ຈາກວັນທີ່ນັ່ງຢູ່ເທິງລົດເມໂດຍສານພ້ອມກັບຄວາມຝັນໃນກຳມື ດ້ວຍຄວາມປາຖະໜາອັນແຮງກ້າ ແລະ ຄຳສັນຍາທີ່ໃຫ້ກັບຕົວເອງທີ່ໜັກແໜ້ນໃນໃຈວ່າ ຈະສູ້ເພື່ອຝັນຢ່າງມີຄວາມຫວັງ ຈົນເດີນຕາມທາງຝັນມາໄດ້ຂ້ອນຄົນແລ້ວ! ອຸປະສັກນ້ອຍ - ໃຫຍ່ທີ່ຕັນທາງກໍຜ່ານຜ່າມາໄດ້ຈົນບໍ່ຈັກວ່າເທົ່າໃດຄັ້ງ? ແຕ່ກໍຍັງໄຮ້ວີ່ແວວຂອງປາຍຝັນ ຫຼືວ່າມັນບໍ່ມີຢູ່ຈິງ? ເປັນຄຳຖາມທີ່ຂ້ອຍຕອບໄດ້ທຸກຄັ້ງທີ່ຮູ້ສຶກທໍ້ຖອຍໃຈ ແລະ ມັນກໍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີຄວາມຫວັງຂຶ້ນມາທຸກຄັ້ງໃນທັນທີ ເພາະຂ້ອຍຮູ້ດີວ່າປາຍຝັນມີຢູ່ຈິງ ແລະ ຂ້ອຍກໍຈະຕາມຫາມັນດ້ວຍພະລັງແຫ່ງຄວາມຫວັງຕໍ່ໆໄປ...

ຫາກຊີວິດນີ້ມີສິດໄດ້ເລືອກສິ່ງທີ່ດີກວ່າ ເຮົາກໍຄວນເລືອກມັນ. ການຕັດສິນໃຈທຸກຢ່າງມີຜົນຕໍ່ຊີວິດເຮົາ ອີກຢ່າງຂ້ອຍເອງບໍ່ຄ່ອຍຈະມີສິດໄດ້ເລືອກສິ່ງທີ່ມີຜົນຕໍ່ຊີວິດເທົ່າໃດດອກ! ຊີວິດໜຶ່ງມັນສັ້ນເກີນທີ່ເຮົາຈະດີ້ນຮົນພໍໃຫ້ຊີວິດໄດ້ມີຄວາມສຸກ ຫຼື ດີຂຶ້ນກວ່າເດີມ. ຫາກໄດ້ເລືອກຂ້ອຍຈະຮັບເອົາມັນໄວ້ດ້ວຍຄວາມຈຽມຕົວ ພ້ອມໆກັບການເກັບຮັກສາມັນໄວ້ດ້ວຍຄວາມທະນຸຖະໜອມດ້ວຍໃຈຈິງ.

ຫາກຈຳເປັນຕ້ອງເດີນຈາກໄປ ໃຫ້ເດີນໄປຂ້າງໜ້າໃຫ້ໄກເທົ່າທີ່ຈະໄກໄດ້ ເພື່ອວ່າ ຫາກວັນໜຶ່ງໃຈຄິດທີ່ຈະກັບໄປຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ເຮົາມາໄກເກີນກວ່າຈະເດີນກັບຫຼັງແລ້ວ! ຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງຍ່ອມຕັດໃຈໄດ້ຍາກ ແຕ່ເພື່ອຄົນທີ່ເຮົາຮັກນັ້ນໄປໄດ້ດີມັນກໍກຸ້ມຄ່າທີ່ຍອມເຊັດນ້ຳຕາແລ້ວໜີຈາກໄປ. ບໍ່ແມ່ນຄວາມເຫັນແກ່ຕົວ ບໍ່ແມ່ນການໄຮ້ເຫດຜົນ ແຕ່ມັນຄືຄວາມຫວັງດີທີ່ເຮັດເພື່ອເຈົ້າເປັນຄັ້ງສຸດທ້າຍໃນຊີວິດນີ້. ຈຳໜ້າເຈົ້າໄວ້ຊ້ຳແລ້ວ ຊ້ຳອີກໄວ້ໃນໃຈເພື່ອວ່າຊີວິດນີ້ບໍ່ໄດ້ພົບໜ້າເຈົ້າແຕ່ກໍມີຮູບພາບທີ່ຊັດເຈນຂອງເຈົ້າຢູ່ໃນໃຈໃຫ້ໄດ້ຄິດເຖິງຕະຫຼອດໄປ...!

1 ປີຜ່ານໄປ! ຫຼຽວໄປທາງຫຼັງເພື່ອໃຫ້ຮູ້ວ່າເຮົາເດີນທາງມາໄກປານໃດ? ມອງໄປທາງໜ້າເພື່ອໃຫ້ຮູ້າວ່າເປົ້າໝາຍທີ່ຊັດເຈນຢູ່ຈຸດໃດ? ເບິ່ງໄປທາງຂ້າງເພື່ອໃຫ້ເຫັນວ່າມີໃຜທີ່ຍັງຊຸກດັນສົ່ງເສີມເຮົາ ແລະ ໃຫ້ຮູ້ວ່າເຮົາສູ້ ແລະ ຢູ່ເພື່ອໃຜ? ເບິ່ງທີ່ໃຈໃຫ້ມີພະລັງກ້າວຕໍ່ໄປ...!