ເປັນການຂັ້ນລາຍການ, ກ່ອນທີ່ຈະຂຽນ ຕອນ3 ຂອງເລື່ອງ ສູ່ດິນແດນວິລະຊົນ.... ເລື່ອງຕະລົກນີ້ ກະໄດ້ມາຈາກການເດີນທາງນີ້ລະ..... ເຂົ້າເລື່ອງກັນເລີຍເນາະ.

ພະນັກງານວິຊາການຂົວທາງຂອງຫ້ອງການສາກົນ ກັບທິມງາມ ພາກັນໄປຮອດເມືອງແອດພຸ້ນແລ້ວ!!!!! ກະຍ້ອນແຂກເຂົ້າບ້ານເຂົ້າເມືອງ ເພີ່ນກະຈັດລ້ຽງຢ່າງໃຫຍ່ ເພາະດີໃຈທີ່ຈະໄດ້ເສັ້ນທາງປູຢາງ... ກິນໄປກິນມາ ແນວວ່າເຫຼົ້າຂາວມັນກະເມົາໂລດແລ້ວ!!!!!

ສວຍໂອກາດ ໂອ້ລົມກັນໃນວົງເຫຼົ້າ, ທາງຝ່າຍວິຊາການກະເລີ່ມສອບຖາມພະນັກງານຂົວທາງຂອງເມືອງເພື່ອຢາກຮູ້ກ່ຽວກັບການສັນຈອນ ແລະ ພາຫະນາຕ່າງໆໃນເມືອງ.

ວິຊາການຂົວທາງ: ສະຫາຍ, ເມືອງເຮົາກະມີການສັນຈອນຫຼາຍບໍ່

ພະນັກງານເມືອງ: ແມ່ນ, ກະມີຫຼາຍໄດ໋ ໂດຍສະເພາະກະອອກສູ່ເມືອງສົບບາວ ຫາຊາຍແດນຫຽວດນາມ

ວິຊາການຂົວທາງ: ແລ້ວມີລົດປະເພດໃດຫຼາຍກວ່າໝູ່

ພະນັກງານເມືອງ: ກະມີລົດບັນທຸກ, ລົດໂດຍສານ...

ພໍຖາມຂໍ້ນີ້ ຊາວບ້ານພາກັນຫຼຽວເບິ່ງໜ້າວິຊາການຂົວທາງ ແລ້ວພາກັນຫົວສະອີກສະອ້ອຍ.... ຈົນເຮັດໃຫ້ວິຊາການຄົນນັ້ນສົງໄສວ່າຕົນເອງເຮັດເວົ້າຫຍັງຜິດບໍ່.....

ພໍຕື່ນເຊົ້າມື້ໃໝ່ ວິຊາການຂົວທາງຄົນນັ້ນກະຍັງຄາໃຈທີ່ຢາກຮູ້ວ່າຊາວບ້ານພາກັນຫົວຫຍັງ...ລາວຈິ່ງໄປຖາມຊາວບ້ານ...

ວີຊາການຂົວທາງ: ແມ່່ປ້າ, ມື້ຄືນບໍ່ຮູ້ວ່າຫຼານເວົ້າຫຍັງຜິດ. ຊາວບ້ານຄືພາກັນຫົວ ຕອນຫຼານຖາມວ່າ ເມືອງເຮົາມີ ຕ໋ອກຕ໋ອກ ຫຼາຍບໍ່ຫັ້ນນາ.

ແມ່ປ້າ: ຮະຮະຮະຮະຮະ, ເຂົາກະຫົວລະນໍ້ບັກຫຼ້າເອີຍ!!!

ວິຊາການຂົວທາງ: ຕ໋ອກຕ໋ອກ, ລົດທີ່ຊາວບ້ານເອົາໄປເຮັດນານີ້ ມັນເປັນຕາຫົວຢູ່ບ່ອນໃດ?

ແມ່ປ້າ: ອັນຕ໋ອກຕ໋ອກ ເຈົ້າຫັ້ນ, ພາສາຊາວບ້ານທີ່ນີ້ໝາຍເຖິງ ເຮັດອັນນັ້ນກັນເດີ!!!

ວິຊາການຂົວທາງ: ອັນໃດ?

ແມ່ປ້າ: ອັນທີ່ ຜູ້ຍິງຜູ້ຊາຍມັກຫັນລະ!!!! ຮະຮະຮະຮະ

ອະທິບາຍ: ພາສາທ້ອງຖິ່ນ ຄຳວ່າ ຕ໋ອກຕ໋ອກ ແມ່ນການຮ່ວມເພດ, ແຕ່ວິຊາການຂົວທາງຢາກໝາຍເຖິງ ລົດຕ໋ອກໆ.