ເປັນຄັ້ງທຳອິກທີ່ຂ້ອຍມີຄວາມຄິດຢາກຈະຂຽນສິ່ງໃດສິ່ງໜື່ງຂື້ນມາໃຫ້ເພື່ອນໆໃນພັນລາວໄດ້ອ່ານ
ເຖີ່ງວ່າ: ເລື່ອງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຂຽນຂື້ນມານັ້ນມັນບໍ່ມວ່ນບໍ່ດີເທົ່າທີຄວນ ກະຂໍໂທດຂໍອະໄພນຳເພື່ອນໝົດ
ຜິດພາດປະການໃດກະຊ່ວຍກັນໃຫ້ຄວາມຄິດຄວາມເຫັນນຳກັນແດ່ເດີ່,ຜູ້ບ່າວ ຜູ້ສາວ ເພື່ອນໆໃນພັນ
ລາວໝົດທຸກໆ ກ່ອນອື່ນໝົດ ຂໍຂອບໃຈລ່ວງໜ້າເດີ່ສຳຫຼັບ ຄວາມຄິດຄວາມເຫັນຂອງເພື່ອນໆ.
ເອົາລະບໍ່ເວົ້າຫຼາຍຢາຍຫ່າງເນາະເວົ້າໄປຫຼາຍນັ້ນ ມັນຊິເຮັດໃຫ້ເພື່ອນໆ ເພີ່ນລຳຄານເຮົາ ເອົາ
ເປັນວ່າເຂົ້າເລື່ອງເລີຍເນາະ ...
ຢູ່ທ່າມກາງສາຍລົມ ທີ່ກຳລັງໂບຍໂບກ ເຢັນຈ້ອຍໆໃນລະດູໜາວ,ປະສານແສງຈັນທີ່ເຕັມດວງ
ທີ່ກຳລັງກຽມພ້ອມສອດສ່ອງລົງມາ ສູ່ໜ້າໂລກໃບນີ້ຂອງພວກເຮົາຢູ່ຕະຫຼອດເວລານາທີ ຄ້າຍກັບວ່າ
ມັນມີໜ້າທີ່ເຝົ້າຍາມເຮົານີ້ລະ ເບີ່ງຄືວ່າມັນບໍ່ມີຄວາມໂສກເສົ້າເຫງົາຫຍັງເລີຍ ມີແຕ່ຮອຍຍີ້ມແຈ່ມໃສ
ໃນໃບໜ້າຂອງມັນຕະຫຼອດເວລາ. ເມື່ອເຮົາຫຼຽວເບີ່ງມັນນັ້ນຄື ມາສວຍສົດງົດງາມເຫຼືອພັນລະນານັບ
ກັບທັງໝູ່ດວງດາວ ດັ່ງແກ້ວມະນີ ມີທັງເພັດນິນຈິນດາໂອບອ້ອມຂອບຟ້າ,ປະດັບໃຫ້ໂລກໃບນີ້ໄດ້
ສວຍງາມ (ຍິ່ງກວ່າດວງບຸບຜາ ປະດັບປ່າໄມ້ໄວ້ໃຫ້ປະຊາໄດ້ຊື່ນບານ) ...ໃນມື້ນີ້ນັ້ນເບີ່ງຄືວ່າ
ງຽບສະຫງົບເອົາແທ້ເອົາວ່າ ແຕ່ລະມື້ຍັງພໍມີຄົນຂີ່ລົດຖີບ,ລົດຈັກ, ລົດໃຫຍ່ ກາຍທາງຜ່ານມາ
ບາງຜ່ອງກໍ່ຍ່າງໂອ້ລົມກັນຢ່າງມວ່ນຊື່ນລື້ນເລີງເປັນປະຈຳ ແຕ່ໃນມື້ນີ້ນັ້ນມັນຊ່າງມາງຽບແທ້ໆລະ
ພໍລະດູໜາວເລີ່ມກ້າວເຂົ້າມາກໍ່ເຮັດໃຫ້ສະຖານທີ່ ຖະໜົນຫົນທາງໃນຍາມຄ່ຳຄືນນັ້ນມັນງຽບເຫງົາ
ຕັ້ງແຕ່ ເວລາ 9:00 ໂມງແມ່ນບໍ່ມີຜູ້ຄົນສັນຈອນໄປມາໃສແລ້ວລະ ມີແຕ່ພຽງງຽບກັບສາຍລົມ
ຂອງຄວາມໜາວພັດໄປມາເທົ່ານັ້ນເອງ ເປັນເພາະອາກາດໜາວ ຜູ້ຄົນແຕ່ລະບ້ານເຮືອນຕ້ອງພາ
ກັນນອນແຕ່ຫົວຄ່ຳກັນແດ່ ຍັງມີກໍ່ພຽງແຕ່ບາງເຮືອນ ດັງໄຟຜິງ ພາກັນນັ່ງໂອ້ລົມກັນຕາມພາສາ
ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ເທົ່ານັ້ນລະ ເວລາຜ່ານໄປປະມານ 12ຖໂມງແລ້ວນັ້ນ ປະກົດວ່າບໍ່ມີແສງໄຟແລະສັງ
ເກດເຫັນວ່າມິດສຽງລົມກັນສະແດງວ່າຜູ້ເຖົ້າຊຸມນັ້ນ ພາກັນໄປນອນໝົດແລ້ວລະມີແຕ່ຖ່ານໄຟທີ່
ຍັງບໍ່ທັນມອດ ກັບສຽງໝາທີ່ຢູ່ຂ້າງໆກອງໄຟນັ້ນມັນເຫົ່າຫອນເທົ່ານັ້ນເອງ ເບີ່ງຄືວ່າພວກມັນເຮັດ
ບາງສິ່ງບາງຢ່າງແກ້ຄວາມໜາວເຢັນ ແຕ່ບາງໂຕມັນກະນອນຂົດເອົາແທ້ເອົາວ່າຢູ່ຂ້າງກອງໄຟ
ທີເຈົ້າຂອງມັນດັງປະໄວ້ ເຫຼືອແຕ່ພຽງຖ່ານແດງໆແຕກສຽງດັງຕອ໊ບແຕ໊ບ ເວລາລົມໂຊຍພັດມາ
ເຮັດໃຫ້ພວກໝາທັງຫຼາຍ ນອນຫຼັບກັນຢ່າງແຈບອົກແຈບໃຈ ບໍ່ມີສິ່ງໃດມາລົບກວນໃຫ້ມັນ ມີ
ແຕ່ພຽງແສງຈັນຢູ່ເທີງທ້ອງຟ້າ ສ່ອງລົງມາ. ມີຕົ້ນໄມ້ໃຫຍ່ຂ້າງເຮືອນປະກົດໃຫ້ມີເງົາບົດບັງຫຼັງ
ຄາເຮືອນຈາກລັດສະໝີຮຸ້ງແຈ້ງຂອງແສງຈັນ ເຊີ່ງໃນຄືນອັນສະຫງົບງຽບທີ່ຈົມຢູ່ໃນຄວາມໜາວ
ເຢັນແຫ່ງນີ້ ບໍ່ເຄີຍມີຜູ້ໃດຮູ້ເລີບວ່າມັນໄດ້ບົ່ມຊ້ອນບາງສິ່ງບາງຢ່າງໄວ້ໃຫ້ພວກເຮົາຄົ້ນຫາປິດສະໜາ
ຄວາມລືກລັບໃນຄ່ຳຄືນທີ່ມີແສງຈັນສອດສ່ອງໃນລະດູໜາວ ເຮົາລອງມາສັງເກດເບີ່ງຄັກໆແລ້ວນັ້ນ
ສິ່ງທີ່ມັນບົມຊ້ອນຄວາມລືກລັບດັ່ງກ່າວແມ່ນມັນບົ່ມຊ້ອນຄວາມງົດງາມໃນຍາມລາຕີຂອງແສງຈັນໃນ
ລະດູໜາວເວລາຂ້ອຍເບີ່ງເງົາຂອງຕົ້ນໄມ້ ບົດບັງຫຼັງຄາເຮືອນນັ້ນ ເບີ່ງຄືວ່າມີສາວຄົນໜື່ງທີ່ຜ່ອງໃສ
ອ່ອນຫວ່ານທີ່ໄດ້ຈາກເຮົາໄປນານແສນນານແລ້ວກັບຄືນມາຄຽງຂ້າງເຮົາອີກຄັ້ງໜື່ງ ຖ້າເວົ້າໄປແລ້ວ
ໃນເວລາທີ່ຜູ້ຄົນທັງຫຼາຍຫຼັບໄຫຼໃນຄ່ຳຄືນແຫ່ງຄວາມໜາວເຢັນຢ່າງມີຄວາມສຸກ.ແຕ່ໃນມື້ນີ້ນັ້ນ
ຂ້ອຍພັດບໍ່ໄດ້ຢາກນອນພໍໜ້ອຍເລີຍ,ຂ້ອຍໄດ້ໄຂປະຕູອອກມາໄຊ້ສາຍຕາ ເບີ່ງໄປທີ່ດວງຈັນ ໃນໃຈ
ຂອງຂ້ອຍໄດ້ຄິດໄປຮ້ອດແປດພັນປະການ ມັນລ່ອງລອຍໄປຮອດໃສແລ້ວຂ້ອຍຍັງບໍ່ຮູ້ເລີຍ.
ຂ້ອຍຖາມຕົວເອງວ່າ : ເປັນຫຍັງຊີວິດເຮົາຄືມີ ແຕ່ສິ່ງທີ່ບໍ່ສົມຫວັງບໍ່ສົມບູນແບບ ມີແຕສ່ວນທີ່ຕ້ອງ
ຕາມຫາ ນັ້ນກໍ່ຄືສ່ວນທີ່ມັນຂາດຫາຍໄປປຽບກັບລະດູການທີ່ຜ່ານມາໄດ້ອຳລາ ຈາກໄປ.
ໃນທີ່ສຸດລະດູໜາວ
ກໍ່ໄດ້ເລື່ອນເຂົ້າມາແທນ ທັນທີທັນໃດນັ້ນ ການເວລາກໍ່ຫ່າງຫາຍໄປອີກ , ໃນບົດຮຽນຊີວິດຂ້ອຍ
ມີຫຼາຍໆຢ່າງທີ່ເປັນບົດເຝີກຫັດໃຫ້ຂ້ອຍຄິດຕະຫຼອດມາ ແຕ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ສາມາດແກ້ໃຫ້ມັນຕົກໄດ້
ເລີຍ. ຂ້ອຍເອງມີເພື່ອນໆຫຼາຍຄົນ ເຄີຍປືກສາຫາລືປັນຫາຊີວິດນຳພວກເຂົາ ແຕ່ໃຜໆກໍ່ວ່າປັນ ຫາ
ທຸກໆສິ່ງລວ້ນແລ້ວແຕ່ເປັນໄປຕາມການເວລາ ສິ່ງໃດທີ່ມີຜົນດີກໍ່ຕ້ອງມີ ສິ່ງນັ້ນກໍ່ຕ້ອງມີຜົນເສຍ
ຂ້ອຍພະຍາຍາມ ທົບທວນຄຳເວົ້າຂອງແຕ່ລະຄົນໃຈຄວາມຈຳ ແຕ່ລະຄົນທີ່ໄດປືກສາຫາລືມາ
ລວບລວມຄວາມຄິດເບີ່ງວ່າຜູ້ໃດຈະມີ ປັນຫາໃນຊີວິດຄ້າຍໆກັບຂ້ອຍໃນການເວລາອັນບໍ່ແນ່
ນອນອັນນີ້..ຂ້ອຍໄດ້ເລົ່າເລື່ອງທັງໝົດໃຫ້ເພື່ອນຄົນໜື່ງຟັງ,ລາວເປັນເພື່ອນສະໜິດຂອງຂ້ອຍ
ຂ້ອຍກັບລາວເປັນເພື່ອນກັນມາແຕ່ປະຖົມ ພຸ້ນລະພວກເຮົາຮຽນມາດ້ວຍກັນຈົນຈົບ ມໍປາຍ
ເລີຍໄດ້ຫ່າງຫາຍຈາກກັນໄປ ທຳມາຫາກິນຂອງໃຜລາວ ໃນວັນນັ້ນຂ້ອຍກະໄດ້ຖາມລາວ
ຫຼາຍໆ ຫຼັງຈາກນັ້ນ ບັງເອີນລາວຖາມຂ້ອຍຄືນວ່າ ເປັນຫຍັງເຈົ້າຄືມາມັກແຕ່ລະດູໜາວ
ແທ້ລະ ຂ້ອຍເລີຍບອກລາວວ່າ ເພາະວ່າລະດູໜາວນັ້ນແມ່ນລະດູໜື່ງ ທີເຮັດໃຫ້ຊີວິດ
ຂ້ອງນັ້ນເຕັມໄປດ້ວຍແຕ່ຄວາມສຸກ ແຕ່ເລື່ອງທີ່ວ່ານັ້ນມັນໄດ້ຫາຍໄປນານແລ້ວລະ ໃນເລື່ອງທີວ່າ
ມານັ້ນລາວຍັງຖາມຕື່ມອືກວ່າ ເຈົ້າລອງເລົ່າໃຫ້ຂ້ອຍຟັງແດ່ດຸນະ ເລົ່າໃຫ້ຂ້ອຍຟັງແດ່ນາ
ມັນເປັນຈັ່ງໃດລະ ຂ້ອຍຕອບວ່າໄດ້ບໍເປັນຫຍັງ : ເພາະສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນມັນຍັງຕິດຕາຝັງໃຈຂ້ອຍ
ຕະຫຼອດມາຢູ່ທຸກໆເວລາມັນຍັງນຳມາຫຼອກ ຫຼອນຂ້ອຍຢູ່ບໍ່ເຊົາ ພໍເລີ່ມເວົ້າເຖີງເລື່ອງລາວ
ຕ່າງໆນັ້ນ ກໍ່ຍີ່ງເພີ່ມຄວາມເຫງົາໃຫ້ກັບຊີວິດຂື້ນຕື່ມ ເລື່ອງເລົ່ານັ້ນທີມັນຢູ່ໃນຄວາມຈຳຂ້ອຍ
ເລີ່ມແຈ່ມແຈັ້ງຂື້ນມາ ກໍ່ຄືກັບວ່າເຮັດໃຫ້ຊີວິດທີ່ໄຮ້ຄ່າກັບມາມີຄ່າທີ່ຕື່ມເຕັມ ໄປດ້ວຍຄວາມ
ຮັກແລະຄວາມຫວັງຄືຄັ້ງກ່ອນໆນັ້ນ ໄດ້ຄືນມາອີກຄັ້ງ ຂ້ອຍຈາກຄົນທີ່ ງຽບຂືມ ແລະໄດ້ເລີ່ມ
ມີຮອຍຍີ້ມຂື້ນມາ ປຽບດັ່ງວ່າໄດ້ມີໂອກາດພື້ນຄືນມາອີກຄັ້ງ ລາວເວົ້າກັບຂ້ອບຍວ່າ ຊີວິດເຈົ້າ
ນັ້ນຄົງຈະໄດ້ຜ່ານຜ່າອຸປະສັກ ຫຼາຍໆສິ່ງຫຼາຍໆຢ່າງມາຫຼາຍແລ້ວເນາະແມ່ນບໍ່ລະ ເພາະວ່າເລື່ອງທີ່
ພວກເຮົາຍົກມາລົມກັນນັ້ນລວ້ນແລ້ວແຕ່ເລື່ອງທີດີໆແຖມຄວາມເສົ້າໆ ລາວເວົ້າວ່າ ຂ້ອຍຮູ້ດີຂ້ອຍເຫັນ
ໃຈເຈົ້າ ຖ້າຂ້ອຍຕົກໃນສະພາບດຽວກັນກັບເຈົ້ານັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຈະທຳໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າວ່າເຊັ່ນດຽວກັນ
ໃນຊ່ວງຄວາມຮູ້ສືກຂ້ອຍເລີ່ມມີຄວາມຮູ້ສືກຕື່ນຕັນ ເລີ່ມມີພະລັງຂື້ນມາ ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າເປັນຄົນມັກຍ້ອງ
ແດ່ຈັກໜ້ອຍ ແຕ່ມັນເປັນສວ່ນເລີກໆຂອງຫົວໃຈເທົ່ານັ້ນ ບໍ່ໄດ່ປ່ອຍມັນອອກມາ ມີແຕ່ຫຼອກຕົວເອງ
ອົມຍີ້ມໄປວັນ . ເຖີງຈະຫຼອກຕົວເອງໄປວັນໆກໍ່ຕາມແຕ່ ກໍ່ຍັງດີກວ່າຄວາມອຸກອັ່ງຄັ່ງແຄ້ນນັ້ນ
ເກັບໄວ້ໃນສາງແຫ່ງຄວາມມືດມິດ ທາງຊວງໃນ ກໍ່ແລ້ວກັນ ນັບຕັ້ງແຕ່ຮູ້ຈັກກັບເພື່ອນຄົນນີ້
ກໍ່ເປັນເວລາດົນນານພໍສົມຄວນ ແຕ່ບໍ່ເຄີຍໄດ້ເລົ່າເລື່ອງລາວເຫຼົ່ານັ້ນປັນກັນຟັງຈັກເທື່ອ ຈົນໃນ
ມື້ນີ້ຂ້ອຍໄດ້ປ່ອຍມັນອອກມາ ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກກັບຮອຍຍີ້ມອັນເປັນມິດແທ້ຂອງພວກເຮົາ
ຖືກເລກຖືກຫວຍລວຍເງີນກະຍັງບໍ່ມີຄວາມສຸກເທົ່ານັ້ນ ເພາະມັນເປັນວັນທີ່ຂ້ອຍມີເພື່ອນທີ່ຮູ້ໃຈ
ສາມາດລົມກັນໄດ້ທຸກໆເລື່ອງ ເລົ່າຄວາມສຸກ ທຸກໂສກເລື່ອງລາວຕ່າງໆ ນາໆ ປະການຍິ່ງເຮັດ
ໃຫ້ມິດຕະພາບຂອງເພື່ອນ ຂອງພວກເຮົາຜູກພັນຍືນຍົງຄົງຕົວ ດັ່ງສາຍນ້ຳຂອງທີ່ຍີ່ງໃຫຍ່ໄຫຼຜ່ານ
ປະເທດລາວ ທັງໃສໆເຢັນໆໄຫຼຜ່າປຽບດັ່ງວິມານ ແຫ່ງສະຫວັນ ແຕ່ງໄວ້ໃນໂລກແຫ່ງດິນອຸດົມ
ລສົມຄຳວ່າ ປະເທດລາວເຮົາເລີຍລະ ເອົາເທົ່ານີ້ ລະເນາະດຽວຄົນຜູ່ອ່ານລຳຄານທີຈິງນັ້ນມັນຍັງບໍ່
ທັນຈົບ ການເວລາແຫ່ງຄວາມສຸກນັ້ນ ມັນຊ່າງເປັນເວລາທີແສນສັ້ນເສຍເຫຼືອເກີນ ບັງເອີນວ່າ
ເວລາໄດ້ຫຍັບ ມາມໍ່ໆຈໍ້ໆເຂົ້າມາໄກ້ຈະແຈ້ງແລ້ວລະ ເພາະໄດ້ຍິນສຽງສັນຍານຈາກໄກ່ວ່າ
ໂອ໊ກໂອ້ຍ ໂອ໊ກ ສຍງແຊວໆເບີ່ງຄືວ່າມັນກຳລັງຈະບອກຂ້ອຍວ່າ ໄປນອນສາເວລາມັນ
ຈະໝົດແລ້ວລະຮີບໄປຮີບໄປດຽວຈັກໜ້ອຍໃກ້ຈະແຈ້ງແລ້ວລະ ເອົາເປັນວ່າໃຫ້ເຈົ້ານອນສາ
ຂຽນເມື່ອ: ທ.ວ.. 23, 2009
| ມີ
ໜວດໝູ່:
