คายะ  เขาตามมาช่วยฉัน !

เมื่อรถของพวกโจรจอด ก็กระชากตัวฉันลง และจับมัดมือ มันเท้า ไว้กับเก้าอี้ตัวหนึ่ง

" พวกแกจะทำอะไรฉัน ! "

" ก็แค่จักแกมาเรียกค่าไถ่ และก็ปล่อยแกไป "

" ทำไมต้องเป็นฉัน "

" ก็ครอบครัวแก ขัดขวางการโกงเงินของบริษัทที่ฉันทำอยู่ จนฉันโดนไล่ออกมานี่ไง "

" ก็แกจะโกงนิ มันก็สมควรแล้วนิไง "

" หึ ! ขืนแกพูดมากกว่านี้ ฉันจะทำมากกว่าเรียกค่าไถ่เลยคอยดู ! โทรหาพ่อเธอเดี๋ยวนี้ ! "

ปัง ! ! !

เสียงถีบประตูดังขึ้น คายะ นิหน่า

" ไม่จำเป็น ไม่จำเป็นต้องให้เงินกับพวกชั่ว ๆ อย่างมันหรอก ฮันริ ! "

เขาเรียกชื่อฉันหรอ ฉันดีใจอย่างบอกไม่ถูกจนลืมความกลัวไปเลยซะทีเดียว

" มาคนเดียวคิดว่าจะได้ตัวนังนี่กลับไปหรอ คิดผิดคิดใหม่ได้นะไอ้หนู "

" ถึงฉันจะมาคนเดียว ไม่ได้หมายความว่าฉันจะแพ้นิหว่า ! "

พอพูดจบ คายะก็ชก และกระทืบตัวหัวหน้าของพวกมันอย่างเต็มที่ และในที่สุด พวกมันทั้งหมดก็น่วม

" คายะ ! พอเถอะ มาแก้มัดฉันก่อน "

พอฉันพูดจบ คายะก็รีบวิ่งมาแก้มันฉัน

" มันทำเธอเจ็บตรงไหนหรือเปล่า "

ฉันส่ายหัว

" นายมาช่วยฉันทำไม ฮึก ๆ ฮืออ "

" อย่าร้องนะ "

" ฮึก ๆ ฮือ ตอบฉันมาซิ "

" ก็เพราะฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธอน่ะสิ ฉันเห็นเธออยู่คนเดียวมาตลอด และพอเธอเจอกับรุ่นน้องคนนั้น เธอก็ดูเข้มแข็งจนฉันอยากใกล้ชิดกับเธอ "

พอคายะพูดจบ เขาก็เข้ามาสวมกอดฉันอย่างอบอุ่น จนฉันลืมความกลัวและความเจ็บปวดเมื่อกี้ทันที

" เดี๋ยวเธอโทรให้คนขับรถบ้านเธอมารับเธอกลับละกันนะ "

" อื้ม อื้ม "

พอฉันพูดจบ ฉันก็หันหลังให้คายะ เพราะคิดว่า คายะจะพูดกับฉันเพียงเท่านี้

" ราตรีสวัสดิ์ แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้านะ ^^ "

คายะ ยิ้ม ! ตั้งแต่คายะเข้ามาในโรงเรียนนี้ ไม่มีใครเคยเห็นเขายิ้มสักคน คงจะเป็นฉันคนแรกสินะ

" จ้ะ >//< "< "