" ອັນນີ້ຂອງຂວັນເຈົ້າ      ຂຶ້ນແກ້ຢູ່ເວທີ "
" ຂ້ອຍບໍ່ຍິນດີນຳ      ເພາະເຈົ້າເປັນຄົນແກ້ "
ບົວສະບາ ແລດູໜ້າ        ສົບຕານາງທັງຍິ້ມຕໍ່
" ເຈົ້າບໍ່ເອົາແທ້ບໍ່ນີ້ "       ສາຍຕາເຍີ້ຍໃສ່ນາງ

ສຸມາລີ ປິ່ນຂ້າງ              ຫັນຫຼັງໃສ່ ບົວສະບາ
ທຳທ່າທາງເສີຍໆ           ດັ່ງບໍ່ຍິນເຂົາເວົ້າ
ບົວສະບາ ເອົາມືຍູ້          ຊູນແຂນນາງຄ່ອຍໆ
" ຕົວເຈົ້າຄຽດໃຫ້ຂ້ອຍ    ເຫດຜົນນັ້ນແມ່ນຫຍັງ ?

ຂ້ອຍກໍ່ຫວັງຢາກໃຫ້ເຈົ້າ ເປັນຄົນເກັ່ງໃນສາຍຕາ
ຂອງຄູບາອາຈານ           ໝູ່ນັກຮຽນໄດ້ເຫັນຮູ້ ''
ນາງຫັນມາດູໜ້າ           ແນມເຂົາແລ້ວເວົ້າວ່າ
" ກໍ່ມີຄົນວ່າໃຫ້ຂ້ອຍ       ເອົາຄວາມຮູ້ຜູ້ອື່ນໂຊວ "

" ແມ່ນໃຜໂຄສະນາເຈົ້າ ເວົ້າວ່າໃຫ້ເສຍຫາຍ "
ນາງສົ່ງສາຍຕາແນມ      ໃສ່ຜູ້ຍິງຢູ່ທາງໜ້າ
" ມາລາໃຈ ຄົນນັ້ນ         ນາງຫຍາມເຮົາເຈົ້າຮູ້ບໍ່ "
" ເຈົ້າກໍ່ເຮັດບໍ່ເດືອດຮ້ອນ ກໍ່ໝົດເລື້ອງແລ້ວນີ້ໜາ "

" ກໍ່ນາງວ່າໃຫ້ຂ້ອຍ       'ເຈົ້າກໍ່ເກັ່ງຄືກັນເນາະ '
ແລ້ວສົ່ງສຽງຫົວເລາະ    ເມື່ອຂ້ອຍການກິນີ້
ພ້ອມທັງມີສາຍຕາເຍີ້ຍ   ແນມເຮົາແລ້ວເວົ້າໃສ່
' ມີຜູ້ບ່າວແກ້ໃຫ້ນີ້         ສຳພໍແລ້ວຈຶ່ງເກັ່ງໜໍ ' "

ບົວສະບາ ບໍ່ເວົ້າ           ພຽງຍິ້ມໃສ່ຫວານໆ
ນາງຮູ້ສຶກລຳຄານ         ຢູ່ໃນຮອຍຍິ້ມ
ນາງຄ່ອຍວາຈາຊິ້ມ       " ລະວັງຕົວໄວ້ກ່ອນ
ບາດເລີກນີ້ຂ້ອຍຊິຢ້ອນ ໄປເວົ້າໃສ່ຄືນ "

ນາງກ່າວຢືນຢັນສູ້         ບໍ່ຍອມອ່ອນຕໍ່ຄົນໃດ
" ເກັບໃສ່ໃຈໄປຄິດ       ໃຫ້ເໝື່ອຍຫົວເຮັດຫຍັງນີ້
ເຈົ້າກໍ່ຍັງມີຂ້ອຍ           ທີ່ຍັງຄອຍເອົາໃຈໃສ່
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຮັດໄດ້        ກໍ່ເໝືອນເຈົ້າຫັ້ນລະໜາ "

" ແຕ່ນາງວ່າໃຫ້ຂ້ອຍ    ມັນຫຍາມມິ່ນນ້ຳໃຈກັນ ນີ້ນາ "
" ກໍ່ຊ່າງຕາມມັນເທາະ   ຢ່າຄຽດເລີຍພຽງນີ້
ຄັນເຈົ້າມີຮອຍຍິ້ມ         ຈະໝົດໄປເລື່ອງຄຽດງ່າຍ
ທຳເປັນອາຍຢູ່ໄດ້          ກໍ່ລອງຍິ້ມໃສ່ຂ້ອຍແມ "

ສຸມາລີ ແລໜ້າ             ແລ້ວຍິ້ມຕໍ່ ບົວສະບາ
ນາງຮູ້ສຶກໃນອຸລາ         ເລີ່ມຊື່ນບານນິດໜ້ອຍ
ນາງປ່ອຍສາຍຕານິ້ງ      ຫຼິງເຂົາແລ້ວເວົ້າຕໍ່
" ຂ້ອຍກໍ່ຍິ້ມແລ້ວນີ້        ຕົວເຈົາຊ່ວຍຂ້ອຍແມ "

" ເວົ້າແທ້ໃດຍາມຍິ້ມ      ຊ່າງງາມເດັ່ນໃນອຸລາ
ຍິ້ມດົນໆແນ່ແມລະ         ຊິນັ່ງຊົມຕົວເຈົ້າ "
ສຸມາລີ ເອົາມືຍູ້              ຈັບຕົວເຂົາຄ່ອຍໆ
" ຢ່າມາຍົວະຂ້ອຍຍິ້ມ      ຄົນບ້າໜ້າບໍ່ອາຍ "

" ເປັນແນວໃດເລື່ອງໂກດຮ້າຍ ຫາຍສວ່າງໃນອາລົມ ແລ້ວຕີ "
ນາງແປງຜົມທີ່ບັງຕາ             ຈາກໜ້ານາງແລ້ວຈາເວົ້າ
" ແນ່ນອນເຮົາຕ້ອງທຳແທ້      ແຕ່ກັບເມືອຮອດເຮືອນກ່ອນ
ຄົນທີ່ຈະເດືອດຮ້ອນ              ເປັນເຈົ້າບໍ່ແມ່ນນາງ "

" ເຈົ້າຄິດວ່າຂ້ອຍຢ້ານ      ຄຳຂູ່ເຈົ້າບໍນາງ "
ບົວສະບາ ວາງຄຳ           ເຍີ້ຍນາງແລ້ວຫົວຂຶ້ນ
ສຸມາລີ ຫຶນໃນແຂ້ວ          ທັງສາຍຕາລ້າວໃສ່
" ອົດດີໃຈ ເມືອຮອດບ້ານ   ຫູເຈົາຊິຢ່ອນຍານ "

" ເຈົ້າເວົ້າປານກັບຂ້ອຍ      ບໍ່ມີແຂ່ງແຂນຂາ "
" ເຈົ້າຈະມາລວນລາມ        ຜູ້ອ່ອນແອຫຼືນີ້
ອວດແຕ່ໂຕມີກ້າມ            ລວນລາມເຮົາໄດ້ງ່າຍ
ແຕ່ຂ້ອຍໝາຍຊະນະເຈົ້າ    ອາໃສເລ້ຫຼ່ຽມກົນ "

ບົວສະບາ ຮອຍຍິ້ມພົ້ນ       ແລ້ວເວົ້າຕໍ່ ສຸມາລີ
" ຟັງແນ່ຕີອາຈານ             ເພິ່ນຖາມຫຍັງຫັ້ນ "
" ' ແກ້ວຢູ່ໃນຂັນນີ້             ທັງໝົດມີ ສິບເກົ້າໜ່ວຍ
ສາມສາວສວຍຊ່ວຍຍ້າຍ     ຂົນແກ້ວອອກໄປ

ຜູ້ທີໜຶ່ງຖືໄດ້                      ເທື່ອສາມໜ່ວຍໃນມື
ຜູ້ທີສອງສາມາດຖື               ສີ່ໜ່ວຍຍໍພໍໜ້າ
ຜູ້ທີສາມຖືຫ້າ                     ຂົນອອກມາຈັດແຈງໃໝ່
ຢູ່ໃນຂັນ ບໍ່ໃຫ້ເຫຼືອແກ້ວຄ້າງ ຜູ້ຈັກຖ້ຽວຈຶ່ງຊິໝົດ ? "

ນັກຮຽນຈົດຂຽນແຕ້ມ      ຄິດໄລ່ຢູ່ງຸບໆ
ບໍ່ເຫັນໃຜສະຫຼູບຜົນ           ເພາະໄລ່ກັນບໍ່ທັນໄດ້
ອາຈານໄຂວາຈາຂຶ້ນ           " ມີໃຜແກ້ໄດ້ບໍ່ ? "
ຫຼາຍຄົນຕ່າງກໍ່ຍິ້ມ              ສະແດງໜ້າແລ້ວແກວ່ງຫົວ

ແນມເຫັນຈົວຍໍມືຂຶ້ນ            ແລ້ວຖາມຕໍ່ອາຈານ
" ຕັ້ງບວກລົບຄູນຫານ         ໄດ້ແຕ່ພຽງສົມຜົນນີ້
ສ່ວນວິທີຂຽນແກ້                ອາຈານບອກໃຫ້ແນ່ "
ຕ່າງກໍ່ແລເບິ່ງໜ້າ               ແລ້ວຫົວຍິ້ມໃສ່ກັນ

" ບົດເລກພຼະຂຽນນັ້ນ           ຜູ້ທີໜຶ່ງສາມອິກ ( 3X )
ຜູ້ທີສອງສີ່ອີກະເລັກ ( 4Y )  ແລະຫ້າແຊັດຜູ້ສາມຫັ້ນ ( 5Z )
ບວກເຂົ້າກັນອອກສິບເກົ້າ     ເອົ໋າພາກັນແກ້ເບິ່ງ "
ຍິ່ງໄລ່ເຫິງຍິ່ງບໍ່ໄດ້               ນັກຮຽນນັ້ນແກວ່ງຫົວ

ບົວສະບາ ຄິດຄົ້ນຄວ້າ              ສິ່ງງ່າຍມາຂຽນ
ຕາມບົດຮຽນ ອຸປະຄູນ              ແລະ ທະວີຄູນ ນັ້ນ
ຂຽນເປັນຖັນລົງໄວ້                  ຈຳນວນໃດເໝາະກວ່າ
ຖັນໃດ ຫານຂາດ ສາມ ສີ່ ຫ້າ    ຂຽນໄວ້ຕໍ່ໆລົງ

ຈຸດປະສົງເພື່ອຊິໄດ້             ຄິດໄລ່ປະສົມກັນ
ຖ້າຫາກສາມຈຳນວນໃດ       ບວກກັນອອກສິບເກົ້າ
ກໍ່ຈິ່ງເອົາຈຳນວນນັ້ນ            ເປັນຂອງຜູ່ໜຶ່ງໆ
ແລ້ວຈຶ່ງ ຫານໃຫ້ສາມສີ່ຫ້າ    ກໍ່ເປັນຖ້ຽວທີ່ຂົນ

( ຍັງມີຕໍ່ )