ໂລບບໍ່ມີເມືອງພໍ

ທ່ານ ເປືອກ ແມ່ນພໍ່ຄ້າທີ່ຮັ່ງມີ ທີ່ສຸດປະຈຳເມືອງ.ມື້ຫນຶ່ງເຂົາບອກໃຫ້ພະນັກງານບັນຊີບວກມູນຄ່າວັດຖຸສີ່ງຂອງທີ່ ເຂົາມີຢູ່ ເພື່ອປະເມີນເບີ່ງວ່າ ມັນຈິກຸ້ມດົນປານໃດ.ຝ່າຍພະນັກງານບັນຊີບວກວັດຖຸທັງໝົດທີ່ມີຢູ່ ແລະ ອອກປາກ ຮັບຮອງກັບທ່ານ ເປືອກ ວ່າມັນຈະກຸ້ມກຶນຮອດ ເຈັດ ເຊັນຄົນ ແທນທີ່ຈະດີໃຈ ແລະຫາຍຫ່ວງ,ທ່ານ ເປືອກພັດ ສະແດງອາການກຸ້ມອົກກຸ້ມໃຈ ກວ່າເກົ່າອອກມາ ເຂົາຫາຍໃຈບາດເລິກໆ ດ້ວຍຄວາມອຸກອັ່ງ ແລະ ເປັ່ງສຽງອອກ ມາວ່າ “ອ້າວ ຄັນຊັ້ນ ຊິໃຫ້ລູກຫລານ ເຊັນຄົນທີ ແປດຂອງເຣົາກິນຫັຍງ????”

ສະຫັວນພັດທະນາ