ແຕ່ກີ້ແຕ່ກ່ອນແຕ່ຟ້າຫາກໍ່ເປັນດິນຍັງມີທະຫານລູກພະອາທິດຄົນໜຶ່ງແຕ່ງເຄື່ອງແບບເຕັມຊຸດພ້ອມທັງດາມຊາມູໄລປີນປ່າຍໄປຫາອາຈານ ຮາກູອິນ ຢູ່ເທິງພູເຂົາຈຸດປະສົງຄືຢາກໄປປຶກສານຳອາຈານເພື່ອຢາກໃຫ້ແກ້ຂໍ້ສົງໃສທີ່ຕົນເອງຄິດມາດົນນານແລະຈະຖາມຜູ້ໃດກໍ່ຢ້ານເຂົາເຈົ້າສົງໃສວ່າເປັນຄົນບໍ່ມີສາດສະນາຈຶ່ງມາລົງທຶນຍ່າງລັດປ່າລັດດົງຂື້ນໄປຫາອາຈານຢູ່ເທິງພູ ການເດີນທາງກໍ່ໄກ ຫົນທາງກໍ່ແສນລຳບາກແຕ່ກໍ່ອົດທົນ ເພື່ອຫັວງຈະໄປຫາອາຈານ ອົງທີ່ຊາວຍີ່ປຸ່ນທີ່ເຂົາຊ່າລືວ່າທ່ານເກັ່ງແລະສະຫຼຽວສະຫຼາດ.

- ທະຫານ: ອາຈານ ຖ້າຈະເວົ້າຕາມຄວາມຈິງ ນາຮົກ-ສະຫັວນມີແທ້ບໍ?

- ອາຈານ: ເຈົ້າແມ່ນໃຜ?

- ທະຫານ: ຂ້ານ້ອຍແມ່ນຊາມູໄລ

- ອາຈານ: ແມ່ນຫັຍງກໍ...ທະຫົມທະຫານອີ່ຫັຍງ? ເຈົ້ານາຍຄົນໃດຊ່າງກ້າຮັບເອົາເຈົ້າມາເປັນລູກນ້ອງ ໜ້າຕາຮ້າຍກ່ວາຜີຕາຍຢາກ. ທະຫານຜູ້ນັ້ນຜຸດດພາດລຸກຂື້ນດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້າຍ ມືກຳດ້າມດາບເຮັດໜ້າຂຶມໃສ່ອາຈານ. ບໍ່ພໍທໍ່ນັ້ນ ອາຈານຮາກູອິນຍັງເວົ້າຕື່ມອີກວ່າ " ຮື...ເຈົ້າມີດາບນຳອີກຫວາ, ມີຄົມຫຼືບໍ່? ພໍຊິຕັດຫົວຂ້ອຍໄດ້ຢູ່ບໍ?

 ເໝືອນກັບວ່າເອົານ້ຳມັນຖອກໃສ່ໄຟແນວໃດກໍ່ແນວນັ້ນ ເມື່ອທະຫານຜູ້ປ່ຽມລົ້ນໄປດ້ວຍກຽດສັກສີກຳລັງຖືກຢຽບຫຍາມ ເຂົາຈຶ່ງບໍ່ຝັງຟ້າຝັງຫຼັງຫັຍງທັງນັ້ນ ຕີນມືໜ້າຕາແດງເໝືອນຈະລຸກເປັນໄຟ ມັນດຶງດາບອອກມາຈາກຟັກຈັກຕອນໃດກໍ່ບໍ່ຮູ້...

ກໍ່ພໍໄດ້ຍິນທ່ານອາຈານປ່ຽນລະດັບສຽງລົງແດ່ດ້ວຍນ້ຳໃຈກາລຸນນາປານີເໝືອນພະໂພດສັດ ດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ມີລິດສະໃນວ່າ   ນີ້ເດລູກເອີຍປະຕູນາຮົກທີ່ເຈົ້າກຳລັງເປັນຢູ່ຕອນນີ້ ເຈົ້າກຳລັງຢຽບສູູ່ປະຕູນາຮົກທັງເປັນ ຖ້າມີປະຕູແລ້ວ ນາຮົກຈະມີປະຕູຫຼືບໍ່ມີ?

 ອາຈານກ່າວທັນໃດນັ້ນທະຫານກ້າດາບຊາມູໄລຕອນນີ້ອາການຂອງເຂົາຜິດໄປຈາກກ່ອນໜ້ານີ້ ເໝືອນຟ້າກັບດິນ ຂາອ່ອນລົງກັບທີ່ເຂົາລະນຶກເຖິງບາບກຳທີ່ທຳຢູ່ຕີນມືເໝືອນກັບຢຽບສາຍໄຟຟ້າແລ້ວເຂົາກໍ່ກົມລົງກັບພື້ນ ຂໍຂະມານຳອາຈານແລະຂໍເປັນລູກສິດທັງກາຍແລະໃຈ. ຈາກນັ້ນ ອາຈານຈຶ່ງກ່ວາຄຳຊີ້ແຈງອີກວ່າ " ນີ້ເດລູກເອີຍ ປະຕູສູ່ສະຫັວນ"..............................................