ມື້​ອາກາດ​ແຈ່ມ​​​ໃສ ​ເດັກ​ຍິງ​ນ້ອຍໜ້າ​ຮັກ​ໄຮ້​ດຽງສາ​ ຍ່າງ​ເຫລັ້ນ​ຕາມ​ຫາດ​ຊາຍ​ແຄ​ລິ​ຟໍ​ເນັຍ ​ແນມເຫັນບ່າວສີໂຄດ ​ເອົາ​ເຈັ້ຍໜັງສືພິມ​ນຸ່ງ​ແທນ​ສົ້ງ ​ເລີຍ​ຍ່າງ​ເຂົ້າ​ໄປ​ທັກ​ທາຍ.
     ດຍ:  ນ້າ…​ໜັງສື​ພິມປິດ​ຫຍັງ​​ໄວ້​ຫັ້ນ ?
     ສຄ:  (ຕອບ​ທັນທີໂດຍບໍ່ທັນ​ໄດ້​ຄິດ)  ນົກນ້ອຍ ​ຂ້ອຍ
     ດຍ:  (​ໜ້າ​ຕາ​​ໃສ)  ອູ້ວ…​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ເຫລັ້ນ​ນຳນາງນົກນ້ອຍ ​ໄດ້​ບໍ່?
     ສຄ:  ບໍ່​ໄດ້…ບໍ່​ໄດ້…(ໜ້າ​ບູດ)

ນາງ​ນ້ອຍ​ກໍ​ຍ່າງ​ໜີ​.  ໕ ນາທີຕໍ່​ມາ ບ່າວສີໂຄດ​ເຜີ​ຫລັບ​ໄປ.  ບາດ​ຕື່ນ​ຂຶ້ນ​ມາຜັດ​ຢູ່​ໃນ​ໂຮງໝໍ​ແລ້ວ.

ທ່ານໝໍ​ເຫັນ​ລາວ​ຮູ້ສຶກ​ໂຕ​ແລ້ວ ​ເລີຍ​ເຂົ້າ​ມາ​ສອບ​ຖາມ​ວ່າ​ເລື່ອງ​ມັນ​ເປັນ​ໄປ​ແນວ​ໃດ.

ສຄ:  ຂ້ອຍ​ຈື່​ຫຍັງ​ບໍ່​ໄດ້​ເລີຍ…ຈື່​ແຕ່​ວ່າ​ມີ​ເດັກ​ຍິງ​ນ້ອຍ​ຜູ້​ນຶ່ງ.

ໝໍກໍ​ນຳ​ເດັກ​ຍິງ​ນັ້ນ​ມາ​ຊັກ​ຖາມ​ວ່າ​ແມ່ນ​ຫຍັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ແທ້.

ດຍ:  …ລາວ​ບໍ່​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ເຫລັ້ນ​ກັບ​ນົກ​ນ້ອຍ​ຂອງ​ລາວ ...​ເລີຍ​ຖ້າ​ໃຫ້​ລາວ​ຫລັບ ​ແລ້ວ​ຢ່ອງ​ເຂົ້າ​ໄປ
           ​ເຫລັ້ນ​ນົກ​ນ້ອຍ​ລາວ. ບາດ​ແລ້ວ ມັນ​ຖົ່ມ​ນ້ຳລາຍ​ໃສ່​ມື​ຂ້ອຍ…ຂ້ອຍກໍ​...​ຫັກ​ຄໍ​ມັນ…ທຸບ​ໄຂ່​ມັນ…ຈູດ​ຮັງ​ມັນພ້ອມ.

ຈົບ.