ສີ່ງຄວນຈຳສຳລັບຊາວພຸທ
໑ ຊາວພຸທນັບຖື ພຣະພຸທ ພຣະທັມ ພຣະສົງ ເປັນທີ່ເພີ່ງອັນປະເສີຖ
໗ ຊາວພຸທ ຄວນເຊື່ອຫມັ້ນໃນກົດແຫ່ງກັມ ທຳດີຍ່ອມໄດ້ດີ ທຳຊົ່ວຍ່ອມໄດ້ຊົ່ວ
໓ ຊາວພຸທຍອມໃຫ້ພຣະພຸທຜູ້ນຳທາງຊິວິດ ຖືເອົາພຣະທັມເປັນແນວທາງຂອງຊີວິດ ຖືເອົາພຣະສົງຄ໌ເປັນບຸກຄົນຕົວ ຢ່າງຜູ້ນຳທາງຊີວິຕແລະເດີນຕາມແບບພຣະສົງຕະຫລອດໄປ
໔ ຊາວພຸທຈະບໍ່ຂາບໄຫວ້ ສີ່ງໃດກໍ່ຕາມທີ່ຊາວໂລກຖືວ່າເປັນຂອງສັກສິທ
໕ ຊາວພຸທຈະບໍ່ເຊື່ອໃນຊະຕາຊີວິດຕາມທີ່ຫມໍດູ ບອກແຕ່ເຊື່ອວ່າຕົນເອງສ້າງອະນາຄົດໃຫ້ແກ່ຊີວິຕຂອງຕົນເອງ
໖ ຊາວພຸທເວລາມີຄວາມທຸກຂ໌ແກ້ໄຂຄວາມທຸກຂ໌ທີ່ຕົນເອງ ບໍ່ທ່ຽວໄປຫາຫມໍດູໃຫ້ເສຍເວລາຫລ້າໆ
໗ ຊາວພຸທຖືວ່າຄວາມບັງເອີນບໍ່ມີ ມີແຕ່ສີ່ງທັງຫລາຍເກີດຈາກເຫຕຸ ປາສະຈາກເຫຕຸ ຜົນຈະເກີດຂຶ້ນບໍ່ໄດ້ ເຫຕຸທີ່ແທ້ ຢູ່ທີ່ກາຣກະທຳຂອງຕົນເອງ
໘ ຊາວພຸທບໍ່ມີພິທີ ສະເດາະເຄາະ ແບບຫມໍດູ ແຕ່ສະເດາະບ່ອນທີ່ຄົ້ນຫາເຫຕຸໃຫ້ ພໍ້ແລ້ວຕັດເຫຕຸນັ້ນເສຍ
໙ ເຣິກງາມຍາມດີ ສຳຫລັບຊາວພຸທບໍ່ມີ ມີແຕ່ຄວາມດີ ໃນເວລາໃດ ເວລານັ້ນ ໄດ້ຊື່ວ່າເຣີກດີ ມຸງຄຸນດີ ເຊົ້າດີ ຣຸ່ງອາຣຸນດີ ເວລາ ບໍ່ທຳໃຫ້ຄົນເສຍ ຄົນຕ່າງຫາກທີ່ທຳໃຫ້ເສຍເວລາ