ຕ້ອງຍອມຮັບວ່າ ຫຼາຍປີມານີ້ ເງິນກີບຂອງເຮົາແຂງຄ່າຂຶ້ນ ຈາກເມື່ອກ່ອນອັດຕາແລກປ່ຽນ 1 ໂດລາເທົ່າກັບ 9 ພັນກີບ ດຽວນີ້ 1 ໂດລາຂຶ້ນ ຫຼື ລົງກໍປະມານ 8.500 ກີບທໍ່ນັ້ນ... ການແຂງຄ່າຂອງເງິນກີບນີ້ ມີສ່ວນດີໃຫ້ແກ່ການດຳເນີນ ທຸລະກິດ ໂດຍສະເພາະ ຜູ້ກູ້ຢືມເງິນຕາຕ່າງປະເທດ ມາລົງທຶນ ຫຼື ວ່າສິນຄ້າທີ່ນຳເຂົ້າມາ... ແຕ່ກົງກັນຂ້າມສິນຄ້າ ຢູ່ຕາມທ້ອງຕະຫຼາດ ບໍ່ເປັນໄປຕາມກົດເກນລາຄາ ເຊັ່ນວ່າ: ເວລາ 1 ໂດລາເທົ່າກັບ 9 ພັນກີບ ເຝີຖ້ວຍໃຫຍ່ ລາຄາ 10.000 ກີບ ແຕ່ດຽວນີ້ ເຝີຖ້ວຍໃຫຍ່ ລາຄາ 15.000 ກີບ ສະນັ້ນ ມະນຸດເງິນເດືອນທັງຫຼາຍ ຈຶ່ງພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ພໍສົມຄວນ ອັນນັ້ນ ເວົ້າແຕ່ຖ້ວຍເຝີທໍ່ນັ້ນ ສ່ວນສິນຄ້າປະເພດອື່ນໆ ຍ່ອມມີການເໜັງຕີງເຊັ່ນກັນ ລອງຖືເງິນເຂົ້າຕະຫຼາດ ຊື້ອາຫານສົດເບິ່ງດຸວ່າ 5 ແສນກີບໃນປີກ່ອນ ແລະ 5 ແສນກີບໃນປັດຈຸບັນ ຮູ້ສຶກບໍວ່າ ໄດ້ເຄື່ອງຢູ່ຂອງກິນບໍ່ທໍ່ກັນ... ?.

ແລ້ວບັນຫາລາຄາສິນຄ້າເໜັງຕີງນີ້ ຈະຈັດການຢ່າງໃດ ? ໂດຍສະເພາະແມ່ນສິນຄ້າທີ່ຈຳເປັນ ໃນຈຳນວນທີ່ລັດເຂົ້າແຊກ ແຊງ ແລະ ດັດສົມ ເປັນຕົ້ນ ເຂົ້າກິນ ຊີ້ນປາອາຫານ ລວມເຖິງຢາປົວພະຍາດ.

"ແນວລາວ" ໃນຖານະຄົນຂຽນໜັງສື ໄປໃສ ? ກໍມັກໄດ້ຍິນ ການຕັ້ງບັນຫາເລື່ອງ ການຄຸ້ມຄອງລາຄາສິນຄ້າ ເຊິ່ງມີການກ່າວຂານກັນວ່າ ບໍ່ຢາກເຂັ້ມງວດປານໃດ ວ່າຊັ້ນ.

ເວົ້າເລື່ອງລາຄາສິນຄ້າ ໃນທ້ອງຕະຫຼາດເໜັງຕີງນີ້ ກໍຕ້ອງຍອມຮັບນຳກັນຢ່າງໜຶ່ງວ່າ: ການເຂົ້າມາຂອງອາກອນມູນຄ່າ ເພີ່ມ ກໍແມ່ນໜຶ່ງໃນສາເຫດ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນເອົາອາກອນນີ້ມາບັງໜ້າ ແລ້ວຂຶ້ນລາຄາຕາມໃຈຊອບ ກໍຖືວ່າໃຊ້ການບໍ່ໄດ້ນໍ.

ສະນັ້ນ ການທີ່ຈະຄຸ້ມຄອງລາຄາສິນຄ້ານີ້ ຫາກແມ່ນຂະແໜງການຄ້າ ຝ່າຍດຽວເຮັດ ຄົງບໍ່ຫຼ້ອນ ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຫຼາຍຝ່າຍ ປະສານງານນຳກັນ ໂດຍໃນຕໍ່ໜ້າ ຄິດວ່າຕ້ອງເປີດກອງປະຊຸມເຊີງວິຊາການ ເພື່ອຫາຂໍ້ສະຫຼຸບວ່າ ຈະເຮັດຢ່າງໃດ ເພື່ອຄຸ້ມຄອງລາຄາສິນຄ້າ ໃຫ້ມັນເໝາະສົມກັບຖານະ ການເງິນຂອງມະນຸດ ກິນເງິນເດືອນ ທັງຫຼາຍ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກດັ່ງກ່າວ ເດືອດແຄນນໍ ?.

ເວົ້າເລື່ອງມະນຸດກິນເງິນເດືອນນີ້ ກໍສຳຄັນແທ້ໃດ໋ ? ເພາະເຂົາບໍ່ປະໂອກາດແທ້ໆ ບໍ່ມີກໍຊອກຊ່ອງທາງ ເຊິ່ງໃນນັ້ນ ກໍອາດມີທາງລັດ ແລະ ທາງຊື່ ໃຫ້ໄດ້ມາແນວຢູ່ແນວກິນ ເຊິ່ງຕ້ອງຍອມຮັບວ່າ ເປັນໜຶ່ງໃນປະກົດການຫຍໍ້ທໍ້ ໃນສັງຄົມ.

ລອງວາດພາບເບິ່ງວ່າ ເຮືອນ ລົດ ເງິນ ທີ່ຈ່າຍນັ້ນ ກັບລາຍຮັບເປັນເງິນເດືອນນັ້ນ ມັນຈະຢູ່ໄດ້ຈັກມື້ ຄັນບໍ່ຊອກບໍ່ຫານໍ ? ບໍ່ຄວນໃຫ້ຫາຕາມລຳພັງໃຈ ເພາະບໍ່ຮູ້ວ່າ ການເອົາແຕ່ໃຈຕົນເອງນັ້ນ ຈະພາໄປເຖິງການແຕກຫັກ ລະບຽບຫຼັກການ ຫຼື ບໍ່ ?.

ເປົ້າໝາຍຂອງເຮົາ ແມ່ນສ້າງລັດແຫ່ງກົດໝາຍ ທຸກໆຂໍ້ຂັດແຍ່ງໃນສັງຄົມ ແມ່ນຖືກແກ້ໄຂດ້ວຍກົດໝາຍ ຢ່າງສະເໝີພາບກັນ.