ຊົນ​ຊັ້ນ​ໃນ​ສັງຄົມ​ອິນ​ເດຍ ຖຶກກຳ​ນົດດ້ວຍ​ຊາດ​ກຳ​ເນີ​ດຕາມ​ຫຼັກ​ສາສະໜາ​ພາມ​ໄດ້​ແກ່

1ວັນນະ​ພາມ: ​ໄດ້​ແກ່ ນັກບວດ ນັກປາດ ຄູບາ​ອາຈານ ມີ​ໜ້າ​ທີ່​ອົບ​ຮົມ​ສັ່ງສອນ ​ແລະ ປະກອບ​ສາສະໜາ​ພິທີ​ຕ່າງໆ ​ເປັນ​ວັນນະ​ສູງ ປຽບ​ເໜືອ​ນ ຫົວ​ເຊີ່ງ​ເປັນ​ບໍ່​ເກີດ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ຄິດ ສະຕິ​ປັນຍາ

2 ວັນນະ​ກະສັດ : ​ໄດ້​​ແກ່ ນັກຮົບ ນັກ​ປົກຄອງ ນັກ​ການ​ເມືອງ ມີໜ້າ​ທີ​ທຳ​ການຣົບ ​ແລະ​ການ​ປົກຄອງ ບ້ານ​ເມືອງ ​ເປັນ​ວັນນະ​ສູດ​ສູງ​ພໍ​ກັບ​ວັນນະ​ພາມ ​ປຽບ​ເໜືອ​ນ​ເອີກ ​ເຊີ່ງ​ເປັນ​ບໍ່​ເກີດ​ແຫ່ງ​ພະລັງ​ທາງ​ສັງຄົມ ບາງທີກໍ່​ປຽບ​ເໜືອ​ນ​ແຂນ ​ເຊີ່ງ​ມີໜ້າ​ທີ່​ຖື​ອາວຸດ​ປ້ອງ​ກັນ​ປະ​ເທດ

3ວັນນະ​ແພດ: ​ໄດ້​ແກ່ ນັກທຸລະກິດ ກະ​ເສດ​ຕະກອນ ສະຖາ​ປາ​ນິກ ວິ​ສາວະ​ກອນ ​ເປັນ​ຕົ້ນ​ຊື່​ງຖື​ວ່າ ​ເປັນ​ຊົນ​ຊັ້ນ​ກາງ ​ເປັນ​ພວກ​ທີ່​ຄຸມ​ການ​ເສດຖະກິດ​ຂອງ​ຊາດປຽບ​ເໜືອ​ນຂາ ຊື່​ງ​ເປັນ​ສວນ​ທີ່​ລ້ຽງ​ຫຼື​ພະ ຍຸງ​ຮ່າງ​ກາຍ ​ໃຫ້​ຊົງ​ຢູ່ ​ເສດຖະກິດ​ທີ່​ຊົງ​ສັງຄົມ ​ໄດ້​ຕົກ​ຢູ່​ໃນ​ມື​ຂອງ​ຊົນ​ຊັ້ນ​ພວກ​ນີ້ ບາງທີ​ກໍ່​ປຽບ​ເໜືອ​ນທ້ອງ

4ວັນນະ​ສູດ : ​ໄດ້​ແກ່ ພວກ​ເຈົ້າ​ຂອງ​ຖິ່ນ​ເດີມ​ ຊື່​ງຖຶກຢຽບ​ຢາມ ວ່າ​ເປັນ​ທາດ ຈື່ງ​ກາຍ​ເປັນ​ວັນນະ​ທີ 4 ​ເອີ້ນ​ວ່າ​ວັນນະ​ສູດ ປຽບ​ເໝືອນ​ຕີນ ​ເປັນ​ເຄື​ອ່ງພະຍຸ​ງຮ່າງກາຍ​ ​ໃຫ້​ເຄື່ອນ​ໄຫວ ​ໄປມາ​ໄດ້​ພວກ​ສູດ ຈື່ງ​ປຽບ​ເໜືອ​ນອະ​ໄວ​ຍະ​ວະ​ຕ່ຳ​າສຸດ​ແຕ່​ຖ້າ​ບໍ່​ມີ​ພວກ​ສູດ​ສັງຄົມ​ກໍ່​ຈະ​ະເລີ​ນ​ໄ​ໄດ້​ຍາກພາະວ່າ​ພວກ​ສູດ​ປຽບ​ເໜືອ​ນກຳມະກອນ​ນນັ້ນເອງ

ຂໍ້​ມູນ​ຈາກ ບົດ​ວິທະຍາ​ນິພົນ ຂອງ​ຍາ ສົມ​ໃຈ

​ເລື​ອ່ງ ການ​ສຶກສາ​ເຊີ່ງ​ວິ​ເຄາະ​ແນວ​ຄວາມ​ຄິດ​ເລີ​ອງຄວາມ​ເຄົາລົບ​ໃນ ພຸດທະ​ສາສະໜາ ໜ້າ 53