<!--[if gte mso 9]><![endif]--><!--[if gte mso 10]>/* Style Definitions */table.MsoNormalTable{mso-style-name:"Table Normal";mso-tstyle-rowband-size:0;mso-tstyle-colband-size:0;mso-style-noshow:yes;mso-style-priority:99;mso-style-qformat:yes;mso-style-parent:"";mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;mso-para-margin-top:0cm;mso-para-margin-right:0cm;mso-para-margin-bottom:10.0pt;mso-para-margin-left:0cm;line-height:115%;mso-pagination:widow-orphan;font-size:11.0pt;font-family:"Calibri","sans-serif";mso-ascii-font-family:Calibri;mso-ascii-theme-font:minor-latin;mso-fareast-font-family:"Times New Roman";mso-fareast-theme-font:minor-fareast;mso-hansi-font-family:Calibri;mso-hansi-theme-font:minor-latin;mso-bidi-font-family:DokChampa;mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}<![endif]-->

                      ຊີວິດເໝືອນລະຄອນ

              ທ່ານຄິດບໍ່ວ່າຊີວິດຂອງຄົນປຽບດັ່ງການສະແດງລະຄອນໃນບົດໜື່ງບໍ?. ຄົນເຮົາທູກຄົນຕ່າງກໍ່ຖືກກຳນົດໃຫ້ສະແດງລະຄອນດ້ວຍກັນທຸກຄົນ ບົດບາດທີ່ສະແດງນັ້ນມີມາກມາຍກາຍກອງ ການສະແດງບາງຄາວກໍ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈ ບາງຄາວກໍ່ຊື່ນບານມ່ວນຊື່ນ ບາງຄາວກໍ່ໂກດແຄ້ນ ຊີວິດໂລດແລ່ນໄປຕາມບົດບາດການສະແດງໄລຍະການສະແດງກໍ່ຖືກກຳນົດມາເໝືອນກັນ ສະແດງກັນມາຕັ້ງແຕ່ເກິດຈົນກະທັງຕາຍ ບາງຄົນສະແດງດົນນານກ່ວາຈະຈົບລົງ ບາງຄົນກໍ່ສະແດງສັ້ນ ບໍ່ເທົ່າໃດກໍ່ຕາຍເສຍແລ້ວ ເຮົາຮຽກວ່າມີບົດບາດໜ້ອຍເກີນໄປ. ເລື່ອງການເກິດ, ແກ່, ເຈັບ, ຕາຍ ຈີ່ງເປັນເລື່ອງທັມມະດາຂອງມະນຸດ. ຊີວິດເປັນຂອງແທ້ແນ່ນອນ ບໍ່ມີກົດເກນໃດວ່າຄົນໂຊກດີຈະໂຊກດີສະເໝີໄປ ແລະ ຄົນໂສກຮ້າຍຈະໂຊກຮ້າຕະຫຼອດໄປ ຊີວິດຕ້ອງມີຂື້ນໆ ລົງໆ ເໝືອນກັບພະອາທິດກໍ່ມີຂື້ນແລ້ວກໍ່ຕົກໃນທຸກໆວັນ. ຊີວິດຕ້ອງມີ ສູກແດ່, ທຸກແດ່, ອີ່ມແດ່, ຫີວແດ່ ປົນເປກັນໄປ ບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດໃນໂລກທີ່ຈະມີຄວາມສຸກຕະຫຼອດຊີວິດຕັ້ງແຕ່ເກິດຈົນກະທັງຕາຍ. ອ່ານຕໍ່ໃນສະບັບຕໍ່ໄປ.

                           (ໃຫ້ຄວາມເຫັ່ນ ແລະ ເພີມເຕີມໄດ້)