‘’ແມ່ເອີ່ຍມື້ນີ້ຈະຜູກແຂນໃຜ?’’

ສຳນຽງນີ້ດັງຈ້ອຍໆຂຶ້ນຈາກປາກນ້ອຍໆຂອງນາງ ນ້ອຍ ອາຍຸເກຶອບ 5 ຄອບ

ກຳລັງໜ້າຮັກໜ້າຊັງ ໃນທ່າມກາງຜູ້ຄົນທັງຫຼາຍກຳລັງນັ່ງສົນທະນາ

ຢູ່ໃນເຮື່ອນຂອງນາງນ້ອຍ ນັ້ນເອງ ເພື່ອເວົ້າຄວາມຢ່າຮ້າງລະຫວ່າງພໍ່ກັບແມ່

ຂອງນາງນ້ອຍ,ນາງທັງເວົ້າທັງແລ່ນກອດຫອມແກ້ມພໍ່

ແລະ ແມ່ຕາມພາສາຂອງເດັກໄຮ້ດຽງສາ ເຊີ່ງຕາມປົກກະຕິ

ທີ່ນາງເຄີຍພົບເຫັນຟູງຄົນອັ່ງອໍແບບນີ້ມີແຕ່ງານຜູກແຂນອັນໃດອັນໜຶ່ງ

ເປັນທີ່ຊື່ນໃຈຂອງນາງ.

ແຕ່ອານິຈາ.....ງານນີ້ບໍ່ເປັນດັ່ງນາງຄິດໄ້ວ,ນາງອາດບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງຈະເກີດຂຶ້ນ

ກັບພໍ່,ແມ່ ແລະ ຕົນເອງ ນາງຈິ່ງຕຶ່ນເຕັ້ນເປັນພິເສດ.

ເມື່ອມີສຽງ ‘’ແມ່ເອີ່ຍມື້ນີ້ເພີ່ນຈະຜູກແຂນໃຜ?’’

ດັງຂຶ້ນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສຽງຂອງທຸກຄົນທີ່ມາຮ່ວມເວົ້າຄວາມເຊີ່ງມີທັງເຖົ້າແກ່,

ການຈັດຕັ້ງ ແລະ ຍາດພີ່ນ້ອງສອງກ້ຳສອງຝ່າຍທີ່ພວມສົນທະນາຢູ່ນັ້ນ

 ຕ້ອງມິດງຽບໄປຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງເພາະໃຜໆກໍ່ຄິດນຳຄຳຖາມ

ຂອງເດັກຕາດຳໆໄຮ້ດຽງສາຄົນນີ້,ບາງຄົນໃຈອ່ອນແດ່

ກໍ່ຕ້ອງມີການຊີດຂີ້ມູກ, ນ້ຳຕາເພາະຄວາມເມດຕາສົງສານ

ແຕ່ການເວົ້າຄວາມກໍ່ບໍ່ໄດ້ໂຈະຍັງດຳເນີນຕໍ່ໄປ

ເລື່ອງລາວທີ່ຄູ່ຜົວເມຍນີ້ຕ້ອງໄດ້ເວົ້າຄວາມກັນມີດັ່ງນີ້:

ເຂົາແຕ່ງານກັນໄດ້ 6 ປີແລ້ວຜົວເປັນພະນັກງານ,ສ່ວນເມຍເປັນປະຊາຊົນ

ຂາຍເຄື່ອງຢູ່ຕະຫຼາດ,ທັງສອງກໍ່ງາມສົມຄູ່ກັນຢູ່,ຖານະດີທຳມະດາ,

ມີລົດກະບະ 1ຄັນ, ມີເຮືອນຂະຫຍາດ 7x8ແມດັ 1ຫຼັງ,ໝູ່ຄູ່ນິຍົມຊົມຊອບ,

ສັງຄມົນັບໜ້າຖືຕາ. ແຕ່ຕໍ່ມາຜົວຖຶກໄປຮຽນຕໍ່ປີ 2007

ປະລິນຍາຕີ 5 ປີ ໃນປີທຳອິດທັງຄູ່ຍັງມີຄວາມສຳພັນກັນດີ

ຜູ້ເປັນເມຍຍັງສົ່ງເງິນໃຫ້ຜົວຮຽນຕາມປົກະຕິ ແຕ່ພໍຮອດປີທີ່ສອງ

ການພົວພັນຂອງຜົວເລີ່ມຫ່າງອອກ,ບໍ່ຢາກກັບບ້ານມາຢື໊ຢາມ

ຖາມຂ່າວເມຍເລີຍ ແມ່ກະທັ້ງເມຍກັບລູກໄປຍາມຜົວກໍ່ຍັງບໍ່ຢາກຕ້ອນຮັບ,

ຍັງເຊື້ອງຕົວຕາມຮູບແບບຂອງຄົນນອກໃຈເມຍ,ໃນເມື່ອເມຍຮູ້

ວ່າຜົວມີຜູ້ສາວຄອຍເອົາໃຈແລ້ວ,ຜູ້ເປັນເມຍກໍ່ຂາດສະຕິເນື່ອງຈາກມີຄົນອື່ນ

ເຢາະເຢີ້ຍ,ແຊກແຊງຊັກຊວນຫຼາຍຢ່າງໃນທີ່ສຸດຜູ້ເປັນເມຍຈິງຕັດສິນໃຈ

ລອຍນວນໄປຕາມກະແສຂອງຄົນເຢີ້ຍ,ຕິດໝູ່ຕິດຄູ່ຫຼີ້ນກິນເພື່ອລະບາຍ

ຄວາມກຸ້ມຂອງຕົນກາຍເປັນຄົນທີ່ນອກໃຈຜົວຄຶນອີກຊ້ຳ,

ລົດກະບະທີ່ມີກໍ່ຕົກລົງຂາຍມາປັນກັນໃຊ້ຈ່າຍຈົນໝົດ

ແລະ ກໍ່ເປັນສາຍເຫດໃຫ້ທັງຄູ່ຕ້ອງໄດ້ເວົ້າຄວາມຢ່າຮ້າງກັນ

ເຖິງວ່າທຸກຝ່າຍຮູ້ວ່າການຢ່າຮ້າງມັນໄດ້ສ້າງຄວາມເຈັບປວດໃຫ້ແກ່ເຂົາ,

ສິນສົມສ້າງເຫຼືຶອພຽງເຮືອນຫຼັງດຽວກໍ່ຕ້ອງແບ່ງປັນເປັນ 3 ສ່ວນ

ຄື: ຜົວ 1 ສ່ວນ,ເມຍ 1 ສ່ວນ ແລະ ລູກ 1ສ່ວນ,

ຖານະຄວາມເຊື້ອຖືຕົກຈາກເຄີຍມີບວກຫ້າ(+5 )ກາຍມາເຫຼືສູນ(0)

ແຕ່ຕ່າງຝ່າຍກໍ່ບໍ່ສາມມາດກັບຄຶນຫາກັນໄດ້ອີກແລ້ວ

ເພາະຄວາມຜິດຂອງແຕ່ລະຄົນມັນກາຍຂີດທີ່ຈະຕ້ອງອະໄພໃຫ້ກັນແລ້ວ

ການຢ່າຮ້າງຂອງເຂົາເຖິງວ່າເປັນເລື່ອງສ່ວນຕົວຂອງເຂົາກໍ່ຕາມ

ແຕ່ກໍ່ມັນກໍ່ໄດ້ສ້າງຄວາມສະເທືອນໃຈໃຫ້ກັບຍາດພີ່ນ້ອງ

 ແລະ ຜູ້ຄົນທີ່ຊາບຂ່າວອັນລະອຽດຂອງເຂົາ

ທີ່ຄິດສົງສານເດັກນ້ອຍທີ່ໄຮ້ດຽງສາເຊີ່ງມາຮອດປະຈຸບັນນີ້ ນາງນ້ອຍຄົນນັ້ນ

ຍັງບໍ່ທັນຮູ້ເທື່ອວ່າ ພໍ່ຂອງເຂົາຈະບໍ່ມີໂອກາດກັບມາອູ້ມກອດ,ຈູບຫອມ

ແລະ ໃຫ້ຄວາມອົບອຸ່ນຄືແຕ່ກ່ອນອີກແລ້ວ

ແລະ ກໍ່ເປັນອຸທາຫອນສອນໃຈໃຫ້ກັບທຸກຄົນທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກກັນ

ບໍ່ວ່າຈະເປັນກໍລະນີແບບໃດກໍ່ຕາມ ຄວນໄດ້ຖືເປັນສຳຄັນ

ໃນຄວາມພະຍາຍາມໃກ້ຊິດກັນເທົ່າທີ່ຈະເຮັດໄດ້,

ຕາມຄວາມຄິດຂອງຂ້ອຍເຄີຍຖາມຜູ້ສຳຄັນຫຼາຽຄົນເພີ່ນຕອບວ່າ

ຖ້າຜົວເມຍຫ່າງກັນຢ່າໃຫ້ກາຍ1 ເດືອນຫາກມີເງື່ອນໄຂຄວນຍາດເວລາມາກິນເຂົ້າຮ່ວມຄອບຄົວ

ຫຼືໂທຖາມສະພາຍທຸກສຸກຂອງກັນແລະກັນສະແດງຄວາມຫ່ວງໄຍຕໍ່ກັນ

ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນລ້ວນແຕ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງ

ກັບສະພາບຫຍຸ້ງຍາກຂອງຄອບຄົວແບບນີ້