ທ່ານຄິດວ່າທ່ານຮູ້ພຸດທະສາສະໜາ ແຕ່ທ່ານຮູ້ບໍວ່າທ່ານຮູ້ມາຜິດ,ທ່ານບໍຮູ້ຄຳສອນທີ່ແທ້ເລີຍ ຖ້ານຢາກຮູ້ຕ້ອງວິດີໂອ ພຸດທະວະຈະນະ(ຄຳພຣະພຸທທະເຈົ້າ)
https://www.youtube.com/watch?v=AVLGpz8dV5E
ປັດຈຸນີ້ຊາວພຸດປະຕິບັດຜິດເຊັ່ນ:ການທຳນ້ຳມົນ(ສູດລົດນນ້ຳ),ການນັ່ງສະມາທິ,ການເຂົ້າໃຈຜິດເລື່ອງກັມແລະອື່ນໆອິກຫລາຍຢ່າງ.ສຶກສາໄດ້ຈາກ
WWW.WATNAPP.COM ຫລື http://media.watnapahpong.org

ການນັ່ງສະມາທິ ກະຜິດຫວາ?

ມັນເປັນຄວາມເຊື່ອສະເພາະບຸນຄົນໂປດໃຊ້ວິຈາລະນະຍານໃນການຮັບຮູ້ຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ສິ່ງໃດທີ່ເຮົາຄິດວ່າດີກັບຕົວເຮົາເອງ ແລະຜູ້ອື່ນໂດຍທີ່ບໍ່
ໄປບຽດບຽນໃຜ ນັ້ນແລະຄືເຈົ້າເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ຖຶກຕ້ອງ

ຄິດວ່າການັ່ງສະມາທິບໍ່ໜ້າຈະຜີດ ເພາະເຈົ້າຊາຍສີທາທະ ກໍ່ຕັດສະລູ້ກາຍເປັນພະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ຍ້ອນການນັ່ງສະມາທິ

ການນັ່ງສະມາທິບໍ່ໄດ້ຜິດ ແຕ່ປະຕິບັດຜິດເພາະວ່າການການນັ່ງສະມາທິປັດຈຸບັດມັກຖຶກສອນໃຫ້ບໍລິກຳຄຳວ່າພຸດໂທ,ຍຸບຫນໍ ພອງຫນໍ ເຊິ່ງພຣະພຸດທະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສອນໃຫ້ບໍລິກຳຄຳຊື່ແທ່ນຂອງທ່ານ ຫລື ວ່າຍຸບຫນໍ ພອງຫນໍ. ພຣະພຸດທະອົງຊົງສອນການຈະເລີນອານາປານະສະຕິ ເຊິ່ງພຣະພຸດທະອົງເອງກ່ອນຕັດສະຮູ້ພຣະອົງກໍ່ຈະເລີນອານາປານະສະຕິ (ສຶກສາກ່ຽວພຸດທະວະຈະໄດ້ຈາກ www.watnapp.com ເຊິ່ງແຕ່ຄຳພຣະພຸດທະເຈົ້າມາຕອບຄຳຖາມ)

ພະພຸດທະເຈົ້າບອກວິທີນັ່ງສະມາທິແນວໃດ?
ຊ່ອຍຊາວພຸດເຮົາເອົາບຸນແນ່

ແມ່ນໃຜພາກັນໃຊ້ຄຳວ່າ ຍຸບໜໍ ພອງໜໍ ນີ້? ແມ່ນຄົນລາວເຮົາບໍ?

ສຶກສາພະໄຕປິດົກ ດີບໍ? ຫລືວ່າ ສຶກສາ ພຸດທະວະຈະນະດີກວ່າ?

#ພຣະພຸດທະເຈົ້າແນະນຳກະຄື ພິກຂຸໄປສູ່ປ່າ, ໂຄນໄມ້,ທີ່ແຈ້ງ,ປ່າຊ້າ,ເຮືອນວ່າງ...ຕັ້ງກາຍຕົງດຳລົງສະຕິຫມັ້ນມີສະຕິສະເພາະຫນ້າ ມີສະຕິຫາຍໃຈອອກ ມີສະຕິຫາຍໃຈເຂົ້າ ເມື່ອຫາຍໃຈອອກຍາວກໍ່ຮູ້ວ່າຫາຍໃຈອອກຍາວ ເມື່ອຫາຍໃຈອອກສັ້ນກໍ່ຮູ້ວ່າຫາຍໃຈອອກສັ້ນ ເມື່ອຫາຍໃຈເຂົ້າຍາວກໍ່ຮູ້...ເບີ່ງພຣະສູດເຕັມ พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๔
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ หน้า ๑๕๕-๑๕๖.
#ຍຸບຫນໍ ພອງຫນໍແມ່ນເອົາຈາກພຣະມ້າ.
#ຢູ່ໃນພະໄຕປິດົກແມ່ນມີສອງສ່ວນຄືຄຳກະວີແຕ່ງຂື້ນໃຫມ່ເອີ້ນວ່າອັດຖະກະຖາ ແລະ ພຸດທະວະຈະນະ(ຄຳພຣະພຸດທະເຈົ້າ). ພະວິໄນ,ພະສູດ,ມີຄຳພະພຸດທະເຈົ້າແລະຄຳແຕ່ງຂື້ນໃຫມ່ສ່ວນພະອະພິທຳ ແມ່ນແຕ່ງຂື້ນໃຫມ່ທັງຫມົດ ຖ້າສຶກສາໃຫ້ສຶກໃນສ່ວນພຸດທະວະຈະຈະ.
ພະພຸດທະອົງໄດ້ຕັດໄວ້ວ່າອານາຄົດບົດກະວີແຕ່ງຂື້ນໃຫມ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄຳສອນຂອງພະອົງຫມົດໄປ

ຂອບໃຈຫລາຍໆ ທີ່ທ່ານ buddhist54 ມາຊ່ອຍອະທິບາຍ

ຊ່ອຍເອົາໂຕຢ່າງ ອັນໜຶ່ງ ຫລື ສອງອັນ ຈາກ ພະວິໄນ ແລະ ພະສູດ ທີ່ວ່າບ່ອນໃດ ເປັນຄຳພະພຸດທະເຈົ້າ ແລະ ບ່ອນໃດເປັນຄຳແຕ່ງຂຶ້ນໃຫມ່ ມາໃຫ້ອ່ານເພິ່ມຄວາມຮູ້ແນ່

ຄຳຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າຢູ່ໃນພະໄຕປີດົກຈະຂື້ນຕົ້ນດູກ່ອນພິກສຸ,ດູກ່ອນຄະຫະບໍດີ,ດູກ່ອນພາມ,ດູກ່ອນ...
ສ່ວນແຕ່ງໃຫມ່ຈະຕົ້ນວ່າ,ອະທິບາຍວ່າ,ຄຳວ່າ,ບົດວ່າ,ແລະອາຍທິບາຍຄັດກັນເອງຢູ່ໃນພະໄຕປິດົກ.
ສ່ວນຄຳຂອງພະພຸດທະເຈົ້າພະອົງບອກໄວເອງວ່າ ຄຳຂອງພະອົງນັບແຕ່ວັນຕັດສະຮູ້ຈົນຮອດຄືນທີ່ພະອົງປະລິນິພພານຕະຫລອດເວລາທີ່ກ່າວສອນ ພ່ຳສອນຄຳຍອມເຂົ້າກັນເປັນປະການດຽວບໍ່ຄັດແຍ່ງກັນເລີຍ
คําพูดที่พูดมาทั้งหมดนับแตวันตรัสรูนั้น สอดรับไมขัดแยงกัน ภิกษุทั้งหลาย ! นับตั้งแตราตรี ที่ตถาคตไดตรัสรูอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ จนกระทั่งถึงราตรีที่ตถาคตปรินิพพานดวยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ, ตลอดเวลาระหวางนั้น ตถาคตไดกลาวสอน พร่ําสอน แสดงออก ซึ่งถอยคําใด ถอยคําเหลานั้นทั้งหมด ยอมเขากันไดโดยประการเดียวทั้งสิ้น ไมแยงกันเปนประการอื่นเลย. อิติวุ. ขุ. ๒๕/๓๒๑/๒๙๓.
นี้เป็นธรรม นี้เป็นวินัย นี้เป็นคำสอนของพระศาสดา"...
เธอทั้งหลายยังไม่พึงชื่นชม ยังไม่พึงคัดค้านคำกล่าวนั้น พึงเรียนบทและพยัญชนะเหล่านั้นให้ดี แล้วพึงสอบสวนลงในพระสูตร เทียบเคียงดูในวินัย ถ้าบทและพยัญชนะเหล่านั้น สอบลงไม่ได้ เทียบเข้าในวินัยก็ไม่ได้... เธอทั้งหลายพึงทิ้งคำนั้นเสีย"ເບີ່ງພະສູດເຕມ (จตุกฺก. อํ. ๒๑/๑๖๒/๑๘๐)

ເຂົ້າໄປທັມະ mp3ແລະvideo ສຶກສາໄດ້ເພີ່ມທີ www.watnapp.com ຫລື watnapahpong.org ເຊິ່ງພະອາຈານເພີ່ນໄດ້ບອກຫລັກຖານທີມາຢ່າງລະອຽດແລະໄດ້ແຍກຄຳແຕ່ງໃຫມ່ອອກ ສອນແລະຕອບຄຳຖາມໄຊ້ແຕ່ຄຳພະພຸທທະເຈົ້າ

ຂອບໃຈເນີ

อรรถกถา
อรรถกถา (บาลี: Atthakatha; อ่านว่า อัดถะกะถา) คือคัมภีร์ที่รวบรวมคำอธิบายความในพระไตรปิฎกภาษาบาลี เรียกว่า คัมภีร์อรรถกถา บ้าง ปกรณ์อรรถกถา บ้าง อรรถกถา จัดเป็นแหล่งความรู้ทางพระพุทธศาสนาที่มีความสำคัญรองลงมาจากพระไตรปิฎก และใช้เป็นหลักฐานอ้างอิงอย่างแพร่หลายในวงการศึกษาพระพุทธศาสนา

คัมภีร์อรรถกถา แต่งโดย พระอรรถกถาจารย์ ซึ่งมีเป็นจำนวนหลายท่านมาก และอรรถกถาจารย์ได้แต่งหนังสืออรรถกถาอธิบายไว้หมดครบทั้งหมด ซึ่งคัมภีร์อรรถกถาเป็นหนังสือที่แต่งอธิบายความหรือคำที่ยากในพระไตรปิฎกให้เข้าใจง่ายขึ้น โดยยกศัพท์ออกมาอธิบายเป็นศัพท์ ๆ บ้าง ยกข้อความหรือประโยคยาวๆ มาขยายความให้ชัดเจนขึ้นบ้าง แสดงทัศนะและวินิจฉัยของผู้แต่งสอดแทรกเข้าไว้บ้าง[1] เป็นหนังสือที่มีอุปการะแก่ผู้ศึกษาพระไตรปิฎกรุ่นหลัง ๆ เป็นอย่างยิ่ง

ลักษณะการอธิบายความในพระไตรปิฎกของอรรถกถานั้น ไม่ได้นำทุกเรื่องในพระไตรปิฎกมาอธิบาย แต่นำเฉพาะบางศัพท์ วลี ประโยค หรือบางเรื่องที่อรรถกถาจารย์เห็นว่าควรอธิบายเพิ่มเติมเท่านั้น ดังนั้นบางเรื่องในพระไตรปิฎกจึงไม่มีอรรถกถาขยายความ เพราะอรรถกถาจารย์เห็นว่าเนื้อหาในพระไตรปิฎกส่วนนั้นเข้าใจได้ง่ายนั่นเอง
Atthakatha

Atthakatha

Atthakatha (Pali for explanation, commentary)[1] refers to Pali-language Theravadin Buddhist commentaries to the canonical Theravadin Tipitaka. These commentaries give the traditional interpretations of the scriptures. The major commentaries were based on earlier ones, now lost, in Pakrit, which were written down at the same time as the Canon, in the last century BCE. Some material in the commentaries is found in canonical texts of other schools of Buddhism, suggesting an early common source.

ສ່ວນຫລາຍເອົາມາເຜີຍແຜ່ກໍ່ແມ່ນຄຳແຕ່ງໃຫມ່ເຊີ່ງພຣະພຸທທະເຈົ້າບອກໄວ້ແລ້ວວ່າສາສະໜາ (ຄຳສອນ) ຈະຫມົດໄປດ້ວຍອາການຢ່າງນີ້
ภิกษุทั้งหลาย ! เรื่องนี้เคยมีมาแล้ว :
กลองศึก ของกษัตริย์พวกทสารหะ เรียกว่า อานกะ มีอยู่ เมื่อกลองอานกะนี้ มีแผลแตก หรือลิ, พวกกษัตริย์ทสารหะ ได้หาเนื้อไม้อื่นทำ เป็นลิ่ม เสริมลงในรอยแตกของกลองนั้น (ทุกคราวไป). ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อเชื่อมปะเข้าหลายครั้ง หลายคราวเช่นนั้น นานเข้าก็ถึงสมัยหนึ่ง ซึ่งเนื้อไม้เดิม ของตัวกลองหมดสิ้นไป เหลืออยู่แต่เนื้อไม้ที่ทำเสริมเข้า ใหม่เท่านั้น;
ภิกษุทั้งหลาย ! ฉันใดก็ฉันนั้น : ในกาลยืดยาว ฝ่ายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย, สุตตันตะเหล่าใด ที่ เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมี ผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่; เธอจักไม่ฟังด้วยดี จักไม่เงี่ยหูฟัง จักไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สำ คัญ ว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน.
ส่วนสุตตันตะเหล่าใด ที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าว ของสาวก, เมื่อมีผู้นำสูตรที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่เหล่านั้น มากล่าวอยู่; เธอจักฟังด้วยดี จักเงี่ยหูฟัง จักตั้งจิตเพื่อ จะรู้ทั่วถึง และจักสำ คัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน.
ภิกษุทั้งหลาย ! ความอันตรธานของสุตตันตะ เหล่านั้นที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก มี ความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่อง สุญญตา จักมีได้ด้วยอาการอย่างนี้ แล. นิทาน. สํ. ๑๖/๓๑๑/๖๗๒-๓