ຄວາມເດີມ: ຟ້າໃສໃຊ້ມືທີ່ເປື້ອນເລືອດຂອງຕົນຂຽນໃສຝາຮອ້ງນ້ຳວ່າ:

ຂໍໂທດພໍ່ ແລະ ແມ່....ລູກຈະຂໍຈອງກຳ ແລະ ຈະເອົາຄືນຄົນທີ່ມັນເຮັດກັບລູກແບບນີ້

...ແລ້ວຟ້າໃສກໍສີ້ນລົມຫາຍໃຈທີ່ຫອ້ງນ້ຳຫໍພັກຂອງຕົນຢ່າງໜ້າອະໜາດ ແລະ ສົງສານ.

ຫລັງຈາກເຫດວັນນັ້ນສິນທອນກໍດອ໋ບພັກຮຽນເພື່ອລົບຫລີກ ແລະ

ບໍ່ຢາກປະເຊີນປັນຫາໂດຍຕັ້ງໃຈໄວ້ວ່າລໍໃຫ້ເລື່ອງລາວຕ່າງໆມັນຊາລົງກອ່ນ

ແລ້ວຈື່ງຄອ່ຍກັບມາສືກສາຕໍ່, ຈົນເວລາກໍຜ່ານໄປສອງປີ....ຮຸ່ງເຊົ້າວັນໃໝ່ທີ່ຟ້າສົດໃສ,

ສຽງຜູ້ຄົນວົນແຊວກັນຢ່າງໜາແໜ້ນທີ່ມະຫາໄລເອກະຊົນສິນລະປະ ແລະ ການສະແດງ, ເຫດນີ້ກໍຍອ້ນເປັນວັນໄຂສົກຮຽນໃໝ່ຂອງໂຮງຮຽນນັ້ນເອງ.

“ແຈັກ=ນິລຸດ” ລົງຈາກລົດສອງແຖວທີ່ເດີນທາງມາແຕ່ບ້ານແຖບຊານເມືອງ,

ຫວັງຕັ້ງໃຈຈະມາສືກສາທີ່ໂຮງຮຽນແຫ່ງນີ້ສາຍຊື່ສານມວ່ນຊົນເພື່ອຫວັງຈະເປັນຜູ້ປະກາດຂ່າວຕາມຄວາມຝັນທີ່ຕົນຕັ້ງໃຈໄວ້.

ລະຫວ່າງທາງຍ່າງເຂົ້າປະຕູມະຫາໄລຍອ້ນຄາແຕ່ຊົມເບີ່ງທິວທັດ, ນິລຸດກໍເລີຍຍ່າງໄປຕຳເອົາ”ຕ້າ=ວັນເພັນ” ທີ່ຍ່າງລົມມາກັບ “ປາບູ=Petty”

ຍ່າງບໍ່ເບີ່ງຕໍເບີ່ງທາງເໝືອນກັນ, ເມື່ອຍ່າງຕຳກັນປຸບ: “ນິລຸດ” ອຸ້ຍ, ຂໍໂທດໆ...ດຽວຂອ້ຍເກັບປື້ມໃຫ້...”ວັນເພັນ” ໂອ້ຍ, ຈັງຊາດຍ່າງບໍ່ເບີ່ງເນາະ.

ສອງຄົນເວົ້າທັງໆທີ່ຍັງບໍ່ທັນເຫັນໜ້າກັນ, ແຕ່ພໍເມື່ອເຫງີຍໜ້າຂື້ນມາ...ປີ໋ງ...ກະແຈຈິດຜູກພັນກໍເກີດຂື້ນ, ແຕ່ຍອ້ນຍັງບໍ່ທັນຮູ້ຈັກ ແລະ

ບໍ່ທັນສົນໃຈກັນເນື່ອງຈາກຫາກໍເຫັນໜ້າກັນໃໝ່ໆ..”ວັນເພັນ”: ໂອ້ຍ, ເຈົ້າຍ່າງມາແນວໃດເກາະບໍ່ເບີ່ງຫວາຄົນກຳລັງລົມກັນຍ່າງມາຫນິຫນະ,

ບໍ່ຫລໍແລ້ວຍັງຕາບໍ່ດີອີກ. ດ້ານນິລຸດເມື່ອໄດ້ຍິນແນວນັ້ນກໍຮູ້ສືກໂມໂຫນອ້ນໜື່ງເລີຍໂຕ້ກັບໄປວ່າ:

ໂທ້, ເຈົ້າດີຕາຍແຫລະຍ່າງຝອ່ຍແຕກມາບໍ່ເບີ່ງຄົນເບີ່ງທາງ, ຄົນອີ່ຫຍັງບໍ່ງາມລະຍັງຕາເສຍອີກ...ເອົ້າຫນິປື້ມ,..ເວົ້າແລ້ວນິລຸດ

ກໍຍ່າງໄປວືດວືດຍອ້ນຟ້າວໄປສຳພາດເຂົ້າໂຮງຮຽນປອ່ຍໃຫ້ວັນເພັນຮອ້ງນຳກົ້ນຢູ່ເປ້ງໆ:

ເກັ່ງແທ້ຢ່າສຸໜີແມ້, ໂອ້ຍ..ຜູ້ຊາຍຫຍັງບໍ່ມີຄວາມເປັນສຸພາບບຸລຸດເລີຍ,

ມາຂໍໂທດຂອ້ຍກອ່ນແມ້...ແລ້ວວັນເພັນກໍປີ່ນໜ້າໄປລົມນຳ Petty

ໝູ່ສະໜິດທີ່ຮຽນນຳກັນມາຕັ້ງແຕ່ມັດທະຍົມແລ້ວກໍວ່າ: ໂອ້ຍຊວ່ຍແຕ່ເຊົ້າແທ້ເດ້ເນາະ, ຄົນຜີບ້າເອີ້ຍ…

ງາມປານນິຍັງວ່າບໍ່ງາມອີກຕາບອ໋ດສີຕິເບາະ..ເພີ່ນວ່າເຂົາຂີ້ລ້າຍສຳເບາະ Petty, Petty...ທີ່ຮອ້ງບໍ່ໄດ້ຍິນຍອ້ນຕອນນີ້ Petty

ຫລົງມັກນິລຸດເຂົ້າແລ້ວເຖີງຈະຍ່າງຫາຍລັບຕາໄປແລ້ວແຕ່ Petty ກໍຍັງມອງດວ້ຍຄວາມສະເໜ່ຫາ.

..ວາຍຫລໍ່..ຢາກໄດ້ມາໄວ້ໃນຄອບຄອງເດ້ເນາະ..ຫິຫິ..”ວັນເພັນ”:  ໂອ້ຍ, Petty ຕະຫລອດເຫັນຜູ້ບ່າວຫັ້ນໜະໝູ່ລົ້ມເຈັບໜິຊິຊວ່ຍກັນບໍ່ໄດ້..

.ແລ້ວທັງສອງກໍຍ່າງປະຄອງກັນເຂົ້າໄປທີ່ຫອ້ງປະຊຸມໃຫຍ່ເພື່ອສຳພາດຄັດໂຕ.

ເວລາຕໍ່ມາກໍມີລົດເກັງຄັນງາມມາຈອດໄວ້ທີ່ລານຈອດລົດແຕ່ລະຫວ່າງທີ່ຈະອ້ຽວເຂົ້າຫວ່າງຈອດລົດກໍມີລົດມິນິຄູເປີ້ຄັນນອ້ຍ

ຂີ່ພຸ້ງເຂົ້າມາຕັດບອ່ນແທນຈົນເຮັດໃຫ້ທາງລົດເກັງຄັນງາມຕອ້ງເບກກະທັນຫັນ, ແລ້ວ "ກູ່=ຈອນນີ້" ແລະ "ເຈ=ບອ໋ບບີ້" ກໍລົງຈາກລົດເກັງ,

ຈອນນີ້ລົງມາພອ້ມກັບເອົາມືໄປຕົບຫລັງລົດຂອງຄູ່ກໍລະນີຢ່າງແຮງ, “ຈອນນີ້”: ຫນິ

, ລົງມາລົມກັນດຽວນີ້ຮຽນຈົບໃບຂັບຂີ່ມາແຕ່ໃສວະນິໄສເສຍຂະໜາດ... “ບອ໋ບບີ້”:

ເຮີ້ຍ, ໃຈເຢັນແມ້ນ..!! ແລະ ແລ້ວ ສອງສາວງາມນັ້ນກໍຄື “ຕ້າ=ມະນີ” ກໍລົງຈາກລົດຄັນນອ້ຍມາຢ່າງໃຈຮ້າຍທັງເວົ້າວ່າ:

ໂອ້ຍກ້າດີແນວໃດມາຕົບລົດຂອ້ຍມັນບຸມມັນໂປກມາເຈົ້າຮັບຜິດຊອບເດີ້..ແຕ່ພໍເມື່ອ “ຈອນນີ້”: ຖອດແວ່ນຕາດຳອອກ,

ແທນທີ່ມະນີຈະຕົກຫລຸມຮັກໃນສະເໜ່ເຈົ້າຊູ້ຂອງຈອນນີ້ມະນີຊ້ຳພັດເວົ້າວ່າ: ໂອ້ຍໃຄແນ່,

ກະດຽວວ່າຄົນຕາບອ໋ດແຮງວ່າຢ້ານລົມກັນບໍ່ຮູ້ເລື່ອງ..ເປັນແນວນັ້ນຈອນີ້ກໍໂຕ້ໄປວ່າ: ໂທ້ຄົນຕາບອ໋ດບ້ານເຈົ້າວ່າຫລໍປານນິຫນະ,

ຂັບລົດພາສາຫຍັງຄົນເຂົາຊິເຂົ້າມາຈອດລະຍັງມາຂີ່ຕັດ,

ຫນິຄັນບໍ່ເຫັນວ່າງາມຫນິບອກບອ໋ບບີ້ຈັດການລະໄດ໋ຫນິ, “ມະນີ” ກະຢ່າທະແທະຂອ້ຍເຫັນກອ່ນນະ,

ບອ່ນຈອດສາທາລະນະບໍ່ມີປ້າຍຫ້າມເດ້..ເປັນແນວນັ້ນເມື່ອເຫັນທ່າທາງບໍ່ດີສາວຄຽມຄົມທີ່ລົງລົດມາ

ກັບມະນີກໍເປີດປາກເວົ້າຈາດວ້ຍສຳນຽງທີ່ແສນຈະຮຽບຮອ້ຍວ່າ “ນຸ້ຍ=ປອ໋ບປີ້” ພຸດໂທ, ການອະໄພໃຫ້ກັນເປັນສິ່ງທີ່ດີ, ນີ້ມະນີຂໍໂທດລາວໄປໃຫ້ມັນແລ້ວເລື່ອງໄປຟ້າວໄປກັນເທາະດຽວບໍ່ທັນ...ຢອ້ນບໍ່ຢາກລົມຍາວມະນີກໍວ່າ: ເອີຂໍໂທດ,,

ຝາກໄວ້ກອ່ນເດີ້...ຈອນນີ້ ແລະ ບອ໋ບບີ້ກໍວ່າ: ແລ້ວຢ່າລືມມາເອົາເດີ້ນອ້ງສາວ, ໂຖ່ບໍ່ເກັ່ງແທ້ແນ່ຈິງມາແມ້...

ແລ້ວຕ່າງຝ່າຍກໍແຍກຍ້າຍກັນໄປຄົນລະທາງ. ແຕ່ສຸດທ້າຍກໍຕອ້ງມາລວມກັນທີ່ຫອ້ງປະຊຸມໃຫຍ່ຄືເກົ່າ..

.ທີຫອ້ງປະຊຸມໃຫຍ່ດັ່ງກ່າວ ”ໂຕເລັກ=ອາຈານຄຳສະອອນ”: ນັກຮຽນຈົ່ງຢູ່ໃນຄວາມສະງົບ ແລະ ເປັນລະບຽບ,

ມື້ນີ້ແມ່ວັນຄັດເລືອກນັກສືກສາທີ່ຈະເຂົ້າມາຮ່ຳຮຽນ

ໃນສະຖາບັນເຮົາໂດຍແຕ່ລະທ່ານຕອ້ງຖືກຄັດໂຕໂດຍຜ່ານການສະແດງທີ່ເໝາະກັບສາຂາທີ່ທ່ານຈະເຂົ້າໄປຮຽນ

...ຜູ້ທຳອິດທີ່ສະມາສະແດງວັນນີ້ທ້າວ “ໂກຍ=ຕົ້ນ”...ແລ້ວອາຈານກໍຮອ້ງອີກສາມເທື່ອຈົນເລີ່ມໃຈຮ້າຍ,

ແລ້ວຕົ້ນກໍແລ່ນເຂົ້າມາໃນຫອ້ງປະຊຸມຢ່າງຟ້າວຟັງທາມກາງສາຍຕາຈອ້ງມອງຈາກຄົນເປັນຮອ້ຍຍອ້ນວ່າມາຊ້າ. ”ອາຈານຄຳສະອອນ”:

ເລີ່ມຕົ້ນກະຊ້າແຕ່ຫົວທີ່ລະເດ້ຊິລອດບໍ່ຫນໍ, ໄປກຽມໂຕສະແດງ .................ຕິດຕາມຕອນຕໍ່ໄປ..........