ແປງແນວໃດບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈນະ

ແມ່ນແມ່ນ

ສາດສະຫນາພຸດແມ່ນພະພຸດທະເຈົ້າ ຍາກຮັ່ງ ຍາກງາມ ຍາກສະຫລາດຄືເພີ່ນ

ທຸກໆສາສະໜາ ສອນໃຫ້ຄົນເປັນຄົນດີກໍ່ຈິງແຕ່ກ່ອນຈະມີສັດທາຕ້ອງຄຽງຄູ່ກັບປັນຍາສາກ່ອນວ່າສິ່ງນັ້ນໆມັນສາມາດພິສູດໄດ້ບໍ່ ແຕ່ໃນກໍລະນີພິສູດບໍ່ໄດ້ເຮົານີ້ລະຈະຕ້ອງພິສູດດ້ອຍຕົວເອງບໍ່ມີໃຜສາມາດເຂົ້າໃຈເຮົາໄດ້ດີເທົ່າທີ່ເຮົາເຂົ້າໃຈເຮົາເອງ

ແວະມາເບິ່ງຜູ້ສາວ ຈື່ໆ.....

ແມ່ນແລ້ວຄັນເຂົາຢາກໄປສະຫວັນຂໍຄ່າລົດໄດ້ບໍ່ຫັ້ນ?

ແຮງບັນດານໃຈໃນການນັບຖືສາດສະຫນາ ເພາະວ່າສາດສະຫນາ ຄືຄຳສອນ ຊ່ວຍອົບຮົ່ມ ບົ່ມນິໄສ ໃຫ້ມີການປະພຶດທີ່ດີງາມ ແລະມີຈິດໃຈທີ່ຜ່ອງໄສ ແລະຄຳສອນທາງສາດສະຫນາ ຍັງຊ່ວຍໃຫ້ເປັນແນວທາງໃນການດຳເນີນຊີວິດອີກດ້ວຍ ວິຊາທາງສາດສະຫນາ ລໍ່ລ້ຽງຈິດໃຈ ສ່ວນວິຊາທາງໂລກສ່ວນຊ່ວຍໃຫ້ລໍ່ລ້ຽງທາງກາຍ

ນຳພາ ໄປສູ້ຄວາມສຸກ ອັນບໍ່ມີມືເສື່ອມ ແລະເປັນອຳມະຕະ ຕະລອດໄປ

ສິ່ງທີ່ສຳຄັນບໍ່ວ່າທ່ານຈະເຊື່ອສາສະໜາຫຍັງກໍ່ຕາມທ່ານຄວນສຶກສາ ສາສະໜານັ້ນໃຫ້ຫຼາຍເພື່ອຄວາມກະຈາງແຈ້ງແລະແນວທາງການດຳເນີນ ຊີວິດໃຫ້ຖືກຕ້ອງປາສະຈາກຄວາມທຸກຄວາມເດືອດຮ້ອນອັນເກິດຈາກຄວາມຜິດພາດນັ້ນ ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນຕົນຊ່ວຍຕົນນັ້ນລະດີທີ່ສຸດ

ໂດຍ ຂອບໃຈທີ່ໃຫ້ຄວາມເຫັນເດີ

ເປັນຄຳແນະນຳ ທີ່ຖືກໃຈຂ້ອຍ

ແຕ່ກີ້ ສ່ວນຫລາຍ ເຄີຍໄດ້ຍິນແຕ່ວ່າ ເຮັດດີໄດ້ດີ ເຮັດຊົ່ວໄດ້ຊົ່ວ ຫລືວ່າ ຮູ້ທໍ່ນີ້ກະພໍແລ້ວ ຫລືວ່າ ຖືແຕ່ສິນ 5 ກະພໍແລ້ວ ຫລືວ່າ ບໍ່ເຊື່ອກະຢ່າລົບຫລູ່...

การนับถือศาสนาคือการ เข้าใจในโลก การใช้ชีวิต การดำรงอยู่ซึ่งการอยู่ และดับไป เป็นสาระณะให้ชีวิตยึดเหนี่ยวเป็นแนวทางแห่งชีวิต เราจะรับรู้ได้ว่า สิ่งใหนเรียกว่าดี สิ่งใหนเรียกว่าไม่ดี จะช่วยนำทางไปในสิ่งที่เรียกว่าความดี

ສາສະນາ ຊ່ວຍໃຫ້ຄົນ ກາຍເປັນມະນຸດຫລາຍຂຶ້ນ ມະນຸດຄືເປັນຜູ້ທີ່ມີຈິດໃຈສູງ ກວ່າສັດເດຍລະສານທົ່ວໄປ ຖ້າໃຜຍັງເປັນຄົນ ມີຈິດໃຈຕ່ຳກໍ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບສັດເດີຍລະສານ
ທຸກສາສະນາ ກໍ່ມີຄວາມດີອະນະຈາກການຮຽນສາສະນາປຽບທຽບ ແຕ່ເລື່ອງຄຳສອນທີ່ສຸດຍອດ ລຶກລ້ຳ ມີຄວາມເປັນສາກົນ ບໍ່ຂັດຫລັກວິທະຍາສາດ ກໍ່ຄືສາສະນາພຸດ ບໍ່ມີສາສະນາໃດເຂົ້າຖຶງພຣະນິພານເຫມືອນກັບສາສະນາພຸດ ສາສະນາອື່ນ ຖ້າປຕິບັດຢ່າງເຄັ່ງຄັດກໍ່ຈະຖຶງພຽງໂສດາບັນ ຫລື ບໍ່ຖຶງ
ຍິ່ງຖະຫລຳສູ່ອະບາຍຍະພູມດ້ວຍຊ້ຳ
ສາເຫດທີ່ຖືສາສະນາພຸດ ຄັ້ງທຳອິດ ຖືຕາມພໍ່ແມ່ບໍ່ມີຄວາມ ສັດທາແລະລຶກຊຶ້ງກັບຄຳສອນເທົ່າໃດ ແຕ່ພໍໄດ້ເຂົ້າໄປສຳພັດ ບວດຮຽນ ຈຶ່ງຮູ້ວ່າ
ຄວາມສຸກຈາກລົດພຮະທຳມັນ ຍິ່ງໃຫຽ່ຫາສຸກໃດໆໃນໂລກທຽບໄດ້ເລື່ອງແບບນີ້ມັນບໍ່ສາມາດບັນຍາຍຫລືອະທິບາຍໄດ້ ຕ້ອງປະຕິບັດດ້ວຍຕົວເອງ
ຫລັງຈາກລາສິກຂາອອກມາກໍ່ຍັງນຳເອົາຄຳສອນຈາກພຮະທຳມາເປັນເຄື່ອງຊີ້ນຳໃຫ້ເຮົາໄດ້ໃຊ້ຊີວິດ ໃນໂລກໃບນີ້ໄດ້ຢ່າງມີຄວາມສຸກ ໃນສັງຄົມທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍມາຍາການແກ່ງແຍ່ງຮີບເລັ່ງເຮັດງານແຂ່ງກັບເວລາ
ການດັບຖືສາສະນາບົ່ງບອກຄຸນຄ່າ ຜູ້ຄົນໃນສັງຄົມ ວ່າມີຄວາມເປັນ ອາຣິຍະ ມີຄວາມສີວິໄລ ມີຄວາມເປັນມະນຸດຂອງສັງຄົມນັ້ນ

ບໍ່ທັນໄດ້ຄິດເຖິງມີຫຍັງເປັນແຮງບັນດານໃຈຊ້ຳ ເກີດມາ ພໍ່ແມ່ພາຖື ກະຖືນຳ.

ສາທຸ

ແຮງບັນດານໃຈທີ່ເຮັດໃຫ້ ຂພຈ ມີຄວາມສົນໃຈໃນສາສໜາຢ່າງແທ້ຈິງນັ້ນ ກໍ່ຄືຊອກຫາບ່ອນເພິ່ງ ໃນຂະນະຊ່ວງທີ່ເຮົາໝົດປັນຍາແກ້ທຸກທາງໃຈ ຈົນບາງຄັ້ງເກືອບຈະບ້າໄປແລ້ວ. ແຕ່ຍັງຖືວ່າໂຊກດີຫຼາຍທີ່ໄດ້ຟັງວິທະຍຸຄື້ນຂອງ ຫຼວງຕາ ມະຫາບົວ ໂດຍບັງເອີນ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ ຂພຈ ນັ້ນ ໄດ້ພົບກັບແສງສະຫວ່າງຢູ່ປາຍອຸໂມງຂຶ້ນມາທັນທີ ຈົນໃນທີ່ສຸດເລີຍໄດ້ສຶກສາພຸດທະສາສະໜາຢ່າງຈິງຈັງຂຶ້ນມາ ແລ້ວກໍ່ໄດ້ມີໂອກາດໄປຮຽນຮູ້ ແລະ ປະຕິບັດທັມ ຈຶ່ງເຂົ້າໃຈແຈ່ມແຈ້ງວ່າ ເຮົາເກີດມາເຮັດຫຍັງ? (ຂຽນຫຼາຍຢ້ານບໍ່ອ່ານ ຈົບຂ່າວ)

ມີບັນຫານະປຶກສາໄດ້ເດີຜ່ານທາງພັນລາວ

ທຸກ ເປັນແຮງຊຸກດັນໃຫ້ຄົນຫັນໄປຊອກຫາທີ່ເພີ່ງ ຊຶ່ງແມ່ນບັນດາສາສະຫນາທັງມວນ

ແມ່ນຫຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈຊ້ຳ?

ຄວາມທຸກ ເຮັດໃຫ້ຄົນຊອກຫາທີ່ເພີ່ງພາ ທາງດ້ານຈິດໃຈ ດັ່ງນັ້ນ, ຈິ່ງໄດ້ມີສາສະຫນາເກີດຂຶ້ນເພື່ອເປັນທີ່ເພີ່ງທາງດ້ານຈິດໃຈຂອງ ຄົນໂດຍທົ່ວໄປ. ລອງຄິດເບີ່ງວ່າ ຖ້າທຸກຄົນໃນໂລກນີ້ ມີແຕ່ຄວາມສຸກ ຈຳເປັນຕ້ອງມີສາສະຫນາບໍ່?

ແລ້ວແຕ່ຄວາມເຊື່ອ
ແຕ່ຂ້ອຍຖື ສາສະໜາພຸດ ກະປະທັບໃຈຄົນດີເຮັດດີ ໄດ້ດີ ມີຄວາມສຸກ ເຮັດອັນໄດສ່ວນຫຼາຍປະສົບຜົນສຳເລັດທຸກຢ່າງ

ຕ້ອງຈຳເປັນແນ່ນອນເພາະສາສນາແມ່ນຄວາມເຊື່ອທີ່ທຸກຄົນຕ້ອງເປັນທາດຂອງຄວາມເຊື່ອ ເຊັ່ນວ່າໂລກນີ້ ແລະ ໂລກໜ້າ ຫາກເຮົາເຊື່ອເຊັ່ນນີ້ແລ້ວ
ເຮົາຍອມເຮັດວັນນີ້ໃຫ້ດີເພື່ອວັນຂ້າງໜ້າສະເໝີ ແຕ່ເຮົາບໍ່ເຮັດປະຈຸບັນເພື່ອປະຈຸບັນເພາະວ່າປະຈຸບັນເຮົາດີແລ້ວ

ແມ່ນຄວາມຈິງທີ່ເປັນອຳມະຕະແລະທ່ຽງຕົງ ແທ້ ປະຕິບັດອັນໃດກໍ່ໄດ້ຮັບອັນນັ້ນ ເຊັ່ນສົມມຸດ ປູກກົກໄມ້ກິນຫມາກ ກໍ່ໄດ້ກິນຫມາກ ແບບນີ້

ຕື່ມຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ສຸກທີ່ປະກອບໄປດ້ວຍ ສຸກທາງປັດໃຈ4(ເຄື່ອງນຸ່ງຮົ່ມ ,ຢາຮັກສາພະຍາດ, ບ່ອນຢູ່, ອາຫານການກິນ) ສຸກທາງຊັບ ສຸກທາງກາຍ ສຸກທາງໃຈ ອັນບໍ່ມີມືເສື່ອມແລະເປັນອຳມະຕະ ຕະລອດໄປ