຫນຶ່ງ....

"ອະ ໂອ໊ຍ!" ຂ້ອຍອຸທານອອກມາຫລັງຈາກທີ່ເນັງໂຕແຮງ

"ແອ໊ດ" ສຽງປະຕູຫ້ອງຖືກຂຶ້ນ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຜູ້ທີ່ມາໃຫມ່ໃນຊຸດສີຂາວແບບຫມໍ ທີ່ຂ້ອຍຄຸນເຄີຍຫນ້າລາວເປັນຢ່າງດີ

"ອະ ອ້າຍໂຈ້..." ຂ້ອຍອຸທານຊື່ລາວດ້ວຍສຽງເບົາບາງ

"ອ້າວຕື່ນແລ້ວຫວາຫັ້ນ"

"ອະ ອື້ມ....."

"ເປັນແນວໃດແດ່ ເຈັບບ່ອນໃດຫລາຍເປັນພິເສດບໍ່"

"ບໍ່ ບໍ່ໄດ້ເຈັບຫຍັງນະ....  ເອີ່.... ແລ້ວນ້າມາຢູ່ນີ້ໄດ້ແນວໃດ"

"ນ້າຖືກລົດຕ່ຳນະ ແລ້ວກໍ່ມີຄົນພາມາສົ່ງຢູ່ໂຮງຫມໍ"

"ຖະ ຖືກລົດຕຳ" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມຢ່າງມຶນງົງ

ແຕ່ພໍກັບໄປຄິດເຖິງເຫດການທີ່ຜ່ານມາ ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະຟື້ນມາຢູ່ບ່ອນນີ້ ມັນກໍ່ເກີດອຸບັດເຫດແບບນັ້ນແທ້

"ແມ່ນລະ..."

ແຕ່ຖ້າເກີດອຸບັດເຫດແທ້ໆ ຂ້ອຍອາດຈະເຈັດຫລາຍກວ່າ ໂດຍສະເພາະກະທົບກະເທືອນເຖິງລູກຂ້ອຍແນ່ນອນ ໃນເມື່ອອຸບັດເຫດວັງກີ້ ນີ້ມັນຮຸນແຮງພໍສົມຄວນ

"ແລ້ວ ລູກຂອງນ້າເດ ລູກຂອງນ້າເປັນແນວໃດ" ຂ້ອຍຖາມຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຄວາມໃຈຮ້ອນ

"ຄື ເອີ່........ ທີ່ຈິງແລ້ວ ນ້າບໍ່ໄດ້ຖືພາ"

ຈຶກ ຂ້ອຍຢຸດທັນທີ ເມື່ອພົບຄຳຕອບທີ່ສຸດແສນຈະຕະລຶງ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຖືພາຊັນຫວາ?? ແລ້ວເຫດການທີ່ຜ່ານມາທັງຫມົດເດ ທັງຫມົດມັນເລື່ອງເຂົ້າໃຈຜິດອີກຫວາ!!

"ນະ ນ້າ ບໍ່ໄດ້ຖືພາ" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມແບບບໍ່ເຊື່ອຫູຕົນເອງ

"ອື້ມ...​ ເປັນການເຂົ້າໃຈຜິດກັນນະ ອ້າຍໂທໄປກວດສອບຢູ່ຄລີນິກຫມູ່ອ້າຍແລ້ວວ່າ ເອກະສານຂອງນ້ອງມັນໄດ້ສະຫລັບກັບຄົນໆຫນຶ່ງ ຫລັງຈາກທີ່ອ້າຍກວດເບິ່ງວ່ານ້າບໍ່ໄດ້ຖືພາ ຕາມທີ່ພາກັນເຂົ້າໃຈຜິດ"

ຟືບ!! ເຫດການທີ່ຜ່ານມາເປັນແລ່ນເຂົ້າມາສະຫມອງຂ້ອຍທັນທີ ມັນຕ້ອງແມ່ນເວລາທີ່ຜູ້ຍິງທີ່ຊື່ອາລີ້ຈັບເອກະສານເຮົາໄປແທນ ແລ້ວຜົນອອກມາຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ຖືພາ

"ລະ ແລ້ວທີ່ນ້າ ຕ້ອງວິນຫົວປວດຮາກ ປະຈຳເດືອນບໍ່ມາສອງເດືອນ ມັນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ"

ດຽວອ້າຍຊິອະທິບາຍເປັນສາກໆໃຫ້ນ້າຟັງກະແລ້ວກັນ ທີ່ນ້າມີອາການແບບນັ້ນນະ ເປັນຍ້ອນຄຽດລົງກະເພາະ ເວລາທີ່ເຮົາຄຽດຫລາຍໆສິ່ງເຂົ້າມາພ້ອມກັນ ມັນຈະມີຜົນຕໍ່ການທຳງານກະເພາະແລະສະຫມອງໂດຍກົງ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ນ້າມີອາກາດມຸດມັດ ວິນຫົວປວດຮາກ ລວມທັງສົ່ງຜົນຕໍ່ປະຈຳເດືອນຂອງນ້ານຳທີເຮັດມັນບໍ່ມາເປັນປົກກະຕິ... ຫລືອາດຈະບໍ່ມາເລີຍເປັນຫລາຍເດືອນ.... ... ເອີ້ລະອ້າຍຊິໃຫ້ນ້າພັກຜ່ອນນອນໂຮງຫມໍເປັນເວລາສາມສີ່ມື້ ເພື່ອເບິ່ງອາກາດວ່າມີຜົນຂ້າງຄຽງຫຍັງຫລືບໍ່... ຖ້າອາການກັບມາເປັນປົກກະຕິ ອ້າຍກະຊິອະນຸຍາດໃຫ້ກັບບ້ານໄດ້"

"ແລ້ວ ອະ ອ້າຍໄດ້ບອກເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ"

"ຖ້າຫມາຍເຖິງເອກຫລືຄົນໆອື່ນນະ ອ້າຍບໍ່ທັນໄດ້ບອກດອກ ເພາະວ່າອ້າຍຢາກໃຫ້ນ້າເປັນຄົນບອກເລື່ອງນີ້ນຳເຂົາເຈົ້າເອງດີກວ່າ"

"ຂະ ຂອບໃຈອ້າຍໂຈ້..... ເຂົາເຈົາໄປໃສຫມົດ"

"ກັບບ້ານຫມົດແລ້ວ ພໍດີອ້າຍໄລ່ໄປເອງແລະ ບໍ່ຢາກໃຫ້ລົບກວນເວລາພັກຜ່ອນຂອງນ້າ ແຕ່ອີກຈັກຫນ້ອຍເຂົາເຈົ້າກະຊິມາຫາອີກຕິ ເຫັນເວົ້າມື້ວານນີ້ຢູ່"

"ອື້ມ"

"ເອີ້ດຽວອ້າຍຊິອອກໄປຫາຄົນເຈັບຫ້ອງອື່ນກ່ອນ ຄັນຮອດເວລາກິນເຂົ້າລະອ້າຍຊິມາຫາໃຫມ່ " ສຸດຄວາມ ລາວກໍ່ກຽມໂຕເອງອອກໄປ ແຕ່ຂ້ອຍພັດມີຮ້ອງໃສ່ລາວກ່ອນ ເປັນຜົນໃຫ້ລາວຢຸດເຄື່ອນໂຕທັນທີ

"ດຽວອ້າຍໂຈ້"

"ຮື້ມ ມີຫຍັງ" ຫັນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍຄືນ

"ເອີ່ ນ້າຍືມບິກກັບເຈ້ຍໄດ້ບໍ່"

"ໄດ້.... ດຽວຊິຫາເອົາມາໃຫ້"

ຈາກນັ້ນລາວກໍ່ຄົ້ນຫາເຈ້ຍເສດທີ່ດ້ານຫນຶ່ງມີໂຕຫນັງສື ແລະອີກດ້ານຫນຶ່ງເປັນແຜ່ນເປົ່າບ່ອນຫລີ້ນຊັກໃກ້ໆກັບຫົວຕຽງ ສ່ວນບິກລາວກໍ່ດຶງອອກຈາກຖົງເສື້ອ ແລ້ວກໍ່ສົ່ງມັນມາໃຫ້ຂ້ອຍ

"ມີຫຍັງອີກບໍ່" ຖາມເພື່ອຄວາມແນ່ໃຈວ່າຂ້ອຍຍັງມີເລື່ອງລົບກວນລາວອີກຫລືບໍ່

"ບໍ່ມີຫຍັງແລ້ວ" ຂ້ອຍແກວ່ງຫົວຄ່ອຍໆ "ຂອບໃຈ, ອ້າຍ"

"ອື້ມ...."

ເມື່ອກ່າວຈົບ ລາວກໍ່ຍ່າງອອກໄປແລ້ວປິດປະຕູໄວ້... ປ່ອຍໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ລັງໄຫລນ້ຳຕາອອກມາຢ່າງທໍລະມານ ປາງຄົນປານຕາຍ

ໃນທີ່ສຸດ ທີ່ສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເກີດຂຶ້ນມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຫລອກລວງທັງຫມົດ.... ແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມຂອງພວກອີ່ເຜິ້ງທັງຫມົດ ຖ້າຄວາມຈິງມັນຖືກເປີດເຜີຍ ຂ້ອຍກໍ່ຈະເປັນຄົນເຈັບທີສຸດ ຮຶກ ມັນແບບນັ້ນແລະ ຂ້ອຍເຈັບ ເຈັບຈົນແທບຫາຍໃຈບໍ່ອອກ

ເມື່ອມີບິກແລະເຈ້ຍແຜ່ນຫນຶ່ງ.... ຂ້ອຍກໍ່ຖືໂອກາດນີ້ຂຽນເລື່ອງລາວທີ່ເກີດທຸກຢ່າງຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນເລື່ອງຈົນມາຮອດຕອນນີ້ທັງນ້ຳຕາ

      ແຕ່ຈັງໃດ ໃນຊີວິດຫນຶ່ງຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກຄວາມຮັກທີ່ບໍລິສຸດ ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ເຄີຍຕ້ອງການສິ່ງຕອບແທນຈາກຜູ້ຊາຍທີ່ຊື່ວ່າເອກ ເຊິ່ງຂ້ອຍຊິຂໍຈົດຈຳຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ຕະຫລອດໄປວ່າຄັ້ງຫນຶ່ງ ຂ້ອຍເຄີຍຮັກ ມັນ ສຸດຫົວໃຈ

      ຫລັງຈາກທີ່ຂຽນບັນທຶກທຸກຢ່າງ ຂ້ອຍກໍ່ດຶງສາຍນ້ຳເກືອອອກຢ່າງບໍ່ຫົວຊາ ກ່ອນທີ່ຈະພາໂຕເອງຫນີໄປຢ່າງງຽບໆ

     

ຮຶກ ເອກ, ລາກ່ອນ ສຸດທີ່ຮັກຂອງເຂົາ

.

.

.

ດຳເນີນມາຮອດຕອນດຣາມ່າແລ້ວ

ຮູ້ຕອນນີ້ຮູ້ສຶກວ່າ ແຂນຍາກຫລາຍເຕີບນະ

ເພາະວ່າປົມທັງຫລາຍຖືກຍົກເອົາມາເວົ້າຫມົດລະ

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 4, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສີ່ສິບ

 

ຂ້ອຍສາບານໄດ້ເລີຍວ່າສະຖານະການຕອນນີ້ ຂ້ອຍບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບມາຢູ່ໃນສົງຄາມຈ້ອງຕາ ໃນເມື່ອຕ່າງຄົນຕ່າງຕ່າງແຂ່ງກັນງຽບ ປານມີຄົນເອົາສະກັອດມາຕິດປາກໄວ້ ບໍ່ໃຫ້ເວົ້າ....

ຂ້ອຍກັບເອກກະບໍ່ຮູ້ຊິເວົ້າຫຍັງຂຶ້ນ ນອກຈາກແນມເບິ່ງອ້າຍຂ້ອຍກັບອາເລັກ ທີ່ຕ່າງກໍ່ພາປິ່ນຫນ້າໄປຄົນລະຟາກ ເຫມືອນບໍ່ຢາກຈົບຈ້ອງຕ້ອງກັນອີກ ສ່ວນພໍ່ຂ້ອຍ ກັບພໍ່ຂອງເອກ ສອງຄົນນີ້ແຮງແລ້ວໃຫຍ່ ປານວ່າກຳລັງຫລິ້ນສົງຄາມປະສາດກັນ ຖ້າມີແມ່ຂ້ອຍມາຢູ່ກາງວົງນຳ ບາງເທື່ອປັນຫາອາດຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນແບບນີ້ດອກ

"ເພ໊າະ ມີຫຍັງກະເວົ້າແມ່" ເອກຫັນໄປສັ່ນຂາພໍ່ຂອງຕົນເອງທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງໆ ເພື່ອທຳລາຍຄວາມງຽບລົງ

ເອີ່... ຂ້ອຍ ຜູ້ເປັນພໍ່ ໄດ້ຍິນຍອມທີ່ຈະຮັບນ້າເປັນລູກສະໄພ້ຮຽບຮ້ອຍ ແລະ ຈະ ຖືໂອກາດນີ້ມາຂໍນ້າໃຫ້ກັບລູກຊາຍ ດ້ວຍສິນສອດ #$&#&$"

"ພໍກ່ອນ" ພໍ່ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນແຊກຫ້າມ ກ່ອນທີ່ຈະເວົ້າດ້ວຍນ້ຳສຽງຄຽດໆຕໍ່ "ຂ້ອຍມີເລື່ອງຈະຕົກລົງຫລາຍກວ່າຫັ້ນ"

"ເລື່ອງຫຍັງ?? ຖ້າເປັນເລື່ອງສິນສອດມັນຍັງຫນ້ອຍ ດຽວຂ້ອຍຊິໃຫ້ເຈົ້າເອີ້ນອີກກະໄດ້"

ລາວເຫມືອນຈະພະຍາຍາມບໍ່ຄວບຄຸມໃຫ້ສຽງສັ່ນໆ ປົກກະຕິພໍ່ຂອງເອກບໍ່ເຄີຍເປັນແບບນີ້ມາກ່ອນນະ ພໍແຕ່ເຫັນຫນ້າພໍ່ຂ້ອຍ ລາວກໍ່ປ່ຽນໄປຄົນລະຄົນ

"ບໍ່ແມ່ນ!!.... ຂ້ອຍຊິເວົ້າເລື່ອງລູກຊາຍຫລ້າຂອງເຈົ້າ" ປ່ຽນປະເດັນມາທີ່ອາເລັກແທນ ຈາກທີ່ເຮັດຫນ້າຊຶມ ກໍ່ຫັນຫນ້າມາສົນໃຈຢ່າງຕັ້ງຫນ້າຕັ້ງຕາ

"ເລື່ອງຂອງລູກຊາຍຂ້ອຍ??" ພໍ່ຂອງເອກທັງທວນຄຳຖາມທັງເຮັດຄິ້ວສົນກັນ

ເອີ້!! ຕອບຂານໄດ້ຢ່າງສຸພາບຂະຫນາດເອົາຈົນຂ້ອຍມຶນງົງ ໃນເມື່ອຄົນທີ່ສະຫນິດກັນເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະເອີ່ຍອອກມາໄດ້ "ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ລູກຊາຍເຈົ້າຄົບກັບລູກຊາຍຂ້ອຍຄືນ"

"ບໍ່ໄດ້!!" ພໍ່ຂອງເອກຕອບໄປທັນທີ ໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ໄຕຕອງ

"ຫລືວ່າມຶງກ້າຂັດຂຶນກູ ຫ໊ະ!!" ພໍ່ຂອງຂ້ອຍກໍ່ມີທາງຍອມງ່າຍໆຄືກັນ ແຕ່ວ່າຄຳແທນນາມຂອງລາວມັນເລີ່ມແປກຂຶ້ນເວີ້ຍ ແຖມຍັງເປັນຕາຢ້ານອີກ ເອົາຈົນຝ່າຍກໍລະນີ ກັບມາສຳລວມກິລິຍາຄືເກົ່າຄືນ ສ່ວນພວກທີ່ເຫລືອເຊັ່ນຂ້ອຍ ໄດ້ແຕ່ພາກັນນັ່ງຕະລຶງຢ່າງດຽວ

"ຕະ ແຕ່ເຮົາວ່າມັນບໍ່ເຫມາະສົມ"

"ແລ້ວອີ່ຫຍັງ ທີ່ມຶງຄິດວ່າມັນບໍ່ເຫມາະສົມ"

"ກະ ລູກເຮົາສອງຄົນມັນເປັນຜູ້ຊາຍ ຊິຄົບກັນໄດ້ແນວໃດ"

"ໄດ້!! ຖ້າກູຢາກໃຫ້ພວກມັນຄົບກັນ ຫຶ ມຶງຢ່າລືມໃດ໋ວ່າມຶງສັນຍາຫຍັງໄວ້ນຳກູ"

"ເຮົາບໍ່ລືມ ແຕ່ເລື່ອງນີ້ເຮົາຂໍໄດ້ບໍ່" ສັນຍາຫຍັງວະ?? ຫລືສອງຄົນນີ້ຮູ້ຈັກກັນມາກ່ອນ

"ບໍ່ໄດ້!!...​ຫຶ ຊິຜ່ານໄປຫລາຍປີເທົ່າໃດ ມຶງກະຍັງຫນ້າດ້ານບາກຫນ້າມາຂໍກູຕະຫລອດ ແຕ່ເທື່ອນີ້ກູບໍ່ຢອມມຶງອີກ ແລະຖ້າກູຢາກໃຫ້ສອງຄົນນີ້ຄົບກັນ ມຶງກະບໍ່ມີສິດຫ້າມ!"   ຄຳວ່າຮ້າຍຂອງພໍ່ຂ້ອຍມີອຳນາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ພໍ່ຂອງເອກງຽບ "ຫຶ ບາດນີ້ກູຊິໄດ້ເອົາຄືນມຶງຢ່າງສາສົມ"

"ຕະແຕ່ ອ້າຍຮັບໄດ້ກັບເລື່ອງນີ້ສາເບ໊າະ"

"ບໍ່!!  ກູຮັບບໍ່ໄດ້ຄືມຶງ ແຕ່ກູຮູ້ວ່າສອງຄົນນີ້ເຂົາຮັກກັນ ກູເລີຍປ່ອຍມັນໄປ ແລະມຶງບໍ່ມີສິດມາເອີ້ນກູວ່າອ້າຍອີກ!!.... ກູບໍ່ເຄີຍມີນ້ອງຄືມຶງ ຫຶ ນ້ອງຮັກກູມັນຕາຍໄປແລ້ວ ຕາຍໄປຍ້ອນມັນມາຢາດເອົາແຟນກູໄປຫັ້ນແລະ!!.. ແຕ່ ແມ໊ງກະໂຄດຊົ່ວຂະຫນາດ!! ສັນຍາກັບກູໄວ້ດິບດີວ່າຊິເບິ່ງແຍງພອນແທນກູ ຫຶ ສຸດທ້າຍມຶງກະໄປມີໃຫມ່  ດີຖະແມ໋ ທີ່ກູບໍ່ຍິງຫົວມຶງຖິ້ມ!!"

ຄົນທີ່ຟັງທັງສີ່ ພາກັນນັ່ງອ້າປາກຄ້າງ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າຜູ້ເປັນພໍ່ຂອງຕົນເອງຈະມີເລື່ອງອະດີດທີ່ພົວພັນກັນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ... ມັນບໍ່ຕ່າງຫຍັງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງພາກັນເບິ່ງສາກລະຄອນຫນຶ່ງຕອນເລີຍ

     "ທີ່ກູຈະເສວະນາກະມີສ່ຳນີ້ແລະ... ມຶງຂໍກູຫລາຍພໍລະ ທັງພອນ ທັງລູກສາວກູ ຖ້າມຶງຊິຂໍຫຍັງກູອີກ ກູບໍ່ມີທາງຍອມມຶງອີກເດັດຂາດ ແລະທີ່ສຳຄັນ ມຶງຫ້າມເຂົ້າໄປຫຍຸ້ງເລື່ອງຂອງລູກກູກັບລູກມຶງອີກ... ຖ້າກູຮູ້ມື້ໃດ ມຶງຕາຍຄາຕີນກູແທ້!! ມຶງເຂົ້າໃຈບໍ່!!"

"ຂະ ເຂົ້າໃຈ" ພໍ່ຂອງເອກງຶກຫົວຊ້າໆຢ່າງເຂົ້າໃຈ ກ່ອນທີ່ພໍ່ຂ້ອຍກຽມຈະລຸກຫນີອອກໄປ ເມື່ອເຫັນວ່າທຸລະມັນຈົບແລ້ວ (ຫລືບໍ່ກະບໍ່ຮູ້) ແຕ່ພໍ່ຂອງເອກພັດທ້ວງໃສ່ລາວກ່ອນ

"ດຽວອ້າຍ!!"

"ແມ່ນຫຍັງ!!" ຫັນມາຖາມຢ່າງຫົວເສຍ

"ເອີ່... ແລ້ວເລື່ອງຂອງນ້າກັບລູກຂອງເຮົາເດ ອ້າຍຊິວ່າຈັງໃດ"

"ກູ ບໍ່ຂັດຂືນ" ເປັນປະໂຫຍກທີ່ລຽບໆ "ແຕ່ມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍກັບເອກ ຄ່ອຍໂລງໃຈຂຶ້ນມາແດ່ ສູຊິເຮັດຫຍັງ ກະເລື່ອງຂອງສູ!"

"ອະ ອື້ມ ສ່ວນ ເອີ່ ເລື່ອງຂອງພອນ ເຮົາ ຢາກຂໍໂທດ ທີ່ເບິ່ງແຍງລາວບໍ່ດີ" ບອກດ້ວຍສຳນຽງທີ່ຮູ້ສຶກຜິດ

"ມຶງບໍ່ຕ້ອງຂໍໂທດກູ ຄົນທີ່ຄວນຈະຂໍໂທດເປັນພອນຫລາຍກວ່າ!!" ສຸດຄວາມພໍ່ຂ້ອຍກໍ່ຍ່າງຫນີໄປທັນທີ ປ່ອຍໃຫ້ບັນດາລູກຫລານໆນັ່ງອຶ້ງກັນຢູ່ ແທນທີ່ຈະຫັນກັບມາອະທິບາຍເລື່ອງທຸກຢ່າງໃຫ້ມັນກະຈ່າງແຈ້ງກວ່ານີ້

"ດຽວກູກັບກ່ອນມີວຽກ" ພໍ່ຂອງເອກເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ຫລັງຈາກນັ້ນ ພ້ອມກັບຊິພາຮ່າງກາຍຂອງຕົນເອງອອກຈາກເຮືອນຂ້ອຍໄປ ແຕ່ວ່າເອກພັດທ້ວງຂຶ້ນກ່ອນ

"ດຽວອີ່ພໍ່ ແລ້ວເລື່ອງຂອງນ້າກັບເຮົາເດຊິເອົາແນວໃດຕໍ່ ລະ ລວມທັງເລື່ອງຂອງນ້ອງເຮົານຳ"

"ມຶງກະໄດ້ຍິນຫມົດແລ້ວເດວ່າມັນເປັນແນວໃດ໋!!"  ເມື່ອບໍ່ມີຫຍັງຈະເວົ້າຕໍ່ ລາວກໍ່ຫມຸນໂຕອອກໄປທັນທີ

ຫມາຍຄວາມວ່າເລື່ອງທຸກຢ່າງມັນສຳເລັດແບບງ່າຍໆ ແບບນີ້ເລີຍຕົວະ!!...

ແຕ່ເມື່ອເປັນດັ່ງນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຖືໂອກາດໃຫ້ທັງສອງປັບຄວາມເຂົ້າໃຈກັນເອງໂດຍທີ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຢາກຈະເຂົ້າໄປຫຍຸ້ງ

"ເອກ" ຂ້ອຍຫັນໄປຊື່ມຫູເຈົ້າໂຕຄ່ອຍໆ "ເຂົາວ່າອອກໄປດີກວ່າ ປ່ອຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກັນສອງຕໍ່ສອງດີກວ່າ

"ກະດີຄືກັນ...." ຫັນມາຊື່ມໃສ່ຫູຂ້ອຍຄືນ ກ່ອນຈະຫັນຫນ້າໄປເວົ້າທີ່ເຫລືອອີກສອງຄົນ "ເອີ່..... ອ້າຍເລ້ ດຽວຂ້ອຍອອກໄປເລາະຫລິ້ນ ເບິ່ງເຮືອນອ້າຍກ່ອນດີກວ່າ"

"ອື້ມ ຕາມສະບາຍ"

ເມື່ອອ້າຍຂ້ອຍກ່າວຈົບ ຂ້ອຍກໍ່ກຽມພາຂ້ອຍອອກໄປ ແຕ່ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະກ້າວຂາຍາງຫນີ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາໂຕເອງເຂົ້າໄປຊື່ມໃສ່ຫູອາເລັກຄ່ອຍໆ ຈາກນັ້ນເຈົ້າໂຕກໍ່ຍິ້ມອອກມາຢ່າງມີເລດໃນ

 

ທັນວາ Part 

 

ພໍແຕ່ສອງຄົນນັ້ນຍ່າງອອກໄປ ມັນກໍ່ເຫລືອຖິ້ມໄວ້ພຽງແຕ່ຂ້ອຍສອງຄົນພວກຂ້ອຍ ພາຍໃຕ້ສະຖານະການທີ່ແສນຈະອຶດອັດ... ໃນເມືອອາເລັກແນວຫນ້າມາທີ່ຂ້ອຍດ້ວຍຫາງຕາເປັນໄລຍະໆ ມັນຄືຊິຄຽດໃຫ້ຂ້ອຍແຮງ ແນວທຳຂ້ອຍທຳລຳລາຍທຸກຢ່າງລົງ ພຽງເພາະຄວາມຢ້ານກົວ...

ເຖິງແມ່ນວ່າທັງສອງຝ່າຍຕ່າງກໍ່ໃຫ້ໂອກາດພວກຂ້ອຍ ແລະບໍ່ມີໃຜຄິດທີ່ຈະຂັດຂວາງ ແຕ່ເຫດການຕ່າງໆທີ່ຜ່ານມາ ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູສະສຶກລະອາຍໃຈ ສະນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລືອກທີ່ຈະຍ່າງຫນີ ດີກວ່າແລ່ນເຂົ້າຫາຄວາມຈິງ

"ດຽວ ຊິໄປໃສ" ອາເລັກຮ້ອງຖາມ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງພາຕົນເອງມາຈັບແຂນຂ້ອຍໄວ້

"ຊິຂຶ້ນໄປຫ້ອງ ປະ ປ່ອຍ" ຂ້ອຍເວົ້າທັງຖົກແຂນມັນອອກ ແລ້ວກໍ່ຄືເກົ່າ ຍ້ອນຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຕ້ານແຮງຫມີຄວາມຄືມັນໄດ້

"ຫຶ ດີເລີຍ ຂ້ອຍກະຢາກຂຶ້ນໄປຫ້ອງນອນເຈົ້າຄືກັນ"  ສຸດຄວາມ ໂຕຂອງຂ້ອຍກໍ່ລອຍຂຶ້ນ ໂດຍທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນອ້ອມເອິກຂອງອີກຝ່າຍແບບກະທັນຫັນ

"ເຮີ້ຍ ເຮັດຫຍັງນິ ປ່ອຍຂ້ອຍດຽວນີ້"

"ປ່ອຍແທ້ ຖ້າຮອດຫ້ອງເຈົ້າແລ້ວ ຫຶໆ" ມັນຫົວອອກມາຢູ່ໃນລຳຄໍ ສາຍຕາສຸດແສນເຈົ້າເລ່ປານເສືອກຳລັງຄຸບກວາງນ້ອຍ ແນມມາກັດເຊາະໃບຫນ້າຂອງຢ່າງບໍ່ວາງຕາ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເປັນສັນຍາເຕືອນວ່າຂ້ອຍບໍ່ລອດມັນແນ່ນອນ

 

ປັ້ງ!! ສຽງປະຕູຖືກອັດລົງດ້ວຍແຮງມະຫາສານຂອງມັນ... ແຕ່ ດະ ດຽວກ່ອນ ມັນຮູ້ໄດ້ແນວໃດວະ ວ່າຫ້ອງນອນຂອງຂ້ອຍຢູ່ໃສ

"ຟືບ!!" ມັນໂຍນຂ້ອຍລົງຈາກນັ້ນເມື່ອກ້າວມາຮອດຕຽງ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະໂດດເຂົ້າມາໂຄມໂຕຂ້ອຍໄວ້ ຈົນຫນ້າຂ້ອຍກັບມັນຫ່າງກັນບໍ່ເຖິງຄືບ ແລະໄດ້ສຽງຫາຍໃຈຂອງອີກຝ່າຍດັງສະຫມ່ຳເຫມີ

"ຖ້າເຈົ້າຊິເຮັດແບບມື້ກ່ອນຂ້ອຍຂໍສັ່ງຫ້າມ ເພາະເຮົາເລີກກັນອີກແລ້ວ" ຂ້ອຍເນັ້ນຍ້ຳໂດຍສະເພາະປະໂຫຍກສຸດທ້າຍ ແຕ່ເຈົ້າໂຕພັດຍິ້ມແບບກວນໆໃສ່

"ຫຶ ເລີກໄດ້ກະຮັກກັນໃຫມ່ໄດ້"

"ແຕ່ສຳຫລັບຂ້ອຍຮັກໄດ້ແຕ່ຄັ້ງດຽວ ຂ້ອຍບໍ່ມີກັບໄປຫາເຈົ້າອີກດອກ ຂ້ອຍບອກດ້ວຍສຽງທີ່ເດັດຂາດ" ຈົນມາຢຸດນິ່ງໃນຂະນະຫນຶ່ງ

"ຂ້ອຍກະຄືກັນ ຮັກໄດ້ຄັ້ງດຽວ ແລະຕະຫລອດໄປ" ອາເລັກຈ້ອງເຂົ້າມາໃດດວງຕາຂ້ອຍຢ່າງເລິງເຊິງ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຫັນຫນ້າຫນີ ເພື່ອຫລົບຫລີກສາຍຕາຂອງມັນ

"ຖ້າຊິມາເວົ້າເລື່ອງບໍ່ມີສາລະແບບນີ້ ເຈົ້າກະກັບໄປດີກວ່າ"

"ບໍ່ ຂ້ອຍບໍ່ກັບ!"! ອາເລັກຈັບຫນ້າຂ້ອຍໃຫ້ຫັນໄປຈ້ອງຕານຳມັນ ຖ້າຂ້ອຍຍັງທັນຄືນດີນຳເຈົ້າເທື່ອນ໊ະ

"ເຊົາເທາະ  ເລື່ອງຂອງເຮົາມັນຈົບໄປແລ້ວ" ຂ້ອຍເນັ້ນຍ້ຳຄວາມສຳຄັນຂອງພວກຂ້ອຍອີກຄັ້ງ

"ມັນຍັງບໍ່ຈົບ ຖ້າເຈົ້າຖອຍຫນີຂ້ອຍອອກໄປ...... ຮູ້ບໍ່ ເວລາທີ່ເຈົ້າບອກວ່າຫມົດຂ້ອຍນະ ປານມີຄົນເອົາໄມ້ອັດມາຟາດຫົວຂ້ອຍໃຫ້ຕາຍຄາທີເລີຍ......... ມັນເຈັບ ເຈັບຈົນເກືອບຫາຍໃຈບໍ່ອອກ ໂດຍສະເພາະເວລາທີ່ເຈົ້າຢູ່ກັບຄົນອື່ນມື້ນັ້ນ.... "

ຂ້ອຍມິດ ແລ້ວຟັງມັນຢ່າງຕັ້ງໃຈ..... ແມ່ນແລ້ວ ທີ່ຂ້ອຍທຳຮ້າຍມັນເຈັບປວດປານຄົນປານຕາຍ ແຕ່ມັນຄືຊິບໍ່ຮູ້ດອກວ່າຂ້ອຍກະຮູ້ສຶກບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເຈົ້າໂຕເລີຍ

"ຂ້ອຍຍັງບໍ່ຮູ້ເລີຍວ່າ ຈະໃຊ້ຊີວິດຕໍ່ໄປໄດ້ຈັງໃດ ໃນເວລາບໍ່ມີເຈົ້າ ຄືຫລາຍມື້ທີ່ຜ່ານມາ... ​ເວລາຂອງຂ້ອຍມັນຜ່ານໄປຊ້າໆ ແລະທໍລະມານທີ່ສຸດ ເມື່ອເຫັນເຈົ້າເວົ້າວ່າຫມົດໃຈໃຫ້ກັນ ມັນເລີຍເຮັກໃຫ້ຂ້ອຍນອນບໍ່ຫລັບ ກິນເຂົ້າບໍ່ລົງ ຢູ່ບໍ່ຢູ່ກະໄຫ້ອອກມາ ຍ້ອນວ່າຄິດຮອດເຈົ້າທີ່ສຸດ"

ຂ້ອຍງຽບອີກຄັ້ງ ແລ້ວເບືອນຫນ້າໄປທາງອື່ນແທນ ເຮັດເຫມືອນພະຍາຍາມຈະບໍ່ສົນໃຈອີກຝ່າຍ ແຕ່ຈັງໃດ ຂ້ອຍກໍ່ຫັກຫ້າມໃຈຕົວເອງບໍ່ໄດ້ຢູ່ດີ ໃນເມື່ອຂ້ອຍຍັງຮັກແລະຄິດຮອດມັນຢູ່ສະເຫມີ

"ງຽບແບບນີ້ແປວ່າເຈົ້າຫມົດໃຈໃຫ້ຂ້ອຍແທ້ໆແມ່ນບໍ່" ອາເລັກເອີ່ຍແບບຕັດເພີ້ "ທຳອິດຂ້ອຍຄິດວ່າເຈົ້າຮັກຂ້ອຍຢູ່ ແຕ່ຕອນຂ້ອຍເຂົ້າໃຈແລ້ວ ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈອີ່ຫລີ ຊັນຂ້ອຍຊິບໍ່ຫຍຸ້ງນຳເຈົ້າອີກ" ສຸດຄວາມ ອາເລັກກໍ່ເດັ້ງໂຕຂຶ້ນຄ່ອຍໆ ກ່ອນຈະກ້າວຂາຍ່າງອອກໄປ

ແຕ່ເມື່ອເຈົ້າໂຕຍ່າງຮອດປະຕູ ມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍລຸກຂຶ້ນທັນທີ ແລ້ວກໍ່ພາຮ່າງກາຍທີ່ເປັນຂອງອາເລັກຕະຫລອດ ແລ່ນໄປກອດແອວທາງຫລັງເຈົ້າໄວ້ແຫນ້ນໆ ເພື່ອເປັນການປະກາດໃຫ້ອີກຝ່າຍວ່າ ຂ້ອຍຂາດມັນໄປບໍ່ແທ້ໆ

"ຮຶກ ຂ້ອຍຂໍໂທດ ຮຶກ ຢ່າໄປໄດ້ບໍ່" ອາເລັກແກະແຂນຂ້ອຍອອກຄ່ອຍໆ ກໍ່ຈະຫມຸນໂຕມາເຊັດນ້ຳໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນ

"ບອກແລ້ວແມ່ນບໍ່ວ່າຢາໄຫ້ ຂ້ອຍອົດເຫັນນ້ຳຕາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ນະ"

"ຮຶກ" ຂ້ອຍງຶກຫົວແລ້ວເຊັດນ້ຳຕາແບບລວກໆ "ຂ້ອຍຊິບໍ່ໄຫ້ອີກແລ້ວ ຂ້ອຍສັນຍາ"

"ໂດຍໆ ຂອບໃຈ ແລະທີ່ເຈົ້າບອກວ່າ ບໍ່ໃຫ້ຂ້ອຍໄປຈາກເຈົ້ານະ ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງເຮັດແບບນັ້ນດອກ ນອກຈາກ ເຈົ້າຫມົດຮັກຂ້ອຍແລ້ວເທົ່ານັ້ນ"

"ບໍ່ມີທາງ ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງຫມົດຮັກເຈົ້າ" ຂ້ອຍທັງງຕອບທັງແກວ່ງຫົວ ເຊິ່ງທ່າທາງເຮັດໂຕເອງປານເດັກນ້ອຍຂອງຂ້ອຍ ມັນກໍ່ເປັນຜົນໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຍິ້ມອອກມາຈາງໆ

"ດີໃຈເວີ້ຍ ທີ່ຍັງໄດ້ຍິນຄຳວ່າຮັກຂອງເຈົ້າອີກນະ.... ນຶກວ່າຊາດນີ້ຊິບໍ່ໄດ້ຍິນອີກແລ້ວໃດນິ"

"ເວີ້ແລ້ວ!"

"ຮາໆໆ ກະແທ້ຫັ້ນແລະ ອື່ມ........ ວ່າແຕ່ເລື່ອງຂອງເຮົາເອົາເປັນວ່າຈັດການປັນຫາຮຽບຮ້ອຍເນ໊າະ"

"ອຶ້ມ"

"ແຕ່ຂ້ອຍຍັງມີເລື່ອງຫນຶ່ງຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຈັດການເທື່ອ"

"ເລື່ອງຫຍັງ ອ່ຽງຫນ້າຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້"

"ເລື່ອງ Sex!!"

“>__<”

.

.

.

ສຸດທ້າຍເລື່ອງຂອງສອງຄົນນີ້ກໍ່ລົງເອີ່ຍດ້ວຍດີ

ບໍ່ຄິດເລີຍແມ່ນບໍ່ສອງຄອບຄົວນີ້ຊິບັງເອີນອີ່ຫຍັງປານນັ້ນ 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 3, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

ຕອນທີສາບສິບເກົ້າ

hurt

 

ຕັ້ງແຕ່ຂ້ອຍຫນີຈາກບ້ານຂອງໂຕເອງໄປຢູ່ບ້ານຂອງເອກ (ຫລືຊິເອີ້ນງ່າຍໆ ຫນີຕາມຜູ້ຊາຍໄປ: ຜູ້ຂຽນ) 

ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ເຄີຍທີ່ຈະກັບເຂົ້າໄປເຮືອນເລີຍຈັກບາດ ເຖິງແມ່ນວ່າອ້າຍຂ້ອຍຈະບອກແລ້ວວ່າ

ພໍ່ຂອງຂ້ອຍທຳໃຈຍອມຮັບເລື່ອງຂອງຂ້ອຍໄດ້ແລ້ວ... ສ່ວນແມ່ຂອງຂ້ອຍທີ່ຢູ່ຕ່າງປະເທດຕອນນີ້ ລາວກໍ່ບໍ່ໄດ້ວ່າຫຍັງ

ແລະຊິກັບມາຫາຂ້ອຍຫລັງຈາກທີ່ເອກມາຂໍຂ້ອຍແຕ່ງງານເນື່ອງຈາກລາວຄາວຽກ

ແຕ່ກ່ອນຊິກັບເຂົ້າໄປເຮືອນຂອງຕົນເອງ ຂ້ອຍຂໍຈັດເລື່ອງຫນຶ່ງໃຫ້ມັນຈົບສິ້ນສະ ເຊິ່ງມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຄາໃຈຂ້ອຍທີ່ສຸດຕອນນີ້

ນັ້ນກໍ່ຄື ເລື່ອງລະຫວ່າງອາເລັກກັບອ້າຍເລ້

"ຕິ໋ງຕ໋ອງ" ຂ້ອຍກົດກະລິງທີ່ຫນ້າບ້ານແລ້ວກໍ່ຢືນຖ້າຢູ່ແບບນັ້ນ... ແຕ່ວ່າເວລາຜ່ານໄປດົນຫລາຍເຕີບ

ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນເຫັນໃຜຈັກຄົນມາໄຂປະຕູໃຫ້... ລະຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ໂທໄປຖາມເຈ້ແຈັກຢູ່ຮ້ານແລ້ວວ່າ

ອ້າຍຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ອອກໄປວຽກເປັນເວລາຫລາຍມື້ ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ຫມັ້ນໃຈວ່າລາວບໍ່ມີທາງໄປໃສດອກ ນອກຈາກຢູ່ເຮືອນຫລັງນີ້

"ຕິ໋ງຕ໋ອງໆ" ຂ້ອຍກົດກະລິ໋ງອີກຫລາຍໆແຕ່ກໍ່ບໍ່ມີວີ່ແວວຂອງເຈົ້າຂອງບ້ານອອກມາໄຂປະຕູເລີຍ

ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄຫວທີ່ຈະລອງໄຂປະຕູເຂົ້າໄປ ແລ້ວມັນກໍ່ປະກົດວ່າ ປະຕູຮົ້ວບໍ່ໄດ້ລ໋ອກ

ເມື່ອເປັນດັ່ງນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາໂຕເອງເຂົ້າໄປທີ່ເຮືອນທັນທີ ໂດຍທີ່ສະພາບທາງໃນ ມັນ ງຽບແລະປະຕູປ່ອງຢ້ຽມ ກໍ່ຖືກປິດໄວ້ຫມົດ

ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເຂົ້າມາບ້ານຮ້າງ ພຽງແຕ່ຂອງທຸກຢ່າງມັນຍັງຄົງເປັນລະບຽບຄືເກົ່າເທົ່ານັ້ນ

ຕຶກໆໆ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ກໍ່ມີສຽງຄົນຍ່າງລົງມາຈາກຊັ້ນເທິງ... ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ມີຮູບຮາງນ້ອຍ

ໂຕຈ່ອຍຜອມລົງຜິດປົກກະຕິ ໃບຫນ້າຊຸດໂຊມ ເຫມືອນຫາກໍ່ຢຸດເຊົາມາຫມາດໆ

"ນ້າ" ລາວເອີ່ຍທັກທາຍຂ້ອຍຜ່ານນ້າສຽງທີ່ເມື່ອຍລ້າ "ໂທດເດີ້ ພໍດີອ້າຍລົງມາເປີດປະຕູໃຫ້ຊ້າ"

ເວົ້າໃນຂະນະພາຮ່າງກາຍທີ່ຊຸດໂຊມມານັ່ງລົງຢູ່ທີ່ໂຊຟາຂະຫນາດໃຫຍ່ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກໍ່ກຳລັງນັ່ງລົງຢູ່ຕໍ່ນ້າຂອງລາວ

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ... ແຕ່ເບິ່ງຈາກສະພາບອ້າຍກວ່າຊິຢ່າງຮອດປະຕູ ພໍດີນ້າຕ້ອງຖ້າຮອດມື້ອື່ນແນ່ນອນ"

"ແນວອ້າຍບໍ່ສະບາຍນ້ອຍຫນຶ່ງເດ

"ຫຶ ຄືຊິບໍ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງແລ້ວແລະ ນ້າເຫັນອ້າຍທຳອິດນຶກວ່າຊາກສົບຍ່າງໄດ້ຊ້ຳຫັ້ນຕິ"

"ມາຫາອ້າຍມີເລື່ອງຫຍັງ"

ລາວພະຍາຍາມປ່ຽນເລື່ອງ ແຕ່ທີ່ລາວປ່ຽນກະດີຄືກັນ ພໍດີມັນກົງປະເດັນທີ່ຂ້ອຍມີຫຍັງຖາມບລາວຫລາຍໆຢ່າງ

"ຍັງມີຫນ້າມາຖາມອີກເນາະ!!... ທີ່ນ້ອງມາກະຢາກຈະຖາມເລື່ອງອ້າຍກັບອາເລັກນີ້ແລະ ເປັນຫຍັງຄືເລີກກັນ"

"ອ້າຍກັບມັນເຂົ້າກັນບໍ່ໄດ້ ອ້າຍກະເລີຍຢາກເລີກ"

ຕອບແບບບໍ່ສົນໃຈ ແຕ່ຄຳເວົ້າກັບຄວາມຮູ້ສຶກຂອງລາວ ມັນຊ່າງແຕກຕ່າງກັນຢ່າງມະຫາສານ

"ຢາກເລີກຊັ້ນຫວາ ຄັນຢາກເລີກກັບອາເລັກ ເປັນຄືມີສະພາບແບບນີ້ວະ"

"ກະອ້າຍບອກແລ້ວເດວ່າບໍ່ສະບາຍ ບໍ່ໄດ້ກ່ຽວກັບອາເລັກຈັກຫນ້ອຍ"

"ແນ່ໃຈ໋?"

"ອຶ້ມ ອີກຢ່າງອ້າຍກະຄົບມັນຫລິ້ນໆຊື່ໆ ບໍ່ໄດ້ຄິດຈິງຈັງຈັກຫນ້ອຍ"

ລາວພະຍາຍາມຄວາມຄຸມສຽງໃຫ້ເປັນປົກກະຕິທີ່ສຸດ

ຫຶ ຂະຫນາດເດັກນ້ອຍອະນຸບານຍຍັງ ເບິ່ງອອກແລ້ວວ່າບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງຈັກຫນ້ອຍ

"ຫວາ... ຄັນອາເລັກຟື້ນຂຶ້ນມາໄດ້ຍິນອ້າຍເວົ້າແບບນີ້ ຄືຊິເສຍໃຈຂະຫນາດ" ຂ້ອຍເວົ້າຂຶ້ນລອຍ ແບບສອງແງ່

"ຟະ ຟື້ນຂຶ້ນມາ ລາວເຮັດຄິ້ວຫຍຸ້ງຖາມ"

"ອື້ມ ຟື້ນຂຶ້ນມາຈາກເຈົ້າຊາຍນິທາ"

".............."

"ພໍດີອາເລັກຖືກລົດຕຳຕອນອອກມາຈາກເທັກກລາຍຄືນກ່ອນ.... ແລະຫມໍກະຍັງບອກວ່າ ໂອກາດທີ່ອາເລັກຈະຟື້ນຂຶ້ນມາຄືນ

ບໍ່ຮອດຫ້າເປີເຊັນເທົ່ານັ້ນ ຕ້ອງຖ້າໃຫ້ມີຄປະຕິຫານຢ່າງດຽວ"

"ຮຶກ" ນ້ຳຕາແຫ່ງຄວາມເສຍໃຈມັນໄດ້ລັງໄຫລລົງອາບແກ້ມທັງສອງຂ້າງຂອງອ້າຍຂ້ອຍທັນທີ

ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍ ຕ້ອງພາໂຕເອງເຂົ້າໄປກອດລາວໄວ້ຄ່ອຍໆ ເພື່ອເປັນການປອບໃຈ

"ຮຶກ ອ້າຍຢາກຂໍໂທດອາເລັກ ອ້າຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈໃຫ້ເລື່ອງມັນເປັນແບບນັ້ນ ຮືໆໆ"

"ເອີ່....... ອ້າຍເລ້ ນ້ອງມີເລື່ອງຈະເວົ້າໃຫ້ອ້າຍອີກເລື່ອງຫນຶ່ງ ຄື ທີ່ນ້າເວົ້າມື້ກີ້ນະ ນ້າຕົວະ"

"............." ອ້າຍຂ້ອຍດັນໂຕຂ້ອຍອອກທັນທີ

ຈາກທີ່ຮ້ອງໄຫ້ມີກີ້ ກໍ່ປ່ຽນມາຊັກສາຍຕາທີ່ຄາດໂທດໃສ່ຂ້ອຍແທນ...

ຂ້ອຍຄິດຖືກຫລືຄິດວະ ທີ່ເອົາຄວາມເປັນຄວາມຕາຍມາເວົ້າຫລິ້ນໆ....​

ແຕ່ຈັງໃດມັນກະພິສູດໃຫ້ເຫັນແລ້ວວ່າ ອ້າຍຂ້ອຍຍັງຮັກອາເລັກຄືເກົ່າ ແລະຈະຮັກແບບນັ້ນຕະຫລອດໄປ

ມ່"ວນຫລາຍຫນ້າທີເຮັດໃຫ້ອ້າຍໃຫ້ເກືອບເປັນບ້າແບບນີ້!!" ສຽງທີ່ດັງຮ້າຍກ່ອນສຽງຟ້າຜ່າຊັດເຂົ້າຫນ້າຂ້ອຍຈັງໆ

"ນ້າຂໍໂທດ" ຂ້ອຍຮີບອະທິບາຍອອກໄປທັນທີ

"ນ້າກະບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈເວົ້າດອກ ແລະສິ່ງທີ່ນ້າເວົ້າໄປມື້ກີ້ນະມັນກະພິສູດໃຫ້ເຫັນແລ້ວວ່າ

ອ້າຍຍັງອາເລັກຄືເກົ່າ ສ່ວນທີ່ອ້າຍບອກເລີກອາເລັກຍ້ອນມີເຫດຜົນອັນໃດອັນຫນຶ່ງແນ່ນອນ"

"................"

"ແລ້ວເຫດຜົນທັງຫມົດມັນກະແມ່ນຍ້ອນພໍ່ຂອງອາເລັກ ແມ່ນບໍ່??"

"ອື້ມ" ລາວງຶກຫົວຄ່ອຍໆ ເຫມືອນອາລົມຮ້າຍໆມື້ກີ້ມັນພໍຈະຈາງຫາຍໄປ

"ອ້າຍບອກເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ຟັງໄດ້ບໍ່"

"ອຶ" ແກວ່ງຫົວປັດຕິເສດທັນທີ "ອ້າຍບໍ່ຢາກຈະຮື້ຟື້ນຂຶ້ນມາອີກ"

"ເຮີ່ຍ....." ຂ້ອຍຖອນຫາຍໃຈຄ່ອຍໆ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່

"ກະໄດ້ ບໍ່ເລົ່າໃຫ້ຟັວກະໄດ້ ເອົາເປັນວ່ານ້າພໍຈະເຂົ້າໃຈນ້ອຍຫນຶ່ງລະ ແຕ່ຈັງໃດ ນ້າຢາກໃຫ້ອ້າຍກັບໄປຄົບກັບອາເລັກຄືເກົ່ານະ"

"ນ້າ ເລື່ອງຂອງອ້າຍກັບອາເລັກມັນຈົບໄປແລ້ວ"

"ເລື່ອງມັນບໍ່ມີທາງຈົບງ່າຍໆດອກ ຖ້າອ້າຍບໍ່ຖອຍອອກມາກ່ອນນະ... ສະພາບຂອງອາເລັກຕອນນີ້ຮ້າຍແຮງກວ່າອ້າຍຊ້ຳ

ເຂົ້າກະບໍ່ກິນ ນອນກະບໍ່ນອນ ນັ່ງໃຈລອຍຫມົດມື້ຫມົດຄືນ ແລະຢູ່ບໍ່ຢູ່ກະໄຫ້ອອກມາເອງ ຖ້າປະໄວ້ແບບນີ້ອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

ນ້າວ່າອາເລັກບໍ່ໄຫວແທ້ໆໃດ໋"

"ແຕ່ຖ້າອ້າຍກັບເຂົ້າອີກມັນແຮງເຮັດໃຫ້ເລື່ອງມັນວຸ້ນວາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ອີກຢ່າງ ອ້າຍບໍ່ຢາກຈະທຳລາຍອະນາຄົດມັນ"

"ແຕ່ອ້າຍທຳລາຍຈິດໃຈຂອງອາເລັກຈົນບໍ່ເຫລືອຫຍັງດີຄືເກົ່າ"

"ເຊົາເທາະ!! ອ້າຍບໍ່ຢາກຈະຟັງອີກ... ຖ້ານ້າຊິມາຫາອ້າຍຍ້ອນມາຍົວະອ້າຍ ນ້າກະກັບໄປດີກວ່າອ້າຍບໍ່ມີຫຍັງຈະເວົ້າອີກ"

ສຸດຄວາມ ຜູ້ເປັນພີ່ຊາຍຂອງຂ້ອຍກໍ່ລຸກຂຶ້ນແລ້ວຢ່າງຫນີຂ້ອຍອອກໄປທັນທີ ເພື່ອທີ່ຈະຂຶ້ນໄປຊັນເທິງອີກໃຫ້

ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີໂອກາດໄດ້ຮ້ອງໃສ່ຫລັງລາວດັງໆ

"ແຕ່ຈັງໃດນ້າກະຊິເຮັດໃຫ້ອ້າຍກັບໄປຄົບກັບອາເລັກອີກ!!"

.

.

.

ທີ່ບ້ານຂ້ອຍ ໃນຫ້ອງຮັບແຂກ

 

ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ອຍໄປຫາອ້າຍເລ້ ອີກບໍ່ດົນຂ້ອຍກໍ່ມຸ່ງນ້າມາທີ່ເຮືອນທັນທີພ້ອມກັບສຸດທີ່ຮັກຂອງຂ້ອຍ...

ແຕ່ສະຖານະການຕອນນີ້ມັນກະບໍ່ຄ່ອຍ ເອີ່ ສະຫວາດສະເຫວີຍປານໃດ

ໃນເມື່ອພໍ່ຂອງຈ້ອຍກຳລັງຊັກສາຍຕາເປັນຕາຢ້ານແນມມາທາງນີ້

"ສະບາຍດີອີ່ພໍ່" ເອກຍົກມືນົບໄຫວ້ຜູ້ເປັນພໍ່ຂ້ອຍທີ່ກຳລັງນັ່ງຢູ່ກົງກັນຂ້າມພວກຂ້ອຍທັງສອງ

ໂດຍທີ່ເອກກໍ່ບໍ່ລືມທີ່ຈະມີຂອງຕິດມືເລັກໆນ້ອຍໆມາຝາກລາວນຳ

"ກອງໄວ້ບ່ອນນັ້ນແລະ ມີຄົນມາສະບາຍດີຂ້ອຍຫລາຍແລ້ວ ເບື່ອ!!"

ແມ່ນແຕ່ຄຳທັກທາຍ ພໍ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ຍອມຮັບ ເອົາຈົນຄົນຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍເກືອບໄປບໍ່ເປັນ

ເຮີ່ຍ... ລາວຍັງມີອະຄະຕິນຳເອກຢູ່... ແຕ່ທ່າທາງເອກກໍ່ບໍ່ມີທ່າທີ່ຍອມງ່າຍໆຄືກັນ ຂະຫນາດຖືກຮ້າຍກະຍັງຍິ້ມອອກມາໄດ້

(ແນວພະເອກເຮົາຫນ້າມຶນຢູ່ແລ້ວ: ຜູ້ຂຽນ)

"ເອີ້ ມື້ນີ້ລູກມີຂອງມາຝາກໃຫ້ອີ່ພໍ່ນຳ" ເອກພະຍາຍາມປ່ຽນເລື່ອງ ເພື່ອທຳລາຍບັນຍາຍກາດທີ່ອຶດອັດລົງ

"ເອົາກັບໄປຊະ" ລາວບອກຕັດບົດທັນທີ "ຂ້ອຍບໍ່ຢາກໄດ້" ແຖມຍັງຢືນຢັນສຽງແຂງອີກ ວ່າບໍ່ຕ້ອງການ

"ແຕ່ມັນເປັນສະຫມຸນໄພຈາກຈີນເລີຍໃດ໋ ລູກຢາກໃຫ້ອີ່ພໍ່ລອງກິນເບິ່ງກ່ອນ ຮັບຮອງວ່າ ຮ່າງກາຍສຸຂະພາບແຂງແຮງດີແນ່ນອນ "

ເອກພະຍາຍາມຈະບັນຍາສັບພະຄຸນໃຫ້ລາວຟັງ

"ຫຶ ... ສະຫມຸນໄພຫລືຢາພິດກັນແທ້ວະ!!"

"ອີ່ພໍ່ເວົ້າຫຍັງກະດາຍ ລູກບໍ່ກ້າເຮັດແບບນັ້ນດອກ ລູກຮັກອີ່ພໍ່ຄືກັບພໍ່ແທ້ໆ "

"ຫຶ ບໍ່ຕ້ອງມາເວົ້າດີບໍ່ຢາກຟັງ ລະມີຫຍັງ ກະຮີບເວົ້າມາເທາະ!!"

"ໂດຍ ມື້ອື່ນພໍ່ຂອງລູກລາວຊິມາຂໍນ້າແລ້ວ

"ອຶ້ມ ລາວງຶກຫົວແບບເຂົ້າໃຈ" ເຖິງຈາກຮ້າຍອອກໄປ ແຕ່ພາຍໃນໃຈກໍ່ຍອມຮັບເອກໄວ້ພິຈາລະນາຮຽບຮ້ອຍ

"ຊິເຮັດຫຍັງກະເຮັດ ເພາະລູກຂອງຂ້ອຍມັນເປັນຄົນເສຍຫາຍຢູ່ແລ້ວ!!"

"ໂດຍໆ ເອກຂານຮັບຢ່າງວ່ອງໄວ ເອີ່...... ແລ້ວອີ່ພໍ່ຊິເອົາຂອງຝາກຈາກລູກໄປບໍ່

"ຖາມເຮັດຫຍັງ ຫລືຊິເອົາກັບໄປຄືນ??" ເວົ້າປານວ່າຊິເສຍດາຍຂອງນິໃດ໋ ພໍ່ຂ້ອຍນິ

"ລູກບໍ່ເອົາກັບໄປດອກ ເຖິງອີ່ພໍ່ບໍ່ເອົາກໍ່ຕາມເທາະ"

"ເວົ້າຄືຂ້ອຍຍອມຕົກລົງເອົາຂອງຂອງເຈົ້າແລ້ວນິໃດ ຫຶ"

"ລູກກະບໍ່ຮູ້ເດ ເຫັນພໍ່ຖາມຄືວ່າຊິບໍ່ຢາກມາໃຫ້ລູກເອົາຄືນນິ" ເອກຖຽງ

"ພໍ" ພໍ່ຂ້ອຍຍົກມືຫ້າມ "ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຟັງ ແລ້ວວຽກທີ່ຈະລົມມີສ່ຳນີ້ນິຕົວະ"

"ເຮົາຍັງມີເລື່ອງອີກຫນຶ່ງ" ຂ້ອຍເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ຫລັງຈາກນັ້ນ

"ເລື່ອງຫຍັງ??" ລາວຫັນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍ

"ເລື່ອງຂອງອ້າຍກັບແຟນຂອງລາວ ....... ຄືເຮົາຢາກໃຫ້ອີ່ພໍ່ຊ່ວຍລາວແດ່"

ແຕ່ລະຄຳໃນປະໂຫຍກ ຂ້ອຍເອີ່ຍດ້ວຍສຽງທີ່ອ້ອນວອນ ສ່ວນລາວກໍ່ມິດບໍ່ເວົ້າຫຍັງຕໍ່ ມັນກໍ່ເລີຍເປີດໂອກາດໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າຕື່ມອີກ

"ພໍດີນ້ອງຂອງເອກເປັນແຟນກັບອ້າຍເລ້ ແຕ່ວ່າພໍ່ຂອງອາເລັກບໍ່ຍອມໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຄົບກັນນະ"

"ຫຶ ຜູ້ຊາຍກັບຜູ້ຊາຍແມ່ນໃຜຊິຍອມໃຫ້ຄົບກັນ ແລ້ວເລື່ອງມັນບໍ່ກ່ຽວກັບພໍ່ຈັກຫນ້ອຍ"

"ກ່ຽວຕົວະ ກ່ຽວບ່ອນອີ່ພໍ່ເປັນພໍ່ຂອງອ້າຍເລ້ນີ້ແລະ... ຕອນນີ້ນະ ອ້າຍເລ້ນອນບໍ່ຫລັບ ກິນບໍ່ໄດ້ຫລາຍມື້ລະ

ແຖມຍັງບໍ່ອອກໄປໃສມາໃສອີກ ກຽບໂຕຢູ່ໃນຫ້ອງຄົນດຽວຕະຫລອດ ສ່ວນອາເລັກກະບໍ່ຕ່າງຫຍັງເລີຍ

"ເລື່ອງຂອງລູກມັນກະເຮັດໃຫ້ພໍ່ເຈັບຫົວຫລາຍແຮງລະ ຢ່າຫາເລື່ອງມາໃຫ້ພໍ່ອີກເທາະ..." ລາວເວົ້າປັດໆແບບລຳຄານ

"ແຕ່ອີ່ພໍ່ບໍ່ອີ່ຕົນອ້າຍແດ່ຫວາ..." ຂ້ອຍພະຍາຍາມອ້ອນວອນລາວສຸດຊີວິດ ແຕ່ເຫມືອນວ່າຂ້ອຍບໍ່ມີສີຫນ້າເຫັນໃຈແຕ່ຢ່າງໃດເລີຍ

"ຖ້າມັນຢາກທໍລະມານໂຕເອງແບບນັ້ນ ກະປ່ອຍມັນໄປ..... ຄົນບໍ່ຮັກໂຕເອງມັນກະເປັນແບບນັ້ນແລະ"

"ເຮົາລະຢາກໃຫ້ອີ່ພໍ່ກັບເອົາໄປຄິດອີກເທື່ອຫນຶ່ງນະ"

"ແມ່ນອີ່ພໍ່" ເອກເວົ້າຂຶ້ນເພື່ອຊ່ວຍຂ້ອຍອີກແຮງ "ລູກກະອີ່ຕົນນ້ອງຂອງໂຕເອງຄືກັນ

ມັນກິນເຂົ້າບໍ່ໄດ້ນອນບໍ່ຫລັບຫລາຍລະ ຖ້າອີ່ພໍ່ລອງເວົ້າຊ່ວຍຈັກບາດ ບາງເທື່ອພໍ່ຂອງລູກອາດຈະຍອມໃຈອ່ອນກະໄດ້"

"ຫຶ ຂ້ອຍບອກແລ້ວ ຜູ້ຊາຍກັບຜູ້ຊາຍ ຊິຮັກກັນໄດ້ແນວໃດ!!... ຢູ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນຕ່າງປະເທດ ບໍ່ມີໃຜຍອມຮັບເລື່ອງນີ້ໄດ້!!"

"ເຮົາກະຮູ້ຢູ່ ແຕ່ສອງຄົນນັ້ນເຂົາເຈົ້າຮັກກັນເດ... ຖ້າສົມມຸດມີຄົນມາຂັດຂວາງອີ່ພໍ່ແບບນີເດ ອີ່ພໍ່ຊິຮູ້ສຶກແນວໃດຊັນ"

ລາວມິດທັນທີ... ເຫມືອນວ່າຂ້ອຍຈະເວົ້າຈີໃຈດຳທີ່ສຸດ

     "ເຮົາຍອມເຫັນອ້າຍຕົນເອງເສຍໃຈບໍ່ໄດ້ດອກ"

     "ເຊົາເທາະນ້າ!! ຖ້າມີຄົນໄປຖາມຄົນຮ້ອຍທັງຮ້ອຍກະບໍ່ໃຜເຫັນດີເລື່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າສອງຄົນດອກ ອີກຢ່າງແຟນຂອງອ້າຍລູກ

ອາຍຸມັນກະຍັງນ້ອຍ ບາດອາຍຸຂອງອ້າຍລູກ ມັນຊາວຫ້າແລ້ວ ສ່ຳນີມັນກະຮູ້ແລ້ວວ່າມັນຕ່າງກັນເທົ່າໃດ ແລະຖ້າສອງຄົນນັ້ນຮັກກັນແທ້

ພວກມັນກະບໍ່ມີທາງເລີກກັນງ່າຍໆ ເຖິງມັນຈະມີອຸປະສັກກໍ່ຕາມ"

     ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ມິດ ແລ້ວຟັງຜູ້ເປັນພໍ່ເທດສະຫນາຢ່າງດຽວ... ຄັນຊິຖຽງອອກໄປ ລາວກະຊິອັດຂ້ອຍກັບມາອີກ ເຮີ່ຍ...​

ແປວ່າຂ້ອຍຫມົດຫວັງແລ້ວແມ່ນບໍ່ນິ

.

.

.

ຕອນທີ່ແລ້ວມີຄອມເມັ້ນຫລາຍຄອມເມັ້ນຂະຫນາດ

ມີຄົນເຂົ້າມາມາໃຫມ່ບັກຫລາຍໆຄົນ

ຈັງໃດກະຂອບໃຈເດີ້ທີ່ເຂົ້າມາອ່ານນະ

ຊິພະຍາຍາມຂຽນໃຫ້ມັນດີທີ່ສຸດເດີ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 2, 2012 | ມີ 10 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສາມສິບແປດ

ມັນຈົບແລ້ວ

ອາເລັກ Part

ຫລາຍມື້ຜ່ານໄປ

 

ຂ້ອຍຍັງຢູ່ບ້ານຂອງແຟນຂ້ອຍຄືເກົ່ານີ້ແລະ... ໂດຍທີ່ລາວກໍ່ທຽວໄປຮັບໄປສົ່ງຂ້ອຍຢູ່ໂຮງຮຽນທຸກມື້ ພຽງແຕ່ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າອີກຝ່າຍເລີມປ່ຽນໄປ ໂດຍທີ່ພະຍາຍາມເຫມືອນຈະຕີໂຕອອກຫ່າງຂ້ອຍອອກໄປເລື່ອຍໆ ຖາມຫຍັງໄປກໍ່ຖືກຮ້າຍກັບຕະຫລອດ ແລະເວລາຊິຂໍມີຫຍັງລາວກໍ່ບ່າຍບຽງທຸກຄັ້ງ ຈົນຂ້ອຍຕ້ອງຊ່ວຍຕົນເອງ ເພື່ອປົດປ່ອຍຄວາມຢາກ...

ເຊິ່ງມື້ນີ້ ເລ້ກໍ່ຫຍັງເປັນແບບນັ້ນຄືເກົ່າ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຖາມ ໃນຂະທີ່ລາວກຳລັງແຕ່ງຕົວອອກໄປທາງນອກ

"ເຈົ້າຊິໄປໃສ"

"ອອກໄປຫາເຮັດວຽກ" ຕອບແບບປັດໆເຫມືອນວ່າລຳຄານຂ້ອຍທີ່ໄດ້ຖາມອອກໄປ

"ອອກໄປເຮັດວຽກຫຍັງຄືໄປເດິກແບບນີ້"

"ພໍດີລູກຄ້ານັດອອກໄປນັ່ງດືມນຳ ຕາມພາສາຄົນມີວຽກເຮັດງານທຳ" ປະໂຫຍກສຸດທ້າຍເນັ້ນໃສ່ຂ້ອຍເປັນພິເສດ ແຕ່ຕອນນີ້ ຂ້ອຍບໍ່ມີເວລາມາສົນໃຈທີ່ລາວເວົ້າໃສ່ຂ້ອຍດອກ

"ຊັນຂ້ອຍຊິໄປນຳ"

"ບໍ່ໄດ້!!" ເລ້ໃຊ້ສຽງດັງໃສ່ຂ້ອຍ "ຊິໄປໃຫ້ມັນຫນັກຕີນລົດຂ້ອຍເຮັດຫຍັງເກາະ ຂ້ອຍໄປວຽກບໍ່ໄດ້ອອກໄປຫລິ້ນ ເຂົ້າໃຈບໍ່!!"

"ແລ້ວເຈົ້າຊິຮ້າຍຂ້ອຍເຮັດຫຍັງເກາະວະ ຂ້ອຍຖາມສ່ຳນີ້ຊື່ໆ"

"ແນວເຈົ້າຖາມຊູຊີເດ!!! ຂ້ອຍລຳຄານ!!"

"ຄຳກະລຳຄານ ສອງຄຳກະລຳຄານ ເປັນຫຍັງດຽວນີ້ເຈົ້າຄືມັກຮ້າຍມັກດ່າຂ້ອຍແທ້ວະ ຖາມດຸ ເຈົ້າເປັນຫຍັງກັນແທ້!!" ຂ້ອຍພະຍາຍາມເຄັ້ນເອົາຄວາມຈິງນຳລາວ

"ຂ້ອຍບໍ່ຫວ່າງທີ່ຈະຕອບປັນຫາປັນຍາອ່ອນຂອງເຈົ້າດອກ!!... ຂ້ອຍໄປດີກວ່າ ເສຍເວລານຳເຈົ້າມາດົນລະ!!"

ພໍກ່າວຈົບ ເຈົ້າໂຕກໍ່ສະບັດຫນ້າຫນີຂ້ອຍໄປທັນທີ... ເຊິ່ງເຫດການມັນກໍ່ຊ້ຳໆຊາກໆແບບນີ້ມາຫລາຍຄືນແລ້ວ... ແລະເວທີທີ່ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງລົງໄປ ກະມັກມີເຄື່ອງຫມາຍຜິດຕິດໂຕກັບມາຕະຫລອດ... ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍ ອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະນຳລາວໄປ ໂດຍທີ່ພະຍາຍາມບໍ່ເຮັດໃຫ້ອີກຝ່າຍຮູ້ໂຕ ເອົາໃຫ້ມັນຮູ້ໄປເລີຍວ່າລາວກຳລັງເຮັດຫຍັງຢູ່ກັນແທ້!!

 

ທີ່ເທັກ

 

ຂ້ອຍພະຍາຍາມພາຕົນເອງຍ່າງຜ່າຝູງຄົນທີ່ກຳລັງເຕັ້ນກັນຢ່າງເມົາມົວ ເມື່ອດີເຈກຳລັງເປີດເພງທີ່ຖືກໃຈໃຫ້... ພ້ອມທັງເປິດແສງໄຟຫລາຍສີສະຫລັບໄປມາ ເອົາຈົນຂ້ອຍແນມຫາຄົນທີ່ກຳລັງຊອກຢ່າງລຳບາກ ແຮງໂຕນ້ອຢູ່ແລ້ວແຮງແນມເຫັນຢາກ...

ຜ່ານໄປບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ

ສຽງເພງດັງໆໃນຈັງວະໄວໆກໍ່ຖືກປ່ຽນມາເປັນແນວຄ່ອຍໆຊຶ້ງໆທີ່ຊວນໃຫ້ຄູ່ຮັກຫລາຍຄົນພາກັນອອກໄປເພື່ອສະແດງຄວາມຫວານກັນ ໂດຍສະເພາະຄູ່ຊາຍສອງຄົນນັ້ນ ທີ່ເຮັດໃຫ້ງານນັ້ນໂດດເດັ່ນ

ຫຶ ທີ່ແທ້ຄວາມຈິງທັງຫມົດມັນກໍ່ເປັນແບບນີ້ໆເອງ ຂ້ອຍອຸດສາຈົງຮັກພັກດີນຳລາວທຸກຢ່າງ ສຸດທ້າຍກັບມາຫັກຫລັງຂ້ອຍຈົນບໍ່ເຫລືອສິ້ນດີ ນີ້ຫວາ ການກະທຳຂອງຂ້ອຍທີເຄີຍບອກວ່າຮັກຂ້ອຍຄົນດຽວ ນີ້ຫວາຄົນທີ່ເຄີຍສັນຍາວ່າຈະບໍ່ນອກໃຈກັນ ຫຶ ຄຳເວົ້າຂອງລາວບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບສາຍລົມທີ່ພັດເຂົ້າມາ ແລ້ວກໍ່ສະຫລາຍຫາຍໄປ

ຂ້ອຍກຳມືແຫນ້ນໆເພື່ອລະບາຍບັນດານໂທສະ ແຕ່ມັນກະຍັງບໍ່ຫມົດເທົ່າດອກຖ້າຂ້ອຍຍັງບໍ່ເຂົ້າໄປຊົກຫນ້າ ບັກເຕ້ຈັກບາດ!!

"ພລັ໊ກ!"!  ຂ້ອຍຍູ້ມັນອອກຈາກເຕ້ທັນທີເມື່ອພາຕົນເອງມາຮອດຈຸດເກີດເຫດ ຈົນມັນລົ້ມລົງພື້ນບໍ່ເປັນທ່າ ທີ່ສາມາດເອີ້ນສາຍຕາຂອງຜູ້ຄົນແນມມາເບິ່ງຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ

"ເຈົ້າບ້າຫຍັງເກາະ!!" ເລ້ຫັນມາຮ້າຍດ້ວຍຄວາມໂມໂຫພ້ອມກັບປະຄອງຊາຍຊູ້ຂຶ້ນ ຫຶ ຂ້ອຍຕ່າງຫາກທີ່ຄວນຈະເປັນຄົນໂມໂຫ ບໍ່ແມ່ນລາວຈັກຫນ້ອຍ

"ເຈົ້າຕ່າງຫາກ ເປັນບ້າຫຍັງ  ອອກມາມັນເຕັ້ນນຳມັນນະ ເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍກະບອກເຈົ້າແລ້ວວ່າຫ້າມມາຫາມັນອີກ!!" ຊີ້ນິ້ວໃສ່ລາວຢ່າງບໍ່ເວັ້ນຫນ້າ ແຕ່ອີກຝ່າຍບໍ່ໄດ້ສະທົກສະທ້ານຫຍັງເລີຍ

"ມັນກະເລື່ອງຂອງຂ້ອຍ!! ແລ້ວເຈົ້າມີສິດຫຍັງຕາມຂ້ອຍມາ ຫ໊ະ!!" ເລ້ກໍ່ບໍ່ຍອມຫນ້ອຍຫນ້າ ຊີ້ມາດ່າຂ້ອຍຢ່າງແບບຍອມງ່າຍໆ

"ມີສິດໃນຄວາມເປັນຜົ_" ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນສຸດຄວາມແຕ່ລາວພັດເວົ້າດັກໃສ່ກ່ອນ

"ຢຸດດຽວນີ້!! ບໍ່ອາຍຄົນອື່ນແນ່ຫວາ ຫ໊ະ!!"

"ເຈົ້າຕ່າງຫາກທີ່ຄວນຈະອາຍ ທັງບັກເຮ້ຍນີ້ນຳ"

"ພໍ!!" ເລ້ຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມ "ແລະເຈົ້າກະບໍ່ມີສິດມາເວົ້າຄຳບໍ່ສຸພາບກັບເຕ້"

"ຫຶ ເຂົ້າຂ້າງກັນດີຂະຫນາດ!!... ບໍ່ແມ່ນລັກເຮັດຫຍັງກັນຕອນທີ່ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ແມ່ນບໍ່ ຫ໊ະ!!"

"ອາເລັກ ນ້ອງເຂົ້າໃຈຜິດແລ້ວ..." ບັກເຮ້ຍເຕ້ພະຍາຍາມອະທິບາຍ ເຫມືອນວ່າໂຕເອງກຳລັງເປັນພະເອກ

"ມຶງບໍ່ຕ້ອງມາເສຶອກ ເລື່ອງຂອງຜົວເມຍ ຄົນອື່ນບໍ່ກ່ຽວ!!"

"ເປ໊ຍະ!!" ຝາມືນ້ອຍຂອງຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກທີາສຸດໃນຊີວິດ ຍົກຂຶ້ນມາຟາດຫນ້າຂ້ອຍຈັງໆ ຈົນຫນ້າຂ້ອຍຫັນໄປຕາມຄວາມແຮງ......

ຂ້ອຍພະຍາຍາມຫັນໄປເບິ່ງຫນ້າອີກຝ່າຍຊ້າໆ ພ້ອມກັບລັງນ້ຳຕາທີ່ໄຫລອອກມາດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດຍິ່ງກວ່າຄົນກຳລັງຈະຂາດໃຈຕາຍ

ໃນທີ່ສຸດສິ່ງທີ່ຂ້ອຍສົງໄສມາຕະຫລອດ ມັນກໍ່ລົງເອີຍດ້ວຍແບບນີ້

"ຮຶກ ທຸກຢ່າງມັນຢ່າວມັນຈົບແລ້ວແມ່ນບໍ່" ຂ້ອຍເວົ້າອອກໄປທັງນ້ຳຕາ... ໃນເມື່ອຂ້ອຍບໍ່ເຂັ້ມແຂງພໍຄືກັບລາວ ທີ່ກຳລັງຢືນເຮັດຫນ້າຕາເສີຍ ໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ສຶກສະທົກສະທ້ານຫຍັງ

ເອີ້!! ມັນຈົບແລ້ວ!! ສ່ວນເຈົ້າກະເຊີນຫລີກທາງໃຫ້ພວກຂ້ອຍສາ!! ຫຶ ຂ້ອຍບໍ່ທາງທີ່ຈະຝາກຊີວິດທີ່ມີຄວາມສຸກໄວ້ນຳເຈົ້າດອກ ຂ້ອຍມີທາງເລືອກທີ່ແລ້ວ ສ່ວນເຈົ້າກະອອກໄປຈາກຊີວິດຂ້ອຍຊະ ແລ້ວຢ່າມາໃຫ້ຂ້ອຍເຫັນຫນ້າອີກ"

ເຫມືອນວ່າໂລກທັງໃບຂອງຂ້ອຍມັນກຳລັງຢຸດຫມຸນ... ນ້ຳຕາທີ່ພະຍາຍາມອົດກັນໄວ້ມັນຍິ່ງໄຫລອອກມາຫລາຍກວ່າ... ຄວາມຮູ້ສຶກມັນເຈັບປວດໄປຫມົດ ເຈັບປວດທີ່ລາວຕົບຂ້ອຍ ເຈັບປວດທີ່ລາວຢຽບຫົວໃຈຈົນແຕກສະຫລາຍ... ເຈັບປວດທີ່ເລື່ອງຂອງຂ້ອຍກັບລາວ ມັນເດີນທາງມາຮອດຕອນອະວາສານແລ້ວ

"ຮຶກ ໄດ້ ຖ້າເຈົ້າຕ້ອງການແບບນັ້ນ!! ແລ້ວຂ້ອຍ ຮຶກ ຂໍສັນຍາວ່າຈະບໍ່ຫາເຈົ້າອີກ... ໂຊກດີ"

ສຸດຄວາມ ຂ້ອຍກໍ່ຫັນຫນ້າຫນີຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກອອກໄປ ມືທີ່ກຳລັງກຳແຫນ້ນ ກໍ່ຖືກປ່ອຍລົງ ... ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າເລື່ອງມັນຈະຈົບລົງງ່າຍໆແບບນີ້

"ດຽວ!!" ເລ້ຮ້ອງໃສ່ທາງຫລັງ ເຮັດຂ້ອຍຕ້ອງຫັນຫນ້າໄປທັນທີ "ເອົານີ້ໄປນຳ" ເລ້ດຶງສາຍຄໍທີ່ຂ້ອຍເຄີຍໃຫ້ ກ່ອນຈະໂຍນມັນມາໃສຂ້ອຍ ຈາກນັ້ນສາຍທີ່ຫມາຍເຖິງຊີວິດຂອງມັນກໍ່ຕົກຫລົ່ນລົງພຶ້ນ

ຂ້ອຍໃຊ້ແຮງເທື່ອເຫລື່ອຢູ່ຢ່າງອ່ອນລ້າ ກົ້ມລົງໄປເກັບສາຍຄໍທີ່ຂາດອອກຈາກກັນ ກ່ອນຈະກຳມັນໄວ້ຈົນແຫນ້ນມື ຕໍ່ຄວາມເຈັບມັນບໍ່ທຽບເທົ່າກັບຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກໄດ້ມອບໃຫ້ເລີຍພຽງແຕ່ເສດດຽວ

ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງຂອບໃຈລາວ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ຈັກຄວາມຮັກ ແລະຮູ້ຈັກຄວາມເຈັບປວດໃນເວລາດ້ວຍກັນ

 

 

ຮຶກ ລາກ່ອນ ສຸດທີ່ຮັກຂອງຂ້ອຍ

 

ທັນວາ

 

ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ແນມເບິ່ງອາເລັກຍ່າງອອກໄປທັງນຳຕາ ແລະເລື່ອງຂອງຂ້ອຍກັບອາເລັກມັນກໍ່ໄດ້ຈົບລົງໄປແລ້ວ ດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງຂ້ອຍ

ຮຶກ... ນ້ຳຕາ ທີ່ຂ້ອຍພະຍາຍາມອົດກັນມັນກໍ່ໄຫລລົງອອກມາອາບແກ້ມທັງສອງຂ້າງ... ເປັນຍ້ອນຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍມັນເຂັ້ມແຂງພໍທີ່ຈະທຳໃຈໄດ້ ແລະ ຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ສຶກເຈັບ ເຈັບຈົນຊິຂາດໃຈຕາຍຢູ່ແລ້ວ

"ຖ້າເຈົ້າຮັກອາເລັກປານນັ້ນ ຄືປອຍອາເລັກໄປຊັນ" ເຕ້ເລື່ອນມືມາເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ຢ່າງອ່ອນໂຍນພ້ອມກັບພາຂ້ອຍກັບເຂົ້າໄປໂຕະບ່ອນເກົ່າ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ແນມເບິ່ງເປັນສາຍຕາດຽວກໍ່ລົດລະສາຍຕາລົງ

"ຮຶກ ຍ້ອນຂ້ອຍນຮັກມັນຫັ້ນແລະ ຈຶງປ່ອຍມັນໄປ ຮືໆໆ" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປເກືອບບໍ່ເປັນພາສາ

"ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ"

"ຮຶກ ຍ້ອນພໍອາເລັກໂທມາບອກໃຫ້ຂ້ອຍເລີກນຳມັນ ຮຶກ ລາວບໍ່ວ່າບໍ່ຢາກໃຫ້ຂ້ອຍທຳລາຍອະນາຄົດຂອງມັນ ອີກບໍ່ເທົ່າໃດມັນກໍ່ຈົບມໍເຈັດແລ້ວ ແລະຖ້າຂ້ອຍບໍ່ເຮັດແບບນັ້ນອາເລັກຈະບໍ່ປອດໄພ ຮຶກ ຂ້ອຍເຮັດແບບນີ້ມັນຖືກແລ້ວແມ່ນບໍ່ ຮືໆໆ"

ຂ້ອຍພະຍາຍາມຄວບຄຸມສຽງໃຫ້ສຽງມັນເປັນປົກກະຕິ ແຕ່ມັນຂ້ອຍກໍ່ເຮັດບໍ່ໄດ້ ຂ້ອຍບັງຄັບຕົວເອງໃຫ້ເປັນປົກກະຕິບໍ່ໄດ້ແທ້ໆ

"ຄວາມຮັກຄືການໃຫ້ແລະການເສຍສະລະ" ເຕ້ອະທິບາຍໃຫ້ຂ້ອຍຟັງຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ເບົາບາງ "ສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດມາມັນກະຖືກແລ້ວ ໃນເມື່ອອາເລັກຍັງມີອະນາຄົດທີ່ໃກ ຖ້າຂ້ອຍເປັນເຈົ້າຂ້ອຍກະເລືອກທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ ເຖິງວ່າມັນຈະເຈັບປວດກໍ່ຕາມ"

ເຕ້ວາງມືລົງມາທີ່ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍ ຍັງດີທີ່ຍັງມີຄົນຄອຍປອບໃຈແລະເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ ໃຈເວລາທີ່ຮູ້ສຶກເຈັດປວດປານຄົນປາງຕາຍ

"ຮຶກ ຂອບໃຈ" ຂ້ອຍລັງນ້ຳຕາອອກມາອີກຄັ້ງ... ຍິ່ງລາວປອບກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເສຍນ້ຳຕາຫລາຍເທົ່ານັ້ນ

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ... ສ່ວນເຈົ້ານະ ມີຫຍັງກະລະບາຍອອກມາໂລດ" ບາງເທື່ອການປົດປ່ອຍໃນສິ່ງທີ່ອັດອັ້ນໃຈອອກມາຫນັກໆບາດດຽວ ມັນກະອາດຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ"

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວທັງນ້ຳຕາ

"ສ່ວນທີ່ເຈົ້າເຄີຍຖາມຂ້ອຍວ່າ ຊິສານຄວາມສຳພັນນຳກັນຂ້ອຍສາມາດຕອບເຈົ້າໄດ້ແລ້ວ"

"T_T"

"ຂ້ອຍເລືອກແລ້ວວ່າ ຂ້ອຍຂໍຢູ່ຫ່າງໆເຈົ້າດີກວ່າ"

"T_T"

"ເພາະວ່າເຈົ້າບໍ່ເຫລືອຄວາມຮັກໄວ້ໃຫ້ໃຜອີກແລ້ວ ຂ້ອຍເລີຍບໍ່ຢາກຈະເຂົ້າຂ້າງໂຕເອງວ່າສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດມັນເກີດຈາກຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຈົ້າແທ້ໆ ແຕ່ຄວາມຈິງ ເຈົ້າກຳລັງຝືນເຮັດຫລາຍກວ່າ..."

"ຮຶກ ຖ້າເຈົ້າຕັດສິນໃຈແບບນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຈະເຮັດຕາມ"

"ແຕ່ວ່າເຮົາກະເປັນຫມູ່ກັນໄດ້ໃດ໋.... ຖ້າມີຫຍັງບໍ່ສະບາຍໃຈກະໂທມາຫາຂ້ອຍກະໄດ້ ຂ້ອຍຍິນດີໃຫ້ຄຳປຶກສາເຈົ້າໄດ້ສະເຫມີ"

"ຂະ ຂອບໃຈ"

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກເລື່ອງແບບນີ້ ມັນແມ່ນຫນ້າທີ່ຂ້ອຍຫມູ່ຢູ່ແລ້ວ" ເຕ້ເວົ້າພ້ອມກັບສົ່ງຍິ້ມອອກມາຈາງໆ...

ຕໍ່ໄປ ຂ້ອຍກໍ່ຈະກັບໄປໃຊ້ຊີວິດທີ່ຫນ້າເບື່ອແລະທໍລະມານແບບເກົ່າອີກຄັ້ງ ໂດຍທີ່ປາດສະຈາກຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກທີ່ສຸດໃນຊີວິດໄປ

ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງພະຍາຍາມໃຊ້ຊີວິດແບບນັ້ນໃຫ້ໄດ້ ໃນເມື່ອຂ້ອຍບອກກັບໂຕເອງໄວ້ຕະຫລອດວ່າຕ້ອງເພື່ອໃຈ ເພາະຄວາມຮັກຂອງຂ້ອຍກັບມັນບໍ່ມີຫຍັງທີແນ່ນອນ

ສ່ວນເລື່ອງລາວຂອງຂ້ອຍກັບອາເລັກທີ່ຜ່ານມາ ຂ້ອຍສັນຍາວ່າຈະເກັບມັນໄວ້ໃນຫົວໃຈຕະຫລອດໄປ ວ່າຄັ້ງຫນຶ່ງເຄີຍມີຄວາມສຸກ ເຄີຍໄດ້ຮັກມັນ

 

ຮຶກ ລາກ່ອນ ສຸດທີ່ຮັກຂອງຂ້ອຍ

.

.

.

ຕອນນີ້ດຣາມາສຸດໆນະຕັ້ງແຕ່ຂຽນເລື່ອງນີ້ມາ

ຍອມຮັບເລີຍວ່າກົດດັນຄືກັນຕອນຂຽນ

ຈັງໃດກະຝາກເມັ້ນແດ່ເດີ້ວ່າ ເປັນແນວໃດແດ່

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ຕ.ລ.. 1, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສາມສິບເຈັດ

ລະອາຍໃຈ

 

ທີ່ໂຕະຫີນໃນມະຫາວິທະຍາໄລ

 

ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າຂ່າວທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຖືພາໄດ້ສອງເດືອນ ມັນຈະເຂົ້າຫູພວກແກ້ງຂອງຂ້ອຍໄວຂະຫນາດ ຂ້ອຍອຸດສາເກັບເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເປັນຄວາມລັບລະໃດ໋ນິ ແຕ່ກະຈັ່ງວ່າຫັ້ນແລະ ເລື່ງໃດທີ່ເປັນປະເດັນສຳຄັນ ອີ່ພວກນີ້ມັນຮູ້ດີ

"ມຶງຄິດຫວາຊິປິດພວກກູໄດ້ດົນເທົ່າໃດຫັນ" ອີ່ສຸວັນນີຊັກສາຍຕາຄາດໂທດມາໃສ່ຂ້ອຍກ່ອນຫມູ່ ໂດຍທີ່ມັນກຳລັງເຮັດຫນ້າຊີລຽສຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ ລວມທັງອີ່ຈຽບນຳ

"ແມ່ນແລະ ຫຶ"

"ເອີ່ວ່າແຕ່ອີ່ເຜິ້ງກັບບັກໂດ້ໃສລະ" ຂ້ອຍລາກອອກນອກປະເດັນທັນທີ ໃນເມື່ອພວກມັນສອງຄົນຍົກປະເດັນແບບຄຽດຖາມຂ້ອຍເດ ເປັນໃຜກະອຶດອັດທັງນັ້ນ

"ບໍ່ຕ້ອງມາປ່ຽນເລື່ອງມຶງ" ທັງສອງເວົ້າຂຶ້ນພ້ອມກັນ

"ກະບໍ່ໄດ້ປ່ຽນເລື່ອງ ກູກະຢາກຮູ້ຊື່ໆ ແນວເຫັນແຕ່ຫນ້າສູສອງຄົນ ແລ້ວສູຊິບອກກູໄດ້ບໍ່ນິ"

"ເອີ້ໆ ອີ່ເຜິ້ງກະກັບໄປສອນແບັ້ງ ສ່ວນບັກໂດ້ ກະຄືເກົ່າສາມີມາຮັບພາໄປກິນເຂົ້າ"

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຕາມປະໂຫຍກຄຳຕອບກັບຂອງອີ່ກະເທີຍຟາຍ

"ແລ້ວບາດນີ້ກູຊິຖາມມຶງຄືນ..."

"ຖາມຫຍັງວະ"

"ກະຖາມທີ່ມຶງກຳລັງຖືພາຕອນນີ້ແລະ!!...​ ມຶງຖືພາກັບເອກແມ່ນບໍ່"

"ອຶ້ມ... ຂ້ອຍບອກໄປຕາມຄວາມຈິງ"

"ກູວ່າລະ... ແລ້ວສູສອງຄົນ ໄປເອົາກັນຕອນໃດຫັ້ນ??" ຫຶ ວ່າລະພວກມັນຕ້ອງຖາມແບບນີ້

ກະຕອນກິນເບຍເມົາວັນເກີດອ້າຍຫັ້ນແລະ ພໍດີຈັກມີອີ່ໃດບຸແລະຫາມກູຂຶ້ນໄປຜິດຫ້ອງ ອີ່ຈຽບມັນຕື່ນຫຍຸບບາດຫນຶ່ງ ແນວເລື່ອງນີ້ມັນກ່ຽວຂ້ອງນຳມັນໂດຍກົງ!! ອ້"າຍກູບອກໃຫ້ພວກມັນພາກູໄປຫ້ອງເບື້ງຊ່້າຍ ແຕ່ພວກມັນເສືອຫາມກູໄປເບື້ອງຂວາ... ສ່ວນເອກກະເມົາຄືກັນ ແລະອ້າຍກູກະຫາມມັນໄປນອນຟາກນັ້ນ ເພາະລາວຄິດວ່າກູນອນຢູ່ຟາກຊ້າຍແລ້ວ!!"

"ມຶງກັບເອກກະເລີຍ" ສຸວັນນີຖາມຕໍ່

"ເອີ້... ເປັນແບບນັ້ນແລະ ກູລະຢາກບີບຄໍອີ່ຄົນມັນຫາມກູຂຶ້ນຜິດຫ້ອງຊິຕາຍ!! ຂ້ອຍເອີ່ຍດ້ວຍສຽງເຂັ້ມໆ ເອົາຈົນຝ່າຍກໍລະນີ ຫນ້າເສຍທັນທີ"

"ເອີ່d.... ກູວ່າ ບາງເທື່ອຄົນທີ່ຫາມມຶງໄປມື້ນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າອາດຈະບໍ່ຮູ້ກະໄດ້ວ່າເລື່ອງມັນຊິເປັນແບບນັ້ນ ກູວ່າ ມຶງບໍ່ຕ້ອງໄປໂມໂຫໃສ່ເຂົາເຈົ້າກະໄດ້"

"ຍັງມີຫນ້າມາເວົ້າອີກເນາະມຶງ ອີ່ຈຽບ... ທີ່ກູຕ້ອງຖືພາ ຕ້ອງຮາກຫມົດມື້ຫມົດຄືນ ອາລົມຂຶ້ນໆລົງໆ ກະຍ້ອນມຶງຫັ້ນແລະ!!... ຄິດວ່າກູບໍ່ຮູ້ຫວາ!!"

"ແຮໆ" ອີ່ຈຽບມັນໄດ້ແຕ່ຍິ້ມແຫ້ງໆ... ເຮັດຜິດແລ້ວກະເປັນແບບນີ້ຕະຫລອດ "ແນວຫ້ອງໂຕນັ້ນມັນລັອກເດ ແລະອີ່ເຜິ້ງຕ່າງຫາກ ທີ່ບອກໃຫ້ກູ ກັບ ບົວພາມຶງໄປນອນຢູ່ຫັ້ນ... ມຶງກະຢ່າຄຽດໃຫ້ພວກກູເທາະ ພວກກູບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈອີ່ຫລີ" ອີ່ຈຽບເຮັດສີຫນ້າສີຕາແບບອ້ອນວອນ ຫາກະຊິເຫັນປວກເຮັດຫນ້າແບບນີ້ເປັນເທື່ອທຳອິດ

"ເອີ້ໆ.... ວ່າແຕ່ສູຮູ້ເລື່ອງນີ້ໄດ້ແນວໃດວະ"

"ກະຄີລະນິກມຶງໄປຫັ້ນນະ ລູກເຈົ້າຂອງຄີລະນິກເປັນຫມູ່ອ້າຍກູ ລາວເຮັດວຽກຢູ່ໂຮງຫມໍນຳກັນ ສ່ວນພໍ່ຂອງລາວກະເປັນຫມູ່ພໍ່ມຶງນຳ"

"ແປວ່າລູກເຈົ້າຂອງຄລີນິກບອກເລື່ອງນີ້ກັບອ້າຍໂຈ້ ສ່ວນອ້າຍໂຈ້ກະມາບອກມຶງຕໍ່" ຂ້ອຍຖາມ

"ບໍ່ ພໍດີກູເຂົ້າໄປຫາລາວຢູ່ໂຮງຫມໍ ເຫັນເຂົາເຈົ້າລົມກັນ ກູກະເລີຍຮູ້ເລື່ອງ ບາດແລ້ວກູກະບອກ ອີ່ເຜິ້ງ ກັບບັກໂດ້ນຳ..."

"ແລະກະແປອີກວ່າ ທຸກຄົນຮູ້ເລື່ອງຫມົດແລ້ວແມ່ນບໍ່"

"ເອີ້ ພວກມັນຕອບພ້ອມກັນ"

"ຫຶ ກູວ່າລະ ອັນໃດທີ່ເຂົ້າຫູສູນິ ກະຈາຍອອກໄປຢ່າງໄວວາ"

"ແນ່ນອນ... ເຖິງເລື່ອງນີ້ອີ່ຈຽບບໍ່ຮູ້ເລື່ອງນະ ແຕ່ດົນໆໄປທ້ອງມຶງກະໃຫຍ່ຂຶ້ນ ເຂົາເຈົ້າກະຮູ້ຢູ່ດີ"

"ກະວ່າແລະ ວ່າແຕ່ເລື່ອນີ້ນະ ເອກຊິຮັບຜິດຊອບບໍ່ຫັ້ນ"

ອື້ມຮັບຜິດຊອບ ຈັກຫນ່ອຍມັນກະຊິໄປຂໍກູລະນິ

"ເຮີ້ຍດີແທ້ວະ ຜູ້ຊາຍແບບເອກຫາຍາກໃດ໋ໃນສະໃຫມນີ້ນະ...​ ມຶງໂຊກດີແລ້ວທີ່ກຳລັງຊິໄດ້ເອກໄປຜົວນະ... ແລ້ວມຶງດຽວນີ້ກະຮັກເອກແລ້ວແມ່ນ" ຈຽບຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ແລະລໍຖ້າຄຳຕອບຈາກປາກຂ້ອຍທີ່ສຸດ

"ອະ ອື້ມ"

"ຫຶ ກູວ່າລະ ແລ້ວເລື່ອງຄວາມແຄ້ນມຶງຫັ້ນເດ ມຶງວ່າຈັງໃດນຳເອກແດ່"

ຈຶກຂ້ອຍຢຸດທັນທີ ປະໂກຫຍກຂອງ ເອົາຈົນໄປຂ້ອຍເກືອບໄປບໍ່ເປັນ ໃນເມື່ອຂ້ອຍລືມເລື່ອງນີ້ໄປແລ້ວ... ຖ້າພວກມັນບໍ່ເວົ້າຫຍັງຂຶ້ນມາ ຂ້ອຍອາດຈະບໍ່ຈື່ເລີຍວ່າ ສາເຫດທີ່ແທ້ຈິງຂ້ອຍເຂົ້າມາຫາມັນຍ້ອນຫຍັງ

"ຍະ ຍັງ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປບໍ່ເຕັມສຽງ

"ເວນກຳ!!... ກູວ່າແລ້ວວ່າມຶງຕ້ອງຮັກເອກມື້ໃດມື້ຫນຶ່ງແນ່ນອນ... ຖ້າເອກຮູ້ວ່າທີ່ມຶງເຮັດໄປເປັນເລື່ອງຄວາມແຄ້ນ... ກູຢ້ານວ່າເອກຕ້ອງຊັງມຶງແລະ"

"ບະ ບໍ່ຮອດຂະຫນາດນັ້ນຕິ" ... ຂ້ອຍພະຍາຍາມປອບໃຈຕົນເອງ ລະຖ້າເປັນແບບນັ້ນແທ້ ບໍ່ຮູ້ເລີຍວ່າຫລັງຈາກນັ້ນຊິໃຊ້ຊີວິດຕໍ່ໄປແນວໃດ

"ກະບໍ່ຮູ້ແລະ... ແຕ່ກູໄດ້ຍິນອ້າຍພາດເວົ້າມາວ່າ ເອກຊັງຄົນຂີ້ຕົວະທີ່ສຸດ ແລະຖ້າເວລາເອກໂມໂຫ ໃຜກະເອົາບໍ່ຢູ່"

ມັນບັນລະຍາຊັບພະຄຸນຂໍ້ເສຍຂອງເຈົ້າໂຕມາຫມົດແບບບໍ່ມີເຫລືອ... ແລະຝ່າຍກໍລະນີແບບຂ້ອຍກໍ່ເກືອບຈະຫາຍໃຈບໍ່ທັນ...

"ແຕ່ຈັງໃດເອກກະມັກມຶງ ບາງເທື່ອເອກອະຈະບໍ່ຊັງແບບນັ້ນກະໄດ້ ຖ້າມຶງເວົ້າຄວາມຈິງໃຫ້ຟັງຫມົດ"

"ຕະ ແຕ່ກູຢ້ານນະ... ກູເຄີຍຖາມເອກເທື່ອຫນຶ່ງແລ້ວວ່າ ຖ້າກູຕົວະມັນແບບນັ້ນ ມັນກະຮັບບໍ່ໄດ້"

"ຊັນມຶງກະຕ້ອງເລືອກແລ້ວວ່າ ຊິຕົວະເອກແບບນີ້ໄປຈົນຕາຍ ຫລືບອກຄວາມຈິງໄປເພື່ອທີ່ຈະບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກອຶດໃຈແບບນີ້"

.

.

.

 

ທີ່ບ້ານ ໃນຫ້ອງຮັບແຂກ

 

"ເປັນຫຍັງຄືເຮັດຫນ້າບູດແທ້" ເອກຖາມໃນຂະນະທີ່ນັ່ງລົງຂ້າງໆຂ້ອຍ

"ມີເລື່ອງໃຫ້ຄຽດໆນະ"

"ບອກແລ້ວແມ່ນບໍ່ຫ້າມຄຽດ ດຽວລູກຊິຄຽດນຳ..". ເອກສົ່ງສາຍຕາເປັນຫ່ວງຜ່ານຈາກແວວຕາຄົມໆທີ່ມີສະເຫນ່... ຍິ່ງເຫັນຂ້ອຍຍິ່ງລະອາຍໃຈ

"ອະ ອື້ມ ເຂົາຊິພະຍາຍາມ"

"ວ່າແຕ່ເພິ່ນຄຽດເລື່ອງຫຍັງຫັ້ນ ບອກເຂົາໄດ້ເບ໊າະ ຮື້ມ?"

"ກະບໍ່ມີຫຍັງດອກ ອາດເປັນຍ້ອນຊ່ວງນີ້ເຂົາມັກມຸດມັດໂຕ ມັນກະເລີຍຄຽດໆນະ" ຂ້ອຍຫລີກລ້ຽງທີ່ຈະບອກຄວາມຈິງ ລວມທັງ ກຳລັງຄິດຫາເລື່ອງອື່ນມາສົນທະນາແທນ "ວ່າແຕ່ມື້ໃດເຂົາຊິກັບເຮືອນໄດ້ຫັນ ມາຢູ່ເຮືອນເພິ່ນຫລາຍມື້ລະ ເຂົາລະຢາກກັບເຮືອນຊິຕາຍລະນິ"

"ກະຢູ່ໄປກ່ອນ... ເພິ່ນຕອນນີ້ກະຖືພາຢູ່ ເຮັດຫຍັງກະບໍ່ສະດວກ ແຖມຢູ່ບ້ານນັ້ນ ພໍ່ເພິ່ນກະບໍ່ຢູ່ອີກ ບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະເບິ່ງແຍງເພິ່ນສະດວກຄືຢູ່ນີ້" (ຢ່າເປັນຫ່ວງເຂົາຫລາຍກວ່າຫັ້ນໄດ້ບໍ່)

"ອື້ມ ງຶກຫົວເປັນການເຂົ້າໃຈ"

"ວ່າແຕ່ ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ປວດຮາກ ຫລືແບບວ່າອາລົມຂຶ້ນໆລົງຄືຕອນນັ້ນລະຫວາ"

"ກະບໍ່ລະໃດ໋ ເຂົາກະແປກໃຈຢູ່ວ່າບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກແບບນັ້ນເລີຍ ໂດຍສະເພາະຊ່ວງຫລັງໆນີ້"

"ກະດີແລ້ວແລະເພິ່ນຈະບໍ່ໄດ້ອຶດອັດ... ລວມທັງເຂົານຳ ຕອນນັ້ນເພິ່ນເອົາຈົນເຂົານຳບໍ່ທັນເລີຍ"

"ຕະ ແຕ່ ຕອນນີ້ ເຂົາເລີ່ມໆລະໃດ໋" ຂ້ອຍບອກເມື່ອກຳລັງມີສີຫນ້າກະລັງພະອືດພະອົມຢູ່

       "ເລີ່ມຫຍັງ"

ເລີ່ມ ອະ ອ໊ວກ!! ຂອງເຫລືອທີ່ເຄີຍຢູໃນກະເພາະ ຖືກຮາກຊັດໃສຫນ້າອີກຝ່າຍຈັງໆ ເຊິ່ງສະພາບຫນ້າຂອງເອກຕອນນີ້ ເປື້ອນແຕ່ເສັ້ນເຝີເຕັມຫນ້າ... ອາເມນ

"ເພິ່ນຊິຮາກຄືບໍ່ບອກເຂົາແດ່ວະ"

"ແນວມັນກະທັນຫັນເດ... ອະ ອ໊ວກ" ຂ້ອຍຮາກອອກໄປອີກຄັ້ງແຕ່ເທື່ອນີ້ເອກລົບຫນ້າໄດ້ທັນ ຈາກນັ້ນເອກກຳລູບຫລັງໃຫ້ຂ້ອຍຄ່ອຍໆ

"ເປັນແນວໃດແດ່ ຖາມດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເປັນຫ່ວງ"

"ຍັງວິນຫົວປວດຮາກຕໍຄືເກົ່ານິແລະ... ຈະແມ່ນມັນທໍລະມານຂະຫນາດ... ແຕ່ຈະໃດເຂົາກະຊິອົດເພື່ອລູກຂອງເຮົາ" ຂ້ອຍແນມເບິ່ງຫນ້າອີກຝ່າຍດ້ວຍສາຍຕາລຶ້ກຊຶ້ງ ກ່ອນຈະຫຍິບເອົາທິບຊູ້ທີ່ຢູ່ໃກ້ມາເຊັດຮອບເປື້ອນໃຫ້ອີກຝ່າຍ

"ຈັງໃດເຂົາກະຂໍໂທດທີ່ເຮັດໃຫ້ໂຕເພິ່ນເຫມັນຫມົດ ແຖມເຄື່ອງກະເປື້ອນເຄື່ອງກະແມ່ນເຄື່ອງນັກຮຽນອີກ"

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກເລື່ອງສ່ຳນີ້ເຂົາຮັບໄດ້ຢູ່ແລ້ວ" ບອກພ້ອມກັບສົ່ງຍິ້ມຫວານໆມາໃຫ້

"ອື້ມ ແລ້ວເພິ່ນຮັບໄດ້ບໍ່ ຖ້າມີຄົນມາຕົວະເພິ່ນ"

"ບໍ່ໄດ້..." ຕອບຢ່າງບໍ່ຄິດ ເອົາຈົນຂ້ອຍສະດຸ້ງແບບອັດຕະໂນມັດ "ເຂົາບໍ່ມັກຄົນຂີ້ຕົວະ... ເຂົາວ່າເພິ່ນຫນ້າຈະຮູ້ໃດ໋"

"ກະ ພະ ພໍຈະຮູ້ຢູ່"

"ແລ້ວເພິ່ນຖາມເຂົາເຮັດຫຍັງນິ ຫລືວ່າເພິ່ນມີຫຍັງທີ່ຕົວະເຂົາໄວ້" ຈ້ອງເຂົ້າມາເບິ່ງສາຍຕາຂ້ອຍແບບເລິກເຊິງ ເພື່ອຄົ້ນຫາຄຳຕອບ

"ມະ ມີ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປໃນທີ່ສຸດ... "ແຕ່ວ່າຕອນນີ້ເຂົາບອກເພິ່ນບໍ່ໄດ້ວ່າເຂົາຕົວະຫຍັງເພິ່ນ ເອົາໄວ້ໃຫ້ເຂົາມີໂອກາດດີໆກ່ອນ ແລ້ວຄ່ອຍບອກ"

"ບອກຕອນນີ້ບໍ່ໄດ້ຫວາ" ເອກຜ່ອນສຽງລົງ

"ບະ ບໍ່ໄດ້ດອກ..​ ເຂົາຍັງບໍ່ທັນພ້ອມເທື່ອເພິ່ນຊິຖ້າເຂົາໄດ້ບໍ່"

"ອື້ມ" ງຶກຫົວແທນຄຳຕອບ... ມັນກໍ່ເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຍິ້ມອອກມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

"ແຕ່ວ່າມີເລື່ອງຫນຶ່ງທີ່ເຂົາບໍ່ເຄີຍຕົວະເພິ່ນເລີຍ ເພິ່ນຮູ້ບໍ່ວ່າແມ່ນເລື່ອງຫຍັງ"

"ອຶ" ແກວ່ງຫົວທັນທີ

"ກະເລື່ອງທີ່ເຂົາ ຮັກເພິ່ນນີ້ແລະ ເຂົາຮັກເພິ່ນແທ້ໆ!!

"ໂດຍ ຂອບໃຈທີ່ເພິ່ນຮັກ ເຂົາກະຮັກເພິ່ນຄືກັນ ຮັກຈົນຊິຕາຍແທນໄດ້ແລ້ວນິ" ເອກຈັບມືຂ້ອຍຂຶ້ນມາຈູບຢ່າງຄ່ອຍ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຍິ້ມກັບຄວາມອ່ອນໂຍນຂອງອີກຝ່າຍຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້

"ອຶ້ມ...​ແຕ່ຈັງໃດຢ່າເອົາເລື້ອງເປັນໆຕາຍໆມາເວົ້າໄດ້ບໍ່ ເຂົາບໍ່ຢາກໄດ້ຍິນ"

"ໂດຍ ເອກຮັບປາກທັນທີ ເຂົາຊິບໍ່ເວົ້າອີກແລ້ວ.... "

"ອຶ້ມ...​ແຕ່ວ່າຈູບມືເຂົາຢ່າງດຽວມັນຊິພໍສຳຫລັບຄົນແບບເພິ່ນບໍ່ນິ." ຂ້ອຍບອກທັງຍິ້ມ ສ່ວນອີກຝ່າຍ ກໍ່ເຂົ້າໃຈຄວາມຫມາຍຂອງຂ້ອຍທີ່ໄດ້ເວົ້າໄປ

"ຊັນເພິ່ນເປີດໂອກາດໃຫ້ເຂົາແລ້ວແມ່ນບໍ່"

"ອຶ້ມ"

"ຊັນບໍ່ເກງໃຈລະໃດ໋"

"ຕາມສະບາຍ... ຮອດສ່ຳນີ້ແລ້ວຍັງຊິຖາມຫຍັງອີກ"

.

.

.

ກວ່າຊິໄດ້ເອົາມາລົງມື້ນີ້

ເດິກພໍສົມຄວນ ແນວມື້ນີ້ຄາວຽກແຮງ

ຄຽດນຳບົດຮຽນຈົນຫນ້າແຫ່ວແລ້ວນິ

ຈັງໃດກະຊິພະຍາຍາມເອົາມາລົງຖີ່ໆກະແລ້ວກັນ

ສຳຫລັບຄົນທີ່ຖ້າອ່ານ

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 30, 2012 | ມີ 5 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສາມສິບຫົກ

ເລື່ອງກຳລັງຈະວຸ້ນວາຍ

 

ພໍແຕ່ຕົກລົງປົງໃຈນຳເອກ ອີກຝ່າຍກໍ່ຮີບພາຂ້ອຍມາເຮືອນທັນທີ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ລືມສັງເກດເບິ່ງສິ່ງກໍ່າສ້າງສີຂາວຂະຫນາດໃຫຍ່ ອອກແນວສະຕາຍຢູ່ໂຣບ ທີ່ຕັ້ງເດັ່ນສະຫງ່າຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ ຈາກສະພາບທີ່ກວດສາຍຕາເບິ່ງແລ້ວ ເອກກໍ່ມີຖານະລ້ຳລວຍຫລາຍເຕີບ

ຈາກນັ້ນເອກກໍ່ພາຂ້ອຍເຂົ້າມາຊື່ນຊົມຄວາມງາມພາຍໃນຕໍ່ ແຕ່ສິ່ງຕົກແຕ່ງມັນຈາກພາຍນອກ ເພາະລັກສະນະພາຍໃນມັນຖືກຕົກແຕ່ງແບບລາວໆ ທີ່ປະກອບດ້ວຍ ຮູບພາບ ເຟີນິເຈີ້ຕ່າງໆ ລວມທັງໂຊຟາຂະຫນາດໃຫຍ່ພາຍໃນຫ້ອງຮັບແຂກ ທີ່ມີຜູ້ອາໂສກຳລັງນັ່ງອ່ານຫນັງສືພິມຢູ່ ທີ່ອາດຈະແມ່ນ

"ອີ່ພໍ່" ທີ່ກຳລັງວາງເຈ້ຍຫນັງສືພິມລົງແລ້ວປ່ຽນມາແນມເບິ່ງພວກຂ້ອຍແທນ

"ເອີ້ ກູນິແລະ ມຶງຕົກໃຈແຮງຫວາ ເຫັນຫນ້າກູປານເຫັນຜີນິ" ພໍ່ເອກເອີ່ຍທັກທາຍ

"ສຸດໆ"

"ແລ້ວແມ່ນໃຜຫັ້ນ" ລາວປ່ຽນເປົ້າຫມາຍມາຫາຂ້ອຍ

"ແຟນເຮົາ ຊື່ນ້າ... ນ້າ ນັ້ນພໍ່ຂ້ອຍ" ເອກແນະນຳໃຫ້ພວກຂ້ອຍທັງສອງຮູ້ຈັກກັນ

"ສະບາຍດີ" ຂ້ອຍຍົກມືນົບໄວ້ຜູ້ອາວຸຕາມມາລະຍາດ

"ສະບາຍດີ ລູກ" ລາວຮັບນົບຂ້ອຍພ້ອມກັບສົ່ງຍິ້ມມາໃຫ້ ໄຄທີ່ລາວບໍ່ມີອະຄະຕິຫຍັງ ຄັນບໍ່ຊັນສະຖານະການແຮງຊິຄຽດຂຶ້ນກ່ອນເກົ່າ

"ເອີ່ ນ້າ ດຽວພໍ່ຂໍໂຕລູກຊາຍກ່ອນແປັບຫນຶ່ງ"

"ໂດຍ"

 

ເອກ Part

 

"ເຮີ້ຍ!! ມຶງຈິງຈັງແລ້ວຫວາຫັ້ນ" ຖາມທັນທີ ຫລັງຈາກທີ່ລາກຂ້ອຍອອກຈາກນ້າມາ

"ອຶ້ມ ຈິງຈັງ ຄົນນີ້ຮັກຈິງຫວັງແຕ່ງເລີຍ"

"ແລ້ວໄດ້ກັນລະຫວາຫັ້ນ" ຖາມແບບບໍ່ອ້ອມຄ້ອມ

"ຊິເຫລືອຫວາ... ເຖິງວ່ານ້າບໍ່ເຕັມໃຈກະຕາມເທາະ"

"ຫຶ ກູວ່າລະ"

"ແລ້ວອີ່ພໍ່ວ່າຈັງໃດ໋ລະ ກັບລູກສະໃພ້ຄົນນີ້"

"ກະດີ ມຶງມັກໃຜກູກະມັກນຳຫັ້ນແລະ..." ລາວເວົ້າພ້ອມຕົບບ່າຂ້ອຍຄ່ອຍໆ... ເຫມືອນລາວຈະເປີດທາງໃຫ້ຂ້ອຍແລ້ວ

"ໄຄແດ່ ນຶກວ່າອີ່ພໍ່ຊິຂັດຂວາງອີກຊັ້ນດອກ"

"ມຶງເວົ້າປານມີຄົນຂັດຂວາງມຶງນີ້ໃດ໋"

"ອື້ມ ມີຕົວະ" ຂອ້ຍບອກຕາມຄວາມຈິງອອກໄປ "ແລະມັນກະເປັນປັນຫາທີ່ຫນັກທີ່ສຸດຕອນນີ້"

"ໃຜວະ ກ້າຂັດຂວາງສູສອງຄົນນະ ລາວມີອາການໂມໂຫແທນຂ້ອຍ"

"ກະພໍ່ຂອງນ້າເຫັນແລະ"

"ປາດໂທ!! ກ້າເສີຍຫວາ!! ດຽວເລື່ອງນີ້ກູຊິຈັດການເອງໂທດຖານທີ່ກ້າປັດຕິເສດມຶງ ຫຶ ສ່ຳນີ້ເລື່ອງກ້ວຍໆ"

"ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງກ້ວຍໆແລ້ວຫັ້ນຕິ"

"ແລ້ວມັນຊິຢາກສ່ຳໃດວະ"

"ກະຍາກບ່ອນທີ່ນ້າກຳລັງຖືພານິແລະ"

ຫ໊ະ!! ຖືພາ?? ລາວອຸທັນທັນທີ

"ເອີ້ ໄດ້ສອງເດືອນແລ້ວ... "

"ມຶງຄືໄວໄຟແທ້ວະ!!

"ເອີ້... ວ່າແຕ່ອີ່ພໍ່ບໍ່ວ່າຫຍັງຕີ໊"

"ກູຊິວ່າມຶງເຮັດຫຍັງ ແຮງດີຕົວະເບ໊າະ ກູຊິໄດ້ມີຫລານໃຫ້ອຸ້ມ"

"ເຮີຍ..." ຂ້ອຍຫັນໃຈຢ່າງໂລງອົກ "ເວົ້າແບບນີ້ເຮົາກະສະບາຍໃຈແດ່ລະ"

                             

 

ນ້ອຍ Part

 

ຜ່ານໄປບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ ສອງພໍລູກທີ່ຫາກໍ່ກອດຂໍກັນອອກໄປລົມເລື່ອງລັບໆມື້ກີ້ ບາດແລ້ວກໍ່ມາຢຸດທີຫ້ອງຮັບແຂກ ໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງນັ່ງຖ້າ ທີ່ໂຊຟາຂະຫນາດນ້ອຍ

"ພໍ່ຮູ້ເລື່ອງທັງຫມົດຈາກປາກຂອງລູກຊາຍພໍ່ລະ" ພໍ່ຂອງເອກເອີ່ຍຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ກຳລັງນັ່ງໂຊຟາຂະຫນາດໃຫຍ່ ເຊິ່ງມັນເປັນບ່ອນທີ່ຫັນຫນ້າມາທາງຂ້ອຍພໍດີ ສ່ວນເອກກໍ່ພາໂຕເອງມານັ່ງລົງຂ້າງໆຂ້ອຍ

"ແລ້ວພໍ່ກະບໍ່ໄດ້ກີດກັນເລື່ອງຂອງພວກລູກແຕ່ຢ່າງໃດ"

"ໂດຍ" ຂ້ອຍຍິ່ມອອກມາຈາງໆ

"ເຮີ່ຍ... ແຕ່ວ່າຈັງໃດນ້າກະເປັນຝ່າຍເສຍ... ພໍ່ກະເລີຍຕັດສິນໃຈແລ້ວວ່າ ຊິພາເອກໄປຂໍນ້ານຳພໍ່ຂອງນ້າໃຫ້"

" ຕະ ແຕ່ວ່າ ພໍ່ຂອງນ້າບໍ່ເຫັນດີນຳກັບເລື່ອງນີ້"

"ບໍ່ຕ້ອງຫ່ວງດອກ ເລື່ອງນີ້ດຽວພໍ່ຊິຈັດການເອງ"

"ໂດຍ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຕອບແບບຊ້າໆ... ເຮີ່ຍແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນເຊົາເປັນຫ່ວງຢູ່ດີ ໃນເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ຍິນປະໂຫຍກນີ້ຕະຫລອດ ແຕ່ຍັງບໍ່ໃຜສາມາດຈັດການໃຫ້ມັນລົງຕົວຈັກຄົນ

"ວ່າແຕ່ຄອບຄົວຂອງນ້າເຮັດຫຍັງຫັ້ນ"

"ເຮັດທຸລະກິດສ່ວນໂຕກ່ຽວກັບອະສັງຫາລິມມະຊັບ"

"ຫວາດີໆ... ເອີ້ ເອກ... ດຽວນີ້ບັກອາເລັກມັນຫາຍໄປໃສລະ" ຫັນໄປຖາມຫາລູກຊາຍຂອງຕົນເອງ ເອົາຈົນອີກຝ່າຍຕັ້ງໂຕບໍ່ທັນ

"ບໍ່ຮູ້ນະ!! ບໍ່ເຫັນມັນ"

"ມຶງເປັນອ້າຍແນວໃດວະ... ບໍ່ຮູ້ຈັກວ່ານ້ອງໂຕເອງຢູ່ໃສ"

"ແນວເຮົາກັບມັນໂຕບໍ່ໄດ້ຕິດກັນເດ"

"ເອີ້ໆ ກູລະເບື່ອໆ ສ້າງແຕ່ປັນຫາໃຫ້ກູເຈັບເສັ້ນນຳມັນຕະຫລອດ"

"ມັນກະໄປຫລິ້ນຕາມພາສາມັນຫັ້ນແລະ ດຽວມັນກະມາ"

"ຄັນມາກະດີຕົວະ ກູຊິໄດ້ຈັດການຈິງໆຈັງໆນຳມັນຈັກບາດເບິ່ງ"

"ບໍ່ເຖິງຂັ້ນນັ້ນກະໄດ້ຕິເບ໊າະ ມັນກະບໍ່ໄດ້ເສຍຄົນຈັກຫນ້ອຍ"

"ຫຶ ເວົ້າລະວ່າບໍ່ເສຍຄົນ... ພໍ່ແຕ່ກູອອກຈາກເຮືອນວິນາທີດຽວ ມັນກະລັກຫນີກູໄປແລ້ວ ແຖມຍັງບໍ່ເຄີຍເຂົ້າມາຢຽບເຮືອນເປັນສອງສາມເດືອນ.... ແລະຍັງມີຄົນລາຍງານກູມາວ່າ ຕອນນີມັນກະລັງມີແຟນຢູ່ ຖ້າເປັນຜູ້ຍິງກູກະບໍ່ວ່າ ແຕ່ມັນຄົບກັບຜູ້ຊາຍຫັ້ນຕິ ກູຮັບບໍ່ໄດ້!!"

ເອົາລະ...​ສະຖານະການເລີ່ມຕຶງຄຽດຂຶ້ນມາລະ... ອາລົມແລະແວວຕາຂອງຜູ້ເປັນພໍ່ຂອງເອກກຳລັງໂມໂຫຢູ່ບໍ່ຫນ້ອຍ... ຂ້ອຍສາມາດສຳພັດເຖິງລັງສີເປັນຕາຢ້ານຂອງລາວໄດ້ທັນທີ... ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ສາມາດປະມວນຜົນໄດ້ວ່າ ລາວໂຫດກວ່າພໍ່ຂ້ອຍອີກ

"ເອີ່.....ນ້າວ່າອີ່ພໍ່ໃຈເຢັນໆກ່ອນກະໄດ້" ຂ້ອຍພະຍາຍາມຍົວະຍົງໃຫ້ລາວໃຈເຢັນລົງ ແຕ່ເບິ່ງທ່າທາງແລ້ວຄືຊິບໍ່ໄດ້ຜົນ

"ພໍ່ໃຈເຢັນບໍ່ໄດ້ດອກນ້າ... ຖ້າເລື່ອງນີ້ພວກຫມູ່ຂອງພໍ່ມັນຮູ້ເລື່ອງຂຶ້ນມາ ພໍດີພໍ່ຕ້ອງເອົາຜ້າງວມຫົວໄວ້ຕະຫລອດແທ້ໆ"

"ແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງນີ້ເຮົາກະບໍ່ມີສິດເຂົ້າໄປວຸ້ນວາຍນຳນ້ອງມັນໃດ໋,,, ຫນ້າທີ່ຂອງເຮົາກະຄືຄອຍເບິງແຍງແລະເປັນກຳລັງໃຈຢູ່ຂ້າງໆເທົ່ານັ້ນ"

"ບໍ່ໄດ້ດອກ... ພໍ່ປ່ອຍໃຫ້ເລື່ອງມັນລາມປາມແບບນີ້ບໍ່ໄດ້ດອກ... ແລະພໍ່ກະຕັດສິນໃຈແລ້ວວ່າຄັນມັນຮຽນຈົບແລ້ວ ພໍ່ຊິສົ່ງມັນໄປຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດທັນທີ"

"ແຕ່ເຮົາວ່າ" ເອກຊິເອີ່ຍຕໍ່ ແຕ່ຖືກຜູ້ເປັນພໍ່ຕັດຄວາມເສຍກ່ອນ

"ບໍ່ມີແຕ່ຫຍັງທັງນັ້ນ" ລາວຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມ "ຄັນກູວ່າຈັງໃດມັນກະຕ້ອງແມ່ນແບບນັ້ນ ດຽວກູຊິຂຶ້ນໄປນອນກ່ອນດອກ ເມື່ອຍແຮງມື້ນີ້!!"

 

ທັນວາ Part

     

ເມື່ອປັນຫາທີ່ຄ້າງຄາໄດ້ຖືກຈັດການຈົນຈົບສິ້ນລົງ.. ​ຂ້ອຍກໍ່ຂໍຍືມລົດຂອງພໍ່ຂ້ອຍ ແລ້ວກໍ່ຮີບຂັບອອກໄປຈາກເຮືອນຂອງລາວທັນທີ ເພື່ອທີ່ຈະມຸ່ງຫນ້າໄປຫາຄົນທີ່ກຳລັງຖ້າຢູ່ຕອນນີ້ ຕາມທີ່ໄດ້ສັນຍາ ບໍ່ຮູ້ວ່າເຈົ້າໂຕຊິຫລັບແລ້ວຫລືຫຍັ ງທີ່ຂ້ອຍປ່ອຍໃຫ້ອີກຝ່າຍຖ້າດົນພໍສົມຄວນ

ພໍເຂົ້າມາທາງໃນເຮືອນທີ່ຫ້ອງຮັບແຂກຊັ້ນລຸ່ມ ໄຟກໍ່ຍັງເປີດສະຫວ່າງໄວ້ ແຕ່ກໍ່ຍັງທັນເຫັນເຈົ້າໂຕເລີຍ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງປິດໄຟລົງ ແລ້ວພາໂຕເອງຂຶ້ນໄປທີ່ຫ້ອງນອນ

"ແອ໊ດ" ພໍແຕ່ເປີດປະຕູຂ້ອຍໄປຂ້ອຍເຫັນອາເລັກທັນທີ ໂດຍທີ່ມັນກຳລັງເອົາມືນອນກາຍຫນ້າຜາກແລະກຳລັງເປີດໂຄມໄຟຫົວຕຽງໄວ້

"ຄິດວ່າເຈົ້າບໍ່ຢູ່ແລ້ວສາດອກ" ຂ້ອຍເວົ້າຂຶ້ນເພື່ອທຳລາຍຄວາມງຽບ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງພາຕົນເອງມານັ່ງລົງຂ້າງໆມັນ ພ້ອມກັບເລືອນມືນ້ອຍໆຂອງຕົນເອງຈັບເອົາໂທລະສັບທີ່ແບັດຫມົດມາເປີດສາກໄວ້ແລ້ວກໍ່ກັບເປີດເຄື່ອງຫລັງຈາກນັ້ນ

"ກະນອນຖ້າເຈົ້ານິແລະ ໂທໄປຫາກະບໍ່ໄດ້" ອາເລັກງ່ຽງໂຕມັນລົມນຳຂ້ອຍ

"ພໍດີແບັດໂທລະສັບຫມົດກ່ອນນະ"

"ອຶ້ມ" ຕອບສີຫນ້າທີ່ປາສະຈາກອາລົມ

"ເປັນຫຍັງນິ ຄືວ່າຊຶມໆແທ້ວະ"

"ບໍ່ມີຫຍັງດອກ"

"ເອົາຕາມຄວາມຈິງ"

"ກະໄດ້ ເຮີ່ຍ....." ເຈົ້າໂຕຖອນຫາຍໃຈຢ່າງເມື່ອຍລ້າ ກ່ອນຈະເດັ້ງໂຕຂຶ້ນມາກອດໂຕຂ້ອຍທາງຫລັງໄວ້ແຫນ້ນໆ ໂດຍທີ່ໃຊ້ຄາງຂອງມັນມາແນບບ່າຂ້ອຍໄວ້ເບົາໆ ຈົນຂ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງຫົວໃຈເຕັ້ນແຮງບໍ່ສະຫມ່ຳສະເຫມີ

"ບອກຂ້ອຍໄດ້ບໍ່ວ່າຄຽດເລື່ອງຫຍັງ"

"ພໍ່ຂ້ອຍຮູ້ເລື່ອງຂອງເຮົາຫມົດແລ້ວ"

"ຮະ ຮູ້ເລື່ອງຫມົດແລ້ວ??" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມດ້ວຍຄວາມຕົກໃຈ "ລະ ລາວ ຮູ້ໄດ້ແນວໃດ"

"ອ້າຍຂ້ອຍລາວໂທມາບອກ... ເອີ້ແລ້ວອ້າຍຂ້ອຍລາວຝາກຂ້ອຍມາວ່າບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງເອື້ອຍນ້າເດີ້ ຕອນນີ້ເຂົາເຈົ້າກຳລັງຢູ່ເຮືອນຂ້ອຍ"

"ອື້ມ... ເລື່ອງນັ້ນຂ້ອຍບໍ່ເປັນຫ່ວງ ແຕ່ເປັນຫ່ວງເຈົ້ານີ້ແລະ ບໍ່ຮູ້ກັບເຮືອນໄປແລ້ວຊິເຈິຫຍັງອີກ"

"ຂ້ອຍບໍ່ກັບໄປແລ້ວ ຖ້າຂ້ອຍກັບໄປລາວຊິສົ່ງຂ້ອຍໄປຮຽນທັນທີ ຖ້າຂ້ອຍຮຽນຈົບ"

ຈຶກ ຂ້ອຍຢຸດທັນທີ ກ່ອນຈະແກະແຂນມັນອອກຄ່ອຍໆແລ້ວກໍ່ຫັນໄປຈ້ອງຕາຄູ່ນັ້ນ

"ຂ້ອຍກະເລີຍບໍ່ຢາກກັບບ້ານໄປ... ຢາກຢູ່ນຳເຈົ້າແບບນີ້ໄປຕະຫລອດ"

"ແຕ່ເຈົ້າກະຮູ້ວ່າພໍ່ຂອງເຈົ້າບໍ່ທາງຍອມງ່າຍໆ"

"ຊັນຂ້ອຍຊິພາເຈົ້າຫນີ"

"ບ້າແລ້ວ!! ຄິດຫຍັງປານເດັກນ້ອຍນິ...ຂ້ອຍບໍ່ເອົານຳດອກ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງຂ້ອຍກະມີວຽກໃຫ້ເຮັດ ສ່ວນເຈົ້າກະມີຫນ້າທີ່ໃຫ້ຮຽນ"

"ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສົນ ຊີວິດຂ້ອຍຖືກບັງຄັບຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍ ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຖືກບັງຄັບອີກແລ້ວ"

           "ແຕ່" ສຽງໂທລະສັບດັງຂັດຂຶນຈັງວະກ່ອນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງຍຸດການສົນທະແລ້ວກົດຮັບເບີໂທແປກ

"ຮະໂຫລ ສະບາຍດີ"

"ອື້ມ ສະບາຍດີ" ປາຍສາຍ ຄາດວ່າຫນ້າຈະແມ່ນສຽງຂ້ອງຜູ້ມີອາຍຸນ້ອຍຫນຶ່ງ "ຂ້ອຍແມ່ນພໍ່ຂອງອາເລັກ"

 

 

 

 ມີຫຍັງຈະເກີດຂຶ້ນນຳສີຄົນນີ້ອີກຫນໍ ຖ້າລຸ້ນໄປນຳກັນເດີ້

ມື້ນີ້ ບໍ່ມີຮອດຄອມເມັ້ນຈັກອັນ ເສຍໃຈທີ່ບໍ່ມີໃຜເຂົ້າມາເມັ້ນນະ

 

 

 

 

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 29, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

ຕອນທີສາມສິບຫ້າ

ບອກໃນທີ່ສຸດ

 

ຫລັງຈາຈັດການການປັນຫາທີ່ຍັງບໍ່ທັນຈົບ... ເອກກໍ່ຈູງແຂນຂ້ອຍອອກຈາກສະຖານະການທີ່ເລວຮ້າຍ ໂດຍທີ່ມັນມຸ່ງຫນ້າຂັບລົດອອກມາບໍ່ທີ່ບໍ່ຮູ້ຈຸດຫມາຍປາຍທາງ... ຈົນກະທັ້ງມັນຢຸດທີ່ແຮງຫນຶ່ງ ເປັນບ່ອນທີ່ມີແມ່ນ້ຳຂະຫນາດໃຫຍ່ໄຫລຜ່ານ ເຊິ່ງກໍ່ເຮັດເກີດມີລົມເຢັນໆພັດຜ່ານເຂົ້າມາຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍ ໂດຍທີ່ອ້ອມຂ້າງຂອງຂ້ອຍທັງທີ່ສີດ້ານປະກອບໄປດ້ວຍສວນສາທາລະນະທີ່ງຽບສະຫງົບ ປາດສະຈະສຽງຜູ້ທີ່ຄົນທີ່ອາດຈະທຳລາຍບັນຍາກາດໂລແມນຕິກລົງ... ແສງສະຫວ່າງຈາກດວງຈັນແລະດວງດາວ ກໍ່ເປັ່ງປະກາຍໂດດເດັ່ນເຕັມທ້ອງຟ້າ... ເຖິງແມ່ນວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຕັ້ງເດັນສະຫງ່າຢູ່ຕໍ່ຫນ້າມັນຈະງົດງາມພຽງໃດກໍ່ຕາມ ແຕ່ມັນກໍ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຫຍັງດີຂຶ້ນ ນອກເສຍຈາກຈະນັ່ງຖອນຫາຍໃຈຢ່າງເມື່ອຍລ້າຢູ່ບ່ອນຕັ້ງສາທາລະນະ ທີ່ມີເອກກຳລັງນັ່ງຫລິ້ນເປັນຫມູ່ຢູ່ທາງຂ້າງ

"ແລ້ວເຮົາຊິເຮັດຫຍັງຕໍ່ໄປດີ" ປະໂຫຍກທີ່ເບື່ອຫນ່າຍຂອງຖືກເອີ່ຍຂຶ້ນເພື່ອທຳລາຍຄວາມງຽບລົງ

"ບໍ່ຮູ້ຄືກັນນະ ຕອນນີ້ມັນມືດແປດດ້ານ ຄິດຫຍັງບໍ່ອອກເລີຍ"

"ເຮີ່ຍ... ກະວ່າແລະ... ຖ້າຍ້ອນເວລາໄປໄດ້ນະ ບາງເທື່ອເລື່ອງແບບນີ້ຄືຊິບໍ່ອາດເກີດຂຶ້ນ"

"ເຂົາຂໍໂທດ ຂໍໂທດທີເຮັດໃຫ້ເພິ່ນລຳບາກໃຈ ຍ້ອນເຂົາ

"ອື້ມ... ແຕ່ຈັງໃດ ເຂົາກະເປັນຄົນຜິດຄືກັນຫັ້ນແລະ.. ເລື່ອງນີ້ບໍ່ມີໃຜຖືກຈະຄົນ ສະນັ້ນເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງໂທດໂຕເອງກະໄດ້"

"ໂອເຄ ເຂົາບໍ່ໂທດໂຕເອງກະໄດ້... ແຕ່ວ່າຈັງໃດເຂົາກະບໍ່ຢາກໃຫ້ເພິ່ນຄຽດເລື່ອງນີ້ນະ ດຽວມັນຊິກະທົບເຖິງລູກ"

ເອກບອກດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ທີ່ກຳລັງສົ່ງຜ່ານອອກມາທາງແວວຕາຢ່າງເລິກເຊິ່ງ

"ເຂົາຊິພະຍາຍາມກະແລ້ວກັນ... ດຽວລູກເຮົາກະຊິຄຽດໄປນຳ"

"ແລະຕອນນີ້ຮູ້ສຶກປວດຮາກ ຫລືວິນຫົວອີ່ຫຍັງບໍ່"

"ອຶ... ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາຮູ້ສຶກປັ້ນທ້ອງ... ສົງໄສຊິຄຽດເກີນໄປ ​"

"ຫັ້ນແລະ ບອກແລ້ວວ່າບໍ່ຕ້ອງຄຽດ ເຂົາວ່າໃຫ້ເພິ່ນລອງນຶກເຖິງແຕ່ແນວດີໆດີກວ່າ ບາງເທື່ອມັນອາດຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນໄຄຂຶ້ນກະໄດ້"

"ແລ້ວຈະໃຫ້ນຶກເຖິງຫຍັງລະ" ຂ້ອຍຖາມເອກດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

"ເອີ້ຫັ້ນແລະ... ເຂົາກະຍັງຄິດບໍ່ອອກເລີຍວ່າມີເລື່ອງຫັຍງດີແດ່... ​ເອີ້ແຕ່ວ່າເຂົາມີເລື່ອງຫນຶ່ງຈະເລົ່າໃຫ້ຟັງເບິ່ງ ບາງເທື່ອມັນອາດຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນດີຂຶ້ນກະໄດ້ ຫລືວ່າອາດຈະບໍ່ດີວະ"

"ອ້າວ!! ເລື່ອງມັນເປັນແນວໃດກັນແທ້ຫັ້ນ"

"ກະບໍ່ຮູ້ແລະ.... ວ່າແຕ່ເພິ່ນຊິຟັງບໍ່ລະ"

"ກະລອງຟັງເບິ່ງກ່ອນ ບາງເທື່ອອາດຈະເຮັດໃຫ້້ເຂົາຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນກະໄດ້"

"ອຶ້ມ ແຕ່ກ່ອນຊິເລົ່ານະ ເຂົາຖາມເພິ່ນຢ່າງຫນຶ່ງໄດ້ບໍ່"

"ຊິຖາມຫຍັງລະ"

"ກະຢາກຖາມເພິ່ນວ່າ... ຄວາມຮັກຂອງເພິ່ນມັນເປັນແນວໃດ"

"ອື່ມ.... ມຸມມອງຄວາມຮັກຂອງເຂົາ... ມັນກະບໍ່ມີຄຳທີ່ຈະມາອະທິບາຍໄດ້ຢ່າງສວຍງາມ ເພາະຖ້າຫາກເວລາທີ່ເຮົາຈະຮັກໃຜ ເຮົາກະຮັກເລີຍຢ່າງບໍ່ລັງເລ ເພາະວ່າ ຄວາມຮັກຂອງເຂົາມັນເປັນແມ່ນສິ່ງທີ່ຕອບບໍ່ໄດ້ ແຕ່ໃຊ້ຄວາມຮູ້ສຳພັດເຖິງມັນແທນ"

"ຫວາ... ສ່ວນຄວາມຮັກຂອງເຂົາມັນກະຄືກັບທຽນເຫລັ້ມຫນຶ່ງ ເພິ່ນເຄີຍໄດ້ຍິນຄວາມຮັກຂອງແສງທຽນບໍ່?"

"ບໍ່... ຂ້ອຍແກວ່ງຫົວຄ່ອຍໆກ່ອນຈະເວົ້າຕໍ່ ບໍ່ເຄີຍ ແລະທີ່ເພິ່ນຊິເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ເຂົາຟັງແມ່ນເລື່ອງຄວາມຮັກຂອງແສງທຽນນິ"

"ອຶ້ມ... ແມ່ນຄວາມເພິ່ນເວົ້າຫັ້ນແລະ... ດຽວເຂົາຊິເລົ່າໃຫ້ເພິ່ນກ່ອນ... ຖ້າສົມມຸດຊິໃຫ້ປຽບທຽບກັບຄວາມຮັກໃສ່ກັບທຽນເຫລັ້ມຫນຶ່ງ ມັນກໍ່ຄືຄວາມຮັກ ທີ່ມີແຕ່ຄວາມຫວັງລົມໆແລ້ງໆ ແລະກະຖືກເບິ່ງວ່າບໍ່ມີຄວາມຫມາຍ"

"ຫມາຍຄວາມວ່າຈັງໃດ ເຂົາບໍ່ເຂົ້າໃຈ" ເອີ່ຍຖາມອີກຝ່າຍດ້ວຍຄວາມມຶນງົງ

"ກະຫມາຍຄວາມວ່າ ທຽນທຸກເຫລັ້ມຈະຖືກໃຊ້ໃນເວລາທີ່ແສງໄຟດັບລົງໄປ ແລະມັນມີຄວາມຫມາຍໃນເວລາທີ່ຈຳເປັນເທົ່ານັ້ນ... ສ່ວນເຂົາກະເປັນຄືແບບສຽງທຽນຫັ້ນແລະ ພະຍາມເຮັດທຸກຢ່າງໃຫ້ເພິ່ນຮູ້ວ່າເຂົາຮັກເພິ່ນ ເຖິງວ່າມັນອາດຈະສ່ອງບໍ່ຮອດເຖິງໃຈຂອງເພິ່ນກໍ່ຕາມ ແຕ່ຈັງໃດເຂົາຊິປະກາຍແສງນ້ອຍໆທີຕົວເອງມີພໍໃຫ້ເພິ່ນແນມເຫັນທາງ ຈົນກວ່າວ່າມັນຈະລາຍລົງໄປ"

"ແຕ່ວ່າເພິ່ນເປັນຫລາຍກວ່າຫັ້ນໃດ໋" ຂ້ອຍບອກອອກໄປທັນທີໂດຍທີ່ບໍ່ທັນຄິດດ້ວຍຊ້ຳ

ຮຶ??

"ຄື... ເອີ່... ເຂົາບອກວ່າ ເພິ່ນເປັນຫລາຍກວ່າແສງທຽນນັ້ນ"

"ຫມະ ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ" ເອກເຮັດຄິ້ວຫຍຸ້ງຖາມຂ້ອຍ

"ມັນກະຫມາຍຄວາມວ່າ ເພິ່ນເປັນທັງແສງອາທິດ ແສງດາວ ແສງພະຈັນ ແລະແສງສະຫວ່າງທີ່ນຳພາຊີວິດຂອງເຂົາໃຫ້ມີຄວາມສວຍງາມຂຶ້ນ... ແລະເພິ່ນຮູ້ບໍ່ ວ່າເຂົາກໍ່ຮັກແສງພວກນີ້ທີ່ສຸດ"

"ພະ ເພິ່ນ ຊິ ຫມາຍຄວາມ ວ່າ"

"ເຂົາຮັກເພິ່ນ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປໃນທີ່ສຸດ... ແລະຖ້າມີຄົນຖາມມາວ່າ ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມແຄ້ນແມ່ນບໍ່ ຂ້ອຍກໍ່ຫມັ້ນໃຈຕອບໄປເລີຍວ່າ ມັນບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນແທ້ ເຊິ່ງມັນກໍ່ອອກມາຈາກສ່ວນເລິກໃນຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ

"ທະ ແທ້ຫວາ..." ຖາມດ້ວຍຄວາມອຶ້ງ

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫນ້າຕອບເປັນກັນຢືນຍັນ ຈົນເຮັດໃຫ້ມັນຍິ້ມອອກມາແບບມີຄວາມສຸກ

"ເພິ່ນຫ້າມຄືນຄຳເດັດຂາດໃດ໋ ເຂົ້າໃຈບໍ່... ມື້ກີ້ເຂົາກະລືມເອົາໂທລະສັບມາອັດສຽງເພິ່ນໄວ້ເວີ້ຍ ຊິໄດ້ມີແນວມາຢືນຢັນອີກວ່າເພິ່ນຮັກເຂົາແທ້ໆ"

"ເວີ້ລະ ຄັນເຂົາວ່າຮັກ ກະແປວ່າຮັກຕົວະເບ໊າະ..."

ເຖິງວ່າຫລາຍຄັ້ງທີ່ຜ່ານມາ ຂ້ອຍອາດຈະຫລອກລວງເອກໄວ້ຫລາຍ ແຕ່ວ່າໃນກໍລະນີນີ້ ທຸກຢ່າງມັນຄືຄວາມຈິງ

"ໂດຍໆ... ວ່າແຕ່ເພິ່ນຮັກເຂົາໄດ້ແນວໃດຫັ້ນ ທຳອິດ ຊັງເຂົາຊິຕາຍ"

"ກະເຂົາບອກລະເດວ່າ ຄວາມຮັກມັນອະທິບາຍບໍ່ໄດ້ ແຕ່ມັນຕ້ອງໃຊ້ຫົວໃຈຊ້ຳພັດ ຄັນເພິ່ນບໍ່ເຊື່ອເພິ່ນກະລອງເຮັດເບິ່ງແລະ"

"ແປວ່າໃຫ້ເອົານົມແນບນົມຫວາ ຮາໆໆ"

"ເປັຍະ!!" ຝາມີພະຍຸໄຫລຂອງຂ້ອຍຟາດແຂນມັນທັນທີ

"ໂອ໊ຍ!! ເຈັບໃດ໋ນິ"

"ກະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນເຈັບຫັ້ນແລະ... ຄົນອຸດສາກຳຊຶ້ງ ພັດເຮັດໃຫ້ມັນເສຍບັນຍາກາດຫມົດ ຮຶຍ!! ຄິດມາລະໂມໂຫ"

"ໂອໆ... ເຂົາຢອກຊື່ໆ ຮັກດອກຈຶ່ງຢອກຫລິ້ນ ແລ້ວຊິຍົກໂທດໃຫ້ເຂົາໄດບໍ່" ສົ່ງສາຍຕາມາເປັນຕາອີ່ຕົນ ປານຫມານ້ອຍຜູ້ຫນ້າສົງສານ ເຫັນແລ້ວ ຖ້າໄພບໍ່ໃຫ້ອະໄພກະຄືຊິໃຈແຂງທີ່ສຸດ

"ອື້ມ ກະໄດ້ ເຫັນວ່າຮັກເດີ້ຈຶ່ງໃຫ້ອະໄພ"

"ໂດຍ.... ວ່າແຕ່ເຂົາພາເພິ່ນອອກມາແບບນີ້... ແລ້ວອ້າຍເພິ່ນຊິກັບບ້ານແນວໃດຫັ້ນ"

"ເອີ້ຫັ້ນແລະ ລືມເລີຍ ຈັກລາວຊິກັບບ້ານໄດ້ແນວໃດວະ"

     ເພິ່ນກະລອງໂທໄປຫາລາວເບິ່ງແລະ ເອກອອກຄວາມເຫັນ

     "ອຶ້ມ ກະວ່າແລະ ວ່າແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຈົກໂທລະສັບອອກຈາກຖົງເສື້ອ ແລ້ວກໍ່ຮີບກົດໂທອອກໄປທັນທີ"

     ແລະຜ່ານໄປບໍ່ພໍເທົ່າ ຜົນຕອບກັບ ມັນກໍ່ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຫນ້າພໍໃຈພໍໃດ ໃນເມື່ອປາຍສາຍກຳລັງປິດເຄື່ອງ ສົງໄສແບັດໂທລະສັບຂອງລາວຫມົດຕິເບ໊າະ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງກົດວາງ

     "ເປັນຈັງໃດ ໂທໄດ້ບໍ່" ເອກເອີ່ຍຖາມຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ

     "ບໍ່ນະ... ລາວປິດເຄື່ອງຢູ່... ແລ້ວລາວຊິເປັນຫຍັງຫລາຍບໍ່ ເຂົາລະເປັນຫ່ວງລາວນະ" ຖາມດ້ວຍສີຫນ້າເປັນກັງວົນ

     "ເຂົາວ່າຄືຊິບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ ດີບໍ່ດີ ລາວອາດຈະປັບຄວາມເຂົ້າໃຈນຳພໍ່ເພິ່ນໄດ້ແລ້ວກະໄດ້"

     "ຄືຊິເປັນໄປບໍ່ໄດ້ດອກ ພໍເຂົາໃຈແຂງຈະຕາຍ"

     "ເພິ່ນກະລອງຄິດໃນທາງທີ່ດີເບິ່ງແລະ ອີກຢ່າງອ້າຍຂອງເພິ່ນກະແມ່ນລູກຊາຍດຽວຂອງລາວ ຈັງໃດພໍ່ກະຕັດຂາດຈາກລູກຕົວເອງບໍ່ໄດ້ດອກ"

     ແມ່ນຄວາມ... ລາວບໍ່ມີທາງຕັດຂາດນຳອ້າຍຂ້ອຍໄດ້ ໃນເມື່ອພໍ່ຂ້ອຍກໍ່ຄິດຮອດລາວຕະຫລອດ... ແລະທີ່ໃຈແຂງໃສ່ລາວ ເປັນຍ້ອນໂຕພໍ່ຂ້ອຍເປັນຄົນຍິ່ງໃນສັກສີ ເວົ້າຄຳໃດຄຳນັ້ນ ແຕ່ຖ້າຊິໃຫ້ຕັດຂາດຄວາມສຳພັນກັນເລີຍ ລາວບໍ່ທາງເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ລົງ

     "ອຶ້ມ... ເຂົາພະຍາຍາມຈະຄິດໃນສິ່ງທີ່ດີໆກະແລ້ວກັນ..."

     "ດີ ແລ້ວຊັ້ນ ເຂົາກະບໍ່ຢາກໃຫ້ເພິ່ນຄຽດກັບເລື່ອງນີ້ອີກ.... ເອີ້ວ່າແຕ່ຄືນນີ້ ຊິພາກັນໄປນອນໃສຊັນ" ເອກອອກຄຳເຫັນທີ່ມີສາລະປະໂຫຍດ

"ແມ່ນແລະ ເຂົາກະຍັງບໍ່ທັນຄິດເລື່ອງນີ້ເລີຍ ຄັນຊິໃຫ້ເຂົາກັບໄປເຮືອນອີກ ກະຄືຊິບໍ່ໄຫວ"

"ຫາໂຮງແຮມນອນແຖວນີ້ບໍ່" ເທຶື່ອນີ້ອອກຄວາມເຫັນທີ່ບໍ່ໄດ້ເລື່ອງຈັກຫນ້ອຍ

     "ອຶ" ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງແກວ່ງຫົວປັດຕິເສດທັນທີ "ເຂົາບໍ່ຢາກນອນນໂຮງແຮມໂດຍທີ່ມີຢູ່ນຳເພິ່ນສອງຕໍ່ສອງແບບນີ້"

"ແລ້ວຊິໃຫ້ເຂົາເຮັດແນວໃດຊັນ"

"ໄປນອນເຮືອນພວກຫມູ່ເຂົາເບ໊າະ ຢູ່ເຮືອນພວກອີ່ເຜິ້ງ ອີ່ຈຽບຈັງຊີ້"

"ແຕ່ວ່າຕອນນີມັນເດິກແລ້ວໃດ໋ ໄປຫາເຂົາເຈົ້າກະລົບກວນເວລານອນຂອງພວກເຂົາເຈົ້າລ້າໆ

ແຕ່ມັນບໍ່ມີທາງເລືອກເດ ໄປນອນຢູ່ເຮືອນເຂົາເຈົ້າຫັ້ນແລະດີແລ້ວ"

"ເຂົາວ່າບໍ່ດີຈັກຫນ້ອຍ... ເອິ້ໄປນອນຢູ່ເຮືອນເຂົາເບ໊າະ"

"ຄືຊິບໍ່ດີດອກ .... ມັນບໍ່ເຫມາະສົມຈັກຫນ້ອຍ ເຂົາເປັນຜູ້ຍິງ ໃຫ້ໄປນອນຢູ່ເຮືອນຜູ້ຊາຍແບບນີ້ ຄັນໃຜຮູ້ ເຂົາເຈົ້າຊິເອົາໄປນິນທາໄດ້"

ແຕ່ຄວາມສຳພັນຂອງເຂົາກັບເພິ່ນມັນເກີນເລີຍແລ້ວ ເຂົາວ່າບໍ່ເປັນຫຍັງດອກເລື່ອງນີ້ຄືຊິບໍ່ມີໃຜຖື

"ແຕ່ວ_" ຂ້ອຍກຳລັງຊິເວົ້າອອກໄປ ແຕ່ອີກຝ່າຍພັດເວົ້າດັກຄໍຂ້ອຍກ່ອນ

"ບໍ່ມີແຕ່ຫຍັງທັງນັ້ນ ເອົາເປັນວ່າເພິ່ນຕົກລົງ ອີກຢ່າງມື້ນີ້ພໍ່ເຂົາກະບໍ່ຢູ່ເຮືອນ ລາວຄາວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ ແຖມຍັງບໍ່ມີໃຜຕາມຫາເຮົາເຈິອີກ"

"ເອີ່...​ ອະເອົາແບບນັ້ນເລີຍຫວາ"

"ອຶ້ມ ເອົາແບບນີ້ແລະ... ມັນເປັນທາງເລືອກທີ່ດີທີ່ສຸດແລ້ວ... ແລະເຂົາກະສັນຍາວ່າຊິບໍ່ລ່ວງເກີນເພິ່ນ ຖ້າເພິ່ນຍອມເຂົາເອງ ອິໆໆ"

"ບ້າ ແມ່ນໃຜຊິຍອມເພິ່ນວະ ຫຶ ລະຮີບໄປເຖາະ ມັນເດິກລະນິ"

"ໂດຍ ໄປ໋ຊັນ"

ສຸດທ້າຍຂ້ອຍກໍ່ຍອມຕົກລົງນຳເອກ... ບາງເທື່ອ ມັນກໍ່ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ເສຍຄືອີກຝ່າຍໄດ້ເວົ້າມື້ກີ້ ໃນເມື່ອຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງຂ້ອຍສອງຄົນ ມັນກໍ່ເກີນເລີຍຈາກຄຳວ່າແຟນແລ້ວ.

.

.

.

ເອົາມາລົງຕາມຄຳຂໍລະເດີ້

ສ່ວນເລື່ອງຕໍ່ໄປທີ່ໄດ້ຂຽນຂຶ້ນມານ້ອຍຫນຶ່ງ

ໄຣເຕີ້ ຈະຂຽນໃຫ້ລະອຽດທີ່ສຸດອາດຂະດົນໆໄດ້ອັບຂຶ້ນເທື່ອຫນຶ່ງ

ຈັງໃດກະຝາກແດ່ເດີ້

 

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 28, 2012 | ມີ 10 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

ຕອນທີສາມສິບສີ່

ຊ້າງຕາຍທັງໂຕເອົາໃບໂພປິດກໍ່ບໍ່ຢູ່

 

 

ບັນຍາຍກາດພາຍໃນຫ້ອງຮັບແຂກ..

 

 

ຂ້ອຍຮູ້ສຶກບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບຢູ່ໃນສານ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍມີພະຍາຍສອງຄົນທີ່ນັ່ງຂ້າງໆຂ້ອຍແມ່ນເອກ ທີ່ກຳລັງຢູ່ຟາກຂວາ ແລະ ອ້າຍເລ້ທີ່ຟາກຊ້າຍ ສ່ວນອະຍະການສູງສຸດທີ່ກຳລັງນັ່ງເຮັດຫນ້າຂຶມໆຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພວກຂ້ອຍສາມຄົນ ກໍ່ຄືພໍ່ຂອງຂ້ອຍ

ສະຖານະການຕອນນີ້ບອກໄດ້ຄຳດຽວ ບໍ່ມີໃຜກ້າທີ່ຈະຍິ້ມຈະຫົວ ເຊິ່ງຄວາມງຽບກໍ່ປົກຄຸມໄປທົ່ວບໍລິເວນ ແມ້ນແຕ່ສຽງແມງໄມ້ສຽງຍຸງຈັກໂຕກໍ່ບໍ່ໄດ້ສົ່ງສຽງຫຍັງມາທັງນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເປັນຄົນເອີ່ຍຂຶ້ນເປັນຄົນທຳອິດ ເພື່ອທຳລາຍຄວາມງຽບລົງ

"ເອີ່... ອີ່ພໍມີຫຍັງຈະຖາມເຮົາແມ່ນບໍ່..." ຂ້ອຍພະຍາຍາມເວົ້າອອກໄປໃຫ້ເປັນປົກກະຕິທີ່ສຸດ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ຄວບຄຸມສຽງບໍ່ໃຫ້ສັ່ນບໍ່ໄດ້ຢູ່ດີ

"ມີ!!...​ ແລະກະມີຫລາຍຢ່າງ!!"  ລາວເກືອບຈະະຮ້ອງໃສ່ຫນ້າຂ້ອຍຊ້ຳ... ເອົາຈົນຂ້ອຍຕື່ນຍຸບບາດຫນຶ່ງ ແຕ່ໄຄທີ່ຍັງມີມືຂອງເອກທີ່ກຳລັງກຸມມືຂ້ອຍໄວ້ເພື່ອເປັນກຳລັງໃຈ

"ແຕ່ ກ່ອນທີ່ພໍ່ຈະຖາມ ລອງບອກພໍ່ມາເບິ່ງ ວ່າຜູ້ຊາຍທີ່ຢູ່ຂ້າງລູກແມ່ນໃຜ"

ສາຍຕາຄາດໂທດຂອງພໍ່ຂ້ອຍແນມເບິ່ງເອກຢ່າງບໍ່ວາງຕາ... ຂ້ອຍລະຢ້ານແທນເອກຊ້ຳ

"ເອີ່.... ລູກຊື່ເອກ ເປັນແຟນຂອງນ້າ" ເອກເອີ່ຍບອກຊ້າໆ

"ຂ້ອຍມີລູກຄົນດຽວ!!.... ຜູ້ອື່ນບໍ່ແມ່ນ!!" ລາວເອີ່ຍບອກຢ່າງຊັດຖ້ອຍຊັດຄຳ... ເອົາຈົນເອກເສຍຫນ້າຈົນໄປເກືອບບໍ່ເປັນ

 ແລະສິ່ງເວົ້າອອກມາມື້ກີ້ ລາວກໍ່ຫມາຍເຖິງອີກຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍຄືກັນ...​ແຕ່ອ້າຍຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ສະທົກສະທ້ານຕໍ່ປະໂຫຍກຮ້າຍໆຂອງລາວປານໃດ... ໃນເມື່ອອ້າຍຂອງຂ້ອຍເຂັ້ມແຂງພໍທີ່ຈະເພີກເສີຍ ແລະມີສີຫນ້າທີ່ສະບາຍອາລົມ... 

"ແລ້ວຜູ້ຊ້າຍຄົນນີ້ແມ່ນແຟນຂອງລູກແທ້ຫວາ" ລາວຖາມເພື່ອຟັງຄຳຢືນຈາກປາກຂອງຂ້ອຍ

ອື້ມ ແລ້ວຂ້ອຍຕອບໄປທັນທີ...​ ເຖິງວ່າຄວາມຈິງມັນຈະບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນກໍ່ຖາມເຖ໊າະ ແຕ່ວ່າສະຖານະການມັນບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍກຈຳເປັນຕ້ອງເວົ້າໄປຕາມນັ້ນ

"ຈົບຄຳຖາມອີ່ພໍ່ແລ້ວແມ່ນບໍ່... ຄັນມີຫຍັງຢາກຖາມກະຖາມທະແມ໋" ສຽງນິ່ງຂອງອ້າຍຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມຂຶ້ນ..

ໃນເມື່ອລາວສຸດແສນຢາກຈະຮູ້ຄຳຖາມຂອງພໍ່ຂ້ອຍ... ຖ້າມັນເປັນດັ່ງທີ່ໄດ້ຄາດໄວ້.. ພວກຂ້ອຍທັງສາມກໍ່ຈະໄດ້ກຽມໂຕກຽມໃຈໄວ້ ກ່ອນທີ່ຈະອະທິບາບຍເລື່ອງທັນ

"ມີແທ້... ຫຶ ຖ້າບໍ່ມີຄົນບອກພໍ່ເລື່ອງມື້ນີ້ ຊິພາກັນປິດບັງໄວ້ດົນສ່ຳໃດ ຫ໊ະ!!" ລາວບັນດານໂທສະຈົນເລືອດຂຶ້ນຫນ້າ ຂ້ອຍຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ລາວຖາມມາມື້ກີ້ ລາວຫມາຍເຖິງຫຍັງ ແຕ່ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະບໍ່ຍອມຮັບຄວາມຈິງແລ້ວກໍ່ຕອບຄຳຖາມທີ່ຫລີກລ້ຽງຈາກປະເດັນແທນ

"ລະ ເລື່ອງ ອີ່ຫຍັງ ຮະ ເຮົາ ບໍ່ໄດ້ມີຫຍັງປິດບັງອີ່ພໍ່ຈັກຫນ້ອຍ"

"ຍັງມີຫນ້າມາທຳທ່າບໍ່ຮູ້ອີກ!!"

"ແຕ່ນ້ອງມັນກະບໍ່ຮູ້ອີ່ຫລີເດ" ອ້າຍຂ້ອຍພະຍາຍາມທີ່ຈະຊ່ວຍ

"ຫຸບປາກ! ຈົນປານນີ້ຍັງບໍ່ພາກັນເວົ້າຄວາມຈິງອອກມາອີກ... ຫຶ ນ້າ ພໍ່ອຸດສາຄາດຫວັງນຳລູກທີ່ຫຍັງເຫລືອພຽງຄົນດຽວ ສຸດທ້າຍກະເຮັດໂຕເອງເສຍຄົນ ຈົນໂຕເອງຕ້ອງຖືພາແບບນີ້!!"

"ຮຶກ ຫນ້າຕາແຮງຄວາມເສຍທີ່ຂ້ອຍພະຍາຍາມຈະອົດກັ້ນໄວ້ ສຸດທ້າຍມັນກໍ່ໄຫລມາເປັນສາຍ.. ໃນທີ່ສຸດລາວກໍ່ຮູ້ເລື່ອງນີ້"

"ຮຶກ ອະ ອີ່ພໍ່ ຮະ ຮູ້ໄດ້ແນວໃດ" ຂ້ອຍຖາມລາວທັງນ້ຳຕາ

"ເພາະວ່າພໍ່ບໍ່ໂງ່ຄືລູກເດ!! ຄລີນິກທີ່ລູກໄປມັນເປັນຄລີນິກຂອງຫມູ່ພໍ່!!... ຫຶ ມັນໂທມາລາຍບອກພໍ່ຫມົດແລ້ວ ລະທີ່ປອມຊື່ໂຕເອງແບບນັ້ນ ຄິດວ່າຄົນອື່ນບໍ່ຈື່ຫວາ ຫ໊ະ!!"

"ຮຶກ ແຕ່ລູກບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ ຮຶກ ມື້ນັ້ນລູກເມົາ"

"ພໍ່ບໍ່ຢາກຟັງຄຳແກ້ໂຕໂງ່ໆຂອງລູກ... ເຂົ້າໃຈບໍ່!!

"ອີ່ພໍ່ ເຮົາວ່າໃຈເຢັນກ່ອນເຖ໊າະ ຈັງໃດເລື່ອງນີ້ມັນກະເກີດຂຶ້ນແລ້ວ... ຊິໃຫ້ພວກເຮົາໄປແກ້ໄຂອະດີດກະເປັນໄປບໍ່ໄດ້... ສ່ວນເອກກະຊິຂໍຮັບຜິດຊອບເລື່ອງທັງຫມົດ"

"ຜູ້ຊາຍແບບນີ້ຊິມາຮັບຜິດຊອບນ້າ... ຊີ້ນິ້ວຮ້າຍເອກຢ່າງບໍ່ໄວ້ຫນ້າ ຂະຫນາດມີຫນ້າຮຽນກະຍັງຮຽນບໍ່ຈົບລະ... ແລ້ວແບບນີ້ ຊິໃຫ້ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າຊິຮັບຜິດຊອບລູກເມຍຂອງໂຕເອງໄດ້!!"

"ແຕ່ເຮົາສັນຍາວ່າຊິເຮັດໃຫ້ໄດ້ ເອກເວົ້າຂຶ້ນດ້ວຍຄວາມມຸ້ງຫມັ້ນ...." ພໍເຫັນຈາກສາຍຕາຂອງມັນແລ້ວ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າເອກຕ້ອງເຮັດໄດ້ແນ່ນອນ

"ຫຶ ສັນຍາຫວາ.... ຂະຫນາດຄຳຕອບຂອງເຈົ້າມັນຍັງບໍ່ແນ່ນອນລະ... ຈັງໃດຂ້ອຍກະບໍ່ມີທາງຍົກລູກສາວໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ຂາດ!!"

"ແລ້ວຊິໃຫ້ເຮົາກັບນ້າເຮັດແນວໃດຊັນ... ແນວເລື່ອງມັນກະເກີດຂຶ້ນລະ... ຄືແບບອ້າຍເລ້ເວົ້າມື້ກີ້ຫັ້ນແລະ... ພວກເຮົາກັບໄປແກ້ອະດີດບໍ່ໄດ້ອີກແລ້ວ"

"ເຖິງຈະໄຂອະດີດບໍ່ໄດ້... ແຕ່ຕອນນີ້ມັນແກ້ໄຂໄດ້!!... ຫຶ ຂ້ອຍຊິໃຫ້ເຈົ້າເລືອກສອງທາງ... ທາງທຳອິດ ໃຫ້ເລີກຫຍຸ້ງກັບລູກສາວຂ້ອຍໄປຕະຫລອດຊີວິດ ...ສ່ວນທາງທີ່ສອງ ຂ້ອຍອະນຸຍາດຄົບກັບລູກຂ້ອຍຕໍ່ໄດ້ ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງພານ້າໄປເອົາລູກອອກ!!"

"ບໍ່ມີທາງ!! ເອກລຸກຂຶ້ນບັນດານໂທສະທັນທີ..." ບໍ່ສົນອີກແລ້ວວ່າຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຕົນເອງແມ່ນໃຜ... ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ມີສະຕິພໍທີ່ຈະຫ້າມອີກຝ່າຍ ໃນເມື່ອ ແມ້ນແຕ່ອ້າປາກຂ້ອຍຍັງບໍ່ກ້າລະ

"ຈັງໃດເຮົາກະບໍ່ມີທາງຍອມເດັດຂາດ"

"ເຈົ້າມີຫນ້າທີ່ເລືອກບໍ່ແມ່ນມີຫນ້າທີ່ຖາມ"

"ກະໄດ້ ເຮົາເລືອກກະໄດ້ ຫຶ ແຕ່ພໍດີເຮົາເປັນຄົນໂລກມາກໂລພາ ເຮົາເລີຍບໍ່ຂໍເລືອກອີ່ຫຍັງຈັກຢ່າງ ຖ້າຊິໃຫ້ເຮົາຂ້າລູກເຮົານະ ຂ້າເຮົາໃຫ້ຕາຍກ່ອນດີກວ່າ!!...​ ແລະອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ນີ້ມັນລູກເມຍຂອງເຮົາ ເຮົາມີປັນຍາລ້ຽງໄດ້!!."

ສຸດຄວາມເອກກໍ່ດຶງແຂນຂ້ອຍອອກໄປຈາກສະຖານະການທີ່ອຶດອັດນີ້ທັນທີ ໂດຍທີ່ບໍ່ສົນວ່າພໍ່ຂອງຂ້ອຍກຳລັງຈະຮ້ອງໃສ່ທາງຫລັງ ເພື່ອໃຫ້ທີ່ຈະໄດ້ກັບໄປອະທິບາຍໃຫ້ລາວຟັງອີກ

 

 

 

 ທັນວາ Part

 

 

 ຂ້ອຍເຮັດໄດ້ແຕ່ແນມເບິ່ງເອກກຳລັງຈູງນ້າອອກໄປ ໃນຂະນະທີ່ພໍ່ຂ້ອຍກຳລັງຮ້ອງບອກໃຫ້ທັງສອນຢຸດຢ່າງຫົວເສຍ ແຕ່ຜົນສຸດທ້າຍເຂົາເຈົ້າກໍ່ໄດ້ໃສ່ໃຈປະໂຫຍກບອກຫ້າມຂອງລາວເລີຍ

"ເຮົາວ່າອີ່ພໍ່ໃຈເຢັນໆດີກວ່າ..." ຂ້ອຍຫັນໄປເວົ້ານຳຜູ້ເປັນພໍ່

"ມິດ... ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຂໍຄວາມເຫັນນຳຈົ້າ" ລາວຫັນມາບັນດານໂທສະໃສ່ຂ້ອຍ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍກາຍເປັນທີ່ລະບາຍຂອງລາວແທນ...​ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍສົນໃນຄຳຮ້າຍລາວຈັກເທື່ອໃນເມື່ອໂຕເອງກໍ່ຖືກຮ້າຍທຸກຄັ້ງທີ່ພວກຂ້ອຍທັງສອງເຫັນຫນ້າກັນ

"ອີ່ພໍ່ກະຟັງຄວາມເຫັນເຮົາແດ່ກະໄດ້" ຂ້ອຍພະຍາຍາມຍົວະເຍົ້າອີກຄັ້ງ.... ບາງເທື່ອລາວອາດຈະໃຈອ່ອນລົງ... ເພາະວ່າ ຈັງໃດມືນີ້ຂ້ອຍຕ້ອງຈັດການເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ມັນຈົບສິ້ນຊະ!!

"ຫຸບປາກ!! ແລ້ວອອກຈາກບ້ານຂ້ອຍໄປດຽວນີ້" ຊີ້ນິ້ວໄປທີ່ປະຕູຢ່າງຫົວເສຍ ແຕ່ມີຫວາວ່າຂ້ອຍຊິຍອມ

"ບໍ່!! ເຮົາບໍ່ກັບ ເຮົາຢາກຈະຈັດການເລື່ອງຂອງນ້າໃຫ້ມັນຈົບ.... ລວມທັງເລື່ອງຂອງເຮົານຳ"

"ຊິໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າຈັກເທື່ອວ່າຂ້ອຍບໍ່ຢາກຟັງ!!"

"ແຕ່ອີ່ພໍ່ລອງຟັງລູກຊົ່ວຄືເຮົາຈັກບາດໄດ້ບໍ່!!...​" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຂຶ້ນສຽງໃສ່ຜູ້ເປັນພໍ່... ເຖິງມັນຈະແມ່ນເລື່ອງທີ່ບາບຫນັກຫນາ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມອາລົມໂຕເອງບໍ່ໄດ້ຢູ່ດີ

"ເຮົາຮູ້ວ່າພວກເຮົາເຮັດຜິດຕໍ່ອີ່ພໍ່... ແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງທີ່ເກີດຂຶ້ນມາທັງຫມົດ ບໍ່ມີໃຜຢາກໃຫ້ມັນເປັນແບບນັ້ນ... ເຮົາຢາກໃຫ້ອີ່ພໍ່ເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງທີ່ລູກໂຕເອງເປັນ... ແລະເຮົາຢາກໃຫ້ອີ່ພໍ່ປ່ອຍໃຫ້ລູກເປັນອິດສະລະແດ່.!!.. ໂດຍສະເພາະປັນຫາຂອງນ້າ ອີ່ພໍ່ຮູ້ບໍ່ ເລື່ອງນີ້ມັນແມ່ນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງນ້ອງມັນ ແຕ່ເບິ່ງສິ່ງທີ່ອີ່ພໍ່ເຮັດແມ່ ມັນເທົ່າກັບທຳຮ້າຍລູກຂອງໂຕເອງແບບບໍ່ອ້ອມຄ້ອມເລີຍ... ແລ້ວຖ້າສົມມຸດເອກຍອມຕອບຕົກລົງທີ່ອີ່ພໍ່ບອກໃຫ້ເອົາລູກອອກແທ້ໆ ມັນກໍ່ເທົ່າກັບວ່າອີ່ພໍ່ໄດ້ຂ້າຊີວິດຂອງຫລານໂຕເອງຢ່າງເລືອດເຢັນ!! ໂດຍທີ່ເດັກມັນບໍ່ໄດ້ເລື່ອງຮູ້ລາວຫຍັງ!!...​ຫຶ ແຕ່ດີທີ່ເອກບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນ ເອກເປັນລູກຜູ້ຊາຍພໍ ຫລາຍກວ່າອີ່ພໍ່ຊ້ຳ!!...​ ເຮົາລະຫຍັງດີໃຈແທນນ້າຊິຕາຍ ທີ່ຍັງມີຄົນດີໆທີ່ສຸດທີ່ພ້ອມຈະປົກປ້ອງແລະບິ່ງແຍງຊີວິດຂອງນ້ອງມັນໄປຈົນຕາຍ!!"

ລາວຢຸດງຽບແລ້ວຫັນຫນ້າໄປທາງອື່ນ ເຫມືອນຈະຮູ້ສຶກຜິດທີ່ຕົນເອງທຳຮ້າຍຈິດໃຈລູກຢ່າງຮຸນແຮງ ມັນກໍ່ເລີຍເປີດໂອກາດໃຫ້້ຂ້ອຍມີສິດທີ່ຈະບອກລາວອີກຕໍ່

"ເລື່ອງນີ້ ເຮົາຂໍໄດ້ບໍ່ ໃຫ້ໂອກາດພວກເຮົາອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.." ຂ້ອຍຜ່ອນສຽງລົງຕາມອາລົມຂອງລາວ "ເຮົາເຊື່ອວ່າເອກຮັກນ້າແທ້...​ແລະຈະເຮັດທຸກຢ່າງເພື່ອໃຫ້ອີ່ພໍ່ຍອມຮັບ ພຽງແຕ່ອີ່ພໍ່ໃຫ້ໂອກາດເທົ່ານັ້ນ"

"ພະ ພໍແລ້ວ ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຟັງອີກ" ລາວຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມ ແຕ່ມີຫວາວ່າຂ້ອຍຊິຍອມຢຸດ

"ເຮົາຮູ້ວ່າອີ່ພໍ່ຍັງລັງເລຢູ່... ​ແຕ່ຈັງໃດເຮົາກະຢາກໃຫ້ອີ່ພໍ່ເອົາເລື່ອງນີ້ໄປຄິດທົບທວນອີກ ບາງເທື່ອເວລາມັນອາດຈະແມ່ນຂໍ້ພິສູດວ່າອີ່ພໍ່ເຂົ້າໃຈເລື່ອງທັນຫມົດ ແລະຖ້າອີ່ພໍ່ຕັດສິນໃຈໄດ້ ບາດແລ້ວຄ່ອຍໂທມາຫາເຮົາ ເຮົາຊິຖ້າ

ຂ້ອຍບອກອອກໄປເທົ່ານັ້ນ ກ່ອນຈະຫມຸນໂຕແລ້ວຍ່າງອອກຈາກລາວໄປ

"ດຽວ!!" ຂ້ອຍຢຸດຈຶກທັນທີ ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ຍິນສຽງທຸ້ມໃຫຍ່ຂອງຜູ້ເປັນຮ້ອງຫ້າມ...

"ມີຫຍັງນຳເຮົາອີກຫວາ" ຂ້ອຍຫັນຫນ້າໄປຖາມລາວແບບຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້

"ອື້ມ ມີ"

"ຫວາ ດຽວເຮົາຊິຢູ່ກ່ອນຊັນ"

ຂ້ອຍບອກລາວແບບບໍ່ລັງເລໃຈ ໃນເມື່ອມັນເປັນໂອກາດທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຂ້ອຍຈະຈັດການເລື່ອງລາວທີ່ມັນຂ້າງຄາໃຫ້ມັນຈົບສິ້ນຈັກເທື່ອ

.

.

.

ກວ່າຊິຄິດແຕ່ງຕອນດຣາມານີ້ໄດ້ເກືອບຕາຍ

ພະຍາຍາມແກ້ໃຫ້ດີທີ່ສຸດແລ້ວ

ເວລາທີ່ຈະຂຽນຈະແມ່ນມັນມີຫນ້ອຍ

ຈັງໃດກະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 27, 2012 | ມີ 7 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

  

 

                                      ຕອນທີສາມສິບສາມ

 ທີ່ປຶກສາ

 

ທີ່ຫນ້າເຮືອນຂອງອ້າຍເລ້

 

"ຕິ໋ງຕ໋ອງ" ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍກະລິງທີ່ປະຕູຫນ້າເຮືອນເພື່ອຖ້າຄົນໃນບ້ານມາໄຂໃຫ້...

ຫລັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ຄົນທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຖ້າກໍ່ອອກມາພ້ອມກັບສົ່ງຍິ້ມບາງໆ ກ່ອນຈະເປີດປະຕູໃຫ້ພວກຂ້ອຍທັງສອງ

"ເຮີ້ຍເອກ!! ແມ່ນຫຍັງຄືມີສະພາບແບບນີ້..." ອ້າຍຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຊັກສາຍຕາມາທີ່ເອກ.. ໂດຍທີ່ເສື້ອຂອງຄົນທີ່ຢືນຢູ່ທາງຂ້າງນັ້ນມີຮອຍເປື້ອນດ້ວຍຮາກ...​ (ເຖິງຈະເຊັດອອກແລ້ວ ແຕ່ມັນກໍ່ຍັງເປື້ອນຢູ່ດີ)

"ບໍ່ມີຫຍັງດອກ ພໍດີນ້ອງເຈົ້າຮາກໃສ່ຂ້ອຍ"

"ຮາກ?" ອ້າຍຂ້ອຍຖາມດ້ວຍສຽງມຶນງົງ

"ອຶ້ມ ຮາກໃສ່ຫນ້າຂ້ອຍເຕັມໆ" ຕອບດ້ວຍລາວດ້ວຍສຽງລຽບໆ

"ເປັນຫຍັງນ້າຄືຮາກໃສ່ເອກຊັນ??" ລາວປ່ຽນມາຖາມຂ້ອຍແທນ "ແລ້ວເປັນຫຍັງຄືຕາບວມແທ້ ຢ່າບອກໃດ໋ວ່າໄຫ້"

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວແທນຄຳຕອບ

"ເປັນຫຍັງຄືໄຫ້.... ບອກອ້າຍໄດ້ບໍ່" ຂ້ອຍງຽບເມື່ອຖືກອ້າຍຕົນເອງຖາມກົງໆ...

ທັງທີ່ໂຕເອງກໍ່ຢາກຈະລະບາຍຄວາມອຶດອັດພາຍໃນໃຈອອກມາໃຫ້ຫມົດ ແຕ່ພໍເອົາແທ້ໆ ຂ້ອຍພັດກ້າທີ່ຈະອ້າປາກບອກຄວາມຈິງອອກໄປຊ້ຳ

"ເປັນຫຍັງຄືມິດລະບາດນິ ມີຫຍັງກະບອກອ້າຍໄດ້ໃດ໋"

 ອ້າຍຂ້ອຍເອີ່ດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ເມື່ອເຫັນໃບຫນ້າຂອງຂ້ອຍທີ່ກຳລັງມີເລື່ອງບໍ່ສະບາຍໃຈ

"ຄື... ນ້າ ເອີ່ ມີເລື່ອງສຳຄັນຈະບອກອ້າຍນະ" ບອກອອກໄປດ້ວຍນ້ຳສຽງຄຽດໆ

"ສົງໃສເລື່ອງນີ້ຄືຊິແມ່ນເລື່ອງຊີລຽສແຮງ... ອ້າຍວ່າເຂົ້າໄປນັ່ງກິນນ້ຳເຢັນໆທາງໃນເຮືອນກ່ອນດີກວ່າ ເພື່ອອີ່ຫຍັງມັນຈະດີຂຶ້ນ"

ອ້າຍຂ້ອຍຊວນ ເຊິ່ງພວກຂ້ອຍກໍ່ງຶກຫົວຢ່າງເຫັນດີ... ຈາກນັ້ນລາວກໍ່ນຳພວກຂ້ອຍເຂົ້າໄປທາງໃນຫ້ອງຮັບແຂກ ໂດຍທີ່ມີອາເລັກກຳລັງນອນເບິ່ງໂທລະທັດຢູ່ໂຊຟາ

"ອາເລັກໄປຫານ້ຳມາໃຫ້ພວກອ້າຍຂອງເຈົ້າແດ່"

"ຂ້ອຍກຳລັງເບິ່ງໂທລະທັດຢູ່ນິ ບໍ່ເຫັນເບ໊າະ!!"

"ເຫັນ!!... ລະກະເຫັນວ່າເຈົ້າຫວ່າງຢູ່"

"ເປັນຫຍັງຕ້ອງເປັນຕ້ອງໃຊ້ຂ້ອຍວະ!!" ອາເລັກຖຽງ

"ຫຸບປາກ ແລ້ວໄປດຽວນີ້" ອ້າຍຂ້ອຍຊີ້ມືຮ້າຍ ເອົາຈົນຝ່າຍກໍລະນີຍອມຈຳນົນໃນທີ່ສຸດ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້  ຮຶຍ!! ໃຊ້ປານທາດນິ" ສຸດຄວາມ ອາເລັກກໍ່ຫາຍເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຄົວ

"ນັ່ງລົງກ່ອນແມ໋"

"ອຶ້ມ"

ອ້າຍຂ້ອຍຜາຍມືໃຫ້ພວກຂ້ອຍນັ່ງລົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ໃນຂະນະທີ່ລາວກໍ່ນັ່ງທີ່ໂຊຟາຂະຫນາດໃຫຍາ

"ນ້ຳມາແລ້ວ" ອາເລັກຂານຂຶ້ນພ້ອມກັບວາງກະຕຸກນ້ຳເຢັນກັບຈອກລົງເທິງໂຕະ ໂດຍທີ່ອີກຝ່າຍກໍ່ຫລ້ຽວໂຕເຂົ້າໄປນັ່ງຢູ່ຂ້າງໆອ້າຍຂ້ອຍ

"ກິນນ້ຳກ່ອນແມ໋ ແລ້ວຄ່ອຍເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ຟັງ... ບາງເທື່ອນ້າອາດຈະໃຈເຍັນລົງ=

"ອຶ້ມ... ອຶກໆ" ຂ້ອຍພະຍາຍາມກືນ້ຳລົງຢ່າງຟືດຄໍ... ເຫມືອນຍິ່ງດືມມັນຍິ່ງຈຸກ

ຂະຫນາດພຽງແຕ່ດື່ມນ້ຳເພື່ອລະບາຍອາລົມ ມັນກໍ່ຍັງເປັນເລື່ອງທີ່ຍາກສຳຫລັບຂ້ອຍແລ້ວ

ແລ້ວມັນຈະມີສິ່ງໃດລະ ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ ຮູ້ສຶກດີຂ້ອຍ

"ໃສ ມີເລື່ອງຫຍັງລອງມາເວົ້າມາໃຫ້ຟັງຫມົດເບິ່ງ"

"ຄື....​ ເອີ່.... ແຕ່ກ່ອນທີນ້າຊິເວົ້າຫຍັງອອກມານະ ອ້າຍສັນຍານຳນ້າໄດ້ບໍ່ວ່າຊິບໍ່ເອົາເລື່ອງນີ້ໄປບອກຄົນອື່ນ" ຂ້ອຍເຮັດສີຫນ້າຂໍຮ້ອງ

"ອື້ມ ເລື່ອງນີ້ບໍ່ມີປັນຫາ...​" ອ້າຍຂ້ອຍຮັບປາກດ້ວຍສີຫນ້າຈິງຈັງ ມັນກໍ່ເລີຍເອີ້ນຄວາມຫມັ້ນໃຈຂຶ້ນມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

"ເອີ່... ຄື ຕອນນີ້ ນ້າ ກຳລັງ ຖະ ຖືພາ" ບອກອອກໄປເກືອບຈະບໍ່ເປັນສຽງ

"ຫ໊ະ!! ຖືພາ" ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍທັງສອງອຸທານຂຶ້ນພ້ອມກັນ

"ອື້ມ ໄດ້ສອງເດືອນແລ້ວ" ບອກອອກໄປດ້ວຍສຽງຄຽດໆຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

"ຢ່າບອກໃດ໋ວ່າເປັນຍ້ອນຄືນນັ້ນ"

"ກະ ຕະ ຕັ້ງແຕ່ຄືນນັ້ນຫັ້ນແລະ..". ຂ້ອຍຕອບລາວດ້ວຍສຽງສັ່ນໆ "ນ້າລະບໍ່ຮູ້ຊິເຮັດແນວໃດດີ ຢ້ານແຕ່ອີ່ພໍ່ກັບອີ່ແມ່ຮູ້ເລື່ອງນິນະ"

"ອ້າຍບອກແລ້ວເລື່ອງນີ້ບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງ ດຽວອ້າຍຊິຈັດການເອງ ວ່າແຕ່ພວກນ້າເຖາະ ພາກັນໄປໂຮງຫມໍມາຫວາ....​ ຄືຮູ້ເລື່ອງ"

"ບໍ່ ເອກພາໄປໂຮງຄລີນິກ... ກະເລີຍຮູ້ວ່າໂຕເອງຖືພາໄດ້ສອງເດືອນແລ້ວ"

"ເຮີ່ຍ...... ເວນກຳ"

      "ແລ້ວພວກນ້ອງຈະເຮັດແນວໃດດີນະ.". ເອກເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສຽງຄຽດໆ.. "ຕອນນີ້ມັນມືດແປດດ້ານໄປຫມົດ..... ພວກນ້ອງບໍ່ຮູ້ຊິໄປໃຜທີ່ຈະເປັນຄົນປຶກສາກັບເລື່ອງນີ້ດີ... ພວກນ້ອງກະນຶກເຖິງແຕ່ອ້າຍເປັນຄົນທຳອິດຫັ້ນແລະ"

      "ເອົາແນວໃດດີອາເລັກ" ອ້າຍຂ້ອຍຫັນຫນ້າໄປຖາມຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆແທນ

      "ອ້າວ!"

"ກະຂ້ອຍຢາກລອງຖາມຫລາຍໆຄວາມຄິດເບິ່ງ... ບາງເທື່ອເຮົາອາດຈະຫາທາງອອກດີໆກວ່ານີ້ໄດ້ ແລ້ວເຈົ້າຄິດແນວໃດກັບເລື່ອງນີ້ຊັ້ນ ອາເລັກ"

"ອື່ມ... ຖ້າເລື່ອງມັນບານປາຍສ່ຳນີ້ລະ ... ຂ້ອຍວ່າບອກຄວາມຈິງທັງຫມົດດີກວ່າ ເພາະວ່າຄົນຖືພາດົນໆໄປກະທ້ອງໃຫຍ່ຂຶ້ນ ໃຜເຫັນໃຜກະຮູ້"

"ເຮັດແບບນັ້ນມັນຊິດີຫວາມຶງ ເອກອອກຄວາມເຫັນ"

"ກະດີທີ່ສຸດຫັ້ນແລະ... ຈັງໃດອ້າຍກະບອກວ່າຊິຮັບຜິດຊອບເລື່ອງທຸກຢ່າງ... ແລະຖ້າປ່ອຍເອື້ອຍນ້າໄວ້ແບບນີ້ນະ ສ່ຳກັບບໍ່ໃຫ້ກຽດລາວລ້າໆ... ເອົາເປັນວ່າເລື່ອງນີ້ເຮົາມາຫາໂອກາດດີໆ ແລ້ວພະຍາຍາມບອກອີ່ພໍ່ອີ່ແມ່ຂອງພວກເຮົາ ດີກວ່າປົດປິດເລື່ອງໄວ້ຄືຕອນນີ້... ສ່ວນເຈົ້າ ອ້າຍເອກ ບອກໃຫ້ອີ່ພໍ່ມາຂໍເອື້ອຍນ້າເລີຍ"

"ແຕ່ກູຍັງບໍ່ໄດ້ພານ້າໄປຫາອີ່ພໍ່ເທື່ອໃດ"

"ກະພາໄປຫາແລະຊິຍາກຫຍັງ... ແຕ່ມັນຂຶ້ນກັບວ່າ ໃຈອ້າຍຊິກ້າບໍ່ "

"ອະ ອື້ມກູຊິລອງເບິ່ງ"

"ດີ ລະຊັນ" ອ້າຍຂ້ອຍກໍ່ງຶກຫົວຢ່າງເຫັນດີ.... "ແຕ່ກ່ອນອື່ນຫມົດເລື່ອງນີ້ຕ້ອງເປັນຄົນໄປບອກອີ່ພໍ່ເຮົາກ່ອນ" ລາວປິ່ນຫນ້າມາບອກຂ້ອຍ

"ແຕ່ ນ້າຢ້ານນະ"

"ນ້າ ອ້າຍບອກແລ້ວວ່າບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ... ດຽວເລື່ອງນີ້ອ້າຍຊິຈັດການເອງດອກ"  ເວົ້າເພື່ອທີ່ຈະພະຍາຍາມປອບໃຈຂ້ອຍ....

"ແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງນີ້ມັນກໍ່ຮ້າຍແຮງເກີນໄປ..."

ອາລົມຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ມີລົດຄວາມກັງວົນລົງງ່າຍໆ... ຍ້ອນຂ້ອຍຢ້ານທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ມັນກຳລັງຈະເກີດຂຶ້ນ... ຢ້ານວ່າຄົນອື່ນຈະເອົາເລື່ອງຂ້ອຍໄປນິນທາຫລັບຫລັງ...  ຢ້ານແຕ່ວ່າ ເມື່ອພວກອີ່ເຜິ້ງຮູ້ ແລ້ວບໍ່ຢາກຈັບຄົບຄົນບໍ່ດີຄືຂ້ອຍ... ໃນເມື່ອມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂ້ອຍຕ້ອງອັບອາຍພໍສົມຄວນ ລູກສາວສຸດທີ່ຮັກຄົນດຽວ ຖືພາກ່ອນແຕ່ງ

 "Some where over the rainbow"

ສຽງໂທລະສັບຂອງຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງກົດຮັບ..​ແຕ່ເມື່ອສັງເກດເຫັນເບີທີ່ປະກົດຢູ່ຫນ້າຈໍ ຂ້ອຍກໍ່ວາງໂທລະສັບລົງເທິງໂຕະທັນທີ ແລ້ວກໍ່ປ່ອຍໃຫ້ມັນດັງຢູ່ແບບນັ້ນ

"ໃຜໂທມາ" ອ້າຍຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຖາມ

"ອະ ອີ່ພໍ່ໂທມາ"

"ຮັບເລີຍແມ່... ລາວໂທມາແຮງດີ"

ອ້າຍຂ້ອຍພະຍາຍາມຍົວະຍົງ... ແຕ່ເຈົ້າຂອງໂທລະສັບຄືຂ້ອຍຫັ້ນຕິ ມັນຮູ້ສຶກອຶດອັດ ຈະເອິກຊິລະເບິດແຕກຕາຍກ່ອນ

"ຕະ ແຕ່"

"ບໍ່ມີແຕ່ຫຍັງທັງນັ້ນ... ຮັບເລີຍ"

"ອະ ອື້ມ"  ສຸດຄວາມ ຂ້ອຍກໍ່ພະຍາຍາມລວບລວມຄວາມກ້າທີ່ມີ ເລື່ອນມືໄປຈັບເອົາໂທລະສັບ ແລ້ວກໍ່ກົດຮັບສາຍ

"ຮະ ໂຫລ

"ຢູ່ໃສ!!" ປາຍສາຍເອີ່ຍດ້ວຍນ້ຳສຽງເປັນຕາຢ້ານ ເຫມືອນວ່າປາຍສາຍກຳລັງໂມໂຫບາງສິ່ງບາງຢ່າງ

"ເອີ່ ຢູ່ ເຮືອນອ້າຍເລ້"

"ຮີບກັບບ້ານດຽວນີ້!!.... ແລ້ວກະກຽມໂຕອະທິບາຍທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໃຫ້ພໍ່ຟັງ ພໍ່ກຳລັງຖ້າຟັງລູກຢູ່"

"ອະ ອື້ມ"

"ເທົ່ານີ້ແລະ!" ແລ້ວພໍ່ຂ້ອຍກໍ່ກົດສາຍຖິ້ມ ໂດຍທີ່ປ່ອຍຂ້ອຍກຳລັງນັ່ງສັ່ນປານຄົນຂວັນຫນີ... ໃນເມື່ອຟັງຈາກສຽງທີ່ລາວຖາມມື້ກີ້ ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫມັ້ນໃຈແລ້ວວ່າ ລາວຕ້ອງຮູ້ເລື່ອງນີ້ແນ່ນອນ

"ອີ່ພໍ່ລາວໂທມາວ່າແນວໃດແດ່"

"ລາວບອກໃຫ້ນ້າເມືອເຮືອນດຽວນີ້ ລາວຍັງບອກອີກວ່າໃຫ້ອະທິບາຍເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ລາວຟັງນຳ ຮຶກ ນ້າຢ້ານນະ ນ້າຢ້ານອີ່ພໍ່ຮູ້ເລື່ອງແລ້ວ"

ສຸດທ້າຍນ້ຳຕາທີ່ຂ້ອຍຄິດວ່ຈະບໍ່ໄຫລ ມັນກໍ່ໄຫລລົງອາບສອງແກ້ມຈົນໄດ້ ເປັນຜົນໃຫ້ຊາຍຫນຸ່ມທີ່ນັ່ງຢູ່ຂ້າງໆ ຕ້ອງໃຊ້ມືສາກໆເບື້ອງຫນຶ່ງມາບີບມືຂ້ອຍໄວ້ ສ່ວນອີກເບື້ອງຫນຶ່ງ ກໍ່ເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນ

"ບໍ່ດອກນ້າ... ພໍ່ເພິ່ນຊິຮູ້ໄດ້ແນວໃດ... ໃນເມື່ອເພິ່ນກັບເຂົາຍັງບໍ່ທັນໄດ້ບອກເລື່ອງນີ້ໃຫ້ໃຜຮູ້ເລີຍ ນອກຈາກອ້າຍເພິ່ນກັບອາເລັກ"

"ຮຶກ ແລ້ວລາວຊິຖາມເຂົາໃຫ້ກຽມອະທິບາຍເລື່ອງທຸກຢ່າງເຮັດຫຍັງຊັ້ນ.... ເຂົາບໍ່ເຄີຍເຮັດຫຍັງຜິດຈັກຫນ້ອຍ ຮຶກ ນອກຈາກເລື່ອງນີ້ ຮືໆ"

"ນ້າ ຖ້າເປັນແບບນັ້ນ ອ້າຍວ່າເຮົາຕ້ອງປະເຊີນກັບຄວາມຈິງແລ້ວແລະ... ດຽວອ້າຍຊິພາໄປຫາອີ່ພໍ່ຢູ່ເຮືອນດຽວນີ້ເລີຍ"

"ຂ້ອຍໄປນຳ" ສອງອ້າຍນ້ອງຖາມຂຶ້ນພ້ອມ

"ເອກໄປໄດ້ ແຕ່ເຈົ້າໄປບໍ່ໄດ້" ອ້າຍຂ້ອຍຫັນໄປບອກສຸດທີ່ຮັກຂອງລາວ

"ແຕ່ຂ້ອຍຢາກໄປເດ... ຢາກໄປເຫັນຫນ້າພໍ່ຂອງເຈົ້ານຳ"

"ເອົາໄວ້ຕອນອື່ນກ່ອນ... ຕອນນີ້ບໍ່ໄດ້ດອກ... ມີເລື່ອງໃຫ້ປວດຫົວຫລາຍແລ້ວຂ້ອຍບໍ່ຢາກໃຫ້ເລື່ອງມັນວຸ້ນວາຍຫລາຍກວ່າ"

"ແຕ່..." 

ຢຸດ!! ອ້າຍຂ້ອຍເວົ້າດັກຄໍກ່ອນ... ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າຫຍັງທັງນັ້ນ... ຢູ່ເຝົ້າເຮືອນນິແລະ... ຖ້າເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຟັງຂ້ອຍ ຄືນນີ້ອົດ!! (ອົດ ອົດອີ່ຫຍັງວະ: ນ້າ) (ຍັງມີຫນ້າມາເຮັດປານເດັກໄຮ້ດຽງສາອີກ: ຜູ້ຂຽນ)

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ຊິໄປໃສກະໄປເຖາະ"

"ດີ... ຢູ່ນີ້ຖ້າແລະ ດຽວຈັດການເລື່ອງນິ້ແລ້ວຊິມາຫາ"

"ເອີ້ ເຂົ້າໃຈແລ້ວ ຮຶຍ!!"

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 26, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສາມສິບສອງ

ຮູ້ຜົນ

 

 

 

ຂ້ອຍປ່ຽນໃຫ້ເອກພາມາຄລີນິກແທນທີ່ຈະໄປໂຮງຫມໍ ຍ້ອນຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະໄປບ່ອນຜູ້ທີ່ມີຄົນຫລາຍຄົນ ຖ້າເຂົາກວດວ່າ ເອີ່ ວ່າໂຕເອງຖືພາແທ້ຫລືບໍ່...

ເຊິ່ງຫລາຍວັນທີ່ມາ ຂ້ອຍຍອມຮັບເລີຍວ່າໂຕເອງເອົາແຕ່ໃຈຂຶ້ນ ອາການຂຶ້ນໆລົງຕະຫລອດ ແບບອາການຄົນມີລູກຫັ້ນແລະ ທີ່ມັກອາລົມໂມໂຫ ຫມຸດຫມັດ ບໍ່ມັກໃຫ້ໃຜມາຂັດໃຈ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຕ້ອງກາຍເປັນພາລະໃຫ້ເອກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ (ບໍ່ຫນ້ອຍເລີຍ ແຕ່ມັນມະຫາສານ: ເອກ)

ໂດຍສະເພາຕອນນີ້ ຕອນທີ່ເອກຈູງມືຂ້ອຍເຂົ້າໄປທາງໃນຄລີນິກ ເພື່ອທີ່ຈະກວດຫາຄວາມຈິງທັງຫມົດ ວ່າທີ່ພວກຂ້ອຍພາກັນສົງໄສມາແຕ່ດົນມັນຈະແມ່ນຄວາມຈິງຫລືບໍ່

ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ສອບຖາມພະຍາບານໃນຄລີນິກ ລາວກໍ່ບອກໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງເຂົ້າໄປກວດທາງໃນພຽງຄົນດຽວ ລວມທັງໃຫ້ຂຽນຊີວະປະຫວັດນຳ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍເລືອກປ່ຽນຊື່ອື່ນແທນ ພໍດີ ບໍ່ຢາກໃຫ້ໃຜຮູ້ຈັກຊື່ທີ່ແທ້ຈິງ ຈາກນັ້ນກໍ່ຕ້ອງລໍຖ້າຄຳຕອບອີກຄັ້ງ.......

"ມືຄືສັ່ນໆແທ້...." ມັນຖາມໃນຂະນະທີກຳລັງຈັບມືຂ້ອຍ" ຕື່ນເຕັ້ນແຮງຫວາ"

"ອື້ມ... ຫົວໃຈມັນຊິຫລຸດອອກຈາກເອິກແລ້ວນິ"

"ໃຫ້ເຂົາເນັ່ນໄວ້ໃຫ້ບໍ່ ອິໆໆ"

"ຫນ້າສິ່ວຫນ້າຂວານແບບນີ້ ຍັງມີຫນ້າມາກວນປະສາດເຂົາອີກເນາະ!!"

"ແນວບໍ່ຢາກໃຫ້ເພິ່ນຄຽດເດ ວ່າແຕ່ຄົນທີ່ຊື່ອາລີ້ແມ່ນໃຜຫັ້ນ" ເອກຊີ້ນິ້ວໃສ່ຊອງເອກະສານສີນ້ຳຕານຂອງຂ້ອຍ

"ຊື່ເຂົານິແລະ ພໍດີເຂົາໃຊ້ຊື່ປອມ ບໍ່ຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນຈື່ເຂົາ"

"ຫຶ ປານນັ້ນພຸ້ນ"

"ອື້ມ..... ກະເຂົາບໍ່ຢາກໃຫ້ໃຜຮູ້ຊື່ເດ ກະເລີຍຕ້ອງປ່ຽນ"

"ໂອເຄ ກະແລ້ວແຕ່ເພິ່ນຊັນ..."

"ເອກ ຖ້າຜົນມັນອອກມາວ່າເຂົາຖືພາແທ້ເດ ເຮົາຊິເຮັດໃດຕໍ່ໄປຊັນ ເອີ່ ຊິໃຫ້ເຂົາເອົາອອກບໍ່"

"ຢ່າເດັດຂາດ!!" ມັນຮ້ອງສຽງດັງຂຶ້ນທັນທີ ເອົາຈົນຄົນທີ່ຢູ່ພາຍໃນຄລີນິກແນມເບິ່ງດຽວ ເຮັດໃຫ້ມັນຕ້ອງກົ້ມຫນ້າງຶກຫົວ ເປັນການຂໍໂທດ  "ເຂົາບໍ່ໃຫ້ເພິ່ນເອົາອອກເດັດຂາດ... ລູກເຂົາທັງຄົນ ເຂົາບໍ່ຍອມດອກ ອີກຢ່າງເຂົາກະສັນຍານຳເພິ່ນແລ້ວວ່າຊິເບິ່ງແຍງຮັບຜິດຊອບເພິ່ນເປັນຢ່າງດີ ແລະຖ້າເປັນແບບນັ້ນແທ້ນະ ເຂົາກະຊິໃຫ້ພໍ່ເຂົາມາຂໍເພິ່ນເລີຍ...."

"ຂະ ຂອບໃຈ..." ບໍ່ເຄີຍຄິດເລີຍວ່າຄົນເຈົ້າຊູ້ຫລາຍໃຈແບບມັນຈະຍອມເຮັດທຸກຢ່າງເພື່ອຂ້ອຍພຽງຄົນດຽວ

ແລະຖ້າຕອນນີ້ ມີຄົນມາຖາມຂ້ອຍວ່າຮູ້ສຶກແນວໃດກັບເອກ ຂ້ອຍກໍ່ຊິກ້າຕອບເລີຍຕອນນີ້ ຂ້ອຍຮັກເອກແທ້ໆແລ້ວ

"ເຂົາຕ່າງຫາກທີ່ຈະຕ້ອງຂອບໃຈເພິ່ນ ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາຮັກເພິ່ນ ແລະເຮັດໃຫ້ເຂົາມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ເບິ່ງແຍ່ງເພິ່ນ"

"ນະ ແນ່ໃຈ?"

"ອື້ມ ເຖິງບາງຄັ້ງອາລົມເພິ່ນຈະຂຶ້ນໆລົງຈົນເຂົານຳບໍ່ທັນກໍ່ຕາມເຖາະ ... ແຕ່ເມື່ອເຮົາເຮັດທຸກຢ່າງສຳຫລັບຄົນທີ່ເຮົາຮັກແລ້ວ ມັນກະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກ"

ສຸດຄວາມ ຂ້ອຍກໍ່ພາຮ່າງກາຍນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍເຂົ້າໄປໂອບກອດໂຕມັນໄວ້ ບໍ່ຮູ້ແລະ ເປັນຫຍັງຢາກຈາກກອດເອກໄວ້ ຂ້ອຍອະທິບາຍບໍ່ໄດ້ເລີຍ

"ຮຶກ ຂອບໃຈ ຮຶກ ຂອບໃຈທີ່ຮັກຄົນແບບເຂົາ" ຂ້ອຍບອກທັງນ້ຳຕາທີ່ມັນກຳລັງໄຫລແນບເອິກຂອງອີກຝ່າຍ....

"ອື້ມ... ເອກລູບຜົມຂ້ອຍຄ່ອຍໆ ເຫມືອນຈະເປັນການໃຫ້ກຳລັງໃຈໄປໃນໂຕ

ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ສາມາດສຳພັດຄວາມອົບອຸ່ນຈາກເອກໄດ້..... ເຊິ່ງມັນເປັນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັບຈາກອີກຝ່າຍຕະຫລອດ... ຈັງໃດກະຂອບໃຈສະຫວັນທີ່ສົ່ງຄົນແບບເອກມາໃຫ້ຂ້ອຍໃນທຸກໆເວລາທີ່ຂ້ອຍມີຄວາມທຸກແລະຄວາມສຸກ... ໃນຊີວິດຂ້ອຍຕ້ອງການສ່ຳນີ້ ຕ້ອງການສ່ຳນີ້ແທ້ໆ

"ຄົນຕໍ່ໄປ ນາງອາລີ້......" ຂ້ອຍດັນເອິກເອກອອກມາຄ່ອຍໆ ເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງພະຍາບານປະກາດຊື່ຂ້ອຍ ຈາກນັ້ນກໍ່ພະຍາຍາມເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ແຫ້ງເພື່ອທີ່ຈະກຽມໂຕເຂົ້າໄປທາງໃນ

"ດຽວເຂົາເຂົ້າໄປກ່ອນ... ຖ້າເຂົາແປັບຫນຶ່ງເດີ້ ດຽວອອກມາ"

"ອື້ມ... ມັນງຶກຫົວແທນຄຳຕອບ" ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ສູບລົມຫາຍໃຈເຂົ້າເລິກໆເພື່ອລວບລວມກ້າ ແລ້ວກໍ່ຍ່າງເຂົ້າໄປທາງໃນຫ້ອງຂອງຫມໍ

 

 

 

 Writer part

ອາລິນ້າ ພາຕົນເອງເຂົ້າມາກວດເຊັກເບິ່ງວ່າທີ່ຕົນເອງສົງໄສມາຕະຫລອດວ່າຄວາມຈິງມັນແມ່ນແບບນັ້ນບໍ່... ໂດຍທີ່ນ້າໄດ້ຖືກເຈາະເລືອດ ແລ້ວກໍ່ກວດນັ້ນກໍ່ນີ້ ພວກຊອກຫາຂໍ້ເທັດຈິງ

"ຫມໍ ກວດແລ້ວຫມົດລະບໍ່..." ນ້າຖາມໃນຂະນະທີ່ຫມໍກຳລັງຂຽນບາງຢ່າງທີ່ນາງກໍ່ອ່ານບໍ່ອອກປານໃດ ກ່ອນທີ່ຈະຍັດເອກະສານເຂົ້າໄປທາງໃນຄືນ

"ກວດແລ້ວໆ ມີແຕ່ເຈົ້າໃຫ້ເອົາເອກະສານນີ້ໄປທີ່ຫ້ອງຖັດໄປ ເພື່ອໃຫ້ຫມໍອີກຄົນບອກສາເຫດທີ່ແທ້ຈິງ:

"ໂດຍຂອບໃຈຫມໍ" ນ້ານົບຕາມມາລະຍາດ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງອອກຈາກຫ້ອງນີ້ໄປຕາມຄຳສັ່ງຂອງຫມໍ

 

ຫລັງຈາກທີ່ອອກມາ ນາງກໍ່ຕ້ອງໄດ້ຖ້າຄິວທີ່ບ່ອນນັ່ງແລ້ວກໍ່ວາງເອກສານລົງຂ້າງໆໂຕ ໂດຍທີ່ມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງໃນໄວດຽວກັນກໍ່ເຂົ້າມາກວດ ນາງກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຖາມ ເພື່ອເປັນການຂ້າເວລາ

"ເອີ່... ເຈົ້າກະມາກວດ ເອີ່ ເບິ່ງວ່າໂຕເອງກະຖືພາຄືກັນວ່າ"

"ແມ່ນລະ... ເຈົ້າເດ"

"ຄືກັນ...

"ຄົນຕໍ່ໄປ ນາງອາລີ້" ທັງສອງລຸກຂຶ້ນພ້ອມກັນ ຫລັງຈາກທີ່ນາງພະຍາບານເອີ້ນຊື່

"ເອີ່... ເຈົ້າກະຊື່ອາລີ້ຫວາ" ອາລິນ້າຖາມຄົນທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງ

"ແມ່ນລະ ຂ້ອຍຊື່ອາລີ້.... ເຈົ້າກະຊື່ອາລີ້ຫວາ

"ອື້ມ...​ແຕ່ວ່າເຈົ້າມາຖ້າກ່ອນ ເຈົ້າເຂົ້າໄປກ່ອນເຖາະ" ນ້າຫລີກທາງໃຫ້ອີກຝ່າຍຕາມຄິວເພື່ອທີ່ຈະຮັກສາມາລະຍາດ

"ອຶ້ມ ຂ້ອຍເຂົ້າໄປກ່ອນຊັນ" ນາງບອກພ້ອມກັບກົ້ມລົງໄປຈັບຊອງເອກະສານທີ່ວາງໄວ້ເທິງຕັງນັ່ງໃກ້ໆ ໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ເລີຍວ່າມັນກຳລັງສະຫລັບກັນ ຈາກນັ້ນນາງກໍ່ມຸ້ງຫນ້າເຂົ້າໄປຫ້ອງກວດທັນທີ

ເວລາຜ່ານໄປບໍ່ດົນ... ອາລີ້ກໍ່ອອກມາດ້ວຍທ່າທາງດີໃຈ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງລົມໂທລະສັບຢູ່

"ຂ້ອຍມີຂ່າວດີຊິບອກ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຖືພາແລ້ວ... ດຽວຂ້ອຍຊິໄປຫາເຈົ້າດຽວນິແລະ"

ຕິ໊ດ ນາງໂທລະສັບລົງ ຈາກນັ້ນກໍ່ຫັນມາເວົ້ານຳອາລິນ້າ

"ເອີ່ ດຽວຂ້ອຍກັບກ່ອນເດີ ພໍດີຂ້ອຍຮູ້ຜົນລະ ບ໊າຍໆ"

"ບ໊າຍ"

 

 ອາລິນ້າ part

 

 

               ຂ້ອຍໂບກມືລາໃຫ້ກັບອາລີ້ທີ່ຫາກໍ່ກວດແລ້ວ..... ຖ້າສົມມຸດຜົນອອກມາຄືແບບນາງກະຄືຊິດີເນາະ ໃນເມື່ອຂ້ອຍຍັງບໍ່ພ້ອມທີ່ຈະມີລູກ ແລ້ວຂ້ອຍຍັງບໍ່ຍັງສາມາດທີ່ຈະລ້ຽງໄດ້ຫລືພ້ອມຈະກຽມເປັນແມ່ຄົນເທື່ອຊ້ຳ...... ແຕ່ຖ້າສົມມຸດ ຜົນອອກມາວ່າຂ້ອຍກຳລັງຖືພາຢູ່... ຂ້ອຍກໍ່ຄົງຕໍ່ທຳໃຈ ແລະພະຍາຍາມທີ່ຈະກຽມເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນແມ່ທີ່ດີທີ່ສຸດ

"ຄົນຕໍ່ໄປນາງອາລີ້" ພະຍາບານເອີ້ນຊື່ແຝງຂອງຂ້ອຍ ຈາກນັ້ນກໍ່ພາໂຕເອງເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງທັນທີ

ເມື່ອເຫັນຫມໍຜູ້ຍິງທ່າທາງໃຈດີຄົນຫນຶ່ງກຳລັງນັ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍນົບໄຫວ້ຕາມມາລະຍາດ

"ສະບາຍດີຫມໍ"

"ສະບາຍດີ" ອີກຝ່າຍຮັບນົບຂ້ອຍແລ້ວກໍ່ສົ່ງຍິ້ມອອກມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

"ເອີ່ ຫມໍ ນີ້ເອກະສານ" ຂ້ອຍຍື່ນເອກະສານໃຫ້ຫມໍໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງນັ່ງລາວ ສ່ວນຫມໍກໍ່ກຳລັງເປີດເອກສານຂຶ້ນມາແລ້ວກໍ່ອ່ານຢ່າງລະອຽດ.....

ຫລັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ຫມໍກໍ່ຍັດເອກະສານເຂົາຊອງຄືນ ກ່ອນຈະຫລຽວມາເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍແທນ

"ເປັນຈັງໃດແດ່ຫມໍ ຂ້ອຍເອີ່ຖືພາແທ້ຫລືບໍ່"

ຫລັງຈາກທີ່ຫມໍໄດ້ອ່ານເບິ່ງຂໍ້ມູນທັງຫມົດແລ້ວວ່າ ຕອນນີ້ເຈົ້າກຳລັງຖືພາໄດ້ ປະມານແປດອາທິດແລ້ວ

      "ຖະ ຖືພາ ແປດອາທິດ" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມແບບບໍ່ເຊື່ອຫູໂຕເອງ ເມື່ອກັບມາຄິດເຖິງເລື່ອງຄືນນັ້ນຈົນມາຮອດມື້ນີ້ມັນກະເກືອປານສອງເດືອນ

      "ແມ່ນແລ້ວ ຈັງໃດຫມໍກະຂໍສະແດງຄວາມຍິນດີນຳ"

"ດະ ໂດຍ" ຂ້ອຍອອກໄປດ້ວຍສຽງສັ່ນໆ... "ລະ ແລ້ວຂ້ອຍຕ້ອງເຮັດຫຍັງແດ່ຫມໍ"

"ກະໃນຊ່ວງປະມານແປດອາທິດທຳອິດຫາສິບຫົກອາທິດ ຄົນຖືພາມັກຈະມີອາການແຫນ້ນທ້ອງ ປວດຮາກເປັນເວລາຖີ່ໆກັນ ເຊິ່ງຫມໍກະມີຄຳແນະນຳທີ່ດີ ເຊັ່ນເວລາກິນເຂົ້າຈະຕ້ອງກິນຄັ້ງນ້ອຍ ແຕ່ຫລາຍຄັ້ງໃນມື້ຫນຶ່ງ ເພື່ອຮ່າງກາຍຈະໄດ້ສານອາຫານພຽງພໍ ຍ້ອນຄົນຖືພາໃນໄລຍະນີ້ມັກຈະເບື່ອອາຫານ ມີອາການຊຶມໆ ຫລືອາດຈະໂມໂຫໄດ້ງ່າຍຖ້າມີເລື່ອງມາກະທົບໃຈ...​ແລະທີ່ສຳຄັນ ເລື່ອງນີ້ຕ້ອງໃຫ້ພໍ່ຂອງເດັກເປັນຄົນເບິ່ງແຍ່ງຢ່າງລະອຽດ"

"ດະ ໂດຍ" ຂ້ອຍຂານຮັບຫມໍ ຫລັງຈາກທີ່ລາວອະທິບາຍຢ່າງລະອຽດເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ມີອາການແບບນັ້ນທັງຫມົດ....

"ທີ່ຫມໍຈະແນະນຳໃນຊ່ວງນີ້ກະມີແຕ່ສ່ຳນິແລະ... ແຕ່ວ່າເດືອນຕໍ່ໄປຈົນຮອດເດືອນທີເກົ້າ ເຈົ້າຕ້ອງມາຝາກທ້ອງນຳຫມໍຕະຫລອດ... ຊິມານີ້ຫລືໂຮງຫມໍກະໄດ້"

"ໂດຍ... ຊັນ ຂ້ອຍຂໍລາ"

"ໂດຍ ໂຊກດີ"  ຂ້ອຍຍົກມືລາ ກ່ອນທີ່ຈະພາຮ່າງກາຍທີ່ປານຄົນກຳລັງຈະຫມົດແຮງອອກມາຈາກຫ້ອງກວດ ຈົນກະທັ້ງມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງເອກ

"ເປັນແນວໃດແດ່ນ້າ......" ເອກຖາມຂ້ອຍທັນທີ ແຕ່ຂ້ອຍພັດບໍ່ເວົ້າຫຍັງອອກມາ ນອກຈາກຢືນເອກສານທີ່ຖືຢູ່ໃຫ້ເອກເບິ່ງ... ບັດແລ້ວເອກກໍ່ເປີດຊອງແລ້ວກໍ່ພະຍາຍາມອ່ານລາຍມືຫມໍຢ່າງລະອຽດ ຈາກນັ້ນເອກກໍ່ເຫງີຍຫນ້າມາເບິ່ງຂ້ອຍ

"ນ້າ ພະ ເພິ່ນ"

"ຮຶກ" ໃນທີ່ສຸດນ້ຳຕາແຫ່ງຄວາມເສຍໃຈຂອງຂ້ອຍມັນກໍ່ໄຫລອາບແກ້ມ "ຮຶກ ແມ່ນ ແລ້ວ ເຂົາຖືພາ ຮືໆໆ"

"ມັບ" ເອກດຶງຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດໄວ້ແຫນ້ ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຕ້ອງປ່ອຍນ້ຳຕາອອກຫລາຍກ່ວາເກົ່າ

"ໂດຍ...​ ເຂົາຂໍໂທດທີ່ເຮັດໃຫ້ມັນເລື່ອງມັນລຸກລາມແບບນີ້...​ ແຕ່ຄົນສັນຍາວ່າຈະຮັບຜິດຊອບຫມົດທຸກຢ່າງ..."

      "ອື້ມ... ຮຶກ ​ເຂົາເຊື່ອເພິ່ນ ແລ້ວ ຮຶກ ເຮົາຊິເຮັດແນວໃດຕໍ່ໄປດີ ຮືໆໆ"

      "ເລື່ອງນີ້ເຮົາຕ້ອງການຄົນປຶກສາ.... ແລະຄົນນັ້ນຕ້ອງແມ່ນຄົນທີ່ເຮົາໄວ້ໃຈທີ່ສຸດ"

.

.

.

ຜົນກວດມັນກໍ່ອອກມາແລ້ວວ່າອາລິນ້າ.......

ເອົາເປັນວ່າຝາກຕິດຕາມກະແລ້ວກັນ

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 25, 2012 | ມີ 9 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສາມສິບເອັດ

ອາລົມປ່ຽນແປງຕະຫລອດ

 

 

 

 Aek Part

ທີ່ຮ້ານອາຫານໃນໂຮງຮຽນ

ສອງເດືອນຜ່ານໄປ ຫລັງຈາກທີ່ເກດບໍ່ໄດ້ເຂົ້າມາຫຍຸ້ງນຳພວກຂ້ອຍອີກ

 

                  "ເອກໄປສັ່ງອາຫານໃຫ້ເຂົາແດ່!!"

                  ອ໊າກ!! ຂ້ອຍຢາກຈະເອົາຫົວຟາດກຳແພງຈັກຮ້ອຍຮອບເດ ກະຕັ້ງແຕ່ທີ່ທີ່ຂ້ອຍກັບນ້າຄືນດີກັນຕັ້ງແຕ່ມື້ນັ້ນຫັ້ນແລະ.. ຂ້ອຍກໍ່ຖືກຈິກໃຊ້ ຖືກໃຊ້ຮ້າຍກ່ອນທາດຍິ່ງກວ່າໃນຍຸກໂຣມັນບູຮານ... ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງບໍ່ຖືກໃຈນ້ອຍຫນຶ່ງ ນ້າກະໂວຍວາຍໃສ່ ເຮີ່ຍ... ຂ້ອຍບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເຄື່ອງມືທີ່ມີສິດແຕ່ປາກໄດ້

  

ຫລາຍວັນກ່ອນຫນ້ານີ້ ວັນທີ່ຂ້ອຍຖືກບັກຄັບໃຫ້ແຕ່ງອາຫານໃຫ້ຍ່າແມ່ກິນ

 

ເອກເປັນຫຍັງປາມັນຄືເຄັມແທ້ວະ!!

ແນວມັນເປັນຈືນປາເຄັມເດເພິ່ນ...

ຫຶ ກ້າຂຶ້ນສຽງຫວາຫ໊ະ!! ແລ້ວຫມູທອດກະທຽມມັນຄືແຕ່ກະທຽມຢ່າງດຽວວະ ແລ້ວຫມູມັນໄປໃສ!!

ກະຊິ້ນຫມູມັນຢູ່ຈານເພິ່ນແລ້ວ ເຂົາຍັງບໍ່ທັນໄດ້ກິນເທື່ອຊ້ຳ

ເພິ່ນວ່າເຂົາຍາດເພິ່ນກິນຫວາ!!

ບໍ່ໃດ໋ ເຂົາຍັງບໍ່ໄວ້ເທື່ອຊ້ຳ

ຫຸບປາກ!! ເຂົາບໍ່ໄດ້ບອກໃຫ້ເພິ່ນອອກຄວາມເຫັນ ເພິ່ນມີຫນ້າທີ່ຟັງຢ່າງດຽວ!!

ໂດຍ

ດີ ຫຶ....

 

ກັບມາສູ່ປັດຈຸບັນ

 

 "ເອກ!! ນ້າຮ້ອງໃສ່ຫນ້າຂ້ອຍດັງພໍສົມຄວນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ສະຕິທີ່ເລື່ອນລອຍກັບເຂົ້າມາຄືນ "ຫູເພິ່ນຫນວກຫວາຫ໊ະ!! ເຂົາບອກໃຫ້ເພິ່ນໄປສັ່ງອາຫານມາໃຫ້ເຂົາ ຍັງມານັ່ງຊຶງຢູ່"

"ໂດຍ ໄປດຽວນີ້ແລະ... ແລ້ວຊິເອົາຫຍັງ" ຂ້ອຍພະຍາຍາມເວົ້າເອົາໃຈແລະຄວບຄຸມສະຕິໃຫ້ມັນເປັນປົກກະຕິທີ່ສຸດ

"ເອົາຫຍັງມາກະໄດ້ ເຂົາຫິວ ກິນໄດ້ຫມົດ ແຕ່ວ່າຫ້າມຊ້າເດັດຂາດ​!!"

"ໂດຍ"

ເມື່ອໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງ ຂ້ອຍກໍ່ຫອບສັງຂານທີ່ເມື່ອຍລ້າໄປຕໍ່ແຖວທີ່ຍາວຢຽດ

ເຮີ່ຍ.. ບໍ່ຮູ້ຊ່ວງນີ້ຈັກວ່ານ້າເປັນຫຍັງ ບຶດດີບຶດຮ້າຍອາລົມຂຶ້ນໆລົງ (ຢ່າງທີ່ເຫັນ) ເອົາຈົນຂ້ອຍນຳບໍ່ທັນ...

ແຕ່ໃນເມື່ອຂ້ອຍສັນຍາວ່າຈະເບິ່ງແຍງດູແລຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກໄວ້ແລ້ວ (ເຖິງວ່ານາງຈະບໍ່ເຄີຍບອກຮັກຂ້ອຍກໍ່ຕາມເຖ໊າະ) ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ໄດ້... ແຕ່ວ່າຂ້ອຍມີເລື່ອງແປກໃຈກວ່າຫັ້ນ ນ້າມັກມີອາການປວດຮາກ ວິນຫົວຄືແບບບໍ່ສະບາຍຕະຫລອດຊ່ວງນິ ແລະມັກກິນຂອງສົ້ມໆຂອງດອງ ຈົນຂ້ອຍຕ້ອງໄດ້ຊື້ໄວ້ຕະຫລອດ ໂດຍສະເພາະຕອນນີ້ຄືກັນ

ຫລັງຈາກທີ່ຕໍ່ຄິວມາເປັນເວລາດົນນານອາຫານທີ່ຂ້ອຍໄດ້ສັ່ງກໍໄດ້ຮັບ ແລ້ວກໍ່ຮີບກັບໄປບ່ອນເກົ່າທັນທີ ທີ່ມີລາຊິນິກຳລັງນັ່ງຖ້າຢູ່

"ຄືດົນແທ້ວະ!! ຮູ້ບໍ່ເຂົາຖ້າຈົນເມື່ອຍແລ້ວນິ!!"

"ກະຄົນມັນຫລາຍເດ ເພິ່ນກະເຫັນ"

"ຍັງມາຖຽງອີກ!!... ແລ້ວຊື້ຫຍັງມາແດ່ຫັ້ນ"

"ຊື້ເຂົ້າພັດ ຊື້ຫມາກມ່ວງ ລະກະແປັບຊີ້" ຂ້ອຍເວົ້າພ້ອມກັບວາງອາຫານລົງ

"ເຂົາບອກແລ້ວວ່າຫ້າມຊື້ເຂົ້າພັດມາ ເພິ່ນຊິຊື້ມາຫາພະແສງເລເຊີ້ຫຍັງເກ໊າະ"

"ພະ ເພິ່ນບອກຕອນໃດວະ....".

"ຕອນໃດກະຢ່າ!! ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາຢາກກິນເຂົ້າປຽກ ໄປຊື້ມາໃຫ້ເຂົາດຽວນີ້!!

"ແລ້ວເປັນຫຍັງເພິ່ນຄືບໍ່ບອກເຂົາຕັ້ງແຕ່ທຳອິດລະ...."

"ເພິ່ນກ້າຖຽງເຂົາຫວາ ຫ໊ະ!! ໃສວ່າເພິ່ນສັນຍາວ່າຊິສັນຍາວ່າຊິເບິ່ງແຍງເຂົາດີໆຫັ້ນ"

ອີກລະ ປະໂຫຍກນີ້ອີກແລະ ແນວບໍ່ຮູ້ວ່າຊິດູແລເບິ່ງແຍງຍາກໄດ້ຂະຫນາດນີ້ເດ ເຮີ່ຍ... ເວນກຳຫຍັງຂອງກູວະ!!

"ແລ້ວເປັນຫຍັງເພິ່ນຄືງຽບ!! ບໍ່ແມ່ນພິ່ນດ່າເຂົາໃນໃຈເບ໊າະ!!"

"ບໍ່ໃດ໋ ເຂົາບໍ່ກ້າດ່າເພິ່ນໃນໃຈດອກ ເພິ່ນຄິດໄປເອງຕ່າງຫາກ"

"ຮຶກ... ເພິ່ນຂຶ້ນສຽງໃສ່ເຂົາ ຮືໆ ເພິ່ນຄຽດໃຫ້ເຂົາແລ້ວແມ່ນ ເຂົາບໍ່ດີບ່ອນໃດ ຮືໆໆ" ເອົາເຂົ້າໄປ ຈາກທີ່ຮ້າຍມືກີ້ກໍ່ປ່ຽນໄຫ້ແທນ ...

"ໂອໆ... ໃຈເຍັນໆ ດຽວເຂົາຊິໄປຊື້ມາໃຫ້ ຖ້າເຂົາແປັບຫນຶ່ງ ດຽວມາ"

"ເອີ້!! ຮີບໄປລະຮີບມາ!!"

"ໂດຍ"

ສຸດຄວາມ ຂ້ອຍກໍ່ຮອບສັງຂານໂຕເອງອອກໄປຊື້ອາຫານຕາມທີ່ໄດ້ຮັບຄຳບັນຊາຂອງອີກຝ່າຍ

ເຮີ່ຍ.... ປົກກະຕິ ນ້າຈະບໍ່ເຄີຍເປັນນັ້ນມາກ່ອນ ໂດຍສະເພາະຕອນກຳລັງຮ້ອງກຳລັງໄຫ້ໃນເວລາທີ່ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງບໍ່ພໍ່ໃຈຕົນເອງ

ແລ້ວຕອນນີ້ຂ້ອຍຕ້ອງຕໍ່ຄິວຍາວກວ່າມື້ກີ້ ບໍ່ຮູ້ວ່າມື້ນີ້ຄືວ່າມີຄົນເຂົ້າມາກິນຢູ່ໂຮງອາຫານຫລາຍແທ້ວະ ປົກກະຕິບໍ່ຄ່ອຍພາກັນມາຈັກຫນ້ອຍ...​ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຕ້ອງຖ້າດົນອີກກວ່າເກົ່າ ກະຢ້ານແຕ່ຄົນທີ່ຖ້າຢູ່ໂຕະຫັ້ນແລະ ດຽວຊິໂວຍວາຍໃສ່ຂ້ອຍອີກ

ຜ່ານໄປຫລາຍນາທີ...... ເຂົ້າປຽກທີ່ຂ້ອຍສັ່ງກໍ່ຖືກວາງລົງຕໍ່ຫນ້າ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຊິນັ່ງລົງບ່ອນເກົ່າ

"ແວ໊ະ!! ເຂົ້າປຽກອີ່ຫຍັງເພິ່ນຄືບໍ່ເປັນຕາແຊບຈັກຫນ້ອຍ......" ວະ ເວົ້າແບບນີ້ຫມາຍຄວາມແນວໃດວະ

"ກະເປັນຕາແຊບຫັ້ນແລະ ເຂົາຍັງໄດ້ຍິນຄົນຂ້າງໆຍັງວ່າແຊບລະ" ຂ້ອຍພະຍາຍາມຍົວະເຍົາເພື່ອໃຫ້ນາງກິນ

"ແຕ່ຈັງໃດເຂົາກະວ່າບໍ່ແຊບ...... ເຂົາບໍ່ຢາກກິນ ຕອນນີ້ເຂົາປ່ຽນໃຈກິນເຂົ້າພັດແທນດີກວ່າ"

ສຸດຄວາມ ນາງກໍ່ລົງມືກິນທັນທີດ້ວຍທີ່ມີສີຫນ້າທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມສຸກທີ່ສຸດ ໂດຍທີ່ບໍ່ສົນຂ້ອຍເລີຍວ່າໄປຍື່ນຖ້າດົນສ່ຳໃດ ໂອຍ!! ກູຢາກຈະບ້າຕາຍ!!

"ແລ້ວເຂົ້າປຽກນິເດ ບໍ່ຢາກກິນຫວາ" ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມອີກຝ່າຍທີ່ກຳລັງກົ້ມກິນເຂົ້າພັດຢ່າງເມົາມັນ

"ບໍ່!! ບໍ່ຢາກ.... ລະເພິ່ນເອົາໄປໃກໆເຂົາເລີຍ ເຂົາບໍ່ຢາກເຫັນ ດຽວຊິກິນເຂົ້າພັດບໍ່ລົງ"

"ຢ່າແລະ ເຂົາຊິກິນດີກວ່າ ເສຍດາຍຂອງ"

"ອື້ມ ຕາມໃຈ.........."

"ເຮີ່ຍ...." ໃນທີ່ສຸດຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຍິນຄຳໆນີ້ຈາກປາກນາງ..​.. ຂອບໃຈສະຫວັນທີ່ຫຍັງເມດຕາຄົນຕາດຳໆຄືຂ້ອຍ

"ເພິ່ນຖອນຫັນໃຈເຮັດຫຍັງ......" ອີ່ຫຍັງລະບາດນິ..... ຊິໃຫ້ຂ້ອຍຫາຍໃຈສະບາຍໆຈັກບາດໄດ້ບໍ່ວະ "ເພິ່ນຖອນຫັນໃຈໃສ່ເຂົາແມ່ນບໍ່ ຫ໊ະ!!"

"ບໍ່ແມ່ນໃດ໋... ເຂົາບໍ່ໄດ້ໃສເພິ່ນຈັກຫນ້ອຍ ເຂົາວ່າເພິ່ນຮີບກິນເຖາະ ເຂົາເຈົ້າຫລຽວເບິ່ງພວກເຮົາຫລາຍແລ້ວນິ"

ຂ້ອຍພະຍາຍາມເຕືອນໃຫ້ອີກຝ່າຍໃຈເຢັນ ເຊິ່ງວ່າມັນກໍ່ໄດ້ຜົນພໍສົມຄວນ ໃນເມື່ອນາງມິດແລ້ວກໍ່ລົງມືກິນອາຫານຕໍ່... ດ້ວຍສະພາບ ເອີ່ ແບບວ່າ ຂອງໆກູຫ້າມແຕະ ປະມານນີ້ແລະ... ແລ້ວຈາກນັ້ນ ນ້າກະຫຍິບກິນມາກມ່ວງ ທີ່ລົດຊາດມັນແບບເຫັນແລ້ວຂ້ອຍຍັງເຂັດແຂ້ວແທນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເອີ່ຍປາກຖາມ

"ນ້າ... ບໍ່ສົ້ມແດ່ຫວາຫັ້ນ"

"ບໍ່ ກຳລັງແຊບພໍດີ... ລອງກິນເບິ່ງບໍ່" ນ້າຍື່ນໃຫ້ ແຕ່ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນປັດຕິເສດ

"ຢ່າແລະ ເຂົາຍັງບໍ່ຢາກ"

"ເພິ່ນຊິກິນຫລືບໍ່ກິນ......" ນ້າຂູ່ດ້ວຍສຽງແຂງ... ເອົາຈົນຂ້ອຍບໍ່ກ້າທີ່ຈະປັດຕິເສດ

"ໂດຍໆ" ມືໃຫຍ່ຂອງຂ້ອຍກໍ່ເລີຍເລືອກທີ່ຈະຍື່ນມືໄປຈັບ ແລ້ວຍັດເຂົ້າປາກ...

ແລະພໍແຕ່ຍ້ຳເທົ່ານັ້ນ ເກືອບທີ່ຂ້ອຍຈະຄາຍມັນຖິ້ມ ແຕ່ວ່າຂ້ອຍພະຍາຍາມເລືອກທີ່ຈະກືນມັນ ໃນເມື່ອນ້າສົ່ງສາຍຕາຄາດໂທດມາໃຫ້ ເຮ້ຍເອີ້ຍ!! ຮ້າຍກ່ອນຊົດຫມາກນາວເປັນຖັງ ເອົາຈົນຂ້ອຍຫລັບຕາແຈບ

"ສົ້ມແບບນີ້ກິນໄດ້ແນວໃດວະ!!"

"ບໍ່ເຫັນສົ້ມຈັກຫນ້ອຍ ແຊບຊິຕາຍ ລອງອີກແມະ!!"

ນ້າຍືນອີກປ່ຽງມາໃຫ້ອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ຄັນຊິປັດຕິເສດກະຢ້ານແຕ່ອີກຝ່າຍໂມໂຫໃສ່ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈະເປັນທີ່ຈະຕ້ອງກິນແລະພະຍາຍາມກືນມັນໄປອີກຄັ້ງ ບໍ່ຮູ້ວ່າອີກຝ່າຍຕັ້ງໃຈເຮັດໃສ່ຂ້ອຍຫລືບໍ່

"ກິນເຂົ້າແລ້ວພາເຂົາໄປເລາະຊື້ເຄື່ອງໄດ້ບໍ່ ພໍດີເຂົາຢາກໄດ້ກະເປົ໋ານະ... ເຫັນຫມູ່ພາກັນຊື້ຫມົດລະ ເຫລືອແຕ່ເຂົາຫັ້ນທີ່ບໍ່ມີນະ"

"ຄືຊິບໍ່ໄດ້ດອກ ພໍດີມື້ນີ້ເຂົາຊິໄປເຕະບານນຳຫມູ່ ຄືວ່າເລື່ອງນີ້ເຂົາກະບອກເພິ່ນລະໃດ໋"

"ຮຶກ... ເພິ່ນເຫັນບານສຳຄັນກວ່າເຂົາ ຮືໆໆ ເພິ່ນຊິແອບໄປຫາກິກແມ່ນບໍ່ ຮຶກ" ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເລີ່ມຮ້ອງໃຫ້ອີກລະ

"ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ ເຂົາກະມີແຕ່ເພິ່ນຄົນດຽວນີ້ແລະ ຄັນເພິ່ນຊິໄປຊື້ກະເປົ໋ານະ ດຽວເຂົາຊິໂທບອກຍົກເລີກນຳພວກບັກພາດກະໄດ້"

ສຸດທ້າຍຂ້ອຍກໍ່ເລືອກທີ່ຈະເຮັດຕາຄຳສັ່ງ... ບໍ່ຢາກໃຫ້ເລື່ອງມັນລຸກລາມຫລາຍໄປກວ່ານີ້

"ໄດ້ຈັງໃດວະ!! ເພິ່ນຄືບໍ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຈັກຫນ້ອຍ... ເທົ່າໄປນັດພວກອ້າຍພາດລະ ຍັງມາປັດຕິເສດອີກ ນິໃສບໍ່ດີ!!....." ເອີ່ ສະຫລຸບຂ້ອຍເປັນຄົນຜິດອີກແລ້ວຕົວະນິ

"ໂອເຄໆ... ດຽວຈັກຫນ້ອຍເຂົາຊິໄປສົ່ງຢູ່ເຮືອນ... ວ່າແຕ່ເພິ່ນເຖ໊າະ ຊ່ວງນີ້ເປັນຫຍັງເກ໊າະ ຄືວ່າອາລົມຂຶ້ນລົງໆຕະຫລອດ ເອົາຈົນເຂົານຳບໍ່ທັນ"

"ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ຄືກັນ ບໍ່ເຂົ້າໃຈໂຕເອງເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ພະຍາຍາມຄວບຄຸມໂຕເອງເທື່ອໃດກະບໍ່ໄດ້ຈັກເທື່ອເລີຍນະ"

"ສົງໄສປະຈຳເດືອນບໍ່ມາປົກກະຕິ ຕິເບາະຫັ້ນ" ຂ້ອຍຖາມແບບກວນໆ ແຕ່ອີກຝ່າຍພັດເຮັດສີຫນ້າຈັງຈິງ ແລ້ວກໍ່ຕອບຂ້ອຍມາວ່າ

"ອື້ມ... ປະຈຳເດືອນເຂົາບໍ່ມາສອງເດືອນແລ້ວ" ຈຶກ ຂ້ອຍຢຸດທັນທີ ຈາກທີ່ຂ້ອຍເຮຮາກະປ່ຽນມາຫຸບປາກແທນ "ຮຶກເຂົາຢ້ານນະ ເຂົາຢ້ານມັນເປັນແບບນັ້ນ ຮືໆ"

"ລະ ແລ້ວເພິ່ນໄປຫາຫມໍລະ"

"ຍັງເທື່ອ ເຂົາບໍ່ກ້າ ຮຶກ ເຂົາຢ້ານ ເຂົາຢ້ານ ຮືໆໆ" ຄົນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍຮ້ອງໃຫ້ຈົນໂຕສັ່ນ ເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງລຸກອອກຈາກໂຕະໄປນັ່ງຂ້າງໆນ້າ ເພື່ອເປັນການປອບໃຈ

"ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານເຂົາຢູ່ຂ້າງໆເພິ່ນທັງຄົນ..." ຂ້ອຍໃຊ້ມືນັ່ງເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ ສ່ວນອີກຂ້າງກໍ່ຈັບກຸມມືນາງໄວ້ເບົາ"

ແຕ່ຕອນນີ້ໄປໂຮງຫມໍນຳເຂົາບໍ່... ເລື່ອງນີ້ເຂົາກະສົງໄສແຕ່ດົນລະໃດ໋"

"ແຕ່ເຂົາຢ້ານນະ ຮຶກ"

"ເຂົາບອກແລ້ວວ່າເຂົາຊິຢູ່ຂ້າງໆເພິ່ນ"

"ແລ້ວຖ້າມັນເປັນຄືເຂົາຄິເດໄວ້ເດຊັນ...... ຮຶກ"

"ເຂົາກະຊິຢູ່ດູແລເພິ່ນນິແລະ..... ດີອີກ ຈະໄດ້ມີສິມາຊິກໃຫມ່ເພີ່ມ"

"ອະ ອື້ມ ຊັນເຮົາໄປ ອະ ອຶກ ອ໊ວກ....."

ພ໊ວດ ເຕັມໆຫນ້າຂ້ອຍເລີຍ ທັງຕອນຫມາກມ່ວງ ທັງເມັດເຂົ້າພັດ

ໂຄດອາຍເລີຍຕອນນີ້ ຄົນແນມເບິ່ງເຕັມຮ້ານເລີຍ

"ຊິຮາກຄືບໍ່ບອກກ່ອນແດ່"

"ແລະແມ່ນໃຜບອກໃຫ້ເພິ່ນຢູ່ໃກ້ໆເຂົາຊັນ!!" ເອີ້....... ສະຫລຸບຂ້ອຍຜິດອີກຄືເກົ່າ

"ເອີ້ໆ ຮີບໄປໂຮງຫມໍກ່ອນເຖາະ ຄົນແຮງເບິ່ງຢູ່ນິ"

:

 

 

 

:

ຕອນຕໍ່ໄປກະຊິຮູ້ແລ້ວວ່ານ້າຊິມີລູກຫລືບໍ່

ກຽມລຸ້ນໄວ້ເດີ້ ແຕ່ບາງເທື່ອອາດຈະມີການຫັກມຸມກະໄດ້

ຂໍພຽງແຕ່ໃຫ້ມີຄົນມາເມັ້ນກະພໍລະ

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 25, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສາມສິບ

ຂອງສຳຄັນ

 

ທີ່ຮ້ານອາຫານ

 ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ອຍເລີກວຽກແລ້ວໆ

 

 

ອາເລັກຊວນຂ້ອຍມາຮັບປະທານອາຫາແບບທົ່ວໄປ (ພໍດີຕ້ອງໃຊ້ຄຳວ່າຮັບປະທານຖ້າເປັນຂ້ອຍ ແຕ່ຖ້າເປັນອີກຝ່າຍ ລະແມ່ນສະແຕກ ມັນຈຶ່ງສົມນ້ຳສົມເນື້ອ) ທີ່ຮ້ານອາຫານແຫ່ງຫນຶ່ງ ດ້ວຍບັນຍາກາດທີ່ແສນສະບາຍ ແຕ່ລະໂຕຈພຈັດຢູ່ໃນສາລາຂອງໃຜຂອງມັນ ມີວົງດົນຕີເສບເພງຊຶ້ງ ໃຫ້ແຂກທັງຫລາຍໄດ້ຟັງ ພ້ອມກັບຮັບປະທານຢ່າງມີຄວາມສຸກ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າອາເລັກຊິຮູ້ຈັກຮ້ານອາຫານທີ່ໂຄດແສນຈະໂຣແມນຕິກ

ເຊິ່ງໂຕະຂອງພວກຂ້ອຍຢູ່ໃນມຸມທີ່ບໍ່ຄ່ອຍຈະມີຄົນພໍປານໃດ

ດີເວີ້ຍທີ່ມັນເລືອກບ່ອນງຽບໆຈະບໍ່ໄດ້ມີໃຜກາຍໄປກາຍມາໃຫ້ລຳຄານຕາ... ​ເພື່ອທີ່ຂ້ອຍກັບມັນຈະໄດ້ຫຍັງກັນສະດວກຂຶ້ນ ອິໆໆ (ທີ່ເຮັດຫຍັງກັນນະ ຫມາຍເຖິງສົນທະນາເດີ້)

"ຢາກກິນຫຍັງກະສັ່ງໂລດ ດຽວມື້ນີ້ຂ້ອຍລ້ຽງ"

"ຫຶ ຊິລ້ຽງ?" ຂ້ອຍຖາມອີກຝ່າຍດ້ວຍສີຫນ້າງຸນງົງ ປົກກະຕິມັນຈະຊວນຂ້ອຍໃຫ້ເຮັດກິນຢູ່ທີ່ບ້ານຫລາຍກວ່າ ແຕ່ມື້ນີ້ມາແປກເວີ້ຍ

"ອື້ມ ຂ້ອຍຫາກະໄດ້ເງິນເດືອນນະ ພໍດີມື້ຄືນລັກອອກໄປຫລິ້ນດົນຕີໄດ້ ເງິນເດືອນກະຫລາຍແສນເຕີບ"

"ກະດີລະຊັນ

"ສັ່ງເລີຍແມະ" ອາເລັກບອກພ້ອມກັບຢື່ນເມນູມາໃຫ້

"ອື້ມ.... ນ້ອງ!" ຂ້ອຍຮ້ອງໃສ່ເດັກເສີບຍິງທີ່ຢູ່ໃກ້ໆໂຕະ ພ້ອມກັບກົ້ມຫນ້າເລືອກເມນູ

"ເຈົ້າໆ"

"ເອີ່...​ ເອົາເຂົ້າພັດຈາຫນຶ່ງລະກະເອົານ້ຳເແອັບເປີ້ນຈອກຫນຶ່ງ ເຈົ້າເດຊິເອົາຫຍັງ" ຂ້ອຍເຫງີຍຖາມອີກຝ່າຍ

"ອື່ມ... ເອົາສະເຕັກຫມູ່ຈານຫນຶ່ງ ກັບນ້ຳແປັບຊີ້ແກ້ວຫນຶ່ງ"

"ອື້ມ ເອົາຊຳນີ້ແລະນ້ອງ

ໂດຍ ຫລັງຈາກທີ່ເດັກເສີບຈົດເມນູໄວ້ ບາດແລ້ວກໍ່ຍ່າງເຂົ້າໄປໃນຮ້ານ ເຫລືອຖິ້ມໄວ້ແຕ່ຂ້ອຍກັບອາເລັກທີ່ນັ່ງຢູ່ນຳກັນຕາມລັງພັງພຽງສອງຕໍ່ສອງ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍມີໂອກາດໄດ້ລົມເລື່ອງຫລາຍຢ່າງໆ ໂດຍສະເພາະເລື່ອງນີ້

"ວ່າແຕ່ລັກອອກມາໄດ້ແນວໃດຫັ້ນ..." ຂ້ອຍຖາມຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ເພື່ອເປັນຂ້າເວລາທີ່ກຳລັງລໍຖ້າອາຫານ...

ພໍດີຂ້ອຍຮູ້ມາວ່າເວລານີ້ພໍ່ມັນຄຸມມັນຈະຕາຍ ລວມທັງມື້ນີ້ນຳ ບໍ່ຮູ້ລັກອອກມາໄດ້ແນວໃດ ສ່ວນຫລາຍອີກຝ່າຍຈະນັດຂ້ອຍຍອອກມາເວລາຕອນເຊົ້າຫລືຕອນສວາຍເທົ່ານັ້ນ

"ແລ້ວພໍ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຫວາ"

"ບໍ່... ດຽວນີ້ລາວກຳລັງຄາວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ ປະມານອີກສອງສາມເດືອນລາວກະກັບ ຂ້ອຍກະເລີຍເຮັດຫຍັງໄດ້ສະບາຍ"

"ສົມພໍລະ ແມວບໍ່ຢູ່ຫນູລ່າເລີງ"

"ຊິວ່າແບບນັ້ນກະໄດ້...​ ຂ້ອຍກະເລີຍຕ້ອງການໃຊ້ເວລາຢູ່ນຳເມຍ ເອີ້ຍ ແຟນໃຫ້ຄຸ້ມຄ່າທີ່ສຸດ "

"ອື້ມ..." ຂ້ອຍງຶກຫົວພ້ອມກັບສົ່ງຮອຍຍິ້ມໃຫ້ອີກຝ່າຍຫວານໆ....   ມີເວລາເປັນອິດສະລະ ຫນຶ່ງອາທິດຫວາ....  ກະດີຄືກັນ ຂ້ອຍກໍ່ຢາກຈະໃຊ້ເວລາທີເຫລືອຢູ່ໃຫ້ຄຸ້ມຄືທີ່ມັນເວົ້າຫັ້ນແລະ...

"ຊັນຫລັງຈາກກິນເຂົ້າລະ ເຮົາເລີ່ມຈາກຂັບລົດເລາະຫລິ້ນຕໍ່ເລີຍເບ໊າະ"

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍຢົກມືຫ້າມທັນທີ... "ຢ່າເດັດຂາດ!!"

"ອ້າວ ເປັນຫຍັງ"

"ຍັງມີຫນ້າມາຖາມອີກ!!......".

"ແຕ່ຈັງໃດມືນີ້ຂ້ອຍກະເອົາລົດມາຮັບມາສົ່ງເຈົ້າ... ລະມື້ເຊົ້າກະຍັງບັງຄັບບໍ່ໃຫ້ຂັບອີກ... ໂຕເອງຂັບລົດຊ້າຮ້າຍກ່ອນເຕົ່ານິ ຂ້ອຍລະໃຈຊິຂາດຍ້ອນ"

"ແນວຂ້ອຍຫ່ວງຊີວິດຂອງເຈົ້າລວມທັງໂຕຂ້ອຍນຳເດ...​ ອີກຢ່າງ ເຈົ້າກະຍັງບໍ່ທັນມີໃບຂັບຂີ່ເທື່ອຊ້ຳ ຂ້ອຍບໍ່ຢາກໃຫ້ຕຳຫລວດກັກ ດຽວຊິເປັນເລື່ອງ"

"ແຕ່"

"ຢຸດ!!" ຂ້ອຍຢົກມືຫ້າມອີກຄັ້ງ... ຖ້າເຈົ້າຖຽງຂ້ອຍອີກ ຂ້ອຍຊິຈ້າງລົດກັບດຽວນີ້ເລີຍ"  ຂ້ອຍຂູ່ດ້ວຍສຽງແຂັງໆ ເຊິ່ງມັນກະໄດ້ຜົນ ໃນເມື່ອມັນເລືອກທີ່ຈະມິດ ແລະຍອມທີ່ຈະເຊື່ອຟັງຂ້ອຍແຕ່ໂດຍດີ... ເຖິງວ່າອີກຝ່າຍຈະເຮັດສີຫນ້າບໍ່ເຕັມໃຈກໍ່ຕາມເຖາະ ແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງແບບນີ້ຂ້ອຍຕ້ອງຄຸມມັນໃຫ້ໄດ້.... ຂັບລົດໃຈຮ້ອນຄືມັນ ດຽວຊິຖືກອຸບັດຕິເຫດພໍດີ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ຈະແມ່ນເອົາແຕ່ໃຈຕົນເອງ...."

"ໃຜວະ!! ທີ່ເອົາແຕ່ໃຈຕົນເອງນະ.... ບັງຄັບນັ້ນບັງຄັບນີ້ ເຮັດຫຍັງກະຕ້ອງແມ່ນໂຕເອງນຳຫນ້າຕະຫລອດ"

"ແນວເປັນເມຍຕ້ອງເຊື່ອຟັງຄວາມຜົວ...." ເບິ່ງມັນເວົ້າເເມ໊ະ!! ໂຄດຫນ້າຕາເສີຍເລີຍ ອັນຜູ້ທີ່ຖືກກ່າວຫາຫັ້ນຕິ ມາອາລົມຈີ໊ດຂຶ້ນມາທັນທີ

"ເຮີ້ຍ!! ຂ້ອຍບອກແລ້ວບໍ່ໃຫ້ເວົ້າເຂົ້າໃຈບໍ່ ໂດຍສະເພາະທີ່ສາທາລະນະແບບນີ້ນະ"

"ຕອນນີ້ມັນບໍ່ມີຄົ"ນ ເອີ້ແມ່ນຄວາມມັນຢູ່

ແຕ່ຈັງໃດ.... ຂ້ອຍກະບໍ່ມັກນະ ເຂົ້າໃຈບໍ່

"ບໍ່ເຂົ້າໃຈອີ່ຫຍັງທັງນັ້ນ ແລະທີ່ເຈົ້າວ່າມາມື້ກິນະ ເປັນຍ້ອນບໍ່ຢາກໃຫ້ຂ້ອຍເປັນເຈົ້າຂອງເຈົ້າ... " ອາເລັກເວົ້າດ້ວຍສຽງນ້ອຍໃຈ ຫນ້າທີ່ເຄີຍຫັນມາຫາຂ້ອຍກໍ່ປ່ຽນໄປທິດທາງອື່ນແທນ ແລະແນ່ນ່ອນ ເປັຮຫນ້າທີ່ຂ້ອຍຈະຕ້ອງເປັນຝ່າຍງໍ້ມັນ

"ເຮີ້ຍ ບ່ອນແມ່ນແບບນັ້ນຈັກຫນ້ອຍ" ຮີບອະທິບາຍທັນທີ

ແຕ່ກັບມາຄິດອີກບາດຫນຶ່ງ ມັນກະຖືກແລ້ວເບ໊າະວະ ທີ່ອາເລັກຈະເປັນຄົນຄຽດ ທັງໆທີ່ມັນເປັນຄົນເລີ່ມເລື່ອງກ່ອນ...

"ຂ້ອຍບໍ່ຢາກໃຫ້ໃຜມາເຫັນເຈົ້າເວົ້າແບບນີ້ ດຽວຊິເອົາໄປນິນທາໃນທາງທີ່ບໍ່ດີ ອີກຢ່າງເຈົ້າກະອາຍຸຍັງນ້ອຍ ບໍ່ຄືຂ້ອຍ ອາຍຸຊາວຫ້າແລ້ວ"

"ຂ້ອຍບໍ່ສົນ!!" ຫັນຫນ້າມາລົມຂ້ອຍ ແຕ່ກໍ່ຍັງຄົງຮັກສາສີຫນ້າອາລົມຮ້ອນຮົນຄືເກົ່າ... "ຂ້ອຍຄົບກັບເຈົ້າເປັນແຟນແລ້ວ (ເຖິງແມນວ່າຄວາມຈິງມັນຈະເກີນເລີຍກວ່າຫັ້ນ) ຂ້ອຍກະຢາກບອກໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ວ່າເຈົ້າເປັນຄົນຮັກຂອງຂ້ອຍ... "

ບອກອອກມາດ້ວຍຄວາມຈິງຈັງ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໄດ້ແຕ່ແກວ່ງຫົວກັບຄວາມດື້ຂອງມັນ ຄິດຖືກຫລືຄິດຜິດວະ ທີ່ເອົາມັນເປັນແຟນນະ

      "ໂອເຄຊັນ... ຊິເວົ້າຫຍັງກະເວົ້າໄປເຖ໊າະ ຈັງໃດຂ້ອຍກະບັງຄັບເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຢູ່ດີ...".

      "ດີ!!..."

"ເອີ້!! ຂ້ອຍຮູ້ຈັກນິໄສເຈົ້າດີຢູ່ດອກ.... ເລື່ອງເອົາແຕ່ໃຈຕົນເອງລະແມ່ນອຳດັບຫນຶ່ງ"

"ເອົາແຕ່ໃຈ ແລ້ວຮັກບໍ່ຫັ້ນ" ມັນຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

"ກະຮັກຫັ້ນແລະ ຄັນບໍ່ຮັກແລ້ວຊິຍອມເຈົ້າໄດ້ສ່ຳນີ້ບໍ່ລະ" ຂ້ອຍຕອບແບບປັດໆ ສ່ວນມັນກໍ່ຍິ້ມຈົນປາກຊິຈີກ

"ດີໆ... ເອີ່...​ ຂ້ອຍມີຂອງຂວັນຈະໃຫ້ເຈົ້ານະ"

      "ແມ່ນຫຍັງ..." ປ່ຽນເປັນຂ້ອຍ ທີ່ຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ ເຫັນວ່າອີກຝ່າຍມີນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ...

      ຈາກນັ້ນອາເລັກກໍ່ປົດສາຍຄໍທີ່ມີຈີ້ທີຂຽນເປັນພາສາອັງກິດວ່າ Love... ອອກຈາກຄໍຂາວໆຂອງມັນ...

ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ເຫັນມັນໃສ່ຕິດໂຕຕະຫລອດໃດ ພຽງແຕ່ບໍ່ເຄີຍຄິດຈະຖາມມັນຈະເທື່ອແນວມັນກະແມ່ນເລື່ອງທຳດາທີ່ທຸກຄົນຈະມີສາຍຄໍຕິດໂຕ

"ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ສາຍຄໍເຈົ້າ"

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຕອບແທນຄຳຖາມຂອງອີກຝ່າຍ

ຈາກນັ້ຍອາເລັກກໍ່ລຸກອອກຈາກໂຕະ ອ້ອມມາຢຸດທີ່ທາງຫລັງຂ້ອຍ ບາດແລ້ວມັນກໍ່ວາງສາຍຄໍລົງຫນ້າເອິກພ້ອມກັບໃສ່ມັນໃຫ້ຂ້ອຍເປັນຢ່າງດີ

"ຂອບໃຈ"

"ບໍ່ເປັນຫຍັງ" ມັນບອກໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຍ່າງໄປນັ່ງບ່ອນເກົ່າປະຈຳທີ່ "ຮູ້ບໍ່ສ້ອຍນີ້ມັນສຳຄັນສຳຫລັບຂ້ອຍໃດ໋"

"ສຳຄັນແນວໃດ?"

"ກະສຳຄັນກວ່າຊີວິດທີ່ບໍ່ມີຄ່າຂອງຂ້ອຍຫັ້ນແລະ.... ພໍດີສາຍຄໍເສັ້ນນີ້ ແມ່ຂ້ອຍເອົາໄວ້ເປັນຂອງຂວັນສຸດທ້າຍກ່ອນລາວຊິເສຍ... ຕອນນີ້ລາວບອກວ່າ ໃຫ້ຂ້ອຍຮັກສາມັນໄວ້ດີໆ ເພື່ອທີ່ຂ້ອຍໃຫຍ່ຂຶ້ນມາແລ້ວຈະໄດ້ມອບໃຫ້ຄົນທີ່ສຳຄັນ ແລະພ້ອມຈະໃຊ້ຊີວິດໄປນຳກັນຕະຫລອດໄປ"

ອາເລັກອະທິບາຍດ້ວຍສາຍຕາທີ່ເລິກເຊິ່ງ... ທຸກໆຄຳຂອງມັນຕ່າງຫາກ ທີ່ມີຄ່າກວ່າຄົນແບບຂ້ອຍຊ້ຳ ຮຶກ ໃນທີ່ສຸດນ້ຳແຫ່ງຄວາມດີໃຈຢ່າງສຸດຊຶ້ງມັນກໍ່ໄຫລລົງອາບແກ້ມສອງຂ້າງ

"ຮຶກ ຂະ ຂອບໃຈ...​"  ຂ້ອຍບອກອອກໄປທັງນ້ຳຕາ... ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າອີກຝ່າຍຊິເຮັດຊຶ້ງໄດ້ຂະຫນາດນີ້ ແລະທີ່ສຳຄັນ ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ຮູ້ວ່າ ບໍ່ເຄີຍເສຍໃຈທີ່ໄດ້ຮັກກັບຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ

"ອື້ມ ແນວເຈົ້າກະມີຄ່ານຳຂ້ອຍແທ້ໆເດ ເຮີຍ.... ແຕ່ຂ້ອຍກະເຄີິຍບອກເຈົ້າຫລາຍເທື່ອລະວ່າຢ່າໄຫ້ ຮູ້ບໍ່ວ່າມັນເຈັບນະ" ອາເລັກເອື້ອມມືມາເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນ

"ອະ ອື້ມ" ຂ້ອຍຊິບໍ່ໄຫ້ອີກແລ້ວ ຂ້ອຍຢຸດໃຫ້ແລ້ວປ່ຽນເປັນສົ່ງຍິ້ມໃຫ້ອີກຝ່າຍແທນ

"ວ່າແຕ່ເຈົ້າບໍ່ຢ້ານຂ້ອຍເຮັດເສຍຫວາ ມາຝາກຂ້ອຍແບບນີ້ນະ ຂ້ອຍແຮງເປັນເຊີຊ້າ ມັກລືມນັ້ນລືມຕະຫລອດ"

"ກະຈັງຊີ້ແລະແຮງດີນະ"

"ຮຶ ດີ ດີແນວໃດວະ"

"ກະດີບ່ອນທີ່ຂ້ອຍເອົາຂອງສຳຄັນໃຫ້ເຈົ້າ ເພື່ອທີ່ຈະຮັກສາໄວ້ມັນດີໆ... ຍ້ອນວ່າມັນຊິເຮັດໃຫ້ຄົນມັກລືມຄືເຈົ້າ ຈະໄດ້ໃສ່ໃຈນຳມັນວ່າ ຕອນນີ້ເຈົ້າກຳລັງຮັບຜິດຊອບອີ່ຫຍັງຢູ່ ລະອີກຢ່າງເຈົ້າຈະໄດ້ຄິດຮອດຂ້ອຍທຸກຄັ້ງທີ່ເຫັນມັນ"

"ອື້ມໆ....... ເອີ່...... ຖ້າ ຂ້ອຍເຮັດເສຍເດຊັນ"

"ຂ້ອຍເອົາເຈົ້າຕາຍແນ່ນອນ!!" ມັນເວົ້າດ້ວຍສີຫນ້າຈິງຈັງ ຮ໊ວຍ!! ຢ້ານໃດ໋ນິ

"ຊັນເຈົ້າກະເອົາຂອງຂອງເຈົ້າໄປຄືນເຖ໊າະ!!" ບອກພ້ອມຊິກຽມປົດສາຍຄໍ

"ຖ້າເຈົ້າສົ່ງຂ້ອຍຄືນ ຂ້ອຍກະເອົາເຖິງຕາຍຄືກັນ"

ຂ້ອຍວາງມືລົງຈາກສາຍຄໍທັນທີ ແນວມັນສົ່ງສາຍຕາເປັນຕາຍຢ້ານມາໃຫ້ຂ້ອຍເດ

"ຫມາຍຄວາມວ່າຂ້ອຍບໍ່ມີທາງເລືອກເລີຍແມ່ນບໍ່ນິ"

"ມີ... ທາງເລືອກນັ້ນກໍ່ຄື ຮັກສາມັນໄວ້ໃຫ້ດີ"

"ແລ້ວມັນກ່ຽວກັນບ່ອນໃດວະ"

"ບໍ່ກ່ຽວ... ແຕ່ມັນເປັນທາງເລືອກອື່ນທີ່ດີທີ່ສຸດ ເຂົ້າໃຈບໍ່"

"ເອີ້!! ເຂົ້າໃຈກະເຂົ້າໃຈ..... ເລື່ອງບັງຄັບຜູ້ອື່ນນິຈັງແມ່ນຊາດວ່າເກັ່ງ!!"

ຂໍອະນຸຍາດເສີບອາຫານ....... ເດັກເຊີບຄົນເກົ່າເວົ້າແຊກການສົນທະນາ ພ້ອມກັບວາງອາຫານລົງທີ່ໄດ້ສັ່ງເທິງໂຕະ

"ເອີ່ ຂໍໂທດທີ່ເຮັດໃຫ້ຖ້າດົນ"

"ບໍ່ເປັນຫຍັງ ພໍດີພວກຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຖ້າດົນປານໃດ!!"

 

.

.

.

ມື້ນີ້ກວ່າຊິໄດ້ເອົາມາລົງຊ້າຂະຫນາດ

ພໍດີຊ່ວງນີ້ຄິດຫຍັງບໍ່ອອກແຕ່ງໄປແຕ່ງມາກະລຶບຖິ້ມຕະຫລອດ

ສ່ວນເລື່ອງນິຍາຍຕໍ່ໄປນະ ກຳລັງຈະຂຽນຂຶ້ນມາແລ້ວ

ພຽງແຕ່ຢາກຮູ້ວ່າຊິມີຄົນອ່ານອີກບໍ່

ຖ້າຢາກອ່ານລະຊິໃຫ້ແຕ່ງໃນໄວໃດ

ໄວມັດທະຍົມ ຫລື ມະຫາວິທະຍາໄລ ຈັງໃດກະຝາກຂໍ້ຄວາມໄວ້ແດ່ເດີ້

ຊິກັບເອົາໄປພິຈາລະນາ

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 24, 2012 | ມີ 9 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

ຕອນທີຊາວເກົ້າ

ບອກຄວາມຈິງ

 

ຫລັງຈາກທີ່ອ້າຍເລ້ໄດ້ພະຍາຍາມຍົວະໃຫ້ຂ້ອຍລອງເປີດໃຈໃຫ້ເອກອີກເທື່ອຫນຶ່ງ... ມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຕ້ອງນັ່ງຄິດທົບທວນຫລາຍຄັ້ງ ແຕ່ວ່າຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຊິເລີ່ມຈັງໃດກ່ອນນະ... ຊິໂທໄປຫາມັນກະບໍ່ກ້າ ຊິເຂົ້າໄປຫາມັນກະຢ້ານ...

 

ສະພາບຂອງຂ້ອຍຕອນນີ້ກະເລີຍໄດ້ແຕ່ຍ່າງກັບບ້ານຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍຫລັງຈາກທີ່ເລີກຮຽນແລ້ວ

"ນ້າ!! ຖ້າເຂົາແດ່" ເອກຮ້ອງໃສ່ຂ້ອຍທາງຫລັງໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າໂຕກຳລັງເພີ່ມຄວາມໄວໃນການຍ່າງ ຈົນກະທັ້ງມາຢຸດຢູ່ຂ້າງໆໂຕຂ້ອຍ  "ເພິ່ນເອົາລົດມາບໍ່"

ບໍ່ ຂ້ອຍຕອບໄປຕາມຄວາມຈິງ

"ເອີ່...​ ໃຫ້ເຂົາໄປສົ່ງເພິ່ນບໍ່

"ອື້ມ ຂ້ອຍງຶກຫົວຕອບຕົກລົງ... ຈາກນັ້ນກໍ່ພາຕົນເອງນຳຫນ້າເອກອອກໄປ ໂດຍທີ່ມັນຍັງຢືນງົງກັບຄຳຕອບຂອງຂ້ອຍຢູ່ ຂ້ອຍກໍ່ເລີນຫັນຫລັງໄປເວົ້ານຳມັນອີກ "ມາລະແມ່"

"ອະ ອື້ມ...... ເອີ່ ດຽວເຂົາຊິຖືກະເປົາເພິ່ນ"

"ອື້ມ..." ຂ້ອຍຢືນກະເປົ່າລາຄາແພງໃຫ້ເອກ...​ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງກ້າວຂາອອກໄປພ້ອມກັນ...

ຂ້ອຍສັງເກດເຫັນອີກຝ່າຍຫລຽວມາເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍຕະຫລອດພ້ອມກັບຍິ້ມອອກມາເປັນໄລຍະໆ

"ເພິ່ນໃຫ້ອະໄພເຂົລະຫວາ... ມືນີ້ຄືຍອມໃຫ້ເຂົາໄປສົ່ງ"

"ຍັງເທື່ອ"

"ອ້າວ!!... ນຶກວ່າຊິຍົກໂທດໃຫ້ແລ້ວສາດອກ..... ເພິ່ນເເຮັດແບບນີ້ ສ່ຳກັບໃຫ້ຄວາມຫວັງເຂົາລ້າໆ" ເວົ້າດ້ວຍຄວາມນ້ອຍໃຈ

"ຊິເວົ້າແບບນັ້ນກະໄດ້..... ລະເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຂົາໃຫ້ຄວາມຫວັງເພິ່ນບໍ່..."

"ຢາກຕົວະ...".​ຕອບທັນທີ "ເພິ່ນຊິໃຫ້ເຂົາຖ້າ ໃຫ້ເຮັດຫຍັງ ເຂົາກະຍອມ... ຄັນເພິ່ນໃຫ້ໂອກາດເຂົາອີກເທື່ອຫນຶ່ງ"

"ອື້ມ...... ພໍດີເຂົາກັບເອົາໄປຄິດແລ້ວວ່າບາງເທື່ອລອງເປີດໃຈຍອມຮັບເພິ່ນເບິ່ງອີກເທື່ອຫນຶ່ງ ມັນອາດຈະເຮັດໃຫ້ເລື່ອງດີຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ"

"ຂອບໃຈ ນ້າ.... ທີ່ຍອມເປີດໃຈໃຫ້ເຂົາ ເຂົາສາບານເລີຍວ່າເຂົາຊິເອົາໃສ່ take care ເພິ່ນເປັນຢ່ງດີເລີຍ"​

"ແຕ່ເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງສາບານກະໄດ້"

"ເພິ່ນບໍ່ເຊື່ອໃຈເຂົາຫວາ" ຖາມຂ້ອຍກັບທັນທີ

"ບໍ່ແມ່ນວ່າບໍ່ເຊື່ອໃຈ... ພຽງແຕ່ເລື່ອງລະຫວ່າງເຂົາກະເພິ່ນມັນແມ່ນເລື່ອງທີບໍ່ແນ່ນອນ... ສະນັ້ນ ເພິ່ນບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງສາບານນຳເຂົາກະໄດ້"

"ເປັນຫຍັງຊິບໍ່ແນ່ນອນ" ເອກຖຽງ... ເ"ຂົາຫມັ້ນໃຈລ້ານເປີເຊັນເລີຍວ່າເຂົາຈິງຈັງນຳເພິ່ນ ເຂົາບໍ່ມີທາງປ່ຽນໃຈໄປຈາກເພິ່ນດອກ ......." ເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍເຊື່ອມັນ ແຕ່ວ່າເລື່ອງທັງຫມົດມັນບໍ່ໄດ້ເປັນຍ້ອນອີກຝ່າຍ ແຕ່ມັນເປັນຍ້ອນຂ້ອຍຕ່າງຫາກ "ເຖິງວ່າເຂົາຈະເຈົ້າຊູ້ຫລາຍໃຈ ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາຢຸດທີ່ເພິ່ນແລ້ວ"

"ເຂົາຮູ້... ແຕ່ເລື່ອງທີ່ເຂົາບໍ່ຍັງລັງເລ ແລະຄິດວ່າມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງແນ່ນອນ ມັນເປັນຍ້ອນເຂົາຕ່າງຫາກ ແລະຖ້າເພິ່ນຮູ້ເລື່ອງທັງຫມົດ ເພິ່ນຫາກຊິເຂົ້າໃຈເອງດອກ"

"ເພິ່ນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ ເຂົາບໍ່ເຂົ້າໃຈ" ຖາມດ້ວຍສີຫນ້າງົງ

"ລະເພິ່ນເຄີຍໄດ້ຍິນຍິນເລື່ອງຄວາມລັບບໍ່ມີໃນໂລກບໍ່" ຂ້ອຍບໍ່ຕອບຕາມຄຳຖາມມັນ ແຕ່ປ່ຽນໄປຖາມມັນແທນ

"ກະເຄີຍ... ແຕ່ມັນກະບໍ່ກ່ຽວກັບເລື່ອງຂອງເຮົາຈັກຫນ້ອຍ (ກ່ຽວຕົວະ... ກ່ຽວຂ່້ອງທີ່ສຸດ) ແລະເຂົາກະບໍ່ເຂົ້າໃຈເພິ່ນເວົ້ານະ ແຮງອະທິບາຍແຮງງົງ"

"ເຮີ່ຍ...." ຂ້ອຍຖອນຫັນໃຈຄ່ອຍໆ "ດຽວດົນໆໄປເພິ່ນຫາກຊິຮູ້ເອງດອກ...​ ຕອນນີ້ເຂົາບໍ່ສາມາດໃຫ້ຄຳຕອບເພິ່ນໄດ້... ເອົາໄວ້ໃຫ້ເຂົາພ້ອມແລະມີໂອກາດທີ່ເຫມາະສົມ ເຂົາຊິອະທິບາຍເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ເພິ່ນຟັງເອງ"

"ອື້ມ" ມັນງຶກຫົວຕອບ...

ແຕ່ພາຍໃນໃຈຂອງເອກ ຂ້ອຍຮູ້ວ່າອີກຝ່າຍຕ້ອງການຢາກຮູ້ຫລາຍສ່ຳໃດ ພຽງແຕ່ບໍ່ຢາກຊູຊີຖາມຂ້ອຍໃຫ້ມັນເສຍບັນຍາກາດ... ແຕ່ຖ້າມັນກ້າຖາມຂຶ້ນມາ ຂ້ອຍກະບໍ່ກ້າບອກມັນຢູ່ດີ

"ເອີ້ແລ້ວມື້ນີ້ຮຽນເປັນແນວໃດ..." ເອກຫາເລື່ອງໃຫມ່ມາສົນທະນາ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສະຖານະການທີ່ເປັນຢູ່ມັນຮ້າຍລົງກ່ອນເກົ່າ

"ກະດີ ບໍ່ໄດ້ຮຽນຢູ່ຫ້ອງດຽວກັບເພິ່ນ ມັນກະເລີຍບໍ່ເລື່ອງວຸ້ນວາຍໃຫ້ປວດຫົວ"

"ເວົ້າໃຫ້ເຂົາຫັນນະ!! ບໍ່ສົນໃຈກັນເລີຍ ຮູ້ບໍ່ວ່າມັນເຈັບ" ມັນເວົ້າພ້ອມກັບເອົາມືເຈັບເອິກ ເຮັດທຳທ່າເຈັບປວດດ້ວຍທ່າທາງໂອເວີ້

"ພໍລະໆ ເຮັດຫຍັງກະໂພດ"

"ແຕ່ເຂົາເຈັບແທ້ໆໃດ໋" ມັນຍັງບໍ່ເລີກຫລິ້ນ "ເພິ່ນນະເວົ້າແທງໃຈດຳເຂົາຂະຫນາດ ບໍ່ອີ່ຕົນເຂົາແດ່ຫວາ"

"ບໍ່!! ອີ່ຕົນເຮັດຫຍັງວະ!! ຄັນຊິອີ່ຕົນນະ ອີ່ຕົນໂຕເອງດີກວ່າ ທີ່ເສຍທ່າໃຫ້ຄົນຄືເພິ່ນ!!"

"ໂດຍໆ.... ຈັງໃດເຂົາກະຊິຮັບຜິດຊອບຢູ່ນິແລະ"

"ເອີ້ໆ ຮູ້ຢູ່ດອກ ຟັງຈົນເມື່ອຍລະ!!..... ວ່າແຕ່ເພິ່ນເຖາະ... ຈັດການປັນຫາເພິ່ນແລ້ວລະເບາະ"

"ເປັນຫາຫຍັງ?"

"ກະເລື່ອງຂອງເພິ່ນກັບເກດຫັ້ນ......" ຈຶກ ມັນຢຸດຢ່າງທັນທີຫລັງຈາກທີ່ຂ້ອຍຖາມມັນ.... ຫຶ ທ່າທາງແບບນີ້ບໍ່ບອກກະຮູ້ລະ

"ໂອເຄ ຖ້າເພິ່ນບໍ່ຈັດການເລື່ອງນີ້ໃຫ້ມັນແລ້ວ... ເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງສະເຫນີຫນ້າມາໃຫ້ເຂົາເຫັນອີກ" ຂ້ອຍຫັນໄປເວົ້າໃສ່ມັນດ້ວຍສຽງແຂງໆ... ເອົາຈົນອີກຝ່າຍມີອາການຮ້ອນຮົນໃຈທັນທີ

"ດຽວເລື່ອງນີ້ເຂົາຊິຈັດການເອງ... ເອົາມື້ນີ້ເລີຍດີບໍ່"

"ເອີ້ ດີ..... ເຂົາບໍ່ຢາກໃຫ້ເລື່ອງມັນຄາລາຄາຊັງ ສະນັ້ນເພິ່ນຮີບບອກເລີກເກດເລີຍ ແຮງໄວແຮງດີ"

"ບໍ່ມີທາງ!!" ສຽງແຫລມໆຂອງເກດດັງຂຶ້ນທັງຫລັງ ເປັນຜົນໃຫ້ພວກຂ້ອຍຕ້ອງຫັນຫນ້າໄປຫາຕົ້ນສຽງຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້....​

ເຮີ່ຍ.... ສະຖານະການເລວຮ້າຍກຳລັງຈະວິບັດຂຶ້ນລະ

"ຫຶ ຫນ້າດ້ານ!!" ເວົ້າໃນຂະນະທີ່ກຳລັງກ້າວຂາເຂົ້າມາໃກ້... "ຢາກໄດ້ຜົວຄົນອື່ນແຮງຫວາຫ໊ະ!!"

"ເກດ!! ຢຸດເວົ້າດູຖູກຄົນອື່ນໄດ້ແລ້ວ!!" ເອກຊີ້ຫນ້າດ່າຢ່າງບໍ່ເວັ້ນຫນ້າຄືກັນ

"ຫຶ ຊິໃຫ້ເຂົາຢຸດຫວາ ບໍ່ມີທາງ!!... ເອກ ເພິ່ນຮູ້ບໍ່ວ່າອີ່ນີ້ມັນຮ້າຍກາດສ່ຳໃດ... ມັນຍອມເອົາໂຕເຂົ້າແລກ ຍ້ອນຫວັງຊິແຍກພວກເຮົາອອກຈາກກັນ....". ເກດໃຊ້ສຽງດັງເພື່ອທີ່ຈະປະຈານຂ້ອຍໂດຍສະເພາະ ແຕ່ມີຫວາວ່າຂ້ອຍຊິຍອມໃຫ້ຖືກດ່າຝ່າຍດຽວ

"ບໍ່ມີໃຜກ້າເຮັດເລື່ອງປັນຍານັ້ນດອກ ເກດ"

"ກະເພິ່ນຫັ້ນເດ!!....... ໃຈກ້າ ຫນ້າດ້ານ!!.... ທັງທີ່ເອກມີເຂົາຢູ່ແລ້ວ ເພິ່ນຍັງມາຍາດເອົາໄປໄດ້!!"

"ເກດ!! ບໍ່ມີໃຜຍາດໃຜດອກ!!.... ເອກອະທິບາຍຊ່ວຍອີກຄົນ"

"ເປັນຫຍັງຊິບໍ່ມີໃຜຍາດ ກະອີ່ໂສເພ_ຢູ່ຂ້າງໆເພິ່ນຫັ້ນເດ"

"ເກດ!!" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຮ້າຍຄືນ....​ "ທີ່ເພິ່ນວ່າເຂົາເປັນແບບນີ້ນະ... ສຳຫລວດໂຕເອງໃຫ້ດີໆເຖາະ... ຫຶ ໂຕເອງກະບໍ່ມີຫຍັງດີເລີຍ ແຖມຍັງຈິດໃຈອຳມະຫິດຕ່ຳຊາມຮ້າຍກ່ອນສັດເດຍລະສານ ຈົ່ງໃຈຂັບລົດຕຳເຂົາເກືອບຕາຍ ແຕ່ດີທີ່ເອກເຂົາມາຊ່ວຍໄວ້ທັນ ຄັນບໍ່ຊັ້ນ ເພິ່ນກາຍເປັນຄາດຕະກອນແທ້ໆ ເກດ!"...

 ຂ້ອຍເປີດໂປງອີກຝາຍຈົນບໍ່ເຫລືອກຊາກສິ້ນດີໆໃຫ້ເຫລືອໄວ້.... ເຖິງຂ້ອຍຈະບໍ່ມີຫລັກຖານໃດໆ ແຕ່ຂ້ອຍກະຫມັ້ນໃຈຮ້ອຍເປີເຊັນວ່າແມ່ນນາງແນ່ນອນ

"ມະ ມີຫລັກຖານອີ່ຫຍັງມາກ່າວຫາເຂົາຫນ້າດ້ານໆແບບນີ້!!"

"ບໍ່ມີ.... ແຕ່ເຂົາກະຮູ້ວ່າເພິ່ນຈົງໃຈເຮັດໃສ່ເຂົາ... ​ແຖມຍັງສົ່ງຂໍ້ຄວາມມາຂູ່ເຂົາອີກ..".

"ແມ່ນຫວາເກດ!! "  ເອກເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສຽງເປັນຕາຢ້ານ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຫັນມັນໃນອາລົມແບບນີ້ມາກ່ອນ... ສ່ວນຝ່າຍກໍລະນີໄດ້ແຕ່ຢືນໂຕສັ່ນພ້ອມກັບແກວ່ງຫົວປັດຕິເສດ

"ບໍ່ ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດເລື່ອງບ້າໆແບບນັ້ນ....". ເກດຕອບອອກໄປບໍ່ເປັນສຽງປົກກະຕິ...​ ໃນເມື່ອນາງຢ້ານສາຍຕາຈັບຜິດແບບໂຫດໆຂອງເອກ

"ເພິ່ນຕົວະບໍ່ຄືເລີຍ ເກດ...​ ເລື່ອງນີ້ນະ ເຂົາກະສົງໄສມາແຕ່ດົນແລ້ວວ່າເພິ່ນຕ້ອງມີສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງ!! ຫຶ ມັນຄືຊິຮອດເວລາແລ້ວແລະ ທີ່ເຂົາຈະເປັນຄົນຈັດການຢຸດຕິຄວາມສຳພັນນຳເພິ່ນໄວ້"

"ຫມະ ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?"

"ເຮົາເລີກກັນເຖ໊າະ!!" ພຽງແຕ່ປະໂຫຍກສັ້ນໆຂອງເອກທີ່ຫາກະບໍ່ອອກໄປ... ເອົາຈົນນ້ຳຕາຂອງເກດກໍ່ໄຫລອາບແກ້ມຂາວໆນັ້ນທັນທີ... ເຖິງມັນຈະເປັນປະໂຫຍກເທົ່າໃດຄຳ ແຕ່ມັນກໍ່ເຈັບຍິ່ງກວ່າຕົບຫນ້າຫລາຍໆບາດ

"ລະ ເລີກກັນ... ເກດທວນຄຳຖາມທັງນ້ຳຕາ ຮຶກ ທັງຫມົດເປັນຍ້ອນອີ່ກະຫ_ ນີ້ແມ່ນບໍ່ ຮືໆໆ "ສຽງສະອຶ້ນຂອງເກດ ມີອຳນາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ກາຍໄປກາຍມາຕ່າງກໍ່ແນມເບິ່ງເປັນສາຍຕາດຽວ

"ເກດ ເຂົາບອກແລ້ວວ່າບໍ່ໄດ້ແມ່ນນ້າ... ແຕ່ແມ່ນຍ້ອນເຂົາເອງທີ່ເຂົາໄປຫານ້າເອງ ຈົນເລື່ອງມັນກາຍເປັນແບບນີ້... ລະອີກຢ່າງນະ ເຂົາກະເຄີຍບອກເພິ່ນແລ້ວວ່າ ເຂົາກັບເພິ່ນຄົບກັນໂດຍທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮັກເຂົ້າມາກ່ຽວ"

"ແຕ່ເຂົາຮັກເພິ່ນ ເອກ ຮຶກ ເຂົາຮັກເພິ່ນ" ເກດພະຍາຍາມຢືນຢັນຄຳເວົ້າຂອງຕໍ່ເອງໃຫ້ເອກຟັງ... ປານວ່າຂ້ອຍກຳລັງຢູ່ໃນສາກຫນັງເລື່ອງຫນຶ່ງ... ແຕ່ໃນຊີວິດຈິງ ມັນສຸດແສນຈະຫນັກຫນາກວ່າຫັ້ນ

"ເຊົາເຖ໊າະເກດ.... ເຂົາບໍ່ຢາກຈະຟັງເລື່ອງບໍ່ມີສາລະນຳເພິ່ນອີກ ແລະເຂົາຍັງຢືນຢັນຄຳເກົ່າວ່າເຂົາບໍ່ເຄີຍຮັກເພິ່ນແລະບໍ່ຄິດທີ່ຈະຮັກ!!"

ຮຶກ ເປັນຍ້ອນມັນແມ່ນບໍ່ເອກ ຮືໆໆ ເພິ່ນມັກມັນແມ່ນບໍ່!! ຫ໊ະ!!

ເອິ້ ເຂົາມັກນ້າ ຮູ້ແບບນີ້ແລ້ວຢ່າມາຫຍຸ້ງກັບນ້າເດັດຂາດ ຖ້າເຂົາຮູ້ວ່າເພິ່ນມາຫຍຸ້ງກັບນ້າອີກ ເຂົາບໍ່ເອົາເພິ່ນໄວ້ແທ້

ເອກລາກແຂນຂ້ອຍອອກຈາກບ່ອນທີ່ມີຫລາຍຄົນແນມເບິ່ງ ເຊິ່ງຂ້ອຍໄດ້ຍິນແຕ່ສຽງນ້າທັງໄຫ້ ທັງດ່າຄົນທີ່ຫຸ້ມເບິ່ງ .....

.

.

.

ນ້າຍອມເປີດໃຈຍອມຮັບເອກແລ້ວ

ຕິດຕາມຕໍ່ໄປເດີ້ວ່າຕອນຕໍ່ໄປຊິເປັນແນວໃດ

ແລະທີ່ສຳຄັນເມັ້ນໃຫ້ກັນແດ່

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 23, 2012 | ມີ 7 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

ຕອນທີ

     ລອງເລີ່ມຕົ້ນໃຫມ່

 

ທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ຫລັງເລີກຮຽນ

 

"ຕຶກໆໆ"

 

ແລະນັ້ນມັນກໍ່ແມ່ນສຽງຝາຕີນຂອງເອກທີ່ກຳລັງຍ່າງຕາມຂ້ອຍມາຕິດໆ ຕັ້ງແຕ່ເກີດເລື່ອງຈົນມາຮອດມືນີ້ມັນກໍ່ຜ່ານມາສາມວັນແລ້ວ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຂົ້າມາວຸ້ນວາຍນຳຂ້ອຍແບບນີ້ທຸກມື້ ໄລ່ມັນໄປເທື່ອໃດ ມັນກໍ່ນຳມາຂ້ອຍຕະຫລອດ

"ນ້າ ເພິ່ນຟັງເຂົາອະທິບາຍໄດ້ບໍ່" ມັນທັງເວົ້າທັງກ້າວຂາຍາວເຂົ້າມາຫາ ຈົນໃນທີ່ສຸດມັນມາຢຸດຢູ່ຂ້າງໆໂຕຂ້ອຍ

"ບໍ່ຈຳເປັນ ແລະເພິ່ນຄວາມຈຳເສື່ອມຫວາ ຫ໊ະ!! ວ່າບໍ່ຕ້ອງມຫາເຂົາອີກ" ຂ້ອຍບັນດານໂທສະຢ່າງບໍ່ຢັບຢັ້ງ

"..................."

"ເຂົາບໍ່ຢາກຈະຫາຍໃຈຮ່ວມເພິ່ນຊ້ຳ"

"..................."

"ແລະເທື່ອຫນ້າ ກະບໍ່ຕ້ອງມາຫາເຂົາອີກ ເຂົາເບື່ອ ເຂົາລຳຄານ!!"

ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ຮີບກ້າວຂາອອກໄປຈາກບ່ອນນີ້ທັນທີ ເພື່ອທີ່ຈະມຸ່ງໄປທີ່ບ່ອນຈອດລົດຢ່າງໄວ...​ ໂດຍທີ່ມັນກໍ່ຮີບກ້າວຂາຍາວໆມາຂວາງທາງຂ້ອຍໄວ້ກ່ອນ

"ດຽວກ່ອນ... ຢ່າຟ້າວໄປໄດ້ບໍ່ ເຂົາມີເລື່ອງຈະເວົ້ານຳເພິ່ນຫລາຍຢ່າງນະ"

"ແຕ່ເຂົາບໍ່ມີຫຍັງຈະເວົ້າຫຍັງນຳເພິ່ນ!!.... ເຂົາເວົ້ານຳຄົນໃດ໋ ບໍ່ແມ່ນຄວາຍ!!" ດ່າມັນອອກໄປຢ່າງເຫລືອອົດ ແຕ່ເຫມືອນວ່າມັນຈະບໍ່ສະທົກສະທ້ານຫຍັງ ເຮ້ຍເອີ່ຍ!! ຄົນຫນ້າດ້ານ  ມັນກະເປັນແບບນີ້ແລະ 

"ນ້າ....​ເພິ່ນລອງຟັງເຂົາຈັກບາດໄດ້ບໍ່.... ເຂົານະ ນອນບໍ່ຫລັບ ກິນເຂົ້າບໍ່ລົງ ຍ້ອນຄິດແຕ່ເລື່ອງທີ່ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງເຂົາກັບເພິ່ນຕະຫລອດ... ແຖມເລື່ອງຂອງເຮົາມັນຍັງຂ້າງຄາແບບນີ້ຢູ່ ເຂົາຢາກຈະຕົກລົງນຳເພິ່ນໃຫມ່ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ ໄດ້ບໍ່"

"ບໍ່... ແລະຖ້າເພິ່ນຊິບອກວ່າຮັບຜິດຊອບເຂົານະ ມັນບໍ່ຈຳເປັນ!!"

"ບໍ່ໄດ້ດອກນ້າ..... ເຂົາເຮັດໃຫ້ເພິ່ນເສຍຫາຍ... ຄັນເຂົາປະໄວ້ແບບນີ້ ເທົ່າກັບວ່າເຂົາບໍ່ແມ່ນລູກຜູ້ຊາຍ" ມັນບອກດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ຈິງຈັງ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ເຄີຍເຫັນມັນໃນໂຫມດນີ້ປານໃດ

"ເຊົາເຖາະເອກ...​ ເລື່ອງທັງຫມົດເຂົາຊິທຳໃຈລືມມັນໃຫ້ໄດ້... (ທັງທີ່ຄວາມຈິງມັນບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນ) ແຕ່ວ່າເລື່ອງນີ້ ເພິ່ນຫ້າມເອົາໄປບອກໃຜເດັດຂາດ!!"

ເຂົາບໍ່ບອກໃຜດອກ... ເຂົາສັນຍາ....

"ດີ... ຊຳນີ້ແມ່ນບໍ່ເລື່ອງທີ່ຈະເວົ້ານະ"

"ບໍ່ ເຂົາມີຫຍັງຫລາຍກວ່າຫັ້ນ.... ຖ້າເພິ່ນເປີດໂອກາດໃຫ້ເຂົາໄດ້ເວົ້າອີກນະ"

ວ່າລະ ຖາມໄປມັນກໍ່ຕ້ອງຕອບກັບມາແບບນີ້ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຕັດສິນໃຈ ຮີບຕັດບົດມັນໄປກ່ອນເລີຍ

"ໂອກາດຂອງເພິ່ນມັນບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປແລ້ວ....

"ແຕ່" ມັນກຳລັງຊິເວົ້າອອກມາ ແຕ່ພັດມີສຽງໂທລະສັບຂ້ອຍດັງຂຶ້ນກ່ອນ ຂ້ອຍເລີຍບໍ່ປ່ອຍໂອກາດໃຫ້ມັນເວົ້າ ແລ້ວກົດຮັບໂທລະສັບແທນ

"ຮະໂຫລ"

(ນ້າຢູ່ໃສ) ປາຍສາຍແມ່ນອ້າຍຂ້ອຍ

"ຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ອ້າຍມີຫຍັງ"

(ອ້າຍວ່າຊິຊວນນ້ອງມາກິນເຂົ້ານຳ ມາຫາອ້າຍໄດ້ບໍ່)

"ອື້ມໄດ້ ແລ້ວອ້າຍຢູ່ໃສຊັນ"

(ຢູ່ຮ້ານເກົ່າແຖວຫ້າງນິແລະ ມາຫາອ້າຍໄວໆເດີ້ ພໍດີມີຫລາຍເລື່ອງຈະລົມນຳ)

ຄືຊິຫນີບໍ່ພົ້ນກັບເລື່ອງຂອງຂ້ອຍກັບເອກ

(ອື້ມ ດຽວໄປຫາ ເທົ່ານິແລະ) ຫລັງຈາກສິ້ນການສົນທະນາ ຂ້ອຍກໍ່ວາງສາຍບລົງ ແລ້ວກໍ່ເຫງີຍຫນ້າເບິ່ງມັນຕໍ່

"ເຂົາບໍ່ມີວຽກຫຍັງນຳເພິ່ນອີກລະ...​ ຂໍໂຕ ພໍດີອ້າຍເຂົາໂທມາບອກໃຫ້ໄປຫາ" ສຸດຄວາມ ຂ້ອຍກໍ່ຢ່າງຫນີມັນທັນທີ ແຕ່ມັນກໍ່ຍ່າງຕາມຂ້ອຍມາຕິດໆ

"ດະ ດຽວກ່ອນ ນ້າ ເຂົາ ຊື້ເຂົ້າຫນົມທີ່ເພິ່ນມມັກມາໃຫ້" ມັນເວົ້າພ້ອມກັບຢື່ນຂອງມາໃຫ້ ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ເລື່ອນມືໄປຮັບເອົາຖົງເຂົ້າຫນົມມາ ເລີຍເຮັດໃຫ້ມັນຍິ້ມອອກມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

"ຂອບໃຈ ແຕ່ເທື່ອຫນ້າບໍ່ຈຳເປັນ"

ຟິ້ວ!! ຂ້ອຍກໍ່ແກວ່ງຂອງທີ່ມັນໃຫ້ມາ ໄປຖິ້ມຫ້ຫມາກິນແທນ...

ຈາກນັ້ນກໍ່ພາຮາງກາຍໂຕເອງອອກໄປຈາກມັນ ໂດຍທີບໍ່ສົນອີກຝ່າຍກຳລັງຫນ້າເສຍຫລາຍສ່ຳໃດ........

ຫຶ ຢ່າຄິດເດີ້ວ່າເຂົ້າຫນົມຖົງດຽວຊິເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໃຈອ່ອອນກັບມັນໄດ້... ເຖິງແມ່ນວ່າບາງຄັ້ງຂ້ອຍຈະຫວັນໄຫວກໍ່ຕາມເຖ໊າະ

 

ທີ່ຮ້ານອາຫານ

 

ອ້າຍຂ້ອຍນັດອອກມາກິນເຂົ້າໃນເວລາທີ່ຂ້ອຍຫາກໍ່ເລີກຮຽນ... ເຊິ່ງລາວໄດ້ເລືອກບ່ອນທີ່ບໍ່ຄ່ອຍຈະມີຄົນກາຍໄປກາຍມາ ໂຕະຂອງພວກຂ້ອຍກໍ່ຢູ່ບ່ອນໃກຈາກສາຍຕາຜູ້ຄົນ

ສ່ວນອາຫານຫລາຍຈານທີ່ວາງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ ມັນບໍ່ໄດ້ຖືກສຳພັດຈາກບ່ວງຈາກຊ້ອມເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ໃນເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ນັ່ງເຫມີລອຍ ແລ້ວກໍ່ຄຽດກັບປັນຫາທີ່ຫາກໍ່ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງຂ້ອຍກັບເອກ

"ຄິດຫຍັງຢູ່ ຄືນັ່ງຊຶມແທ້" ອ້າຍຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມ ໃນຂະນະທີ່ລາວກຳລັງນັ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ

"ກະຄິດຫຍັງໄປເລື່ອຍເປື່ອຍຫັ້ນແລະ ບໍ່ມີຫຍັງດອກ"

"ແນ່ໃຈ໊"

"ອື້ມ......"

"ເຮີ່ຍ..... ຖ້າອ້າຍເກັບເລື່ອງຄຽດໆໄວ້ຄົນດຽວຄືນ້ານະ...​ ພໍດີເອິກແຕກຕາຍແນ່ນອນ"

"ແລ້ວຊິໃຫ້ນ້ອງເຮັດແນວໃດຊັ້ນ" ຂ້ອຍຖາມເອົາຄຳເຫັນຈາກລາວ

"ກະປົດປ່ອຍມັນມາກະໄດ້.... ຢູ່ນີ້ມັນກະມີແຕ່ອ້າຍກັບນ້າແຕ່ສອງຄົນເທົ່ານັ້ນ"

ແມ່ນແລະ ຢູ່ນີ້ມັນມີແຕ່ຂ້ອຍກັບລາວ ມີຄົນທີ່ຂ້ອຍໄວ້ໃຈທີ່ສຸດໃນຊີວິດທີ່ກຳລັງນັ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ບາງເທື່ອການປົດປ່ອຍສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໃຈອອກມາ ອາດຈະເຮັດໃຫ້ທຸກຢ່າງມັນດີຂຶ້ນ

"ເຮີ່ຍ.. ນ້ອງລະຄຽດກັບເລື່ອງມື້ນັ້ນຂະຫນາດ..... ຄັນອີ່ພໍ່ອີ່ແມ່ຮູ້ເລື່ອງນີ້ນະ... ພໍດີເຂົາເຈົ້າເອົານ້ອງຕາຍແນນ່ອນ"

"ອື່ມ......ແຕ່ເລື່ອງນີ້ ນ້າບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງດອກ.... ດຽວອ້າຍຊິຈັດການໃຫ້ເອງ... ແຕ່ວ່າຕອນນນີ້ນະ ນ້າມີເລື່ອງໃຫ້ຫ່ວງຫລາຍກວ່າຫັ້ນ ລະມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງຂອງນ້າກັບເອກນີ້ແລະ... ວ່າຊິເອົາແນວໃດຕໍ່ໄປ"

"ກະບໍ່ຮູ້ຄືກັນ ຂ້ອຍບອກອອກໄປທັນທີ ນ້ອງຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຄິດຫຍັງເທື່ອ"

"ຊັ້ນນ້າກໍ່ຄວນຈະຄິດຕັ້ງແຕ່ດຽວນີ້ສາ....​ເຮີ່ຍ... ກະຈັງຊັ້ນແລະ ທຸກຢ່າງເລີ່ມຕົ້ນຈາກຄວາມແຄ້ນ ແຕ່ກໍ່ລົງທ້າຍດ້ວຍຄວາມຮັກ"

"ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ຄິດກ່ອນ

"ຍັງຊິມາຖຽງອີກ... ຂະຫນາດເດັກປະຖົມເຂົາຍັງເບິ່ງອອກແລ້ວວ່ານ້າມັກເອກ.... ນ້າ ເລື່ອງມັນກະມາຮອດສ່ຳນິລະ... ອ້າຍລະຢາກໃຫ້ປ່ອຍວາງເລື່ອງຄວາມແຄ້ນນັ້ນຊະ... ອ້າຍຮູ້ວ່ານ້າກຳລັງສັບສົນເລື່ອງນິ້ຢູ່"

"ບໍ່ມີທາງ.... ໂດຍສະເພາະຕອນນີ້ ຕອນທີ່ມັນທຳລາຍນ້ອງຈົນຊິເປັນບ້າຕາຍແລ້ວນິ"

"ກະຍ້ອນນ້າໄປເຈົ້າຄິດເຈົ້າແຄ້ນກັບເອກຫັ້ນແລະ... ເລື່ອງມັນກະເລີຍໂກລະໂຫນແບບນີ້.... ສ່ວນເລື່ອງທີ່ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງເອກກັບນ້ານະ... ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆຈັກຫນ້ອຍ ແຕ່ມັນເປັນເລື່ອງສຳຄັນໃນຊີວິດຂອງນ້າເລີຍໃດ໋!!"

"ແຕ່ຈັງໃດ ພວກເຮົາກະເຂົ້າກັນບໍ່ໄດ້ດອກ... ຖ້າເອກມັນຮູ້ເລື່ອງທີ່ນ້າວາງແຜນນະ ມັນກະຄືຊິກັບມາແກ້ແຄ້ນນ້າຄືນອີກຫັ້ນແລະ"

"ເຮີ່ຍ...." ອ້າຍຂ້ອຍຖອນຫັນໃຈຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ  "ແຕ່ວ່າອ້າຍບໍ່ຢາກໃຫ້ນ້າຢູ່ໃນສະພາບນີ້ຄືກັນ.... ຜູ້ຍິງກັບຜູ້ຊາຍມີຄວາມສຳພັນທີ່ເກີນເລີຍ ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຫລິ້ນໆ...." ແມ່ນລະ ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຫລິ້ນໆຄືລາວເວົ້າ...​ ແຕ່ຊິໃຫ້ຂ້ອຍເຮັດຈັງໃດລະ ຊີວິດຂ້ອຍກັບມັນບໍ່ຕ່າງຍັງກັບໂຊກສະຕາໄດ້ຂີດໄວ້ໃຫ້ເປັນເສັ້ນຂະຫນານກັນ

"ລະເອກກະບອກແລ້ວວ່າຊິຂໍຮັບຜິດຊອບເລື່ອງທັງຫມົດ... ອ້າຍວ່ານ້າຄວນຍຸດຕິເລື່ອງທັງຫມົດແລ້ວມາເລີ້ມຕົ້ນໃຫມ່ດີກວ່າ.... ສ່ວນເລື່ອງຄວາມແຄ້ນຂອງນ້າຫັ້ນ ບາດແລ້ວຈຶ່ງຫາໂອກາດທີ່ເຫມາະສົມບອກເອກກະໄດ້..​ ອ້າຍເຊື່ອວ່າເອກພ້ອມທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພລາວສະເຫມີ"

"ບໍ່ມີທາງດອກ....ຄົນແບບເອກຊັງຄົນທີ່ຂີ້ຕົວະທີ່ສຸດ ລະອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ຕອນນີ້ມັນຍັງບໍ່ເລີກກັບເກດເທື່ອຊ້ຳ... ແບບນີ້ນິມັນຊິມາຜິດຊອບນ້ານະ.... ລະທີ່ມັນເວົ້າໄປທັງຫມົດ ຍ້ອນວ່າມັນເຫັນອ້າຍຢູ່ໃນເຫດການນຳຊື່ໆ... ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນນະຖ້າມັນໄດ້ໃຜງ່າຍໆ ມັນບໍ່ມີທາງຮັບຜິດຊອບນ້າດອກ"

"ອັນນັ້ນມັນກະແມ່ນແຕ່ຜູ້ຊາຍເຮ້ຍໆບາງຄົນເທົ່ານັ້ນຫັ້ນແລະ... ແຕ່ກັບເອກ ມັນບໍ່ແມ່ນເລີຍ"

"ແລ້ວອ້າຍສັງເກດຈາກອີ່ຫຍັງເລີຍສະຫລຸບເອົາເອງວ່າມັນເປັນຄົນແບບນັ້ນ"

"ກະສັງເກດຈາກ ສາຍຕາ, ຄຳເວົ້າ ແລະການກະທຳ..... ທຸກຢ່າງທີ່ເອກເຮັດນະມັນຊັດເຈນທຸກຢ່າງນ້າ... ມີແຕ່ນ້າຫັ້ນແລະທີ່ບໍ່ສັງເກດ ແນວເອົາຄວາມແຄ້ນກັບເອົາຄວາມຄິດອະຄະຕິມາບັງຫນ້າໄວ້...​ ອ້າຍລະຢາກໃຫ້ນ້າລອງເປີດໃຈໃຫ້ເອກເຂົ້າມາເບິ່ງ... ອ້າຍວ່າເອກຮັກນ້າຈະຕາຍ... ສ່ວນເລື່ອງຂອງເກດນະ ດຽວອ້າຍຊິບອກໃຫ້ເອກຈັດການໃຫ້ມັນຈົບສິ້ນເລີຍ!!"

ຍິ່ງລາວເວົ້າຂ້ອຍຍິ່ງລັງເລກັບໂຕເອງ... ຕັ້ງເຕ່ເກີດມາຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍມີຫຍັງໃຫ້ຕ້ອງຕັດສິນໃຈຢ່າງເດັດຂາດແບບນີ້ມາກ່ອນ.... ຖ້າຖາມຈາກໃຈສ່ວນເລີກຂອງຂ້ອຍ ຂ້ອຍກໍ່ຈະຕອບຕົກລົງໃຫ້ເຈົ້າໂຕມາຮັບຜິດຊອບ ແຕ່ໃນສະຫມອງຂອງຂ້ອຍ ພັດຄິດເລື່ອງແກ້ແຄ້ນ....​

ເຮີ່ຍ...... ແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງມັນກະລາມປາມມາຮອດຊຳນີ້ລະ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຢາກຈະສຶກສາມັນເປັນເບິ່ງກ່ອນ ຖ້າເປັນໄປໄດ້ ຂ້ອຍຊິຢຸດຕິເລື່ອງລາວທຸກຢ່າງໃຫ້ມັນຈົບລົງ

"ອະ ອື້ມ ....​ແຕ່ນ້ອງກະຢາກຂໍເວລາທຳໃຈກັບເລື່ອງທັງຫມົດກ່ອນ"

"ດີແລະຊັນ ... ໃຫ້ເວລາມັນເປັນການຕັດສິນແທນ... ບາງເທື່ອທຸກຢ່າງມັນອາດຈະດີຂຶ້ນ"

ແມ່ນຄວາມ ບາງເທື່ອທຸກຢ່າງມັນອາດຈະດີຂຶ້ນ

ໃນເມື່ອຂ້ອຍກະບໍ່ສາມາດຈະປັດຕິເສດໄດ້ວ່າໂຕເອກກຳລັງມີຮູ້ສຶກດີໆນຳອີກຝ່າຍແທ້ໆ

.

.

ຄອມເມັ້ນຫາຍໄປໃສນະ

ມິດງຽບປານປ່າຊ້າ ເອົາສາມຕອນມາລົງລະ

ບໍ່ເຫັນຈະມີຄົນເຂົ້າມາເລີຍນະ ຮືໆ

ສ່ວນເລື່ອງທີ່ເຄີຍຖາມໄວ້ນະ ຝາກໃຫ້ຕອບແດ່ເດີ້

 

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 22, 2012 | ມີ 5 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

ຕອນທີຊາວເຈັດ

ຄວາມເຈັບປວດ

 

ທັນວາ Part

 

ເທິງຕຽງ ໃນຂະນະທີ່ປິດໄຟແລ້ວ

 

"ຫ໊ະ!! ເຈົ້າຊິໃຫ້ຂ້ອຍນອນພື້ນນິ..." ອາເລັກໂວຍວາຍຢ່າງຫົວເສຍ ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ອຍແນະນຳທາງທີ່ດີໃຫ້ອີກຝ່າຍ..

"ອື້ມ...​ ໄປນອນພື້ນຫັ້ນແລະດີແລ້ວນະ" ຂ້ອຍຊີ້ນິ້ວໃສ່ພື້ນ

"ບໍ່ ຂ້ອຍບໍ່ຍອມ" ຢືນຢັນຢ່າງເດັດດ່ຽວ 

ບໍ່ຍອມໄດ້ແນວໃດວະ ແນວມັນມີແຕ່ຕຽງດຽວເດ ແລະລຸກອອກຈາກຕຽງຂ້ອຍໄປເລີຍ

ບໍ່ ຈັງໃດຂ້ອຍກະບໍ່ຍອມ ອາເລັກບໍ່ໄດ້ເວົ້າລ້າ ມັນກໍ່ພາໂຕເອງຍັງຍັບເຂົ້າມາໃກ້ໆ ແລ້ວໃຊ້ຮ່າງກາຍຫນາໆໂຄມຕໍ່ຂ້ອຍໄວ້

ໃນຂະນະທີແສງຂອງດວງຈັນມັນກຳລັງສ່ອງເຂົ້າທີ່ໃບຫນ້າຂອງມັນ ຈາກກປ່ອງຢ້ຽມເທິງຫົວບ່ອນນອນ....​

ໃບຫນ້າຂ້ອຍກັບມັນຫ່າງກັນບໍ່ເທົ່າໃດເຊັນ ຈົນຂ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງລົມຫາຍໃຈທີ່ດັງສຳຫມ່ຳສະເຫມີກັບກິ່ນສຸລາແຮງໆ ມັນຍິ່ງເຮັດໃຫ້ເພີ່ມອາລົມວູບວາບຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ 

"ຊະ ຊິເຮັດຫຍັງນິ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍສຽງສັ່ນໆ ຫົວໃຈເຈົ້າກຳຂອງຂ້ອຍກໍ່ເຕັ້ນແຮງຂຶ້ນຈົນດັງ ຕຶກຕັກໆ

"ຍັງຖາມອີກເນາະ..." ​ມັນບອກສຽງຄ່ອຍໆ ທີ່ເຮັດໃຫ້ໄດ້ຍິນພຽງແຕ່ສອງຄົນ

"ຖ້າເປັນແບບນັ້ນນະ ຂ້ອຍວ່າຢ່າດີກວ່າ" ຂ້ອຍບອກພ້ອມກັບບືນຫນ້າຫນີ...  ໃນເມື່ອມັນເປັນເລື່ອງທີ່ຍັງບໍ່ທັນພ້ອມເທື່ອ... ໂດຍສະເພາະກັບອາເລັກ

"ບໍ່ມີທາງດອກ... " ມັນເອີ່ຍພ້ອມກັບຈັບຫນ້າຂ້ອຍໃຫ້ປິ່ນໃສ່ຫນ້າມັນ "ນ້ອງຊາຍຂ້ອຍມັນຕື່ນລະ... ຍ້ອນເຈົ້າຫັ້ນແລະປຸກມັນນະ...​ ເຈົ້າຄວນຈະເປັນຮັບຜິດຊອບ"

"ແຕ່ມື້ນີ້ຂ້ອຍເມື່ອຍນະ..." ຂ້ອຍທັງບ່າຍບຽງ ທັງພະຍາຍາມດັນມັນອອກ ແຕ່ມີຫວາຊິສູ້ແຮງມີຄວາຍຄືມັນໄດ້

"ເອົາໂລດນະ!! ເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍພ້ອມແລ້ວ... ອີກຢ່າງ ສັນຍາຈະບໍ່ຮຸນແຮງ"

ສິ້ນສຸດປະໂຫຍກອັນອ່ອນວອນ ມັນກໍ່ໃຊ້ຮິມປາກອັນຮ້ອນແຮງຈູບຂ້ອຍທັນທີ ຈາກທີ່ພະຍະຍາມຈະຂັດຂືນ ກັບກາຍເປັນວ່າສອງແຂນຂ້ອຍໄປກອດຄໍມັນໄວ້ແລ້ວ .... ແຕ່ ດຽວກ່ອນເຮົາບໍ່ແມ່ນຄົນໃຈງ່າຍແບບນັ້ນຈັກຫນ້ອຍ (ບໍ່ງ່າຍວ່າຊັ້ນ: ຜູ້ຂຽນ)

“ພະ ພໍກ່ອນ” ຂ້ອຍທ້ວງ ແຕ່ມັນຄືຊິບໍ່ເຂົ້າຫູມັນເລີຍ ແຖມຍັງປ່ຽນມາກັດຄໍຂ້ອຍຄ່ອຍໆອີກ

ອ໊າກ! ຄໍກູມັນແດງເປັນຈ້ຳໆຫມົດແລ້ວນິ

“ຢ່າຂັດແມ໊ະ” ມັນເວົ້າເບົາໆ ສ່ວນມືມັນກໍ່ເລື່ອນມາແກ້ກະດຸມເສື້ອຂ້ອຍເລື່ອຍໆ

ພະຍາຍາມດິ້ນອີກຄັ້ງ ແຕ່ກໍ່ບໍ່ມີທາງສູ້ມັນໄດ້ເລີຍ ຮຶໆ ເສື້ອຂ້ອຍຖືກໂຍນອອກໄປຕົກຢູ່ຂ້າງໆຕຽງແລ້ວ

“ເປັນຂອງຂ້ອຍໄດ້ບໍ່” ຖາມດ້ວຍສາຍຕາທີ່ເລິກເຊິ່ງ

ກູບໍ່ເຫລືອແລ້ວ ສະຕິມັນຕະເຫລີດເປີດເປິ່ງຈົນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຍອມລາວແທ້ໆ

"ອະ ອື້ມ... ຕະ ແຕ່ຢ່າຮຸນແຮງໃດ໋"

"ໂດຍ ຂ້ອຍສັນຍາ"

 

…………………ຕັດອອກເພື່ອຄວາມປອດໄພ ຊຳນີ້ກະແຮງພໍແລ້ວ​.........................

 

ຂ້ອຍຕື່ນມາອີກເທື່ອຫນຶ່ງພໍດີເກືອບຈະທ່ຽງ ປົກກະຕິຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຕື່ນສວາຍຂະຫນາດນີ້ ແຕ່ເປັນຍ້ອນບັກອາເລັກຫັ້ນແລະ ຈັກວ່າໄປແດກຢາເພີ່ມຄວາມແຮງມາແຕ່ທາງໃດ...​ ເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບຊິເນັ່ງໂຕບໍ່ໄດ້ ປານນັ້ນສັນຍາວ່າຊິບໍ່ຮຸນແຮງ ແຕ່ສະພາບຂອງຂ້ອຍຕອນນີ້ ພໍແຕ່ເນັ່ງແຂນບາດດຽວກະເຈັບຈົນຮອດໄສ້ຕິ່ງລະ ເຮ້ຍ ເອີ້ຍ!!

 

ເຊິ່ງຄົນທີ່ກໍ່ເລື່ອງ ກໍ່ຍັງນອນຫລັບຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍນິລະ ມືຂອງລາວຍັງກອດກ່າຍພາດລຳໂຕຂ້ອຍໄວ້ ວ່າຊິລຸກໄປອາບນ້ຳ ແຕ່ສະພາບມັນບໍ່ເອື້ອຍອຳນວຍ ຂ້ອຍເລີຍມີປັນຍາເຮັດໄດ້ແຕ່ສັ່ນແຂນມັນຄ່ອຍໆ ເພື່ອຫວັງວ່າມັນຈະມືນຕາຂຶ້ນມາ ແຕ່ອາເລັກມັນບໍ່ເນັງຕີງຫຍັງເລີຍ

 

“ອາເລັກ ອາເລັກ ບັກອາເລັກ!!!” ຂ້ອຍແຫກປາກໃສ່ລາວຫລາຍຮອບ ກວ່າມັນຊິແຫກຂີ້ຕາຂຶ້ນມາ ເອົາຈົນຄໍຂ້ອຍເກືອບຊິພັງ

“ແມ່ນ ຫຍາງ” ຂານຕອບດ້ວຍອາການສະລຶມສະຫລື

“ຕື່ນໄດ້ແລ້ວ ລະໄປອາບນ້ຳ ມັນຊິທ່ຽງລະນິ” ຂ້ອຍເວົ້າ ກ່ອນທີ່ມັນຈະເອົາຜ້າຫົ່ມໄປປົກຫົວ

“ຂໍນອນອີກຫນ້ອຍໄດ້ບໍ່ ….”

“ບໍ່ໄດ້ ລຸກ ລຸກດຽວນິ້”

ຂ້ອຍໃຊ້ຝາມືນ້ອຍໆຟາກມັນໄປຫລາຍຄັ້ງ ຈົນອີກຝ່າຍທົນບໍ່ໄຫວ ເປີດຜ້າຫົ່ມອອກມາແລ້ວແນມເບິ່ງຂ້ອຍດ້ວຍສາຍຕາຊະລຶມຊະລື ຜົມຫຍຸ້ງໆ ໂຫ໊ ເຊັກຊີ້ ເວີ້ຍ

“ເອີ້ໆ ຕື່ນດຽວນິແລະ ຈັກວ່າຊິຟ້າວໄປໃສເກາະ” ເວົ້າພ້ອມກັບດຶງຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ປັດຕິເສດຫຍັງ ໃນເມື່ອໂຕເອງກະລຸກໄປໃສບໍ່ໄດ້ຢູ່

"ກະມັນສວາຍແລ້ວນິ...​ ມື້ນິຂ້ອຍຕ້ອງໄປເປີດຮ້ານອີກ"

"ຫຶ ສະພາບແບບນີ້ນິ ຊິໄປເປີດຮ້ານ" ມັນຖາມ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງແນມໄປເບິ່ງຮອຍແດງໆຈາກກິດຈະກຳມຶ້ຄືນນິ ແລະທີ່ສຳຄັນຂ້ອຍບໍ່ມີປັນຍາລຸກຂຶ້ນຈາກຕຽງໄດ້ແນ່ນອນ

"ຫຶ ກະເປັນຍ້ອນເຈົ້າຫັ້ນແລະ....​ ຂ້ອຍເລີຍມີສະພາບແບບນີ້ນະ ປານນັ້ນວ່າຊິບໍ່ຮຸນແຮງ... ເບິ່ງແມະຂ້ອຍຈົນປວດຫມົດທັງໂຕກະແບບນີ້ແລະ" ບອກອອກໄປດ້ວຍສຽງທີ່ນ້ອຍໃຈ

"ໂອໆ ຂໍໂທດໆ...... ຄັ້ງທຳອິດກະເປັນແບບນີ້ແລະ"

"ຮະ ຮູ້ໄດ້ແນວໃດ" ຖາມອີກຝ່າຍທັນທີ....

"ກະຮູ້ແລະເນາະ ແນວແຫນ້ນຂະຫນາດນັ້ນ ອິໆໆ...."

"..............."

"ເອີ້ລະຕອນນີ້ນະ ເຈົ້າກະໄດ້ທັງໂຕທັງຫົວໃຈຂອງໄປລະ... ຫ້າມຖິ້ມຂ້ອຍໄປເດັດຂາດ ເຂົ້າໃຈບໍ່" ມັນສັ່ງປານເປັນພະຍາ

"ຂ້ອຍຕ່າງຫາກທີ່ມີຈະເປັນຄົນເວົ້າເລື່ອງນັ້ນນະ ບໍ່ແມ່ນເຈົ້າຈັກຫນ້ອຍ"

"ໂອເຄ ກະໄດ້ໆ ບາງເທື່ອອາດເປັນຍ້ອນວ່າ ຂ້ອຍແມ່ນຜົວ ສ່ວນເຈົ້າແມ່ນເມຍ"

"ເພ໊ຍ" ຂ້ອຍຟາດແຂນມັນທັນທີ...  ເປັນບ້າຫວາ ຫ໊ະ!! ຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນເມຍເຈົ້າຈັກຫນ້ອຍ

"ຫຶ ເວົ້າປານບໍ່ຈື່ເລື່ອງມື້ຄືນນິ ຫລືຢາກໃຫ້ຂ້ອຍທົບທວນອີກ"

"ຢ່າ" ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມ ແຕ່ມັນບໍ່ສົນ ແຖມຍັງເລື່ອນຫນ້າເຂົ້າມາໃກ້ໆຫນ້າຂ້ອຍອີກ

 "ກຣີ້ດ!!" ນັ້ນບໍ່ແມ່ນສຽງຂອງຂ້ອຍ... ​ແຕ່ວ່າມັນເປັນສຽງຂອງນ້ອງສາວທີ່ດັງຂຶ້ນຢູ່ຂ້າງໆຫ້ອງ​

"ກະ ເກີດຫຍັງຂຶ້ນ" ຂ້ອຍຖາມອາເລັກແບບອັດຕະໂນມັດ...​ ເຊິ່ງມັນກໍ່ໄດ້ແຕ່ແກວ່ງຫົວ ແລະຍັງງົງກັບສຽງຮ້ອງຂອງນ້ອງສາວຂ້ອຍຢູ່

"ຂ້ອຍກະບໍ່ຮູ້ ໄປເບິ່ງເບາະວ່າເກີດຫຍັງຂຶ້ນ...." ອາເລັກອອກຄຳເຫັນ

"ອື້ມ... ​ແຕ່ວ່າກ່ອນຊິໄປ ໃສ່ເຄື່ອງໃຫ້ຂ້ອຍແດ່ໄດ້ບໍ່ ຂ້ອຍບໍ່ມີແຮງ"

.

.

ນ້າ Part

 

ແສງແດດຍາມແດດອ່ອນໆຂອງຍາມເຊົ້າລອດຜ່ານຜ້າກັ້ງກະທົບໃສ່ດວງຕາທັງສອງ ສົ່ງຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງກະພິບຕາຖີ່ໆແລ້ວມືນຂຶ້ນມາ ຫລັງຈາກນັ້ນພ້ອມກັບສັງເກດໄປທົ່ວບໍລິເວນຂອງຫ້ອງ ເມື່ອສຳຫລວດໂຕເອງດີໆ ຂ້ອຍກໍ່ກຳລັງຢູ່ໃນສະພາບທີ່ປາດສະຈາກເສື້ອຜ້າ ລວມທັງເຫັນຊາຍຫນຸ່ມຄົນຫນຶ່ງກຳລັງພິກກາຍປິນຫນ້າມາຫາຂ້ອຍ ດ້ວຍສະພາບທີ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງຈາກຂ້ອຍ

"ກຣີ້ດ!!" ສຽງທີ່ດັງເທົ່າລຳໂພງສິບຫນ່ວຍຂອງຂ້ອຍລະເບີດຂຶ້ນ... ຈາກນັ້ນບັກເອກມັນກໍ່ສະຫລືມສະຫລືຕື່ນຂຶ້ນມາ

"ເຮີ້ຍ ເພິ່ນ....​" ມັນກໍ່ຕົກໃຈບໍ່ຫນ້ອຍທີ່ເຫັນຂ້ອຍກັບມັນຢູ່ຕຽງດຽວກັນໂດຍທີ່ແຕ່ລະຄົນບໍ່ມີຫຍັງປົກປິດໄວ້ ນອກຈາກຜ້າຫົ່ມຄົນລະຜືນ

"ເພິ່ນມານອນບ່ອນນີ້ໄດ້ແນວໃດ ອອກໄປດຽວນີ້!!" ເມື່ອຫຍັງໄດ້ທີ່ສາມາດຈະເປັນອາວຸດ ຂ້ອຍກໍ່ທັງດຶກທັງຟາກໃສ່ມັນເພື່ອລະບາຍອາລົມໂມໂຫ ຈົນຊິຂ້າຄົນໃຫ້ຕາຍໄດ້!!

"ຢຸດ!! ເຂົາບອກໃຫ້ຢຸດ" ມັນເອີ່ຍຫ້າມ ແຕ່ມີຫວາວ່າຂ້ອຍຊິຍອມ ຍັງຟາດມັນຢູ່ແບບນັ້ນ ຈົນກະທັ້ງມັນລວບລວມມືຂອງຂ້ອຍໄວ້ໄດ້

"ເຂົາຄວນຈະຖາມເພິ່ນຕ່າງຫາກເພິ່ນມານອນນີ້ໄດ້ແນວໃດ ມື້ຄືນພວກຫມູ່ເພິ່ນຫ້າມໄປຫ້ອງອື່ນ ສ່ວນເຂົາຍັງຈື່ໄດ້ວ່າພວກອ້າຍເພິ່ນພາເຂົ້າມາຫ້ອງນີ້" ເອກພະຍາຍາມອະທິບາຍເລື່ອງຕ່າງໆ ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ມີອາລົມຈະຟັງມັນເສວະນາອີ່ຫຍັງທັງນັ້ນ

"ຫຶ ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າ ເຂົາບໍ່ຢາກຟັງ ແລ້ວອອກໄປດຽວນີ້ ອອກໄປ!!" ຂ້ອຍຊີ້ນິ້ວໄປທີ່ປະຕູແຕ່ວ່າ

"ແອ໊ດ" ສຽງປະຕູໄຂຂຶ້ນກ່ອນ ໂດຍທີ່ມີອາເລັກກຳລັງອຸ້ມອ້າຍຂ້ອຍ ຈາກນັ້ນກໍ່ວາງລາວລົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຫ້ອງ

"ເຮີ້ຍ/ເຮີ້ຍ"

"ນ້າ ເອກ ເປັນຫຍັງພວກນ້ອງຄືຢູ່ຫ້ອງດຽວກັນ ແລ້ວພວກນ້ອງ"

“........................” ອ້າຍຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມແລ້ວຊີ້ນີ້ມາໃສ່ພວກຂ້ອຍທີ່ມີສະພາບເປືອຍບໍ່ຕ່າງກັນ

"ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ ບໍ່ຮູ້ວ່າມັນເກີດເລື່ອງແບບນີ້ໄດ້ແນວໃດ" ເອກພະຍາຍາມອະທິບາຍເລື່ອງທຸກຢ່າງ...​

ແຕ່ຄຳເວົ້າຂອງມັນແຕ່ລະຄຳມັນຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫນ້າແດງກ່ຳຂຶ້ນດ້ວຍຄວາມເຫລືອໃຈ ແລ້ວກໍ່ແນມໄປເບິ່ງຫນ້າມັນດ້ວຍສາຍຕາທີ່ສຸດແສນຈະລັງກຽດ

"ນ້າລອງອະທິບາຍໃຫ້ອ້າຍຟັງເບິ່ງ ອ້າຍຂ້ອຍຫັນມາຖາມຂ້ອຍອີກຄັ້ງ"

"ຮຶກ ຮືໆໆ" ແຕ່ລາວພັດໄດ້ນ້ຳຕາຂອງຂ້ອຍແທນຄຳຕອບ

"ນ້າ....... ເອກຄາງຊື່ຂ້ອຍຄ່ອຍໆ"

"ເອີ່.... ເອື້ອຍນ້າ ຂ້ອຍວ່າ ໃຈເຢັນໆກ່ອນ" ອາເລັກພະຍາຍາມເວົ້າຍົວະໃຫ້ຂ້ອຍເຊົາລົງ ຮຶກ ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ມີອາລົມຫຍັງທັງນັ້ນ

"ອ້າຍເລ້ ພານ້ອງກັບບ້ານ"

"ເອີ່ ດະ ໄດ້ ດຽວອ້າຍຊິພາກັບ" (ໄດ້ຂ່າວວ່າໂຕເອງຍັງເອົາໂຕບໍ່ລອດລະ: ຜູ້ຂຽນ)

"ບໍ່ໄດ້" ແຕ່ເອກຮ້ອງທ້ວງຂຶ້ນກ່ອນຈະຖາມດ້ວຍນ້ຳສຽງແຂງໆ "ເພິ່ນຕ້ອງບອກເຂົາກ່ອນວ່າເຮົາມາຢູ່ຫ້ອງນີ້ໄດ້ແນວໃດ!!"

"ເອີ່.... ເລື່ອງທີ່ອ້າຍມາຢູ່ນິ້ໄດ້ຍ້ອນເຮົາກັບແຟນເຮົາພາອ້າຍຂຶ້ນມາເອງ..... ແຕ່ນ້ອງບໍ່ຮູ້ໃດ໋ວ່າ ເອີ່... ມີເອື້ອຍນ້າຢູ່ນຳ"

ຫລັງຈາກທີ່ອາເລັກໄດ້ອະທິບາຍ ມັນຍິ່ງເຮັດໃຫ້ສະຖານະການແຮງຄຽດຂຶ້ນກວ່າເກົາ... ຮຶກ ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຢູ່ນີ້ແລ້ວ ບໍ່ຢາກຢູ່ຫາຍໃຈກັບຄົນທີ່ຂ້ອຍຊັງຈົນເຂົ້າກະດູກດຳອີກແລ້ວ

"ຮຶກ.... ອ້າຍເລ້ ພານ້ອງກັບບ້ານເຖ໊າະ ຂ້ອຍບອກຜູ້ເປັນອ້າຍອີກຄັ້ງທີ່ ແຕ່ເອກພັດຢື່ນມືໃຫຍ່ມາຈັບແຂນຂ້ອຍໄວ້ກ່ອນ

"ດຽວຊິໄປໃສ...... ເຂົາຫຍັງບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຍັງກັບເພິ່ນເລີຍ!!"

ສາຍຕາຂອງເອກທີ່ແນມມາ ມັນເຕັມໄປດ້ວຍຫລາກຫລາຍຄຳຖາມ ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ມີອາລົມຈະຕອບຍັງອີກ

"ປ່ອຍ ຮຶກ ຢ່າເອົາມືເປັນຕາຂີ້ດຽດຂອງມັນຈັບແຂນເຂົາ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ ຈາກນັ້ນກໍ່ຟິດມືມັນອອກແຮງໆ "ແລ້ວບໍ່ຕ້ອງມາຖາມເລື່ອງບໍ່ມີສາລະແບບນີ້ອີກ ເຂົາບໍ່ຢາກຟັງ!!"

"ຂະ ເຂົາຂໍໂທດ........ ເຂົາບໍ່ຮູ້ວ່າເລື່ອງມັນເປັນແນວໃດ...... ສ່ວນເລື່ອງນີ້ຈັງໃດເຂົາກະຊິຮັບຜິດຊອ_"

"ບໍ່ຕ້ອງ ....​ ຂ້ອຍຕັດບົດມັນທັນທີ ເຂົາບໍ່ຕ້ອງການຄວາມຮັບຜິດຊອບຈາກເພິ່ນ... ເພິ່ນມັນຊົ່ວ ຮຶກ ຂະຫນາດເຮັດອີ່ຫຍັງລົງໄປ ເພິ່ນຍັງຈືຫຍັງບໍ່ໄດ້ເລີຍ ຮຶກ ຄົນແບບນີ້ນິ!! ເຂົາຊິເອົາມາຮັບຜິດຊອບຊີວິດເຂົາທັງຊີວິດ!! ຮືໆໆ"

"..............................."

"ເລື່ອງທັງຫມົດ ຄືຖືວ່າເຮັດທານໃຫ້ກັບມາໂຕຫນຶ່ງກະເລີຍກັນ ຮຶກ ອ້າຍເລ້ນ້ອງຢາກກັບບ້ານ"

ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ລຸກອອກຈາກຕຽງທັນທີ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຫາບາງສິ່ງບາງຢ່າງມາປົກພຽງສ່ວນສຳຄັນໄວ້......

ຮຶກ ຂ້ອຍເຈັບ.... ເຈັບຈົນຊິຂາດໃຈຕາຍຢູ່ແລ້ວ ຮືໆໆ

.

.

.

ດຣາມາຫລາຍເຕີບຕອນນີ້

ລະຕໍ່ໄປເອກຊິຈັດການຈັງໃດເນາະ

ຕອນນີ້ມີແຕ່ຄົນເສຍຫາຍຮາໆໆ

ຈັງໃດກະເມັ້ນແດ່ເດີ້ ອິໆໆ

 

 

 

 

 

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 21, 2012 | ມີ 7 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີ

ຜິດຫ້ອງ

ນ້າ Part

ສິບຫາຍແລ້ວກູ!! ເຮ້ຍແມ໊ງແກ້ວເບຍມັນຄືປິນມາຖືກຂ້ອຍວະ....

"ຫຶໆ" ອີ່ສຸວັນນີຫົວຄາງໃນລຳຄໍແບບມີເລດໃນ ເຫມືອນມັນຈະມີເລື່ອງຮ້າຍໆເກີດຂຶ້ນນຳຂ້ອຍໃນໄວໆນີ້ແນ່ນອນ "ດຽວຂ້າພະເຈົ້າຊິຂໍອາສາຖາມມັນເອງ ມື້ນີ້ກູຊິເຫັນມັນແດກເບຍສອງແກ້ວແທ້ໆບາດນິ"

"ຢຸດເລີຍມຶງ" ຂ້ອຍຢົກມືຂຶ້ນຫ້າມມັນ.... "ມື້ກີ້ມຶງຖາມແລ້ວ... ສະນັ້ນມຶງບໍ່ມີສິດ" ຂ້ອຍບອກດ້ວຍສຽງທີ່ເດັດຂາດ

"ຊັນກູຊິເປັນຄົນຖາມມຶງເອງ...." ອີ່ຈຽບຄູ່ກັດມັນ ສະເຫນີຫນ້າຂຶ້ນ.... ຫາເລື່ອງກັດຫມູ່ໂຕເອງນິ ພາກັນເຫັນດີຂະຫນາດ

"ເອີ້ໆ ຖາມມາທະແມ່" ຂ້ອຍບອກໄປປັດໆ

ອະ ແຮ້ມໆ!! ແລ້ວຄຳຖາມຂອງຂ້ອຍກໍ່ຄື... ຈົ່ງໃຫ້ນາງສາວອາລິນ້າບອກເຖິງເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງ ຍ່ານາງຈຶ່ງເປັນຄົນເຂົ້າໄປຫາເອກລວມທັງປ່ຽນແປງຕົນເອງໃຫ້ງາມຂຶ້ນ... ທັງທີ່ລາວເປັນແຟນໃຫມ່ຂອງແຟນເກົ່າຂອງໂຕເອງ..... ຕອບມາດຽວນີ້!!"

ເວນແລ້ວບາດນິ... ອີ່ຈຽບມັນຫາເຫົາໃສ່ຫົວຂ້ອຍແທ້ໆ... ແມ໊ງຄຳຖາມມັນ ໂຄດແຮງຂະຫນາດ... ເອົາຈົນຄົນທີ່ຖືກຖາມຄືຂ້ອຍ ບໍ່ກ້າທີ່ຈະເອີ່ຍອອກໄປແມ້ນແຕ່ພະຍາງດຽວ...​ ໃນເມື່ອແຕ່ລະຄົນຕ່າງກໍ່ຕັ້ງຫນ້າຕັ້ງຕາລໍຖ້າ ເພື່ອໃຫ້ຂ້ອຍອະທິບາຍຄວາມຈິງອອກໄປ ໂດຍສະເພາະຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍ....

"ມຶງງຽບແບບນີ້ ແປວ່າມຶງຊິບໍ່ຢາກຄວາມຈິງເລີຍແມ່ນບໍ່"

ອີ່ຈຽບມັນເລັ່ງຄຳຖາມຂອງມັນອີກຄັ້ງ... ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກກົດດັນຫລາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ... ຖ້າສົມມຸດຂ້ອຍບອກຄວາມຈິງທັງຫມົດອອກໄປ... ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ກຳລັງດຳເນີນມາມັນພັງພິນາດແນ່ນອນ... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຫລີກລ້ຽງທີ່ຈະຕອບແລ້ວກໍ່ເລືອກທີ່ຈະເຮັດຜິດກະຕິກາແທນ

"ເອີ້!!" ຂ້ອຍບອກອອກໄປໃນທີ່ສຸດ....

ສາຍຕາຂອງເອງກຳລັງເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍດ້ວຍຫລາກຫລາຍອາລົມ ຂ້ອຍຮູ້ວ່າມັນຢາກຟັງຄຳຕອບຈາກປາກຂ້ອຍສຸດໆ.... ​ແຕ່ຂ້ອຍບອກມັນບໍ່ໄດ້.. ບອກບໍ່ໄດ້ແທ້ໆ

"ຊັ້ນ ອີ່ສຸວັນນີ... ເອົາເບຍໃຫ້ມັນເລີຍ" ອີ່ຈຽບຫັນຫນ້າໄປສັ່ງ...

ຈາກນັ້ນມືບວມໆຂອງອີ່ສຸວັນນີກໍ່ຮີບເຈົ້າເອົາແກ້ວເບຍຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ໄຂໄວ້ແລ້ວມາໃຫ້ຂ້ອຍ......

"ເອົາເລີຍມຶງ" ອີ່ຈຽບຍົວະ ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຍົກຂຶ້ນເພື່ອທີ່ຈະດື່ມ ແຕ່ຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍພັດທ້ວງຂຶ້ນກ່ອນ

"ດຽວ!!....... ເຂົາຊິກິນຊ່ວຍເພິ່ນແກ້ວຫນຶ່ງ" ບໍ່ເວົ້າລ້າ ມືໃຫຍ່ຫນາດ້ານທີ່ບໍ່ມີບາດແຜຂອງມັນ ຮີບຍາດເອົາແກ້ວເບຍຂ້ອຍໄປ... ຈາກນັ້ນກໍ່ຍົກຂຶ້ນແລ້ວເທໃສ່ປາກໂຕເອງທັນທີ

     ແຕ່ພາຍໃນຊາຍຕາທີ່ເລິກເຊັ່ງຂອງເອກ... ມັນບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຢາກຊ່ວຍຂ້ອຍດອກ... ແຕ່ມັນຢາກດື່ມ ເພື່ອເປັນການລະບາຍອາລົມຂອງໂຕເອງຕ່າງຫາກ....​ ລະຕໍ່ໄປກໍ່ແມ່ນພ້ຽນຂອງຂ້ອຍ

     "ອຶ໊ກໆ.... ຂ້ອຍເທເບຍເຂົ້າປາກແບບທີ່ມັນເຮັດຄືມື້ກີ້... ຖ້າສົມມຸດການດື່ມເບຍເປັນການລະບາຍອາລົມຄືເອກເຮັດ... ມັນກະແມ່ນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດ,,, ໃນເມື່ອມັນສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາລືມເລື່ອງທີ່ເກັບໄວ້ໃນໃຈໄດ້ ໃນເວລາສັ້ນໆ

     "ປັ໊ກ!!" ຂ້ອຍວາງແກ້ວເບຍລົງກະທົບໃສ່ໂຕະແຮງພໍສົມຄວນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຟອດທີຫລົງເຫລືອກະເດັ້ນຂຶ້ນມາ..... ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ເຊັດປາກໂຕເອງໃຫ້ແຫ້ງ

     "ເກັ່ງເວີ້ຍອີ່ນິ...​" ອີ່ເຜິ້ງເວົ້າຂຶ້ນ.... ຫຶ ແຕ່ສະຕິກູມັນເລີ່ມຈະໄປແລ້ວນິ

"ເອີ້.... ຕໍ່ໄປແມ່ນກູເປັນຄົນຫມຸນຕົວະ!!"

"ເອີ້!! ຕອບຂຶ້ນພ້ອມກັນຫລາຍໆຄົນ..."

"ດີ.... ສຸດຄວາມ..." ຂ້ອຍກໍ່ພະຍາຍາມຮວບຮວມແຮງທີ່ມີຫມຸນແກ້ວເບຍຫລັງຈາກນັ້ນ... ສາຍຕາທີ່ເລື່ອນລາງຂອງຂ້ອຍກໍ່ຊັກສາຍຕາຫລຽວໄປເບິ່ງສິ່ງທີ່ເຄື່ອນໄຫວຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ.. ບາດແລ້ວ ແກ້ວເບຍດັ່ງກ່າວກໍ່ຫລຸດຜ່ອນລົງເລື້ອຍໆ ຈົນກະທັ້ງມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍອີກ...

ເຮ້ຍ ແມ໊ງ ໂງ່ຂະຫນາດ ຫາເລື່ອງໃສ່ໂຕເອງແທ້ໆ

"ເລີດເນາະມຶງ..."​ ອີ່ກະເທີຍຟາຍມັນທ້ວງ "ປິ່ນຖືກຕົນເອງອີກ... ວ່າແຕ່ແມ່ນໃຜຊິຖາມມັນຕໍ່ຫັ້ນ"

"ເຂົາເອງ... ເອກເປັນຜູ້ເອີ່ຍຂຶ້ນ.... ເຂົາຢາກໃຫ້ເພິ່ນຕອບຄຳຖາມມື້ກີ້ນິ... ລວມທັງຕອນນີ້ ເຂົາຢາກໃຫ້ເພິ່ນຕອບອີກວ່າ ເພິ່ນຮັກເຂົາຄືເຂົາຮັກເພິ່ນ"

ມັນມັດມືຊົກຂ້ອຍລ້າໆ.. ຫຶ ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງບອກມັນໄປດອກ.... ແຮງມັນຢາກຮູ້ ຂ້ອຍກໍ່ຍິ່ງບໍ່ມີທາງບອກມັນເດັດຂາດ

"ເຂົາບໍ່ຕອບ..... ເອົາເບຍມາແມ່" ຂ້ອຍສັ່ງຢ່າງຫົວເສຍ ເຊິ່ງບໍ່ມີໃຜຄິດຈະຫ້າມຂ້ອຍເລີຍ... ດີເນາະ ເລື່ອງເຮັດໃສ່ຂ້ອຍນິ ໂຄດສາມັກຄີກັນຂະຫນາດ

"ນ້າເພິ່ນໃສໄຫວຫວາ" ເອກຖາມດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເປັນຫ່ວງ... ແຕ່ຊຳນີ້ສຳຫລັບຂ້ອຍ ຫຶ ສະບາຍ

"ໄຫວ!!..." ຫັນຫນ້າໄປບອກມັນ ຖ້າໃຫ້ເຂົາເລືອກກິນເບຍກັບຕອບຄຳຖາມ ເຂົາຂໍເລືອກຂໍ້ທຳອິດດີກວ່າ

ຈາກນັ້ນ ແກ້ວເບຍຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ວາງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍກໍ່ຖືກຍົກຂຶ້ນທັນທີ ແລ້ວກໍ່ເທມັນເຂົ້າປາກຂ້ອຍອີກຄັ້ງ

ອຶ໊ກໆ ສຽງເບຍກະທົບໃສ່ລຳຄໍຂອງຂ້ອຍຢ່າງລຽນຕິດ... ບາດແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຈັບເອົາແກ້ວທີ່ສາມໂຕ່ງໃສ່ປາກຂ້ອຍຕໍ່

"ປັ໊ກ"

ຂ້ອຍວາງແກ້ວເບຍລົງດ້ວຍອາການສະຫລຶມສະຫລື.....

ຂ້ອຍເລີ່ມເຫັນອີ່ຈຽບມີສອງຫົວ ສ່ວນຫນ້າອີ່ສຸວັນນີກະເທີຍຟາຍພັດຫນ້າບ້ຽວ ເຮ້ຍ ແມ໊ງ ຫນ້າພວກມັນ ຮ້າຍກ່ອນມະນຸດຕ່າງດາວກັບສັດປະຫລາດນິ

     ທັນວາ Part

ຫລາຍນາທີຜ່ານໄປ

ສະພາບຂອງນ້ອງສາວຂ້ອຍຕອນນີ້... ຍິ່ງກວ່າຄົນຫາກໍ່ຜ່ານສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ່ສາມມາ... ເຮີ່ຍ... ກະຍ້ອນວ່າຊັດເບຍເຂົ້າໄປສາມແກ້ວຊ້ອນ ແຖມຍັງນຶ່ງກິນຕໍ່ໂດຍທີ່ບໍ່ມີໃຜຄິດທີ່ຈະຫ້າມ ຈົນຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງຢຸບເກມລົງ ເມື່ອເຫັນສະຖານະການມັນຮ້າຍລົງກ່ອນເກົ່າ

"ນ້າ ພໍແລ້ວ"

"ບໍ່ ນ້າ ບໍ່ ຊາວ... ແລ້ວ ເປນ ຫຍາງ ຄື ບໍ່ ເຫລ້ນ ເກມ ຕໍ່ ວະ!!" ຈຳເປັນຕ້ອງພະຍາຍາມແກະຫລາຍຄັ້ງຈຶ່ງເຂົ້າໃຈ

"ເປັນຍ້ອນມຶງຫັ້ນແລະ!!...." ຈຽບກັບສຸວັນນີເວົ້າຂຶ້ນພ້ອມກັນ

"ກູ ບໍ່ ໂສນ ເວີ້ຍ..." ນ້າລຸກຂຶ້ນຊີ້ຫນ້າຮ້າຍ ບໍ່ສົນຫົວດຳຫົວດອນເລີຍ "ກູ ຊີ ເຫລ້ນ ອຶກ ສູ ຊີ ໄດ້ ຖາມ ກູ ອີກ ແລະ ກູ ຊີໄດ້ ແດກ ອຶກ ບະ

"ຟືບ!!

"ນ້າ/ອີ່ນ້າ..." ສຽງອຸທານດັງຂຶ້ນພ້ອມກັບຮ່າງກາຍຂອງນ້ອງຂ້ອຍຊຸດໂຕລົງ ແຕ່ດີທີ່ເອກຮັບໄວ້ທັນ

"ໄປ ລະນ້ອງກູ ເຮີ່ຍ ຈຽບ ເຜິ້ງ ບົວ ພານ້ອງເຈ້ຂຶ້ນໄປນອນແດ່" ຂ້ອຍຮ້ອງສັ່ງທັງສາມ

ພໍດີຂ້ອຍບໍ່ໃຫ້ຜູ້ຊາຍຊ່ວຍຍ້ອນມັນບໍ່ຄ່ອຍເຫມາະສົມປານໃດ ທີ່ຈະລາກຜູ້ຍິງເຂົ້າຫ້ອງ

"ໂດຍ/ໂດຍ/ໂດຍ"

"ເອົາໄປນອນຢູ່ຫ້ອງນອນເບື້ອງຊ້າຍເດີ້"

ນ້ຳເຜິ້ງ Part

     ສາມສາວພາວເວີ້ປອບເກີໃນ pat ຂອງຂ້ອຍ ບົວ ແລະອີ່ຈຽບ ທີ່ຫາກໍ່ໄດ້ຮັບຫນ້າທີ່ຈາກເຈ້ທັນວາ ເພື່ອແບກຮ່າງກາຍທີ່ຫມົດສະຕິຂອງອີ່ນ້າ ດ້ວຍສະພາບທີ່ຮ້າຍກ່ອນແກ່ຊ້າງຂຶ້ນພູ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຫາມແຂນເບື້ອງຊ້າຍ ບົວຫາມແຂນເບື້ອງຂວາ ແລະອີ່ຈຽບຫາມຕີນອີາຂອງນີ້ນ້າໄວ້ (ພໍດີຫນ້າທີ່ເຫມາະກັບອີ່ຈຽບ) ບໍ່ຄິດເລີຍເຫັນໂຕນ້ອຍໆແບບນີ້ ຊິຫນັກປານຄວາຍ

     ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ພວກຂ້ອຍກໍ່ມາຮອດຢູ່ຫ້ອງນອນເບື້ອງຊ້າຍ... ພໍດີຊັ້ນເທິງມີສາມຫ້ອງນອນ ຫ້ອງນອນຟາກຊ້າຍຫນຶ່ງຫ້ອງ ແລະຫ້ອງນອນຟາກຂວາສອງຫ້ອງ

     "ເຮ້ຍ ເອີ້ຍ!! ຊົ່ວຊິພາມັນຂຶ້ນມາໄດ້ ປວດແຂນຫມົດ ໂອຍ!!" ອີ່ຈຽບຮ້ອງຄ້າງດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງໃຊ້ມືເບື້ອງຫນຶ່ງຕົນເອງໄປໄຂປະຕູ

     "ກຶກໆ ກຶກໆ" ແຕ່ຫ້ອງມັນໄຂບໍ່ອອກ..

     "ສົງໄສຫ້ອງມັນຄືຊິລ໋ອກ" ບົວອອກຄຳເຫັນ

     "ແມ່ນຕິເບ໊າະ... ຊັນເຮົາພາມັນໄປຫ້ອງຂ້າງໆຂ້ອຍເຈ້ທັນວ່າກ່ອນຊັນ" ຂ້ອຍເນາະນຳ

     "ເອີ້ໆ ຮີບໄປເຖ໊າະມຶງ ກູປວດແຂນແລ້ວນິ"

ສຸດຄວາມ ພວກຂ້ອຍກໍ່ຫອບສັງຂານທີ່ຫມົດສະຕິຂອງອີ່ນ້າໄປທີ່ຫ້ອງທັນທີ ແລ້ວກໍ່ໄຂປະຕູເຂົ້າໄປທາງໃນ ພໍດີຫ້ອງມັນບໍ່ໄດ້ລ໋ອກ ຈາກນັ້ນກໍ່ເປີດໄຟຂຶ້ນແຕ່ວ່າ

"ເຮ້ຍເອີ້ຍ ດອກໄຟເພ" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະອຸທານຢ່າເຫລືອອົດ ເຮືອນຂອງເຈ້ມັນເປັນຫຍັງເກາະວະ!! "ຈຽບມຶງເປີດໂທລະສັບແຍ່ງເບິ່ງທາງດຸກູເບິ່ງບໍ່ເຫັນ"

"ເອີ້ໆ" ຈາກນັ້ນອີ່ກໍ່ຈົກເອົາໂທລັບອອກມາແຍງ ພ້ອມກັບພາມັນມາໄປວາງເທິງຕຽງນຸ້ມໆຂະຫນາດໃຫຍ່ດ້ວຍຄວາມມືດ

"ໂຮຍ!! ເມື່ອຍເກືອບຕາຍ"

"ຊັງຄົນຫລາຍໃຈຊັງຄົນຫລາຍໃຈ ບໍ່ຮັກຜູ້ໃດ......" ສຽງໂທລະສັບຂອງຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ກົດຮັບສາຍພໍດີປາຍສາຍແມ່ນພໍ່ຂ້ອຍ

"ຮະໂຫລ..... ຍັງຢູ່ເຮືອນຫມູນິແລະ...... ອື້ມໆ... ອື້ມ ເທົ່ານີ້ແລະ" ສຸດການສົນທະນາຂ້ອຍກໍ່ກົດຕັດສາຍຖິ້ມ

"ໃຜໂທມາ" ບົວຖາມ

"ພໍ່ເອື້ອຍໂທມາ ລາວບອກໃຫ້ກັບບ້ານ ລະເອື້ອຍຊິກັບແລ້ວແລະ ມັນກະເດິກແດ່ລະ"

ກັບມາທີ່ ທັນວາ Part

ຫລັງຈາກທີ່ນ້ຳເຜິ້ງລົງມາຈາກຊັ້ນເທິງ ເຜິ້ງກໍ່ຂໍໂຕກັບບ້ານກ່ອນໂດຍທີ່ພໍນາງໂທນຳໃຫ້ກັບບ້ານ... ສ່ວນພວກທີ່ເຫລືອກໍ່ຖະຍອຍກັນກັບໄປເທື່ອລະເລັກລະນ້ອຍ... ຈົນກະທັ້ງ ເຫລືອແຕ່ຂ້ອຍ ແຟນ ແລະອ້າຍແຟນທີ່ກຳລັງ

"ອຶກໆ" ນັ່ງດື່ມເບຍປານຊິໃຊ້ມັນເພື່ອລະບາຍອາລົມສ່ວນເລິກ...... ແຕ່ສະພາບຂອງເອກຕອນນີ້ບໍ່ໄຫວຄືຄົນທີ່ຫາກໍ່ສະຫລົບໄປມື້ກີ້ນິ

"ເຮີ້ຍ ໃຈເຢັນໆແມ່ ອ້າຍຊິແດກຈົນບໍ່ຖ້າໃຫ້ເບຍມັນຊຶມເຂົ້າເລືອດເລີຍຫວາ"

"ເສືອກ!! ມານ ເລື້ອງ ຂອງ ກູ "ຟັງຈາກນ້ຳສຽງກັບໃບຫນ້າທີ່ແດງຈາກການດືມສຸລາຫລາຍ ຄືຊິບໍ່ໄຫວອີ່ຫລຮ

"ຄັນເມົາກະໄປນອນຊະ ພໍດີເຮືອນແຟນຂ້ອຍມີສາມຮ້ອງ ເຂົ້າໄປນອນຫ້ອງຟາກຂວາຫັ້ນກະໄດ້ ພໍດີຂ້ອຍຊິນອນຫ້ອງແຟນ"

ຫັນມາເວົ້າດ້ວຍສາຍຕາເຈົ້າເລ່... ເວົ້າຫຍັງກະບໍ່ຄິດເຖິງອາການເຕັ້ນແຮງຂອງໃຈຂ້ອຍເລີຍ

"ຜະ ໃຜ ອະນຸຍາດ"

"ຂ້ອຍນິແລະ ອະນຸຍາດເອງ"

"ຫຶ... ດີເນາະ ທີມືງມາກໃຜ ເຮ້ຍ ແມ໊ງກາຫາກມືງ" (ມັນດ່າຂ້ອຍແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ: ທັນວາ) (ເອົານະ ອ້າຍຂ້ອຍລາວເມົາ: ອາເລັກ) ບໍ່ ຄື ອຶກ ກູ ຈາກ ນ້ອຍ ກູ ຫາກ ປານ ນີ້ ນ້າ ຍັງ ບໍ່ ໂສນ ໃຈ ອຶກ ກູ ຈາກ ຫນ້ອຍ"

"ຟຶບ..."​ ເອກຊຸດຫນ້າລົງໂຕະຫລັງຈາກທີ່ເວົ້າຈົບປະໂຫຍກ.... ນັ້ນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ອ້າຍແຟນຂ້ອຍຫມົດສະຕິແລ້ວ

"ເຮີ່ຍ ໄປອີກຄົນລະ..." ອາເລັກຈົ່ມແບບຫນ່າຍໆ

ບໍ່ໃຫ້ໄປໄດ້ແນວໃດ.... ແນວນັ່ງກິນຄົນດຽວເປັນລັງ ຂະຫນາດຂ້ອຍກິນສອງແກ້ວກະຊຶມໆລະນິ

"ຫມາຍຄວາມວ່າຂ້ອຍຕ້ອງຫາມອ້າຍເຈົ້າຂຶ້ນໄປຫ້ອງແມ່ນບໍ່ນິ"

"ອື້ມ ໄປ໋"

ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຫາມອ້າຍຂອງມັນຂຶ້ນໄປຊັ້ນເທິງ ເພື່ອທີ່ຈະມຸ້ງຫນ້າໄປທີ່ຫ້ອງນອນຟາກຂວາຂ້າງໆຫ້ອງຂ້ອຍ ພໍດີຟາກຊ້າຍອາລິນ້າກຳລັງຫລັບຢູ່ໂດຍທີ່ອາເລັກຫາມເບຶ້ອງຊ້າຍ ຂ້ອຍຫາມເບື້ອງຂວາ...

ເຊິ່ງສະພາບ ຫຶ ບໍ່ຕ່າງຍັງກັບກຳລັງຊຸກລົດສິລໍ້ຢູ່ກາງທາງ...

ກະໃນເມື່ອໂຕຂ້ອຍກະນ້ອຍໆເຕ້ຍໆ ໃຫ້ມາຫາມຄົນໂຕໃຫຍ່ປານຄວາຍ ຄັນບໍ່ໃຫ້ຈົ່ມກະບໍ່ຈັກຊິວ່າ

ບາດແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ໄຂປະຕູເຂົ້າຫ້ອງພ້ອມກັບເປີດສະວິດໄຟຂຶ້ນ ແຕ່ວ່າມັນເປີດບໍ່ໄດ້... ຂ້ອຍກະລືມໄປວ່າຫ້ອງນີ້ດອກໄຟມັນເພ

"ເປີດບໍ່ໄດ້ຫວາ"

"ອື້ມ... ພໍດີຫ້ອງນີ້ດອກໄຟມັນບໍ່ຮຸ່ງ... ແລ້ວເຈົ້າເອົາໂທລະສັບມາບໍ່

"ບໍ່ ຂ້ອຍປະໄວ້ຢູ່ລຸ່ມ"

"ເວນກຳ!!... ແຕ່ກະຊ່າງເຖາະ... ພໍດີຍັງແນມເຫັນຢູ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງ"

"ອື້ມ"

ສຸດຄວາມ ຂ້ອຍກໍ່ຊ່ວຍກັນຫາມເອກໄປທີ່ຕຽງ ພໍດີເດືອນມັນສ່ອງມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍພໍຈະແນມເຫັນທາງຢູ່...

"ຟືບ!!" ໃນທີ່ສຸດພວກຂ້ອຍກໍ່ພາເອກມາວາງເທິງຕຽງ...

"ໂຮຍ!! ເກືອບຕາຍ ເຫມື່ອຍຂະຫນາດ" ຂ້ອຍຖອນຫັນໃຈດ້ວຍຄວາມເມື່ອຍກ່ອນຈະເວົ້າຕໍ່... "ໄປ໋ ໄປນອນ"

"ອື້ມ"

.

.

.

ຕອນນີ້ ແຕ່ງມົ້ວທຂຶນເອົາຊື່ໆ

ຊ່ວງນີ້ສະຫມອງຕີບຕັນສຸດໆ

ຈັງໃດກະຝາກເມັ້ນແດ່ເດີ້

ເອີ້ລືມໄປ ນິຍາຍຕໍ່ໄປ ຊິໃຫ້ແຕ່ງ ໃນໄວໃດ

ແບບໄວໃນມໍປາຍ ຫລື ມະຫາວິທະຍາໄລ

ຈັງໃດກະບອກແດ່ເດີ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 20, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

     

 

ຕອນທີຊາວຫ້າ

ເປັນແຟນກັນແລ້ວເດີ້

 

"ຄົບນຳຂ້ອຍໄດ້ບໍ່"

ບໍ່ໄດ້ ຫ້າມຄົບກັນເດັດຂາດ ພວກຂ້ອຍພາກັນມິດ ແລ້ວກໍ່ຫັນໄປຟັງຕົ້ນສຽງທັນທີ ໂດຍສຽງທີ່ທັກທ້ວງຂຶ້ນນັ້ນແມ່ນອີ່ກຸ້ງຮ້ອງຂຶ້ນ

"ອີ່ກຸ້ງ ມຶງທ້ວງຫາພະແສງຫຍັງ!! ແຈັກອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຫັນໄປຮ້າຍ

"ມັນກະມີເລື່ອງຫັ້ນແລະ ກູຈຶງຮ້ອງທ້ວງນະ ພໍດີກູເຫັນຄົນໃນໂບດກ່ອນຊິແຕ່ງງານກັນ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງມີຄຸນພໍ່ຫລືບາດຫລວງ ເປັນສັກຂີພະຍານໃນການແຕ່ງງານ

"ແລະມັນກ່ຽວຫຍັງວະ ສອງຄົນນີ້ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ແຕ່ງງານຈັກຫນ້ອຍ ແລະອີກຢ່າງພວກເຂົາເຈົ້າກະເປັນພຸດ"

"ແຕ່ກູເປັນຄິຣດ" ກຸ້ງຖຽງ" ກູກະເລີຍອອກຄວາມເຫັນຊື່ໆ ບໍ່ໄດ້ສ່ຳເບ໊າະ!!"

"ເອີ່ແຕ່ວ່າຄວາມຄິດຂອງເຈ້ກຸ້ງກະດີໃດ໋" ນ້ຳເຜິ້ງເວົ້າເສີມ "ແບບໃຫ້ໃຜກະໄດ້ເປັນບາດຫລວງ ແລ້ວເຮັດພິທີຄືໃນໂບດ ເປັນການຕອຍຕົກລົງເປັນແຟນທີ່ພິເສດດີ ວ່າຈັງໃດພວກເຈົ້າ" ຖາມຫາສຽງ ແລ້ວທຸກຄົນງຶກຫົວລວມນຳໂຕຂ້ອຍນຳ... ໃນເມື່ອວິທີມັນກະເວີກຢູ່ເດ

"ໂອເຄ!!"

      "ດຽວຂ້ອຍຊິເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນບາດຫລວງໃຫ້" ກຸ້ງອອກຄວາມເຫັນຈາກນັ້ນກໍ່ພາໂຕເອງມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງພວກຂ້ອຍສອງຄົນ

            "ເອີ່ວ່າແຕ່ຊິໃຫ້ເຈ້ເປັນເຈົ້າສາວຫລືເຈົ້າບ່າວດີວະ!!"

      "ເປັນອີ່ຫຍັງກະເປັນເຖ໊າະ" ຂ້ອຍເອີ່ຍຂຶ້ນ

      "ເອົາເປັນວ່າເຈົ້າສາວກະແລ້ວກັນ....... ສຳຫລັບຝ່າຍເຈົ້າສາວຊິຍອມຕົກລົງເປັນແຟນນຳເຈົ້າບ່າວຫລືບໍ່"

"ອະ ອື້ມ" ຂ້ອຍກົ້ມຫນ້າຕອບດ້ວຍຄວາມອາຍ

"ເຢ!!" ແລ້ວກໍ່ຕາມມາດ້ວຍສຽງເຮຢ່າງຖືກໃຈ... ເຊິ່ງມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ຍິ້ມຢ່າງມີຄວາມສຸກກັບຄົນທີ່ຂ້ອຍສາມາດເອີ້ນວ່າແຟນໄດ້ແລ້ວ

"ຂ້ອຍຄິດວ່າເຈົ້າຊິບໍ່ຂໍຂ້ອຍເປັນແຟນລະໃດ໋ຫັນ" ຂ້ອຍເຂົ້າໄປຊື່ມໃສ່ຫູອີກຝ່າຍຄ່ອຍໆ

"ກະຢາກບອກເຈົ້າໃນວັນທີ່ສຳຄັນເດ... ເພາະວ່າເຈົ້າຈະໄດ້ຈື່ຂ້ອຍຕະຫລອດໄປວ່າ ມື້ນີ້ຂ້ອຍຂໍເຈົ້າເປັນແຟນ... ແລ້ວເທື່ອຫນ້າເຮົາຈະໄດ້ສະຫລອງທັງວັນເກີດ ທັງວັນຄົບຮອບທີ່ເຮົາຍອມຕົກລົງເປັນແຟນກັນເລີຍ ມັນເວີກຈະຕາຍ"

"ອະ ອຶ້ມ ແລ້ວນີ້ແມ່ນບໍ່ ຂອງຂວັນຂອງເຈົ້ານະ"

"ແມ່ນລະ... ບອກຂ້ອຍດ້ວຍສາຍຕາທີ່ເລິກເຊິ່ງ ແຕ່ວ່າຂ້ອຍຍັງມີຂອງຂວັນໃຫ້ເຈົ້າອີກຢ່າງຫນຶ່ງ"

"ແມ່ນຫຍັງ"

"ດຽວຂ້ອຍຊິໃຫ້ເຈົ້າດຽວນິແລະ"

ສຸດຄວາມ ອາເລັກກໍ່ດຶງຂ້ອຍເຂົ້າໄປໃກ້ໆ ແລ້ວກໍ່ໃຊ້ຮີມປາກບາງທຂອງມັນລົງມາທາບຈູບຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນ... ມັນຍິ່ງເປັນການເພີ່ມທະວີຄູນໃຫ້ຄົນທີ່ເຫລືອຮ້ອງໂຫຂຶ້ນແຮງກວ່າເກົ່າ.. ເຊິ່ງຫມາຍຄວາມວ່າ ບໍ່ມີໃຜຊິຂັດຂ້ອງເລື່ອງພວກຂ້ອຍອີກ...​ ຈາກນັ້ນອາເລັກກໍ່ຖອນຈູບແລ້ວດັນໂຕຂ້ອຍອອກຄ່ອຍໆ

"ຮູ້ບໍ່ ເຈົ້າຄືຄົນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດສຳຫລັບຂ້ອຍ"

"ອື້ມ ເຈົ້າກະຄືກັນ..." ຂ້ອຍທັງເວົ້າທັງສົ່ງຍິ້ມຫວານໆໃຫ້ອາເລັກ

"ເຮີ້ຍ ຄືຈູບກັນເລີຍວະ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ໄດ້ບອກເທື່ອຊ້ຳ ພວກເຈົ້າຂ້າມພິທີແລ້ວ"

ສຽງອີ່ກຸ້ງດັງຂຶ້ນແຊກການສົນທະນາ ຂັດຈັງວະພວກຂ້ອຍຂະຫນາດ

"ໂອ໊ຍ ສະໄຫມນີ້ເຮັດຫຍັງມັນກະຕ້ອງວ່ອງໄວແບບນີ້ແລະ..." ອີ່ແຈັກຮ້ອງທ້ອງໃສ່ອີ່ກຸ້ງຄືນ "ຄັນບໍ່ຊັນອົດແດກ... ແຕ່ຕອນນີ້ເຮົາມາດື່ມດີກວ່າ... ເຫັນດີບໍ່"

"ເຫັນດີ!!" ທີ່ເຫລືອຮ້ອງເຮຂຶ້ນພ້ອມກັນ

 

ຈາກນັ້ນພວກຂ້ອຍຕ່າງກໍ່ພາກັນຊ່ວຍຫາມໂຕະສອງໂຕະຂະຫນາດໃຫຍ່ມາວາງໄວ້ຮຽງກັນ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມເອົາອາຫານແລະເຄື່ີອງດື່ມເຕັມມາໄວ້...

ເຊິ່ງຂ້ອຍຕອນນີ້ ກໍນັ່ງຢູ່ຫົວໂຕະພ້ອມກັບອາເລັກທີ່ຢູ່ຂ້່າງ ສ່ວນຟາກຊ້າຍກໍ່ປະກອບດ້ວຍ ພາດ ນ້ຳເຜິ້ງ ສິນ ໂດ້ ນ້າ ແລະ ເອກ ທີ່ກຳລັງນັ່ງຮຽງກັນຕາມລຳດັບເປັນຄູ່ໂດຍສະເພາະ ສຳຫລັບພວກບໍ່ມີຄູ່ກໍ່ໄດ້ແກ່ສຸວັນນີ ຈຽບ ແຈັກ ກຸ້ງ ແລະ ຄົນສຸດທ້າຍບົວ....... ດີເນາະ ທີ່ນັ່ງແຍກກັນເລີຍ

ສຳຫລັບມື້ນິ້ກໍ່ເປັນມື້ທີ່ເລີກງາມຍາມດີ... ສະນັ້ນມັນກໍ່ແມ່ນຫນ້າທີ່ຂ້ອຍຈະເປັນຄົນເຢັ້ນເບຍ" ສຸວັນນີສະເຫນີຫນ້າ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງເຢັ້ນເບຍໃສ່ຈອກແລ້ວຍາຍໃຫ້ແຕ່ລະຄົນ

"ແດ່ ເຈ້ທັນວາ ດື່ມ..."

ທຸກຄົນຍົກຈອກເບຍຂຶ້ນຕຳກັນເພື່ອເປັນການຊົມເຊີຍແລ້ວກໍ່ຍົກຂອງມຶນເມົາຂຶ້ນເທເຂົ້າປາກ...

ຈາກນັ້ນຕ່າງຄົນຄົນຕ່າງກໍ່ພັດປ່ຽນກັນດື່ມລວມທັງຫາເລື່ອງລົມກັນສາລະພັດຢ່າງເມົາມັນ ແຕ່ຂ້ອຍພັດຄິດບາງສິ່ງບາງຢ່າງອອກ ກໍ່ເລີຍຕັດສິນໃຈເອີ່ຍຂຶ້ນທັນທີ

"ທຸກຄົນຟັງທາງນີ້" ຂ້ອຍກ່າວພ້ອມກັບຕົບມືເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນຫັນມາສົນໃຈ "ພໍດີເຈ້ມີເກມມາໃຫ້ຫລິ້ນ"

"ເກມຫຍັງ" ຖາມພ້ອມກັນ

"ເກມຫມຸນແກ້ວ"

"ວູ້!! ໂຮ່ໃສ່ຂ້ອຍທັນທີ... ແຮງແທ້ວະ!! ພວກນິ"

"ໂອຍເຈ້!! ເກມສະໃຫມດຶກດຳບັນລະຍັງເອົາມາຫລິ້ນ" ອີ່ກຸ້ງເສີບຂຶ້ນ

"ດຶກດຳບັນຄືເຈ້ຫັ້ນແລະ" ຮາໆໆ ຕາມມາດ້ວຍອີ່ແຈັກຄົນຕົບ ເອີ້ ເລື່ອງກັດກູນິ ເກັ່ງຂະຫນາດ

"ຫຸບປາກ!!... ແລະເຈ້ຕ້ອງບັງຄັບໃຫ້ທຸກຄົນຫລິ້ນຳ!! ເພາະວ່າມື້ນີ້ເປັນວັນເກີດຂອງເຈ້ ເຂົ້າໃຈບໍ່??"

"ເຂົ້າໃຈ...." ພວກມັນລາກສຽງຍາວແບບເຮັດໃສ່ ແຕ່ Who cares!!

"ດີແລະຊັນ!!"

 

ນ້າ Part

 

ບໍ່ຮູ້ອ້າຍຂ້ອຍກຳລັງຄິດອີ່ຫຍັງຢູ່ ... ທີ່ຄິດຢາກຈະຫລິ້ນເກມ ຄືໃນຫນັງເກົາຫລີທີ່ໂຕເອງມັກເບິ່ງ... ຄັນຊິຕອບປັດຕິເສດ ມັນກະຊິເສຍມາລະຍາດເກີນ (ແນວຂ້ອຍບໍ່ເຫັນດີກັບເກມອອກແນວຕິ້ງຕ້ອງຂອງລາວ) ອີກຢ່າງມື້ນີ້ກໍ່ແມ່ນວັນເກີດຂອງລາວ ເຊິ່ງແຕ່ລະຄົນຕ່າງກໍ່ພາກັນເຫັນດີເຫັນງາມ

"ເຮັດຫນ້າແບບນີບໍ່ຢາກຫລິ້ນແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ?? ເອກງ່ຽງຫນ້າຖາມຂ້ອຍ....

"ແມ່ນຕິເບາະ" ຂ້ອຍຕອບປັດໆ

"ແຕ່ເຂົາວ່າມັນກະຄືຊິຄັກໃດ໋.... ກະລອງຫລິ້ນເບິ່ງແລະ"

"ອື້ມ ຈັງໃດກະປັດຕິເສດບໍ່ໄດ້ຢູ່ດີ"

"ດຽວເຈ້ຊິເປັນຄົນຫມູນແກ້ວກ່ອນຊັນ ... ເອີ້ແລະເຈ້ລືມບອກກະຕິກາທີ່ຕັ້ງໄວ້ວ່າ... ຖ້າປາຍແກ້ວໄປຖືກຜູ້ໃດຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຄຳຖາມໃຜກະໄດ້ທີ່ຢາກຈະຖາມ... ແຕ່ຖ້ຝ່າຍກໍລະນີບໍ່ຕອບນັ້ນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າເຮັດຜິດກະຕິກາ... ແລະຕ້ອງກິນເບຍເລີຍແກ້ວຫນຶ່ງ ເຫັນດີບໍ່" ຄຳສະເຫນີອ້າຍຂ້ອຍໂຄດແຮງຂະຫນາດ

"ເຫັນດີ" ຕອບຂຶ້ນພ້ອມກັນໂດຍທີ່ປາດສະຈາກສຽງຂ້ອຍ ແລ້ວແມ່ນໃຜຈະເປັນຄົນໂຊກຮ້າຍຄົນນັ້ນວະ

"ເອົາລະ... ດຽວເຮົາມາເລີ່ມເກມດີກວ່າ..."

ສຸດຄວາມ ອ້າຍຂອງຂ້ອຍກໍ່ໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂອງລາວອອກແຮງປິ່ນແກ້ວເບຍທີ່ຫາກໍ່ເຢັ້ນແລ້ວມື້ກີ້... ຫລັງຈາກນັ້ນ ຄວາມແຮງຂອງແກ້ວເບຍກໍ່ຜ່ອນລົງເລື້ອຍໆ ເລື້ອຍໆ ຈົນກະທັ້ງມັນມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າອ້າຍພາດ

“……….” ສີຫນ້າລາວ ນິ່ງງຽບ ບໍ່ມີອາການອອກຮ້ອນຮົນຫຍັງ (ແຕ່ຈັງໃດຫນ້າລາວກະເປັນແບບນັ້ນຕະຫລອດຢູ່ແລ້ວ)

"ດຽວຂ້ອຍຊິຖາມເລື່ອງນີ້ເອງ..."​ ອີ່ສຸວັນນີສະເຫນີຂຶ້ນ ເຊິ່ງທຸກຄົນກໍ່ປ່ອຍໂອກາດໃຫ້ມັນຖາມໄດ້

"ອື່ມ..... ອ້າຍພາດລອງບອກຂໍ້ເສຍຂອງອີ່ເຜິ້ງມາໃຫ້ພວກຂ້ອຍຟັງເບິ່ງ"

ຄຳຖາມທຳອິກະໂຄດແຮງລະ..​ ກະຍ້ອນສາຍຕາຄາດໂທດຂອງອີ່ເຜິ້ງ ມັນກຳລັງຈ້ອງເບິ່ງອາພາດຢ່າງບໍ່ວາງຕາ... ຂະຫນາດຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນລາວ ກະຍັງອຶດອັດແທນລະ

"ເອີ່... ອ້າຍກະບໍ່ຮູ້ນະ... ອ້າຍບໍ່ເຄີຍເຫັນຂໍ້ເສຍຂອງເຜິ້ງນະ... ເປັນຍ້ອນຄວາມຮັກມັນບັງຕາຕິເບ໊າະ"

"ໂຮ່!!..." ຕາມມາດ້ວຍສຽງຮ້ອງໂຮທີ່ປົນດ້ວຍຄວາມນ້ຳເນົ່າ.... ເຫັນຫນ້ານິ້ງໆແບບນິ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າຊິປາກຫວານແບບຄົນອື່ນກະເປັນ

"ແຕ່ຄົນເຮົາມັນມີສອງດ້ານໃດ໋ພາດ" ອ້າຍຂ້ອງເວົ້າແຊກຂຶ້ນ "ຊີວິດຂອງແຕ່ລະຄົນມັນກະຂໍ້ດີຂໍ້ເສຍຄືຫລຽນຫັ້ນແລະທີ່ມີທັງຫົວລະກະກ້ອຍ..."

"ແມ່ນ" ອີ່ຈຽບເສີມ "ແລະຖ້າອ້າຍບໍ່ຕອບຄຳຖາມຂອງພວກນ້ອງນະ... ນ້ອງຊິເອົາເບຍໃຫ້ອີ່ເຜິ້ງມັນກິນແທນ"

"ເຮີ້ຍ ແລ້ວກູໄປກ່ຽວຫຍັງວະ!!" ຝ່າຍກໍລະນີຮ້ອງຂຶ້ນທັນທີ

"ກ່ຽວ ເພາະມຶງເປັນແຟນລາວ... ວ່າຈັງໃດອ້າຍພາດ... ຄັນອ້າຍບໍ່ຕອບ ອີ່ແມ່ຊີມັນເຮັດຜິດສິນຫ້າຫລາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າແນ່ນອນ ລະກະຫນັກອີກ"

"ອື້ມກະໄດ້ໆ" ຕອບຕົກລົງທັນທີ... "ອື່ມ.. ຂໍ້ເສຍຂອງເຜິ້ງຫວາ... ມັກຍ່າງບໍ່ເບິ່ງທາງບໍ່ຮູ້ວ່າຟ້າວໄປໃສ ຕອນທີ່ຈະຮູ້ກັນທຳອິດເຜິ້ງກະຍ່າງມາຕຳອ້າຍນິແລະ..... (ອັນນີ້ເຫັນດີ)"

ຫນ້າອີ່ເຜິ້ງຕອນນີ້ “>_<” 

"ລະເວລາທີ່ຄຽດໃຫ້ໃຜຍາກທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພ (ແມ່ນ ທີ່ວ່າຂ້ອຍແມ່ນຄົນແຄ້ນນະ ແຕ່ຖ້າໃຫ້ອີ່ເຜິ້ງຂອງຂຶ້ນລະ ຂ້ອຍຕ້ອງໄດ້ເອີ່ນມັນອາຈານເລີຍ) ລະກະຍາມໂມໂຫເທື່ອໃດບໍ່ມີເອົາຢູ່" ເວົ້າອີກກະຖືກອີິກ

ລະຫນ້າມັນຕອນນີ້ “T_T”

"ຂໍ້ເສຍກະມີຊຳນີ້ແລະ ເທົ່າທີ່ຄິດອອກ... ແຕ່ສຳຫລັບຂໍ້ເສຍຂອງຄົນທີ່ເຮົາຮັກ ເຮົາກະຕ້ອງຍອມຮັບສະໄດ້ສະເຫມີ"

"ໂຮ່!!.... " ສຽງໂຮຮ້ອງດັງຂຶ້ນອີກຄັ້ງ.... ເອີ້ ຫວານກັນເຂົ້າໄປ

"ບ້າແລ້ວເຈົ້ານິ" ອີເຜິ້ງຟາດໂຕອ້າຍພາດດ້ວຍຄວາມອາຍ

"ເອົາລະ... ຫວານພໍຫອມປາກຫອມຄໍແລ້ວ ເຮົາມາເລີ່ມເກມຕໍ່ດີກວ່າ" ອ້າຍຂ້ອຍເວົ້າແຊກພວກມັນທັງສອງ "ພາດ ນ້ອງຫມຸນແກ້ວຕໍ່ເລີຍ"

"ອື້ມ..."

ສຸດສຽງຄຳຕອບຮັບ... ອ້າຍພາດກໍ່ຮີບລົງມືຫມຸນແກ້ວທັນທີ... ເຊິ່ງມັນມີອຳນາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນຕ່າງກໍ່ຈ້ອງຫນ້າໄປທີ່ປາຍແກ້ວຢ່າງຕັ້ງໃຈ...​ແລ້ວໃນທີ່ສຸດ ປາຍແກ້ວມັນກໍ່ມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍ

"ເຮ້ຍ!!" ເອກອຸທານສຽງດັງ ເອົາຈົນຂ້ອຍຕ້ອງຍົກມືຂຶ້ນປິດຫູໄວ້ທັນທີ

"ໂອຍ!! ຊິຮ້ອງຫຍັງເກາະ ຂ້ອຍຕົກໃຈຫມົດ" ຂ້ອຍຫັນໄປຮ້າຍມັນ ສ່ວນອີກຝ່າຍກໍ່ມີທ່າທີອ່ອນລົງ

"ຂໍໂທດ ພໍດີເຂົາຕົກໃຈຫນ້ອຍຫນຶ່ງ..... ບໍ່ແມ່ນມຶງຕັ້ງໃຈເຮັດໃສ່ກູບໍ່ນິ" ຫັນໄປຮ້າຍຫມູ່ໂຕເອງເພື່ອລະບາຍອາລົມ ເອີ້ ເສຍແລ້ວພານ

"ແມ່ນຕິເບາະ!!" ອ້າຍພາດຕອບດ້ວຍສຽງລຽບໆ... ສ່ວນມັນ ກໍ່ມີສີຫນ້າປານຊິໂດດງາບຄໍອ້າຍພາດນິ.. ຫຶ ສົມນ້ຳຫນ້າມັນແດ່

"ດຽວເລື່ອງນີ້ນ້ອງຊິຂໍອາສາຖາມອ້າຍສຸດທີ່ຮັກເອງ..." ອາເລັກສະເຫນີຄຳຖາມຂຶ້ນ

"ເອີ້ໆ ມຶງຊິຖາມຫຍັງກະຖາມມາ" ມັນຕອບປັດແບບລຳຄານ

"ອ້າຍກັບເອື້ອຍເກດມີສຳພັນກັນເທິງຕຽງລະ?"

"ເຮີ້ຍ!!" ມັນອຸທານດ້ວຍຄວາມຕົກໃຈ.... ແລະບໍ່ແມ່ນແຕ່ມັນຄົນດຽວດອກ ຂ້ອຍກະຕົກໃຈຄືກັນ "ມຶງຖາມເຮ້ຍຫຍັງວະ"

"ເຮົາຊິບໍ່ຕອບຄຳຖາມຂອງອ້າຍ... ແຕ່ຊິບອກໃຫ້ອ້າຍຕອບຄຳຖາມຂອງນ້ອງແທນ.. ຄັນບໍ່ຊັ້ນນ້ອງຊິໃຫ້ເອື້ອຍນ້າກິນສອງແກ້ວເລີຍ ເຫັນດີບໍ່!!"

"ເຫັນດີ!!" ຕອບພ້ອມກັນຢ່າງເຫັນດີ ເຮ້ຍເອີ້ຍ!!  ມື້ນີ້ຄືສາມັກຄີກັນແທ້ວະ!!

"ອາເລັກ... ແລ້ວເອື້ອຍມາກ່ຽວຫຍັງ"

"ກະບໍ່ຮູ້ແລະ... ແຕ່ວ່າຄຳສະເຫນີຂອງນ້ອງມັນເປັນການບັງຄັບໄປໃນໂຕ..​ຖ້າອ້າຍຂອງນ້ອງບໍ່ຕອບ ກະແປວ່າເອື້ອຍນ້າບໍ່ລອດແນ່ນອນ...​ ແມ່ນບໍ່"

"ແມ່ນ....". ເອີ້ ເອົາເຂົ້າໄປ

"ເອີ້ກະໄດ້ ກູຕອບກະໄດ້ .... ຕັ້ງແຕ່ທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຄົບກັບເກດມາ ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍລ່ວງເກີນເກດເລີຍ" ຫັນຫນ້າໄປສາລະພາບທຸກຄົນ

"ແມ່ນຫວາ....." ຫລາຍສຽງຖາມຂຶ້ນ... ບໍ່ໄດ້ລ່ວງເກີນວ່າ ເປັນໄປໄດ້ແນວໃດວະ.... ບັກນີ້ແຮງມັກຟັນຄົນແລ້ວຖິ້ມຕະຫລອດ ບໍ່ຢາກຈະເຊື່ອວ່າເກດລອດໄປໄດ້

"ອື້ມ... ແຕ່ວ່າເກດຫາກຄິດໄປເອງວ່າຂ້ອຍມີຄວາມສຳພັນເກີນເລີຍກັນແລ້ວ... ຍ້ອນມີມື້ຫນຶ່ງ ຂ້ອຍກັບເກດໄປຫລິ້ນເທັກນຳກັນ ແລ້ວເມົາກັບມາ ລະຕອນນັ້ນ ຂ້ອຍບໍ່ທັນຮູ້ຈັກບ້ານເກດຊິໂທໄປຖາມຫມູ່ແບັດກະຫມົດ ກະເລີຍພາເກດກັບໄປນອນທີ່ຫ້ອງຂອງໂຕເອງ ບາດຕອນຂ້ອຍພາເຂົ້າໄປຫ້ອງເກດພັດຮາກໃສ່ຂ້ອຍໃສ່ຕົນເອງຈົນເປື້ອນຫມົດໂຕ... ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກະບອກໃຫ້ເອື້ອຍສະນິດທີ່ຢູ່ຂ້າງຫ້ອງມາປ່ຽນເຄື່ອງໃຫ້... ພໍເກດຕື່ນຂຶ້ນມາ ເຫັນໂຕເອງຢູ່ໃນເຄື່ອງໃຫມ່ແລະເຫັນຂ້ອຍກຳລັງນອນແກ້ເສື້ອຢູ່ຂ້າງໆ ເກດກະເລີຍເຂົ້າໃຈຜິດ... ​ເລື່ອງມັນກະເປັນແບບນີ້ແລະ"

"ແທ້ຫວາ......." ຕາມມາດ້ວຍຫລາຍສຽງອີກຄັ້ງ

"ອື້ມ.... ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະເຈົ້າຊູ້ຫລາຍໃຈ... ແຕ່ຢ່າງຫນ້ອຍກະຫລິ້ນນຳຄົນທີ່ເຕັມໃຈເທົ່ານັ້ນ ບໍ່ເຄີຍລ່ວງເກີນຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເຕັມໃຈຈັກເທື່ອ"

ມັນຕອບດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ... ເລີຍເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນເຊື່ອ ລວມນັງໂຕຂ້ອຍນຳ... ແນວມັນບໍ່ເຄີຍຕົວະຂ້ອຍຈັກເທື່ອເດ ຂ້ອຍກະເລີຍເຊື່ອແບບນັ້ນ..... ແຕ່ເປັນຫຍັງວະ ຂ້ອຍຄືໂລງເອິກຈົນບອກບໍ່ຖືກທີ່ມັນບໍ່ໄດ້ມີຄວາມສຳພັນທີ່ເລິກເຊິ່ງກັບເກດ

"ຕໍ່ໄປກະແມ່ນຂ້ອຍລະຊັ້ນ ດຽວຫມຸນຕໍ່ດີກວ່າ"

ສຸດຄວາມ ເອກກໍ່ໃຊ້ມືຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງມັນຫມຸນແກ້ວຕໍ່ຫລັງຈາກນັ້ນ... ຄວາມແຮງຂອງມັນທີປິ່ນແກ້ວໄປນັ້ນມັນແຮງພໍສົມຄວນ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ແກ້ວມັນດົນພໍສົມຄວນ ທີ່ຈະຄ່ອຍໆລົດຄວາມແຮງເທື່ອລະຫນ້ອຍເທື່ອລະຫນ້ອຍ ຈົນປາຍແກ້ວມໍລະນະມັນມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ

"ສິບຫາຍແລ້ວກູ!!"

.

.

.

ສຳຫລັບຄົນອ່ານທຸກຄົນ ຕອນນີ້ເຟສບຸກຂອງ Writer

ຖືກບລັອກເປັນທີ່ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ

ສະນັ້ນຂໍຝາກໄປແອັດໃຫມ່ແດ່ເດີ່ທີ່  Tar-noy@hotmail.com

Dw Writer c h group khuen ma mai fak dae der

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 19, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີຊາວສີ່

ວັນເກີດ

ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະຈັດງານຫສະລອງວັນເກີດທີ່ບ້ານ... ໃນເມື່ອມັນເປັນວິທີທີ່ປະຫຍັດທີ່ສຸດແລ້ວ ໂດຍທີ່ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດທາງນອກ.... ແລະແນ່ນອນ ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງທີ່່ຈະລືມຊວນບັນດາສະຫາຍຂອງຂ້ອຍ... ສ່ວນຄົນທີ່ພິເສດຂ້ອຍບອກເປັນຄົນທຳອິດເລີຍ... ແຕ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນເຫັນຮອດຫົວເລີຍ... ບໍ່ຮູ້ວ່າຊິມາຫລືບໍ່ ເຮີ່ຍ.... ຂ້ອຍຖ້າມາດົນລະໃດ໋ ເຄັກກະຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເປົ່າເທື່ອຊ້ຳ ເວລາມັນກະເກົ້າໂມງປາຍລະ....ເຮີຍ.... ຊິໄປຖາມເອກທີ່ກຳລັງນັ່ງຢູ່ໂຊຟາຫ້ອງຮັບແຂກກະບໍ່ກ້າ ບໍ່ຢາກຈະໄປຂັດຂວາງເຂົາເຈົ້າ

"ປັ້ງ" ແລ້ວຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ...​ ຄົນທີ່ຂ້ອຍລໍຄອຍຕັ້ງແຕ່ດົນກໍ່ປະກົດຢູຕໍ່ຫນ້າ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນເສື້ອແຈັກເກັດສີຂາວ ໂສ້ງຢີ້ນຂາຍາວ ສະຕາຍ ຣ໋ອກໆ... ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ດູດີຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

Happy birthdayອາເລັກເຂົ້າມາຊື່ມໃສ່ຫູຂ້ອຍຄ່ອຍໆ... ໂດຍທີ່ປາສະຈາກຂອງຂວັນທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງການນອກຈາກກີ່ຕ້າໂປ່ງຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ພາດໄວ້ທາງຫລັງ.... ​ແຕ່ຈັງໃດອາເລັກກະຄືຂອງຂວັນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍແລ້ວ... ອັນອື່ນມັນກໍ່ບໍ່ຈຳເປັນນຳຂ້ອຍອີກ

"ຂອບໃຈ..... ລະເປັນຫຍັງຄືມາຊ້າແທ້"

"ກະມື້ນີ້ພໍ່ຂ້ອຍລາວບໍ່ໃຫ້ອອກມານະ... ຂ້ອຍເລີຍລັກຫນີອອກມາມັນກະຊ້າແບບນີ້ແລະ... ແລ້ວເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖາມອ້າຍຂ້ອຍຫວາ"

"ບໍ່... ເຫັນຢູ່ນຳນ້ອງຂ້ອຍຕະຫລອດ ກະເລີຍບໍ່ຢາກເຂົ້າໄປແຊກ... ແລ້ວຫນີອອກມາແບບນີ້ນະ ບໍ່ຢ້ານພໍ່ເຈົ້າຕີອີກຫວາ"

"ບໍ່... " ຕອບທັນທີ "ຂ້ອຍຍອມແລກໄດ້ທຸກຢ່າງ ເພື່ອທີ່ຈະມາງານວັນເກີດຂອງເຈົ້າ.... ເພາະເຈົ້າຄືຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກ... ບໍ່ໃຫ້ມາໄດ້ແນວໃດ"

ຂ້ອຍຍິ້ມອອກມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງກັບປະໂຫຍກຫວານໆຂອງອາເລັກ ກ່ອນຈະຢັ່ງຢີ້ຂຶ້ນໄປຫອມແກ້ມເປັນການຕອບແທນ

"ຂອບໃຈ"

"ຊິເຮັດຫຍັງກະເກງໃຈຄົນບໍ່ມີຄູ່ແດ່" ອີ່ແຈັກຮ້ອງແຊກຂຶ້ນດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ປົນໄປດ້ວຍຄວາມອິດສາ... ຂ້ອຍກະບໍ່ໄດ້ເຮັດຫັຍງໂອເວີ້ອີ່ຫຍັງນະ

"ກະບໍ່ໄດ້ຫວານຈັກຫນ້ອຍ"

"ຫວາ~~~~..." ຕາມມາດ້ວຍສຽງຄາງຂອງພວກທີ່ເຫລືອ... ​ເອີ້!!​ ເຍີ້ຍກັນເຂົ້າໄປ

"ເອີ້ມາເປົ່າເຄັກດີກວ່າ ມາຄົບຄົນລະ" ຂ້ອຍບໍ່ຕັດບົດກ່ອນຈະພາໂຕເອງມາຢຸດຢູ່ໂຕະ ທີມີເຄັກຊັອກໂກແລັດຂະຫນາດໃຫຍ່ສອງຊັ້ນວາງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ...​ ທຽນຫລາຍເຫລັ້ມກຳລັງຖືກໃຕ້ສະຫວ່າງຂຶ້ນ ໃນຂະນະທີ່ມີຄົນບາງອາສາມອດໄຟໃຫ້...

ພໍຫັນຫນ້າໄປເບິ່ງຄົນພິເສດສະຫລັບກັບເຄັກທີ່ຖືກຂຽນວ່າຄົບຮອບຊາວຫ້າປີແລ້ວ ຈະແມ່ນອາຍຸມັນຕ່າງກັນປານຟ້າກັບເຫວ (ເຮີ່ຍ... ຂ້ອຍຍັງເອີ້ນມັນແບບນີ້ຢູ່ແລະ ໃນເມື່ອມັນບໍ່ເຄີຍຂໍຂ້ອຍເປັນແຟນຈັກເທື່ອ ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສົນດອກວ່າເຮົາຈະຄົບກັນແບບໃດ ຂໍໃຫ້ມີມັນຢູ່ຂ້າງໆກາຍ ແລະບໍ່ຫນີຂ້ອຍໄປໃສກະພໍ)

"Happy birth day to you happy birthday to you happy birthday

happy birthday happy birthday to you"

"ອະທິຖານເລີຍເຈ້!!"

ສຸດສຽງ ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງອະທິຖານກ່ອນຈະເປົ່າເຄັກ... ແລ້ວສິ່ງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຈະຂໍນັ້ນກໍ່ພຽງແຕ່ ຂໍໃຫ້ຂ້ອຍມີພວກເຂົາເຈົ້າແບບນີ້ຕະຫລອດໄປ... ຊຳນີ້ມັນກະພຽງພໍລະ... ໂດຍສະເພາະຊາຍຫນຸ່ມທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງ

"ພູ໊!!" ສຽງເປົ່າເຄັກດັງຂຶ້ນກັນກັບສຽງຕົບມື ຈາກນັ້ນກໍ່ມີຄົນອາສາໄປເປີດໄຟໃຫ້ສະຫວ່າງຂຶ້ນ

"ຮູ້ສຶກແນວໃດທີ່ໂຕເອງເຖົ້າຂຶ້ນ" ສຸວັນນີຖາມຂ້ອຍກວນໆ

"ຮູ້ສຶກວ່າ ຢາກເອົາເຄັກຟາດຫນ້າໂຕຈັກບາດ!!..."

"ວູ້...​ ແຮງແທ້ເຈ້"

"ໂຕຕ່າງຫາກທີ່ຖາມເຈ້ແຮງນະ!!...​ ແລ້ວຫ້າມເວົ້າເລື່ອງອາຍຸເດັດຂາດ ເຂົ້າໃຈບໍ່!!"

"ໂດຍ!!"

"ເອີ້ແລ້ວມີໃຜຢາກຈະອວຍພອນເຈ້ຂອງເຮົາແດ່.." ຈຽບແນະນຳ

"ກູເອງ" ນ້ຳເຜິ້ງຂໍອາສາເປັນຄົນທຳອິດ ແລະຂ້ອຍຂໍເປັນແທນອ້າຍພາດ ທີ່ກຳລັງຢູ່ຂ້າງໆ ຂໍອວຍພອນໃຫ້ເຈ້ມີຄວາມສຸກຕະຫລອດໄປ.. ຂໍສົມຫວັງທາງດ້ານການເງິນແລະການງານ ແລະກະປາດຖະຫນາສິ່ງໃດຂໍໃຫ້ໄດ້ສິ່ງນັ້ນ"

"ສາທຸ ສົມຄວນປາກເດີ້"

"ຄົນຕໍ່ໄປບາດນີ້ເອົາເປັນຄູ່ກ່ອນດີກວ່າ"

"ຊັ້ນກະແມ່ນກູຕົວະ... ໂດ້ເວົ້າຂຶ້ນ"

"ເອີ້..."

ອື່ມ.... ກະຄືແບບອີ່ເຜິ້ງເວົ້າມື້ກີ້ນີ້ແລະ... ແຕ່ດຽວຂ້ອຍມີຫຍັງຈະຕື່ມອີກຢ່າງຫນຶ່ງກະຄື ຂໍໃຫ້ເຈ້ສົມຫວັງກັບຄວາມຮັກແບບຂ້ອຍກັບອ້າຍສິນ...." ໂດ້ຫັນໄປຍິ້ມໃຫ້ຄົນຂ້າງໆ ຫວານຈົນໂອເວີ້ລະຫັ້ນ

"ອື້ມ ຂອບໃຈ"

"ເຈ້... ​ເຈ້ບໍ່ຮູ້ສຶກແດ່ຫວາ...​" ອີ່ກຸ້ງຍ່າງເຂົ້າມາຊື່ມຫູຂ້ອຍ

"ຮູ້ສຶກຫຍັງ"

"ຮູ້ສຶກແບບຫຶງໆໃສ່ອ້າຍໂດ້ກັບອ້າຍສິນຄືແຕ່ກ່ອນຫັ້ນນະ"

"ອຶ" ຂ້ອຍແກວ່ງຫົວຕອບທັນທີ

"ອື່ມ...... ສົງໃສເຈ້ຄືລືມລາວໄດ້ແລະຕິເບ໊າະ"

"ຄືຊິແມ່ນຕິ"

"ເອົາເປັນວ່າເຮົາມາໃຫ້ຄູ່ຕໍ່ໄປອວຍພອນດີກວ່າ" ນັ້ນກໍ່ຄືຄູ່ອີ່ນ້າ

"ເຮີ້ຍ ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ" ນ້ອງຂ້ອຍຮີບປັດຕິເສດທັນທີ...

"ບໍ່ແມ່ນຈັງໃດ" ແລະນັ້ນກໍ່ແມ່ນສຽງຂ້ອງເອກ...​ "ເຂົາກັບເພິ່ນເປັນແຟນກັນແລ້ວໃດ໋"

"ແທ້ນະ!!" ຕາມມາດ້ວຍຄຳຖາມຫລາຍສຽງ

"ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ... ພໍດີມື້ວານມື້ວານໄປຊື້ຂອງນຳເອກແລ້ວໃນຮ້ານເຂົາເຈົ້າວ່າຖ້າແມ່ນໃຜພາແຟນໄປລະຈະຫລຸດລາຄາໃຫ້ສິບຫ້າເປີເຊັນ ກະເລີຍສົມອ້າງເປັນແຟນນຳເອກນີ້ແລະ" ຕອບຈົນຍາວຍຽດ ທີ່ຈິ່ງບໍ່ຕ້ອງຮ້ອນໂຕປານນັ້ນກະໄດ້...

"ແມ່ນສ່ຳເບ໊າະ" ຖາມຂຶ້ນພ້ອມກັນອີກຄັ້ງ

"ອື້ມ... ບໍ່ມີຫຍັງດອກ.... ດຽວຊິອວຍພອນໃຫ້ອ້າຍດີກວ່າ... ອື່ມ... ເນື່ອງໃນໂອກາດທີ່ອ້າຍຄົບຮອບສາວຫ້າປີ"

"ຢຸດ!!... ບອກແລ້ວວ່າຫ້າມເວົ້າເລື່ອງອາຍຸ" ຂ້ອຍຫັນຫນ້າໄປຮ້າຍ ສ່ວນນ້ອງສາວຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ແຕ່ຍິ້ມແຫ້ງໆ

"ໂອເຄໆ... ເນື່ອງໃນໂອກາດຂອງອ້າຍປີນີ້ນ້ອງກະຂໍໃຫ້ອ້າຍມີຄວາມສຸກຕະຫລອດໄປ... ເປັນຫມູ່ທີ່ດີຂອງຫມູ່ອ້າຍ... ເປັນອ້າຍທີ່ດີຂອງນ້ອງ...ແລະກະເປັນລູກທີ່ດີຂອງອີ່ພໍ່.." ຫນ້າຂ້ອຍສະຫລົດລົງທັນທີ "ເອີ່ ອະ ອີ່ແມ່ຕະຫລອດໄປ"

"ອີ່ນ້າມຶງຊິລາກເຂົ້າເລື່ອງດຣາມ້າຫາພະແສງເລເຊີ້ຫຍັງວະ!!" ຈຽບເຂົ້າໄປຊື່ມໃສ່ຫູນ້ອງຂ້ອຍ ແຕ່ມັນກະດັງພໍທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ຍິນ

"ກູກະວ່າແລະ"

"ຄັນອີ່ພໍ່ມາຮ່ວມງານວັນເກີດກະຄືຊິດີເນາະ... ແຕ່ລູກແບບບໍ່ດິແບບອ້າຍລາວຄືຊິບໍ່ສົນໃຈແລ້ວແລະ" ຂ້ອຍບອກແບບຕັດເພີ້

"ແຕ່ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າມື້ຫນຶ່ງລາວຊິຍອມຮັບເຈົ້າໄດ້ ອາເລັກເອີ່ຍຂຶ້ນພ້ອມກັບດຶງໂຕຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດຄ່ອຍໆ

"ແມ່ນໆ" ພວກທີ່ເຫລືອກໍ່ເຫັນດີ ເຖິງວ່າມັນຈະແມ່ນຄຳເວົ້າບໍ່ເທົ່າໃດປະໂຫຍກ ແຕ່ມັນກໍ່ເປັນກຳລັງໃຈໃຫ້ຂ້ອຍຫລາຍເຕີບ

"ອື້ມ"

ຈາກນັ້ນຄົນທີ່ເຫລືອຕ່າງກໍ່ເຂົ້າມາອວຍພອນຂ້ອຍ... ເຊິ່ງກໍ່ຫຍັງເຫລືອໄວ້ແຕ່ຄົນສຸດທ້າຍທີ່ຫຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເວົ້າ

"ອື່ມ.... ຂ້ອຍກະບໍ່ຮູ້ວ່າຊິອວຍພອນຫຍັງດີ ນອກຈາກຂໍໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມສຸກຕະຫລອດໄປ.. ເພາະເຫັນເຈົ້າມີຄວາມສຸກແລ້ວມັນກະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຄືກັນ"

"ວູ້!!" ນັ້ນກໍ່ແມ່ນສຽງເຮຂອງຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃນງານ....​ ເອີ້ເຮກັນເຂົ້າໄປ

"ເອີ້ທຸກຄົນຟັງທາງນີ້..." ບົວຮ້ອງຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ກຳລັງວາງອາຫານຫລາຍຢ່າງບ່ອນໂຕະກິນເຂົ້າ

"ແມ່ນຫຍັງ"

"ອາຫານເຄື່ອງດື່ມກຽມພ້ອມແລ້ວ ລຸຍ"

"ເຢ້!!" ຈາກນັ້ນສຽງເຮຂອງທຸກຄົນກໍ່ດັງຂຶ້ນ... ມືນ້ອຍມືໃຫຍ່ຕ່າງຮີບຈັບບ້ວງຊ້ອມຂຶ້ນມາແລ້ວກໍ່ຕັກອາຫານເຂົ້າປານທັນທີ... ເຮີ່ຍ ປານແມ່ນພວກຄົນໄພອຶດຫິວແຖວອາຟຣີການິ...​ ໂດຍສະເພາະສອງອ້າຍນ້ອງໂຕແສບອາເລັກກັບເອກ!!

ເວລາຜ່ານໄປຫລາຍນາທີອາຫານທີ່ວາງເທິງໂຕະກໍ່ຖືກຈັດການເກືອບກ້ຽງ... ດີເນາະ ຈະເລີນອາຫານຂະຫນາດພວກນີ້... ຄັນພາກັນໄປແຂ່ງກິນ ລາງວັນຊະນະເລີດຖ້າຢູ່ຕໍ່ຫນ້າແນ່ນອນ

"ອີ່ມບໍ່" ຂ້ອຍຖາມອາເລັກທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງ

"ເອີ໊ະ!!" ມັນເອື້ອມອອກມາແທນຄຳຕອບ... ເຮີ່ຍ... ເດັກນ້ອຍຜູ້ໃຫຍ່ນັ່ງເຕັມໂຕະຍັງເຮັດເສຍມາລະຍາດອອກມາໄດ້... ສ່ວນພວກຄົນທີ່ເຫລືອກະບໍ່ຄິດຈະຕັກເຕືອນເລີຍ (ແລ້ວເປັນຫຍັງຄືບໍ່ເວົ້າເອງຊັນ: ບັນດາສະຫາຍທັງຫລາຍ) (ໂອ໊ຍ ຂ້ອຍເວົ້າຈົນປາກຊິຈີກແລ້ວ ແຕ່ມັນບໍ່ເຄີຍຈະເຊື່ອຟັງເຈ້ເລີຍ!!: ທັນວາ)

"ອື້ມ ອີ່ມຈົນທ້ອງຊິແຕກແລ້ວນິ" ເວົ້າພ້ອມກັບລູກທ້ອງຄ່ອຍໆ...​

"ດີແລ້ວຊັນ... ​ວ່າແຕ່ກີ່ຕ້ານິ ຊິວາງລົງຈັກບາດໄດ້ບໍ່...." ພໍດີຂ້ອຍຫາກໍ່ກັບມາສັງເກດເຫັນ...

"ກະຢາກພາຍເດ.... ເອີ້ພໍດີຂ້ອຍມີຂອງຂວັນຈະໃຫ້ເຈົ້ານະ" ນຶກວ່າຊິບໍ່ໄດ້ຍິນຄຳນີ້ຈາກປາກຂອງມັນລະ

"ອື້ມ ແລ້ວຂອງຂວັນແມ່ນຫຍັງຫັ້ນ"

"ດຽວຫາກຮູ້" ມັນຊິເຊີ້ໄພຣອີ່ຫຍັງອີກວະ??

ບາດແລ້ວມັນກໍ່ຍ່າງອອກໄປຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າທຸກຄົນ ກີ່ຕ້າທີ່ພາຍໄວ້ທາງຫລັງກໍ່ຖືກນຳມາວາງໄວ້ຕັກເພື່ອກຽມທີ່ຈະບັນເລງດົນຕີ

"ສຳຫລັບມື້ນີ້ ມັນເປັນວັນທີ່ພິເສດສຳຫລັບຄົນພິເສດຂອງຂ້ອຍ ແລະກໍ່ເປັນຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກທີິ່ສຸດ!!"

"ກຣີ້ດໆ!!" ທຸກຄົນຕ່າງກໍ່ຮ້ອງໂຫດ້ວຍຄວາມຖືກໃຈ... ອີກແລ້ວ ເວົ້າອີ່ຫຍັງກະບໍ່ເຄີຍຄິດເລີຍວ່າຂ້ອຍກະອາຍເປັນຄືກັນໃດ໋.... ແຖມຫົວໃຈມັນກະເຕັ້ນແຮງອີກ

"ຂ້ອຍກະເລີຍຢາກຈະຮ້ອງເພງໆຫນຶ່ງທີ່ຂ້ອຍຄິດວ່າມັນສາມາດອະທິບາຍຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຂ້ອຍມີໄດ້.. ເອົາເປັນວ່າ ເຮົາມາຟັງກັນເລີຍດີກວ່າ"

What goes around comes back around, my baby

There was a time I though, though you did everything right

no lies no wrong boy, I must’ve been out of my mind

so when think of the time that I almost love you

You showed your ass and I saw the real you thank god you blew it

Thank god I dodged the bullet so ever you baby good looking out

I wanted you bad I’m so through it that cause honlestly you turned out to be

The best thing I never had

ພໍສຽງເພງຈົບສຽງຕົບມືກໍ່ດັງຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ... ນ້ຳຕາທີ່ຂ້ອຍພະຍາຍາມຈະກັ້ນໄວ້ມັນກໍ່ໄຫລລົງແບບອັດຕະໂນມັດ ຮຶກ ແນວເນື້ອເພງມັນຖືກກັບພວກຂ້ອຍທັງສອງເດ ຮຶກ ຂ້ອຍກະເລີຍອົດບໍ່ໃດ ອີກຢ່າງຂ້ອຍແຮງເປັນຄົນອາລົມອ່ອນໄຫວງ່າຍຢູ່ແລ້ວ

"ເປັນຈັງໃດມ່ວນບໍ່" ມັນຖາມໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ

"ອື້ມ ຮຶກ ມ່ວນ ມ່ວນຈົນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍນ້ຳຕາຍໄຫລແລ້ວນິ"

"ອິນແຮງປານນັ້ນພຸ້ນຫວາ

"ອື້ມ"

"ດີແລະຊັ້ນ...​ ແຕ່ຈັງໃດ ຂ້ອຍກະບໍ່ຢາກໃຫ້ເຈົ້າໄຫ້... ບໍ່ວ່າເຈົ້າຊິໄຫ້ຍ້ອນຮູ້ສຶກດີໃຈຫລືເສຍໃຈກະຕາມ ແຕ່ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຈັບ ຮູ້ບໍ່"

"ອະ ອຶ້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວກ່ອນຈະເຂົ້າໄປກອດມັນ ສ່ວນມັນກໍ່ກອດຂ້ອຍຕອບຄືກັນ

"ສະນັ້ນ ຢ່າໃຫ້ໄດ້ບໍ່"

"ອື້ມ ຂ້ອຍບໍ່ໄຫ້...." ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ດັນໂຕຂ້ອຍອອຫມາຄ່ອຍໆ

"ລະຂ້ອຍມີເລື່ອງຫນຶ່ງຈະບອກເຈົ້າ"

"ເລື່ອງຫຍັງ"

"ຄົບນຳຂ້ອຍໄດ້ບໍ່"

"ບໍ່ໄດ້ ຫ້າມຄົບກັນເດັດຂາດ!!"

.

.

.

ບໍ່ຮູ້ແມ່ນໃຜມາຂັດຂວາງເນາະ

ຖ້າຢາກຮູ້ແມ່ນໃຜກຽມຕິດຕາມເດີ້

ແລະກະເມັນຫລາຍໆເດີ້

ບາງເທື່ອອາດຈະມີອຸປະສັກກະໄດ້

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 18, 2012 | ມີ 4 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

ຕອນທີຊາວສາມ

ຫາເລື່ອງ ກັບ ຜ່ອນຄາຍ

 

"ຊ້າ!!" ສະຕິຂ້ອຍກັບຂ້ອຍກັບຄືນມາທັນທີຫລັງຈາກທີ່ມີບາງຄົນຕັ້ງໃຈຊາດນ້ຳມາໃສ່ຂ້ອຍ...

"ຮະ ເຮີ້ຍ!! ເປັນບ້າຫຍັງວະ!!"

ຂ້ອຍລຸກຂຶ້ນຈາກໂຕະດ້ວຍຄວາມໂມໂຫ ຊັກສາຍອັນຄາດໂທໄປທີ່ຜູ້ກໍ່ເຫດທັນທີ ເປັນຜົນໃຫ້ເຫັນຄົນທີ່ມາໃຫມ່ ທີ່ກຳລັງຢືນບີບຈອກນ້ຳພາສຕິດຈົນແຫລກຄາມື ແລ້ວກໍ່ຖິ້ມມັນອອກໄປເພື່ອລະບາຍອາລົມ..

ຈາກທີ່ນັກສຶກສາກຳລັງກິນອາຫານຢ່າງມີຄວາມສຸກ ກໍ່ປ່ຽນຫລຽວມາເບິ່ງພວກຂ້ອຍແທນທີ່ຈຸດເກີດເຫດເປັນສາຍຕາດຽວ

"ເກດເພິ່ນເຮັດຫຍັງນິ ເພິ່ນເປັນບ້າແລ້ວຫວາ!!..." ເອກກໍ່ລຸກຂຶ້ນຮ້າຍເຊັ່ນກັນ... ຈາກນັ້ນກໍ່ຖອດເສຶ້ອແຈັກເກັດສີດຳອອກແລ້ວມຫົ່ມຂ້ອຍແທນ ໃນເມື່ອຂ້ອຍກຳລັງຢູ່ໃນລັກສະນະທີ່ຄວນຈະຫາຫຍັງມາປິດບັງໄວ້

"ເປັນບ້າກະຍ້ອນພວກເພິ່ນຫັ້ນແລະ!! ແລ້ວທີ່ເພິ່ນແບບນີ້ນະ.. ເພິ່ນເຂົ້າຂ້າງມັນແມ່ນບໍ່!!" ສົງຄາມນ້ຳລາຍກຳລັງດຸເດືອດຂຶ້ນແລ້ວ ໂດຍທີ່ສາຍຕາຂອງນັກສຶກສາທັງຫລາຍແນມຫລາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ... ປານວ່າພວກນັ້ນກຳຫລັງເຊຍມວຍ

"ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຂ້າງໃຜດອກເກດ...​ ແຕ່ທີ່ເພິ່ນເຮັດມັນບໍ່ຖືກຕ້ອງ ເຂົ້າໃຈບໍ່!!"

ເພິ່ນຕ່າງຫາກທີ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈນະ!!... ເຂົາບອກເພິ່ນເປັນພັນເທື່ອລະບໍ່ໃຫ້ມາຫຍຸ້ງນຳອີ່ທອມນີ້!!... ຊີ້ຫນ້າມາຮ້າຍຂ້ອຍຢ່າງດຸເດືອດ... ແຕ່ນຶກຫວາວ່າຂ້ອຍຊິຢ້ານນະ... ຫຶ ກ້າມາຫາເລື່ອງຂ້ອຍເຖິງທີ່ເສີຍຫວາ ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງຍອມປ່ອຍມັນໄປເດັດຂາດ

"ເກດ!! ຊິເວົ້າຫຍັງກະໃຫ້ກຽດນ້າແດ່...".

"ຫຶ ມັນບໍ່ຈຳເປັນແລ້ວ!!... ເຂົາອົດນຳມັນມາຕັ້ງແຕ່ດົນແລ້ວ... ສ່ວນເພິ່ນນະນ້າ... ເຂົາຮູ້ວ່າເຂົາກຳລັງເຮັດ ເຂົາຊິບອກເພິ່ນເລີຍຕອນນີ້ ຖ້າເພິ່ນຍັງມາຫຍຸ້ງກັບເອກອີກ ເຂົາບໍ່ທາງປ່ອຍເພິ່ນເດັດຂາດ"

"ເກດ... ເພິ່ນເປັນບ້າແທ້ໆ!!...​ ເຂົາບອກກັບເພິ່ນແລ້ວວ່າເຂົາກັບນ້າເປັນຫມູ່ກັນ...​ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຄິດຫຍັງເກີນເລີຍກວ່າຫັ້ນຈັກຫນ້ອຍ"

"ເຂົາບໍ່ເຊື່ອ!! ເປັນຫມູ່ຫຍັງກັນຊິໄປຮັບໄປສົ່ງ ຈັບມືຖືແຂນກັນ ໂດຍທີ່ດຽວນີ້ເຂົາຍັງບໍ່ໄດ້ເຮັດແບບນັ້ນນຳເພິ່ນຊ້ຳ!!..​"

"ເກດເຂົາວ່າເພິ່ນສະຫງົບສະຕິກ່ອນດີກວ່າ...​ ເພິ່ນບໍ່ອາຍເຂົາເຈົ້າແດ່ຫວາ!!

"ບໍ່! ເຂົາບໍ່ອາຍ ຫຶ .. ພວກເພິ່ນເບິ່ງເອົາໄວ້ເດີ້ ຄົນທີ່ມັນຫນ້າດ້ານຍາດແຟນຄົນອື່ນມັນເປັນແບບນີ້ແລະ!!"

ເກດປ່າວປະກາດສຽງດັງປານຊິປະຈານສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃຫ້ທຸກຄົນໄດ້ຮູ້... ມາເຖິງຂັ້ນນີ້ຖ້າຂ້ອຍບໍ່ຍອມເວົ້າຫຍັງ... ກະຄືຊິບໍ່ໄຫວ

"ເກດ.... ເພິ່ນຊິໃຫ້ເຂົາເວົ້າຈັກເທື່ອວ່າເຂົາກັບເອກເປັນຫມູ່ກັນ... ເຂົາບໍ່ໄດ້ຄິດຈະຍາດຄົນຮັກຂອງເພິ່ນໄປດອກ!!"

"ຫຶ... ຂະຫນາດເດັກນ້ອຍອະນຸບານເຫັນກະຍັງບໍ່ເຊື່ອ!!... ຢຸດສ້າງຄວາມວຸ້ນວາຍ ແລ້ວອອກໄປຈາກຊີວິດພວກເຂົາດຽວນີ້!!

"ເພິ່ນຕ່າງຫາກເກດທີ່ເຊົາກໍ່ຄວາມວຸ້ນວາຍນະ!!" ເອກເວົ້າຂື້ນຕໍ່... ທີ່ກຳລັງມີສີຫນ້າເບິ່ງບອກເຖິງອັບອາຍຢູ່ບໍ່ຫນ້ອຍ

ແຕ່ເຂົາເປັນແຟນເພິ່ນໃດ໋ເອກ

ເປັນແຟນກັນກະບໍ່ແມ່ນເຮັດໂຕຫນ້າລຳຄານແບບນີ້!!... ເອກເວົ້າຢ່າງເຫລືອອົດ ເອົາຈົນຄົນທີ່ກຳລັງໂມໂຫເດືອດດາດ ຈົນມິດໄປທັນທີ ນ້ຳໃສໆຈາກດວງຕາຄູ່ງາມ ກໍ່ໄຫລອາບແກ້ມນາງແບບອັດຕະໂນມັດ..

"ຮຶກ... ເປັນຍ້ອນເພິ່ນຕ່າງຫາກທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເປັນແບບນີ້ນະ!!... ເປັນຍ້ອນເພິ່ນ ຮຶກ ບັກຄົນບໍ່ຮູ້ຈັກພໍ!!"

     "ເກດ... ຄັນຊິມາຫາເລື່ອງດ່າເຂົານະ ເຂົາບໍ່ມີທາງອົດທົນຍອມເພິ່ນຝ່າຍດຽວດອກ

     "ແຕ່ເພິ່ນຕ້ອງຟັງ... ຟັງເຂົາຄົນດຽວເທົ່ານັ້ນ"

     "ເກດ...​ ເຂົາວ່າເພິ່ນສະຫງົບສະຕິອາລົມກ່ອນດີກວ່າ ຂ້ອຍບອກອາໄປເມື່ອເຫັນສະຖານະການຮ້າຍລົງກວ່າເກົ່າ

     " ຮຶກ..​ບໍ່ຕ້ອງມາເວົ້າດີ... " ແຫກປາກດ່າຂ້ອຍຈົນສຸດສຽງ "ຖ້າບໍ່ມີເພິ່ນຈັກຄົນນະ ຮຶກ ເຂົາກະບໍ່ຕ້ອງກັງວົນແບບນີ້ດອກ!!" ແຮງອະທິບາຍແຮງບໍ່ເຂົ້າໃຈຂຶ້ນກວ່າ

"ເກດ ເຂົາເຄີຍບອກເພິ່ນແລ້ວວ່າ ທີ່ເຂົາຍອມກັບເພິ່ນ ມັນບໍ່ໄດ້ມີເລື່ອງຄວາມຮັກເຂົ້າມາກ່ຽວຂ້ອງກັນ ເພິ່ນບໍ່ຈື່ຫວາ ຫ໊ະ!!"

"ຮຶກ ແຕ່ເຂົາກັບເພິ່ນຫລາຍກວ່າແຟນກັນໃດ໋ ແລະເຂົາກະຮັກເພິ່ນຄົນດຽວ ຮືໆໆ"

"ເຊົາເກດ... ເຂົາໄດ້ຍິນເພິ່ນເວົ້າຈົນເມື່ອຍລະ... ແຕ່ທີ່ເພິ່ນເວົ້ານະ ມັນບໍ່ໄດ້ມາຈາກຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເພິ່ນດອກ... ເຂົາຮູ້ວ່າເພິ່ນກະບໍ່ມີແຕ່ເຂົາຄົນດຽວ... ແລ້ວເພິ່ນຊິໂວຍວາຍເຮັດຫຍັງ"

"ຮຶກ ກະຍ້ອນເພິ່ນຫັ້ນແລະ ທີ່ເຂົ້າໄປຫາຕ່າງກັບຜູ້ຍິງກະຫ_ຄົນນີ້ ຫຶ ມັນຄືຊິເອົາໂຕເຂົ້າແລກແລ້ວແມ່ນບໍ່ເອກ ເພິ່ນເລີຍລົງມັນຈົນເຫງີຍຫນ້າບໍ່ຂຶ້ນແບບນີ້

     "ອີ່ເກດ! ເຂົາອົດບໍ່ໄຫວແລ້ວໃດ໋!!... ໂອເຄ ຄັນເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຂົາເປັນແບບນັ້ນກະໄດ້... ຫຶ ແລະທີ່ລາວເຂົ້າມາຫາເຂົານະກະຍ້ອນຫົວເພິ່ນແລະ...​ຫຶງຫວງຈົນໂງຮ້າຍກ່ອນຄວາຍ... ແລະເພິ່ນຈື່ໃສ່ສະຫມອງເທົ່າຫາງອຶງເພິ່ນເລີຍວ່າ ເອກລາວເລືອກເຂົາແນ່ນອນ... ຄັນບໍ່ຊັ້ນລາວບໍ່ທາງສ່ຽງຊີວິດຕອນທີ່ເຂົາຈະຖືກລົດຕຳນີ້ດອກ!! ຫຶ ແລະຜູ້ຊາຍຄົນນີ້" ຂ້ອຍເລື່ອນມືໄປເກາະແຂນຂອງເອກຄ່ອຍໆ "ເຂົາຂໍກະແລ້ວກັນ"

ສຸດຄວາມ ຂ້ອຍກໍ່ດຶງແຂນອອກຈາກຈຸດເກີດ ເຫດໂດຍທີ່ບໍ່ສົນໃຈເກດຈະຫ້ອງຂຶ້ນໂວຍວາຍຢູ່ທາງຫລັງ ລວມທັງສາຍຕາຂອງບັນດານັກສຶກສາທັງຫລາຍທີ່ແນມເບິ່ງຂ້ອຍຢ່າງບໍ່ວາງຕາ ຈົນກະທັ້ງມາຢຸດຢູ່ໃນລົດຂອງມັນ

"ເຮີ່ຍ... ເຂົາເປັນບ້າໄປແທ້ໆທີ່ເວົ້າແບບນັ້ນອອກມານະ" ຂ້ອຍເປີດສາກລະບາຍອາລົມຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ... ສຽງຂອງຂ້ອຍມັນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເມື່ອຍລ້າ...

ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າການເອົາຄືນທັງສອງມັນຊິເປັນເລື່ອງຍາກຂະຫນາດນີ້... ແຖມຍັງອົດທົນຕໍ່ສາຍຕາຂອງຜູ້ອື່ນທີ່ແນມມາວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນຜິດ(ແຕ່ຄວາມຈິງມັນກະແມ່ນແບບນັ້ນຫັ້ນແລະ)

"ຄັນເຂົາຖືກດ່າແບບເພິ່ນເຂົາກະບໍ່ໄຫວຄືກັນຫັ້ນແລະ ແຕ່ທີ່ວ່າເພິ່ນຊິຂໍເອົາເຂົານະ ແມ່ນແທ້ບໍ່ຫັ້ນ... ຄິກໆໆ" ຫັນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍດ້ວຍສາຍຕາເຈົ້າເລ້... ສະຖານະການແບບນີ້ມັນຍັງມີອາລົມກວນອີກ

"ພໍເລີຍ... ຊຳນີ້ເຂົາເຈັບຫົວຈົນຊິບ້າຕາຍລະ... ຢ່າສ້າງປັນຫາໃຫ້ຫລາຍກວ່ານີ້"

"ໂອເຄໆ... ວ່າແຕ່ຂຶ້ນມາລົດເຂົາລະ... ອອກໄປຫລິ້ນເລີຍເບ໊າະ" ມັນຊວນ ກະດີຄືກັນ ຢູ່ໄປກະບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງ

"ເອີ້ ດີ...."

"ແລ້ວຊິໄປໃສຊັນ"

"ໄປໃສກະໄປເຖາະ ແຕ່ໄປຕາຍເຂົາບໍ່ໄປ"

"ຮາໆ ເວົ້າແຮງແທ້ວະ.... ເອີ້ແລ້ວເຈັກເກັດເຂົານະ... ຖອດອອກມາເລີຍກະໄດ້ເດີ້ ພໍດີຕອນນີ້ມີແຕ່ເຂົາກັບເພິ່ນ ຄິກໆໆ" ເວົ້າພ້ອມກັບຢືດຄໍປານຢີລາຟມາເບິ່ງສ່ວນສຳຄັນຂອງຂ້ອຍ

"ຢາກຕາຍແມ່ນບໍ່ ຫ໊ະ!!" ຢົກກ່ຳປັ້ນຂຶ້ນມາຊິຊົກຫນ້າມັນ ຫຶ ໂທດຖານທີ່ຍັງກວນປະສາດ

"ດະ ດຽວ" ມັນຍົກມືຂຶ້ນ ເຂົາກະເວົ້າຫລິ້ນໆຊື່ໆ.... "ເຫັນເພິ່ນຄຽດໆ ເຂົາກະເລີຍຢາກຄາຍຄຽດໃຫ້ເພິ່ນ"

ຫຶ... ແຮງເວົາແຮງໃຫ້ໂມໂຫຂຶ້ນຫັ້ນຕິ... ລະຮີບອອກລົດໄດ້ແລ້ວ!!"

"ໂດຍໆ ຊິອອກໄປດຽວນີ້ແລະ"

.

.

.

ໃນໄລຍະທາງມັນກໍ່ຊວນຂ້ອຍລົມໄປເລື່ອຍໆ ເພື່ອຫວັງຊິເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍອາລົມດີຂຶ້ນ... ແຕ່ມັນກະເປັນແບບນັ້ນໃດ໋ລະ.. ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍລືມເລື່ອງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ໃນອ້ອມຂ້າງໄປທັນທີ...

ແຕ່ບາງເທື່ອມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດວ່າ ຖ້າມັນຮູ້ຄວາມຈິງແລ້ວມັນຊິເປັນແນວໃດ... ຂ້ອຍກັບມັນຊິກັບໄປໃຊ້ຊີວິດແບບປົກກະຕິໄດ້ຢູ່ບໍ່ວະ!... ໃນເມື່ອແຕ່ລະຄົນຕ່າງກໍ່ເດີນທາງເຂົ້າຫາກັນຈົນຮູ້ເລື່ອງກັນແລະກັນ ປານວ່າຮູ້ຈັກມັນແລ້ວມາທັງຊີວິດ... ຖ້າມຶ້ນັ້ນມາຮອດມັນຄືຊິແມ່ນເລື່ອງແປກໆຢູ່ບໍ່ຫນ້ອຍ

"ຄິດຫຍັງຢູ່ຫັ້ນ..." ມັນຖາມຂ້ອຍໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຈອດລົດ

"ຄິດຫຍັງໄປເລື້ອຍເປື່ອຍຫັ້ນແລະ"

"ຫວາ...​ ແຕ່ຫນ້າໂຄດຊີລຽສຂະຫນາດ... ລະວັງເດີ້ຄຽດຫລາຍຫນ້າຊິເຖົ້າແລະ"

"ເຊົາເຖາະ... ວ່າແຕ່ເພິ່ນພາເຂົາມາຫຍັງນິ ຂ້ອຍຖາມໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຊັກສາຍຕາໄປເບິ່ງທາງຫນ້າ

"ພາມາເລາະຫ້າງ...​ເຫັນຜູ້ຍິງເວລາທີ່ບໍ່ສະບາຍມັກຈະພາກັນມາເລາະຊື້ນັ້ນຊື້ນີ້.. ເຂົາກະເລີຍຢາກພາມາ"

"ແມ່ນຫວາ... ເລື່ອງນີ້ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ມາກ່ອນເວີ້ຍ"

"ເວົ້າປານໂຕເອງບໍ່ແມ່ນຜູ້ຍິງນິ"

"ກະແມ່ນ... ແຕ່ເວລາທີ່ເຂົາຄຽດໆ ມັກຈະຫາຄົນມາເຕະຖິ້ມ ໂດຍສະເພາະຜູ້ຊາຍທີ່ເຈົ້າຊູ້ຫລາຍໃຈ"

"ທີ່ເພິ່ນເວົ້າມານະ... ຫມາຍເຖິງເຂົານຳແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ

"ເອີ້ ເຂົາຫມາຍເຖິງເພິ່ນເຕັມໆ"

"ອູ້ຍ!!... ຊັນເຂົາຫຸບປາກດີກວ່າ"

"ຫຶ ຫນ້າຈະຄິດໄດດ້ແຕ່ດົນລະໃດ໋"

"ໂອເຄ ເຂົາວ່າຈົບເລື່ອງນີ້ດີກວ່າ... ດຽວມັນຊິຍາວກວ່ານີ້... ໄປ໋... ລົງໄປເລາະຊື້ຫຍັງດີກວ່າ"

ຂ້ອຍງຶກຫົວຕາມທີ່ມັນບອກ.. ແລ້ວກໍ່ໄຂປະຕູລົງອອກຈາກລົດ...

ປົກກະຕິນິຍາຍແຕ່ລະເລື່ອງພະເອກຈະເປັນຄົນລົງມາໄຂປະຕູໃຫ້ນາງເອກ ເພື່ອເປັນການໃຫ້ກຽດອີກຝ່າຍ...​ແຕ່ໃນກໍລະນີຂອງຂ້ອຍ ມັນບໍ່ຈຳເປັນ ເພາະວ່າຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະທຽບສະຖານະຂອງຕົນເອງເປັນແບບນັ້ນ

ບາດແລ້ວມັນກໍ່ພາຂ້ອຍເຂົ້າຮ້ານນັ້ນຮ້ານນີ້... ເລືອກຊື້ຂອງຫລາຍອັນທີ່ຖືກໃຈ... ໂດຍທີ່ມັນມີຫນ້າທີ່ເປັນຜູ້ຈ່າຍ.......

"ເທົ່າໃດ... ມັນຖາມພະນັກງານ"

"ສອງແສນຫ້າສິບພັນ ແຕ່ວ່າມື້ນີ້ທາງຮ້ານຈະຫລຸດລາຄາໃຫ້ເປັນພິເສດສຳຫລັບຄູ່ຮັກ"

"ຕະ ແຕ່ພວກຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນ" ຂ້ອຍກຳລັງຊິອະທິບາຍຄວາມ ແຕ່ມັນພັດຍາດຂ້ອຍເວົ້າກ່ອນ

"ຫວາດີເວີ້ຍເນາະ ລະສ່ວນລົດເທົ່າໃດຊັນ"

"ສິບຫ້າເປີເຊັນ" ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ຈົກເງິນມາຈ່າຍ ແລ້ວກໍ່ພາຂ້ອຍອອກຈາກຮ້ານ...

ແລະແນ່ນອນຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຕ້ອງຮ້າຍມັນ ໂທດຖານທີ່ອ້າງວ່າຂ້ອຍເປັນແຟນມັນ

"ເພິ່ນເປັນບ້າຫວາ ໄປບອກເຂົາເຈົ້າແບບນັ້ນນະ"

"ກະຊິເປັນເກາະ.... ເພິ່ນບໍ່ເຫັນຫວາຫລຸດກະຕັ້ງວ່າສິບຫ້າເປີເຊັນພຸ້ນ... ຖືວ່າປະຫຍັດໄປໃນໂຕເລີຍ"

"ເອີ້ໆ..." ຂ້ອຍຕອບແບບປັດໆ...

ເຖິງວ່າວິທີມັນຈະບໍ່ເຂົ້າທ່າປານໃດ ແຕ່ສວນຫລຸດມັນຫລາຍເປີເຊັນປານນັ້ນ ບາງເທື່ອຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງຍອມມັນແດ່... ແລ້ວຈາກນັ້ນ ມັນກໍ່ເລື່ອນມືໃຫຍ່ເຂົ້າຈັບມືຂ້ອຍໄວ້

"ຊິເຮັດຫຍັງນິ ປ່ອຍ" ຂ້ອຍຊັກສາຍຕາຄາດໂທດໄປຫາມັນທັນທີ

"ແຕ່ເຮົາເປັນແຟນກັນໃດ໋... ຈັບມືກັນກະຊິເປັນຫຍັງ

"ຫຶ... ແຕ່ລະຄອນມັນຈົບໄປແລ້ວ ສະນັ້ນ ມັນກະບໍ່ຈຳເປັນ!!"

"ເອົາໂລດນ່າ... ກະລອງເປັນແຟນກັນເບິ່ງຈັກບາດ... ດຽວມື້ອື່ນເຮົາກະກັບໄປເປັນຄືເກົ່າລະ"

"ບໍ່ໄດ້" ຂ້ອຍບອກມັນທັນທີ "ເລື່ອງອີຫຍັງເຂົາຊິຍອມໄປເຮັດແບບນັ້ນຫ໊ະ!! ເຂົາເສຍຫາຍກັນພໍດີ"

"ເພິ່ນບໍ່ອີ່ຕົນເຂົາຫວາຫັ້ນ..... ເຂົາຢາກເປັນແຟນນຳເພີ່ນອີ່ຫລີໃດ໋ຕອນນີ້" ເວົ້າພ້ອມກັບສົ່ງສາຍຕາເປັນຕາອີ່ຕົນມາໃຫ້ ແຕ່ຢ່າຫວັງວ່າຂ້ອຍຊິຫລົງກົນ

"ບໍ່... ອີ່ຕົນໂຕເອງຫລາຍກວ່າ... ທີ່ຈະຍອມໄປຄົບເປັນແຟນກັບຄົນເຈົ້າຊູ້ແບບເພິ່ນ..."

"ຖ້າເພິ່ນບໍ່ຍອມນະ ເຂົາຊິຂູ່ເຂົາຂໍເປັນແຟນເພິ່ນກ່ອນຊັ້ນ" ມັນເຮັດແທ້ຕາມທີ່ມັນເວົ້າອີ່ຫລີ

ແລະນອນການກະທຳປັນຍາອ່ອນຂອງມັນເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນກາຍໄປກາຍມາແນມເບິ່ງຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່

"ເຮັດຫຍັງນິ ບໍ່ອາຍເຂົາເຈົ້າຫວາຫ໊ະ!!"

"ບໍ່...​ຄັນເພິ່ນບໍ່ຍອມເຂົາກະຊິເຮັດແບບນີ້... ຄັນເພິ່ນຫນີເຂົາກະຊິຕາມໄປຈົນກວ່າເພິ່ນຊິຍອມ" ມັນບອກດ້ວຍຄວາມເດັດດຽວ... ສາຍຕາຂອງມັນກໍ່ສາຍແວວດ້ວຍຄວາມຈິງຈັງ... ຖ້າຂ້ອຍບໍ່ປັດຕິເສດອີກຄັ້ງ ມັນກະຄືຊິບໍ່ຍອມງ່າຍໆ... ແລະເພື່ອເປັນການຕັດປັນຫາ ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງຕອບຕົກລົງກັບມັນ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້..."

"ເຢ້!!" ມັນເຮພ້ອມກັບພາຮ່າງກາຍໃຫຍ່ໆລຸກຂຶ້ນມາ...... ໂຄດປັນຍາອ່ອນເລີຍ

"ໄດ້ແຕ່ມື້ດຽວເທົ່ານັ້ນເຂົາໃຈບໍ່"

ໂດຍ.... ມື້ດຽວກະມື້ດຽວ.... ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາຕ້ອງເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນແຟນທີ່ດີກ່ອນຊັນ...​ເລີ່ມຈາກພາໄປກິນຫຍັງກ່ອນຈະກັບບ້ານ ໄປ໋ ສຸດຄວາມມັນກໍ່ຈູງມືຂ້ອຍອອກໄປ...... ເຮີ່ຍ.... ຄິດຜິດອີ່ຫລີທີ່ລົງກົນຄົນແບບມັນ

.

.

.

ພະຍາຍາມຂຽນອອກມາໃຫ້ທີ່ສຸດ

ແຕ່ສະຫມອງຕອນນີ້ຕັນຄິດຫຍັງບໍ່ອອກ

ພໍດີີຮຽນຫນັກ.... ຈັງໃດກະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 17, 2012 | ມີ 4 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

ຕອນທີຊາວສອງ

ມັນເກີດອີ່ຫຍັງກັບຫົວໃຈ

 

ທີ່ຮ້ານອາຫານ ໃນມະຫາວິທະຍາໄລ

 

ຫລັງຈາກທີ່ເອກເກີດອຸບັດຕິເຫດຜ່ານມາຫລາຍມື້ແລ້ວ ມືທີ່ຖືກບາດເຈັບຂອງມັນກໍ່ເລີ່ມຄ່ອຍໆຫາຍດີຂຶ້ນຕາມລຳດັບ... ອາດເປັນຍ້ອນວ່າຂ້ອຍຫາຢາດີໆໃຫ້ມັນຕະຫລອດ ໃນເມື່ອຕົ້ນເຫດມັນເກີດຈາກຂ້ອຍທັງຫມົດ...​ ສ່ວນເກດກໍ່ບໍ່ຍອມນ້ອຍຫນ້າຄືກັນ... ຫາຢາບຳລຸງສາລະພັດຈາກທາງໃນແລະຕ່າງໃຫ້ເອກ ແຖມຍັງພະຍາຍາມຍົວະເຍົ້າໃຫ້ເອກຖິ້ມຢາຂອງຂ້ອຍ...​ ແຕ່ວ່າຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ເປັນຝ່າຍຊະນະຢູ່ດີ.. ເພາະວ່າເອກເລືອກທີ່ຈະເອົາຂອງຂ້ອຍໄປແທນ

ເຊິ່ງຕອນນີ້... ເອກໄດ້ນັດຂ້ອຍອອກມາທີ່ຮ້ານອາຫານໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງນັ່ງຖ້າມັນຄົນດຽວ...

ຊິເອີ້ນບັກໂດ້ ອ້າຍສິນມາຮັບມັນໄປກ່ອນລະ.. ບໍ່ຮູ້ຊິຫວງຫຍັງເອົາແທ້ເອົາວ່າ...

ຊິຊວນອີ່ສຸວັນນີກັບອີ່ຈຽບກະມາບໍ່ໄດ້ ຍ້ອນພວກມັນກຳລັງມີບົດລາຍງານໃຫ້ຂຽນ...

ສ່ວນຄົນສຸດທ້າຍ ອີ່ເຜິ້ງ ອ້າຍພາດກໍ່ພາມັນກັບໄປກ່ອນແລ້ວ ເຫັນວ່າຊິໄປສອນຫນັງສືໃຫ້ແບັ້ງ....​

ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງມາຖ້າມັນດ້ວຍຄວາມເບື່ອຫນ່າຍ... ​ປົກກະຕິຂ້ອຍຖ້າມັນຄົນດຽວ... ພຽງແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າມື້ນີ້ມັນເປັນຫຍັງ ຢາກຈະໃຜຈັກຄົນຫນຶ່ງມານັ່ງຢູ່ຂ້າງໆ.. ​ເຫມືອນຈະຢ້ານບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ ໂດຍສະເພາະກັບຄວາມຮູ້ສຶກສ່ວນເລີກໂດຍທີ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ສາມາດຈະອະທິບາຍຳໄດ້

"ນ້າ" ສຽງທຸ່ມໃຫຍ່ທີ່ຄຸ້ນເຄີຍດັງຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ມັນກຳລັງຍືນຫອບດ້ວຍອາການເມື່ອຍ ສະຕິທີ່ຕົກຢູ່ໃນພະວົງກໍ່ກັບມາສູ່ປະຈຸບັນ  "ແຫກໆ... ຖ້າດົນບໍ່" ສົງໄສມັນຄືຊິແລ່ນມາແຕ່ໃກ

"ກະບໍ່ດອກ... ດົນຫລືບໍ່ດົນເຂົາກະຖ້າຈົນລຶ້ງແລ້ວ..." ເວົ້າດ້ວຍສີຫນ້າອອກແນວນ້ອຍໃຈ

"ໂອໆ ເຂົາຂໍໂທດ,... ພໍດີເຂົາຫາກະເລີກຮຽນ"

"ອື້ມ... ເຂົາຮູ້ຢູ່ດອກ"

"ດີເນາະທີ່ເພິ່ນເຂົ້າໃຈ.." ມັນຍິ້ມອອກມາຈົນອອກຊິຈີກ ເຫັນຫນ້າມັນລະ... ອື່ມ ກະຫນ້າຮັກດີ

"ແລ້ວຊິໃຫ້ເຂົານັ່ງນຳໄດ້ບໍ່"

"ເຊີນ!!..." ຂ້ອຍຜາຍມືເປັນການເຊື້ອເຊີນ ສ່ວນມັນກໍ່ນັ່ງລົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຫລັງຈາກນັ້ນ

"ຖ້າເຂົາໄດ້ເພິ່ນເປັນແຟນອີກຄົນຄືຊິດີເນາະ ເຂົ້າໃຈເຂົາຫມົດທຸກເລື່ອງ" ບອກທັງສົ່ງຍິ້ມຫວານໆ

ແຕ່ເສຍໃຈຂ້ອຍບໍ່ລົງກົນຄົນເຈົ້າຊູ້ແບບມັນເດັດຂາດ

"ຢ່າແລະ... ເຂົາຍັງບໍ່ຢາກຈະເຂົ້າໄປຢູ່ໃນກົງກຳກົງກວຽນຂອງພວກເພິ່ນ.. ຂະຫນາດຄົບກັນເປັນຫມູ່ຊື່ໆ.. ຍັງເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ຊີວິດລະ"

"ເພິ່ນກະເວົ້າເວີ້ລະ...... ເອີ້ແລ້ວເພິ່ນສັ່ງຫຍັງມາລະຫວາ ເອກພະຍາຍາມປ່ຽນເລື່ອງໃຫມ່ ... ເຊິ່ງມັນກະດີຄືກັນ ເພາະວ່າຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຢາກເອົາເລື່ອງມາເວົ້າຫາຕະເຂັບຊາຍແດນຫຍັງດອກ

"ຍັງ"

ອື້ມ... ດຽວຊິໄປຫາຍັງມາກິນກ່ອນຊັນ... ລະຊິເອົາຫຍັງດີ

"ເອົາເຂົ້າພັດຈານຫນຶ່ງ"

ໂອເຄ ຖ້າແປັບຫນຶ່ງ ມັນເວົ້າແລ້ວກໍ່ຍ່າງໄປຕໍ່ແຖວຊື້ ໄຄແດ່ຕອນນີ້ຄົນບໍ່ຫລາຍ ເອກກະເລີຍບໍ່ຕ້ອງຖ້າດົນ

"ມາແລ້ວ"   ຈາກນັ້ນອາຫານທີ່ໄດ້ສັ່ງມັນກໍ່ຖືມາສອງຈານແລ້ວກໍ່ວາງລົງເທິງໂຕະ

"ເປັນຕາແຊບເນາະ ກິນເລີຍແມ່" ເອກຊວນ

"ອື້ມ..."

ສິ້ນສຸດການສົນທະນາ ພວກຂ້ອຍກໍ່ພາກັນລຸຍເລີຍທັນທີ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍແນມເບິ່ງມັນກັບກິລິຍາເທິງໂຕະເປັນໄລຍະໆ...  ບໍ່ຮູ້ວ່າຈັກມັນຊິຟ້າວໄປໃສວະ ບໍ່ມີໃຜຍາດມັນກິນຈັກຫນ້ອຍ.. ເຮີ່ຍ.... ສາບານໄດ້ເລີຍວ່າຂ້ອຍກຳລັງນັ່ງກິນເຂົ້ານຳຜູ້ດີຢູ່...... ສອງອ້າຍນ້ອງບ້ານນີ້ເປັນຈັງຊີ້ທຸກຄົນເລີຍ
      ລະວັງຊິແຄ້ນຕາຍແລະຫັ້ນ ກິນໄວບໍ່ໄວນິ ອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເຕືອນມັນ

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ ເຂົາລຶ້ງແລ້ວ......" ເວົ້າທັງທີເຂົ້າຍັງເຕັມປາກ... ປະສາດຊິກິນຫົວຂ້ອຍລະ

"ຖາມແທ້ ເວລານັ່ງກິນເຂົ້ານຳຄົນອື່ນນະ ເພິ່ນກະເປັນແບບນີ້ຢູ່ຫວາ ຫ໊ະ!!"

"ບໍ່" ມັນຕອບທັນທີ "ເວລາທີ່ເຂົານັ່ງກິນເຂົ້ານຳຜູ້ອື່ນຫລືນຳສາວໆໃນສາງ (ເບິ່ງມັນເວົ້າປຽບທຽບ) ເຂົາຈະເຟກ ..​ ແຕ່ເວລາທີ່ຢູ່ນຳນະ ເພິ່ນເຂົາຈະປັນໂຕຂອງໂຕເອງ ເພິ່ນຊິໄດ້ຮູ້ວ່າເຂົາຈິງໃຈນຳເພິ່ນ" ເວົ້າພ້ອມກັບສົ່ງສາຍຕາຫວານໆ ແຕ່ຂໍໂທດຂ້ອຍບໍ່ມີທາງຫລົງກົນດອກເດີ້ ໂດຍສະເພາະກັບພຶດຕິກຳທີ່ຕ່ຳຊາມຂອງມັນ

"ແຕ່ເພິ່ນກະຫນ້າຈະຮັກສາມາລະຍາດແດ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງກະໄດ້.... ເຮີ່ຍ.... ແຕ່ກະຊ່າງມັນເຖາະ ຄ້ານເວົ້ານຳເພິ່ນລະ... ເວົ້າໄປຈັງໃດ ເພິ່ນກະຍັງຊິເຮັດຄືເກົ່າຢູ່ດີ... ​ເອີ້ແຕ່ວ່າເຂົາມີເລື່ອງຢາກຈະຖາມເພິ່ນນະ ວ່າຊິຖາມຕັ້ງແຕ່ດົນລະ"

"ເລື່ອງຫຍັງ"

"ກະເລື່ອງທີ່ເຂົາໄດ້ຍິນມາວ່າເພິ່ນເປັນຫມູ່ກັບອ້າຍພາດນະ... ໄປຮູ້ຈັກກັນໄດ້ແນວໃດຫັ້ນ"

"ເຂົາກັບມັນເຄີຍຮຽນນຳກັນຕອນມໍປາຍ... ກະເລີຍຮູ້ຈັກກັນແລະກະສະນິດກັນ... ແລ້ວກໍ່ສາບານເປັນຫມູ່ຕາຍນຳກັນ"

"ຫວາ... ດີເວີ້ຍເນາະ.... ແຕ່ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ວ່າລາວໄປຄົບນຳເພິ່ນຳໄດ້ແນວໃດ... ນິໃສຕ່າງກັນປານຟ້າກັບເຫວ..." (ແມ່ນຄວາມຂ້ອຍບໍ່ລະ??)

"ແຮງແທ້ວະ!!

"ກະແທ້ຫັ້ນແລະ... ອ້າຍພາດລາວນິໃສດີ.. ຫນ້າຮັກ ສຸຂຸມແລະກະເປັນຜູ້ໃຫຍ່ ບໍ່ຄືເພິ່ນຈັກຫນ້ອຍ... ອາຍຸຊຳນີ້ລະ ຍັງເຮັດໂຕປານຄົນປັນຍາອ່ອນ"

"ເຮີ້ຍເພິ່ນ!! ຊິຖາມເລື່ອງທີ່ເຂົາເປັນຫມູ່ກັບກັບມັນ ຫລືເພິ່ນຊິຫາເລື່ອງດ່າກັນແທ້ເກາະ"

"ກະທັງສອງຫັ້ນແລະ!!..... ວ່າແຕ່ເພິ່ນເຖາະ... ອ້າຍພາດລາວຢູ່ປີສີ່... ສ່ວນຫາເພິ່ນຢູ່ປີສາມ  ແລ້ວຕອນມໍປາຍຄືຮຽນນຳກັນຊັນ"

"ພໍດີຕອນມໍຫ້າເຂົາຄ້າງຫ້ອງ"

"ຍ້ອນ??"

"ມີເລື່ອງ"

"ເລື່ອງຫຍັງລະ" ຂ້ອຍຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້...​ ຫວັງວ່າຄືຊິບໍ່ກ່ຽວກັບເລື່ອງນາລີເດີ້

"ກະມີເລື່ອງຍ້ອນຜູ້ຍິງຫັ້ນແລະ...." ຫຶ ຂ້ອຍວ່າລະ... "ຕອນນັ້ນມີຄົນມາມັກເຂົາສອງຄົນພ້ອມກັນ... ແລະເຂົາກະເລີຍຄົບຊ້ອນ... ສຸດທ້າຍເຂົາເຈົ້າກະຮູ້ວ່າເຂົາບໍ່ໄດ້ມີແຕ່ຄົນດຽວ ກະເລີຍມີເລື່ອງ"

"ຫັ້ນແລະຫລາຍໃຈນະ... ແຕ່ວ່າປັນມາຫາມັນມີແຕ່ສອງຄົນນັ້ນ ແລ້ວມັນກ່ຽວຫຍັງກັບເລື່ອງທີ່ເພິ່ນຄ້າງຫ້ອງ"

"ກະພໍດີຜູ້ຍິງສອງຄົນນັ້ນແຄ້ນເຂົາແຮງກະເລີຍສັ່ງນັກເລງມາລຸມຕີເຂົາຢູ່ໂຮງຮຽນ... ບາດແລ້ວອາຈານກະເສືອກມາເຫັນ (ເບິ່ງມັນເອີ່ຍເຖິງອາຈານ: ຜູ້ຂຽນ) ເຂົາກະເລີຍຫັກຄະແນນທີ່ເຫລືອຫນ້ອຍດຽວຈົນຫມົດ ຈົນບໍ່ມີສິດສອບເສັງເລື່ອນຊັ້ນ..."

      "ຫຶ ສົມນ້ຳຫນ້າ!! ຜູ້ຊາຍເຈົ້າຊູ້ມັນກະຕ້ອງເຈິແບບນີ້ແລະ"

"ໂທ!! ແທນທີ່ຊິໃຫ້ກຳລັງໃຈ ຍັງມາຊ້ຳເຕີມເຂົາອີກ.. ເຖິງມັນຈະຜ່ານໄປຫລາຍປີແຕ່ເຂົາຍັງເສຍໃຈຢູ່ໃດ໋ ທີ່ຮຽນບໍ່ທັນຫມູ່"

"ຫຶ ສົມຄວນແລ້ວຕ່າງຫາກ..... ຈະໄດ້ຫລາບຈຳແດ່ຈັກບາດ... ວ່າແຕ່ຕອນທີ່ເພິ່ນຖືກລຸມນະ.. ເພິ່ນເປັນແນວໃດແດ່ຫັ້ນ"

"ກະບໍ່ໄດ້ເປັນຫຍັງດອກ... ມີແຕ່ພວກມັນຕ່າງຫາກທີ່ຕ້ອງໄປນອນໃສ່ນ້ຳເກືອຢູ່ໂຮງຫມໍ.."

ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າມັນບໍ່ໄດ້ຂີ້ຕົວະ... ຍ້ອນຂ້ອຍຮູ້ມາວ່າ ແມ່ນໃຜກໍ່ຕາມທີ່ຢູ່ໃນກຸ່ມຂອງອ້າຍພາດ ມືຫນັກຕີນຫນັກກັນທັງນັ້ນ

"ແລະທີ່ຖາມເຂົາມື້ກີ້ຫັ້ນ ເປັນຫ່ວງເຂົາແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ ກິ້ວໆ..." ມັນເຍີ້ຍໃສ່... ເຊິ່ງມັນກໍ່ມີຜົນນຳຂ້ອຍຫລາຍພໍສົມຄວນ ໃນເມື່ອຂ້ອຍຫນ້າແດງດ້ວຍຄວາມອາຍ

"ບະ ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ.... ເຂົາກະຢາກຖາມເບິ່ງວ່າເພິ່ນເປັນແນວໃດຊື່ໆ... ແລະຖ້າພວກຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນເປັນເຂົານະ ເຂົາຊິເອົາໄມ້ຄ້ອຍຟາດໃຫ້ເລືອດຫົວເຈົ້າຊູ້ຂອງເພິ່ນມັນອອກມາຍິ້ມຈັກບາດເບິ່ງ"

"ວູ້!! ເວົ້າເປັນຕາຢ້ານແທ້ວະ.... ພາບມື້ທີ່ເພິ່ນຊົກຫນ້າເຂົາມື້ນັ້ນມັນລອຍມັນທັນທີ.... ມືໂຄດຫນັກເລີຍອ໊ະ... ແຕ່ວ່າໂຫດຈັງໃດ ເຂົາກະມັກ ອິໆໆ"

"ອະ ເອົາອີກແລ້ວເພິ່ນນິ" ຂ້ອຍເວົ້າອອກໄປເກືອບບໍ່ເປັນສຽງ ແນວມັນເວົ້າບໍ່ອ້ອມຄ້ອມເລີຍເດ ບໍ່ສົນກັບສຽງຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍເລີຍ ມັນລະດັງຊິລະເບີດອອກຈາກເອິກຢູ່ແລ້ວ

"ຮາໆໆ ອາຍອີກແລ້ວໃດ໋ຫັ້ນເນາະ..."

​ ບໍ່ມີຄຳເວົ້າຫລຸດດອອກຈາກປາກຂ້ອຍຫລັງຈາກນັ້ນ ໄດ້ແຕ່ແກວ່ງຫົວກັບການກວນປະສາດຂອງມັນຢ່າງຍອມຈຳນອນ

"ເອີ້ວ່າແຕ່ມື້ນີ້ ເພິ່ນເອົາຢາມາໃຫ້ເຂົາອີກບໍ່"

"ບໍ່... ເຫັນວ່າເພິ່ນຍັງຖຽງເຂົາໄດ້ຕະຫລອດ....​ ກະເລີຍຄິດວ່າມັນບໍ່ຈຳເປັນ ແລະທີ່ສຳຄັນ ມັນເປືອງເງິນ!"

"ວູ້ຍ!!....  ໄດ້ຈັງໃດວະ ເຂົາອຸດສາສ່ຽງຊີວິດໂຕເອງເຂົ້າໄປຊ່ວຍເພິ່ນພຸ້ນໃດ໋... ເພິ່ນຄວນຈະເບິ່ງແຍ່ງຈົນກວ່າເຂົາຈະຫາຍຂາດ"

"ແຕ່ດ້າຍເພິ່ນກະຕັດແລ້ວເດ... ເພິ່ນກະເຮັດຫຍັງໄດ້ດ້ວຍໂຕເອງແລ້ວ"

"ແຕ່"

"ຢຸດ"  ເຂົ້າເວົ້າຂຶ້ນກ່ອນ ກໍ່ຍ້ອນຮູ້ວ່າມັນຊິມີເລື່ອງຕໍ່ລອງອີກ.. ກະເລີຍຈັດການແຕ່ຕົ້ນເລື່ອງ "ບໍ່ມີແຕ່ຫຍັງທັງນັ້ນ ອີກຢ່າງເຂົາກະເບິ່ງແຍງເພິ່ນຕະຫລອດ... ຈົນຕອນນີ້ອາການມັນກະໄຄຂຶ້ນລະ"

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ເຊິ້!! ເຂົາຄຽດໃຫ້ເພິ່ນແລ້ວ" ມັນເວົ້າແລ້ວເຊີ້ດຫນ້າໄປທາງອື່ນ ເຖົ້າຈົນຫມາເລຍກົ້ນບໍ່ເຖິງລະ ຍັງເຮັດປານເດັກນ້ອຍປັນຍາອ່ອນນິ...​

ແຕ່ທີ່ຈິງຢາບຳລຸງຮ່າງກາຍແລະເຄື່ອງປະຖົມພະຍາບານ ຂ້ອຍຊື້ມາໃຫ້ມັນໃຫມ່ແລ້ວ... ມັນຢູ່ໃນກະເປົາຂ້ອຍນິແລະ... ເຫັນມັນກວນປະສາດຂ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດ ກະເລີຍຢາກເອົາມັນຄືນ

"ເອົ໋າ!!..." ຂ້ອຍຈົກຖົງສີຂາວອອກມາ ທາງໃນມີຫລາຍຊະນິດທີ່ຊື້ມາແລ້ວຢືນໃຫ້ຄົນທີ່ກຳລັງນັ່ງຫນ້າບູດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ

"ແມ່ນຫຍັງ"

"ກະຢາທີ່ເພິ່ນຖາມມື້ກີ້ຫັ້ນແລະ..." ມີຢາທາລະກະຢາກິນນຳ ສຸດຄວາມຂ້ອຍມັນກໍ່ຮີບຢາດເອົາໄປທັນທີ... ຈາກໃບຫນ້າທີ່ເສົ້າສະຫລົດກໍ່ປ່ຽນມາຍິ້ມຈົນເຫັນແຂວຂາວເກືອບຄົບສາມສິບສອງເຫລັ້ມ (ຄັນແຂ້ວເຫລືອງຄືແຂ້ວເຕົ່າ ພະເອກຂອງເຮົາກະເສຍເຄດິດພໍດີ : ຜູ້ຂຽນ)

"ໃສວ່າຊິບໍ່ຊື້ໃຫ້ເຂົາຫັ້ນ"

ກະວ່າຊິບໍ່ຊື້ຢູ່ດອກ...​  ແຕ່ເຫັນວ່າເຂົາເປັນຕົ້ນເຫດຊື່ໆ ກະເລີຍຊື້ມາ... ດຽວຊິຫາວ່າຂ້ອຍບໍ່ສົນໃຈຄົນທີ່ມີບຸນຄຸນນຳຕົນເອງອີກ

"ອື້ມໆ....​ແຕ່ກະບໍ່ມີໃຜກ້າເວົ້າແບບນັ້ນໃຫ້ເພິ່ນດອກນະ"

"ຫວາ~~~~" ຂ້ອຍລາກສຽງຍາວໆ ເປັນການເວົ້າໃສ່

"ແຫໆ... ຈັງໃດກະຂອບໃຈທີ່ອຸດສາຊື້ມາໃຫ້ຂະຫນາດນີ້...​ ແຕ່ວ່າເພິ່ນນະມັກຕົວະເຂົາຕະຫລອດ ເຂົາລະບໍ່ເຄີຍຕົວະເພິ່ນຈັກເທື່ອ"

ມະ ແມ່ນຄວາມມັນຫັ້ນແລະ... ມີແຕ່ຂ້ອຍຄົນດຽວທີ່ລອກລວງມັນໄວ້ຢ່າງມະຫານ... ໂດຍທີ່ເຈົ້າໂຕບໍ່ຮູ້ແລະບໍ່ໄດ້ກ່ຽວຂ້ອງອີ່ຫຍັງເລີຍ

"ຊ້າ!!" ສະຕິຂ້ອຍກັບຂ້ອຍກັບຄືນມາທັນທີຫລັງຈາກທີ່ມີບາງຄົນຕັ້ງໃຈຊາດນ້ຳມາໃສ່ຂ້ອຍ...

"ເຮີ້ຍ!! ເປັນບ້າຫຍັງວະ!!"

 

.

.

ເອົາຄູ່ມາລົງລອງເບິ່ງ ເຖິງຈະບໍ່ຫວານເທົ່າອີກຄູ່

ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຂີ້ອ້ອນຂອງພະເອກ

ກະເຮັດໃຫ້ຕອນນີ້ມີຄວາມຫນ້າຮັກ

ຟາກ ອ່ານ ແດ່ເດີ້

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 16, 2012 | ມີ 7 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

ຕອນທີຊາວເອັດ

ບໍ່ລັງເລອີກແລ້ວ

 

ຕັ້ງແຕ່ທີ່ໄດ້ລົມກັບອາເລັກເປັນເລື່ອງເປັນລາວນຳມັນໃນມື້ນັ້ນ... ທຸກຢ່າງມັນກໍ່ດີຂຶ້ນຕາມລຳດັບ.. ສ່ວນເລື່ອງນັດບອດຂ້ອຍ ກໍ່ໄດ້ຢຸດຕິລົງ ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ຕິດຕໍ່ນຳເຕ້ຫລັງຈາກນັ້ນ ຍ້ອນວ່າມັນໂທມາຖາມໄຖຕະຫລອດເວລາ ເຊັກຂ່າວວ່າຂ້ອຍແອບໄປມີກິກຫລືບໍ່... ຈົນບາງຄັ້ງກໍ່ມາຮັບມາສົ່ງ ໂດຍທີ່ທຸກຄັ້ງຫລາຍຄົນຕ່າງກໍ່ຮູ້ຂ່າວກັນດີ ແລະແນ່ນອນຫລາຍໆຄຳຖາມທີ່ກຳລັງຈະຖືກຖາມຂຶ້ນ ໂດຍພະນັກງານຂອງທັງສອງ ທີ່ກຳລັງຢືນຫນ້າຄຽດຢູ່

ເຈ້ ຖາມແທ້... ຈິງຈັງກັບນ້ອງມັນແມ່ນບໍ່ ອີ່ແຈັກເປັນຄົນທຳອິດທີ່ເປີດສາກຖາມ

ເອີ້ ຂ້ອຍບອກຂ້ອຍໄປທັນທີ.... ໃນເມື່ອຂ້ອຍຮູ້ສຶກແບບນັ້ນກັບອາເລັກແທ້ໆ ມັນກະດີນຳເຈ້ຢູ່ ແລ້ວພວກໂຕກະມັກນ້ອງມັນຢູ່ຕົວະ

ເລື່ອງມັກກະມັກຢູ່... ແຕ່ລັກສິນທຳນະ ເຈ້ຜິດເຕັມໆ ເຈ້ເຂົ້າໃຈບໍ່

ແມ່ນ

 ອີ່ກຸ້ງເຂົ້າມາສອດ ໂດຍທີ່ມັນຍືນຢູ່ຟາກຊ້າຍອີ່ແຈັກຢູ່ຟາກຂວາ ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ກຳລັງຢືນຮັບຟັງຢູ່ທາງກາງ

ນ້ອງມັນຫາກະຢູ່ມໍປາຍຫນຶ່ງໃດ ຄືຊິບໍ່ໄດ້ຈິງຈຳກັບເຈ້ດອກ.. ແລະອາຍຸຊຳເຈ້ຕອນນີ້ນະ.. ຄົນທົ່ວໄປເຂົາເຈົ້າຄິດເລື່ອງແຕ່ງງານກັນແລ້ວ

ຖືກ!!... ຖ້າຂ້ອຍເປັນເຈ້ນະ...​ຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໄປຫຍຸ້ງກັບອາເລັກໃນຖານະແບບຄົນຮັກເດັດຂາດ,,, ເຖິງວ່ານ້ອງມັນຈະຫນ້າຕາດີກໍ່ຕາມເຖາະ.. .​ແຕ່ຄວາມເປັນຈິງ ເຈ້ກັບອາເລັກຢູ່ກັນຄົນລະໂລກເລີຍ.. ບໍ່ມີເດັກມໍປາຍຄົນໃດຈິງຈັງກັບເຮົາດອກ

ອື້ມ... ແລະອີກຢ່າງ ເຈ້...​ ຂ້ອຍໄດ້ຍິນມາວ່າພໍ່ຂອງອາເລັກໂຫດຈະຕາຍ... ຂະຫນາດລູກຂອງໂຕເອງແທ້ໆຍັງຕີຈົນຫນ້າບວມ... ແລະຖ້າພໍ່ນ້ອງມັນຮູ້ວ່າລູກຂອງໂຕເອງກຳລັງຄົບກັບຜູ້ຊາຍຢູ່ນະ.. ມີຫວັງອາເລັກຖືກຕີຕາຍຄາເຮືອນເລີຍ

      ແລ້ວເລື່ອງນີ້ເຈ້ກະຊິເດືອດຮ້ອນຕິດແຫໄປນຳ... ຄິດເບິ່ງໃຫມ່ດີໆເດີ້ເຈ້... ທາງອອກທີ່ດີໆມັນຍັງມີຫລາຍກວ່າຫັ້ນ

ເຮີ່ຍ... ຫລາຍໆປະໂຫຍກທີ່ຖືກເວົ້າເຂົ້າຫູຂ້ອຍທັງສອງຂ້າງ ມັນຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກໄຫວຫວັ່ນຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ.... ໃນເມື່ອຄວາມຈິງມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມຂອງພວກມັນທັງສອງ ຂ້ອຍກັບມັນຕ່າງກັນຈົນເກີນໄປ... ແຕ່ໃນເມື່ອຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຂ້ອຍມັນເລິກເຊິ່ງແລະຫມັ້ນຄົງກັບອາເລັກແລ້ວ ຊິໃຫ້ຕັດສາຍບົວບໍ່ໃຫ້ເຫລືອເຍື້ຍໄຍ ມັນກໍ່ຄືຊິແມ່ນເລື່ອງຍາກ

ແຕ່ເຈ້ມັກອາເລັກແລ້ວເດ

ມັກໄດ້ກະເລີກໄດ້!!... ແຕ່ຊິປ່ຽນອາຍຸຫ່າງກັນເປັນສິບປີໃຫ້ມັນເຫລືອແຕ່ສອງສາມປີມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້... ຂ້ອຍວ່າເຈ້ກັບໄປນັດບອດນຳອ້າຍເຕ້ຄືເກົ່າດີກວ່າ... ຜູ້ຊາຍແບບອ້າຍເຕ້ກະມີຄົບຖ້ວນຄືກັນ.. ແຖມຍັງຫລາຍກວ່າອາເລັກຊ້ຳ...​ ທັງການສຶກສາທີ່ຈົບມາແຕ່ຕ່າງປະເທດໂດຍສະເພາະ ນິໄສກະແບບຜູ້ໃຫຍ່ ຫນ້າຕາກະດີສູສີກັນ... ແລະທີ່ສຳຄັນ ຈິງຈັງນຳເຈ້...ຜູ້ຊາຍແບບນີ້ຫານະ ຕາຍແລ້ວເກີດໃຫມ່ບໍ່ຮູ້ຊິຫາໄດ້ອີກບໍ່ຫັ້ນ

ເວົ້າອີກກະຖືກອີກ ອີ່ແຈັກ....... ຂ້ອຍວ່າເຈ້ຕອນນີ້ນະ ກຳລັງຢູ່ໃນຊ່ວງທີ່ຕົນເອງກຳລັງສັບສົນ...​ຖ້າຫາໃຜຈັກຄົນມາລົມ... ມັນກະຄືຊິດີຂຶ້ນ

ຈ້ກະເຂົ້າໃຈຢູ່... ແຕ່ເຈ້ຮັກອາເລັກແລ້ວເດ... ຊິໃຫ້ຕັດໃຈຕອນນີ້ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ດອກ...​ແລະອີກຢ່າງມັນກະບອກວ່າຖ້າເຈ້ຍັງຕິດຕໍ່ນຳເຕ້ອີກ... ອາເລັກເອົາຕາຍແນ່ນອນ

ເຈ້... ນ້ອງມັນກະຂູ່ໄປຈັງຊັ້ນຫັ້ນແລະ... ຖ້າໃຫ້ເຮັດແທ້ ນ້ອງມັນກະບໍ່ກ້າດອກ.. ຊິໄປຄຶດຫຍັງກັບເດັກມໍປາຍຄົນຫນຶ່ງ

ເດັກມໍປາຍມັນເປັນແນວໃດເຈ້!!.... ສຽງຂອງບົວເອີ່ຍຂຶ້ນແຊກລະຫວ່າງການສົນທະນາ ທີ່ມາດ້ວຍຊຸດນັກຮຽນ.... ສົງໄສຫາກະເລີກໂຮງຮຽນ

ກະບໍ່ມີຫຍັງດອກ.... ເຈ້ວ່າເດັກມໍປາຍບໍ່ໄດ້ຄິດຈິງຈັງນຳເຈ້ເລ້ດອກ

ເຈ້ຫມາຍເຖິງອາເລັກຫັ້ນຫວາ

ແມ່ນ ພວກມັນຕອບຂຶ້ນພ້ອມກັນ

ແລ້ວພວກເຈ້ຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າເດັກຫມໍປາຍບໍ່ເຄີຍຈິງຈັງກັບຄວາມຮັກ

ກະພວກເຈ້ເຄີຍເປັນເດັກມໍປາຍມາກ່ອນ..​ ອີ່ແຈັກເປັນຜູ້ຕອບ ຕອນນັ້ນຫມູ່ຂອງເຈ້ກະຮັກໆເລີກຕາມໄວ ແບບປັອບປີ້ເລີຟອີ່ຫຍັງຫັ້ນແລະ

ອັນນັ້ນມັນກະແມ່ນແຕ່ບາງຄົນ... ແຕ່ຈັງໃດກະຍັງມີຄົນທີ່ຈິງໃຈເລື່ອງຄວາມຮັກ ໂດຍສະເພາະບົວ (ອັນນີ້ຂ້ອຍເຫັນດີ) ...​ ສ່ວນເຈ້ ບົວຫັນມາເວົ້ານຳຂ້ອຍ ບົວຮູ້ວ່າເຈ້ກຳລັງບໍ່ຫມັ້ນໃຈຕອນນີ້...​ແຕ່ຖ້າເຈ້ບໍ່ລອງເບິ່ງຕັ້ງແຕ່ທຳອິດ ແລ້ວເຈ້ຊິຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າເດັກນ້ອຍມໍປາຍແບບພວກຂ້ອຍຈິງຈັງຈິງໃຈກັບຄວາມຮັກຫລືບໍ່...​ ແລະອີກຢ່າງທີ່ເຈ້ກຸ້ງກັບເຈ້ແຈັກວ່າເຈ້ກັບອາເລັກຢູ່ຄົນລະໂລກແລະບໍ່ສົມກັນນະ... ແລ້ວແມ່ນອີ່ຫຍັງລະມາຕິດສິນວ່າພວກເຈ້ສອງຄົນບໍ່ເຫມາະສົມກັນ

ກະເລື່ອງອາຍຸ ອີ່ກຸ້ງຕອບ

ຊຳນີ້ນິ!! ທີ່ເຈ້ເອົາມາຕັດສິນກັບເລື່ອງທັງຫມົດ... ຄົນເຮົາຊິຄົບກັນມັນຂຶ້ນກັບຄວາມຮັກເປັນສ່ວນປະກອບທີ່ສຳຄັນ... ເບິ່ງອ້າຍສິນກັບອ້າຍໂດ້ຖະແມະ...​ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເຈ້ເລ້ດອກ...​ແຕ່ເຂົາເຈົ້າແຮງມີອຸປະສັກຫລາຍກວ່າຫັ້ນ... ແຕ່ສຸດທ້າຍຄວາມຮັກມະກະເປັນເຄື່ອງພິສູດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຄົບກັນ..​ ຈາກທີ່ແມ່ລາວກີດກັນຕັ້ງແຕ່ທຳອິດ ບາດແລ້ວແມ່ລາວກໍ່ຍອມໃຫ້າທັງສອງໄດ້ຮັກ...​ຈາກທີ່ແບັ້ງບໍ່ເຫັນດີຈົນຊິລັກຫນີອອກຈາກບ້ານ ສຸດທ້າຍກະຍອມເອີ້ນອ້າຍໂດ້ວ່າແມ່...​ ພວກເຈ້ລອງເອົາໄປຄິດເບິ່ງວ່າຄວາມຮັກມັນມີອຳນາດຫລາຍສ່ຳໃດ

ບົວຊັດເອົາຈົນພວກທີ່ເຫລືອຕ່າງກໍ່ພາກັນງຽບເປັນແຖວ... ລວມທັງໂຕຂ້ອຍນຳ...

ແມ່ນລະ... ຖ້າຊິຮັກໃຜຈັກຄົນຫນຶ່ງຊິລັງເລມັນໄປເຮັດຫຍັງ.... ອີກຢ່າງໃນເວລາທີ່ເຮົາຕີໂຕຫ່າງອອກຈາກອາເລັກຕອນນັ້ນ... ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກທໍລະມານຫລາຍຊຳໃດ...​

ບົວ ຂອບໃຈ ຂ້ອຍບອກພ້ອມກັບສົ່ງຮອຍຍິ້ມບາງໆໃຫ້

ໂອເຄ ເຈ້ຊິເລືອກເຊື່ອໃຜກະຕາມໃຈ.. ເຊິ!! ຂ້ອຍໄປເຮັດວຽກດີກວ່າ

ແມ່ນແລະອີກຸ້ງ

ຈາກນັ້ນທັງສອງກໍ່ສະບັດກົ້ນຍ່າງອອກຈາກຂ້ອຍໄປ....

ຍອມຮັບວ່າຄຳເຫັນຂອງພວກມັນທັງສອງຍັງວົນວຽນຢູ່ໃນຫົວຂ້ອຍຕະຫລອດ... ຄວາມຮັກມັນກະແມ່ນເລື່ອງທີ່ເຂົ້າໃຈຍາກແບບນີ້ແລະ... ແລ້ວສຳຫລັບຂ້ອຍ ຄວາມຮັກມັນຕ້ອງມີການເພື່ອໃຈໄວ້... ຖ້າສົມມຸດເຮົາສູນເສຍອາເລັກໄປ... ເຮົາຈຶ່ງຈະຍອມຮັບທຳໃຈກັບມັນໄດ້

 

ທີ່ບ້ານ

 

ຂ້ອຍເຮັດກິນໃຫ້ອາເລັກທີ່ມັກທຸກຢ່າງຫລັງຈາກທີ່ມັນໄດ້ໂທມາສັ່ງໄວກ່ອນລ່ວງຫນ້າ (ນັບມື້ຂ້ອຍຊິກາຍເປັນເມຍມັນແລ້ວນິ)... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງນັ່ງຖ້າພະຍາຢູ່ເທິງພາເຂົາພຽງຄົນ...ແລ້ວຫລັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ປະຕູທີ່ຖືກປິດ ກໍ່ຖືກເປີດຂຶ້ນ

ປັ້ງ!!” ໂດຍທີ່ປະຕູກະທົບໃສ່ວົງກັບຢ່າງຮຸນແຮງ ມັນໄຂປະຕູບໍ່ເກງໃຈເຈົ້າຂອງບ້ານເລີຍ

ຕອນນີ້ຂ້ອຍໂຄດຫິວເລີຍນະ ອາເລັກເວົ້ນຂຶ້ນໃນຂະນະກຳລັງຖອດເກີບນັກຮຽນອອກ...

ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ແກວ່ງຖິ້ມຢ່າງບໍ່ຫົວຊາແລ້ວກໍ່ຍ່າງເຂົ້າມາຫາໂຕະທັນທີ

ມື້ນີ້ມີແຕ່ແນວແຊບໆເວີ້ຍ...​ ດີເນາະມີແມ່ສີເຮືອນນິ ສຸດຄວາມມັນກໍ່ລົງມືຈັດການ ສີຫນ້າມັນບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເຫັນຄຳເປັນກິໂລ

ງ໊າມໆ... ແລ້ວມາລະຍາດແບບເກົ່າມັນຍັງຖືກນຳເອົາມາໃຊ້... ຖ້າຊິເຕືອນມັນອີກຄັ້ງ... ມັນກະຄືຊິບໍ່ມີທາງຟັງຂ້ອຍຢູ່ດີ.. ກະເລີຍປ່ອຍປະໄປເລີຍຕາມເລີຍ

ແລ້ວມື້ນີ້ເຮັດວຽກເປັນແນວໃດແດ່ ຖາມໃນຂະນະທີ່ອາຫານຍັງເຕັມປາກ....​

ເຮີ່ຍ... ເອົາເປັນວ່າຂ້ອຍພະຍາຍາມຈະລຶ້ງກັບມາລະຍາດຂອງມັນກະແລ້ວກັນ

ກະເມື່ອຍຂະຫນາດ... ຂ້ອຍລາກສຽງຍາວໆ..... ມີຫຍັງໃຫ້ຄຽດ ຈົນຫນ້າຊິແຫ່ວຕາຍລະນິ

ແຕ່ຕອນນີ້ກະຫນ້າແຫ່ວຫລາຍລະໃດ໋ ຄັນແຫ່ວຫລາຍກວ່ານີ້ ບໍ່ເປັນຕາເບິ່ງລະໃດ໋

ຫຸບປາກເລີຍ... ​ຖ້າຢາກກິນເຂົ້າແຊບນະ ລະຢ່າເວົ້າແບບນັ້ນເດັດຂາດ!! ຂ້ອຍບອກມັນດ້ວຍສີຫນ້າຈິງ... ຖ້າບໍ່ຂູ່ອອກໄປ ດຽວມັນກະຊິຍ້ອນກັບມາກັດຂ້ອຍອີກ

ໂອເຄ ບໍ່ເວົ້າກະໄດ້ ແຕ່ແຫ່ວຈັງໃດກະຮັກຄືເກົ່າຫັ້ນແລະ ມັນເອີ່ຍຂຶ້ນມາລອຍໆແບບບໍ່ຄິດຫຍັງ...ແຕ່ມັນກໍ່ມີອຳນາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຍິ້ມອອກມາ

ຍິ້ມໄດ້ກະດີແລ້ວ... ຂ້ອຍບໍ່ຢາກໃຫ້ເຈົ້າຄຽດຫລາຍນະ... ເຫັນແລ້ວໂລກຂອງຂ້ອຍມັນຫມົ່ນເລີຍປຽບທຽບຊະ!!

ເວ໊ະ!! ເວີ້ລະ

ວ່າແຕ່ເຈົ້າເຖາະ ຄຽດເລື່ອງຫຍັງຫັ້ນ

ກະຫລາຍຢ່າງຫັ້ນແລະ.... ໂດຍສະເພາະເລື່ອງຂອງເຈົ້າ ຂ້ອຍບອກໄປຕາມຄວາມຈິງ

ເລື່ອງຂອງຂ້ອຍ??

ອື້ມ... ພໍດີມີຫລາຍຄົນບອກວ່າຂ້ອຍກັບເຈົ້າຕ່າງກັນຈົນເກີນໄປ...  ລະອີກຢ່າງເຈົ້າກະຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຄິດເລື່ອງອະນາຄົດເທື່ອຊ້ຳ

ຊັ້ນ ເຮົາກະໄປນຳກັນລອດແລ້ວຊັນ ເພາະວ່າຂ້ອຍຄິດເລື່ອງອະນາຄົດໄວ້ແລ້ວ...​ ຕອນນີ້ຂ້ອຍກັບລັງທ້ອນເງິນໄວ້ ຫລັງຈາກຮຽນຂ້ອຍຈະໄດ້ມີເງິນເປີດຮ້ານຂ້າຍເຄື່ອງດົນຕີ...​ ຕອນນັ້ນຂ້ອຍກະຊິປະມານ ຊາວຫ້າ ສ່ວນເຈົ້າກະຊິມ້ອງປະມານສາມສິບສາມ ແລະຕອນນັ້ນຄືຊິບໍ່ມີໃຜຄິດເລື່ອງນິ້ນຳເຮົາແລ້ວແລະ

ຂ້ອຍຍິ້ມໃຫ້ກັບປະໂຫຍກທີມັນໄດ້ເວົ້າອອກມາ...​ເຖິງມັນຈະແມ່ນເລື່ອງທີ່ບໍ່ແນ່ນອນກັບຊາຍທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ... ແຕ່ຂ້ອຍຫມັ້ນໃຈວ່າຄົນແບບມັນຈະຕ້ອງເຮັດໄດ້

ອື້ມ ແລ້ວຂ້ອຍຊິຖ້າເບິ່ງກ່ອນ.... ເອີ້ແລ້ວຂ້ອຍເລື່ອງຫນຶ່ງຈະບອກເຈົ້າ

ເລື່ອງຫຍັງ

ມື້ອື່ນວັນເກີດຂ້ອຍ

ອື້ມ ຂ້ອຍຮູ້ແລ້ວ

ຫວາ ຮູ້ໄດ້ແນວໃດ໋ຫັ້ນ

ເອົາເປັນວ່າຂ້ອຍຮູ້ກະແລ້ວກັນ...​ ແລະຂ້ອຍຍັງຮູ້ອີກວ່າເຈົ້າຫັ້ນເກີດຕອນເຊົ້າ ເວລາແປດໂມງ... ແລ້ວແມ່ເຈົ້າກະໄດ້ຜ່າເຈົ້າອອກ ຍ້ອນນ້ຳຫນັກເກີນ... ແຕ່ຕອນນີ້ເຈົ້າໂຄດຈ່ອຍເລີຍໂຕກະນ້ອຍໆບໍ່ຄືຕອນເກີດໃຫມ່ ແມ່ເຈົ້າຈົນຈົ່ມປວດແຂນຕອນອຸ້ມ

ວູ້!! ຄືຮູ້ຫລາຍແທ້ວະ

ແນ່ນອນ...​ ຂ້ອຍສືບເລື່ອງຂອງເຈົ້າໂດຍສະເພາະ ວ່າແຕ່ເຈົ້າເຖາະຮູ້ຈັກວັນເກີດຂ້ອຍບໍ່ຫັ້ນ

ຈຶກ... ຂ້ອຍຢຸດທັນທີ... ໃນເມື່ອຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈັກວັນເກີດຂອງມັນເລີຍຊ້ຳ...​ຕາຍກູບາດນີ້ ຈິບຫາຍແທ້ໆ... ຍ້ອນສາຍຕາຂອງອາເລັກແນມມາເບິ່ງຂ້ອຍດ້ວຍຄວາມຈິງຈັງພ້ອມກັບລໍຖ້າຟັງຄຳຕອບຈາກປາກຂ້ອຍ... ລະ ແລ້ວຂ້ອຍຊິເຮັດແນວໃດດີ...​ຊິໃຫ້ເດົາເອົາຕາມ 365 ວັນກັບອີກ 12 ເດືອນນະ ຂ້ອຍເຮັດບໍ່ໄດ້ແນ່ນອນ

ມິດແບບນີ້ ແປ່ວ່າບໍ່ຮູ້ແມານບໍ່ ມັນຖາມດ້ວຍຫນ້າຊີລຽສ ມືໃຫຍ່ທີ່ກຳລັງຖືບ່ວງກໍ່ຖືກວາງໃສ່ຖ້ວຍແກ້ວຈົນດັງ ເຄລ້ງ!!

ອະ ອື້ມ..​ ຂ້ອຍກົ້ມຫນ້າຕອບ.. ບໍ່ກ້າຈະສົບຕາຂອງອີກຝ່າຍ

ຫຶ... ກະແນວຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນຄົນສຳຄັນຫຍັງເດ...​ມັນຄືຊິບໍ່ຈຳເປັນ ຕ້ອງເອົາໄປເກັບໃຫ້ເປື່ອງສະຫມອງເຈົ້າດອກ

ບໍ່ແມ່ນໃດ໋ ຕອບປັດຕິເສດທັນທີ

ບໍ່ແມ່ນ ແລ້ວເຈົ້າຄືບໍ່ຮູ້ຊັ້ນ.... ຂ້ອຍຮູ້ຈັກເຈົ້າຫມົດທຸກຢ່າງ ແຕ່ເຈົ້າບໍ່ເຄີຍຮູ້ຈັກຂ້ອຍຈັກຢ່າງເລີຍ ມັນບອກດ້ວຍສຽງຕັດເພີ້... ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຜິດຫລາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

ເຊິ່ງຫນ້າທີ່ຂ້ອຍຕອນຍີ້ ກໍ່ຕ້ອງງໍ້ອີກຝ່າຍໃຫ້ເຊົາຄຽດໃຫ້ໄດ້...  

ວ່າແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາຕົນເອງຂຶ້ນໄປນັ່ງຕັກຂອງອາເລັກທັນທີ ໂດຍທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນທ່າປິ່ນຫນ້າຫາມັນ

ຊິເຮັດຫຍັງນິ...​ ບອກພ້ອມກັບພະຍາຍາມດັນຂ້ອຍອອກຈາກໂຕມັນຄ່ອຍໆ ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງຍອມດອກ.. ແລະມັນກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງໃຊ້ແຂນທັງສອງຂ້າງກອດຂໍອີກຝ່າຍໄວ້ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ມັນຫນີໄປໃສໄດ້

ກະຢາກຂໍໂທດ ຂ້ອຍຮູ້ວ່າຂ້ອຍຜິດເຕັມໆ ຍົກໂທດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ບໍ່ ຂ້ອຍຖາມດ້ວຍນຳສຽງອ້ອນໆ

ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຄຽດຫຍັງໃຫ້ເຈົ້າຈັກຫນ້ອຍ ອີກຝ່າຍພັດຕອບດ້ວຍສຽງທີ່ນ້ອຍໃຈ.. ນີ້ໃດ໋ ທີ່ບໍ່ຄຽດໃຫ້ນະ

ຂ້ອຍຟັງສຽງກະຮູ້ລະ... ​ແນວຂ້ອຍມີວຽກຫລາຍເດກະເລີຍ

ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຈື່....​ມັນຕັດຄວາມຂ້ອຍ ກະແມ່ນຄວາມເຈົ້າຫັ້ນແລະເປັນຍ້ອນເຈົ້າມີວຽຫລາຍກະເລີຍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເກັບເອົາໄປຄິດ... ໃນເມື່ອວຽກເຈົ້າກະສຳຄັນກວ່າຂ້ອຍຢູ່ແລ້ວ... ສ່ວນຂ້ອຍກະຍັງເປັນຄົນທີ່ບໍ່ມີໃຜໃຫ້ຄວາມສົນໃຈຄືເກົ່າ ຂ້ອຍບໍ່ໂທດເຈົ້າດອກ ລະ ອີກ ຢ່າງ ອະ ອື້ມ

ຮີມປາກຂອງຂ້ອຍບົດບຽດລົງໄປທີ່ປາກມັນທັຮທີ ຂ້ອຍບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ອີກຝ່າຍໂທດໂຕເອງອີກ ໃນເມື່ອມັນບໍ່ແມ່ນຄົນທີ່ຜິດເລີຍຈັກຫນ້ອຍ... ສ່ວນມັນກໍ່ຈູບຂ້ອບຕອບ ເປັນການພັດປ່ຽນມອບຄວາມສຸກໃຫ້ກັນແລະກັນເປັນເວລາດົນນານ... ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະຖອນຮີມປາກອອກຈາກອີກຝ່າຍຄ່ອຍໆ

ຢ່າໂທດໂຕເອງໄດ້ບໍ່...​ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຜິດຫຍັງຈັກຫນ້ອຍ... ຂ້ອຍຕ່າງຫາກທີ່ຜິດເຕັມໆ ເຈົ້າເຂົ້າໃຈບໍ່

ອື້ມ ເຂົ້າໃຈ..... ເຮີ່ຍ ສຸດທ້າຍຂ້ອຍກະຍອມໃຫ້ເຈົ້າຈົນໄດ້

ໂດຍ ຂອບໃຈ ອື່ມ... ເອົາແບບນີ້ດີກວ່າເບາະ.... ຕອນນີ້ເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງຖາມຂ້ອຍເລື່ອງວັນເກີດເຈົ້າເທື່ອ... ເອົາເປັນວ່າຖ້າຮອດວັນເກີດເຈົ້າມື້ໃດ໋ ຂ້ອຍຊິເປັນຄົນເຊີ້ໄພ້ໃຫ້ເຈົ້າເອງ... ເປັນການບອກເຈົ້າໄປໃນໂຕເລີຍວ່າ ຂ້ອຍຈື່ວັນເກີດເຈົ້າໄດ້... ເຈົ້າເອກະຈະໄດ້ລຸ້ນໄປນຳ ເອົາບໍ່

ອື້ມ ມັນງຶກຫົວເຫັນດີ... ​ແຕ່ວ່າຕອນນີ້ລຸກອອກຈາກໂຕຂ້ອຍໄດ້ບໍ່

ເປັນຫຍັງ ອຶດອັດຫວາ

ບໍ່ ບໍ່ໄດ້ອຶດອັດ ແຕ່ວ່າເຈົ້າກຳລັງເຮັດໃຫ້ນ້ອງຊາຍຂ້ອຍມັນຕື່ນ

............

.

.

.

ຕໍ່ມາດ້ວຍສາກຫວານໆ

ຕອນນີ້ອ່ານໄປນຳຍິ້ມໄປນຳ.....

ບໍ່ຮູ້ວ່າ ຊິມັກບໍ່ ແຕ່ຈັງໃດກະຢ່າລືມເມັ້ນແດ່ເດີ້

ເອີ້ ມີເລື່ອງຫນຶ່ງຈະຖາມວ່າ

ພໍດີ ມີຄົນບອກວ່າເລື່ອງນິ້ມ່ວນກວ່າທຸກເລື່ອງທີ່ຂຽນມາ

ບໍ່ຮູ້ວ່າຊິແມ່ນຫລືບໍ່ ຈັງໃດ  ກະຝາກແດ່ເດີ້

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 15, 2012 | ມີ 11 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

 

ຕອນທີຊາວ

ເປີດເຜີຍຄວາມຮູ້ສຶກ

 

"ປ່ອຍ ຂ້ອຍບອກໃຫ້ປ່ອຍ!! ຂ້ອຍທັງຮ້ອງທັງຟິດອອກຈາກການເກາະກຸມຂອງອາເລັກ ໃນຂະນະທີ່ມັນພາຂ້ອຍອອດຈາກອອກຮ້ານ ຈົນກະທັ້ງຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າລົດເບັ້ນລາຄາແພງຂອງມັນ

"ບໍ່!!" ມັນຕອບໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ...

ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຍອມຄືກັນໂວ້ຍ!! ໃນເມື່ອມັນກະບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງກ່ຽວຂ້ອງກັນອີກ..

ອີກຢ່າງຕອນນີ້ສະຖະນາຂ້ອຍກັບມັນກະເປັນພຽງແຕ່ຄົນທີ່ຮູ້ຈັກເທົ່ານັ້ນ

"ແລ້ວມີສິດຫຍັງວະ ມາດຶງແຂນອອກມາ!!" ທັງເວົ້າທັງພະຍາຍາມທີ່ຈະຟິດມືມັນອອກ ແຕ່ແຮງຂອງຂ້ອຍທີ່ມີ ມັນກໍ່ບໍ່ມີທາງສູ້ແຮງຫມີຄວາຍຄືມັນໄດ້

"ມີບໍ່ມີຂ້ອຍບໍ່ສົນ!!... ແຕ່ຕອນນີ້ຂ້ອຍມີເລື່ອງຈະຈັດການນຳເຈົ້າກ່ອນ" ມັນບອກດ້ວຍສີຫນ້າຈິງຈັງ

"ແລ້ວເຈົ້າໃຫຍ່ມາແຕ່ໃສເກາະຫ໊ະ!!!.. . ​ມີອຳນາດຫຍັງມາສັ່ງໃຫ້ຄົນອື່ນຕ້ອງເຮັດຕາມຄຳບັນຊາຂອງໂຕເອງຕະຫລອດ!!"

"ບໍ່ຮູ້ເວີ້ຍ!!...​ ແຕ່ຕອນນີ້ເຈົ້າໄປຕ້ອງນຳຂ້ອຍ!"

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍຕອບປັດຕິເສດທັນທີ....​ "ຂ້ອຍບໍ່ໄປ" ພະຍາຍາມຟິດແຂນມັນອີກ...​ ແຕ່ເທື່ອນີ້ມັນບີບແຂນຂ້ອຍແຮງ ຈົນຂ້ອຍຮ້ອງຂ້ອຍດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ

"ໂອ໊ຍ!! ເຈັບໃດ໋"

"ຖ້າບໍ່ຢາກເຈັບກະຢູ່ເສີຍໆ ແລ້ວຟັງຄວາມຂ້ອຍ!!"

ສຸດຄວາມມັນກໍ່ໄຂປະຕູລົດແລ້ວຢັດຂ້ອຍເຂົ້າໄປທາງດ້ານຂັບ... ຂໍຢ້ຳອີກເທື່ອຫນຶ່ງວ່າມັນຍັດຂ້ອຍເຂົ້າໄປໃນລົດ.... ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ດັນຂ້ອຍໄປນັ່ງຢູ່ບ່ອນຂ້າງໆສຸດແຮງ ເຮ້ຍເອີຍ!! ເຮັດຫຍັງກະບໍ່ເຄີຍນຶກເຖິງຜູ້ອື່ນເລີຍຈັກເທື່ອ

"ເຈົ້າຄືເອົາແຕ່ໃຈໂຕໂຕເອງແທ້ວະ!! ຂ້ອຍວ່າບໍ່ໄປກະຍັງມາບັງຄັບຂ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດ"

ຂ້ອຍຫັນໄປຮ້າຍມັນໃນຂະນະທີ່ມັນອັດປະຕູສຽງດັງ ປັງ!! ເຫມືອນຈະລະບາຍອາລົມໂມໂຫຂອງໂຕເອງໃສ່ຂ້ອຍ... ຫຶ ຂ້ອຍຕ່າງຫາກທີ່ຈະເປັນຄົນໂມໂຫ... ບໍ່ແມ່ນມັນຈັກຫນ້ອຍ

"ໃສ່ເຂັມຂັດຖ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ຫົວຟາດແວ່ນ" ມັນບໍ່ຕອບຕົງຕາມປະເດັນ... ຫນ້າກໍ່ບໍ່ແນມເບິ່ງຂ້ອຍອີກ...​

ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ເລີ່ມສະຕາດເຄື່ອງ...​ ອັນທີ່ມັນບອກມື້ກີ້ຂ້ອຍຮີບປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງກ່ອນທີ່ລົດຈະອອກໂຕ

ບື້ນ!!”

ສຽງລົດຂັບອອກໄປໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຫລັບຕາຈົນແຈບດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ...​ ມື້ນ້ອຍໆທັງສອງກໍ່ຮີບຈັບບາງສິ່ງບາງທີ່ສາມາດຈະເກາະກຸມໄວ້ໄດ້ ເພື່ອເສບຄວາມປອດໄພຂອງຊີວິດຕົນ... ຕີນຫນາໆຂອງມັນຍັງຄົງຢຽບຄັນເລັງຈົນຈຳ...​ ມືໃຫຍ່ໆສາກໆກໍ່ຫັກພວງມະໄລໄປມາເພື່ອແຊງລົດຄັນອື່ນ ໂດຍທີ່ບໍ່ສົນໃຈໃນເລື່ອງມາລະຍາຍາດໃນການຂັບຂີ່ເລີຍຈັກຫນ້ອຍ... ຂ້ອຍຢ້ານແຕ່ພວກທາງຫລັງຈົ່ມດ່າຊາບແຊງໃຫ້ພວກຂ້ອຍຊິຕາຍ... ແຕ່ຈັງໃດ ມັນບໍ່ເຄີຍຄິດທີ່ຈະສົນໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຜູ້ອື່ນຢູ່ແລ້ວ  ບໍ່ສົນໃຈວ່າຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງມັນຄືຂ້ອຍຈະອຶດອັດໃຈຊຳໃດ ບໍ່ສົນເລີຍວ່າຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍມັນເຕັ້ນແຮງທຸກຄັ້ງເວລາທີ່ຢູ່ໃກ້  ແລະບໍ່ສົນເລີຍວ່າຂ້ອຍຈະຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວຫລາຍເທົ່າໃດ ໃນເມື່ອມັນເຮັດປານວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນສຳຄັນຂອງມັນ ຫຶ​ຄົນແບບນີ້ນິຫວາ ທີ່ຂ້ອຍຮູ້ສຶກພິເສດນຳ

 

 

ໃນທີ່ສຸດ ຕີນຝາພະບາດຂອງມັນຈາກທີ່ຢຽບຄັນເລັ່ງກໍ່ຄ່ອຍໆຜ່ອນຄວາມໄວລົງແລ້ວປ່ຽນມາຢຽບເບກແທນ... ຈົນກະທັ້ງມາຢຸດຢູ່ບ່ອນຫນຶ່ງທີ່ຮ່າງໃກອອກຈາກຮ້ານກາເຟຫລາຍເຕີບ... ເຖິງຈະບໍ່ໄດ້ມືນຕາເບິ່ງທາງຕະຫລອດ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ວ່າມັນພາອອກມາທີ່ແຫ່ງຫນຶ່ງ ເປັນທີ່ໆບໍ່ຄ່ອຍຈະເຫັນສິ່ງທີມີຊີວິດກາຍໄປກາຍມາ... ມີແມ້ນ້ຳຂະຫນາດໃຫຍາໄຫລຜ່ານຢູ່ທາງຫນ້າ.. ພ້ອມກັບສາຍລົມທີ່ພັດຜ່ານເຂົ້າມາ ໃນເວລາທີ່ມັນເລື່ອນແວ່ນລົງ

"ມີອີ່ຫຍັງກະເວົ້າອອກມາຖະ ແມ໊ະ!!... ເຄລຍອອກມາໃຫ້ຫມົດເລີຍ!! ຂ້ອຍນັ່ງຟັງຢູ່..." ເມື່ອມີໂອກາດຂ້ອຍກໍ່ເປີດສາກຖາມມັນທັນທີ

"ເປັນຫຍັງຂ້ອຍໂທໄປຫາເຈົ້າຄືບໍ່ຮັບ... ໄປຫາຢູ່ເຮືອນກະບໍ່ເຫັນ ໄປຫາຢູ່ຮ້ານເຈົ້າກະພະຍາຍາມຫລີ້ຫນ້າຂ້ອຍຕະຫລອດ ເຈົ້າເຮັດແບບນິ້ຫມາຍຄວາມແນວໃດ ວະ!!"  ປະໂຫຍກຄຳຖາມທີ່ຍິງມາເປັນຊຸດ ເອົາເກືອບຈົນຂ້ອຍຟັງບໍ່ທັນ ແຕ່ຄຳຕອບທີ່ຂ້ອຍຈະເວົ້າອອກໄປມັນກໍ່ເປັນປະໂຫຍກທີ່ຍາວພໍຄືກັນ

"ກະຫມາຍຄວາມວ່າ... ຂ້ອຍບໍ່ມີຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງມາວຸ້ນວາຍນຳກັນອີກແລ້ວ......... ອີກຢ່າງຂ້ອຍກັບເຈົ້າບໍ່ແມ່ນຫມູ່ກັນຈັກຫນ້ອຍ... ຂ້ອຍໄປໃສມາໃສໂດຍທີ່ບໍ່ມີເຈົ້າໄປນຳມັນກະແມ່ນເລື່ອງປົກກະຕິ"

"ລວມທັງເລື່ອງນັດບອດກັບບັກເຮ້ຍແມ່ນບໍ່ ຫ໊ະ!!"

"ເອີ້!! ທີ່ເຈົ້າວ່່າລາວເຮ້ຍໆນະ ສຳຫລວດເບິ່ງໂຕເອງແຕ່ຫົວຈຳຕີນເຖາະ ວ່າມີຫຍັງໄປສູ້ລາວແນ່ ...​ແລະເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າກວ່າຂ້ອຍຊິຊອກຫາຄົນດີໆແບບນັ້ນ ມັນຍາກຊຳໃດ... ແຕ່ເຈົ້າເຂົ້າມາບາດດຽວ ມັນກະພັງເລີຍ ເຈົ້າຮູ້ບໍ່!!"

"ບໍ່ຮູ້ເວິ້ຍ!! ແລະທີ່ສຳຄັນ ຂ້ອຍຂໍສັ່ງຫ້າມເຈົ້າໄປນັດເຈິແບບນັ້ນນໃຜອີກ!!"  ມັນສັ່ງດ້ວຍສີຫນ້າຈິງຈັງ ຫນ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ຂ້ອຍຈະເຫັນມັນເປັນແບບນີ້... ແຕ່ວ່າເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍບໍ່ຢາກສົນເທື່ອ ສົນແຕ່ວ່າມັນເປັນບ້າຫຍັງ ທີ່ຈະມາຫ້າມຂ້ອຍໃຫ້ນັດລົມນຳເພື່ອຊອກຫາເນື້ອຄູ່ນະ!!

"ແລ້ວເຫດຜົນເດຊັນ ຂ້ອຍຕ້ອງການເຫດຜົນ" ຂ້ອຍຢາກຮູ້ຄຳຖາມທີ່ໄດ້ຖາມອອກໄປທີ່ສຸດ... ສ່ວນມັນກໍ່ຢຸດກຶກທັນທີ... ຫຶ ສຸດທ້າຍມັນກໍ່ບໍ່ວ່າໂຕເອງກຳລັງຄິດ ແລະ ກຳລັງຈະເຮັດຫຍັງກັນແທ້

"ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້" ມັນຕອບດ້ວຍສຽງທີ່ອ່ອນລົງ...​ ແຕ່ສາມພະຍາງຂອງມັນ ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງການຈະຟັງມັນຈັກຫນ້ອຍ

"ບໍ່ຮູ້? ນີ້ຫວາເຫດຜົນຂອງເຈົ້າຫັ້ນ"

"ເອີ້!!... ນີ້ແລະເຫດຜົນຂອງຂ້ອຍ"

"ຊັນຂ້ອຍຊິລົງລົດ ຂ້ອຍເວົ້າໃນຂະນະທີ່ກຳລັງໄຂປະຕູ..." ແຕ່ວ່າມັນລອກໄວ້ກ່ອນ "ແລ້ວກະປົດລ໋ອກໃຫ້ຂ້ອຍດຽວນີ້"

"ບໍ່!!"

"ເຮ້ຍເອີຍ!! ຂ້ອຍຖາມຫາເຫດຜົນເຈົ້າກະບອກແຕ່ວ່າບໍ່ຮູ້ ແລ້ວເຈົ້າຊິຂັງຂ້ອຍຫາສະແຕກຫຍັງເກາະ."..

"ເອີ້ກະໄດ້ ຖ້າເຈົ້າຢາກຮູ້ເຫັນຜົນນະ!!...​ແຕ່ກ່ອນອື່ນເຈົ້າຕ້ອງບອກຂ້ອຍມາກ່ອນວ່າ​ເປັນຫຍັງຫົວໃຈຂ້ອຍຕ້"ອງເຕັ້ນແຮງທຸກຄັ້ງ, ຮູ້ສຶກເປັນຫ່ວງ, ຮູ້ສຶກດີທີ່ໄດ້ຈູບນຳຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍ!!! ເຈົ້າບອກຂ້ອຍມາແມ໊ະ ເປັນຫຍັງຂ້ອຍຕ້ອງຕົກຢູ່ໃນສະພາບແບບນິ້ ຫ໊ະ!!

ອຶ້ງທັນທີຫລັງຈາກທີ່ມັນເວົ້າຈົບ... ຂ້ອຍສາບານໄດ້ເລີຍວ່າໂຕເອງບໍ່ໄດ້ຫູຝາດ ຫລືກຳລັງຕົກຢູ່ໃນຄວາມຝັນ

"ຮູ້ບໍ່...​" ມັນຄ່ອຍໆຜ່ອນສຽງລົງ ເຫມືອນພະຍາຍາມຈະຄວບຄຸມອາລົມຂອງໂຕເອງໄດ້ "ເວລາທີ່ເຈົ້າຫາຍໄປເກືອບອາທິດ ຂ້ອຍເປັນຫ່ວງເຈົ້າຫລາຍສ່ຳໃດ... ຍ້ານແຕ່ເຈົ້າອາດເກີດອຸບັດຕິເຫດ ຢ້ານແຕ່ເຈົ້າເປັນອັນຕະລາຍໂດຍທີ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າເຈົ້າຢູ່ໃສ...​ ລະອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ຂ້ອຍນອນບໍ່ຫລັບເກືອບທຖກຄືນ ຕອນທີ່ເຈົ້າຫລົບຫນ້າຂ້ອຍ"

ຍິ່ງມັນອະທິບາຍເທົ່າໃດຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫາຍໃຈເກືອບບໍ່ທັນ... ໃນເມື່ອທຸກໆຄຳຂອງແຕ່ລະປະໂຫຍກ ລ້ວນແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ຄ້າຍຄືກັບອາລົມສ່ວນເລິກຂອງຂ້ອຍຄືກັນ... ເວລາທີ່ຂ້ອຍພະຍາຍາມຈະຕີໂຕຫ່າງອອກຈາກມັນ ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເປັນຫ່ວງຫລາຍຂຶ້ນເປັນຮ້ອຍເທົ່າ...​ ຢ້ານແຕ່ມີຫຍັງອັນຕະຫລາຍເກີດຂຶ້ນນຳມັນ...ຢ້ານແຕ່ມັນກັບເດີກແລ້ວຖືກພໍ່ມັນຕີອີກ ຮຶກ ບໍ່ແມ່ນແຕ່ມັນຄົນດຽວທີ່ເປັນບ້າ...​ ຂ້ອຍກະເປັນນຳມັນຄືກັນ

"ຮຶກ...​ເຈົ້າແນ່ໃຈຫວາ ທີ່ເວົ້າ ຮຶກ ແບບນັ້ນ...​ ເວົ້າທັງນ້ຳຕາ...​ໃນເມື່ອຂ້ອຍແຮງເປັນຄົນທີ່ມີອາລົມອ່ອນໄຫວໄດ້ງ່າຍ...

"ອື້ມ ຂ້ອຍແນ່ໃຈ...​ ແລ້ວເຈົ້າເດຊັ້ນ"

"ຮຶກ ເອີ້ ຮູ້ສຶກເຮ້ຍໆແບບນັ້ນແລະ"

ສຸດຄວາມຂ້ອຍ ມັນກໍ່ຍິ້ມອອກມາຢ່າງອອກໂຍນ ຈາກນັ້ນມື່ໃຫຍ່ໆຂອງອີກຝ່າຍກໍ່ເລື່ອນມາຂຶ້ນມາເຊັດນຳຕາໃຫ້ຂ້ອຍຄ່ອຍໆ

"ເຊົາໄຫ້ໄດ້ບໍ່... ນ້ຳຕາຂອງເຈົ້າມັນມີຄ່າກວ່າຊີວິດຂ້ອຍ" ປະໂຫຍກສຸດທ້າຍມັນເອີ່ຍບອກດ້ວຍສຽງທີ່ເບົາບາງທີ່ເຈືອປົນໄປດ້ວຍຄວາມອ້ອນວອນ ເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງງຶກຫົວຢ່າງວ່າງ່າຍ

"ອະ ອື້ມ... ຂ້ອຍຊິບໍ່ໄຫ້ແລ້ວ"

"ຂອບໃຈ... ​ສ່ວນເລື່ອງນີ້ ໃຫ້ຂ້ອຍຫມັ້ນໃຈກວ່ານີ້ກ່ອນແລ້ວຂ້ອຍຂ້ອຍຈະບອກ...​ ແຕ່ຕອນນີ້ໃຫ້ເວລາມນເປັນເຄື່ອງພິສູດໄປກ່ອນ... ບາງເທື່ອອີ່ຫຍັງຫລາຍໆຢ່າງມັນຈະດີຂຶ້ນ... ອີກຢ່າງຫນຶ່ງຂ້ອຍກະມີເລື່ອງຫລາຍຢ່າງທີ່ຕ້ອງຈັດການ ໂດຍສເພາະເລື່ອງພໍ່ຂອງຂ້ອຍ ວ່າແຕ່ເຈົ້ານະ ຊິຖ້າຂ້ອຍໄດ້ບໍ່"

"ອື້ມ...​" ຕອບຕົກລົງທັນທີ... ​"ຂ້ອຍຊິຖ້າ"

"ດີແລ້ວຊັນ... ລະຕອນນີ້ຂ້ອຍກັບເຈົ້າຈັດການປັນຫາຮຽບຮ້ອຍລະ... ຍັງເຫລືອແຕ່ເຈົ້າຫັ້ນແລະ... ທີ່ຍັງບໍ່ທັນຈັດການເລື່ອງຂອງໂຕເອງເທື່ອ

ເລື່ອງຫຍັງລະ

ກະເລື່ອງທີ່ເຈົ້ານັດບອດຫັ້ນແລະ... ຍົກເລີກດຽວນີ້!! ສັ່ງດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເດັຂາດ... ຂ້ອຍກະເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຫົວເຮັດຕາມຢ່າງວ່າງ່າຍ... ຖ້າຂັດຄຳບັງຄັບບັນຊາຂອງມັນເມື່ອໃດ.. ເລື່ອງນີ້ ຮັບຮອງບໍ່ທາງຈົບລົງງ່າຍໆແນ່ນອນ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້"

"ດີ...​ ແລະທີ່ສຳຄັນຫ້າມຕິດຕໍ່ກັບມັນອີກເດັດຂາດ... ບໍ່ວ່າຈະເປັນໃນຖານະຫມູ່ເພື່ອນກໍ່ຕາມ..." ບາດໄດ້ໃຈໂຕເອງ ລະເອົາໃຫຍ່ເລີຍເນາະ!!

"ເຮີ້ຍ ຄືສັ່ງຕະຫລອດແທ້ວະ"

"ຫລືເຈົ້າກ້າທີ່ຈະປັດຕິເສດ?" ​ແມ່ນໃຜຊິກ້າວະ...​ ສົ່ງສາຍຕາເປັນຕາຢ້ານແບບນັ້ນ...

"ກະບໍ່ກ້າດອກ... ລະຂ້ອຍຊິບໍ່ຕິດຕໍ່ນຳລາວອີກແລ້ວ"

"ຊັນເຈົ້າກະຕ້ອງສັນຍານຳຂ້ອຍກ່ອນ...... "ມັນຄືຫລາຍເລື່ອງແທ້ວະ!!

ເອີ້ໆ ສັນຍາກະສັນຍາ..."​

ຂ້ອຍບອກອອກໄປ ໃນຂະນະທີ່ມັນສົ່ງສາຍຕາອັນເລິ່ງເຊິ່ງມາໃຫ້ຂ້ອຍ...​ຈາກນັ້ນອີກຝ່າຍກໍ່ໂນ້ມຫນ້າເຂົ້າມາໃກ້ໆ.. ຈົນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຫລັບຕາລົງແບບອັດຕະໂນມັດ

Some people want it all but I don’t want nothing at all

if it ain’t you, baby if I ain’t got you, baby

ສຽງໂທລະສັບມັນດັງຂຶ້ນຂັດຈັງວະ (ເຮ້ຍເອີຍ!! ກຳລັງເຂົ້າດ້າຍເຂົ້າເຂັມຢູ່: ທັນວາ)

"ຮະໂຫລ" ມັນກົດຮັບສາຍຢ່າງຫົວເສຍ

"ກູບອກໃຫ້ມຶງຊື້ໂກ້ໆຕັ້ງແຕ່ດົນ... ເຮ້ຍ ມຶງຫາຍຫົວໄປທາງໃດວະ"

ປາຍສາຍອາດຈະແມ່ນສຽງຂອງເອກ ພໍລາວເວົ້າແຮງພໍສົມຄວນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໄດ້ຍິນຫນ້ອຍຫນຶ່

"ບໍ່ໄດ້ຊື້ແລ້ວ"

"ມຶງຢ່າບອກໃດ໋ວ່າມຶງລືມ"

"ເອີ້ ແມ່ນຕິເບາະ... ພໍດີມີເລື່ອງໃຫ້ຈັດການ ເທົ່ານີ້ແລະ!!/​ດະ ດຽວ!!"

"ຕິ໊ດ" ມັນກົດສາຍຖິ້ມຫລັງຈາກທີ່ຫມົດເລື່ອງລົມ ໂດຍທີ່ບໍ່ປ່ອຍໂອກາດໃຫ້ອ່ານມັນເວົ້າຫຍັງອອກມາອີກ

"ເອີ່.... ມື້ກີ້ ອ້າຍເຈົ້າໂທມາຫວາ"

"ອື້ມໂທມາຂັດຈັງວະຂ້ອຍຂະຫນາດ... ມື້ນີ້ຂ້ອຍເລີຍບໍ່ໄດ້ຈູບເຈົ້າຊ້ຳ...​"

ເບິ່ງມັນເວົ້າແມະ.. ບໍ່ສົນໃຈນຳຄົນທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງເລີຍ... ຂ້ອຍກະອາຍເປັນຄືກັນໃດ໋ (ເຮັດທຳທ່າທັງທີ່ໂຕເອງກະຢາກ ແວ໊ະ!!: ຜູ້ຂຽນ)

"ແຕ່ກະບໍ່ເປັນຫຍັງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຈູບເຈົ້າມື້ກີ້...​ ແຕ່ຂ້ອຍຊິເອົາອີກ .. ອາລົມມັນແຮງຂ້າງຢູ່ນິ"

ສຸດຄວາມ ມັນກໍ່ດຶງຂ້ອຍເຂົ້າໄປຈູບທັນທີ...​ຮີມປາກມັນກຳລັງບົດບຽດລົງມາຢ່າງອ່ອນຫວ່ານແລະຜ່ານໄປດົນນານ... ຈາກນັ້ນມັນຈະດັນໂຕຂ້ອຍອອກມາຄ່ອຍໆ ປ່ອຍຮອຍຍິ້ມທີ່ມີສະເຫນ່ອອກມານຳ

"ດຽວຂ້ອຍຊິໄປສົ່ງເຈົ້າກ່ອນດີກວ່າ...​"

"ອະ ອື້ມ"

ຂ້ອຍບອກອອກໄປທັງທີສະຕິຍັງຢູ່ບໍ່ຄົບຖ້ວນ... ໃນເມື່ອຂ້ອຍຍັງເມົາຈູບຂອງມັນຢູ່ ຂະ ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າ ບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມຫົວໃຈຂອງຕົນເອງໃຫ້ຢຸດເຕັ້ນລົງຄ່ອຍໆເລີຍ... ແລະທີຂ້ອຍກຳລັງເປັນແບບນິ້ນະ.. ເຂົາເອີ້ນວ່າ ຄວາມຮັກ ແມ່ນບໍ່???

.

.

.

ມື້ນີ້ສະຫມອງຕັນຫມົດມື້ເລີຍຮູ້ສຶກວ່າ

ຕອນນີ້ກຳລັງຂຽນບໍ່ເຂົ້າທີ່ເຂົ້າທາງພໍປານໃດ

ແຕ່ກະພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ດີທີ່ສູດແລ້ວ

ຫວັງວ່າຄືຊິບໍ່ເຮັດໃຫ້ຜິດຫວັງເດີ້ ແຮໆ

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 14, 2012 | ມີ 7 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສິບເກົ້າ

                  ນັດບອດ

 

ຫລັງຈາກທີ່ພວກອີ່ກຸ້ງໄດ້ຫາຂໍ້ເນາະນຳທີ່ອາດຈະດີຢູ່ຕິເບາະ ດ້ວຍການນັດບອດ ເພື່ອທີ່ຈະຊອກຫາຄູ່ຮັກ ແບບຄົນຕ່າງປະເທດເຂົາເຈົ້ານິຍົມເຮັດກັນ ແຕ່ວ່າມີຫລາຍຄົນໄດ້ຜ່ານໄປຜ່ານມາເປັນເວລາຫລາຍມື້ລະ ຍັງບໍ່ທັນມີໃຜເຂົ້າຖືກໃຈເລີຍ

 

ເລີ່ມຈາກຄົນທຳອິດ ທີ່ຮ້ານອາຫານຍີ່ປຸ່ນ

 

ເຮີ້ຍເປັນບ້າຫວາ... ຂ້ອຍນັດບອດລົມຜູ້ຍິງໃດ໋ ຂ້ອຍບໍ່ມັກປະຕູຫລັງ ຜູ້ຊາຍທີ່ມີຫນ້າຕາອາຍຸປະມານສາມສິບກວ່າໆ ເອີ່ຍຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ມັນກຳລັງຈະລຸກອອກຈາກໂຕະ ເຮັດໃຫ້ຫລາຍຄົນຕ່າງກໍ່ແນມມາເບິ່ງພວກຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ

ເອີ່ ດະ ດຽວກ່ອນ....

ແມ່ນຫຍັງ ຖາມຂຶ້ນຢ່າງຫົວເສຍ

ເອີ່... ຈັງໃດ໋ກະມາລະ... ຂ້ອຍວ່າກິນອີ່ຫຍັງກ່ອນດີບໍ່...

ມັນເຮັດສີຫນ້າລັງເລ ເຫມືອນຈະໄປດີຫລືບໍ່ ເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງເວົ້າບາງຢ່າງອອກໄປ ເພື່ອບາງເທື່ອມັນອາດຈະໃຈເຢັນລົງ

ພໍດີຂ້ອຍຢາກລ້ຽງເຈົ້ານະ ເປັນການຕອບແທນທີ່ເຮັດໃຫ້ເສຍເວລາ..... ພໍດີຂ້ອຍສັ່ງອາຫານໄວ້ກ່ອນລະ

ຈາກນັ້ນມັນກະນັ່ງລົງຕາມເດີມ.... ເຊິ່ງອີກບໍ່ດົນອາຫານຢີ່ປຸ່ນທີ່ຂ້ອຍໄດ້ສັ່ງກ່ອນທີ່ມັນຈະມາ ກໍ່ຖືກວາງລົງຕໍ່ຫນ້າ

ເອີ່…. ແລ້ວເຈົ້າຄິດວ່າຊີວິດທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໂສດມັນເປັນແນວໃດຂ້ອຍຖາມໃນຂະນະທີ່ມັນກຳລັງຫລຽວເບິ່ງເດັກເສີບດ້ວຍສາຍຕາຫວານໆ... ສົງໄສບັກນີ້ຄືຊິເຈົ້າຊູ້ແຮງ

ກະມວນດີ ເວົ້າທັງທີຍັງແນມເບິ່ງບໍ່ວາງຕາ ລວມທັງກວດສາຍຕາໄປບ່ອນໂຕະອື່ນທີ່ມີຜູ້ຍິງງາມໆນັ່ງຢູ່ ຂ້ອຍກະເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະແກ້ແຄ້ນຄືນ ໂດຍທີ່ໃຊ້ມືນ້ອຍໆຄີບວາຊະບິໄປວາງຊູຊິທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າມັນ ແຕ່ຖ້າສົມມຸດຂ້ອຍຊິຄົບກັບໃຜນະ ຂ້ອຍກະຢາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີອິດສະຫລະ ມີໂລກເປັນສ່ວນໂຕ...ສຸດຄວາມມັນກໍ່ຄີບຊູຊິໂດຍທີ່ບໍ່ທັນເບິ່ງມັນ... ພໍແຕ່ມັນຫຍ້ຳເທົ່າແລະ

ອ໊າກ!! ສຽງຮ້ອງຄາງດ້ວຍຄວາມທໍລະມານກໍ່ດັງໄປທົ່ວບໍລິເວນຮ້ານທັນທີ ຫຶ ສົມນ້ຳຫນ້າ

 

ມື້ຕໍ່ມາ ຄົນທີ່ສອງ

ທີ່ຮ້ານອາຫານອີ່ຕາລີ

 

ຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍແຕ່ງໂຕດ້ວຍສຸດສູດລາຄາແພງພໍສົມຄວນ ທີ່ອາດຈະແມ່ນນັກທຸລະກິດໄຮໂສຂອງປະເທດ ແຕ່ວ່າອີກຝ່າຍມີທ່າທາງແປກໆເວີ້ຍ ແຖມຂ້ອຍຍັງຮູ້ສຶກຄຸ້ນໆຫນ້າອີກ

ມຶງຈື່ກູບໍ່ໄດ້ຫວາອີ່ເລ້!!.... ບໍ່ມີຫຍັງຕົກເຖິງທ້ອງມຶງຫວາຫ໊ະ!! .... ນັດກູມາ ປານວ່າຊິກິນກັນເອງນິ!!

ອຶ້ງທັນທີ ສົມພໍລະຄືຮູ້ສຶກຄຸ້ນໆຫນ້າ ລະພໍກັບມາຄິດທົບທວນອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ກະຈື່ໄດ້ຫນ້າມັນທັນທີ.. ທີ່ແທ້ມັນເຄີຍຮຽນລຸ້ນດຽວກັນກັບຂ້ອຍ ແລະທີ່ສຳຄັນ ຂ້ອຍກັບມັນເຄີຍຕົບກັນມາກ່ອນຍ້ອນເລື່ອງຍາດຜູ້ຊາຍ

 

ອີກມື້ຕໍ່ມາ ຄົນທີສາມ

ທີ່ເທັກ

 

ຊາຍຫນຸ່ມທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຮ່ວມໂຕະກັບຂ້ອຍ ຫລັງຈາກທີ່ສຳຫລວດຈົນທົ່ວແລ້ວ... ອື່ມມັນກະພໍເຂົ້າວັດເຂົ້າວາໄດ້ ກິລິຍາທ່າທາງກະອອກແນວຮຽບຮ້ອຍ ແບບລູກຄຸນຫນູ ຂ້ອຍຄິດຖຶກເບາະວ່າທີ່ນັດອອກມາເທັກ

ເອີ່.... ປົກກະຕິຂ້ອຍບໍ່ມັກດືມຂອງມຶນເມົາພວກນີ້ປານໃດ໋... ແຕ່ວ່າເປັນກຽດໃຫ້ກັບເລ້ ເຂົາຊິລອງເອົາຈັກຈອກຫນຶ່ງກ່ອນ

ອຶ໊ກໆໆ.... ອ໊າ... ສຽງຄາງແລະການດື່ມຂອງລາວ... ຂ້ອຍຊິຫມັ້ນໃຈໄດ້ບໍ່ນິວ່າບໍ່ເຄີຍແຕະຕ້ອງຂອງພວກນີ້ແທ້... ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ແຕ່ສົ່ງຍິ້ມແຫ້ງໆໄປໃຫ້ອີກຝ່າຍ

ພໍເວລາຜ່ານຈາກຈອກທີ່ຫນຶ່ງ ກະຕໍ່ເປັນຈອກທີ່ສອງ ສາມ ສີ ຫ້າ ຫົກ ແລະກໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ຈົນກະທັ້ງເພງໃນຈັງວະໄວໆຖືກບັນເລງຂຶ້ນ

If you go hard you gotta get on the floor

If you’re a party freak then step on the floor

If you’re an animal then tear up the floor

Break sweat on the floor Yeah we rock on the floor

ທ່ານສະຫາຍກະຮີບພາສັງຂານທີ່ເກືອບຈະເຫລືອລົງເຫລືອຢູ່ໄປທີກາງເວທີ ແລ້ວກໍ່ອອກລາຍປ່ອຍທ່າເຕັ້ນຈົນ ບີຢ່ອນເຊ້ ເຫັນແລ້ວຕ້ອງອາຍ.... ເຮີ່ຍ ທີ່ວ່າຊວນມັນມາບ່ອນນີ້ ແມ່ນຖືກຕ້ອງແລ້ວຕ່າງຫາກ.....​ ເວນກຳ!!

     

      ມື້ທີ່ສີ່... ແລະຂ້ອຍຄິດວ່າຊິເປັນມື້ສຸດທ້າຍແລ້ວ 

                ທີ່ຮ້ານກາເຟ

 

If you can see that I’m the one who understands youສຽງໂທລະສັບຂອງຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງກົດຮັບສາຍ ເຊິ່ງປາຍສາຍມັນແມ່ນອີ່ກຸ້ງ

ຮະໂຫລ ມີຫຍັງ

ກະບໍ່ມີຫຍັງດອກເຈ້ ພໍດີຄົນທີ່ນັດພົບເຈ້ນະຈັກຫນ້ອຍກະຊິໄປຫາເຈ້ແລ້ວ ວ່າແຕ່ເຈ້ເຖາະຄືເຮັດສຽງຄຽດໆແທ້...

 ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້ກູຄຽດນຳພວກສູໃດ໋ເນາະ.... ສະພາບແຕ່ລະຄົນທີ່ຫາມາໃຫ້ ກູລະຊິບ້າຕາຍ

ກະບໍ່ມີຫຍັງດອກມີເລື່ອງໃຫ້ຄຽດຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ຂ້ອຍຕອບແບບປັດໆ

ແນ່ໃຈ໋

ເອີ້ ບໍ່ມີຫຍັງດອກ ວ່າແຕ່ຄົນທີ່ຈະມາຫາເຈ້ຫັນນະຊິມາແທ້ຊຳເບາະ ເຈ້ນັດຕັ້ງແຕ່ດົນລະໃດ໋ນິ ຍັງບໍ່ເຫັນຫນ້າເທື່ອຊ້ຳ

ໃຈເຢັນໆເຈ້... ດຽວຈັກຫນ້ອຍໄປຫາ ຄົນນີ້ຮັບຮອງຖືກໃຈແນ່ນອນ

ແນ່ໃຈ໋

ຟັນປອມ!! ເລີຍເຈ້.... ຄົນນີ້ເພີ້ເຟັກກວ່າສາມຄົນທີ່ຜ່ານມາລ້ານເປີເຊັນ

ເອີ້ໆ ໃຫ້ມັນນັ້ນແບບນັ້ນແທ້ໆເດີ້ ເທົ່ານີ້ແລະ ຕິ໊ດ ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ວາງສາຍມັນ ແລ້ວບໍ່ດົນເທົ່າໃດ ກໍ່ມີມີສຽງທຸ້ມໃຫຍ່ຂອງຊາຍຄົນຫນຶ່ງທັກຂຶ້ນ

ເອີ່ ເຈົ້າແມ່ນເລ້ແມ່ນບໍ່

ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຕ້ອງເຫງີຍຫນ້າຂຶ້ນໄປຫາຜູ້ທີ່ໃຫມ່ທັນທີ ແລ້ວກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນ ຊາຍຫນຸ່ມທີ່ມີຮູບຮ່າງສູງ ຜິວຂາວໆອອກແນວແວມພາຍ ຊົງຜົມຊອຍຊັ້ນພຽງຫູທີ່ເຂົ້າໄດ້ດີກັບໃບຫນ້າເຈົ້າຊູ້ສະຕາຍລູກເຄິ່ງ ໂອ ມາຍບູດດາ!! ສະຫວັນໄດ້ສົ່ງເທບພະບຸດມາໃຫ້ຂ້ອຍແລ້ວແທ້ໆ ... ແລະຖ້າບໍ່ຄຸບລາວໄວ້ນະ ໄປຊອກຫຍ້າມາກິນແທນເຂົ້າເລີຍ

ມະ ແມ່ນ ແລ້ວ ບອກດ້ວຍສຽງສັ່ນໆ ກະໃນເມື່ອຄົນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າລາວຫນ້າຕາດີເດ...​ ມັນກະຕ້ອງມີອາຍໆແດ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

ຂ້ອຍນັ່ງນຳໄດ້ບໍ່ ອີກຝ່າຍຖາມດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ສຸພາບ ກຣີ້ດ!! ໃຈຂ້ອຍຊິລະລາຍແລ້ວ... ຫວັງວ່າຂໍຢ່າໃຫ້ອອກລາຍຄືພວກທີ່ຜ່ານມາເດີ້ ພໍດີຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ມານັດບອດນຳເຈົ້າ

ອະ ອື່ມ ຂ້ອຍຜາຍມືເຊື້ອເຊີນໃຫ້ອີກຝ່າຍນັ່ງລົງ

ແລ້ວເຈົ້າສັ່ງຫຍັງມາໄວ້ລະ

ຍັງເທື່ອນະ... ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍສຽງທີ່ອ່ອນຫວານ...​ ຜີເດັກນ້ອຍໄຮ້ດຽງສຽງເຂົ້າຊິງຂ້ອຍແລ້ວ

ຫວາ ຊັນດຽວຂ້ອຍຊິສັ່ງໃຫ້ກ່ອນ ລະກະຊິລ້ຽງເຈົ້ານຳ….. ອື່ມ….. ວ່າແຕ່ເຈົ້າຢາກດື່ມຫຍັງ

ເອົາໂກ້ໆຈອກຫນຶ່ງ

ອື້ມ...​ ນ້ອງໆ ເອີ້ນຫາເດັກເສີບທີ່ຢູ່ໃກ້ໆ ເອົາຄາຟູຊີໂນ້ຈອກຫນຶ່ງ ລະກະ ເອົາໂກ້ໆອີກຈອກຫນຶ່ງ

ເຈົ້າ ເດັກເສີບຮັບອໍເດີ້ແລ້ວກະຫາຍເຂົ້າໄປຫລັງຮ້ານ ເລີຍເປີດໂອກາດໃຫ້ພວກຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດສ່ວນໂຕອີກຄັ້ງ

ເອີ່ ແລ້ວເຈົ້າຊື່ຫຍັງ

ຂ້ອຍ ຊື່ເຕ້

ອື່ມ...​ ຕອນນີ້ເຈົ້າຮຽນຢູ່ຫວາຫລືເຮັດວຽກລະ

ຕອນນີ້ຂ້ອຍຫາກະຮຽນເຈົ້າປະລິນຍາໂທດ້ານບໍລິຫານຈາກອັງກິດນະ

ວູ້! ເກັ່ງເນາະ...

ກະບໍ່ປານໃດດອກ...​ ກະພໍຮຽນໄດ້ (ຄົນຮຽນເກັ່ງເຂົາເຈົ້າມັກຖ່ອມໂຕແບບນີ້ແລະ: ທັນວາ) ແລ້ວເຈ້າເດຊັນ ຍັງຮຽນຢູ່ຫລືວ່າເຮັດວຽກແລ້ວ

ຂ້ອຍຮຽນຈົບແລ້ວ ລະກະຈົບບໍລິຫານມາຄືກັນນີ້ແລະ ແຕ່ວ່າຈົບປະລິນຍາຕີຢູ່ລາວ

ຫວາ...​ ແລ້ວເຈົ້າບໍ່ຢາກຕໍ່ໂທຫວາ ຖາມເຫມືອນຈະແນະນຳຂ້ອຍໄປໃນໂຕ ເຊິ່ງປົກກະຕິຄົນທີ່ມີການສຶກສາສູງມັກຈະດູຖູກກໍ່ຄົນທີ່ດ້ອຍກວ່າໂຕເອງ ແຕ່ທ່າທາງລາວບໍ່ມີນິໃສແບບນັ້ນເລີຍ ໃຫ້ມັນໄດ້ແບບນິ້ແມ້ ອິໆໆ

ກະຢາກຢູ່ໃດ໋ ແຕ່ວ່າຕອນນີ້ຂ້ອຍກຳລັງເຮັດວຽກເຮັດທຸລະກິດເປັນຂອງຕົນເອງ ບໍ່ມີເວລາທີ່ຈະຮຽນຕໍ່ອີກນະ

ອື້ມ... ​ແລ້ວເຈົ້າເຮັດທຸລະກິດກ່ຽວກັບຫຍັງຊັນ

ຂ້ອຍເປີດຮ້ານຂາຍເຄື່ອງສຳອາງແລະກະເຮັດຮ້ານເສີມສວຍ... ​ພໍດີແມ່ຂ້ອຍຖິ້ມທຸລະກິດໄວ້ໃຫ້ກ່ອນຈະໄປເຮັດທຸລະກິດຢູ່ອາເມຣິກາ ... ຂ້ອຍກະເລີຍຕ້ອງໄດ້ສືບຕໍ່ຈາກລາວ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກະບໍ່ຮູ້ຫຍັງເລີຍຈັກຢ່າງ...​ ຂະຫນາດສະຜົມໃຫ້ລູກຄ້ານະ ຂ້ອຍຍັງສະບໍ່ເປັນລະ

ແລ້ວເປັນຫຍັງເຈົ້າຄືບໍ່ຫາອັນອື່ນເຮັດແທນຊັນ

ເປັນຍ້ອນຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍມີເປົ້າຫມາຍຫລືຄວາມຝັນເປັນຂອງໂຕເອງ.. ຊີວິດຂອງຂ້ອຍນະ ມັນຖືກບັງຄັບຕັ້ງແຕ່ຂ້ອຍຍັງນ້ອຍ

ອື້ມ... ຫນ້າເສຍດາຍຂະຫນາດ ບາດຂ້ອຍລະຢາກຝັນຢາກຈະຮຽນສູງໆ ມີຄອບຄົວທີ່ອົບອຸ່ນ ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງສົມບູນແບບຄືຄູ່ຊາຍຍິງກະໄດ້

ດີເນາະ ທີ່ເຈົ້າມີຄວາມຝັນ ແລະກະເຮັດຄວາມຝັນໄປຫນຶ່ງຢ່າງລະ ໃຜໄດ້ເຈົ້າເປັນແຟນຄືຊິໂຊກດີຂະຫນາດເນາະ ລາວຍິ້ມໃຫ້ຂ້ອຍຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ເຫມືອນຈະອາຍທີ່ຂ້ອຍເອີ່ຍຊື່ນຊົມຈາກໃຈຈິງ...

ແລະຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ຟັງແຜນຜັງຊີວິດຂອງລາວແລ້ວ ຫນ້ອຍຄົນທີ່ຈະຄິດໄດ້ ຈັງຊີ້ແລະສະເປັກຂອງຂ້ອຍເລີຍ ຫາຜົວກະຕ້ອງຫາໃຫ້ໄດ້ແບບນີ້ແລະ... ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ລຶບໃຜບາງຄົນອອກໄປຈາກຫົວໃຈ

ເອີ່..... ແລ້ວເຈົ້າມີແຟນລະຫວາ....​ ເປັນຂ້ອຍເອງທີ່ເປັນຄົນຖາມ ກະແນວມັນອົດບໍ່ໄດ້ເດ ຄັນມາຮູ້ຕາມຫລັງວ່າມີແຟນ ກະກິນແຮ້ວເລີຍພໍດີ

ຍັງເທື່ອ... ຂ້ອຍຫາກະກັບມາແຕ່ອັງກິດ ກະເລີຍຍັງບໍ່ຄ່ອຍຮູ້ຈັກໃຜຫລາຍ

ເອີ່ ແລ້ວ ເອີ່ ...ເຈົ້າຊິຮັບຂ້ອຍໄວ້ພິຈາລະນາໄດ້ບໍ່ ...​

ເມື່ອມີໂອກາດຂ້ອຍກໍ່ເປີດຖາມເລີຍ...​ ດຽວຊິມີຄົນມາຢາດໄປ... ​ລະຕອນນີ້ມັນກໍ່ເປັນນາທີທີລຸ້ນລະທຶກສຸດໆ ຂ້ອຍຫວັງວ່າລາວຄືຊິຕອບກັບມາດັ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຄິດເດີ້ ສາທຸ

ບໍ່ໄດ້!!!

 

ອາເລັກ Part

ພາຍໃນລົດ ສິບນາທີ່ກ່ອນຫນ້ານີ້

 

ເຮີ່ຍ....​ ເກືອບເວລາຫນຶ່ງອາທິດທີ່ຂ້ອຍຕິດຕໍ່ກັບເລ້ບໍ່ໄດ້... ບໍ່ຮູ້ວ່າຫາຍຫົວໄປໃສວະ ໂທໄປກະບໍ່ຍອມຮັບສາຍ ໄປຫາຢູ່ທີ່ເຮືອນກະບໍ່ເຫັນຫນ້ ເຫມືອນຊິລົບຫລີ້ຫນ້າຂ້ອຍນິແລະ...​ ຢ່າໃຫ້ຂ້ອຍເຫັນຫນ້າເບິ່ງເດີ້​ ຊິຫາເລື່ອງຈັກບາດເບິ່ງ ໂທດຖານທີ່ພະຍາຍາມຈະຕີໂຕຫ່າງອອກຈາກຂ້ອຍໄປ (ເວົ້າປານວ່າເປັນແຟນກັນນິໃດ໋: ຜູ້ຂຽນ)

Some people want it all but I don’t want nothing it all

if it ain’t you, baby if I ain’t got you, baby

ສຽງໂທລະສັບຂອງຂ້ອຍດັງຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຂັບລົດອອກຈາກໂຮງຮຽນ...​

ຮະໂຫລ ມີຫຍັງ ຂ້ອຍກົດຮັບຫລັງຈາກນັ້ນໂດຍທີ່ໃຊ້ລະບົບບູທູດລົມໂທລະສັບ ເພື່ອຄວາມປອດໄພ

ຊິກັບມາ ຊື້ໂກ້ໆມາຝາກກູແດ່ ປາຍສາຍເປັນອ້າຍຂ້ອຍ

ເອີ້ໆ ດຽວຊິຊື້ໃຫ້

ເອີ້ເທົ່ານີ້ແລະຊັນ....​ ເມື່ອໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງຂ້ອຍກໍ່ຮີບຂັບລົດໂຕເຂົ້າມາຮ້ານເກເຟທີ່ຢູ່ໃກ້ໆໂຮງຮຽນຂ້ອຍທັນທີ

 

 

ນ້ອງເອົາໂກ້ໆຈອກຫນຶ່ງ ຂ້ອຍສັ່ງອໍເດີ້ນຳຄົນພະນັກງານຊາຍຢູ່ຫນ້າເຄົ້າເຕີ້ ຫລັງຈາກທີ່ຍ່າງເຂົ້າມາໃນຮ້ານພ້ອມກັບຢືນເງິນຈຳນວນຫນຶ່ງໃຫ້

ນັ່ງຖ້າກ່ອນເດີ້ແປັບຫນຶ່ງ...

ອື້ມ ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຊອກຫາບ່ອນນັ່ງໄວ້ຖ້າ ເຫັນຄົນຂາຍເວົ້າແບບນັ້ນຄືຊິດົນຢູ່ອີກຢ່າງຄົນໃນຮ້ານກໍ່ຫລາຍຄົນ...

ໃຜໄດ້ເຈົ້າເປັນແຟນຄືຊິໂຊກດີຂະຫນາດເນາະ

ສຽງທີ່ສຸດແສນຈະຄຸ້ນຫູ ດັງຂຶ້ນໃນໄລຍະທີ່ບໍ່ຫ່າງໃກອອກຈາກໂຕຂ້ອຍປານ... ​ແລ້ວຄວາມທີ່ຂ້ອຍຢາກຮູ້ກໍ່ເລີຍຫັນຫນ້າໄປທາງຕົ້ນສຽງທັນທີ ໃນທີ່ສຸດຂ້ອຍກໍ່ເຈິຄົນໆຫນຶ່ງທີ່ຂ້ອຍຕາມຫາເກືອບຫມົດອາທິດ...​ຫຶ ທີ່ແທ້ກະມານັ່ງຊອກຫາຄູ່ຢູ່ນິເອງ ເຈົ້າບໍ່ລອດແທ້!!

ເອີ່..... ແລ້ວເຈົ້າມີແຟນລະຫວາ....​

 ເບິ່ງລາວຖາມແມ໊ະ!! ຖາມແບບນີ້ ສົງໄສຢາກໄດ້ບັກຫນ້າເຈົ້າຊູ້(ທີ່ຫນ້ອຍກວ່າຂ້ອຍ)ມາເປັນແຟນແນ່ນອນ... ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະລຸກອອກຈາກໂຕະເພື່ອມຸ້ງໄປຫາເຂົາເຈົ້າຢ່າຫາເລື່ອງ

ຍັງເທື່ອ... ພໍດີຂ້ອຍຫາກະກັບມາແຕ່ອັງກິດ ກະເລີຍຍັງບໍ່ຄ່ອຍຮູ້ຈັກໃຜຫລາຍ

ເອີ່.. ແລ້ວເຈົ້າຊິຮັບຂ້ອຍໄວ້ພິຈາລະນາໄດ້ບໍ່ ...​

ບໍ່ໄດ້!!! ຂ້ອຍບອກດ້ວສຽງດັງຫລັງຈາກທີ່ຢືນຢູ່ໃກ້ໆໂຕະ ເຮັດໃຫ້ທັງສອງເຫງີຍຫນ້າມາເບິ່ງຄົນມາໃຫມ່ຄືຂ້ອຍຢ່າງງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້....​ ເຊິ່ງສຽງແບບຫາເລື່ອງຂອງຂ້ອຍມັນກໍ່ມີອຳນາດພໍທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄົນໃນຮ້ານແນມມາເບິ່ງເປັນສາຍຕາດຽວ

ເຮີ້ຍ! ມະ ມາໄດ້ແນວໃດ...​ເລ້ຖາມດ້ວຍສຽງຕົກໃຈຢູ່ບໍ່ຫນ້ອຍ

ແມ່ນໃຜນະ... ບັກຫນ້າລູກເຄິ່ງທີ່ນັ່ງຢູ່ກົງກັນຂ້າມເລ້ເອີ່ຍຖາມ

ຜົວ!! ບອກອອກໄປຢ່າງບອກຄິດ... ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ສະຖານະການເປັນທີ່ສົນໃຈຫລາຍຂຶ້ນເກົ່າ

ເຮີ້ຍ ເປັນບ້າຫວາ ຫ໊ະ!! ເລ້ລຸກຂຶ້ນຈາກໂຕະທັນທີ ແລ້ວກໍ່ຫັນຫນ້າໄປຫາບັກຫນ້າເພື່ອຈະອະທິບາຍບາງສິ່ງບາງຢ່າງ...​ ເຕ້ບໍ່ແມ່ນແບບຄືມັນເວົ້າໃດ໋...​ ບັກເຕ້ເຮັດຫນ້າລັງເລ ເຫມືອນຈະເຊື່ອຫລືບໍ່ເຊື່ອດີ ເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີໂອກາດທີ່ຈະເວົ້າໃສ່ຕໍ່

ຫຶ ຂ້ອຍຮູ້ວ່າເຈົ້າກຳລັງຄຽດໃຫ້ຂ້ອຍ... ແຕ່ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຊອກແຟນໃຫມ່ເຮັດໃສ່ຂ້ອຍເກາະໄດ້!! ຕອນຂ້ອຍຄຽດໃຫ້ເຈົ້າຂ້ອຍຍັງບໍ່ເຄີຍເຮັດແບບນີ້ເລີຍ

ເຮີ້ຍຢຸດດຽວນີ້!! ເຈົ້າເປັນບ້າແລ້ວຫວາ ຫ໊ະ!! ຂ້ອຍກັບເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເປັນຫຍັງກັນຈັກຫນ້ອຍ...

ຫຶ ບໍ່ຕ້ອງມາເຮັດທຳທ່າ... ສ່ວນເຈົ້າຈື່ໄວ້... ຄົນທີ່ເຈົ້າກຳລັງລົມນຳ ລາວມີຜົວແລ້ວ!! ຂ້ອຍຊີ້ຫນ້າຮ້າຍອີກຄົນທີ່ກຳລັງນັ່ງງົງແບບບໍ່ໄວ້ຫນ້າ

ສ່ວນເຈົ້າ ນຳຂ້ອຍມາ!! ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ດຶງແຂນເລ້ອອກມາທັນທີ... ໂດຍທີ່ປ່ອຍບໍ່ໂອກາດໃຫ້ບັກຫນ້າລູກເຄິ່ງມັນເວົ້າຫຍັງອອກ... ຫຶ ສ່ວນກາເຟທີ່ຂ້ອຍຫາກໍ່ສັ່ງມື້ກີ້ບໍ່ຖ້າເອົາແມ່ມັນແລ້ວ... ມີເລື່ອງຫລາຍຢ່າງໃຫ້ຈັດການຫລາຍກວ່າຫັ້ນ

.

.

.

ເອົາຕອນສິບເກົ້າມາເສີບລະເດີ້

ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າອາເລັກຊິກ້າເວົ້າແບບນັ້ນ

ເອົາຈົນທັນວາອື້ງໄປເລີຍ.... ຈັງໃດກະຝາກແດ່ເດີ້

ສ່ວນຕອນຕໍ່ໄປກະຈະເປັນ ຕອນຂອງສອງຄົນນີ້ອີກ

ສ່ວນເອກກັບນ້າຖ້າອີກຕອນ

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 13, 2012 | ມີ 10 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

ຕອນທີສິບແປດ

ຫ້າມເຕືອນ

 

ທີ່ໂຕະຫີນ

 

ຫມົດທັງຊົ່ວໂມງຮຽນທີ່ຜ່ານມາ ຂ້ອຍຮຽນຫຍັງບໍ່ຮູ້ເລື່ອງເລີຍ.... ແລ້ວບົດຮຽນທີ່ອະຈານໄດ້ອະທິບາຍມາຫລາຍໆຢ່າງ ມັນບໍ່ໄດ້ຊຶມຊັບເຂົ້າໄປໃນສະຫມອງສະຫລາດໆເທົ່າຫາງອື່ງຂອງຂ້ອຍເລີຍ ... ເຊິ່ງສາເຫດທັງຫລາຍແລ່ ກະເນື່ອງມາຈາກ ອຸບັດຕິເຫດທີ່ຜ່ານມາ ບວກກັບຂໍ້ຄວາມນິລະນາມຫັ້ນແລະ ທີຂ້ອຍກຳລັງສົງໄສວ່າຄົນທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫລັງທັງຫມົດອາດຈະແມ່ນ ເກດ

"ນ້າ!!" ສຽງອີ່ເຜິ້ງຮ້ອງຂຶ້ນທັກທາຍ ເລີຍເຮັດໃຫ້ສະຕິທີ່ຈົມຢູກັບພະວົງ ກັບຄືນມາທັນທີ

"ແມ່ນຫຍັງ"

"ມຶງເປັນຫຍັງຄືນັ່ງຊຶມແທ້" ມັນຖາມໃນຂະນະທີ່ພາຮ່າງກາຍຍາວໆຂອງມັນນັ່ງລົງຢູ່ກົງກັນຂ້າມ

"ກະຄິດຫຍັງໄປເລື້ອຍເປື່ອຍຫັ້ນແລະມຶງ"

"ລະໃນນັ້ນລວມມີເລື່ອງຂອງເອກນຳແມ່ນບໍ່" ເອີ້ ແມ່ນຄວາມມຶງ ສົມລະທີ່ເປັນຫມູ່ຂ້ອຍ ຮູ້ມັນຫມົດທຸກເລື່ອງ

"ກະມີຫນ້ອຍຫນຶ່ງຫັ້ນແລະ... ​ເອີ້ແລ້ວພວກອີ່ສາມໂຕມັນຫາຍໄປໃສລະ"

      "ໂດ້ອ້າຍສິນລາວມາຮັບ... ສ່ວນອີກສອງຄົນເຂົາເຈົ້າໄປຫ້ອງສະຫມຸດ ພໍດີພວກມັນມີບົດລາຍງານ"

      "ອື້ມ... ກູລະຢ້ານຫີມະຕົກຢູ່ລາວເດ ອີ່ພວກກະສືສອງຄົນນັ້ນມັນເຂົ້າຫ້ອງສະຫມຸດ

      "ກູກະວ່າແລະ... ເອີ້ ວ່າແຕ່ມຶງເຖາະ ມີເລື່ອງຫຍັງບໍ່ສະບາຍໃຈຫັ້ນ" ຖາມແບບຢາກຮູ້

      "ສັງເກດຈາກຫຍັງຫັນ?"

"ຍັງມາຖາມກູອີກເນາະ....​ ກະສັງເກດຈາກຫນ້າມຶງນິແລະ... ຫນ້າຈູ່ລູ່ປານຊິອົມໂລກທັງໃບໄວ້ນິ" ນຶກພາບທີມັນພັນລະນາອອກທັນທີ... ລະຫນ້າຂ້ອຍມັນຄຽດປານນັ້ນພຸ້ນຫວາ (ຍັງມີຫນ້າມາຖາມອີກ: ຜູ້ຂຽນ)

"ແລ້ວມຶງຊິບອກກູໄດ້ບໍ່ນິ"

"ທີ່ຈິງກູກະບໍ່ຢາກຈະເລົ່າບໍ່ປານໃດນະ"

"ຊັນກະບໍ່ຕ້ອງເລົ່າກະໄດ້"

"ໂຄດຫນັກເລີຍມຶງ"

"ອ້າວ!!"

"ກະຍ້ອນເລື່ອງມື້ວານນີ້ແລະ ມີລົດບໍ່ມີປ້າຍຄັນຫນຶ່ງນະ ແມ໊ງຕັ້ງໃຈຈະຂີ່ມາຕຳກູນະ"

"ໃສວ່າມຶງບໍ່ຢາກເວົ້າຫັ້ນ"

"ແລະມຶງຄິດວ່າກູຊິເກັບມັນໄວ້ຫາພະແສງເລເຊີ້ຫຍັງວະ"

"ອ້າວອີ່ເວນມຶງເອີ້ຍ!!....... ແລ້ວຈັງໃດຕໍ່ຊັນ"

"ກະພໍດີທີ່ເອກມາດຶງໂຕກູອອກໄປກ່ອນ ຄັນບໍ່ຊັ້ນກູຕາຍແທ້ໆ... ສ່ວນບັກເອກ ມັນກະລົ້ມເອົາມືຟາດແກ້ວ ຈົນມັນຕ້ອງຫຍິບສິບກວ່າເຂັມ...​ ລະກູມີເລື່ອງຫນຶ່ງຈະບອກມຶງຟັງອີກ"

"ເລື່ອງຫຍັງ"

"ກູສົງໄສວ່າຄົນທີ່ຕັ້ງໃຈຂັບລົດມາຕຳກູນະ ກູຄິດວ່າແມ່ນເກດ"

"ລະມຶງເອົາອີ່ຫຍັງມາຢືນຢັນວ່າເກດມັນຊິຂັບລົດຕຳມຶງຕອນນັ້ນ... ອີກຢ່າງຫນຶ່ງມຶງຫາກະບອກກູມື້ກີ້ວ່າລົດມັນບໍ່ມີປ້າຍ"

"ກະພໍດີມີຂໍ້ຄວາມແປກໆສົ່ງມາຫາກູວ່າ... ຖ້າກູບໍ່ເຊົາເລີກຫຍຸ້ງກັບບັກເອກ ເທື່ອຫນ້າກູບໍ່ລອດແນ່ນອນ"

ຂ້ອຍອະທິບາຍອອກໄປໃນທີ່ສຸດ.. ສ່ວນມັນກໍ່ມີສີຫນ້າຕົກໃຈທັນທີ

"ປ່າ!!... ຖ້າເປັນແບບນັ້ນແທ້ນະ ກູບອກມຶງໄດ້ປະໂຫຍກດຽວ ຖອຍອອກມາດຽວນີ້ເລີຍ... ຊຳນີ້ມັນກະເຕືອນມຶງແລ້ວວ່າ ອີ່ເກດມັນຊິຫລິ້ນເອົາມຶງເຖິງຕາຍແທ້"

ແມ່ນຄວາມມັນຫັ້ນແລະ.... ຂ້ອຍກະຄິດແບບມັນຄືກັນ... ໃນເມື່ອຈົງໃຈຊິຂ້າກັນໃຫ້ຕາຍປານນັ້ນ... ລະອີກຢ່າງ ເກດບໍ່ມີທາງຍອມປ່ອຍຂ້ອຍໄປງ່າຍໆດອກຖ້າຍັງວຸ້ນວາຍນຳເອກຢູ່ຄືເກົ່າ...​ ແຕ່ຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ເຈັບແລ້ວຈຳ ຈຳຈົນແຄ້ນຝັງຫຸ່ນ ແຕ້ມີມັນກໍ່ຕ້ອງຊຳລະ

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍບອກມັນຢ່າງເດັດດ່ຽວ "ກູບໍ່ຍອມປ່ອຍໄປງ່າຍໆດອກ ລະມຶງເຄີຍໄດ້ຍິນບໍ່ວ່າ ບຸນຄຸນຕ້ອງຕອບແທນ ແຄ້ນຕ້ອງຊຳລະ"

"ເຄີຍ ແຕ່ຈັງໃດ ມັກກະແຮງພາເຮັດໃຫ້ສູເຈັບໄປເຈັບມາຢູ່ແບບນັ້ນ... ລະມຶງເຄີຍໄດ້ຍິນບໍ່ລະ ກົງກຳກົງກວຽນ ເຮັດຫຍັງໄປກະໄດ້ແບບນັ້ນກັບມາ... ແຕ່ທີ່ກູມີເລື່ອງຫນຶ່ງສົງໄສຢູ່ຕອນນີ້

ສົງໄສເລື່ອງຫຍັງ

ກະທີ່ມຶງຍອມລົງທຶນເຮັດທຸກຢ່າງເແບບນີ້ນະ ເປັນຍ້ອນມຶງບໍ່ຢາກທີ່ຈະປ່ອຍເອກໄປ

ຈຶກ ຂ້ອຍເຖິງຂັ້ນຈຸກກັບປະໂຫຍກສຸດທ້າຍຂອງມັນ... ​

ລະທີ່ຂ້ອຍເຮັດໄປທັງຫມົດ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນແນ່ໃຈໂຕເອງເທື່ອຊ້ຳວ່າຮູ້ສຶກນຳມັນກັນແທ້...

ຂ້ອຍຮູ້ພຽງແຕ່ວ່າ ເວລາທີ່ມັນເກີດອຸບັດຕິເຫດມື້ນັ້ນ... ບອກໄດ້ຄຳດຽວ ຂ້ອຍເປັນຫ່ວງມັນທີ່ສຸດ ຈົນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍລືມທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງ

ແລະທີ່ສຳຄັນ ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຈັບແທນມັນຊ້ຳ
      "ນ້າ ກູວ່າມຶງລອງກັບໄປຄິດເບິ່ງອີກບາດຫນຶ່ງເບິ່ງ... ອັນທີ່ມຶງເວົ້າວ່າມຶງບໍ່ໄດ້ມັກຜູ້ຊາຍຫັ້ນ ບາງເທື່ອຕອນນີ້ມຶງອາດຈະບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກແບບນັ້ນແລ້ວກະໄດ້... ພຽງແຕ່ມຶງຍັງບໍ່ທັນຊັດເຈນເທື່ອ... ມັນກະຄືກູກັບອ້າຍພາດຕອນອິດຫັນແລະ... ບາດສຸດທ້າຍພວກກູກະຮັກກັນ... "

ແຮງເວົ້າມັນແຮງຊ້ຳເຕີມ... ທຸກສິ່ງທີ່ມັນເວົ້າອອກມາ ຂ້ອຍເຊື່ອມັນຫມົດທຸກຢ່າງ... ແຕ່ວ່າລະຫວ່າງຂ້ອຍກັບເອກມັນບໍ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຈາກຄວາມຫວານຄືພວກມັນທັງສອງ ແຕ່ມັນເລີ່ມຂຶ້ນຈາກຄວາມຄຽດແຄ້ນພະຍາບາດຕ່າງຫາກ

"ກູກະບໍ່ຮູ້ແລະ... ອີກຢ່າງກູກະລົງທຶນມາຮອດຊຳນີ້ແລະ... ກູບໍ່ມີທາງຫັນກັບໄປຄືນອີກ"

"ເອີ້ໆ ກູຮູ້ຢູ່ດອກ ກູໄດ້ຍິນມຶງເວົ້າຈົນເມື່ອຍລະ... ແຕ່ວ່າເທື່ອນີ້ມຶງຕ້ອງຕັ້ງໃຈຟັງກູດີໆ... ຖ້າມຶງບໍ່ຢາກຖືກໄຟເຜົາຕາຍ ກະຢ່າໄປຫລິ້ນນຳມັນ... ເພາະວ່າສິ່ງທີ່ມຶງຫາກະເຈິມານະ ມັນກະບອກມຶງໄດ້ແລ້ວ"

 

 

ທັນວາ Part

 

ທີ່ຮ້າອາຫານ ຫລັງເລີກວຽກ

 

ເຖິງເວລາຫລາຍວັນມັນຈະຜ່ານໄປ... ຂ້ອຍຍັງງບໍ່ລືມເລື່ອງ first kiss ນັ້ນໄດ້ເລີຍ... ໃນເມື່ອໃບຫນ້າອ່ອນໆຂອງມັນຍັງວົນວຽນຢູ່ໃນຫົວຂ້ອຍເລື່ອຍໆ ຊິເຮັດຫຍັງກະນຶກເຖິງແຕ່ອີກຝ່າຍຕະຫລອດເວລາ...ແມ້ນແຕ່ເວລາເວລາທີ່ເຂົ້ານ້ຳກະຍັງເຫັນໃບຫນ້າມັນທີ່ສະທ້ອນອອກມາຈາກແວ່ນໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍແຍ່ງເບິ່ງ... ສະຫລຸບແລ້ວ ຫາຍໃຈເຂົ້າອອກກະຄິດຮອດແຕ່ຫນ້າມັນ

"ເຈ້" ສຽງອີ່ແຈັກຖາມໃນຂະນະທີ່ມັນກຳລັງຍັດອາຫານເຂົ້າປາກ... ສ່ວນຂ້ອຍກະໄດ້ແຕ່ເບິ່ງອາຫານຢ່າງໃຈລອຍ ໂດຍທີ່ບໍ່ທັນແຕະຫຍັງຈະຄຳ

"ຊິນັ່ງຊຶ່ງດົນບໍ່ນິ.."

"ແມ່ນແລະ" ອີ່ກຸ້ງເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ "ຄັນເຈ້ບໍ່ກິນນະ ເອົາມາໃຫ້ພວກຂ້ອຍກິນກະໄດ້ໃດ໋"

"ເອີ້... ຊິເອົາກະເອົາໄປເຖາະ" ຂ້ອຍຕອຍປັດໆ ສ່ວນພວກມັນກໍ່ຍິ້ມຈົນປາກຊິຈີກ ມືໃຫຍ່ນ້ອຍກໍ່ຮີບຈັບເອົາໄປທັນທີ ປານພາກັນຍາດເອົາຄຳເປັນກິໂລ

"ມີແຕ່ແນວແຊບໆ ເຈ້ຄືບໍ່ກິນ" ແຈກຖາມໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຍ້ຳອາຫານເຕັມປາກ ຍິ່ງເຫັນຍິ່ງຄິດເຖິງຫນ້າອາເລັກ ເຮີ່ຍ.......

"ກະມັນບໍ່ຢາກເດ"

"ບໍ່ແມ່ນຄິດຮອດອາເລັກຢູ່ບໍ່ຫັ້ນ ຈຶກ... ຢຸດທັນທີ" ອີ່ກຸ້ງມັນເວົ້າໄດ້ຈີ້ໃຈດຳຂ້ອຍຂະຫນາດ

"ແມ່ນຄວາມມຶງ... ເບິ່ງຈາກສະພາບກະຮູ້... ເອີ້ ລະຂ້ອຍກະຮູ້ອີກເລື່ອງຫນຶ່ງມາ ເປັນເລື່ອງທີ່ເຈ້ຍັງບໍ່ທັນບອກພວກຂ້ອຍຟັງເທື່ອ"

"ເລື່ອງຫຍັງອີ່ກຸ້ງ" ອີ່ແຈກຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

"ກະເລື່ອງທີ່ອາເລັກຫນີອອກຈາກບ້ານແລ້ວໄປຢູ່ບ້ານເຈ້ແທນ"

"ເຮີ້ຍ!! ແມ່ນແທ້ຫວາຫັນ?"

"ເອີ້" ຂ້ອຍຕອບປັດແບບລຳຄັນ

"ສົມພໍແລະບໍ່ເຂົ້າມາຮ້ານຕັ້ງວ່າສອງມື້.... ແລ້ວເຈ້ກິນເດັກເຂົ້າໄປແລ້ວມັນບໍ່??.. ເຈ້ ເປັນອຳມະຕະ!!"  ເວົ້າດ້ວຍທ່າທາງໂອເວີ້

"ເປັນບ້າຫວາຫ໊ະ!!... ​ບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນຈະຫນ້ອຍ"

"ແຕ່ຈັງໃດເຈ້ກະຄິດ..". ໂທ!! ມັນຄືເວົ້າແຮງແທ້ວະ "ເພາະວ່າຂ້ອຍເບິ່ງສາຍຕາເຈ້ອອກ ຕອນທີ່ກຳລັງແນມເບິ່ງນ້ອງມັນ ປານເສືອຊິຂຸບກວາງນິ"

ສະ ສາຍຕາຂ້ອຍຂ້ອຍມັນສະແດງອອກປານນັ້ນພຸ້ນຫວາ... ຫລືວ່າບາງເທື່ອພວກນັ້ນຈະຄິດໄປເອງກະໄດ້ (ແນວຂ້ອຍເກັບອາການປານນັ້ນ)

"ໂທ!! ຄັນເປັນແບບນັ້ນນະເຈ້ ... ​ມັນເທົ່າກັບເຈ້ກຳລັງເຮັດໃຫ້ນ້ອງມັນເສຍອະນາຄົດ ເຈ້ອາຍຸຊາວຫ້າ ສ່ວນນ້ອງມັນຫາກະຮຽນຢູ່ມໍປາຍ ກຳລັງຊິບັນລຸນິຕິພາວະ... ແລະຖ້າຊິເຖິງເວົ້າເລື່ອງລັກສິນທຳນະ ເຈົ້າຜິດເຕັມໆ"

"ແມ່ນ ຫ່າງກັນເປັນເກືອບເປັນສິບປີຊິໃຫ້ປ່ຽນມາເປັນສອງສາມປີມັນກະເປັນໄປບໍ່ໄດ້... ອາເລັກມັນກະຢູ່ໃນຊ່ວງທີ່ກຳລັງສັບສົນໂຕເອງ ຖ້າປຽບເຈ້ໃສ່ສິ່ງໆຫນຶ່ງນະ ມັນກະຄືກັບໄຟທີ່ຮ້ອນແຮງຫັ້ນແລະ ຍິ່ງເອົານ້ຳມັນລາດໄຟມັນກະຊິລາມແຮງຂຶ້ນ"

ອີ່ແຈກມັນອະທິບາຍໄດ້ໂຄດແຮງເລີ່ຍນະ!... ຊັດເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບຊິຫາຍໃຈບໍ່ອອກ...

ກະໃນເມື່ອຄວາມຮູ້ສຶກພິເສດທີ່ມັນເຄີຍຖາມ ມັນໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆເດ...

ສ່ວນເລື່ອງລາວທີ່ພວກມັນເວົ້າອອກມາທັງຫມົດ ຂ້ອຍປັດຕິເສດບໍ່ໄດ້ວ່າ ມັນກະບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ສົມຄວນທີ່ຈະເຂົ້າໄປຫຍຸ້ງວຸ້ນວາຍນຳມັນ

"ພະ ພວກໂຕກະຄິດໄປໃກ.... ເຈ້ ເອີ່ ເຈ້ບໍ່ມີທາງໄປມັກກັບເດັກປາກຫມາແບບນີ້ດອກ... ລະອີກຢ່າງພວກໂຕກະຮູ້ວ່າເຈ້ມັກໃຜ"

ຂ້ອຍບອກອອກໄປເກືອບບໍ່ເປັນສຽງ

ແຕ່ຄວາມຈິງຂ້ອຍລືມບັກສິນໄປແລ້ວ ໃນເມື່ອມັນມີໃຜບາງຄົນເຂົ້າມາແທນຄວາມຮູ້ສຶກນັ້ນລະ

"ດີລະຊັນ... ລະອາຍຸຊຳເຈ້ນະຕ້ອງຫາຄູ່ໄດ້ແລ້ວ  ດຽວເລື່ອງນີ້ ຂ້ອຍຊິນັດບອດໃຫ້ເຈ້ເອງ"

"ເອີ້ດີໆ ລອງເຮັດເບິ່ງຄືອີ່ກຸ້ງມັນເວົ້າຫັ້ນລະເຈ້.. ລະເລື່ອງນີ້ນະ ຂ້ອຍກະຊິຊ່ວຍນຳ ຊິແນະນຳຜູ້ບ່າວຫນ້າຕາດີໆມາໃຫ້ເລີຍ ເອົາບໍ່" ສະເຫນີເລື່ອງດ້ວຍສີຫນ້າຈິງຈັງ

"ອະ ອື່ມ"  ມັນກະເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຫົວຢ່າງເຫັນດີ...

ລະການທີ່ຈະລືມໃຜຈັກຄົນໄປຫລືພະຍາຍາມຈະຕັດໃຈຈາກໃຜຄົນຫນຶ່ງ ມັນກະຕ້ອງຫາຄົນທີ່ພໍຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາບໍ່ຕ້ອງຄິດເຖິງຄົນໆນັ້ນໄດ້

ອີກຢ່າງ ເລື່ອງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຈະຕັດສິນໃຈເຮັດນັ້ນ ມັນກະບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ເສຍຫາຍຫຍັງຈັກຫນ້ອຍ

.

.

.

.

ມາກຽມອ່ານຕອນຕໍ່ໄປເລີຍເດີ້ ອິໆໆ

ຢາກຮູ້ເດຄັນອາເລັກເຫັນທັນວາໄປນັດບອດແລ້ວຊິເປັນແນວໃດ

ບໍ່ຮູ້ວ່າແຜນການຂອງເຈ້ເຮົາຊິພັງຫລືບໍ່

 

ສຳຫລັບເລື່ອງຕໍ່ໄປນະບໍ່ຮູ້ວ່າຊິມີຄົນອ່ານຫລືບໍ່ເນາະ...

ຈັງໃດກະຊິລອງຂຽນເບິ່ງຄັນວ່າບໍ່ມັກລະຊິປິດທັນທີ

 

 

 

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 12, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສິບເຈັດ

ຂໍ້ຄວາມ

 

ນ້າ Part

 

ຫລັງຈາກທີ່ເອກໄດ້ຮັບອຸບັດເຫດໃນມື້ກີ້ນີ້.... ຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາຮ່າງກາຍທີ່ບາດເຈັບຂອງມັນມາຄລີນິກທັນທີ... ເລືອດທີ່ເຄີຍໄຫລອອກມາຈົນເປັນຕາຍ້ານ ມັນກໍ່ຄ່ອຍໆຢຸດລົງເມື່ອຂ້ອຍໃຊ້ຜ້າເຊັດຫນ້າສີຂາວສະອາດຊັບເລືອດມັນໄວ້

"ໂອ໊ຍ!!" ສຽງຮ້ອງແຫກປາກດັງຂຶ້ນ ໃນຂະນະທີ່ຫມໍເອົາເຫລົ້າເກົ້າສິບລ້າງບາດແຜມັນ... ຄັນເປັນຂ້ອຍກະຄືຊິບໍ່ໄຫວນຳ

"ຫມໍ ຂ້ອຍເຈັບໃດ໋!! ຂ້ອຍບອກແລ້ວວ່າຢ່າເອົາເຫລົ້າເກົ້າສິບລ້າງ ມັນແສບ!!"

"ບໍ່ໄດ້ດອກ ບາດມັນມີທັງບັກເຕລີ້ທັງເສດແກ້ວ ຫມໍຈຳເປັນທີ່ຕ້ອງໃຊ້ເຫລົ້າເກົ້າສິບລ້າງ... ດຽວຈັກຫນ້ອຍຫມໍກະຊິຫຍິບສົດນຳ"

"ຫ໊ະ ຫຍິບສົດ!!"

"ແມ່ນແລ້ວ ແລ້ວບາດກ້ວາງຊຳນີ້ນະ ຕ້ອງຫຍິບບໍ່ຕ່ຳກວ່າເຂັມ"

"ສິບເຂັມ!!" ມັນແຫກປານຈົນດັງໄປທົ່ສຄລິນິກ ທ່າທາງມັນຕອນນີ້ປານເດັກຫນ້ອຍຢ້ານເຂັມສັກຢານິ ເຮັດໃຫ້ຄົນຢືນຢູ່ໃນເຫດການອົດຫົວອອກມາບໍ່ໄດ້

"ເພິ່ນຫົວຫຍັງຫັນ!!" ຖາມຢ່າງຫົວເສຍ

"ກະຫົວເດັກນ້ອຍຢ້ານເຂັມນິແລະ"

"ໃຜເດັກນ້ອຍ!! ເຂົາບໍ່ແມ່ນເດັກນ້ອຍຈັກຫນ້ອຍ"

"ຫຶ ແລ້ວແມ່ນໃຜວະ ຮ້ອງແຫກປາກຕອນເອົາເຫລົ້າເກົ້າສິບລ້າງບາດຫັ້ນ"

"ແນວມັນແສບເດ ຄັນເປັນເພິ່ນ ເພິ່ນກະຊິຮ້ອງຄືເຂົາຫັ້ນແລະ"

"ເອີ່.... ຄັນພວກເຈົ້າສອງຊິຖຽງກັນນະ ຫມໍຂໍເຊີນອອກໄປນອກກ່ອນເລີຍ ມັນລົບກວນເວລາເຮັດວຽກ" ຫມໍເອີ່ຍຫ້າມດ້ວຍສຽງທີ່ເບື່ອຫນ່າຍ... ຈາກນັ້ນກໍ່ບໍ່ມີໃຜກໍ່ການຮ້າຍສ້າງສົງຄາມນ້ຳລາຍຂຶ້ນອີກ

"ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກະບໍ່ຫຍິບຫມໍ ແຮງຫຍິບສົດອີກ... ຂ້ອຍບໍ່ໄຫວດອກ"   ສຽງຮ້ອງຂໍເອີ່ຍບອກດ້ວຍສາຍຕາທີ່ອ້ອນວອນ ປານຫມານ້ອຍຜູ້ຫນ້າສົງສານນິ

"ບໍ່ໄດ້ດອກ ຄັນບໍ່ຫຍິບນະ ເຊື້ອພະຍາດມັນກະຊິເຂົ້າໄປໃນບາດແຜ ແລະຖ້າແຜຖືກທາດເຄມີຮ້າຍແຮງເຂົ້າໄປ ບາດມັນກະຊິຈີກໃຫຍ່ຂຶ້ນຫລືເນົ່າເປື່ອຍໄດ້ງ່າຍ....​ ອາດຈະເຮັດໃຫ້ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຕັດມືເຈົ້າຖິ້ມເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເຊື້ອພະຍາຍາດລາມໄປບ່ອນອື່ນ"

ນ້ຳສຽງຂອງຫມໍຂູ່ມັນດ້ວຍໃບຫນ້າທີ່ຈິງຈັງເອົາຈົນຄົນດື້ດ້ານສະຫລົດລົງທັນທີ... ເລີຍເປີດໂອກາດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ຍົວະມັນຕໍ່

"ເອົາໂລດນະ ລະຖ້າເພິ່ນຍອມຕົກລົງຫຍິບບາດ.... ບາງເທື່ອເຂົາອາດຈະພິຈາລະນາເພິ່ນໃຫມ່ກະໄດ້ໃດ໋ ຕອບແທນທີ່ເພິ່ນໄດ້ຊ່ວຍຊີວິດເຂົາໄວ້"

ເຫມືອນປະໂຫຍກທີ່ຫາກໍ່ເອີ່ຍອອກມາມັນຖືວ່າໄດ້ຜົນພໍສົມຄວນ ໃນເມື່ອເດັກນ້ອຍທີ່ຢ້ານເຂັມແບບມັນກຳລັງງຶກຫົວເຫັນດີຢ່າງວ່າງ່າຍ... ຮິມປາກບາງໆຂອງມັນກໍ່ຍິ້ມອອກມາຈົນປາກຊິຈີກ

"ໄດ້ໆ ເຂົາຊິຫຍິບ ຫມໍ ຫຍິບຕອນນີ້ເລີຍ"

.

.

.

ຫລາຍນາທີຜ່ານໄປກວ່າທີ່ບາດແຜຂອງມັນຈະຖືກຫມໍຫຍິບແລ້ວ... ເຊິ່ງມັນບໍ່ໄດ້ແຫກປາກຮ້ອງໂວຍວາຍຄືຕອນທຳອິດ ໃນເມື່ອມັນໄດ້ພະຍາຍາມອົດຈົນໄວ້ແບບສຸດຂີດ... ຫລັງຈາກນັ້ນຫມໍກໍ່ຫາຜ້າພັນບາດສີຂາວມັນພາມືມັນໄວ້ຢ່າງຮຽບຮ້ອຍ

"ເປັນຈັງໃດ ເຈັບຫລາຍບໍ່ເພິ່ນ"

"ກະທຳມະດາ" ຕີຄິ້ວບອກດ້ວຍຄວາມຫມັ້ນໃຈ

"ຫວາ... ໃຫ້ເຂົາລອງຟາດເພິ່ນເບິ່ງບໍ່"

"ຢ່າ!!" ຍົກມື້ຫ້າມທັນທີເມື່ອເຫັນທ່າທາງຈິງຈັງຂອງຂ້ອຍ "ເຂົາຍັງບໍ່ທັນຢາກຕາຍເທື່ອໃດ໋ເພິ່ນ.. ເອີ້ລະມື້ໃດຊິຕັດຝ້າຍອອກໄດ້ນິ ຫັນໄປຖາມຫມໍ"

"ກະປະມານອີກຈັກອາທິດຫນຶ່ງກະຕັດຝ້າຍອອກໄດ້ແລ້ວ... ເອີ້ລະຫມໍຂໍເຕືອນເລີຍວ່າຫ້າມໃຫ້ບາດແຜຖືກນ້ຳເດັດຂາດ ແລະກະຫ້າມບໍ່ໃຫ້ຫລິ້ນກິດຈະກຳທີ່ສາມາດກະທົບຖືກມືໄດ້ງ່າຍ ດຽວດ້າຍມັນຊິຈີກ"

"ອື້ມ...​ ຂອບໃຈຫມໍ ເອີ່ແລ້ວຂ້ອຍຂັບລົດໄດ້ບໍ່ຊັນ"

"ບໍ່ໄດ້ຄືກັນ... ເພາະວ່າຫ້າມໃຫ້ບາດແຜຈັບຂອງແຂງເປັນໄລຍະດົນ... ເອີ້ດຽວຫມໍຂໍໂຕກ່ອນພໍດີມີຄົນເຈັບມາໃຫມ່...​"

ສຸດສຽງ ລາວກໍ່ຢ່າງອອກໄປຈາກຫ້ອງພະຍາບານທັນທີ ເຫລືອພຽງແຕ່ຂ້ອຍກັບມັນສອງຄົນທີ່ຕ້ອງມີເລື່ອງໃຫ້ຕົກລົງຫລາຍຢ່າງ

"ຕິດໆ" ເປັນສຽງຂໍ້ຄວາມໂທລະສັບຂອງຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ເລື່ອນມືໄປຈັບຢູ່ຖົງເສື້ອແລ້ວກໍ່ກົດມາເບິ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ບໍ່ຄຸ້ນເບີ

"ເທື່ອນີ້ລອດໄປໄດ້ ແຕ່ເທື່ອຫນ້າບໍ່ລອດແທ້ ຖ້າຍັງມາຫຍຸ້ງນຳເອກອີກ!!"

ບໍ່ຕ້ອງບອກກະຮູ້ວ່າແມ່ນໃຜເປັນຄົນສົ່ງຂໍ້ຄວາມບ້າໆນີ້ມາ.... ບໍ່ຮູ້ອີກຝ່າຍກຳລັງຄິດຫຍັງຢູ່ ຄືວ່າຫລິ້ນແຮງແທ້ວະ!!

"ໃຜສົ່ງຂໍ້ຄວາມມາຫັ້ນ ຄືຫນ້າຄຽດໆແທ້" ມັນຖາມ

"ບໍ່ມີຫຍັງດອກ"

"ແນ່ໃຈ໋"

"ອື້ມ.... ເອີ້ລະຈັງໃດເຂົາກະຂອບໃຈເພິ່ນເດີ້ທີ່ຊ່ວຍເຂົາໄວ້ນະ..."

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ... ຄັນເປັນຄົນອື່ນນະກະຊິເຮັດຄືເຂົາໃຫ້ແລະ......." ບອກພ້ອມກັບສົ່ງຍິ້ມຫວານໆມາໃຫ້ (ບໍ່ມີທາງດອກຄັນເປັນຄົນອື່ນນະ ພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ຄິດທີ່ຈະຫລຽວເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍຊ້ຳ ນອກຈາກຊາຍຫນຸ່ມທີ່ຢູ່ທາງຫນ້າ ທີ່ກ້າສ່ຽງຊີວິດເຂົ້າມາຊ່ວຍຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງ ໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ເລີຍວ່າອີກຝ່າຍຫວັງຊິເຂົ້າມາທຳຮ້າຍຕົນເອງ)

"ອະ ອື້ມ.... ​ເອີ້ດຽວເຂົາຊິພາເພິ່ນໄປເຮືອນອ້າຍເຂົາກ່ອນ... ລະເຂົາກະຊິຂັບລົດໃຫ້ເພິ່ນນຳ"

 

 

ທັນວາ Part

 

ກວ່າຂ້ອຍຊິມືນຕາຂຶ້ນມາໄດ້ກະພໍດີເກືອບຈະທ່ຽງ .... ເຊິ່ງປົກກະຕິຂ້ອຍກະບໍ່ໄດ້ນອນຕື່ນສວາຍປານນັ້ນດອກ ເຊິ່ງສາເຫດ ເປັນຍ້ອນມື້ຄືນຫັ້ນແລະ ກວ່າຊິໄດ້ນອນ ກະຫລິ້ນເອົາເກືອບຈະເຊົ້າ

ບາດແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຮອບສັງຂານໂຕເອງເຂົ້າໄປຫ້ອງເພື່ອຈະການເຮັດທຸລະຕາມຊີວິດປະຈຳວັນ.. ເມື່ອຂ້ອຍອອກມາຈາກຫ້ອງນ້ຳດ້ວຍທ່າທາງສະບາຍ ສ່ວນອາເລັກກໍ່ກະລັງມືນຕາຂຶ້ນມາດ້ວຍທ່າທາງສະລຶມສະຫລື. ໃບຫນ້າແລະຊົງຜົມຫຍຸ້ງໆຂອງຄົນທີ່ຢູ່ເຖິງຕຽງ ບອກໄດ້ຄຳດຽວຕອນນີ້ ໂຄດເຊັກຊີ້ເລີຍອ໊ະ

"ຕື່ນລະຫວາ" ຂ້ອຍຖາມພໍເປັນພິທີ

"ອື້ມ ຄັນຕາເຈົ້າບໍ່ບອດກະຄືຊິເຫັນ...​"

ເບິ່ງມັນເມ໊ະ ຕື່ນເຊົ້າມາກະກວນອະໄວຍະວະເບື້ອງລຸ່ມລະ (ເຊົ້າບັນພະບູລຸດນາງຕິ ຕາເວັນມາຈົນຕັ້ງຢູ່ເທິງຫົວລະ: ຜູ້ຂຽນ)

"ເອີ້ໆ.... ຮີບລຸກລະໄປອາບນ້ຳລ້າງໂຕເຖາະ ດຽວຂ້ອຍຊິເຮັດກິນໃຫ້ ພໍດີຖ້າອ້າຍເຈົ້າມາຮັບເລີຍ"

ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາໂຕເອງລົງມາແຕ່ງກິນໃຫ້ກັບພະຍາ ຄັນແມ່ນໃຜເປັນເມຍມັນ ພໍດີຕ້ອງກາຍເປັນຂີ້ຂ້າມັນຕະຫລອດຊີວິດແນ່ນອນ (ແຕ່ນາງຫລ້າກະຍອມໃດ໋ລະ: ຜູ້ຂຽນ)

 

ຜ່ານໄປຫລາຍນາທີອາຫານຫລາຍເຍື່ອງກໍ່ຖືກນຳມາປົງໂດຍທີ່ອາເລັກຫາກໍ່ນຳລົງມາ

"ມີແຕ່ຂອງແຊບໆເວີ້ຍ" ສຸດຄວາມປາກທີ່ມັນມັກກໍ່ປ່ຽນມາສວບອາຫານແທນ... ເຮີ່ຍ.. ກິລິຍາຕ່ຳໆຂອງມັນຖືກນຳເອົາມາໃຊ້ອີກແລ້ວ

"ຄ່ອຍໆກິນກະໄດ້ ບໍ່ມີໃຜຍາດເຈົ້າກິນດອກ"

ແນວຄົນມັນຫິວເດ

ຫິວຈັງໃດກະຄ່ອຍໆກິນກະໄດ້ ຈັກຫນ້ອຍກະຕິດຄໍຕາຍກ່ອນລະຫັັ້ນ

"ໂດຍ......" ມັນລາກສຽງຍາວໆແບບເຮັດໃສ່ "ເອີ້ແລະເຈົ້າເຮັດກິນເອງຫວານິ" ເວົ້າພ້ອມກັບເບິ່ງອາຫານຫລາຍເຍື່ອງ ອາຫານກະຍັງຍ້ຳຄາເຕັມປາກ ເຮີ່ຍ~~ ຂ້ອຍລະເມື່ອຍນຳມັນເດ ອາຫານໃນປາກມັນຊິຟົ້ງຫນ້າຂ້ອຍຢູ່ແລ້ວ

"ອື້ມ"

"ເອີ້ລະມື້ນີ້ ເຈົ້າບໍ່ໄປຮ້ານຫວາ"

"ກະຖ້າໃຫ້ອ້າຍເຈົ້າມາຮັບຫັນແລະ"

"ແລ້ວແມ່ນໃຜໄປເປີດຮ້ານໃຫ້ເຈົ້າຊັນ"

"ກະພວກອີ່ແຈັກອີ່ກຸ້ງຫັ້ນແລະ ພໍດີຂ້ອຍບອກນຳມັນແລ້ວວ່າຄັນມື້ໃດຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າຮ້ານ ກະໃຫ້ພວກມັນເປີດຮ້ານແທນ ລະຂ້ອຍກະຊ່ຽນກະແຈໃຫ້ພວກມັນຄົນອັນ"

"ຕິ໋ງຕອ໋ງ" ແລ້ວກໍ່ມີສຽງກົດກະດິ໋ງດັງຂຶ້ນແຊກລະຫວ່າງການສົນທະນາ

"ສົງໄສຄືຊິແມ່ນອ້າຍເຈົ້າມາ... ດຽວຂ້ອຍຊິໄປໄຂປະຕູໃຫ້ກ່ອນຊັນ"

ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ອອກໄປຫາແຂກທີ່ມາໃຫມ່...​ ພໍກ້າວມາຮອດປະຕູຮົ້ວ ຂ້ອຍກໍ່ເຫັນນ້າກັບເອກສອງຄົນຢືນຢູ່ທາງນອກພ້ອມກັບສົ່ງຮອຍຍິມບາງໆມາໃຫ້ ບາດແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ເລື່ອນມືໄປໄຂປະຕູໃຫ້ທັງສອງ

"ເຂົ້າມາ" ຂ້ອຍບອກແລ້ວກໍ່ພາພວກມັນເຂົ້າມາທາງໃນຈົນກະທັ້ງມາຢຸດຢູ່ຫ້ອງກິນເຂົ້າ

"ໂທ!! ມີແຕ່ອາຫານແຊບໆເວີ້ຍ ຂ້ອຍລະຫິວເຂົ້າ ຂໍຮ່ວມໂຕະນຳໄດ້ບໍ່" ເອກຖາມຂ້ອຍໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງສຳຫລວດອີກຝ່າຍ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຜ້າພັດບາດທີ່ຫາກໍ່ຖືກພັນມາໃຫມ່ໆລວມທັງຮອຍເລືອດທີ່ຕິດເສື້ອນັກສຶກສາເຕັມໂຕ ມັນກະເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຕ້ອງຖາມ

"ເອີ້ເອກ ໄປເຮັດຫຍັງມາຫັ້ນມາໂຕຄືເປື້ອນເລືອດ"

"ພໍດີເກີດອຸບັດເຫດຫນ້ອຍຫນຶ່ງ"

"ຄືຊິບໍ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງແລ້ວລະຫັ້ນ ແລ້ວເປັນຫຍັງຫລາຍບໍ່?"

"ກະບໍ່ເປັນຫຍັງຫລາຍ.... ພໍດີລົ້ມມືບາດແກ້ວ ຫຍິບສິບກວ່າເຂັມ" ເອກຕອບເສີຍໆ

"ວູ້!! ຄືຊິເຈັບຫລາຍຂະຫນາດເນາະ"

"ກະບໍ່ດອກ ຊຳນີ້ຊື່ໆ" ບອກທັງຮອຍຍິ້ມ

"ຫຶ ກ້າເວົ້າ!" ນ້າແຊກຂຶ້ນລະຫວ່າງການສົນທະນາ "ຂະຫນາດເອົາເຫລົ້າເກົ້າສິບລ້າງຫນ້ອຍດຽວກະຮ້ອງຊິເປັນຊິຕາຍລະ"

"ແຕ່ພວກເຂົາກຳລັງເວົ້າເລື່ອງຫຍິບບາດໃດ໋ ເອກຖຽງ... ບໍ່ໄດ້ເວົ້າເລື່ອງເຫລົ້າເກົ້າສິບເຈົ້າຫນ່ອຍ... ເອີ້ລະເຂົາຫິວເຂົ້າລະຕອນນິ ປ້ອນເຂົາແດ່ ພໍດີບໍ່ລຶ້ງກິນເຂົ້າເບຶ້ອງນີ້" ເອກບອກນ້າໃນຂະນະທີ່ກຳນັ່ງລົງ ມືໃຫຍ່ຫນາເບື້ອງຂວາທີ່ຖືກຜ້າພັດໄວ້ຍົກຂຶ້ນມາໂຊ

"ແຕ່ອ້າຍລຶ້ງເບຶ້ອງຊ້າຍໃດ໋"

"ເສືອກ!!" ຫັນໄປຮ້າຍອາເລັກທັນທີ "ມິດລະແດກເຂົ້າຕໍ່ ມຶງຫັ້ນ!!"

"ເອີ້ໆ!!"

ສຸດຄວາມມັນ ຈາກນັ້ນກໍ່ບໍ່ໃຜເອີ່ຍຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ ເລີຍເຮັດໃຫ້ບັນຍາກາດເທິງໂຕະຖືກປົກຄຸມໄປດ້ວຍຄວາມງຽບ... ພ້ອມກັບຮອຍຍີ້ມຫວານໆຂອງເອກທີ່ສົ່ງອອກມາໃນຂະນະທີ່ນ້ອງສາວຂ້ອຍກຳລັງປ້ອນເຂົ້າໃຫ້ອີກຝ່າຍ....​

ຖ້ານ້າບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນແຜນການຂອງໂຕເອງນະ ຂ້ອຍຄິດວ່ານ້ອງສາວຂອງມີໃຈໃຫ້ເອກແນ່ນອນ

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 12, 2012 | ມີ 3 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ນິຍາຍເລື່ອງຕໍ່ໄປ.... ເອົາມາລົງກ່ອນ ພໍດີເລື່ອງນີ້ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ແຕ່ງຂຶ້ນມາຈັກຕອນເທື່ອຊ້ຳ....

ແລ້ວ Writer ກໍ່ມີເລື້ອງ surprise ແນ່ນອນ....

ວ່າແຕ່ຈື່ເລື່ອງ Love will lead us back ໄດ້ບໍ່ ຄູ່ຂອງເກັ່ງ ກັບ ຕານ້ອຍຫັ້ນນະ

ພໍດີ ຢາກຈະເອົາມາຂຽນຕໍ່ ໂດຍທີ່ປ່ຽນຊື່ນາງເອກເປັນບົວ

ແຕ່ວ່າເລື່ອງຈະດຳເນີນໄປແນວໃຫມ່ ບົດລະຄອນແບບໃຫມ່

ພໍດີ writer ບໍ່ມັກແຕ່ງເປັນພາກສອງແບບເລື່ອງຕໍ່ເລື່ອງປານໃດ ແຮໆ

ແລະກະຢາກເອົາເລື່ອງທີ່ແຕ່ງເປັນເລື່ອງທຳອິດມາເຮັດໃຫມ່ຫມົດແດ່

ຈັງໃດກະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້ ຈົບ ເລື່ອງ  Devil vs Evil ກ່ອນລະຈະເອົາມາລົງ

ຕອນນີ້ຂໍກັບໄປຄິດຊື່ເລຶ່ອງກ່ອນແຮໆ..... ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຄິດຊື່ເລື່ອງເທື່ອຊ້ຳ

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 11, 2012 | ມີ 5 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

 

 

ບາດເຈັບ

 

  

 ທີ່ໂຕະຫີນຂອງມະວິທະຍາໄລ

 

ຂ້ອຍຖ້າເອກທີ່ຕອນີ້ມັນກຳລັງຈະມາຫາຂ້ອຍ ເນື່ອງຈາກວ່າ ມັນຮູ້ແລ້ວວ່ານ້ອງມັນຢູ່ໃສ ເຊິ່ງມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ແສນຈະບັງເອີນ ໃນເມື່ອອາເລັກຕອນນີ້ກຳລັງຢູ່ເຮືອນອ້າຍຂ້ອຍ....

ໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຖ້າມັນນັ້ນ ແກັ້ງຂອງຂ້ອຍທັງສີ່ຄົນ ກຳລັງຫອບສັງຂານພາກັນມານັ່ງຢູ່ໂຕະຫີນທັງສາມດ້ານ ດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄຳຖາມ

"ນ້າກູມີເລື່ອງຈະຖາມມຶງຢ່າງຫນຶ່ງ" ອີ່ເຜິ້ງທີ່ນັ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍເປີດສາກຖາມ

"ເລື່ອງຫຍັງ"

"ກູຮູ້ສຶກວ່າມຶງປ່ຽນໄປ"

"ຫຶ ປ່ຽນໄປ??"

"ເອີ້ ຍ້ອນກູສັງເກດເຫັນວ່າສາຍຕາມຶງເບິ່ງເອກດຽວນີ້ຫັ້ນແລະ ມັນຄືກັບສາຍຕາທີ່ກູແນມເບິ່ງອ້າຍພາດ ກູຖາມແທ້ ມຶງມັກລາວແມ່ນບໍ່... "

ຄຳຖາມທີ່ສຸດແສນຈະກົງໄປກົງມາຂອງມັນດຶງດູດພວກທີ່ນັ່ງຢູ່ທາງຕັ້ງໃຈຟັງເອົາແທ້ເອົາວ່າ..... ເຊິ່ງຄຳຖາມທີ່ມັນໄດ້ຖາມມື້ກີ້ວ່າ ຂ້ອຍປ່ຽນໄປຫວາ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕອບໄດ້ຄຳດຽວວ່າແມ່ນ.... ໃນເມື່ອຫົວໃຈຂ້ອຍເຕັ້ນແຮງຂຶ້ນແລະຊ້າລົງໃນເວລາກັນຕອນທີ່ຂ້ອຍຢູ່ໃກ້ກັບມັນ... ສ່ວນປະໂຫຍກສຸດທ້າຍ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນແນ່ໃຈ ຍ້ອນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຂ້ອຍມັນຍັງບໍ່ທັນຊັດເຈນເທື່ອ ຂ້ອຍກະເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງຕອບມັນໄປວ່າ

"ບໍ່.... ກູຊິໄປມັກສັດຕູໄດ້ແນວໃດ" ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ຕອບມັນດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ບໍ່ຫມັ້ນໃຈ

"ຫຶ... ກູຟັງສຽງມຶງກະອອກລະ...."

"ນ້າ..." ບັກໂດ້ເວົ້າຂຶ້ນ "ຕອນນີ້ກູມີແຟນ ມີຄົນຮັກ ມັນກະເຮັດໃຫ້ກູຮູ້ດິີເລີຍວ່າມຶງກຳລັງເປັນແບບກູ... ລະກູກະເຊື່ອວ່າມຶງຈັກຫນ້ອຍມຶງກະຊິເປັນນັ້ນ"

"ຖ້າມຶງຍັງເຂົ້າໄປວຸ້ນວາຍແບບນັ້ນ" ອີ່ເຜິ້ງວ່າຕໍ່ບັກໂດ້ "ຮັບຮອງເລີຍ ມຶງຫນີບໍ່ພົ້ນຄວາມຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວທີ່ມີຕໍ່ລາວແນ່ນອນ ຂະຫນາດມຶງຫາກະເລີ່ມເລື່ອງບໍ່ທັນເທົ່າໃດນະ ມຶງກະຂ້ອງຂາໂຕເອງກ່ອນເເລ້ວ... ແລະກູກະເຄີຍເວົ້າໃຫ້ມຶງມາກ່ອນແລ້ວວ່າ ຖ້າຄວາມຮູ້ສຶກມຶງມັນຊັດເຈນຂຶ້ນມາມື້ໃດ ມຶງກະຊິເຈັບມື້ນັ້ນ.."

"ແມ່ນຄວາມ" ຕາມມາດ້ວຍອີ່ສຸວັນນີ "ເຖິງວ່າກູຈະບໍ່ເຄີຍມີແຟນຫລືມີຄວາມຮັກແບບສູ ແຕ່ກູກະຮູ້ວ່າ ແຮງມຶງຍັງຫລິ້ນນຳໄຟບໍ່ປ່ອຍຍອມແບບນີ້ ມື້ໃດມື້ຫນຶ່ງມັນຊິເຜົາມຶງຕາຍທັງເປັນແນ່ນອນ"

ຂ້ອຍຢຸດຟັງພວກມັນສາມຄົນທີ່ກຳລັງເຈາະເລື່ອງຄວາມແຄ້ນຂອງຂ້ອຍໄດ້ຢ່າງເລິກເຊິງການເຕືອນສະຕິຂອງມັນກໍ່ມີຜົນນຳຂ້ອຍຫລາຍພໍສົມຄວນວ່າຈັງໃດກະບໍ່ສົມມຄວນທີ່ຈະໄປຮັກຄົນແບບນັ້ນ

"ເອີ້ໆ ກູຮູ້ຢູ່ ກູບໍ່ທາງມັກມັນດອກ ເພາະວ່າກູຍັງບໍ່ໄດ້ມັກຜູ້ຊາຍ" ຂ້ອຍອະທິບາຍແບບປັດໆ

"ແຕ່ຈັງໃດບາງເທື່ອມຶງໄປຈອງເວນຈອງກຳນຳຄົນບໍ່ຮູ້ເລື່ອງມັນກະບໍ່ສົມຄວນຄືກັນໃດ໋"

"ຫມາຍຄວາມຈັງໃດອີ່ເຜິ້ງ" ຖາມໄປທັນທີ ປານມັນໄປຮູ້ເລື່ອງອີ່ຫຍັງມານິ

"ກະຫມາຍຄວາມວ່າ... ເອກ ອາດຈະບໍ່ໄດ້ກ່ຽວເລື່ອງນີ້ກະໄດ້... ຍ້ອນຫມູ່ກູ ມັນເລົ່າໃຫ້ຟັງວ່າ ເກດເປັນຄົນໄປຈີບເອກກ່ອນ ໂດຍທີ່ເອກກະບໍ່ໄດ້ມັກເກດ ແຕ່ເກດກະຍັງພະຍາຍາມທີ່ຈະເຂົ້າໄປຫາລາວ ທັງໆທີ່ຕອນັ້ນມັນກຳລັງຄົບກັບມຶງຢູ່...."

"ເຮີ້ຍແທ້ຫວາ!!" ສອງຄົນຄູ່ກັດອຸທານພ້ອມກັນ

"ເອີ້…. ຈັງຊີ້ແລະ ກູເລີຍຢາກຈະໃຫ້ມັນເຊົານະ... ເພາະມັນບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໄປແຄ້ນນຳຄົນທີ່ບໍ່ຮູ້ເລື່ອງ"

"ແມ່ນແລະອີ່ນ້າ... ລະເລື່ອງນີ້ມຶງກະຮູ້ນຳແມ່ນບໍ່" ອີ່ຈຽບຍິງຄຳຖາມມາດ້ວຍສີຫນ້າຊີລຽສ ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ງຶກຫົວຫລັງຈາກນັ້ນ

"ອື້ມ ຮູ້"

"ແລ້ວມຶງຍັງຊິແກ້ແຄ້ນລາວອີກຫວາຫັ້ນ"

"ເອີ້!! ຂ້ອຍຕອບໄປທັນທີ ແນວກູມາຮອດຊຳນີ້ລະ ຊິໃຫ້ກູຍົກເລີກງ່າຍໆແບບນີ້ນິ ບໍ່ທາງດອກ"

"ແຕ່ມຶງໄປເຮັດກັບຄົນບໍ່ຮູ້ອີ່ໂນ່ອີເນ່ອີກຍັງມັນກະບໍ່ຖືກໃດ໋... ອີກຢ່າງຫນຶ່ງກູກະພໍຈະຮູ້ວ່າເອກຄິດຈິງຈັງແລະຈິງໃຈນຳມຶງແນ່ນອນ"

"ແມ່ນແລະ..." ອີ່ສຸວັນນີເວົ້າເສີມ "ມຶງເຮັດແບບນີ້ນະ ກູໂຄດອີ່ຕົນລາວຂະຫນາດ... ແລະອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ມຶງກະຄືຊິບໍ່ໄດ້ມັກອີ່ເກດຄືເກົ່າແລ້ວ... ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມແຄ້ນມຶງມັນໄຫລໄປນຳອະດີດດີກວ່ານະ"

ຍິ່ງພວກມັນຕອກຍ້ຳ ຍິ່ງເຮັດຂ້ອຍຮູ້ສຶກຜິດແນວໃດກະບໍ່ຮູ້... ໃຈຫນຶ່ງກະບອກວ່າເຫັນດີນຳພວກມັນ ມັນສົມຄວນຫຍັງເລີຍທີ່ຈະໄປແຄ້ນນຳຄົນທີ່ຈິງຈັງນຳເຮົາ ສ່ວນອີກໃຈຫນຶ່ງ ໃນເມື່ອລົງທຶນມາຮອດຂະຫນາດນີ້ລະ ຈຳເປັນຫຍັງຈະຕ້ອງຟັງສຽງຮອບຂ້າງ ຖ້າບໍ່ທຳລາຍມັນ ພວກມັນກໍ່ບໍ່ມີທາງຮູ້ດອກວ່າຂ້ອຍເຄີຍເຈັບປວດຫລາຍຊ່ຳໃດ

      "ນ້າ... " ສຽງທຸ້ມໃຫຍ່ຂອງເອກຮ້ອງທັກໃສ່ຂ້ອຍ ເຊິ່ງມັນໄດ້ດຶງສະຕິຂອງຂ້ອຍກັບເຂົ້າມາສູ່ປັດຈຸບັນ ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຫັນຫນ້າໄປຫາຕົ້ນສຽງ

     
      "ຫ໊ະ
??"

      "ໄປ໋" ມັນຊວນ

      "ອະ ອື້ມ"

      "ເອີ່.... ເຂົາຂໍຫມູ່ຂອງພວກເພິ່ນໄປກ່ອນເດີ້" ມັນຄອບພວກທີ່ເຫລືອ ສ່ວນພວກມັນກໍ່ງຶກຫົວດ້ວຍສີຫນ້າຫລາກຫລາຍອາລົມ

      "ໄປ໋" ມັນຫັນກັບມາບອກຂ້ອຍອີກຄັ້ງ ຈາກນັ້ນກໍ່ດຶງແຂນຂ້ອຍໃຫ້ລຸກຂຶ້ນໄປນຳມັນ

            .

            .

            .

"ເອກເຂົາມີເລື່ອງຈະຖາມເພິ່ນນະ" ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສຽງຄຽດໆ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຍ່າງໄປນຳມັນຕາມທາງໃນມະຫາວິທະຍາໄລ

"ເລື່ອງຫຍັງ" ມັນຫັນຫນ້າມາຫາຂ້ອຍ ແຕ່ຂ້ອຍພັດກົ້ມຫນ້າລົງ

"ເອີ່... ຖ້າສົມມຸດມີຄົນໆຫນຶ່ງເຂົ້າມາຫາເພິ່ນໂດຍທີ່ລາວບອກກະເຮັດຄືວ່າຮັກເພິ່ນ ແລະທີ່ສຳຄັນເຂົ້າຫວັງເພື່ອທຳລາຍເພິ່ນອີກ ຄັນເປັນແບບນັ້ນນະ ເພິ່ນຊິເຮັດແນວໃດ"

"ມີຄົນໃຈຮ້າຍແບບນັ້ນເສີຍຫວາ "(ອື້ມ ມີ ກຳລັງຍ່າງຢູ່ຂ້າງໆເພິ່ນນີ້ແລະ)

"ເຂົາສົມມຸດຊື່ໆນະ"

"ອື່ມ... ​ຖ້າເປັນແບບນັ້ນເຂົາຄືຊິເສຍໃຈຂະຫນາດ... ໂດຍສະເພາະຖ້າເປັນຄົນທີ່ເຂົາຮັກທີ່ສຸດ..." ພຽງບໍ່ພໍເທົ່າໃດປະໂຫຍກຂອງມັນ ເອົາຈົນຂ້ອຍຈົນຢຸດຈຶກທັນທີ ໃນເມື່ອຄຳເວົ້າແຕ່ຄຳລ້ວນແຕ່ເອີ່ຍອອກມາດ້ວຍຄວາມຈິງຈັງ "ແຕ່ເຂົາກະຫວັງວ່າ ເລື່ອງມັນຄືຊິບໍ່ຊົ່ວຮ້າຍແບບນັ້ນດອກ"

"ອະ ອື້ມ... ເຂົາກະວ່າ ເພິ່ນຄືຊິບໍ່ເຈິເລື່ອງໂຊກຮ້າຍແບບນັ້ນດອກ"

"ກະຄືຊິແມ່ນຕິເບ໊າະ...​ ເອີ້ແລ້ວເພິ່ນຮູ້ບໍ່ວ່ານ້ອງເຂົາໄປຮູ້ຈັກອ້າຍເພິ່ນໄດ້ແນວໃດນະ"

"ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ດອກ ເຂົາບໍ່ໄດ້ຖາມເລື່ອງນີ້ນຳລາວຈັກເທື່ອ ພໍດີຂ້ອຍກັບລາວບໍ່ໄດ້ຢູ່ນຳກັນ"

"ອ້າວ ເປັນຫຍັງ"

"ພໍດີພໍ່ເຂົາລາວບໍ່ມັກໃຫ້ອ້າຍເຂົາເປັນແບບນັ້ນ ແຖມຍັງເຄີຍຫາຜູ້ຍິງມາລາວແຕ່ງອີກ ແຕ່ລາວກະບໍ່ຍອມເຮັດຕາມຄຳສັ່ງ ຈາກນັ້ນລາວກະຍ້າຍອອກໄປ ແລ້ວບໍ່ກັບມາຢຽບເຮືອນອີກຈັກເທື່ອເລີຍ"

"ຫວາ... ຊີວິດທີ່ຖືກບັງຄັບມັນກະເປັນແບບນັ້ນແລະ"

"ແລ້ວນ້ອງເພິ່ນເດເປັນຫຍັງຄືຫນີອອກຈາກບ້ານແບບນັ້ນ" ຂ້ອຍປ່ຽນໄປຖາມມັນແທນ

"ກະຍ້ອນນ້ອງເຂົາອອກໄປຫລິ້ນດົນຕີຢູ່ເທັກເປີດມື້ນັ້ນຫັ້ແລະ... ພໍ່ເຂົາບໍ່ມັກໃຫ້ມັນອອກໄປຫລິ້ນໃສ ຢາກໃຫ້ແຕ່ຢູ່ເຮືອນຢ່າງດຽວ ບາດຕອນ ລາວເຫັນ ກະເລີຍຕີມັນ ຈົນມັນຫນີອອກໄປຈາກເຮືອນມື້ນັ້ນຫັ້ນແລະ..."

ເປັນຫຍັງລາວຄືບໍ່ຢາກໃຫ້ນ້ອງເພິ່ນຫລິ້ນດົນຕີຊັນ ທັງທີ່ມັນກະແມ່ນເລື່ອງດີ ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ບໍ່ດີຄືພາກັນໄປເສບຢາຫລືຈັບແກ້ງຫາເລື່ອງຕີກັນແບບນັ້ນນະ

ເຮີ່ຍ.... ກະຍ້ອນພໍ່ເຂົາກັບມັນມີເລື່ອງບໍ່ດີໃນອະດີດທີ່ຝັງໃຈ... ແຕ່ກ່ອນພໍ່ເຂົາມີເມຍສອງຄົນ ເຂົາເປັນລູກຂອງເມຍຄົນທຳອິດ ສ່ວນມັນເປັນລູກຂອງເມຍຄົນທີ່ສອງ ລະມີມື້ຫນຶ່ງກໍ່ມີເລື່ອງຮ້າຍໆເກີດຂຶ້ນ ຍ້ອນແມ່ຂອງມັນຖືກໃສ່ຮ້າຍວ່າຄົບຊູ້ ເຊິ່ງຄວາມຈິງເລື່ອງມັນບໍ່ເປັນແບບນັ້ນ ແຕ່ພໍ່ຂ້ອຍພັດປັກໃຈເຊື່ອ ແລ້ວກໍ່ຊັງມັນທັງແມ່ທັງລູກຕັ້ງແຕ່ຕອນນັ້ນມາ ຫລັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນແມ່ຂອງມັນກະເສຍ... ເລື່ອງມັນກະເປັນແບບນີ້ແລະ ມັນເລີຍເຮັດອີ່ຫຍັງກະບໍ່ຖືກໃຈພໍ່ເຂົາເລີຍຈັກຢ່າງ ທັງທີ່ມັນພະຍາຍາມເຮັດໂຕເອງດີເພື່ອໃຫ້ພໍ່ເຂົາເຫັນ ຄິດມາລະກະອີ່ຕົນມັນນະ

 ຂ້ອຍຄິດວ່າຄອບຄົວຂອງຂ້ອຍນ້ຳເຫນົ່າກວ່າໃນລະຄອນ ບາດມາຟັງມັນເລົ່າມາລະ ຊີວິດຄອບຄົວມັນແຮງກວ່າໃນລະຄອນອີກ..

 

ເຊິ່ງໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຍ່າງຢູ່ແຄມທາງເພື່ອຍ່າງໄປບ່ອນຈອດລົດນັ້ນ ພັດເກີດມີເຫດການບໍ່ຄາດຄິດເກີດຂຶ້ນ...... ເມື່ອມີລົດເບັ້ນຄັນຫນຶ່ງແລ່ນພຸ້ງຫວັງຊິເຂົ້າຫາມາຂ້ອຍໂດຍກົງ

"ລະວັງ!! ເອກທັງຮ້ອງທັງດຶງຂ້ອຍແອວຂ້ອຍກັບເຂົ້າມາຄືນເພື່ອທີ່ຈະຫລີກລົດ ເລີຍເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍລົ້ມລົງໄປທັບໂຕມັນ

"ໂອ໊ຍ... " ພວກຂ້ອຍທັງສອງອຸທານຂຶ້ນພ້ອມກັນຫລັງຈາກທີ່ລົ້ມລົງກະທົບພື້ນຢ່າງຮຸ່ນແຮງ ສ່ວນລົດເບັ້ນທີ່ບໍ່ມີປ້າຍນັ້ນ ກໍ່ຂັບລົດອອກໄປຈາກຈຸດເກີດເຫດທັນທີ... ແມ໊ງມຶງເອີ້ຍ!! ຢ່າໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ເດີ້ວ່າແມ່ນໃຜ ຫຶ ຂ້ອຍບໍ່ເອົາມັນໄວ້ແທ້!!

"ເຈົ້າເປັນຫຍັງຫລາຍບໍ່ ມັນບອກດ້ວຍສຽງທີ່ປົນເປັນດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ..."

ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ດຶງຂ້ອຍໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ ແຕ່ ດະ ດຽວ ເປັນຫຍັງແຂນຂ້ອຍປຽກແລະມີກິ່ນຄາວໆ... ເມື່ອຮູ້ແບບນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຊັກສາຍຕາສຳຫລວດເບິ່ງມັນທັນທີ... ແລ້ວກໍ່ເຫັນມືໃຫຍ່ໆສາກຂອງມັນມີເລືອດເຕັມ ແລະກຳລັງໄຫລຍ້ອຍລົງບໍ່ເຊົາ

"ເຮີ້ຍ!! ມືເພິ່ນ" ຂ້ອຍອຸທານທັນສຽງດັງ ພ້ອມກັບບຊັກສາຍຕາຍສຳຫລວດໄປທີ່ຈຸດເກີດເຫດ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນເສດແກ້ວຂະຫນາດໃຫຍ່ຕົກຫລົ່ນຢູ່ໃກ້ໆບໍລິເວນນັ້ນ.... ເຮ້ຍເອີ້ຍ!! ແມ່ນໃຜແດກແກ້ວແປັບຊີ້ແລ້ວບໍ່ຖິ້ມໃສ່ເຂ້ງຂີ້ເຫຍື້ອດີໆວະ!!

"ເຂົາບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ" ມັນບອກເຫມືອນຈະບໍ່ໃສ່ໃຈ.... ແຕ່ສະພາບບາດທີຝາມືມັນອັນຕະລາຍແລະເລິກຈົນເຫັນຊີ້ນແດງໆທາງໃນ.... ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທຳມະດາແລ້ວ

"ບໍ່ເປັນຫຍັງໄດ້ແນວໃດ ດຽວເຂົາຂິພາໄປຄລິນິກໃກ້ໆແຖວນີ້ກ່ອນ ບາດມັນຊິຕິດເຊື້ອຫລາຍກວ່ານີ້" ຂ້ອຍບອກມັນກ່ອນຈະຫາບາງສິ່ງບາງໃຫຍ່ຢູ່ໃນກະເປົາມາຫ້າມເລືອດມັນໄວ້... ຈາກນັ້ນກໍ່ຮີບຂັບລົດພາມັນອອກໄປທັນທີ

.

.

.

.

ຕາມປົກກະຕິທີ່ຈະຕ້ອງເອົາມາລົງ

ແຕ່ມື້ນີ້ເກືອບຈະຄິດຫຍັງບໍ່ອອກເລີຍ

ມັນຕັນຫມົດເລີຍ...​ຍ້ອນມື້ນີ້ຫມົດມື້ວຽກບ້ານເຕັມຫົວ

ລວມທັງມື້ອື່ນກະຈະມີອີກ Writer ຫົວໃຈຊິຂາດຕາຍລະ

ແຕ່ຈັງໃດກະສັນຍາວ່າຊິເອົາມາລົງໃຫ້ໄດ້ເດີ້

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ຕອນທີສິບຫົກ

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 10, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

ຕອນທີສິບຫ້າ

first kiss

 

ທີ່ຫ້ອງຮັບແຂກ

 

ຕອນນີ້ ຂ້ອຍນັ່ງເບິ່ງນັ່ງເກົາຫລີເລື່ອງດັງທີ່ກຳລັງສາຍຢູ່ໃນໂທລະທັດ.... ແລ້ວມັນກໍ່ຕາມມາດ້ວຍຄຳຖາມ...ທີ່ຂ້ອຍສົງໄສມາແຕ່ດົນແລ້ວ ເຊິ່ງຄຳຖາມມັນກໍ່ມີຢູ່ວ່າ... ເປັນຫຍັງວະ ນາງເອກເກົາຫລີແຕ່ລະເລື່ອງທ່າທາງເຕິເຊິຕະຊະ  ຂີ້ລືມຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ບໍ່ຕ້ອງງາມຄືນາງຮ້າຍກະຂາຍອອກ...​ ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ມີຄຸນສົມບັດແບບນັ້ນຄົບທຸກຢ່າງ ເປັນຫຍັງຄືຂາຍບໍ່ອອກວະ 

ເຮີ່ຍ... ບາງເທື່ອໃນຫນັງມັນມີພຽງແຕ່ສອງຊົ່ວໂມງກວ່າໆ ມັນກະຫນ້າຮັກຢູ່ດອກ ແຕ່ວຈັງໃດມັນບໍ່ຄືກັບຊີວິດຈິງ ເພາະວ່າຄືຊິມັນຫນ້າເບື່ອ ຫນ້າລຳຄານຂະຫນາດ

ປິບ   ອາລົມກຳລັງມ່ວນໆຈາກການເບິ່ງຫນັງເກົາຫລີມັນຫາຍໄປນຳພິບຕາ ເມື່ອມີມືສາກໆຂອງມັນຍຈັບລີໂມດຂື້ນມາແລ້ວກົດປ່ຽນລາຍການໃຫມ່... ແຖມມັນຍັງມາບຽດຂ້ອຍນັ່ງອີກ ກຣີ້ດ!!

"ເຮີ້ຍ!! ຄົນກຳລັງເບິ່ງຫນັງຢູ່ ຊິປ່ຽນຫາວິມານຫຍັງເກາະ ຫ໊ະ!!"

"ແຕ່ຂ້ອຍຢາກເບິ່ງເຕະບານ ມື້ນີ້ແຮງຊິງແຊ້ມອີກ ເຂົ້າໃຈບໍ່"

"ບໍ່ ຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈ ລະນັ້ນມັນໂທລະທັດຂອງຂ້ອຍ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງມື້ນີ້ແຮງເປັນຕອນຈົບອີກ" ເວົ້າພ້ອມກັບເລື່ອນມືຕົນເອງໄປຈັບລີໂມດທີ່ມັນຖືຢູ່ ແລ້ວກໍ່ບີບມາເບິ່ງຊ້ອງຫນັງເກົາຫລີຄືນ

"ແຕ່ຫນັງຂອງເຈົ້າມັນບໍ່ໄດ້ຖ່າຍທອດສົດຄືເຕະບານ ບາດແລ້ວເຈົ້າກະໄປຫາເບິ່ງຢູທູບກະໄດ້"

ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ໃຊ້ມືມາຍາດເອົາໄປອີກ ປ່ຽນຊ່ອງໄປເບິ່ງເຕະບານຄືເກົ່າ

"ບໍ່ ຂ້ອຍບໍ່ມີເວລາຫວ່າງປານນັ້ນດອກ ສະນັ້ນເອົາລີໂມດມາດຽວນີ້"

ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍຫວັງທີ່ຈະໄປຈັບລີໂມດ ແຕ່ມັນກໍ່ເດົາສະຖານະການໄດ້ທັນ ຈາກນັ້ນມືຂອງມັນກໍ່ເລື່ອນມາຈັບໄວ້ຄືກັນ ເລີຍເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ອຍທັງສອງຈັບລີໂມດໄວ້ຄົນລະດ້ານ ສົ່ງສາຍຕາຂົ່ມອີກຝ່າຍຢ່າງບໍ່ມີໃຜຍອມໃຜ

"ປ່ອຍ!!" ຂ້ອຍພົ້ນຄຳຂູ່ອອກໄປກ່ອນ

"ບໍ່" ແລ້ວມັນກໍ່ຕອບດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ຈິງຈັງ

"ປ່ອຍ" ຂ້ອຍບອກມັນອີກຄັ້ງ ແຕ່ຫມືອນຄຳຂູ່ຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ມີອານາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ມັນຍອມງ່າຍໆ ແຖມຍັງດຶງໄປອີກ

"ບໍ່ ຂ້ອຍຊິເບິ່ງເຕະບານ"

"ແຕ່ຂ້ອຍຊິເບິ່ງຫນັງ ລະຂ້ອຍບໍ່ມີທາງເອົາລີໂມດໃຫ້ເຈົ້າເດັດຂາດ!!

"ຫຶ ຂ້ອຍກະບໍ່ມີທາງຍອມເຈົ້າຄືກັນ!! ອ໊າກ!!"

ສຸດຄວາມຈາກນັ້ນສົງຄາມຍາດລີໂມດກໍ່ຂຶ້ນ ຂ້ອຍໃຊ້ແຮງທີ່ມີດຶງລິໂມດກັບຄືນມາ ແຕ່ອີກຝ່າຍກະບໍ່ຍອມເຊັນດຽວກັນ ເຊິ່ງໃນຂະນະທີ່ແຮງມະຫານຂອງມັນຖືກນຳເອົາມາໃຊ້ນັ້ນແຮງຕ້ານຂອງຂ້ອຍທີມີມັນພໍພຽງພໍທີ່ຈະດຶງເອົາໄວ້

ອ໊າກ!!/ເຮີ້ຍ!! ມັນກໍ່ເລີຍເຮັດໃຫ້ຮ່າງກາຍນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍເອງລົ້ມລົງໄປໂຄມໂຕມັນແບບອັດຕະໂນມັດ ແລະທີ່ສຳຄັນຂ້ອຍ ປາກຂອງຂ້ອຍລົງໄປບົດບຽດຢູ່ປາກຂອງມັນຈະໆ

ຂ້ອຍເບີກຕາຂຶ້ນທັນຫລັງຈາກທີ່ mouth to mouth ກັບມັນ ຄວາມຮູ້ສຶກມັນຍັງອຶ້ງຈົນແຂັງໄປຫມົດທັງໂຕ ແຖມຍັງບໍ່ມີແຮງພໍທີ່ຈະຊ່ວຍໂຕເອງຂຶ້ນມາໄດ້ ຈົນກະທັ້ງມີສຽງໂທລະສັບຂອງອີກຝ່າຍດັງຂຶ້ນມາຂັດຈັງວະ ເລີຍເຮັດໃຫ້ສະຕິຂອງພວກຂ້ອຍກັບຄືນມາ ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ດັນໂຕຂ້ອຍອອກຄ່ອຍໆ ກ່ອນຈະເລື່ອນມືໄປກົດຮັບໂທລະສັບແລ້ວ "ຕິ໊ດ...​" ຕັດສາຍຖິ້ມ

"ເອີ່ ມະ ແມ່ນໃຜໂທມາ" ຂ້ອຍພະຍາຍາມຖາມມັນເຖິງປາຍສາຍດ້ວຍສຽງທີ່ປົກກະຕິທີ່ສຸດ ປານກຳລັງຊິບໍ່ນຶກເຖິງເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນມື້ກີ້ນີ້

ອ້າຍຂ້ອຍໂທມາ ມັນຕອບດ້ວຍສຽງທຳມະດາປານບໍ່ໄດ້ຄິດຫຍັງທັງນັ້ນ ສົງໄສມັນຄືຊິຈູບຄົນມາຫລາຍຕິເບາະ ກະເລີຍບໍ່ຮູ້ສຶກຮູ້ສາຫຍັງ ...ເຊິ່ງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງມັນຕ່າງກັບຂ້ອຍປານຟ້າກັບເຫວ ໃນເມື່ອຫົວໃຈເຈົ້າກຳມັນຍັງເຕັ້ນແຮງຈົນຊິຫລຸດອອກຈາກເອິກຢູ່ແບບນັ້ນ

"ອະ ອື່ມ .. ເອີ້ ດະ ດຽວ ຂ້ອຍ ເອີ່ ຂຶ້ນໄປໃນດີກວ່າ"

"ບໍ່ເບິ່ງໂທລະທັດລະຫວາ... ຍັງມາຖາມອີກ!!" ເປັນຍ້ອນຍາດກັນເບິ່ງໂທລະທັດຫັ້ນແລະ ເຮັດໃຫ້ຕ້ອງມີສະພາບເປັນແບບນີ້ນະ

"ອຶ" ຂ້ອຍແກວ່ງຫົວກ່ອນຈະຮີບພາໂຕເອງອອກຈາກຈຸດເກີດເຫດເພື່ອມຸ້ງຫນ້າໄປຫ້ອງນອນຂອງຂ້ອຍທັນທີ

 

"ປັ໊ງ!!"

ສຽງປະຕູດັງກະທົບໃສ່ວົງກົບດັງແຮງພໍສົມຄວນ... ຂານ້ອຍໆຂ້ອຍກໍ່ກ້າວໄປເທິງຕຽງ ແລ້ວກໍ່ງາຍໂຕລົງນອນ... ຂ້ອຍໃຊ້ມືຕົນເອງມາວາງໄວ້ເຖິງນຳເອິກເພື່ອທີ່ຈະຄວບຄຸມໃຫ້ມັນເຊົາເຕັ້ນແຮງ ແລະແທນທີ່ຂ້ອຍຈະຮ້ອງຫລືແຂກໃສ່ມັນ ແຕ່ມັນພັດເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍສັບສົນກັບໂຕເອງໄປຫມົດ

"ກຣີ້ດໆ!!" ໃນທີ່ສຸດຂ້ອຍກໍ່ແຂກອອກມາ

"ເຮົາຕ້ອງບ້າໄປແລ້ວແທ້ໆ... ເປັນຫຍັງຫົວໃຈຕ້ອງເຕັ້ນແຮງວະ ອ໊າກ!!" ຂ້ອຍທັງເວົ້າທັງດິ້ນໄປມາປານຄົນເສຍເສັ້ນຢູ່ເຖິງຕຽງ ແນວພະຍາຍາມສະບັດເຫດການທີ່ຫາກໍ່ເກີດຂຶ້ນອອກໄປຈາກຫົວບໍ່ໄດ້

"ນອນດີກວ່າ ເຮົາຕ້ອງນອນ.... ເຮົາຕ້ອງນອນ" ຂ້ອຍບອກກັບໂຕເອງກ່ອນຈະເລື່ອນມືໄປປິດໄຟແລ້ວກໍ່ຫລັບຕາລົງຫລັງຈາກນັ້ນ...

ຍິ່ງພະຍາຍາມທີ່ຈະຂົ່ມຕາລົງລວມທັງຈະຕັດຊິລືມເລື່ອງມື້ກີ້ນີ້ແຕ່ເຫດການດັ່ງກາວມັນກໍ່ລອຍຂຶ້ນມາວົນໃນຫົວຂ້ອຍທັນທີ... ສະຫລຸບແລ້ວ ຈູບຄັ້ງທຳອິດຂອງຂ້ອຍ ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍກາຍເປັນບ້າແລ້ວແທ້ໆ ຮືໆ

 

 

ຫນຶ່ງຊົ່ວໂມງ

 

 

ສອງຊົ່ວໂມງ

 

 

ສາມຊົ່ວໂມງ

 

 

ສີ່ຊົ່ວໂມງຜ່ານໄປ

 

ຈົນໃນທີ່ສຸດມັນກໍ່ຂ້າມຜ່ານມາເປັນມື້ໃຫມ່ແທນ ແຕ່ວ່າຂ້ອຍຍັງມືນຕາຄ້າງຢູ່ຄືເກົ່າ ພິກຊ້າຍພິກຂວາ ປີ້ນຫນ້າປີ້ນຫລັງ ປ່ຽນທ່ານອນໃຫ້ສະບາຍເພື່ອທີ່ຕົນເອງຈະໄດ້ນອນຫລັບ... ແຕ່ວ່າມັນກໍ່ບໍ່ເປັນຜົນດັ່ງໃຈຫວັງ ເຮີ່ຍ~~ ສຸດທ້າຍຂ້ອຍກໍ່ເລີຍເອົາມືຂຶ້ນກ່າຍຫນ້າຜາກແທນ

"ກ໊ອກໆໆ/ແອ໊ດ........."

ສຽງປະຕູດັງຂຶ້ນພ້ອມກັບສຽງໄຂ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນໃບຫນ້າຂອງອາເລັກ ເມື່ອແສງຂອງພະຈັນເຕັມດວງສ່ອງມາໃສ່ມັນ

"ຍັງບໍ່ນອນເທື່ອຫວາ" ມັນຖາມໃນຂະນະທີ່ພາຮ່າງກາຍໃຫຍ່ໆຂອງມາຢູ່ເທິງຕຽງ

"ຍັງ ນອນບໍ່ຫລັບ"

"ຫວາ ຂ້ອຍກະຄືກັນ" ສຸດຄວາມໂຕຂອງມັນກໍ່ມຸດເຂົ້າຜ້າຫົ່ມນຳຂ້ອຍ ຈົນຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍກັບມັນຕິດກັນ

"ເຮີ້ຍ!! ຊິເຮັດຫຍັງນິ"

"ກະບໍ່ມີຫຍັງດອກ ຂ້ອຍນອນບໍ່ຫລັບ ກະເລີຍຢາກມີຫມູ່ລົມນຳ

ແຕ່ບໍ່ຕ້ອງຍັບເຂົ້າມາໃກ້ກະໄດ້ (ຮູ້ບໍ່ຫົວໃຈຂ້ອຍມັນເຕັ້ນແຮງ)

"ເຈົ້າຊິຢ້ານຫຍັງ ຂ້ອຍບໍ່ເຮັດຫຍັງເຈົ້າດອກ"

"ເອີ້ໆ" ຂ້ອຍບອກພ້ອມກັບຫັນຫລັງໄປອີກຝາກ ບໍ່ຢາກຈະຫລຽວຫນ້າມັນ ບໍ່ຢາກຈະມີອາການຫວັ່ນໄຫວ ແລະອີກຢ່າງຫນຶ່ງທີ່ສຳຄັນ ບໍ່ຢາກຈະຄິດໄປໃກເກີນກວ່າ ເພາະມັນບໍ່ເຫມາະສົມ

ຈາກນັ້ນກໍ່ບໍ່ມີໃຜເວົ້າຫຍັງອອກມາດົນເຕີບ ຈົນກະທັ້ງມັນເປັນຄົນເລີ່ມເວົ້າຂຶ້ນມາ ບັນຍາກາດງຽບໆກໍ່ຖືກທຳລາຍລົງທັນທີ

"ຂ້ອຍຖາມຫຍັງນຳເຈົ້າໄດ້ບໍ່"

"ແມ່ນຫຍັງ ຂ້ອຍຕອບທັງທີ່ຍັງຫັນຫລັງໃຫ້ມັນຢູ່

"ຮູ້ສຶກແນວໃດທີ່ຈູບນຳຂ້ອຍ"

ຈຶກ ຂ້ອຍຢຸດທັນທີ... ຄຳຖາມລຽບໆທີ່ມັນຍິງມາ ເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບຫາຍໃຈບໍ່ທັນ ເຮ້ຍເອີ້ຍ!! ຄົນກຳລັງຈະລືມຢູ່ນິມັນ ຊິເອົາມາຮື້ຟື້ນຫາຕະເຂັບຊາຍແດນຫຍັງວະ!!

"ບອກຂ້ອຍໄດ້ບໍ່"

ມັນປ່ຽນເປັນສຽງທີ່ອ່ອນລົງຈົນເຮັດໃຫ້ຂອຍຫັນຫນ້າໄປຫາມັນ ເຊິ່ງຂອງພະຈັນທີ່ສອງລົງຜ່ານທາງປ່ອງຢ້ຽມຂ້າງໆຕຽງກໍ່ສະຫວ່າງພໍທີ່ຈະແນມໃຫ້ໃບຫນ້າຂາວໆຂອງມັນ

"ເອີ່... ຂ້ອຍ ກະ ບໍ່ຮູ້ຄືກັນ ແລ້ວເຈົ້າເດຊັນ"

"ກະອະທິບາຍບໍ່ໄດ້ຄືກັນນະ....​ເອີ່ ລະເຈົ້າເຄີຍຮູ້ສຶກພິເສດນຳໃຜບໍ່"

ກະເຄີຍ ລະຂ້ອຍຄິດວ່າເຈົ້າກະຄືຊິຮູ້ເລື່ອງນີ້ດີ

"ຫມາຍເຖິງອ້າຍສິນຫັ້ນຕົວະ" ເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສຽງປົນເສົ້າ....  ເຫມືອນຈະເສຍໃຈກັບເລື່ອງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງບອກມັນ... ແຕ່ ຂ້ອຍວ່າ ມັນບໍ່ມີທາງທີ່ຈະເປັນແບບນັ້ນດອກ ຂ້ອຍອາດຈະຄິດໄປເອງຫລາຍກວ່າ

"ອະ ອື່ມ ແຕ່ວ່າມັນເປັນເລື່ອງອະດີດໄປແລ້ວ ລະຕອນນີ້ມັນມີບາງສິ່ງບ່າງຢ່າງເຂົາມາທົດແທນໃຫມ່... ແຕ່ວ່າຄວາມຮູ້ສຶກ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນຫມັ້ນໃຈວ່າຄິດແນວໃດກັບມັນກັນແທ້ ໂດຍສະເພາະກັບຄົນໆນັ້ນ... ດຽວຂ້ອຍຊິລອງຖາມເຈົ້າຄືນກ່ອນຊັນ... ລະເຈົ້າເດ ຮູ້ສຶກພິເສດກັບຜູ້ຍິງຄົນໃດຊັນ"

ຖາມໄປທັງທີ່ຫົວໃຈມັນຫວັ່ນໆ ລໍຖ້າຄຳຕອບຈາກມັນຢ່າງໃຈຈົດໃຈຈໍ່ ພໍດີຂ້ອຍບໍ່ເຫັນມັນໄປພົວພັນນຳຜູ້ຍິງຄົນໃດເທື່ອຊ້ຳ ມີແຕ່ຜູ້ຍິງຫລຽວເບິ່ງແຕ່ມັນຢ່າງດຽວ

"ກະບໍ່ຮູ້ຄືກັນນະ"

"ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ" ຂ້ອຍຖາມທັນທີ

"ກະຖ້າຊິຕອບຕາມຄວາມຈິງ... ຂ້ອຍອາດຈະບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກຫຍັງກັບຜູ້ຍິງເປັນພິເສດ"

"ຮະ ເຮີ້ຍ!! ເວົ້າປານໂຕເອງບໍ່ໄດ້ມັກຜູ້ຍິງນິແລະ...​ ລະຂ້ອຍກະບໍ່ເຊື່ອວ່າຄົນຄືເຈົ້າຊິແມ່ນເກດອກ"

"ຖ້າຖາມຂ້ອຍ ຂ້ອຍກະບໍ່ຫມັ້ນໃຈໂຕເອງນະ ຍ້ອນຫົວໃຈຂ້ອຍມັນເຕັ້ນແຮງເວລາທີ່ຢູ່ໃກ້ຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງ..."

ມັນຫມາຍເຖິງໃຜວະ ຢາກຮູ້ ແຕ່ບໍ່ກ້າຖາມ

"ຫວາ ເອີ່... ແລ້ວເຈົ້າຊິຢູ່ນີ້ດົນບໍ່" ຂ້ອຍປ່ຽນເລື່ອງໃຫມ່ທັນທີຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ຄຳຕອບ... ບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນໃຜໄປນັ່ງໃນໃຈຂອງມັນວະ

"ມື້ອື່ນກະຊິກັບແລ້ວ"  ມະ ມື້ອື່ນຫວາ ຮູ້ສຶກໃຈຫາຍແນວໃດກະບໍ່ຮູ້ "ພໍດີມື້ກີ້ອ້າຍຂ້ອຍໂທມາຫາຂ້ອຍອີກ... ແລະຂ້ອຍກະບອກໃຫ້ລາວມາຮັບຂ້ອຍມື້ອື່ນ"

"ອະ ອື່ມ ດີແລ້ວຊັ້ນ ເຈົ້າຈະບໍ່ຕ້ອງຂາດໂຮງຮຽນອີກ...​ ເຮີ່ຍ...​ ລະຂ້ອຍຫວັງວ່າກັບໄປບ້ານ ແລ້ວເຈົ້າຄືຊິຄົບສາມສິບສອງເດີ້"

"ມັນເປັນຄຳອວຍພອນຫວາຫັ້ນ"

ກະອວຍພອນລະເນາະ... ກະບໍ່ຢາກໃຫ້ເຈົ້າຖືກຕີຈົນຫນີອອກຈາກບ້ານແບບນີ້ອີກ (ເພາະວ່າຂ້ອຍເປັນຫ່ວງ)

"ອື້ມ"

"ລະຮີບນອນໄດ້ແລ້ວ ມັນເດິກລະນິ ດຽວຊິຕື່ນສວາຍ good night" ຂ້ອຍບອກໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຫັນຫລັງໃຫ້ມັນ...

ເຮີ່ຍ...... ມື້ນີ້ມັນມີເລື່ອງຫລາຍຢ່າງເກີດຂຶ້ນພ້ອມກັນໂດຍທີ່ຂ້ອຍບໍ່ທັນຄາດເຖິງ... ໂດຍສະເພາະເລື່ອງຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ ທີ່ຕອນນີ້ມັນກຳລັງຈະປ່ຽນໄປແລ້ວ

.

 

.

.

ເອົາແລ້ວສອງຄົນນີ້ມີອາການຫວັ່ນໄຫວຕໍ່ກັນລະ.....

ສ່ວນນິຍາຍເລື່ອງຕໍ່ໄປຈະອອກມາເປັນແນວຊາຍກັບຍິງລ້ວນຄືບົວກັບເກັ່ງຫັ້ນ

ຫລືວ່າເຮົາຊິແຕ່ງບົວກັບເກັ່ງເປັນພາກສອງບໍ່ເນາະ!!

ແຮງສອງຄົນນັ້ນຈົບດ້ວຍແບບຄ້າງໆຄາ...

ຈັງໃດກະຝາກເມັ້ນແດ່ເດີ້

......... ລືມໄປ ຝາກເມັ້ນເປັນສອງຢ່າງໄດ້ບໍ່ ເມັ້ນໃຫ້ໂຕ ລະຄອນກັບເມັ້ນຕອບ

ຄຳຖາມ writer ນະ ຈະໄດ້ແຍກອອກແລ້ວສົ່ງຄຳຖາມໄປຫາ

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 9, 2012 | ມີ 8 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສິບສີ່

ຂອງລັບຂອງອາເລັກ

 

 

ອາເລັກ Part

 

 

 

 

ຂ້ອຍມືນຕາດ້ວຍຄວາມສະຫລຶມສະຫລືໃນຊ່ວງເວລາທີ່ທ້ອງຟ້າກຳລັງມືດ ຍ້ອນໄດ້ກິ່ນອາຫານຫອມໆທີ່ລອຍມາຈາກເຮືອນຄົວ ຂ້ອຍຈື່ໄດ້ວ່າມື້ຄືນໂຕເອງນອນຢູ່ນອກເຮືອນຈົນຮອດຕອນເຊົ້າແລ້ວໄຂ້ກໍ່ຂຶ້ນສູງ ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຖືກເລ້ພາເຂົ້າມາໃນເຮືອນດ້ວຍສະພາບທີ່ຮ້າຍກ່ອນແກ່ກວຽນຂຶ້ນພູເຂົາ...

 

 

 

ຕໍ່ມາລາວກໍ່ເຊັດໂຕໃຫ້ຂ້ອຍ. ບອກໄດ້ເລີຍຕອນນັ້ນຫົວໃຈມັນເຕັ້ນແຮງຜິດປົກກະຕິ ຊິລຸກມາຫ້າມອີກຝ່າຍໃຫ້ຢຸດການກະທຳທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫວັ່ນໄຫວກະບໍ່ມີແຮງ ສ່ວນລາວກະບໍ່ຮູ້ຫຍັງຈັກຫນ້ອຍວ່າຂ້ອຍຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວວູບວາບຊຳໃດ

 

"ອ້າວຕື່ນແລ້ວຫວາ" ລາວຖາມໃນຂະນະທີ່ວາງອາຫານຫອມໆລົງເທິງໂຕ

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆ

"ແລ້ວໄປແນວໃດແດ່" ລາວໃຊ້ມືແຕະຫນ້າຜາກຂ້ອຍຄ່ອຍໆ ຈາກນັ້ນກໍ່ສົ່ງຍິ້ມຫວານໆອອກມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງ   "ໄຄແດ່ລະ.... ຫົວບໍ່ຮ້ອນແຮງປານໃດ... ເອີ້ແລະຮີບກິນເຂົ້າປຽກເຂົ້າຮ້ອນໆແມ໊ະ... ດຽວມັນຊິເຢັນກ່ອນ"

ສຸດສຽງລາວ ຂ້ອຍກໍ່ລົງມືກິນທັນທີ ແຕ່ດ້ວຍທີ່ຂ້ອຍຟ້າວຍ້ອນຄວາມຫິວ ເລີຍລືມວ່າເຂົ້າລາວປຽກຫາກະເຮັດໃຫມ່ໆ

"ຮ໊າ ຮະ ຮ້ອນ!!" ຂ້ອຍຄາຍເຂົ້າປຽກທັນທີກ່ອນຈະຫານ້ຳໃກ້ໆເຂົ້າມາດືມແທນ ໂອ໊ຍ ຫລິ້ນຂ້ອຍໂພງຫມົດແລ້ວ

"ຫັ້ນແລະຟ້າວແຮງນະ... ເຄື່ອງເປຶ້ອນຫມົດແລ້ວນິ...... "

ມືຫນ້ອຍຂອງລາວຈັບທິບຊູ້ໃກ້ໆໂຕະແລ້ວມາເຊັດໂຕຂ້ອຍທັນທີ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເບິ່ງແນມການກະທຳທີ່ອ່ອນໂຍນແບບບໍ່ວາງຕາ..... ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍສຳພັດຄວາມອົບອຸ່ນທີ່ລາວສົ່ງມາທັນທີ ແລະບໍ່ເຄີຍທີ່ຈະມີໃຜດູແລເບິ່ງແຍ່ງຂ້ອຍຢ່າງໃກ້ຊິດແບບນີ້ເລີຍ ຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ແມ່ຂ້ອຍເສຍໄປ...

"ປ້ອນຂ້ອຍໄດ້ເບາະ"  ຂ້ອຍບອກອອກໄປໂດຍທີ່ບໍ່ທັນຄິດ ສ່ວນອີກຝ່າຍກໍ່ເຫງີຍເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍທັນທີ

"ເປັນບ້າຫວາ!!.... ເຖົ້າປານນີ້ຍັງຊິມາຂ້ອຍປ້ອນອີກ"

"ກະຊິເປັນຫຍັງ.... ໄດ້ບໍ່ ປ້ອນຂ້ອຍໄດ້ບໍ່" ຂ້ອຍສົ່ງສານຕາອ້ອນວອນ  ສ່ວນລາວກໍ່ຖອນຫັນໃຈຄ່ອຍໆກ່ອນຈະຕອບອອກມາ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້" ຂ້ອຍຍິ້ມຈົນປາກຊິຈີກ ເມື່ອອີກຝ່າຍຕອບຕົກລົງ ກະລາວເປັນຕາອ້ອນເດ ຂ້ອຍກະເລີຍຢາກອ້ອນ

ຈາກນັ້ນມືນ້ອຍກໍ່ຕັກເຂົ້າຕົມຂຶ້ນມາກ່ອນຈະເປົ່າໃຫ້ມັນເຢັນກໍ່ປ້ອນໃສ່ປາກ... ຂ້ອຍຍິ້ມໃຫ້ກັບການກະທຳທີ່ແສນອ່ອນຫວານຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ ຈົນກະທັ້ງອາຫານຫມົດກ້ຽງ

"ຂ້ອຍເຈັບຫລີ້ນເວີ້ຍ"

"ສົງໄສຫລິ້ນເຈົ້າຄືຊິໂພງ.... ແຕ່ກະປະໄວ້ແບບນັ້ນແລະ ດຽວມັນຫາກເຊົາເອງດອກ"

"ອື້ມ"

"ເອີ່...... ແລ້ວເຂົ້າຕົ້ມທີ່ຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ກິນແຊບບໍ່" ລາວຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

"ຊິໃຫ້ຕອບເອົາໃຈ ຫລື ຕາມຄວາມຈິງຊັນ...​" ຂ້ອຍເວົ້າໄປສອງຄວາມຫມາຍ ແຕ່ທີ່ຈິງມັນກະແຊບຫັ້ນແລະ ແຊບຈົນຫລິ້ນໂພງເລີຍ

"ເວົ້າມາໂລດນະ"

ຄັນບໍ່ແຊບຂ້ອຍຊິກິນຈົນຫມົດຖ້ວຍຫວາຊັນ

ຈາກນັ້ນເລ້ກໍ່ຍິ້ມອອກມາຍ່າງດີໃຈ... ໂຄດຫນ້າຮັກເລີຍນະ........ ບໍ່ຮູ້ໄປມີຄວາມຮູ້ສຶກແບບນີ້ຕັ້ງແຕ່ມື້ໃດ໋ວະ...​ທັງທີຕອນທຳອິດກະກັດກັນຈະຕາຍກັນໄປຄົນລະຂ້າງ...​ ແຕ່ຕອນນີ້ມັນປ່ຽນໄປ ຈົນເຮັດໃຫ້ຮູ້ສຶກວ່າຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍມັນກຳລັງເຕັ້ນແຮງຈົນຄວບຄຸມບໍ່ໄດ້

"ວ່າແຕ່ຫນີອອກຈາກມາແບບນີ້ຊິໄປຢູ່ໃສນິ" ລາວຖາມດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ

"ຢູ່ບ່ອນນີ້ໃດບໍ່..... ຢູ່ແປັບດຽວຫນຶ່ງ ດຽວຂ້ອຍຫາທີ່ຢູ່ໃຫມ່ໄດ້ກະໄປແລ້ວ..."​

ຂ້ອຍອ້ອນລາວອີກຄັ້ງ ມືທັງສອງຂອງຂ້ອຍຍົກຂຶ້ນພ້ອມກັບແຢ່ຫລີ້ນອອກມາແລ້ວກໍ່ເຮັດທຳທ່າປານຫມາຫນ້ານ້ອຍຜູ້ສົງສານເພື່ອຂໍຄວາມເຫັນໃຈ

"ອື້ມກະໄດ້... ຊັນເຈົ້າກະໄປອາບນ້ຳກ່ອນ.."

"ໂດຍ" ຂ້ອຍບອກພ້ອມກັບລຸກອອກຈາກໂຊຟາ ແຕ່ກ່ອນທີ່ຈະກ້າວຂາອອກໄປລາວກໍ່ຮ້ອງທ້ວງໃສ່ກ່ອນ

"ດຽວ"

"ແມ່ນຫຍັງ"

ຫ້າມອ້າມນ້ຳເຢັນເດັດຂາດ... ຕ້ອງອາບນ້ຳອຸ່ນຢ່າງດຽວ.. ພໍດີເຮືອນຂ້ອຍມີເຄື່ອງປັບນ້ຳອຸ່ນຢູ່ ເຂົ້າໃຈບໍ່

"ໂດຍ..." ຂ້ອຍບອກສຽງຍາວໆ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງອອກໄປອາບນ້ຳ ເຊິ່ງມັນກະບໍ່ຈຳເປັນ ຈະຕ້ອງຖາມຫຍັງອີກ ພໍດີຂ້ອຍເຄີຍສຳຫລວດບ້ານລາວຈົນເກືອບທົ່ວແລ້ວ

.

.

ທີ່ຫ້ອງຮັບແຂກບ່ອນເກົ່າ

 

 

 

 

ທັນວາ part

 

 

 

 

 

ຂ້ອຍຫາຜ້າເຊັດໂຕໃຫ້ມັນກ່ອນທີ່ຈະເຂົ້າຫ້ອງນ້ຳໄປ... ສຽງນ້ຳກະທົບກັບພື້ນດັງພຽງບໍ່ພໍເທົ່າໃດ ມັນກໍ່ຍ່າງອອກຈາກຫ້ອງນ້ຳມາທີມີຜ້າແຜຜຶນນ້ອຍໆພັນແອວມັນໄຫວ້ຮອດຫົ່ວເຂົ່າ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຊິກແພັກອັນຂາວໆມັນພ້ອມກັບເມັດນ້ຳທີ່ຍ້ອຍລົງຕາມເສັ້ນຜົມຂອງມັນ ໂຄດເຊັກຊີ້ ຂະຫນາດ

 

 

 

"ເບິ່ງຂ້ອຍແບບນີ້ ຄືບໍ່ກິນຂ້ອຍເລີຍຊະ..."  ສະຕິທີ່ຫລຸດລອຍຢູ່ໃນພະວົງກໍ່ກັບມາສູ່ປັດຈຸບັນ... ລະເບິ່ງມັນເວົ້າແມະ... ຊວນເວົ້າຄິດເລິກຕະຫລອດ

 

"ບະ ບ້າ ແລ້ວ ໃຜແນມເບິ່ງ" ຂ້ອຍຕອບດ້ວຍຄວາມອາຍ ມັນເວົ້າຈີໃຈດຳຂ້ອຍຂະຫນາດເລີຍ ຮຶຍ!! ຖ້າບໍ່ຕິດທີ່ມັນຍັງບໍ່ບັນລຸນິຕິພາວະເບິ່ງແມ໊ະ ຂ້ອຍຊິຖວາຍເວີຈີ້ນໃຫ້ມັນເລີຍ ອິໆໆ (ສຸດທ້າຍຕ່ອມຄວາມ_ຄຽວ ກໍ່ອອກທຳງານ: ຜູ້ຂຽນ)

 

"ແລ້ວເປັນຫຍັງຄືຫນ້າແດງແທ້ວະ"

ຂ້ອຍເລືີ່ອນມືຂຶ້ນຈັບຫນ້າໂຕເອງທັນທີ ມັນແດງປັນນັ້ນພຸ້ນຫວາ

"ເອີ່... ອາດເປັນຍ້ອນອາກາດຫນາວຕິເບາະ ຫນ້າຂ້ອຍມັນເລີຍແດ"

"ແມ່ນຊຳເບາະ"

"ເອີ້... ແລ້ວອາບນ້ຳຄືບໍ່ເຊັດໂຕໃຫ້ແຫ້ງແດ່ເກາະ.. ເບິ່ງແມະພຶ້ນມັນປຽກຫມົດແລ້ວນິ ຮີບໄປເຊັດໂຕເລີຍໄປ໋"

"ອື້ມ" ມັນເຊື່ອຄວາມຢ່າງວ່າງ່າຍ ດີເວີ້ຍຄຳສັ່ງຂອງຂ້ອຍມັນໃຊ້ໄດ້ຜົນນຳມັນເສີຍ

ມັບ... ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ຍ່າງເຂົ້າມາແລ້ວດຶງຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດໂດຍທີ່ຂ້ອຍບໍ່ທັນຕັ້ງໂຕ ແລ້ງເອິກຂາວໆແຂງໆຂອງມັນມາເຖືອຫລັງຂ້ອຍ ຈົນຂ້ອຍປຽກໄປນຳມັນ

"ເຮີ້ຍ ເຮັດຫຍັງນິ"

"ກະເຊັດໂຕຕາມທີ່ເຈົ້າບອກນິແລະ......" ຕອບດ້ວຍນ້ຳສຽງເສີຍໆ 

"ເປັນບ້າຫວາຫ໊ະ!! ຜ້າແພກະມີ ຄືບໍ່ໄປເຊັດ ຊິມາກອດຂ້ອຍໄວ້ຫາວິມານຫຍັງເກາະ ຂ້ອຍປຽກຫມົດແລ້ວນິ"

"ແນວເຈົ້າບອກໃຫ້ຂ້ອຍເຊັດຂ້ອຍກະເຊັດລະເດ ຫລືຫວາເຈົ້າມີປັນຫາ ຮຶໆ...." ມັນຫົວແບບເຈົ້າເລ່ຢູ່ໃນລຳຄໍ

"ເອີ້ ມີ" ສຸດສຽງຂ້ອຍໃຊ້ຕີນນ້ອຍໆໄປຢຽບຕີນມັນຈົນມັນປ່ອຍ

"ໂອ໊ຍ!! ເຈັບໃດນິ" ມັນຄາງອອກມາພ້ອມກັບກະໂດດຈັບຕີນຕົວເອງດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ ແລະໃນຈັງວະທີມັນກະໂດດໄປມາ ພ້າແຜທີ່ຜັນຢູ່ຮອບແອວກໍ່ຫລຸດລົງ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຂອງລັບຂອງມັນຢ່າງຈະໆ

ເຮີ້ຍ!!/ ເຮີ້ຍ!!

ເມື່ອຮູ້ວ່າບໍ່ມີຫຍັງບັງຂອງສຳຄັນໄວ້ ມັນກໍ່ຮີບຈັບຜ້າມັນພັນໄວ້ຄືເກົ່າ ແຕ່ຕາຂອງຂ້ອຍມັນຍັງຂ້າງຢູ່ຄືເກົ່າ ມັນຫນ້າຈະປະໄວ້ແບບນັ້ນດົນໆກະບໍ່...​ ເອົາລະບາດນີ້ ອາການຫືນໆອອກມາລະ... ບໍ່ໄດ້ໆ ເຮົາຕ້ອງຮັກສາພາບພົດ

"ຊິຢືນຕາຄ້າງດົນບໍ່ຫ໊ະ" ມັນທ້ວງຈົນສະຕິຂ້ອຍປິວກັບມາຄືນ

"ຜະ ໃຜຕາຄ້າງ ບໍ່ໄດ້ຕາຄ້າງຈັກຫນ້ອຍ"

"ບໍ່ໄດ້ຕາຄ້າງແນວໃດ໋ວະ.... ແນມເບິ່ງປານຊິກິນຂ້ອຍນິ"

"ແມ່ນໃຜຊິຢາກເບິ່ງວະ ເທົ່າໄມ້ຈີ້ມແຂ້ວນິ"

ອັນທີ່ຈິງເອີ່ຂະຫນາດຂອງມັນຖ້າມາທຽບກັບຂ້ອຍ ພໍດີເປັນຫນອນນ້ອຍໄປເລີຍ ສ່ວນຂອງມັນ ປານລາຊາມັງກອນ ເອີ່.... ແລ້ວກູຊິພັນລະນາຫາພະແສງເລເຊີ້ຫຍັງວະ

"ເຮີ້ຍ ໄມ້ຈິ້ມແຂ້ວຫຍັງວະ!! ມາເບິ່ງໃຫມ່ເລີຍດຽວນີ້" ມັນຮ້ອງສັ່ງດ້ວຍຄວາມບໍ່ພໍໃຈ ມືໃຫຍ່ກຽມພ້ອມຊິດຶງຜ້າແພອອກທຸກເມື່ອ ແຕ່ດີທີ່ຂ້ອຍຮ້ອງທ້ວງໄວ້ກ່ອນ

"ຢຸດເລີຍ ເປັນໂລກຈິດຫວາຫ໊ະ!! ມັກໂຊຂອງໃຫ້ຜູ້ອື່ນເບິ່ງນະ"  ຂ້ອຍຍົກມືປານພະປາງຫ້າມຍາດ ທີ່ຈິງບໍ່ຢາກໃຫ້ມັນໂຊ ເພາະຢາກເກັບໄວ້ເບິ່ງຄົນດຽວ ອິໆໆ (ຕ໊າຍ ເບິ່ງນາງເວົ້າ ແຮດ, ຕໍ່າ, ບໍ່ມີສົມບັດຜູ້ດີ: ຜູ້ຂຽນ) (ຢາກດ່າຍັງກະເຊີນ ຕອນນີ້ກູໄດ້ກຳໄລຢ່າງມາຫາສານ ຮາໆໆ: ທັນວາ)

"ລະຮີບໄປເຊັດໂຕໄດ້ແລ້ວ ລະນີ້ ເຄື່ອງ"

"ຂ້ອຍໂຍນເສື້ອຜ້າຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ຂ້ອຍມີໃສ່ມັນ"

"ອື້ມຂອບໃຈ"

ຫລັງຈາກນັ້ນມັນກໍ່ເອົາເສື້ອທີ່ຂ້ອຍໂຍນໄປ ມາປ່ຽນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ.... ເຮີ່ຍຂ້ອຍລະເມື່ອຍໆ ແມ່ນໃຜໄດ້ມັນໄປເປັນຜົວ ພໍດີຕ້ອງຊື້ຢາພາລາມາກິນທຸກມື້ແນ່ນອນ

 

.

.

.

.

ມື້ນີ້ຫວ່າງແຮງເລີຍມີໂອກາດເອົາມາລົງໄດ້ສອງຕອນ

ຈັງໃດກະຝາກອ່ານຕໍ່ໄປແດ່ເດີ້

ສ່ວນທີ່ໄດ້ບອກໄວ້ຕອນທີ່ແລ້ວນີ້ກະມີແຜນການຂຶ້ນມາ

ຫລັງຈາກເລື່ອງນີ້ຈົບ ເພາະວ່າ Writer ຢາກຂຽນນິຍາຍ

ຈົນກວ່າຈະບໍ່ມີໃຜອ່ານ

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 9, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສິບສາມ

ບໍ່ສະບາຍ

 

ຂ້ອຍຕື່ນແຕ່ເຊົ້າຕາມປົກກະຕິທຸກມື້ເພື່ອຈະອອກໄປເປີດຮ້ານ... ມື້ຄືນອາກາດໂຄດຫນາວ ຄັນບໍ່ຫົ່ມຜ້າຫົ່ມສອງຜືນຄືຊິບໍ່ໄຫວ ຂະຫນາດລະດູຫນາວມັນໄດ້ຜ່ານໄປລະ...

ຫລັງຈາກທີ່ອັດປະຕູເຮືອນແລ້ວໆ ຂ້ອຍຮີບຫອບສັງຂານເພື່ອຈະຍ່າງໄປບ່ອນຈອດລັງໃກ້ໆ ແຕ່ສາຍຂ້ອຍມັນພັດສັງເກດເຫັນຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງກຳລັງນອນຢູ່ຕັ້ງຍາວທີ່ສາລາ ໃກໆກັບກຳແພງ

ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງຍ່າງເຂົ້າໄປໃກ້ໆອີກເພື່ອສັງເກດເບິ່ງໃບຫນ້າໃຫ້ຊັດເຈນ ແລະສຸດທ້າຍຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນໃຜ

ອາເລັກ!! ຂ້ອຍອຸທານຊື່ມັນດ້ວຍຄວາມຕົກໃຈ ແຕ່ມັນກະຍັງບໍ່ທັນມີທ່າທີທີ່ຈະເຫນັງຕີງ... ​ຈາກນັ້ນຂອງກໍ່ຍ່າງເຂົ້າໄປໃກ້ໆຈົນຕິດເໂຕເພື່ອທີ່ຈະປຸກມັນ ແຕ່ເມື່ອມືນ້ອຍໆສຳພັດໃບຫນ້າຕົນໂຕມັນແລ້ວ ແມ໊ງໂຕໂຄດຮ້ອນເລີຍນະ

"ເຮີ້ຍ ບໍ່ສະບາຍຕົວະນິ ອາເລັກ ຕື່ນ ອາເລັກ"​

ຂ້ອຍພະຍາຍາມປຸກມັນອີກຄັ້ງ ຈົນມັນສະຫລຶມສະຫລືມືນຕາຂຶ້ນມາຍ່າງລຳບາກ.... ເຜີຍໃຫ້ເຫັນໃບຫນ້າທີ່ຊີດເຫລືອງປານໄກ່ຕົ້ມ

"ມານອນນີ້ໄດ້ແນວໃດນິ.... ໄປ໋ ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນກ່ອນ"

ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ພາຫມີຄວາຍຄືມັນເຂົ້າບ້ານດ້ວຍຄວາມລຳບາກ...... ຂ້ອຍພາມັນມາຮອດຫ້ອງຮັບແຂກແລ້ວວາງມັນລົງໂຊຟາທັນທີ ແນວຂ້ອຍບໍ່ປັນຍາພາມັນຂຶ້ນໄປນອນຢູ່ເທິງຕຽງຊັ້ນາອງດອກ...​ ຂະຫນາດພາມານີ້ກະເມື່ອຍຊິຕາຍລະ ຮ້າຍກວ່າຊຸກລົດສິບລໍ້ອີກ..... ເຮີ່ຍ ເວນກຳຂອງຂ້າພະເຈົ້າອີກແລ້ວນິ

"ສະພາບແບບນີ້ຄືຊິບໍ່ໄປໂຮງຮຽນບໍ່ໄດ້ແລ້ວແລະ" ຂ້ອຍບອກດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ສ່ວນມັນກໍ່ງຶກຫົວເຂົ້າໃຈແລ້ວກໍ່ຫລັບຕໍ່ ແລ້ວຂ້ອຍຊິເຮັດແນວໃດດີ ບໍ່ເຄີຍທີຈະຮັກສາຄົນບໍ່ສະບາຍຈັກເບື່ອ ຂ້ອຍກະບໍ່ໄດ້ເປັນຫມໍຈັກຫນ້ອຍ ດະ ດຽວ ຫມໍຫວາ ເອີ້ ເຮົາກະຫມູ່ແມ່ນຫມໍຢູ່ ເຊິ່ງຄົນໆນັ້ນກໍ່ແມ່ນອ້າຍຂອງຈຽບ ວ່າແລ້ວ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບໂທໄປຫາທັນທີ ແລ້ວບໍ່ດົນເທົ່າໃດອີກຝ່າຍກໍ່ຮັບສາຍ

"ຮະໂຫລ"

"ຮະໂຫລ ໂຈ້... ເຂົາມີເລື່ອງໃຫ້ເພິ່ນຊ່ວຍນະ..... ເພິ່ນຫວ່າງລົມນຳເຂົາບໍ່"

"ອື້ມ... ພໍດີ ຫາກະອອກຈາກຫ້ອງຜ່າຕັດແລ້ວ ມີຫຍັງຊັນ"

"ເອີ່ ຄື ເວລາທີ່ຄົນເຮົາບໍ່ສະບາຍນະ ເຮົາຊິເຮັດແນວໃດ ແບບເຂົາບໍ່ຮູ້ຊິເຮັດແນວໃດນະ"

"ຫວາ...​ ລະອາການຄົນໄຂ້ເປັນແນວໃດແດ່ຊັນ"

"ແບບໂຕຮ້ອນໆ ມືເຢັນໆ ນອນຕາກອາກາດເຢັນຫມົດຄືແບບນີ້ນະ ແຕ່ອາການກະບໍ່ໄດ້ຮ້າຍແຮງປານໃດ໋ນະ" ເບິ່ງຈາກສະພາບມັນ ຄືຊິບໍ່ທັນໃກ້ຕາຍເທື່ອດອກ

"ເພິ່ນກະເລີ່ມຈາກເອົານ້ຳທຳມະດາມາເຊັດໂຕໃຫ້ລາວ ຫາຢາກດີໄຂ້ໃຫ້ ບາດແລ້ວກະຫາຂອງຮ້ອນໆໃຫ້ກິນ ລະທີ່ຖາມມານິ ແມ່ນໃຜບໍ່ສະບາຍຫັ້ນ ແຟນຫວາ"

"ບະ ບໍ່ແມ່ນ ດອກ" ເບິ່ງມັນຖາມ ຈົນວ່າຂ້ອຍເກືອບໄປບໍ່ເປັນ "ກະ ຖາມໄປ ຊື່ໆ ເອີ່ ພໍ່ດີຄົນໃນຮ້ານບໍ່ສະບາຍ ມັນບໍ່ຢາກຈະໄປໂຮງຫມໍ"

"ອື້ມໆ"

"ເອີ້ເທົ່ານີ້ກ່ອນເດີ້ ຂອບໃຈ" ຕິ໊ດ ຂ້ອຍວາງສາຍແລ້ວກໍ່ຫັນໄປເວົ້ານຳຄົນທີ່ນອນເທິງໂຊຟາ

"ດຽວຂ້ອຍຂິເອົາຢາມາ ລະກະເຊັດໂຕໃຫ້ເຈົ້າກ່ອນດີກວ່າ..."

ຈາກນັ້ນຂ້ອຍເຂົ້າໄປເອົາຢາພ້ອມກັບແຜເຢັນໆຈຸມນ້ຳສະອາດໄວ້ຮຽບຮ້ອຍ

ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍກໍ່ເລື່ອນໄປຈັດກະດຸມເມັດທຳອິດ ແລ້ວກໍ່ປົດມັນອອກ ຕາມມາດ້ວຍເມັດທີ່ສອງ ສອມ ສາມ ສີ່ ຈົນຮອດເມັດສຸດທ້າຍ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຜິວຂາວໆຂອງມັນທີ່ປະກົດໃຫ້ເຫັນເດັ່ນປະຈັກຕາ

"ອຶກ" ຂ້ອຍກືນນ້ຳລາຍຍ່າງຝືດຄໍ ມືທີຈະເລື່ອນໄປເຊັດໂຕໃຫ້ມັນ ເກືອບຈະບັງຄັບບໍ່ໄດ້ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍພະຍາຍາມລວບລວມຄວາມກ້າເຊັດໃຫ້ມັນຢ່າງລວກໆ ຈາກນັ້ນກໍ່ຮີບໃສ່ກະດຸມໃຫ້ມັນທັນທີ (ດຽວຊິອົດໃຈບໍ່ໄຫວ ພໍດີຍັງບໍ່ທັນຢາກຈະພາກຜູ້ເຍົາ)

ຫລັງຈາກທີ່ເຊັດໂຕຂ້ອຍກໍ່ປຸກໃຫ້ມັນລຸກກິນຢາ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຢ່າງວ່າງ່າຍ ບໍ່ດົນເທົ່າໃດມັນກໍ່ງາຍໂຕລົງໄປນອນຄືເກົ່າ...... ແລ້ວກໍ່ຫລັບໄປໃນທີ່ສຸດ

ເຮີ່ຍ ສ່ວນຂ້ອຍກະໄດ້ແຕ່ແນມເບິ່ງມັນຢ່າງດຽວຢູ່ບ່ອນນີ້.... ພໍຄຶດຫຍັງອອກຂ້ອຍກໍ່ລຸກອອກໄປທັນທີ... ເພື່ອທີ່ຈະໂທໄປລາຍງານພວກຄົນໃນຮ້ານວ່າມືນີ້ຄືຊິບໍ່ມີເວລາເຂົ້າໄປຮ້ານໄດ້ແລ້ວ ແນວມີຄົນບໍ່ສະບາຍຢູ່ເຮືອນແລະອີກຢ່າງຫນຶ່ງ(ດຽວອາການມັນຊິຊຸດໂຊມລົງກວ່າເກົ່າ)

 

 

ທີ່ຫ້ອງຮຽນ ຫລັງເລີກຮຽນ

ເອກ Part

 

ຂ້ອຍພະຍາຍາມກົດໂທໄປຫາບັກອາເລັກບັກຫລາຍໆຄັ້ງຕັ້ງແຕ່ມື້ຄືນ ແຕ່ມັນກໍ່ຍັງບໍ່ຮັບສາຍຂອງຂ້ອຍຈັກເທື່ອ ກະຍ້ອນມັນຜິດກັບພໍ່ຂ້ອຍມື້ຄືນນີ້ແລະ ທີ່ເຮັດໃຫ້ມັນຕ້ອງຫນີອອກຈາກບ້ານ..... ເຊິ່ງເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍກໍ່ມີສ່ວນກ່ຽວນຳ

ສ່ວນພໍ່ຂອງຂ້ອຍ ບອກໄດ້ພຽງແຕ່ປະໂຫຍກວ່າ ດຽວມັນກະກັບມາ......

ເຊິ່ງການຜິດຖຽງກັນຄັ້ງນີ້ມັນຮ້າຍແຮງກ່ວາທຸກຄັ້ງທີ່ຜ່ານມາ ຍ້ອນພໍ່ຂ້ອຍຂຸດເລື່ອງແມ່ຂອງມັນມາເວົ້າອີກ..... ຊິໂທໄປຫາບັກເກັ່ງກະຄືຊິບໍ່ຈຳເປັນ ໃນເມື່ອມັນນອນໄປເຈົ້າຊາຍນິທາຢູ່ໂຮງຫມໍ ແລ້ວບາດນີ້ຂ້ອຍຊິເຮັດແນວໃດດີວະ!!

"ເປັນຫຍັງຄືຫນ້າບູດແທ້" ສຽງຫວານໆຂອງນ້າເອີ່ຍຂຶ້ນ ໃນຂະນະທີ່ພາຮ່າງກາຍນ້ອຍໆຂອງນາງນັ່ງລົງຂ້າງໆໂຕຂ້ອຍ ແຮງຢາກເຈິຢູ່ພໍດີ

"ກະນ້ອງເຂົາບໍ່ທັນກັບບ້ານຕັ້ງແຕ່ມື້ຄືນ.... ເຂົາບໍ່ຮູ້ຊິເຮັດແນວໃດ ໂທໄປຫາມັນຈົນເມື່ອຍມືລະນິ ແຕ່ມັນກະບໍ່ຮັບສາຍ"

"ແລ້ວເພິ່ນໂທຖາມຫມູ່ລາວລະຫວາ" ນ້າແນະນຳ

"ຍັງ...​ ແຕ່ວ່າຫມູ່ຂອງມັນນອນເປັນເຈົ້າຊາຍນິທາຢູ່...."

"ແລ້ວຄົນອື່ນເດຊັນ"

"ເຂົາບໍ່ມີເບີຄົນອື່ນນະ ມີແຕ່ເບີຫມູ່ສະນິດຂອງມັນຄົນດຽວ

"ເອີ້ ແຕ່ເຂົາມີເບີບົວ..... ເປັນຫມູ່ຂອງນ້ອງເພິ່ນຄືກັນ...​ ດຽວເຂົາຊິລອງໂທຖາມບົວໃຫ້ເພິ່ນກ່ອນ" ຈາກນັ້ນມືນ້ອຍໆຂອງນາງກໍ່ກົດໂທຫາບົວ

 

"ຮະໂຫລບົວ ບົວເຫັນອາເລັກໄປໂຮງຮຽນບໍ່.... ອະ ອືມ ...​ອືມ...." ບາດແລ້ວນາງກໍ່ວາງສາຍ

 

"ບໍ່ເຫັນໄປໂຮງຮຽນ.... ບົວກະໂທໄປຫາອາເລັກຄືກັນ ແຕ່ກະບໍ່ຮັບສາຍ"

ສຸດທ້າຍຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບທີ່ຜິດຫວັງ ເຖິງມັນຈະມັກອອກໄປຫລິ້ນຫລືໄປເສບດົນຕີນຳຫມູ່ຕະຫລອດ ແຕ່ມັນກໍ່ບໍ່ເຄີຍຫາຍໄປຫມົດຄືນລີຍ ບໍ່ຮູ້ຊິເປັນແນວໃດ

"ເຂົາວ່າຊິລອງໂທໄປແຈ້ງຄວາມດີບໍ່ ຖາມນາງດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ" ແລະຮູ້ສຶກເປັນຫ່ວງນ້ອງຊາຍທີ່ສຸດ

"ບໍ່ເຖິງຂັ້ນນັ້ນກະໄດ້ເພິ່ນ ອີກຢ່າງຍັງບໍ່ຮອດຊາວສີ່ຊົ່ວໂມງເທື່ອ ເຂົາເຈົ້າຄືຊິບໍ່ຮັບແຈ້ງເທື່ອຄວາມດອກ ເຂົາວ່າເພິ່ນໃຈເຢັນກ່ອນດີກວ່າ ເຂົາເຊື່ອວ່ານ້ອງເພິ່ນຕ້ອງບໍ່ເປັນຫຍັງ"

ມືນ້ອຍໆຂອງນາງເລື່ອນມາຈັບມືສາກໆຂອງຂ້ອຍເພື່ອໃຫ້ກຳລັງໃຈ ແລະຂ້ອຍກໍ່ສາມາດມາດສຳພັດຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ນາງສົ່ງຜ່ານມາໃຫ້ ໂດຍສະເພາະສາຍຕາ... ຢ່າງຫນ້ອຍເວລາທີ່ບໍ່ສະບາຍໃຈ ກໍ່ຍັງມີຄົນໃຫ້ກຳລັງໃຈຂ້ອຍຢູ່ຂ້າງໆ ຈັງໃດກະຂອບໃຈພະພຸດທະເຈົ້າທີ່ ສົ່ງນາງຟ້າມາໃຫ້ຂ້ອຍ

           

            ນ້າ part

 

          ຂ້ອຍຍັງຈັບມືມັນຢູ່ແບບນັ້ນ... ຖ້າຖາມວ່າ ມັນແມ່ນຫນຶ່ງໃນແຜນຂອງຂ້ອຍບໍ່ ຕອບໄດ້ຄຳດຽວ ວ່າ ບໍ່... ຂ້ອຍຮູ້ສຶກແບບນັ້ນແທ້ໆ ໂດຍສະເພາະສາຍຕາທີ່ແນມເບິ່ງມັນ .......... ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ສາເຫດທີ່ຈິງວ່າເປັນຫຍັງຂ້ອຍຄືຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ ຮູ້ສຶກເປັນຫ່ວງເວລາທີ່ມັນບໍ່ສະບາຍໃຈ ຢາກໃຫ້ມັນກັບມາຍິ້ມ ມາກວນປະສາດຂ້ອຍຕາມເດີມ.... ຂ້ອຍຫວັງວ່າ ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງເປັນມັນຈະແມ່ນແຮງກະຕຸ້ນໃຫ້ຂ້ອຍຍົກເລີກທຸກສິ່ງທຸກສິ່ງຢ່າງ...... ຂ້ອຍບໍ່ຢາກໃຫ້ມັນເປັນແບບນັ້ນເລີຍ...

"ເອກ!!" ສຽງແຫລມໆຂອງຄົນທີຫາກໍ່ມາໃຫມ່ ນ້ຳສຽງຮ້ອງໃສ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມບໍ່ພໍໃຈແລະຫຶງຫວງ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ນັກສຶກສາຫລາຍຄົນແນມເບິ່ງມາທີ່ພວກຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ

"ເກດ....." ເອກເອີ່ຍຊື່ນາງດ້ວຍຄວາມເບື່ອຫນ່າຍ....... ເມື່ອກ່ອນບໍ່ເຫັນຈະຫຶງຂ້ອຍອອກຫນ້າອອກຕາປານນິ... ຖ້າເປັນຂ້ອຍ ຂ້ອບກະເບື່ອແທນມັນຄືກັນດ.... ແຕ່ມາກະດີລະ ຫຶ ມີເລື່ອງໃຫ້ກວນປະສາດຄົນຫລິ້ນ

"ເຂົາໂທໄປຫາເພິ່ນຄືບໍ່ຮັບ ເຂົາຍັງບໍ່ຈັດການ ໃຫ້ມັນຈົບເທື່ອໃດ໋

"ແຕ່ເຂົາວ່າເຂົາ clear ນຳເພິ່ນຈົບຕັ້ງແຕ່ມື້ຄືນນີ້ແລ້ວ"

"ມັນບໍ່ທາງຈົບງ່າຍໆ ຖ້າເພິ່ນຍັງບໍ່ເລິກຕິດຕໍ່ນຳນ້າ......" ເກດຄືຊິຮູ້ແລ້ວຕິວ່າຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນຄົນເລີ່ມກ່ອນ... ​(ແຕ່ນາງກະອ່ອຍເອກຄືກັນຫັ້ນແລະ: ຜູ້ຂຽນ)

"ແລະທີ່ສຳຄັນນ້າ ໃຜບອກໃຫ້ເພິ່ນຈັບມືເອກ" ຊັກສາຍຕາຄາດໂທດມາຫາຂ້ອຍແທນ....​ ແຕ່ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະງຽບ ໃນເມື່ອຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຈະຕ້ອງເປັນຄົນທີ່ອະທິບາຍໃຫ້ເກດຟັງຢູ່ແລ້ວ

"ທີ່ນ້າຈັບມືເຂົາ ຍ້ອນລາວຢາກໃຫ້ກຳລັງໃຈເຂົາ ພໍດີມື້ຄືນອາເລັກຫາຍໄປ"

"ແລ້ວມັນກ່ຽວຫຍັງກັນ ຫ໊ະ!!"

ສຽງນາງດັງພໍທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄົນຫຸ້ມເບິ່ງຫລາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍເລືອກທີ່ຈະຕັດປັນຫາໂດຍການເປັນຄົນທີ່ອະທິບາຍດ້ວຍໂຕເອງ

"ດຽວເລື່ອງທັງຫມົດເຂົາເປັນຄົນຜິດເອງ" ຂ້ອຍແຊກໃນລະຫວ່າງການສົນທະນາອັນດຸເດືອດ "ພໍດີເຫັນເອກບໍ່ສະບາຍໃຈ ເຂົາກະເລີຍຢາກປອບໃຈ ຖ້າຊິໂທດຄົນຜິດກະໂທດທີ່ເຂົາພີ້"

"ແນ່ນອນວ່າເພິ່ນເປັນຄົນຜິດ!!...." ຊີ້ຫນ້າຮ້າຍຂ້ອຍ "ແລ້ວເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງເຂົ້າວຸ້ນວາຍນຳພວກເຂົາອີກ!!"

"ເຂົາວ່າເພິ່ນຢຸດຖຽງນ້າດີກວ່າ..... ເຂົາກັບນ້າເປັນຫມູ່ກັນ.... ຊິເລີກຫຍຸ້ງກັນໄດ້ແນວໃດ" ເອກພະຍາຍາມອະທິບາຍອີກຄັ້ງ ແຕ່ເຫມືອນອາລົມນາງຄືຊິບໍ່ເຢັນລົງງ່າຍໆ

"ເລີກໄດ້!! ເພາະເຂົາເປັນແຟນເພິ່ນ ແລ້ວທີ່ສຳຄັນ ເຂົາສັ່ງຫ້າມເດັດຂາດຫ້າມໃຫ້ເພິ່ນຢຸດຫຍຸ້ງກັບນ້າ ແລ້ວສ່ວນເພິ່ນນ້າ... ຫ້າມກ້າວເຂົ້າມາວຸ້ນວາຍນຳເອກອີກ!!"

"ຫຶ...​ຄືເອກເວົ້າມື້ກີ້ ເຂົາກັບເອກເປັນຫມູ່ກັນຊິເລີກຫຍຸ້ງໄດ້ແນວໃດ...​ ເພິ່ນຕ່າງຫາກຫຶງບໍ່ເຂົ້າເລື່ອງນະ......" ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ຮີບຫອບສັງຂານຂອງໂຕເອງອອກຈາກພວກມັນທັນທີ... ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຢືນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແນມເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍດ້ວຍຫລາຍອາລົມດອກ ແລະສ່ວນຫລາຍກໍ່ແນມຂ້ອຍດ້ວຍສາຍຕາທີ່ວ່າ ຫນ້າດ້ານ ບໍ່ມີສົມບັດຜູ້ດີ ມັກຢາດຂອງເພື່ອອື່ນ.....​ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ຍອມໃຫ້ພວກນັ້ນດ່າ

ໃນເມື່ອຂ້ອຍຢາກເຫັນພວກມັນທໍລະມານຄືກັນກັບຂ້ອຍ

.

.

.

ມາລົງອີກແລ້ວ .... ດຳເນີນມາຮອດຕອນທີ່ສິບສາມແລ້ວ

ເຫລືອອີກຫລາຍຕອນເຕີບກວ່າຊິ Ending ເລື່ອງນີ້

ແຕ່ວ່າ Writer ມີນິຍາຍໃຫມ່ທີ່ກຳລັງຄິດຢູ່ໃນຫົວ

ແລ້ວຢາກຖາມວ່າ ນິຍາຍເລື່ອງໃຫມ່ຊິໃຫ້ແຕ່ງແນວໃດ

ແບບແນວດຣາມາ

ແນວຕະຫລົກດ່າກັນເລື່ອງບໍ່ເປັນເລື່ອງ

ຫລືແນວແບບ ລ້າງແຄ້ນຍາດມໍລະດົກ

ແອບຮັກເຂົາເຈົ້າຂ້າງດຽວ

ຫລືແນວຫວານໆດີ

ຈັງໃດກະຝາກແດ່ເດີ້ ຊ່ວຍຄິດແດ່

ລະທີ່ສຳຄັນເອົາຄູ່ຊາຍກັບຊາຍອີກບໍ່ ຕ້ອງຖາມໄວ້ກ່ອນເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ກຽມໄວ້

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 8, 2012 | ມີ 7 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

ຕອນທີສິບສອງ

ນິທານກ່ອນນອນ

 

 

 

ກັບບ້ານ

 

ບໍ່ຮູ້ສະຫວັນຊິແກ້ງໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນພາບບາດຕາໃຈຂອງສອງຄົນນັ້ນເຮັດຫຍັງວະ!! ເຫັນແລ້ວໂຄດອິດສາ ຂ້ອຍອຸດສາແອບມັກບັກສິນມາຕັ້ງແຕ່ດົນ ແຕ່ວ່າໂດ້ຫມູ່ຂອງນ້ອງສາວຂ້ອຍເຂົ້າມາບໍ່ທັນເທົ່າໃດກໍ່ສາມາດກຳຫົວໃຈມັນຈົນຢູ່ມັບ.... ເຮີ່ຍ...​ ຮັກເຂົາເຈົ້າຂ້າງດຽວມັນກະເຈັບແບບນີ້ແລະ ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະບໍ່ຮູ້ສຶກເຈັບຄືກັບຄົນໃກ້ຕາຍ ແຕ່ມັນກະເຈັບຢູ່ດີ

ຂ້ອຍພະຍາຍາມຈະສະບັດຄວາມຄິດກ່ອນຈະໄຂປະຕູເພື່ອເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ ຈາກນັ້ນກໍ່ພາຮ່າງກາຍອັນເມື່ອຍໆພ້ອມກັບກິ່ນເຫມັນສຸລາເຂົ້າໄປທາງໃນ...​ ກົ້ນງາມໆຂອງຂ້ອຍກໍ່ກຳລັງຊິນັ່ງລົງບ່ອນໂຊຟາ ແຕ່ພັດມີສຽງກົດກະລິ໋ງດັງຂຶ້ນກ່ອນ...

"ຕິ໋ງຕ໋໋ອງໆ"

"ເຮ້ຍເອີຍ!! ແມ່ນໃຜມາຕອນນີ້ວະ ມາຫາແຕ່ເດິກ...." ຂ້ອຍຈົ່ມຢ່າງຫົວເສຍກ່ອນຈະພາຮ່າງກາຍອັນເມື່ອຍໆອອກໄປອີກຄັ້ງເພື່ອທີ່ຈະໄປໄຂປະຕູໃຫ້ສຳຫລັບຄົນທີ່ມາໃຫມ່ ແລ້ວຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ຂ້ອຍກໍ່ມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າປະຕູຮົ້ວ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຊາຍຫນຸ່ມ ຂາວໆ ສູງ ໃສ່ເສື້ອແຈັກເກັດສີຂີ້ເທົ່າ ສົ້ງຢີນຂາວ ທີ່ກຳລັງຢືນຢູ່ຫນ້າຮົ້ວພ້ອມກັບໃບທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຮອຍຊ້ຳຈາກການຖືກຕີ

"ເຮີ້ຍ!! ອາເລັກ"

"ໄຂປະຕູໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ບໍ່" ເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສຽງທີ່ອ່ອນລ້າ...​

"ອະ ອື່ມ" ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍກໍ່ຮີບໄຂປະຕູໃຫ້ອີກຝ່າຍໂດຍທີ່ບໍ່ທັນຄິດ

 

ຈາກນັ້ນກໍ່ພາມັນມາຢຸດຢູ່ບ່ອນໂຊ ພ້ອມກັບກຽມເຄື່ອງອຸປະກອນພະຖົມພະຍາບານມາວາງເຕັມໂຕະ...​ (ພໍດີິຂ້ອຍເປັນຄົນເຕິເຊິຕະຊະ ກະເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງມີຂອງພວກນີ້ຕິດເຮືອນໄວ້)

ຂ້ອຍໃຊ້ສຳລີຈຸດລົ່ງນ້ຳຍາຂ້າເຊື່ອແລ້ວກໍ່ທາໄປບາດແຜຂອງມັນ ... ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະພະຍາຍາມເຮັດມືເບົາໆທີ່ສຸດ ແຕ່ມັນກໍ່ຍັງນິ່ວຫນ້າດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ...

ຜ່ານເປັນບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ... ຂ້ອຍກໍ່ຫາຜ້າພັນບາດມາຕັດເຮັດເຄືພັດເຕີ້ແລ້ວຈຶງໄປຕິດບ່ອນທີ່ມີເລືອດຊຶມອອກມາຄ່ອຍໆ ເພື່ອເປັນການສິ້ນສຸດໃຈການປະຖົມພະຍາບານໃຫ້ມັນ

"ແລ້ວໆ" ຂ້ອຍບອກໃນຂະນະທີ່ມ້ຽນອຸປະກອນປະຖົມພະຍາບານ

"ອື້ມ ຂອບໃຈ"

"ແລ້ວຫນ້າໄປເຮັດຫຍັງມານິ" ອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຖາມມັນ

"ກະຄືເກົ່າຫັ້ນແລະ"

"ຢ່າບອກໃດ໋"

"ອື້ມ"

"ເຮີ່ຍ..... ​ແລ້ວເປັນຫຍັງເຈົ້າຄືຍອມໃຫ້ລາວຕີຊັນ ເຈົ້າກະບໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດຫຍັງຈັກຫນ້ອຍເລີຍ"

ຂ້ອຍເວົ້າໄປຕາມຄວາມຮູ້ສຶກ ກະແນວມັນອົດບໍ່ໄດ້ເດ ທີ່ຈະໂມໂຫແທນມັນ... ຈາກທີ່ໃບຫນ້າເຈົ້າຊູ້ ຕອນນີ້ເຕັມແຕ່ຮອຍຊົກ ພໍ່ຂອງມັນ ກະຈັກວ່າເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແນວໃດວະ... ເຮັດຫຍັງເອົາແຕ່ໃຈຕົນເອງປານເດັກນ້ອຍ ລູກຂອງໂຕເອງກະບໍ່ໄດ້ໄປຕິດຢາຫລືຄົບຄົນຊົ່ວຈັກຫນ້ອຍ ເວົ້າມາລະ ໂອ໊ຍ!! ໂມໂຫແທນມັນອີ່ຫລີ

"ຂ້ອຍກະເຄີຍບອກເຈົ້າລະເດ ຊິເຮັດຈັງໃດລາວກະບໍ່ເຄີຍເຊື່ອຂ້ອຍຢູ່ດີ"

"ແລ້ວອ້າຍເຈົ້າເດຊັນ.... ກະດຽວວ່າຢູ່ນຳກັນ ລາວກະໄດ້ອະທິບາຍໃຫ້ພໍ່ເຈົ້າຟັງຢູ່ຫວາ"

"ກະອະທິບາຍຫັ້ນແລະ...​ ລາວອະທິບາຍຈົນປາກຊິຈີກລະ ແຕ່ພໍ່ຂ້ອຍກະຍັງບໍ່ເຊື່ອ... ຂ້ອຍກະເລີຍປ່ອຍໃຫ້ມັນເປັນແນວນັ້ນເລີຍ"

"ອື້ມ..... " ຂ້ອຍງຶກຫົວຢ່າເຂົ້າໃຈ "ກະເລີຍຫນີອອກຈາກບ້ານ"

"ແນວມັນເປັນວິທີດຽວ ທີ່ຈະຕັດປັນນຫາໄດ້... ອີກຢ່າງຂ້ອນກະຂີ້ຄ້ານຢືນໃຫ້ລາວຕີ ກະເລີຍຕ້ອງຫນີອອກມາແບບນີ້ ເຮີ່ຍ...​" ມັນຖອນຫາຍໃຈອອກມາຄ່ອຍໆ... ຍອມຮັບອີຫລີ່ວ່າມັນກໍ່ເປັນເລື່ອງທີ່ຫນັກຫນາສາຫັດພໍສົມຄວນ

"ແລ້ວເຈົ້າຊິເຮັດແນວໃດຕໍ່ໄປຊັນ"

"ຫມາຍເຖິງ??"

"ກະຫມາຍຄວາມວ່າມື້ນີ້ເຈົ້າຊິໄປນອນຢູ່ໃສ"

"ກະຊິກັບໄປນອນຢູ່ເຮືອນຂ້ອຍຫັ້ນແລະ..... ອອກມາຫາຄົນໃສ່ຢາໃຫ້ຂ້ອຍຊື່ໆ"

"ຄິດວ່າບ້ານຂ້ອຍແມ່ນໂຮງຫມໍຫວາຫັ້ນ?"

"ເອີ້... ບໍ່ແມ່ນກະໃກ້ຄຽງ"

"ຫຶ ກູວ່າລະ.. ເອີ້ວ່າແຕ່ເຈົ້າເຖາະ ເປັນຫຍັງຊ່ວງນີ້ຄືຊຶມໆແທ້ ວ່າຊິຖາມແຕ່ດົນລະແຕ່ລືມຕະຫລອດນະ" ຂ້ອຍຖາມອອກໄປໃນທີ່ສຸດ ແນວມັນແມ່ນເລື່ອງທີ່ຄາໃຈຕັ້ງແຕ່ດົນ

"ກະມີເລື່ອງໃຫ້ຄຽດຫລາຍນະ...... ທັງເລື່ອງມື້ນີ້ ທັງເລື່ອງທີ່ຫມູ່ຂ້ອຍຖືກຍິງນຳ ຈົນມັນກາຍເປັນເຈົ້າຊາຍນິທາ" ສົມພໍລະມັນຊຶມ ຄັນເປັນຂ້ອຍກະຄືກັນຂາດຫມູ່ສຳຄັນໄປຄົນຫນຶ່ງກະຄືຊິເຫງົາຄືກັນ...​ ຂ້ອຍແຮງບໍ່ຄ່ອຍຈະມີຫມູ່ຫລາຍຢູ່ແລ້ວ

"ຫວາ ເປັນຕາອີ່ຕົນເວີ້ຍເນາະ"

"ອື່ມ ລະທີ່ສຳຄັນ ມັນເປັນຄົນຮັກຂອງບົວນຳ"

"ຮະ ເຮີ້ຍ!! ຂ້ອຍຄືບໍ່ເຄີຍຮູ້ມາກ່ອນວະ ບໍ່ເຫັນບົວບອກຂ້ອຍຈັກເທື່ອເລີຍນະ ແຕ່ຊ່ວງນິກະເຫັນບົວຊຶມໆຢູ່ຄືກັນ"

"ອື່ມ...... ເຮີ່ຍ...... "

ມັນຖອນຫາຍໃຈອອກມາອີກຄັ້ງກ່ອນຈະງາຍໂຕມານອນຕັກຂ້ອຍ....​ເຮ້ຍ ແມ໊ງຫົວມັນຫນັກຊິຕາຍ ຊິເຮັດຫຍັງກະບໍ່ເຄີຍຄິດຈະຖາມຂ້ອຍກ່ອນເລີຍຈັກເທື່ອ ບັກເດັກເປດເອີ່ຍ!!

"ໂອ໊ຍ!! ເອົາຫົວເຈົ້າອອກໄປດຽວນີ້!! ມັນຫນັກ"

"ແຕ່ເຈົ້າຄືຊິຮູ້ແລ້ວແລະ ວ່າຂ້ອຍຊິບອກຫຍັງອອກໄປ"

ເອີ້!! ແລະຂ້ອຍກະຮູ້ວ່າມັນບໍ່ທາງເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂ້ອຍແນ່ນອນ ....... ເວນກຳຂອງກູແທ້ໆ

"ໃຫ້ຂ້ອຍຢູ່ແບບນີ້ແປັບຫນຶ່ງໄດ້ບໍ່...... ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍມີໂອກາດໄດ້ນອນຕັກໃຜມາກ່ອນນະ ຕັ້ງແຕ່ແມ່ຂ້ອຍເສຍໄປ......"

ປະໂຫຍກສຸດທ້າຍມັນເອີ່ຍອອກມາເບົາບາງ... ແຕ່ຂໍໂທດ ຂາຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນຂາຂອງແມ່ມັນຈັກຫນ້ອຍ..... ສາທຸ ຢ່າໃຫ້ບາບເດີ້ ນິນທາຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ລວງລັບໄປແລ້ວ

"ຂ້ອຍມັກນອນຫມູນຕັກແມ່ຂ້ອຍຕະຫລອດເວລາທີ່ກັບມາຈາກໂຮງຮຽນ ມັກໃຫ້ລາວເລົ່ານິທານໃຫ້ຂ້ອຍຟັງ ມັກທີ່ລາວລູບຫົວຂ້ອຍຄ່ອຍໆ... ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກອົບອຸ່ນແລະປອດໄພ ແຕ່ຈັງໃດ ມັນກະບໍ່ມີໂອກາດແບບນັ້ນແລ້ວ"

ສຸດທ້າຍມັນກະລາກເລື່ອງດຣາມາໃຫ້ຟັງ..... ຊິວ່າໄປ ກະອີ່ຕົນສົງສານມັນຢູ່ຄືກັນ ພະຍາຍາມເຮັດໂຕເອງໃຫ້ມີຄວາມສຸກ ແຕ່ໃນສ່ວນເລີກມັນບໍ່ແມ່ນນັ້ນ... ທັງເຫງົາ... ທັງຄິດຮອດຄົນທີ່ຈາກໄປ... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໃຊ້ໂອກາດນີ້ລູບຫົວມັນຄ່ອຍໆຢ່າງອ່ອນໂຍນ ເພື່ອເປັນການປອບໃຈ ແລະບາງເທື່ອ ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງເຮັດ ມັນອາດຈະທົດແທນຄວາມອຸບອຸ່ນທີ່ມັນເຄີຍໄດ້ຮັບຈາກແມ່ມັນກໍ່ໄດ້

"ຄັນລູບຂ້ອຍແບບນີ້ນະ..... ເລົ່ານິທານໃຫ້ຂ້ອຍຟັງເລີຍແມະ" ຈ້ອງຕາຂຶ້ນມາເບິ່ງຂ້ອຍດ້ວຍຄວາມອ້ອນວອນ

"ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເລົ່ານິທານໃຫ້ໃຜຟັງມາກ່ອນໃດ໋"

"ເລົ່າໂລດນະ ເລົ່າເລື່ອງໃດກະໄດ້" ຖາມດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ອ້ອນວອນອີກຄັ້ງ....​

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້" ຕອບປັດດ້ວຍຄວາມລຳຄານ "ເຄີຍໄດ້ຍິນ ເລື່ອງ ໂລມີໂອກັບຈູລຽດບໍ່?"

"ເຄີຍ ແຕ່ບໍ່ເຄີຍໄດ້ອ່ານຈັກເທື່ອ"

ຫວາ ດຽວຊິເຫລົ່າໃຫ້ຟັງຊັນ...... ໂລມີໂອກັບຈູລຽດ ເປັນບຸດຊາຍກັບບຸດສາວຂອງສອງຕະກູນທີ່ບໍ່ຖືກກັນ... ມີມື້ຫນຶ່ງທີ່ວັງຂອງຈູລຽດໄດ້ຈັດງານລ້ຽງ ເຊິ່ງໂລມີໂອກໍ່ໄດ້ແອບເຂົ້າໄປໃນງານ ແລ້ວໄດ້ພົບກັບຈູລຽດ ທັງສອງຈຶ່ງແອບມັກກັນ ຫລັງຈາກນັ້ນໂລມີໂອຈຶ່ງເຂົ້າໄປຫາຈູລຽດຕະຫລອດ ບາດແລ້ວກໍ່ໄດ້ເສຍກັນໂດຍທີ່ພໍ່ແມ່ຂອງຈູລຽດບໍ່ໄດ້ຮັບຮູ້........

ວ່າແລ້ວ..... ຕາມນິຍາຍນ້ຳເນົ່າ ..... ມັນເວົ້າຄືຊີວິດມັນບໍ່ນ້ຳເນົ່ານີ້ໃດ໋

ຕໍ່ມາຈູລຽດຈຳເປັນຕ້ອງແຕ່ງານກັບຊາຍທີ່ພໍ່ແມ່ຫາມາໃຫ້ ຈຶ່ງບອກໃຫ້ໂລມີໂອພາໂຕເອງຫນີ ແຕ່ກໍ່ຫນີໄປບໍ່ໄດ້ ເມື່ອພໍ່ແມ່ຂອງຈູລຽດຮູ້ວ່າ ໂລມີໂອກັບຈູລຽດຮັກກັນ ຈາກນັ້ນເຂົາເຈົ້າກໍ່ກີດກັນທັງສອງແລ້ວຮີບຈັດງານແຕ່ງໃຫ້ຈູລຽດໄວທີ່ສຸດ ແລະໂລມີໂອຕ້ອງຫນີໄປ ເພາະໄປມີເລື່ອງນຳຍາດພີ່ນ້ອງຂອງຈູລຽດ ເຮັດໃຫ້ຄົນໃນຕະກູນຂອງຈູລຽດຈັບໂລມີໂອໄປລົງໂທດ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ໂລມີໂອພັດພາກຈາກກັນ.... ເມື່ອໃກ້ຈະຮອດງານແຕ່ງຈູລຽດຈຶ່ງວາງແຜນໃຫ້ຄົນຂຽນຈົດຫມາຍໃຫ້ໂລມີໂອມາຫາທີ່ໂບດແຫ່ງຫນຶ່ງ ແລ້ວຈູລຽດກໍ່ແກ້ງເຮັດກິນຢາຊະນິດຫນຶ່ງທີ່ເຂົ້າໄປແລ້ວຈະເຮັດໃຫ້ຄືຄົນຕາຍ... ແລະນາງຄິດວ່າ ເມື່ອຢານີ້ຫມົດລິດ ໂລມີໂອມາຮອດ ທັງສອງກໍ່ຫນີໄປພ້ອມກັນ... ແຕ່ໂລມີໂອມາຮອດກ່ອນເວລາທີ່ຢາຈະຫມົດລິດ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ລາວຄິດວ່າຈູລຽດຕາຍໄປແລ້ວແທ້ໆ ໂລມີໂອຈຶ່ງເສຍໃຈທີ່ສຸດ ຈາກນັ້ນໂລມີໂອກໍ່ຂ້າໂຕເອງຕາຍໃນທີ່ສຸດ ເມື່ອຈູລຽດຕື່ນຂຶ້ນມາເຫັນຄົນຮັກຕາຍຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ນາງກໍ່ເສຍໃຈທີ່ສຸດຄືກັນ ເລີຍຂ້າໂຕເອງຕາຍຕາມ ແລະສຸດທ້າຍ ຄວາມຕາຍຂອງທັງສອງ ກໍ່ເຮັດໃຫ້ທັງສອງຕະກູນກັບມາຄືນດີກັນ......

"ແມ່ນໃຜແຕ່ງເລື່ອງນີ້ວະ ແຕ່ງໄດ້ເສົ້າຂະຫນາດ"

"ແຊັກສະເປຍ ນັກປະພັນຄົນອັງກິດ......"

"ຫວາ... ຊີວິດທີ່ຖືກບັງຄັບມັນກະເຮ້ຍແບບນີ້ແລະ ......." ອື້ມ ຂ້ອຍກະເຫັນນຳມັນ ຄັນເຈົ້າມີຄວາມຮັກແບບຈູລຽດເຈົ້າຊິເຮັດແນວໃດ

ກະບໍ່ຮູ້ແລະ ຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນນາງເອກວັນນະກຳຈັກຫນ້ອຍ

ກະຖາມ!! ມັນເວົ້າຢ່າງຫົວເສຍ ເຂົ້າໃຈບໍ່ ມັນເປັນການປຽບທຽບຫັ້ນນະ

ອື່ມ...​ ຖ້າຂ້ອຍເປັນຈູລຽດນະ ຂ້ອຍກະຊິເຮັດຄືແບບຈູລຽດຫັ້ນແລະ ເຖິງວ່າມັນຈະເປັນການປະຕິເສດຄວາມຫວັງດີທີ່ພໍ່ແມ່ໂຕເອງໄດ້ວາງໄວ້ໃຫ້ກະຕາມເຖາະ (ແນວຂ້ອຍກະຫນີອອກຈາກບ້ານຈົນມາຢູ່ຄົນດຽວລະ ພຽງແຕ່ເລື່ອງຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ມີພະເອກຄືໂລມີໂອຊື່ໆ)...​ ເພາະວ່າເວລາທີ່ເຮົາຮັກໃຜຄົນຫນຶ່ງຈົນສຸດຫົວໃຈ ເຮົາກໍ່ຢາກຈະໃຊ້ຊີວິດນຳຄົນໆນັ້ນຈົນຊົ່ວນິລັນ.... ແຕ່ວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງມັນກໍ່ຕ້ອງຂຶ້ນກັບສະຕິນຳ... ຄັນບໍ່ຊັ້ນມັນກະຊິມີບົດສະຫລຸບທີ່ບໍ່ສວຍງາມຄືກັບຈູລຽດຫັ້ນແລະ

ອື້ມດີເນາະທີ່ເຈົ້າກ້າຄິດ... ບາດຂ້ອຍລະບໍ່ກ້າທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ... ຢາກຈະຢູ່ເຮືອນ ຢາກຈະເຮັດທຸກຢ່າງໃຫ້ພໍ່ຂ້ອຍເຫັນວ່າຂ້ອຍມີດີຄືກັນ...​ ລວມທັງຢາກໃຫ້ລາວຍອມຮັບໃນໂຕຂ້ອຍສຳ

"ເອີ້ໆ ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າມື້ພໍ່ຂອງເຈົ້າຈະຍອມຮັບໃນສິ່ງທີ່ກຳລັງພະຍາຍາມ.. ວ່າຈົ້າເຖາະ ຊິເອົາແນວໃດຕໍ່ໄປນິ...... ຊິກັບເລີຍບໍ່"

"ໄລ່ຂ້ອຍຫວາຫັ້ນ"

"ກະຖາມຊື່ໆ ເຫັນເຈົ້າວ່າຊິກັບໄປນອນຢູ່ບ້່ານ"

"ອື້ມ..... ຂ້ອຍວ່າຂ້ອຍຊິກັບແລ້ວແລະ..."

      "ເອີ້ຈັງໃດກະໂຊກດີຊັນ..... ຄັນກັບໄປແລ້ວລາວຮ້າຍນະ ໃຫ້ຫນີຂຶ້ນຫ້ອງເລີຍເດີ້ ບໍ່ຕ້ອງໄປຢືນຖຽງນຳລາວດຽວຊິເຈັບໂຕຍ້ອນ"

      "ເວົ້າຄືເຈົ້າເຄີຍເຫັນນີ້ໃດ໋

      "ກະບໍ່ ແຕ່ຂ້ອຍກະເຄີຍເປັນແບບນັ້ນມາກ່ອນ ມີແຕ່ພໍ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕີຂ້ອຍຄືເຈົ້າຊື່ໆ"

      "ອື້ມ ຂ້ອຍຊິກັບກ່ອນຊັນ"

ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ລຸກຂຶ້ນຈາກຕັກແລ້ວໂບກມືລາຂ້ອຍ..... ສິ່ງທີ່ມັນພະຍາຍາມສ້າງຄວາມສຸກຂຶ້ນມາເພື່ອກັນຄວາມທຸກຂອງມັນໄວ້ ຂ້ອຍແນມເຫັນຫມົດ... ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຮູ້ສຶກແບບນີ້ມາກ່ອນນະ ເປັນຫ່ວງທຸກຄັ້ງທີ່ມັນບໍ່ສະບາຍໃຈ... ຫລືວ່າເວລາທີ່ມັນຊຶມເສົ້າ.... ແລ້ວຊິບອກຂ້ອຍໄດ້ບໍ່ ວ່າຄວາມຮູ້ສຶກແບບນີ້ມັນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ

.

.

 

 

 

 

                ວ່າຊິບໍ່ອັບລະແຕ່ກະມີຄົນບອກໃຫ້ເອົາລົງ

ກະເລີຍວ່າຂຽນຕໍ່ໄປໃຫ້ມັນຈົບເລື່ອງ

ແລ້ວບາງເທື່ອກະຊິຂຽນເລື່ອງຕໍ່ໄປ

ພໍດີຄິດຫຍັງອອກ

 

ແຕ່ເຮົາມາເວົ້າຕອນໆນີ້ກວ່າ

ມັກອາເລັກໃນຕອນນີ້ນະອິໆໆ

ຢາກມີແຟນແບບນີ້ (ຂ້າມສົບຂ້ອຍໄປກ່ອນ ອີ່ Writer!!: ທັນວາ)

 

 

<center><object data="http://assets.mixpod.com/swf/mp3/mixpod.swf" type="application/x-shockwave-flash" height="128" width="320"><param value="false" name="menu"><param value="TL" name="salign"><param value="window" name="wmode"><param value="myid=0&autoplay=false&addMode=false&prev=3" name="flashvars"></object></center>

 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 8, 2012 | ມີ 9 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

 

ສາມນັກຮ້ອງຍິງທີ່ສຽງດີທີ່ສຸດໃນໂລກ

 

 
ອັນດັບສາມ ມາລາຍ ແຄລີ່  Mariah Carey ນັກຮ້ອງຍິງທີ່ໄດ້ຮັບລາງວັນທາງດ້ານຄຸນະພາບຈາກທົ່ວໂລກ ມາລາຍມີເນື້ອສຽງທີ່ຟັງມ່ວນສະບາຍ ສຽງໃສຄືກັບແກ້ວ... ແລະຈະຕ້ອງຍົກຍ້ອງມາລາຍເພງ ເປັນເພງທີ່ຫລາຍຄົນຮູ້ຈັກດີ... ມາລາບປະສົບຄວາມສຳເລັດ ຕັ້ງແຕ່ຍຸກ 80ມາຈົນເຖິງປັດຈຸບັນ... ທີ່ຍັງໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມມາຕະຫລອດ ຊຶ່ງແນວເພງອາດຈະຈະປ່ຽນແປງມາຈາກແນວເກົ່າ... ມາລາຍ ເປັນນັກຮ້ອງຄົນທຳອິດທີ່ເລີ່ມການ feat ນັກຮ້ອງຮິບຮອບ ຈົນເກີດການ feat ທົ່ວໂລກ
 
 
 
 
 

ອັນດັບສອງ ວິດນີ້ ຮູສຕັ້ນ Whitney Houston .. ວິດນີ້ມີເນື້ອສຽງທີ່ດີສຸດຍອດຫລາຍ ເປັນທີ່ຫນຶ່ງຂອງໂລກກໍ່ວ່າໄດ້ ພອນສະຫວັນຂອງວິດນີ້ຄືມີເນື້ອສຽງທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍພະລັງ ຈາກຜົນງານຂອງວິດນີ້ ຫລາຍເພງແມ່ນເພງທີ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດທີ່ສຸດໃນໂລກຂອງວົງການເພງແນວບລັສລາສ
 
 
 
 
 
 
 
ສຳຫລັບອັນດັບຫນຶ່ງທີມີສຽງດີທີ່ສຸດໃນໂລກນັ້ນກໍ່ຄືນັກຮ້ອງເລືອດປະສົມລະຫວ່າງທົດສະວັດທີ່ຊາວ ຄຣິດສຕິນ້າ  ອາກີເລຣາ (christina aguilera)  ນັກຮ້ອງໄວສາມສິບສອງປີ... ຈາກຜົນການສຳຫລວດຫລາຍຄົນທົ່ວໂລກ ແລະຈາກຄຳວິຈານຂອງນັກແຕ່ງເພງ ຫລາຍຄົນໄດ້ຍົກຍ້ອງວ່າເປັນນັກຮ້ອງທີ່ມີຄຸນະພາບສຽງທີ່ດີທີ່ສຸດໃນໂລກ ຈາກຜົນງານເພງ beautiful    ເປັນເພງທີ່ເຮັດໃຫ້ ໂດ່ງດັງໃນຖານະ ທຽບກັບ Mariah ແລະ .Whitney... ເປັນນັກຮ້ອງທີ່ມີເນື້ອສຽງເປັນເອກະລັກສູງ ມີລູກຫລິ້ນທີ່ສຸດຍອດ ການລາກສຽງສູງຕ່ຳ ຖ້າທຽບກັບນັກຮ້ອງ ຄົນອື່ນ
 

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 7, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສິບເອັດ

 ເຖິງທີ່

ສະບາຍດີບັນດາແຂກທຸກທ່ານ ສຽງພິທິກອນຍິງຫນ້າຫວານເອີ່ຍຂຶ້ນໃນຂະນະປິດສຽງເພງຈັງວະມັນໆລົງ ມື້ນີ້ທາງຮ້ານເຮົາໄດ້ມີເລີກງາມຍາມດີເປີດໃຊ້ບໍລິການເປັນມື້ທຳອິດ... ບໍ່ຫວາໃຜຊິຫນີແຟນມາທ່ຽວ (ອີ່ເຜິ້ງຖືກເຕັມໆ: ນ້າ) ຫລືໂສດ ກະຂໍໃຫ້ມາມ່ວນນຳກັນ ເອົາເປັນວ່າເຮົາໄປຟັງເພງເລີຍດີ ສຸດຄວາມນາງກໍ່ຜາຍມືໃຫ້ນັກຮ້ອງວົງຫນຶ່ງ ທີ່ກຳລັງຊິກຽມຮ້ອງເພງ

ແຕ່ດ້ວຍຄວາມບັງເອີນຫລືວ່າຈັງໃດກັນແທ້ກະບໍ່ຮູ້ ເມື່ອເຫັນກຳລັງເອກຢູ່ເທິງເວທີ ທີ່ເຮັດຕຳແຫນ່ງຂອງວົງໃນການຫລິ້ນເປຍໂນ (ຂໍແຈ້ງຂ່າວ ຕອນນີ້ເຕົ໋າບໍ່ສະບາຍເລີຍມາບໍ່ໄດ້ເຊິ່ງນ້ອຍກຳລັງເບິ່ງແຍງເຕົ໋າຢູ່ ສ່ວນເກັ່ງກະຍັງນອນຫລັບເປັນເຈົ້າຊາຍນິທາ ອີ່ຕົນບົວຂະຫນາດ ຮືໆ: ຜູ້ຂຽນ)

ມີເພງໆຫນຶ່ງເສົ້າຂະຫນາດ ແລະມັນກະເປັນເພງທີ່ບົວເຄີຍແປເນື້ອກັບຄົນທີໂຕເອງຮັກ ແຕ່ຕອນນີ້ລາວບໍ່ໄດ້ຢູ່ນຳບົວແລ້ວ ມັນກະເລີຍເຮັດໃຫ້ບົວຮູ້ສຶກເຈັບປວດຄືກັບເພງໆນີ້ແລະ ເອົາລະ ເຮົາລອງຟັງກັນເລີຍດີກວ່າ

No existe un momento   del dia En que pueda apartarte de mi          

El mundo parece distinto    Cuando no estas, junto a mi   No hay bella melodia         

En que no surgas tu Ni yo guiero escicharla    Si no la escuchas tu  

 Es que te has convertido  En parte de mi alma    Ya nada me consurla  

Si no estas tu tambien    Mas alla de tus labios   Del sol y las estrellas  

Contigo en la distancia amado mio, estoy ♫ ♫

ຈາກນັ້ນດົນຕີກໍ່ເລີມບັນເລງຂຶ້ນທີ່ຕາມມາດ້ວຍສຽງມ່ວນໆຂອງບົວ

ພໍສຽງຈົບສຽງຕົບມືກໍ່ດັງຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ....... ຂ້ອຍຍອມຮັບເລີຍວ່າບົວຮ້ອງເພງໄດ້ເຂົ້າອາລົມຂະຫນາດ ພໍດີຂ້ອຍກະໄດ້ຮຽນພາສາສະເປນຢູ່ກະເລີຍພໍເຂົ້າໃຈຫນ້ອຍ ສ່ວນມືຄີບອດຂອງວົງຂ້ອຍກະຍອມຮັບໄດ້ອີກວ່າເອກມີສະເຫນ່ສຸດໆ ຈົນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຍິງຫລາຍຄົນແນມເບິ່ງມັນເປັນສາຍຕາດຽວ ລວມທັງຂ້ອຍນຳ ບໍ່ຮູ້ຊິແນມມັນເບິ່ງເຮັດຫຍັງວະ ຈົນຄົນທີ່ຢືນຂ້າງໆສັງເກດເຫັນ

"ອ້າຍຖາມແທ້ ຄິດຫຍັງກັບຄົນຫລິ້ນເປຍໂນແມ່ນບໍ່" ລາວອ່ຽງໂຕຖາມຂ້ອຍ... ເຊິ່ງອ້າຍຂ້ອຍລາວກໍ່ຮູ້ດີວ່າຂ້ອຍກຳລັງມີແຜນການຫຍັງຢູ່

"ກະບໍ່ຮູ້ແລະ"

"ຫນ້ານ... ແທ້ໆແລະຫັ້ນ ດຽວນີ້ໄວໄຟແທ້ນ້ອງຂ້ອຍ ລະວັງເດີ້ແກ້ແຄ້ນໄປມາ ດຽວຊິມັກລາວແທນແລະຫັ້ນ

ຫຶ ເວົ້າໃຫ້ແຕ່ຄົນອື່ນ... ໂຕເອງກະແນມເບິ່ງແຕ່ມືກີ່ຕ້າຄືກັນຫັ້ນແລະ... ຂ້ອຍເຢີ້ຍໃສ່ລາວ ແລະມັນກະໄດ້ຜົນເວີ້ຍ ຍ້ອນອີກຝ່າຍມີທ່າທີອາຍ........ "ຊິກິນເດັກບໍ່ນິ"

"ບະ ບ້າຫວາ.... ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ ......" ຍິ່ງອາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ອາການມັນຟ້ອງປານນີ້ຍັງມາປັດຕິເສດອີກ ບາດແລ້ວກໍ່ມີຊາຍຫນຸ່ມຄົນຫນຶ່ງແຕ່ງໂຕດີມີຖານະຍ່າງເຂົ້າມາຢຸດຢູ່ບ່ອນໂຕະພວກ

"ສູໆ ດຽວກູຊິແນະນຳໃຫ້ຮູ້ຈັກ" ສຽງອີ່ຈຽບປະກາດ "ນີ້ ອ້າຍດາວ ຫມູ່ອ້າຍກູ ເຈົ້າຂອງເທັກໃຫມ່" ອີ່ຈຽບແນະນຳໃຫ້ທຸກຄົນໄດ້ຮູ້ຈັກ ສ່ວນລາວກໍ່ສົ່ງຮອຍຍີ້ມຫວານໆອອກມາ ຈົນໃຈຊິລະລາຍ ໂດຍສະເພາະ ອີ່ສຸວັນນີ ໂອເວີ້ລະອີ່ນັ້ນ

"ສະບາຍດີອ້າຍ" ບັນດາພວກອາຍຸນ້ອຍທັງຫລາຍພາກັນນົບລາວລວມທັງໂຕຂ້ອຍນຳເຊິ່ງລາວກໍ່ຮັບນົບຈາກພວກຂ້ອຍແບບມີມາລະຍາດ

"ດຽວຈຽບຊິແນະນຳຫມູ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກ" ມັນຫັນໄປເວົ້ານຳອ້າຍດາວ "ເລີ່ມຈາກອີ່ອ້ວນໆກວ່າຫມູ່ເລີຍ ມັນຊື່ອີ່ສຸວັນນີ ຕໍ່ໄປແມ່ນ ອ້າຍພາດ ແລະ ອີ່ເຜິ້ງ ສອງຄົນນີ້ເປັນແຟນກັນ ຕໍ່ໄປແມ່ນ ອ້າຍສິນ ກັບໂດ້ ເປັນຜົວເມຍກັນ

"ອີ່ເຮ້ຍ!! ແຮງແທ້ວະ ພວກກູຍັງບໍ່ທັນແຕ່ງງານເທື່ອ ເປັນບ້າຫວາ" ຫັນໄປດ່າຈຽບທັນທີ ກ່ອນຈະຫລຽວເປັນເບິ່ງອ້າຍດາວດ້ວຍສາຍຕາຫວານໆ ຮູ້ວ່າໂຕເອງງາມຄືຜູ້ຍິງຍັງຊິມາຍາດເຫຍື່ອນຳຫມູ່ນຳຄູ່ອີກ ອີ່ສຸວັນນີມັນແຮງຈອງຢູ່ຫັ້ນ ຂ້ອຍສັງເກດເຫັນຈາກສາຍຕາຫື່ນໆຂອງມັນ

"ຜົວຢືນຢູ່ໃກ້ໆ ຍັງຫລຽວໄປເບິ່ງຄົນອື່ນອີກເນາະ   ວ່າລະ" ອ້າຍສິນຕ້ອງອອກຮ້ອນໂຕ ແຖມຍັງຫມຸນຫົວນ້ອຍໆຂອງບັກໂດ້ເຂົ້າໄປແນບເອິກຂອງໂຕເອງອີກ ເຫັນແລ້ວກະຫນ້າຮັກດີ

"ນ້ອງກະເບິ່ງລາວຊື່ໆນະ ອ້າຍນິກະດາຍ"

"ບໍ່ໄດ້ ຄົນມັນຫຶງ!!"

ກົງເກີນໄປບໍ່ນິ ແຕ່ມັນກະພໍເຮັດໃຫ້ບັກໂດ້ອາຍຈົນຫນ້າແດງຫວານຈົນຄົນອື່ນເຂົາອິດສາ ໂດຍສະເພາະອ້າຍຂ້ອຍ.. ຫວັງວ່າຄືຊິບໍ່ໄປລີ້ໃຫ້ຢູ່ຫ້ອງນ້ຳກ່ອນເດີ້

"ຫວານພໍແລະເບາະ ພວກເຈົ້າສອງຄົນນະ ຊິໄດ້ແນະນຳຕໍ່...... ແລະ ຄົນທີ່ຢືນໃກ້ອ້າຍສິນ ໂຕເຕ້ຍໆ ຄືແຟນລາວຫັ້ນແມ່ນເຈ້ທັນວາ"

"ແນະນຳຊື່ເຈ້ກະພໍ ຈຽບ ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າເລືອງຄວາມສູງກະໄດ້"

"ໂອເຄໆ....... ເອີ້ແລະຄົນສຸດທ້າຍແມ່ນ ອີ່ນ້າ" ຂ້ອຍສົ່ງຮອຍຍິ້ມເປັນການທັກທາຍຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ສ່ວນລາວກໍ່ຍິ້ມຕອບກັບມາເຊັ່ນກັນ... ແຕ່ບໍ່ຮູ້ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງແນມເບິ່ງແຕ່ຂ້ອຍຫລັງຈາກນັ້ນ ຊິຖາມກະບໍ່ກ້າ ແຮງບໍ່ເຄີຍຮູ້ຈັກກັນ

"ແລ້ວເທັກອ້າຍເປີດໃຫມ່ເປັນແນວໃດ" ອ້າຍດາວຖາມໃນຂະນະທີ່ຍັງເບິ່ງຂ້ອຍເປັນໄລຍະໆ

"ງາມອ້າຍ..." ກະສືສອງໂຕຕອບພ້ອມກັນ

"ຫວາດີເວີ້ຍທີ່ເຫັນພວກນ້ອງມັກ ເອີ້ດຽວອ້າຍຊິສັ່ງເບຍມາໃຫ້ອີກຊັນ" ອ້າຍດາວບອກ...... ຫວານປາກພວກທີ່ເຫລືອແທ້ໆ

"ເອີ້ແລ້ວອ້າຍໂຈ້ຫາຍໄປໃສ" ຂ້ອຍຖາມອີ່ຈຽບ

"ກັບໄປແລ້ວມຶງ....... ພໍດີໂຮງຫມໍມີຄົນໄຂສຸກເສີນ... ເປັນຫມໍກະຈັງຊີ້ແລະມຶງ.... ຊິຫາເວລາພັກຜ່ອນກະຍາກ"

"ຂໍນັ່ງນຳໄດ້ບໍ່"   ມີສຽງທຸ່ມໃຫຍ່ດັງຂຶ້ນ.... ທຸກຄົນໃນໂຕະຕ່າງກໍ່ໃຫ້ຄວາມສົນໃຈ ຄົນທີ່ມາໃຫມ່ທັນທີ ແລ້ວກໍ່ນັ້ນກໍ່ແມ່ນບັກເອກທີ່ມາພ້ອມກັບນ້ອງຊາຍຂອງມັນ

      "ມາເລີຍຜູ້ບ່າວ" ອີ່ສຸວັນນີຊັກຊວນເປັນຜູ້ທຳອິດ ຈາກນັ້ນທັງສອງກໍ່ເລື່ອນຕັ່ງມາແຊກລະຫວ່າງອ້າຍເລ້ກັບຂ້ອຍ ເລີຍເຮັດໃຫ້ບັກເອກມາບຽດຂ້ອຍ ສ່ວນອາເລັກກໍ່ໄປນັ່ງເອົາແຂນພາດບ່າຂອງອ້າຍຂ້ອຍໄວ້...

"ບອກຈັກເທື່ອແລ້ວບໍ່ໃຫ້ເອົາແຂນມາພາດບ່າ ເຂົ້າໃຈບໍ່"

ອ້າຍຂ້ອຍຫັນໄປຮ້າຍຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆ.... ແຕ່ອາເລັກພັດເຮັດຫນ້າຕາເສີຍໃສ່ ນິໄສອ້າຍກັບຄືນ້ອງກັນເລີຍ ພວກຂ້ອຍສອງຄົນຄືຊິຫນີພວກລີງສອງໂຕນີ້ບໍ່ໄດ້ແທ້ໆ

      ສ່ວນບັນຍາກາດໃນໂຕະ ເລີ່ມຈະອຶດອັດຂຶ້ນລະ ຍ້ອນສາຍຕາຂອງອ້າຍດາວຍັງແນມເບິ່ງຂ້ອຍເປັນໄລຍະໆ ເລີຍເຮັດໃຫ້ຄົນທາງຂ້າງມີອາລົມບໍ່ພໍໃຈຢູ່ບໍ່ຫນ້ອຍ.... ບໍ່ຮູ້ຊິຫຶງຊິຫ່ວງເກີນເຫດກະບໍ່ຮູ້ ທັງທີໂຕເອງກະບໍ່ໄດ້ເປັນຫລາຍກວ່າຄົນທີ່ຂ້ອຍກຳລັງພິຈາລະນາຢູ່ ແຕ່ກະດີ ຊິລອງປັ່ນຫົວຄົນຈັກບາດເບິ່ງກ່ອນ

      "ເອີ້ອ້າຍດາວ ຊິວ່າໄປເທັກອ້າຍເປີດໃຫມ່ນີ້ກະງາມໃດ໋ເນາະ"

      "ຂອບໃຈ ພໍດີຫມູ່ອ້າຍເປັນຄົນມາອອກແບບໃຫ້... ລະມັນກະອອກແບບງາມຢູ່ແລ້ວ"

      "ຫວາ...​ ພໍດີນ້າກະສົນໃຈເລື່ອງຢາກເຮັດທຸລະກິດແບບນີ້ຄືກັນ... ແຕ່ບໍ່ຮູ້ຊິເລີ່ມຈັງໃດກ່ອນ"

      "ກູວ່າລະ!!" ມີຄົນສອດຂຶ້ນມາກາງສົນທະນາ ແລະນັ້ນກໍ່ແມ່ນສຽງຂອງອີ່ສຸວັນນີ "ຮ້ອຍວັນພັນປີບໍ່ເຫັນມັນສົນໃຈ ກູຮູ້ໃດ໋ອີ່ຈຽບ ວ່າມັນຄິດຫຍັງຢູ່" ມັນຫັນໄປຊື່ມໃສ່ຫູຄູ່ກັດທີ່ຢູ່ຂ້າງໆ ແຕ່ມັນກໍ່ດັງພໍຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ຍິນ

"ກູກະວ່າແລະມຶງ... she ຕັ້ງໃຈຂະຫນາດ"

"ຖ້ານ້າສົນໃຈນະ ດຽວອ້າຍຊິເປັນຄົນປຶກສາໃຫ້ກະໄດ້"

ຫວາ ດີເວີ້ຍ.... ດຽວນ້າຊິລອງເອົາໄປຄິດເບິ່ງກ່ອນ

"ຮຽນໃຫ້ມັນລອດກ່ອນເຖາະ ແລ້ວຄ່ອຍຄິດນະ ຄັນຢາກເຮັດທຸລະກິດນະ ມາເຮັດຢູ່ຮ້ານເຮົາກະໄດ້....." ອ້າຍຂ້ອຍເວົ້າແຊກການສົນທະນາ ສະເຫນີງານທີ່ຂ້ອຍຢາກຈະຫນີໄປໃກ້ສຸດຊີວິດມາໃຫ້

"ອ້າວ ນ້ອງກະຄິດໄປຊື່ໆ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຈິງຈັງປານໃດ"

"ຫລືຢາກຈະຮູ້ຈັກກັບລາວກັນແທ້ໆ" ເອກເຂົ້າມາຊື່ມໃສ່ຫູຂ້ອຍ ນ້ຳສຽງມັນບົ່ງບອກເຖິງຄວາມບໍ່ພໍໃຈສຸດໆ.... ຫຶ ລອງໃຈມັນໄດ້ຜົນເກີນຄາດ

      "ແລ້ວເປັນຫຍັງ" ເວົ້າດ້ວຍທ່າທາງເສີຍໆຢ່າງທ້າທາຍ.... ເຫັນຫນ້າໂມໂຫຂອງມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງແອບເກັບຮອຍຍິ້ມໄວ້ເບິ່ງຄົນດຽວ  ເຮີ່ຍ.... ຂ້ອຍຕ້ອງເປັນບ້າໄປແທ້ໆ  "ຫລືວ່າເພິ່ນມີປັນຫາ"

      "ມີ!!" ບໍ່ແມ່ນສຽງຂອງມັນທີ່ຕອບ ແຕ່ເປັນສຽງຂອງຜູ້ຍິງທີ່ມາໃຫມ່ ຂ້ອຍຫັນໄປຕາມສຽງທີ່ດັງຂຶ້ນທາງຫລັງ ຈາກນັ້ນກໍ່ພົບຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງ ຜິວຂາວ ຮຸ່ນບາງໆ ໃນຊຸດເດຣສສີຂາວກຳລັງຢືນເຮັດຫນ້າໂມໂຫ ເຊີນຊວນໃຫ້ພວກທີ່ເຫລືອແນມໄປເບິ່ງເປັນສາຍຕາດຽວ

      "ເກດ" ເອກເອີ່ຍຊື່ຍິງສາວທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຢ່າງບໍ່ເຊື່ອສາຍຕາ....

      "ງານເຂົ້າແລ້ວມຶງ...."  ອີ່ສຸວັນນີຫັນໄປຊື່ມອີ່ຈຽບ

      "ເອີ້ແມ່ນຄວາມ ແຟນປະທະກັບກິກ ຈິບຫາຍແນ່ນອນ"

      "ໃສເພິ່ນວ່າຢູ່ບ້ານຫັ້ນ ແລ້ວແບບນີ້ມັນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ" ເກດຍັງຈ້ອງດ້ວຍສາຍຕາຄາດໂທດ ສຽງທີ່ເປັ່ງອອກມາດັງພໍທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຫລາຍຄົນໄດ້ຍິນ

      "ກະຕອນເພິ່ນໂທເຂົາມາຫາເຂົາ ຕອນນັ້ນເຂົາຢູ່ບ້ານແທ້... ​ແຕ່ຕອນນີ້ນ້ອງເຂົາມັນຊວນມາໃຫ້ຫລິ້ນດົນຕີນຳມັນ ເຂົາກະເລີຍມາ"

      ເອກລຸກຂຶ້ນເຂົ້າໄປເຄລຍປັນຫາກັບອີກຝ່າຍ.... ອື່ມ ແຕ່ກະແມ່ນຄວາມມັນໃດ໋ລະ

"ແລ້ວເພິ່ນມາຢູ່ບ່ອນນີ້ໄດ້ແນວໃດ ຄັນຫລິ້ນຕີກະຕ້ອງຢູ່ເທິງເວທີ ບໍ່ແມ່ນໄປນັ່ງບຽດນຳຄົນບາງຄົນ"

ເກດເນັ້ນຄຳສຸດທ້າຍເປັນພິເສດພ້ອມກັບສົ່ງສາຍບໍ່ພໍໃຈມາຫາຂ້ອຍ

      "ແນວເຂົາຫລິ້ນດົນຕີຫາກະແລ້ວ ລະເຂົາກະຮູ້ຈັກເຂົາເຈົ້າ ກະເລີຍຢາກມານັ່ງຮ່ວມໂຕະນຳເຂົາເຈົ້າຊື່ໆ"

      "ບໍ່ໄດ້!! ເຂົາບໍ່ໃຫ້ນັ່ງຢູ່ບ່ອນນີ້..... ແລະກັບດຽວນີ້" ສັ່ງຮ້າຍກ່ອນເມຍນິ 

      "ເອີ່... ຂ້ອຍວ່າພວກເຈົ້າໃຈເຢັນໆກ່ອນ"     ອ້າຍຂ້ອຍເອີ່ຍເຕື່ອນໃນຂະນະທີ່ລຸກອອກຈາກໂຕະ

      "ເລື່ອງເຈົ້ານີ້ບໍ່ກ່ຽວ ບໍ່ຕ້ອງມາວຸ້ນວາຍ!!" ເກດຫັນໄປຮ້ອງໃສ່ຫນ້າອ້າຍຂ້ອຍ

      "ເກດ ຊິເວົ້າຫຍັງກະເບິ່ງເດັກນ້ອຍຜູ້ໃຫຍ່ແດ່" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະລຸກຂຶ້ນໄປຮ້າຍຄືນ...

      "ຫຶ ລະໃຜລະທີ່ເຮັດໃຫ້ເມັນປັນແບບນີ້ ຄັນເພິ່ນບໍ່ເຂົ້າມາວຸ້ນວາຍນຳເອກນະ ເຂົາບໍ່ທາງນຳມາຮອດນີ້ດອກ ແລະອີກຢ່າງທີາເພິ່ນເຮັດແບບນີ້ ເພື່ອທີ່ຈະແຄ້ນພວກເຂົາ ຄິດວ່າເຂົາບໍ່ຮູ້ຫວາ ຫ໊ະ!!"

      ນາງຈົງໃຈຈະປະຈານຂ້ອຍ.... ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າໂຕເອງເຮັດແບບນັ້ນ ແຕ່ກະບໍ່ຈຳເປັນທີ່ຈະເວົ້າຫຍັງອອກໄປ... ຂ້ອຍສະຫລາດພໍທີ່ຈະບໍ່ຖຽງໃນເລື່ອງທີ່ບໍ່ມີສາລະນຳເກດຕອນນີ້

      "ແກ້ແຄ້ນອີ່ຫຍັງຂອງເພິ່ນ ບໍ່ມີໃຜແກ້ແຄ້ນຫຍັງດອກ ເຂົານິແລະເຂົ້າໄປຫາລາວເອງນະ"

      "ຫມາຍຄວາມແນວໃດເອກ.... ຫ໊ະ ເພິ່ນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ "ບໍ່ເວົ້າລ້າມືນ້ອຍໆຂອງນາງກໍ່ຟາດໃສ່ໂຕຂອງເອກເພື່ອລະບາຍຄວາມໂມໂຫ

"ຢຸດ!!" ເອກສັ່ງຫ້າມພ້ອມກັບຈັບແຂນສອງເບື້ອງຂອງໃນໄວ້... ສາຍຕາເຕັມດ້ວຍຄວາມລຳຄານ ຈ້ອງເບິ່ງຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຢ່າງບໍ່ວາງຕາ

"ຖ້າເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຂົາຢຸດ ເພິ່ນຕ້ອງກັບໄປນຳເຂົາດຽວນີ້"

ຊາຍຫນຸ່ມຢຸດຄິດດ້ວຍສີຫນ້າລັງເລ ຈົນຂ້ອຍຕ້ອງເອີ່ຍອອກໄປເພື່ອຕັດປັນຫາ

"ເພິ່ນວ່າກັບໄປກັບເກດກ່ອນເຖາະ ຊຳນີ້ມັນກະວຸ້ນວາຍພໍລະ.... ເຂົາບໍ່ຢາກໃຫ້ມັນເສຍບັນຍາກາດຫລາຍກວ່ານີ້"

"ອະ ອືມ" ຈາກນັ້ນມັກກໍ່ງຶກຫົວເຂົ້າໃຈ ແລ້ວກໍ່ລາກຄົນທີ່ຫາກໍ່ຢືນໂວຍວາຍອອກໄປ

"ໄປ໋ ກັບ"

 

ຫຶ.... ຜູ້ຍິງຫນ້າຮ້າຍ ຜູ້ຊາຍຫນ້າຊົ່ວ!!..... ກ້າຫລາຍມາຫາເລື່ອງຂ້ອຍເຖິງທີ່ ຂ້ອຍບໍ່ປ່ອຍພວກມັນໄປງ່າຍໆຢ່າງແນ່ນອນ

 

.

.

.

ຫາເວລາເອົາມາລົງອີກຕອນແລ້ວ

ຊ່ວງນີ້ບໍ່ຄ່ອຍຈະມີຄອມເມັ້ນເລີຍນະ

ບໍ່ຮູ້ວ່າ Reader ຫາຍໄປໃສ

ບາງເທຶື່ອຄັນບໍ່ມີຄົນອ່ານຫລາຍ

ອາດຈະປິດເລື່ອງຄືນິຍາຍ love will lead us back

ກະໄດ້...​ຈັງໃດກະເມັ້ນຫລາຍໆເດີ້ ຊິໄດ້ມີກຳລັງໃຈຂຽນຕໍ່

 

ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 6, 2012 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ຕອນທີສິບ

 ທີ່ເທັກເປີດໃຫມ່

 

It been said and done every beautiful thought ‘s been already sung

And I guess right now here's anothero one so your melody

will play will play on and on with best we own  ♫"

 

ສຽງເພງຈັງຫວະແນວຄຶກຄື້ນຖືກເປີດຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ພວກຂ້ອຍກຳລັງຍ່າງເຂົ້າມາໃນງານເປີດພີທີ ດ້ວຍຊຸດທີ່ບໍ່ມີໃຜຍອມໃຜ ເຊິ່ງຕອນນີ້ຂ້ອຍກຳລັງຢູ່ໃນເດຣສສີຂາວຕົກພຽງຫົວເຂົາ...​ ສ່ວນພວກອີ່ຈຽບກັບອີ່ເຜິ້ງຢູ່ໃນຊຸດເດຣສສີເຫລືອງກັບບົວ... ແຕ່ທີ່ໂດດເດັ່ນກວ່າຫມູ່ຄືຊິຫນີບໍ່ພົ້ນອີ່ສຸວັນນີ... ນາງອຸດສາລົງທຶນເຂົ້າຮ້ານອ້າຍຂ້ອຍ ແຕ່ງຫນ້າ ໃສ່ວິກຜົມບ໊ອບ ແບບອະລັງການ ໂດດຍສະເພາະເສື້ອສີບົວກັບໂສງຂາສັ້ນຂອງມັນ ທີ່ກຳລັງໂຊຂາຫມູເປັນຊັ້ນໆ ເຫັນແລ້ວ ອີ່ຕົນສາຍຕາຄົນທີ່ແນມເບິ່ງມັນຂະຫນາດ ບໍ່ຮູ້ຊິຫາງ້ຽງທັນຫລືບໍ່..... ລະອີ່ຈຽບມັນຄິດຖຶກເບາະວະທີ່ເອີ້ນມັນມານຳ...​ ຕອນນີ້ກະເຫລືອແຕ່ບັກໂດ້ເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງບໍ່ໂພ່ຫົວອອກມາ... ເຫັນວ່າມັນຊິມານຳອ້າຍສິນຍ້ອນວ່າລາວເປັນຫມູ່ຂອງຫມູ່ອ້າຍອີ່ຈຽບ... ເອີ້ຈະແມ່ນຊາດ ມັນບັງເອີນ

 

"ສູນັ່ງໂຕະໃດດີ...." ຂ້ອຍຖາມໃນຂະນະທີ່ພວກມັນກຳລັງເລືອກໂຕະ..

 

ຟາກຊ້າຍ ເປັນທີ່ປະທັບຂອງພວກຜູ້ຊາຍຫນ້າເຖົ້າ ທີ່ຫວັງຢາກຈະຫຍ້ຳຜູ້ສາວຊຳນ້ອຍ..... ສ່ວນອີກຟາກຂວາເປັນທີ່ປະທັບຂອງພວກຜູ້ຊາຍໄວລຸ້ນ ຫນ້າຕາ ອື່ມ ... ຂໍໂທດ ເຖາະ ໄປຕາຍແລ້ວເກີດໃຫມ່ ຊະ!! ທີ່ຂ້ອຍຢາກຮ້າຍໃຫ້ພວກມັນ ເພາະສາຍຕາອັນຫື່ນໆຫັ້ນແລະ...​ ເຫັນແລ້ວ ຢາກເອົາມີດແທງຕາແມ໊ງໃຫ້ມັນບອດເລີຍເດ... ​ສ່ວນທາງກາງ ຄົບທຸກເພດທຸກໄວດີ ບໍ່ສົນໃຈໃຜ ເຕັ້ນ ແລ້ວກໍ່ມີຄວາມສຸກສະເພາະແຕ່ຕົນເອງ

 

"ກູວ່າຢູ່ທາງກາງດີກວ່າ ເຫມາະສົມທີ່ສຸດ" ອີ່ເຜິ້ງສະເຫນີ

 

"ດີໆ" ແລ້ວພວກຂ້ອຍກໍ່ຕອບສະຫນອງຢ່າງດີ ຈາກນັ້ນກໍ່ມີແຕ່ຄົນຮີບພາສັງຂານຂອງຕົນເອງໄປບ່ອນໂຕໃກ້ໆກັບຫນ້າເວທີ

 

"ເອີ້ກູລືມບອກສູໄປວ່າ ມື້ນີ້ບົວມີຮ້ອງເພງຢູ່ເທັກນິ້ນຳ"

 

"ຫວາ ດີໆ ກູໄດ້ຍິນວ່າບົວຮ້ອງເພງມ່ວນ ກູຢາກເຫັນ..." ຂ້ອຍເວົ້າໃນຂະນະທີ່ກຳລັງວາງກະເປົາລາຄາແພງໄວ້ຂ້າງໆໂຕະ

 

"ເຮ້ ສູ.." ຈາກນັ້ນສຽງບັກໂດ້ກໍ່ຮ້ອງທັກທາຍຢູ່ທາງເຂົ້າເທັກ ໂດຍທີ່ມີວາທີສາມີສຸດຫລໍ່ຍ່າງມານຳຂ້າງໆ ຈະແມ່ນເຂົາເຈົ້າຮັກກັນ ... ເຫັນແລ້ວອິດສານະ ສ່ວນພວກຂ້ອຍກໍ່ບອກມືໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າ ບາດແລ້ວທັງສອງກໍ່ມຸ້ງຫນ້າເຂົ້າມາ

 

"ສັ່ງຫຍັງລະບໍ່" ອ້າຍສິນເອີ່ຍຂຶ້ນຫລັງຈາກທີ່ຍ່າງມາຢຸດທີ່ໂຕະ

 

"ຍັງ" ອີ່ກະສືສອງໂຕຕອບພ້ອມກັນ........

 

"ສັ່ງແມ໊ະ" ລາວບອກຕໍ່

 

"ໂດຍໆ ດຽວນ້ອງຊິສັ່ງໃຫ້ ດີເວີ້ຍເນາະມີເສ່ຍມາລ້ຽງນິ ອິໆໆ" ຈາກນັ້ນອີ່ສຸວັນນີກໍ່ເອີ່ຍສັ່ງໃຫ້ເດັກເສີບທີ່ຢູ່ໃກ້ໆໂຕະເອົາເບຍມາສົ່ງ

 

"ເອີ້~~ ແລ້ວອ້າຍພາດບໍ່ໄດ້ມານຳຫວາ" ອີ່ແມ່ຊີຫັນຫນ້າໄປເອີ່ຍຖາມອ້າຍສິນ ຂ້ອຍຄິດໄວ້ແລ້ວວ່າມັນຕ້ອງຖາມ

 

"ບໍ່ມາ.... ພໍດີມັນຄາວຽກ ມີບົດໃຫ້ເຮັດນຳຫມູ່......"

 

ຄຳຕອບຈາກລາວເຮັດໃຫ້ຫມູ່ຂ້ອຍຍິ້ມອອກມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ສົງໄສມັນຄືຊິຍັງບໍ່ທັນບອກແຟນມັນຕິວ່າມັນອອກມາຫລິ້ນ

 

"ຫວາ ແລ້ວລາວຮູ້ລະບໍ່ວ່າ ຂ້ອຍອອກມາຫລິ້ນ ພໍດີຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ບອກລາວນະ"

     

      "ຮູ້!!" ສຽງທຸ້ມໃຫຍ່ເປັນຕາຍ້ານດັງຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ ພ້ອມກັບການປະກົດໂຕຂອງອ້າຍພາດ... ຈາກທີ່ອີ່ແມ່ຊີມັນຍິ້ມຈົນປາກຊິຈີກ ປ່ຽນມາຫຸບລົງທັນທີ.....

   

      "ອ້າຍພາດ......" ມັນຄາງຊື່ລາວອອກມາຄ່ອຍໆດ້ວຍຄວາມອຶ້ງ ງານເຂົ້າແລ້ວມຶງ!!

     

      "ຊິອອກມາຫລິ້ນຄືບໍ່ບອກຂ້ອຍແດ່....." ສຽງເປັນຕາຢ້ານເອີ່ຍອອກມາອີກຄັ້ງ ເຊິ່ງມັນກໍ່ມີອຳນາດພໍທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ອີ່ເຜິ້ງມັນໄດ້ແຕ່ຍິ້ມອອກມາແຫ້ງໆ....​ ມີເລື່ອງເທື່ອໃດມັນເປັນແບບນັ້ນຕະຫລອດ.... ດຽວມັນກະຊິຊອກຫາຄຳແກ້ໂຕ ກຽມເບິ່ງ

     

       "ແຮໆ ພໍດີຂ້ອຍລືມໄປ..." ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ຍ່າງເຂົ້າໄປກອດແຂນແຟນມັນ ອ້ອນແບບຫນ້າຮັກໆ... ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າມັນເຮັດຄື ແນວມັນຫນ້າຮັກເດ... ​ຄັນປ່ຽນມາເປັນອີ່ກະສືສອງຄົນນັ້ນ ລະແມ່ນຫນ້າຫັກຄໍຖິ້ມໃຫ້ພວກມັນຕາຍຄາທີ່ເລີຍ (ອ້າວ!! ມາກ່ຽວຫຍັງກັບພວກກູວະ!!: ຈຽບ +ສຸວັນນີ)

     

       "ຍົກໂທດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ບໍ່ ຂ້ອຍເຮັດຜິດໄປແລ້ວ..." ອ້າຍພາດເຮັດສີຫນ້າລັງເລ "ເທື່ອຫນ້າຂ້ອຍຊິບໍ່ເຮັດແບບນີ້ອີກແລ້ວ ທີ່ຮັກ" ປະໂຫຍກຫວານໆຍັງເອີ່ຍອອກມາເພື່ອທີ່ຈະຫວັງໃຫ້ອີກຝ່າຍຍົກໂທດໃຫ້ ເຊິ່ງຜົນສຸດທ້າຍລາວກະຍອມໃຈອ່ອນໃຫ້ມັນຢູ່ດີ

     

        "ກະໄດ້ໆ.... ແຕ່ເທື່ອຫນ້າຊິໄປໃສກະບອກຂ້ອຍແດ່"

     

       "ໂດຍໆ"

     

       "ຈະແມ່ນອິດສາເດ"​ ອີ່ຈຽບເອີ່ຍຂຶ້ນລອຍໆ "ຄັນຊິຫວານກະເກງໃຈຄົນບໍ່ມີຄູ່ແດ່"

     

       "ແມ່ນແລະ....​" ອີສຸວັນນີເອີ່ຍຕໍ່  "ໂດຍສະເພາະມຶງ ບັກໂດ້" ຫັນໄປເວົ້າໃກ້ຄົນທີ່ກຳລັງຢືນກອດກັນຢູ່ຟາກຂ້ອຍ "ຂໍໂທດເດີ້ ຢູ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນແຕ່ໂລກຂອງພວກເຈົ້າເດີ້"

     

     "ກະແນວພວກກູຮັກກັນເດ..... ແມ່ນບໍ່ທີ່ຮັກ"
    

     "ແມ່ນ" ຈາກນັ້ນ ອ້າຍສິນກໍ່ຫອມແກ້ມໂດຄ່ອຍໆ ຈົນອີກຫນ້າມັນແດງປານຫມາກຕຳນິນ ... ຊິເຮັດຫຍັງກະເບິ່ງອີ່ສາມໂຕຂີ້ອິດສາຄືພວກຂ້ອຍແດ່ກະໄດ້ ອ້າຍສິນເອີ້ຍ

     

      "ຂໍອະນຸດຍາດເສີບເບຍ" ບາດແລ້ວກໍ່ເດັກເສີບເວົ້າແຊກລະຫວ່າງການສົນທະນາ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຍົກເບຍມາສອງລັງ

     

       "ມາເລີຍໆຜູ້ບ່າວ........" ອີ່ສຸວັນນີກໍ່ສະເຫນີຫນ້າໄຂເບຍເປັນຄົນທຳ ແລ້ວກໍ່ເຢ້ນໃຫ້ທຸກຄົນແຕ່ລະຈອກ

      

        "ຍົກແມ໊ະ" ຂ້ອຍເປັນຜູ້ເອີ່ຍຊັກຊວນ ສ່ວນພວກທີ່ເຫລືອກະເຮັດຕາມຢ່າງເຕັມໃຈ ພ້ອມກັບມີສຽງຫ້ອງໂຮຢ່າງຖືກໃຈທີ່ຖືກບັນເລງຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ

    

   ທັນວາ Part

 

      ຂ້ອຍຖືກບັງຄັບໃຫ້ບັກເດັກເປດມາເບິ່ງມັນຫລິ້ນຄອນເສີດ ໂດຍທີ່ມັນອ້າງເຫດຜົນມາວ່າ ຊິເອົາໂທລະສັບມາໃຫ້ຂ້ອຍ ຫ່າມັນນິ ຄັນມັນບໍ່ເວົ້າເລື່ອງໂທລະສັບຂຶ້ນມານະ ຝັນເດີ້ວ່າຂ້ອຍຊິມາຢຽບບ່ອນ.... ລະອີກຢ່າງ ຂ້ອຍກະບອກພວກຫມູ່ຂອງອາລິນ້າແລ້ວວ່າ ຂ້ອຍອອກໄປຫລິ້ນນຳເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຍ້ອນຄາວຽກ... ບໍ່ຮູ້ວ່າພວກນັ້ນພາກັນໄປຫລິ້ນເທັກໃດ ຫວັງວ່າມັນຄືຊິບໍ່ແມ່ນເລື່ອງບັງເອີນເດີ້

     

       ລະຊ່ວງນີ້ຈັກອາເລັກມັນເປັນອີ່ຫຍັງຂອງມັນກະບໍ່ຮູ້ ເຫັນງຽບໆ ຊຶມເສົ້າ ຕະຫລອດ ຖາມຄຳຕອບຄຳ ຈິດໃຈບໍ່ຢູ່ກັບເນື້ອກັບໂຕ ..ບໍ່ກວນປະສາດຂ້ອຍຄືຕອນທຳອິດ ເຮີຍຊ່າງມັນເຖາະ...  ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ສະບັດຄວາມຄິດອອກ ແລ້ວກໍ່ສັ່ງເປັບຊີ້ມາແກ້ວຫນຶ່ງ ພໍດີບໍ່ມີກະຈິກກະໃຈຢ່າງຈະດືມຫຍັງເປັນພິເສດ...  ເພາະວ່າຂ້ອຍເບື່ອທີ່ກຳລັງຢືນຢູ່ຄົນດຽວຢູ່ໃນຝັ່ງຂອງພວກໄວລຸ້ນເດັກນ້ອຍຫນ້າຕາປານຄົນເມົາຢາບ້າ ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະໄປຢູ່ບ່ອນຟາກຄົນເຖົ້າ ດຽວຊິໄປກົມກືນກັບພວກນັ້ນ ເຮີ່ຍ..... ເຮັດແນວໃດກະຫນ້າເບື່ອນະ ຄັນມີມັນມາຢືນຖຽງນຳກັນຄືແຕ່ກ່ອນກະຄືຊິດີ ຈະບໍ່ຕ້ອງມີອາລົມເບື່ອຫນ່າຍແບບນີ້ນະ

     

       ຜ່ານໄປຫລາຍນາທີ ສາຍຕາຂອງຂ້ອຍແນມໄປສຳຫລວດຄົນທີ່ພາກັນມີຄວາມສຸກກັນທົ່ວຫນ້າ ຈາກນັ້ນກໍ່ຫລຽວໄປເຫັນຄົນຫນຶ່ງ ສູງໆ ດຳໆ ອ້ວນໆ ເຕັ້ນທ່າແບບຄົນເມົາຢາຂ້າແມງໄມ້ ... ອ໊ຽດ!!! ດະ ດຽວ ສາບານໄດ້ເລີຍຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕາຝາດໄປ... ອັນທີ່ຂ້ອຍເຫັນມື້ກີ້ ມັນແມ່ນອີ່ສຸວັນນີຕົວະຫັ້ນ ພາກັນມາຄົບທີມເລີຍ ລວມທັງສິນນຳ ທີ່ກຳລັງຢືນກອດໂດ້ຢູ່ຂ້າງໆ ຈີ໊ດເລີຍ ເຫັນແລ້ວນຳຕາຂ້ອຍຊິໄຫລອ໊ະ

 

ຈາກອີ່ສຸວັນນີກໍ່ຫລຽວມາເຫັນຂ້ອຍກ່ອນຫມູ່ ຕາຂ້ອຍກັບມັນກຳລັງແນມເບິ່ງຫນ້າກັນພໍດີ ຕາຍລະ ວ່າຊິຫລີ້ມັນແຕ່ບໍ່ທັນຊ້ຳ ແຖມມັນຍັງຮ້ອງໃສ່ບັກດັງອີກ

 

"ເຮີ້ຍ ເຈ້!!" ສ່ວນທີ່ເຫລືອກໍ່ຫລຽວມາເບິ່ງພ້ອມກັນ.... ບໍ່ໃຫ້ຫລຽວມາແນວໃດ ແນວແຫກປາກດັງປານນັ້ນ ອັນເພງທີ່ເປີດນິ ບໍ່ສາມາດກືນສຽງມັນໄດ້ເລີຍ  ແລ້ວບໍ່ພໍເທົ່າໃດ ຮ່າງໃຫຍ່ໆຂອງມັນກໍ່ຮອບສັງຂານມາຫາຂ້ອຍເຖິງໂຕະ

 

"ມາໄດ້ແນວໃດນິ ໃສວ່າຊິບໍ່ມາ"

 

"ມີເຫດຈຳເປັນ ກະເລີຍຕ້ອງມາ" ຂ້ອຍຕອບໄປປັດໆ

 

"ຫວາ ຊັນໄປຫລິ້ນນຳໂຕະພວກເຮົາດີບໍ່" ມັນຊວນ ແຕ່ຂ້ອຍກະຄືຊິປັດຕິເສດບໍ່ໄດ້ດອກ ແນວຂ້ອຍເອງກະລັງຢືນຢູ່ຄົນດຽວຢູ່ ສ່ວນພວກມັນ ຂ້ອຍກະຮູ້ຈັກ ແຖມສະນິດກັນດີອີກ

 

"ອື່ມ~~" ຂ້ອຍກະເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຫົວຕາມນັ້ນ

 

"ໄປ໋ຊັນ: ຈາກນັ້ມືໃຫຍ່ບວມຂອງມັນກໍ່ລາກແຂນຂ້ອຍໄປເຂົ້າມາຮ່ວມໂຕະ ໂດຍທີ່ເຂົ້າມາຢືນຢູ່ລະຫວ່າງກາງຂອງອາລິນ້າ ໂດຍທີ່ນ້ອງສາວຂອງກຳລັງຢູ່ຟາກຊ້າຍແລະກໍ່ມີສິນທີ່ກຳລັງຢູ່ຟາກຂວາ

 

ບໍ່ຮູ້ເປັນຫຍັງມັນຄືລາກຂ້ອຍມາຢູ່ນິວະ... ແຮງບໍ່ຢາກເຫັນພາບບາດຕາໃກ້ໆນິ

 

"ໃສວ່າເຈ້ຊິບໍ່ມາຫັ້ນ........ ຈຽບເປີດສາກຖາມ ສ່ວນພວກທີ່ເຫລືອກໍ່ຢືນຟັງຢ່າງຕັ້ງໃຈ... ຂໍໂທດເດີ້ ຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນນັກໂທດຈັກຫນ້ອຍ

 

"ກະພໍດີມີເລື່ອງຈຳເປັນ ກະເລີຍຢາກມາ"

 

"ຈຳເປັນອີ່ຫຍັງລະ"  ເບິ່ງມັນຖາມ...... ແລ້ວຂ້ອຍຊິຕອບຈັງໃດ໋ນິ ແຮງຊອກຫາຄຳແກ້ໂຕຍັງບໍ່ໄດ້ອີກ ... ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງບອກພວກມັນໄປດອກວ່າ ຂ້ອຍມາຍ້ອນບັກເດັກເປດນັ້ນ... ດຽວພວດນັ້ນຊິຫາວ່າຂ້ອຍຢາກຫຍ້ໍາຫຍ້າອ່ອນ... ພວກນີ້ແຮງເປັນຂາເຢີ້ຍຢູ່ແລ້ວ

 

"ກະພໍດີ ເອີ່ ເຈ້ ເອີ່ ມີນັດນຳລູກຄ້າ ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາເຈົ້າມາບໍ່ໄດ້"  ສຸດທ້າຍກະຫາຄຳແກ້ໂຕມາຈົນໄດ້

 

"ແນ່ໃຈ໊" ອີ່ຈຽບຖາມອີກຄັ້ງ

 

"ອື່ມ... ພໍດີເຈ້ວ່າຊິກັບແລະນະນິນະ ແຕ່ສຸວັນນີເຂົ້າມາເຫັນເຈ້ກ່ອນ"    ແລ້ວພວກເຫລືອມັນກໍ່ງຶກຫົວເຂົ້າໃຈ......... ເຮີ່ຍ... ລອດໄປແລ້ວກູ

      

       "ເອີ້ສຸວັນນີເຍັ້ນເບຍໃຫ້ຫມູ່ອ້າຍແດ່ ....​ "

     

       "ໂດຍ ດຽວນ້ອງຈັດໃຫ້"     ສິນບອກຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ...​ ພໍແຕ່ໄດ້ຍິນສຽງມັນກະເຮັດໃຫ້ໃຈຂ້ອຍສັ່ນໄຫວແລ້ວ ເປັນຫຍັງສະຫວັນຕ້ອງແກ້ງໃຫ້ຂ້ອຍແອບມັກມັນວະ ໂດຍທີມີມັນກະມີຄົນຢູ່ຂ້າງໆຢູ່ແລ້ວ.... ແຖມແຟນມັນຍັງຫນ້າຫວານກວ່າ ອາຍຸນ້ອຍກວ່າ ຂ້ອຍທຽບກັບໂດ້ບໍ່ໄດ້ແທ້ໆ ແຮງ ຄິດ ນ້ຳຕາຂ້ອຍຊິໄຫລ

 

..........................................................

 

ລອງປ່ຽນມາເຮັດໂຕຫນັງສືໃຫ້ມັນຫ່າງໆລອງເບິ່ງ

ບາງເທື່ອມັນອາດຈະອ່ານງ່າຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

ເອີ້ລະ Writer ຢາກໄດ້ເຟສບຸກແຕ່ລະຄົນນະ

ຝາກເມລເຟສບຸກໄວ້ແດ່ ຫລື ຊື່ເຟສກະໄດ້

Writer ຢາກໄປແອັດຫລິ້ນນຳ


« ໜ້າກ່ອນນີ້  |  ສະແດງຂໍ້ມູນ 1-50 ຈາກທັງໝົດ 135  |  ໜ້າຕໍ່ໄປ »