ຮັກບ້ານເກີດ ຄືຮັກຊາດແທ້
ການທີ່ພັດພາກບ້ານ ບ່ອນເກີດຂອງຕົນ
ມັນຫາກເຫັນຄວາມທຸກທີ່ໃຈປະຈັກແຈ້ງ
ທຸກກາຍຫາທາງແກ້ບັນເທົາກາຍໃຫ້ອົບອຸ່ນ
ທຸກໃຈຫາຫຍັງເປັນຢາແກ້ບັນເທົານັ້ນຢາກຊາ ທ່ານເອີຍ
- ບໍ່ຕ້ອງທຽບໃສ່ຄົນອື່ນ ທຽບໃສ່ຕົນເອງຢູ່ປະເທດອື່ນ ຫຼືຕ່າງປະເທດຫຼາຍປີ ຄິດຮອດບ້ານທຸກວັນ ການຄິດຮອດບ້ານມັນທໍລະມານກວ່າການຄິດຮອດຢ່າງອື່ນ ຜູ້ຂ້າຄິດວ່າຄໍາວ່າບ້ານມັນເລິກເຊິ່ງກວ່າສິ່ງອື່ນໝົດ. ຊິເລົ່າໃຫ້ຟັງ ຕອນປີ 1984 ຢູ່ປາກເຊ ກໍຄິດຮອດບ້ານທໍາມະດາ ຄັນຄິດຮອດບ້ານກໍບໍ່ກັບບ້ານກໍຍັງພີ່ຄົນຮູ້ຈັກ ຍາດພີ່ນ້ອງຢູ່ໃກ້ໄປຢ້ຽມຢາມເຂົາ ກໍຫາຍຫວ່ງ, ມາຢູ່ວຽງຈັນ ປີ 1986 ກໍຄິດຮອດບ້ານເໝືອນຢູ່ປາກເຊ ຍັງເຫັນໜ້າພີ່ນ້ອງ ແລະເພື່ອນຝູງໃໝ່ - ບາດໄປຢູ່ປະເທດໄທຍ ບາງກອກ ຄິດຮອດບ້ານໃຈຊິຂາດພາວະນາໃຫ້ຮຽນຈົບໄວໆ ຄິດຮອດບ້ານຄັກເຫັນພາບຄວາມຮັກບ້ານເກີດ ຄວາມຮັກຊາດເຂົ້າມາແທນໂລດ, ໄປຢູ່ປະເທດອົສຕຣາລີ ກໍໃຄອີກຈັກໜ່ອຍ ເພາະມີຄົນລາວ, ຄົນອີສານ, ຄົນວຽດ. ຄົນຂະເໝນ ເວົ້າຈາກັນກັບສະບາຍໃຈກວ່າຢູ່ໄທຍ໌ຈັກໜ່ອຍ ເຖິງປານນັ້ນກະຍັງມີເລື່ອງອຸກໆໆໆໆ ເຂົ້າມາເລັກໆໆໆນ້ອຍໆໆໆ ຢາກກັບບ້ານເໝືອນເດີມ, ເມື່ອສະຫຼຸບແລ້ວ ໄປຢູ່ໃສກໍບໍ່ເທົ່າບ້ານຕົນ ເມື່ອກັບມາວຽງຈັນ ເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນບ້ານເກີດຕົນເອງແທ້ໆ ກໍເໝືອນກັບຢູ່ບ້ານເກີດຕົນເອ ເພາະເປັນເມືອງລາວ
- ຮັດຊາດ ເໝືອນຮັກບານເກີດ
- ສຸດປະເສີດທູນຫົວຮັກພໍ່ແມ່
- ຮັກພີ່ນ້ອງວົງວານນັ້ນສຸດຈະຫາຢາແກ້
- ຄວາມຮັກຊາດແທ້ ຄືຮັກວັດທະນະນະທໍາລາວ ນັ້ນເອງ
- ຮັກວັດທະນະທໍາ ຮັກສາສະໜາ
- ຮັກວັດທະນະທໍາ ຮັກພູມພາບເມືອງຕົນ
- ຮັກວັດທະນະທໍາ ຄືີຮັກຄົນໃນຊາດ
- ຮັກວັດທະນະທໍາ ນໍາມເຊິ່ງຄວາມເປັນເອກະຣາດ
- ຮັກຊາດຄືເວົ້າພາສາລາວເປັນ ເຫັນອັກສອນລາວອ່ານຄ່ອງຂຽນໄດ້ ໄຫວ້ງາມ ຂາບອ່ອນນ້ອມ ພ້ອມໃຈກັນສ້າງສາພັດທະນາແນວຄິດ ຄືຮັກບ້ານເກີດແທ້ ແນ່ນອນ.

ເມື່ອເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ຈຶ່ງສະຫຼຸບເຫັນວ່າ
- ຄິດຮອດ ໝູ່ກອງ ຜົວ ເມັຍ ນັ້ນຄືການຮັກຕົນ ຮັກຄອບຄົວ
- ຄິດຮອດ ພໍ່ແມ່ ພີ່ນ້ອງວົງວານ ຄື ຮັກບ້ານເກີດແດນກໍາເນີດຂອງຕົນ
- ຄິດຮອດບ້ານ ເມື່ອໄປຢູ່ຕ່າງປະເທດ ນີ້ຄືຮັກຊາດແທ້ໆໆໆໆ
(ໃຈແຍກໃຫ້ຄັກໆໆ ຈະເຫັນວ່າ 3 ຢ່າງນີ້ມັນຢູ່ໃນເລື່ອງດຽວກັນ ແຕ່ມັນໃຫ້ຄວາມຄໍາຄັນຕ່າງກັນ ແລະມັນກໍລວມເຂົ້າເປັນອັນດຽວກັນ ຄື ຮັກຕົນ ຮັກຄົນ ຮັກຊາດ)