 ຂຽນເມື່ອ ຫລາຍກວ່າ 13 ປີ ກ່ອນໜ້ານີ້
FM ທີ່ຮັກ
“ມີເງິນກໍເໝືອນມີທຸກຢ່າງ” ເປັນຄຳເວົ້າທີ່ຖ້າເບິ່ງຜິວເຜີນກໍຖືກຕ້ອງ ເພາະຖ້າມີເງິນແລ້ວຢາກໄດ້ຫຍັງກໍໄດ້, ຢາກເຮັດຫຍັງກໍໄດ້ເຮັດ ແຕ່ສ່ວນທີ່ບໍ່ຖືກກໍຄື ເງິນບາງເທື່ອກໍຊື້ຄວາມສຸກບໍ່ໄດ້, ຊື້ໃຈຄົນບໍ່ໄດ້ ແລະນັ້ນກໍບໍ່ແມ່ນບັນຫາ, ສິ່ງທີ່ເປັນບັນຫາຢູ່ທຸກມື້ນີ້ກໍຄືທຸກຄົນຈະຈົນຫຼືລວຍກໍລ້ວນ ແລ້ວແຕ່ຢາກໄດ້ເງິນມາເພື່ອລ້ຽງຊີບຂອງຕົນແລະປະກອບກິດຈະການ ຕ່າງໆ ແຕ່ສິ່ງທີ່ຢາກບອກກໍຄືໂອກາດຂອງຄົນຈົນກັບຄົນລວຍມັນມີບໍ່ ເທົ່າກັນ ມັນຈຶ່ງເຂົ້າຕຳລາທີ່ວ່າ “ຖ້າມີເງິນແລ້ວ ກໍເໝືອນມີທຸກຢ່າງ”.
ທ່າມກາງສຽງຫັນໃຈຂອງໝູ່ທີ່ນອນຢູ່ຂ້າງໆ ກ້ອນຫິນ ນອນເອົາແຂນເບື້ອງໜຶ່ງກ່າຍໜ້າຜາກ ອີກເບື້ອງໜຶ່ງຢື້ໄປໝູນຄື້ນວິທະຍຸ ເພື່ອຟັງເພງກ່ອມນອນ ເຊິ່ງມັນເປັນເລື່ອງປົກກະຕິຂອງກ້ອນຫິນຢູ່ແລ້ວທີ່ມັກຟັງເພງໃນ ຕອນເດິກໆແບບນີ້. ແຕ່ຂ້ອຍຢາກບອກຜູ້ອ່ານວ່າ ການຟັງເພງຂອງ ກ້ອນຫິນ ມື້ນີ້ມັນແຕກຕ່າງຈາກໄລຍະທີ່ຜ່ານມາ ເພາະຈາກທີ່ເຄີຍມ່ວນຊື່ນເພີດເພີນ ມາເປັນຄວາມຂົມຂື່ນທີ່ສຸດ ຈົນຂ້ອຍກັ້ນນ້ຳຕາບໍ່ຢູ່, ຂ້ອຍເດົາວ່າ ກ້ອນຫິນ ຕ້ອງມີບັນຫາໃດໜຶ່ງທີ່ຂ້ອຍອາດແກ້ໄຂຊ່ວຍລາວບໍ່ໄດ້ ແຕ່ມັນຈະແມ່ນບັນຫາໃດລະ! ກ້ອນຫິນກໍເປັນຄົນປົກກະຕິ, ອາລົມດີ, ຕະຫຼົກເຮຮາ ແລະກໍໄປເຮັດວຽກເປັນປະຈຳແຕ່ເຊົ້າຈົນຄ່ຳ ແຕ່ວັນຈັນເຖິງວັນເສົາ. ການປ່ຽນໄປຂອງກ້ອນຫິນເທື່ອນີ້ມັນເປັນເລື່ອງທີ່ຕ້ອງຕິດຕາມເອົາ ແທ້ໆ
“ກ້ອນຫິນ“ ແມ່ນຜູ້ຊາຍບ້ານນອກຜູ້ໜຶ່ງ ທີ່ດັ້ນດົ້ນເຂົ້າມາໃນວຽງຈັນດ້ວຍສາຍທາງການສຶກສາ. ລາວເປັນຄົນມັກຮັກແລະມີພອນສະຫວັນທາງດ້ານພາສາລາວ-ວັນນະຄະດີ ດ້ວຍເຫດນັ້ນພະແນກສຶກສາແຂວງຈຶ່ງຈັດສົ່ງເຂົາມາຮຽນຕໍ່ຢູ່ ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ ຈົນຈົບປະລິນຍາຕີ ແລະເຂົາກໍໄດ້ເຂົ້າເຮັດວຽກຢູ່ບໍລິສັດເອກະຊົນແຫ່ງໜຶ່ງ ເຊິ່ງກໍເປັນວຽກກ່ຽວກັບວິຊາທີ່ເຂົາຮຽນມາຫັ້ນລະ.
ຄວາມໃຝ່ຝັນຂອງເຂົາທີ່ມີມາແຕ່ນ້ອຍນັ້ນຄືຊື ດີເຈ ຫຼືໂຄສົກດຳເນີນລາຍການວິທະຍຸ, ເຂົາຕິດຕາມ ແລະເຄີຍເຂົ້າໄປສະໝັກເປັນໂຄສົກຫຼາຍເທື່ອແລ້ວແຕ່ເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ ເຮັດ ເນື່ອງຈາກສຽງເວົ້າຂອງເຂົາບໍ່ແມ່ນສຳນຽງວຽງຈັນ. ຈາກການຕິດຕາມແລະພະຍາຍາມເອົາໂຕເອງເຂົ້າສູ່ການເປັນໂຄສົກສະຖານີ ຂອງເຂົາເປັນເວລານັບສິບປີ ໃນທີ່ສຸດເຂົາກໍມີໂອກາດຊື້ລາຍການວິທະຍຸໄດ້ມື້ລະ 1 ຊົ່ວໂມງ.
- “ເຮີ່ຍຊຽງ ເຮົາມີຂ່າວດີຈະບອກໂຕ” ກ້ອນຫິນເວົ້າຕໍ່ຂ້ອຍພາຍຫຼັງທີ່ລາວກັບມາແຕ່ໄປເຮັດວຽກ.
- “ມີຂ່າວດີຫຍັງ ຮີບເລົ່າມາໄວໆ ຢາກຮູ້ແລ້ວ” ຂ້ອຍເລັ່ງລັດໃຫ້ກ້ອນຫິນເລົ່າໃຫ້ຟັງ.
- “ຂ່າວດີເລື່ອງນີ້ ມັນເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາໃຝ່ຝັນມາຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍ ແລະມາຮອດມື້ນີ້ມັນກໍໃກ້ຈະເປັນຄວາມຈິງແລ້ວ, ຄືວ່າເຮົາໄດ້ເວລາລາຍການຢູ່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ”
- “ຊ່ວງເວລາຈັກໂມງ?”
- “ 11-12 ໂມງກາງຄືນ”
- “ປາໂທ! ຄືເດິກແທ້ ກາຊິມີຄົນຟັງລາຍການຂອງໂຕຢູ່ຫວ໋າ”
- “ເອີ ມີຫຼືບໍ່ມີກາເຮັດ ເພາະມັນເປັນສິ່ງທີ່ໃຝ່ຝັນມາດົນແລ້ວ, ເຮົາຄິດວ່າຈະມີຄົນຟັງຫຼືບໍ່ນັ້ນ ມັນຂຶ້ນກັບຜູ້ດຳເນີນລາຍການຕ່າງຫາກ”.
- “ເຮົາວ່າໂຕຄວນຈະຊອກໝູ່ມາເຮັດນຳຈະໄດ້ຊ່ວຍກັນເຮັດ ມັນຈັ່ງຊິບໍ່ເມື່ອຍຫຼາຍ”
- “ແນ່ນອນຢູ່ແລ້ວ ເຮົາຊິເຮັດກັບໝູ່ຂອງເຮົາສອງຄົນ”
ນັບແຕ່ມື້ນັ້ນມາ ຂ້ອຍເຫັນກ້ອນຫິນກັບໝູ່ຂອງລາວວິ່ງເຕັ້ນຊອກຫາຜູ້ອຸປະຖຳລາຍການ ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ເບິ່ງເຂົາຄືຊິມີຄວາມສຸກກັບວຽກຂອງເຂົາທີ່ສຸດ, ກ້ອນຫິນຄືຊິສົມຫວັງກັບວຽກຂອງລາວທີ່ໃຝ່ຝັນມາແຕ່ຕອນຍັງ ນ້ອຍ.
- “ເຮົາຈະໄປລົມກັບຫົວໜ້າຂອງເຮົາ ໃຫ້ເພິ່ນຊ່ວຍອຸປະຖຳລາຍການຂອງເຮົາເບິ່ງເນາະ ຄິດວ່າເພິ່ນກໍຈະໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອເຮົາໄດ້ ເນື່ອງຈາກເຮົາກໍເປັນພະນັກງານຢູ່ບໍລິສັດນີ້ມາດົນແລ້ວ” ກ້ອນຫິນເວົ້າກັບໝູ່ຂອງລາວ.
- “ແມ່ນໆ ໂຕກາລົມຫົວໜ້າໂຕ ແລ້ວເຮົາກໍຈະໄປລົມກັບຫົວໜ້າຂອງເຮົາ, ຄັນເພິ່ນຊ່ວຍເຮົາແລ້ວ ເລື່ອງຄ່າເຊົ່າສະຖານີກໍບໍ່ມີບັນຫາ” ໝູ່ຂອງກ້ອນຫິນເວົ້າ.
ຕອນແລງຂອງມື້ໜຶ່ງ ກ້ອນຫິນເຂົ້າໄປລົມກັບຫົວໜ້າຂອງລາວ ດ້ວຍຄວາມຕື່ນເຕັ້ນ ແລະມີຄວາມຫວັງ. ເຊິ່ງກໍເດົາບໍ່ຜິດແທ້ໆ ກ້ອນຫິນ ອົມຍິ້ມອອກມາແຕ່ຫ້ອງຫົວໜ້າຂອງລາວ ພ້ອມທັງມາເລົ່າຄວາມດີໃຈຂອງເຂົາສູ່ເພື່ອນຮ່ວມງານໃນຫ້ອງການ ຢ່າງມີຄວາມສຸກ.
- “ອ້າຍເມກ! ນ້ອງມີແນວຊິມາລົມນຳອ້າຍ, ຄືວ່ານ້ອງຊອກໄດ້ວຽກຢ່າງໜຶ່ງເຊິ່ງເປັນວຽກທີ່ນ້ອງໃຝ່ຝັນມາ ຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍ ແລະນ້ອງຄິດວ່າມັນກໍເປັນວຽກທີ່ນ້ອງໝັ້ນໃຈວ່ານ້ອງເຮັດໄດ້” ກ້ອນຫິນລົມກັບຫົວໜ້າຂອງລາວ.
- “ວຽກຫຍັງລະ? “ ອ້າຍເມກຫົວໜ້າກ້ອນຫິນຖາມ
- “...ເອີ...ຄືວ່ານ້ອງໄດ້ລາຍການວິທະຍຸ, ແຕ່ນ້ອງຍັງບໍ່ມີຜູ້ອຸປະຖຳລາຍການ ນ້ອງກໍເລີຍເຂົ້າມາຫາອ້າຍເພື່ອຂໍໃຫ້ອ້າຍຊ່ວຍເປັນຜູ້ອຸປະຖຳ ໃຫ້ນ້ອງແດ່ ຂໍໃຫ້ອ້າຍຊ່ວຍໃຫ້ນ້ອງໄດ້ເກີດແດ່ເທາະ ນ້ອງມັກວຽກນີ້ແທ້ໆ”
- “ເອີ... ເລື່ອງເຮັດລາຍການວິທະຍຸນີ້ອ້າຍກໍຄິດຢາກເຮັດຢູ່, ຊິໃຫ້ອ້າຍຊ່ວຍເປັນຜູ້ອຸປະຖຳນັ້ນ ອ້າຍຊ່ວຍໄດ້ແຕ່ມັນກໍບໍ່ຫຼາຍ. ນ້ອງມາເຮັດກັບອ້າຍໄດ້ບໍ?”
- “ເຈົ້າ! ສຳລັບນ້ອງແລ້ວກໍເຮັດໄດ້ຫັ້ນແລ້ວ, ແຕ່ນ້ອງພັດເຮັດກັບໝູ່ອີກຜູ້ໜຶ່ງ”
- “ນ້ອງລອງລົມກັບໝູ່ເບິ່ງດູ, ອ້າຍຄິດວ່າຖ້າເຮົາເຮັດນຳກັນມັນຈະດີໄດ໋, ຄັນພວກນ້ອງເຮັດເອງຢ້ານວ່າມັນຊິພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທາງດ້ານການເງິນ”
- “ຖ້າເວົ້າເລື່ອງຄ່າຕອບແທນເດ ອ້າຍເມກຊິໃຫ້ພວກນ້ອງຈັ່ງໃດ?” ກ້ອນຫິນຖາມຄືນ.
ອ້າຍເມກ ຢຸດຢູ່ບຶດໜຶ່ງ ຖ້າເດົາບໍ່ຜິດລາວຄົງຄຳນວນເລື່ອງການລົງທຶນກັບລາຍໄດ້ວ່າມັນພໍຈະເຮັດໄດ້ສ່ຳໃດ....
- “ເລື່ອງລາຍໄດ້ນັ້ນ ອ້າຍຢາກເວົ້າຈັ່ງຊີ້, ໃນເມື່ອການລົງທຶນທັງໝົດແມ່ນອ້າຍເປັນຜູ້ລົງທຶນ, ຄວາມສ່ຽງທັງໝົດແມ່ນອ້າຍເປັນຜູ້ສ່ຽງ. ດັ່ງນັ້ນ, ເດືອນທຳອິດນີ້ອ້າຍຈະບໍ່ໃຫ້ພວກນ້ອງ. ເດືອນຕໍ່ມາອ້າຍຈະໃຫ້ຜູ້ລະສອງລ້ານ ແລະເດືອນຕໍ່ໄປຖ້າຫາກມີລາຍຮັບຫຼາຍກວ່າສິບລ້ານ ອ້າຍຈະໃຫ້ພວກນ້ອງສີ່ສິບເປີເຊັນ ຕົກລົງບໍ?”
- “ສຳລັບນ້ອງແລ້ວແມ່ນບໍ່ມີບັນຫາຫຍັງ ແຕ່ນ້ອງຂໍເວລາໄປລົມກັນກັບໝູ່ເບິ່ງກ່ອນວ່າລາວຈະຕົກລົງຫຼືບໍ່”.
ພາຍຫຼັງທີ່ກ້ອນຫິນໄດ້ລົມກັບຫົວໜ້າຂອງລາວ ບໍ່ຮອດສາມມື້ ຂ້ອຍໄດ້ຍິນໝູ່ຂອງກ້ອນຫິນບອກວ່າຈະຖອນໂຕອອກຈາກກ້ອນຫິນ ເນື່ອງຈາກລາວບໍ່ມັກເຮັດຮ່ວມກັບຫຼາຍຄົນໂພດ ພ້ອມທັງຕ້ອງປະຕິບັດຕາມການແນະນຳຂອງຄົນອື່ນຢູ່ຕະຫຼອດ ເຊິ່ງກໍໝາຍເຖິງຄວາມບໍ່ເປັນອິດສະຫຼະ.
- “ອ້າຍເມກ... ໝູ່ນ້ອງລາວບໍ່ເຮັດນຳນ້ອງແລ້ວ... ບາດນີ້ຄົງຍັງເຫຼືອນ້ອງພຽງຄົນດຽວ” ກ້ອນຫິນເວົ້າກັບຫົວໜ້າຂອງລາວ.
- “ເອີ... ມັນກະແຮ່ງດີລະບໍ ເຮົາເຮັດນຳກັນມັນກະງ່າຍດີ...” ທ່ານ ເມກ ຫົວໜ້າຂອງກ້ອນຫິນທັງເວົ້າທັງຍິ້ມຫົວ.
ກ້ອນຫິນໃນນາມເຈົ້າຂອງລາຍການວິທະຍຸ ມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດ ເພາະສິ່ງໃຝ່ຝັນຂອງລາວໃກ້ຈະປະກົດຜົນເປັນຈິງເຂົ້ານັບມື້. ກ້ອນຫິນຄືຊິວາດພາບເຖິງອະນາຄົດຂອງການເປັນດີເຈຂອງເຂົາຢ່າງມ່ວນ ຊື່ນ, ລາຍການວິທະຍຸຂອງເຂົາຄົງຈະເປັນບ່ອນແຈ້ງເກີດຂອງເຂົາ, ແລະຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງກ້ອນຫິນກໍຈະດີຂຶ້ນ, ກ້ອນຫິນຈະຕັ້ງໂຕໄດ້ກໍແມ່ນບາດນີ້ລະ..!...!..
ກ້ອນຫິນລໍຖ້າການຈັດການເລື່ອງນີ້ຈາກຫົວໜ້າຂອງເຂົາ ຖ້າແລ້ວຖ້າອີກ ເວລາກາຍມາເປັນເດືອນແລ້ວແຕ່ບໍ່ເຫັນວ່າກ້ອນຫິນຈະມີສ່ວນຮ່ວມ ຫຍັງເລີຍໃນລາຍການວິທະຍຸ. ຫົວໜ້າຂອງກ້ອນຫິນຈ້າງຄົນມາຈາກບ່ອນອື່ນມາເປັນໂຄສົກ, ຈ້າງຄົນບ່ອນອື່ນມາເປັນຜູ້ບໍລິຫານ.... ບາດນີ້ກ້ອນຫິນກໍໄດ້ແຕ່ຄອຍເກີ້ ແລະຜິດຫວັງໄປຢ່າງໜ້າສົງສານ. ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດກໍຄົງຈະເປັນເວລາທີ່ເຂົາເຈົ້າລົມເລື່ອງລາຍການ ວິທະຍຸຕໍ່ໜ້າຕໍ່ຕາຂອງກ້ອນຫິນ ໂດຍທີ່ກ້ອນຫິນບໍ່ໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມຫຍັງເລີຍ. ຄົງໝົດແລ້ວລະຄວາມຫວັງຂອງລາວ, ໝົດແລ້ວ! ມັນໝົດແທ້ໆ ແຕ່ລະຄືນພໍເຖິງເວລາກ້ອນຫິນກໍຈະໝູນຄື້ນວິທະຍຸໄປຫາລາຍການ ນັ້ນໆ ລາຍການທີ່ເຂົາຮັກ ລາຍການທີ່ເຂົາຊອກມາໄດ້, ບາດນີ້ຄົງກາຍເປັນລາຍການທີ່ເຂົາຟັງເທື່ອໃດກໍຕ້ອງຮ້ອງໄຫ້ທຸກ ເທື່ອ.
|
ກະທູ້ມາໃໝ່
ຫມວດ
::
