ຕາມພະໄຕປີດົກຂອງສາສະໜາພຸດເຮົາ ຮ່າງກາຍຂອງຄົນທຸກຄົນຢູ່ໂລກມະນຸດເປັນພຽງການລວມຕົວກັນຂອງທາດທັງ4ຄື: ດີນ,ນໍາ,ລົມ,ໄຟ  ຊື່ງຈະມີຈິດເຂົ້າມາແຝງໃນຮ່າງກາຍຕອນຢູ່ໃນຄັນຂອງຜູ້ເປັນແມ່ຫຼັງມີການປະຕິສົນທິກັນ  ຈຸດປະສົງຫຼັກຯໃນການເກີດຂອງດວງຈິດພາຍໃຕ້ຮ່າງກາຍມະນຸດກໍ່ຄື: ເກີດມາເພື່ອສະສົມບາລະມີ ຖ້າວ່າດວງຈິດໃດເຄີຍມີເວນກໍາມາແຕ່ຊາດກ່ອນກໍ່ຈະມີການຊົດໃຊ້ກໍາໃນຊາດນີ້ເຊັນກັນ  ຊື່ງມັນເປັນເລື່ອງທໍາມະດາຂອງກົດເກນບໍ່ຕ້ອງໄປຄິດຫຍັງຫຼາຍ.  ການສະສົມບາລະມີຖ້າປຽບທຽບໃສ່ເກມກໍ່ຄືການ ສະສົມແຕ້ມຄະແນນ.....       ໃນເວລາຄົນເຮົາສີ້ນຊີວິດ ທາດທັງ4ກໍ່ຈະແຍກອອກຈາກກັນ  ແລະຈິດກໍ່ບໍ່ສາມາດຄົງຢູ່ໄດ້ຕໍ່ໄປຈື່ງອອກມາ   ຖ້າມີບາລະມີຫຼາຍກໍ່ຈະສາມາດໄປເກີດຢູ່ສະຫວັນຊັ້ນຕ່າງຯ  ໄດ້

ບາງດວງຈິດມີບາລະມີໜ້ອຍບໍ່ສາມາດລະນືກເຖີງຄວາມດີທີເຄີຍສ້າງຕອນອອກຈາກຮ່າງກາຍທີຕາຍ ກໍ່ຈະມີຍົມມະບານມາລໍ່ຖ້ານໍາໂຕໄປຍົມມະໂລກເພື່ອ ເຮັດໃຫ້ດວງຈິດນັ້ນສາມາດລະນືກເຖີງຄວາມດີຫຼືຄວາມຊົ່ວທີເຄີຍສ້າງໄວ້ຕອນຍັງມີຊີວິດ   ຖ້າສາມາດລະນືກເຖີງຄວາມດີໄດ້ກໍ່ຈະເຮັດໃຫ້ດວງຈິດນັ້ນໄປສູ່ສະຫວັນໄດ້ທັນທີ ແຕ່ຖ້າເຫັນພາບຄວາມຊົ່ວທີຕົນເຄີຍກະທໍາໄວ້ ຈິດກໍ່ຈະໝົ່ນໝອງຊື່ງເປັນເຫດໄປສູ່ນະຣົກຂຸມຕ່າງໆ  ຊື່ງນະຣົກຈະແບ່ງອອກເປັນຫຼາຍຯຂຸມ ແຕ່ຈະມີສອງສ່ວນຄື: ນະຣົກແລະມະຫານະຣົກ  ຊື່ງນະຣົກແຕ່ລະຂຸມມີອາຍຸດົນແສນດົນ  ຕໍ່າສຸດປະມານ500-1000ປີ    ສ່ວນມະຫານະຣົກຕໍ່າສຸດປະມານ20 000- 40 000 ປີ  ບາງດວງຈິດທີພົ້ນຈາກນະຣົກແລ້ວກໍ່ໄປເກີດເປັນສັດຕ່າງຯເຊັ່ນ:ໝາ,ແມວ,ງົວ,ຄວາຍ ແລະອື່ນຯ  ດັ່ງນັ້ນຄົນເຮົາທີເກີດມາແລ້ວຄວນພະຍາຍາມສະສົມບາລະມີໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີຈະເຮັດໄດ້                               ( ກັນໄວ້ດີກວ່າແກ້)                  ຖ້າວ່າຫຼັງໝົດອາຍຸໄຂຖ້າຫາກມີບາລະມີຫຼາຍ  ກໍ່ຈະສາມາດລະນືກເຖີງຄວາມດີທີສ້າງໄວ້ ຊື່ງເປັນເຫດໄປສູ່ສະຫວັນຊັ້ນຕ່າງຯ       ສະຫວັນຈະບໍ່ມີພຽງແຕ່7ຊັ້ນເທົ່ານັ້ນແຕ່ມີຫຼາຍກວ່ານັ້ນ        ແຕ່ຜູ້ຂຽນຈື່ຊື່ພຽງສອງຊັ້ນເທົ່ານັ້ນຄື: ຊັ້ນໜື່ງຊື່: ຈະຕຸມະຫາຣາສິກາຊື່ງສະຫວັນຊັ້ນນີ້ຈະເປັນທີຢູ່ຂອງດວງຈິດທີເຄີຍເຮັດບຸນເປັນບາງຄັ້ງບາງຄ່າວຕອນເປັນມະນຸດເວລາສີ້ນອາຍຸຈະມາທີສະຫວັນຊັ້ນນີ້ ແລະໃນສະຫວັນຊັ້ນນີ້ຈະມີຜູ້ປົກຄອງ4ອົງຄື:ຜູ້ປົກຄອງເຫຼົ່າເທບເທວາ,ຜູ້ປົກຄອງຄຸດ,ຜູ້ປົກຄອງພວກນາກແລະຜູ້ປົກຄອງພວກຍັກ...   ສ່ວນສະຫວັນຊັ້ນທີສອງຊື່ວ່າ: ດາວະດືງຊື່ງຈະເປັນທີຢູ່ຂອງດວງ ຈິດທີມັກເຮັດບຸນເປັນປະຈໍາຕອນເປັນມະນຸດ ເວລາສີ້ນຊີວິດກໍ່ຈະມາເກີດຢູ່ຊັ້ນນີ້,   ນອກຈາກນີ້ກໍ່ຍັງມີຫຼາກຫຼາຍຊັ້ນທີແຕກຕ່າງອອກໄປ ແຕ່ຊັ້ນຂອງພະພຼົມຈະແຍກອອກຕ່າງຫາກ                       ອາຍຸໄຂຂອງດວງຈິດທີອາໄສຢູ່ສະຫວັນທີຕໍ່າທີສຸດແມ່ນ500ປີຂື້ນໄປ   ສ່ວນຊັ້ນສອງແມ່ນ5000ປີຂື້ນໄປ ນອກນັ້ນກໍ່ຈະຍືນຍາວຕາມແຕ່ລະຊັ້ນ               ສ່ວນຊັ້ນສະຫວັນທີເປັນທີຢູ່ຂອງອໍາມະຕະຈິດກໍ່ຄືນິບພານໃຜທີຢູ່ຊັ້ນນີ້ຈະບໍ່ໄດ້ກັບມາເກີດອີກ ມີແຕ່ສະເຫວີຍສຸກຢູ່ຊັ້ນນີ້ຕະຫຼອດການເຊັ່ນ ພະພຸດທະເຈົ້າທັງຫຼາຍແລະພະອໍລະຫັນສາວົກຂອງພະພຸດທະເຈົ້າທັງຫຼາຍ     

                        ດັ່ງນັ້ນດວງຈິດທີເກີດມາພາຍໃຕ້ຮ່າງກາຍມະນຸດແມ່ນມີໜ້າທີສ້າງຄວາມດີສະສົມບາລະມີເພື່ອໄປສູ່ສະຫວັນສູງໆຂື້ນໄປຈົນເຖີງນິບພານ        

(ຖ້າສ້າງຄວາມຊົ່ວກໍ່ຈະເປັນເຫດໄປສູ່ນະຣົກ  ກວ່າຈະໄດ້ກັບມາເປັນຄົນສະສົມບາລະມີຕ້ອງລໍຖ້າຢູ່ໃນຂຸມໄຟນະຣົກຫຼືເກີດເປັນສັດຕ່າງຫຼາຍຟ້າຫຼາຍປີ)

  ມະນຸດທຸກຄົນ ແມ້ກະທັງເດັກນ້ອຍຯລ້ວນແຕ່ມີຄວາມສາມາດເບີ່ງເຫັນພະລັງງານອໍລ້າຫຼືລັດສະໝີຂອງແຕ່ລະຄົນໄດ້   ຊື່ງພະລັງງານດັ່ງກ່າວຈະສະແດງເຖີງລັກສະນະນິໃສໃຈຄໍຂອງແຕ່ລະຄົນຫຼືແນວຄິດຂອງແຕ່ລະຄົນ  ຖ້າວ່າໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນຈົນສາມາດແນມເຫັນພະລັງງານອໍລ້າ(ລັດສະໝີ)ຂອງຄົນ ກໍ່ຈະສາມາດອ່ານໃຈຂອງຄົນໄດ້ກ່ອນທີເຂົາເຈົ້າຈະສະແດງອອກມາ, ສາມາດຮູ້ເຖີງຄໍາເວົ້າຂອງຄົນທີຢູ່ຂ້າງໜ້າກ່ອນທີເຂົາຈະເວົ້າອອກມາ,ສາມາດຮູ້ໄດ້ວ່າຄົນທີເຮົາກໍາລັງຄົບກໍາລັງຫຼີ້ນນໍາເປັນຄົນດີຫຼືບໍ່ດີ ໄດ້ທັນການ.      ທຸກຄົນທີຢູ່ໃນຊ່ວງໄວທາຣົກ(ແອນ້ອຍ)ແມ່ນຈະສາມາດແນມເຫັນແສງອໍລ້າຈາກຄົນໄດ້ເລີຍ  ຖ້າເດັກບໍ່ມັກອໍລ້າຂອງຄົນໃດກໍ່ມັກຈະຮ້ອງໃຫ້ຂື້ນຫຼື ບໍ່ສີ້ນເຄີຍທີເຫັນແສງອໍລ້າຂອງຄົນອື່ນຊື່ງຕ່າງຈາກອໍລ້າຂອງພໍ່ແມ່ກໍ່ຈະຮ້ອງໃຫ້ຂື້ນ   ແຕ່ເວລາຈະເລີນເຕີບໂຕໃຫ່ຍຂື້ນມາການແນມເຫັນອໍລ້າຫຼືແສງລັດສະໝີຈະອ່ອນລົງ ເພາະວ່າໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກສີ່ງແວດລ້ອມທີເຮັດໃຫ້ກ່ອງຮັບແສງອໍລ້າໃນດວງຕາອ່ອນຕົວລົງ   ແຕ່ຖ້າໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນກໍ່ຈະສາມາດບໍາບັດໃຊ້ງານໄດ້ເຫໝືອນເດີມອີກຄັ້ງ    ຊື່ງໃນປັດຈຸບັນໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນຢ່າງແຜ່ຫຼາຍທີປະເທດເຢຍຣະມັນ ແມ້ກະທັ້ງປະເທດໄທ                        ແຕ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຍີນຂ່າວເທື່ອວ່າລາວເຮົາມີການຝຶກ.    

        ວິທີຝຶກຝົນຂັ້ນຕອນທີໜື່ງ

          ໃຫ້ວາງພາບທີເປັນສີແດງໃຫ້ຮ່າງຈາກຕາປະມານ1.5 ແມັດ ໂດຍແຕ້ມເມັດມົນຯນ້ອຍຯ ໃສກາງພາບ   ຈາກນັ້ນກໍ່ໃຫ້ແນມໄປທີຈຸດນ້ອຍສີດໍານັ້ນເປັນເວລາ30ນາທີຫຼືຫຼາຍກວ່າ.   ຖ້າຫາກໃນດວງຕາໃຜມີກ່ອງຮັບແສງທີຍັງບໍ່ອ່ອນປານໃດ ກໍ່ຈະສາມາດເຫັນພາບສີແດງມີລັດສະໝີສີຂຽວອອກມາ ໃນບໍ່ຊ້າ.        ບໍ່ພຽງແຕ່ຄົນເຮົາມີແສງອໍລ້າ   ວັດຖຸທີບໍ່ມີຊີວິດຕ່າງກໍ່ມີເຊັນກັນແຕ່ເປັນແສງຄົງທີ  ບໍ່ເໝືອນມະນຸດຈະມີແສງລັດສະໝີທີປ່ຽນສີສັນໄປຕາມແນວຄິດຈິດໃຈ

    (ໃຫ້ຝຶກຝົນທຸກຯວັນ ແລ້ວຈະເຫັນຜົນວ່າຄຸ້ມຄ່າພຽງໃດ)

        ວິທີຝຶກຝົນຂັ້ນຕອນທີສອງ                

        ຫຼັງຈາກຝຶກເບີ່ງສີແດງ ກໍ່ໃຫ້ຝຶກເບີ່ງສີຕ່າງຯຈົນຊໍານານ      ຈາກນັ້ນກໍ່ມາຝຶກເບີ່ງອໍລ້າຂອງສີ່ງທີມີຊີວິດໂດຍສະເພາະຄົນ   ໃຫ້ແນມໄປທີກາງໜ້າຜາກຂອງຄົນຊື່ງຖືວ່າເປັນຈຸດທີເຮົາຈະຮູ້ເຖີງແນວຄິດຈິດໃຈ   ໃຫ້ຈົດຈໍ່ທີກາງໜ້າຜາກປະມານ 30 ນາທີຫຼືຫຼາຍກວ່າ   ກໍ່ຈະເລີມສັງເກດເຫັນລັດສະໝີອອກມາບໍລິເວນຫົວ ແຕ່ໃຫ້ເບີ່ງບ່ອນເກົ່າຫ້າມເສຍສະມາທິເດັດຂາດເພາະເປັນຕອນເດັດ ແຕ່ໃຫ້ສັງເກດຂອບນອກເອົາ...    ຖ້າຝຶກເປັນປະຈໍາຈົນຊໍານານກໍ່ຈະສາມາດແນມເຫັນໂດຍໃຊ້ເວລາພຽງ 3ຫາ5 ວິນາທີເທົ່ານັ້ນ.

  ຊື່ງເຮົາສັງເກດເຫັນຄົນອີນເດຍສ່ວນຫຼາຍຈະຈໍ້າເມັດສີແດງກາງໜ້າຜາກຊື່ງເປັນການເຊີນຊວນໃຫ້ເບີ່ງອໍລ້າຂອງເຂົາວ່າເປັນຄົນທີດີແລະມີຄວາມບໍລິສຸດພຽງໃດ                     ແສງອໍລ້າຈະເປັນແສງສີຕ່າງຯທີແຕກຕ່າງກັນໄປ   ແລະຖ້າເຮົາສັງເກດເບີ່ງຮູບພາບພະພຸດທະຮູບຢູ່ຕາມວັດກໍ່ຈະມີຮູບແຕ້ມທີມີລັດສະມີຢູ່ບໍລິເວນຫົວ ເພາະຄົນສະໄໝບູຮານສາມາດແນມເຫັນອໍລ້າໄດ້ກວ່າຄົນຍຸກໃໝ່ນີ້  ນອກນັ້ນກໍ່ຍັງມີຫຼັກຖານຮູບຄົນມີລັດສະໝີຢູ່ຕາມຝາພະໜັງຖໍ້າທີປະເທດອົດສະຕາລີທີຄົນບຸຮານແຕ້ມໄວ້.

   ທີຂຽນລົງໄປເປັນພຽງການເລີມຕົ້ນຂອງການຝຶກ      ຖ້າຢາກຮູ້ຫຼາຍກວ່ານີ້ກໍ່ສາມາດຖາມໄດ້ ເພາະຍີນດີໃຫ້ຄໍາປຶກສາ    ເພາະເຮົາຕ້ອງເລີ່ມຈາກສີ່ງນ້ອຍຯຫາສີ່ງໃຫ່ຍຯບໍ່ຄວນຝຶກເລັ່ງລັດເພາະຈະເປັນອັນຕະລາຍ  ຄວນຄ່ອຍເປັນຄ່ອຍໄປ

                      ຊື່ງປັດຈຸບັນມີຫຼາຍຄົນມີຄວາມສາມາດແນມເຫັນອໍລ້າດັ່ງກ່າວ ແຕ່ບໍ່ມີການເປີດເຜີຍໂຕຕົນເພາະຂອງດີຕ້ອງເກັບໄວ້. ແຕ່ຂ້າເພາະເຈົ້າມາໃຫ້ຄໍາແນະນໍາເພາະຕ້ອງການໃຫ້ທຸກຄົນແນມເຫັນວ່າ ຈິດໃຈຂອງສັງຄົມເປັນຢ່າງໃດ ຄວນປ້ອງກັນແນວໃດກ່ອນຈະເກີດຂື້ນ   ແລ້ວສັງຄົນກໍ່ຈະເລີນຍີ່ງຂື້ນແລະໜ້າຕື່ນເຕັ້ນຍີ່ງຂື້ນ