ມ​ຕຄວາາຍ

​​ໄປ​ບໍ່​ກັບ ຫຼັບ​ບໍ່​ຕື່ນ ຟື້ນ​ບໍ່​ມີ ໜີ​ບໍ່​ພົ້ນ ຈົນ​ໃຈ​ຜູ້​ບໍ່​ຢາກ​ໄປ​ແທ້​ເດ….​ແຕ່​ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ກໍ່​ຕ້ອງ​ໄປ.

ຄວາມ​ຕາຍ​ເປັນ​ສັດຈະທຳຂອງ​ທຸກ​ສິ່ງ…

​ຈະ​ເປັນ​ສາດ​ສະ​ດາ ຂອງ​ສາສະໜາ​​ໃດ​ໆກໍຕາມ…

ຈະ​ເປັນ​ພຣະມະຫາ​ກະສັດ…

ຈະ​ເປັນ​ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ…

ຈະ​ຮັ່ງມີ​ລ້ຳລວຍ ຫຼື​ຢາກ​ຈົນ…

ຈະ​ມີ​ສື່​ສຽງ​ໂດ​ງດັງ…

ຈະ​ມີ​ອຳນາດ​ໃຫຍ່​​ໂຕ...

ຈະ​ເປັນ​ຄົນ​ສວຍ​ຄົນ​ງາມ…

ຈະ​ເປັນ​ຄົນ​ຂີ້ລ້າຍ​ທ້າຍ​​ເປ...

ຄວາມ​ຈິງ​ທັງ​ໝົດ​ທີ່​ເລົ່າ​ມາ​ໂດຍ​ຫຍໍ້​ນີ້…

ທຸກ​ຄົນມີຄ່າ​ເທົ່າ​ກັນ​ໝົດ ຄື​ຕາຍ…

ຕ່າງ​ແຕ່​ວ່າ​ຜູ້​ໃດ​ຈະ​ໄປ​ໄວ ຫຼື​ໄປ​ຊ້າ ກໍ​ເທົ່າ​ນັ້ນ…

ສິ່ງ​ຫຼາຍ​ທັງ​ປວງ​ທີ່​ຫາ​ມາ​ໄດ້ ​ເອົາ​ໄປ​ບໍ່​ໄດ້​ຈັກຢ່າງ ສິ່ງ​ທີ່​ຈະ​ເອົາ​ໄປ​ໄດ້​ຄື:..

ຫົວ​ໃຈ​ທີ່​ເປັນ​ບາບ…ກັບ​ຫົວ​ໃຈ​ທີ່​ເປັນ​ບຸນ…​ເປັນ​ທືນຕິດ​ໂຕ​ໄປ​ຕະຫຼອດ​ໄປ…