ປະສົບການອ່ານໜັງສືຂອງຂ້ອຍ

ນັບແຕ່ຮູ້ຄວາມມາ

ກໍໃຊ້ມາຕລອດ

ຄື

ອ່ານໜັງສືທຸກຢ່າງ ຄື

ອ່ານ ໓ ຫຼົບທຸກໆເລື່ອງ ທຸກເຫຼັ້ມ

ເຊັ່ນ

ຫຼົບທີໜຶ່ງອ່ານເອົາຄວາມ
ຫຼົບທີສອງ ອ່ານຕີຄວາມ
ຫຼົບທີສາມອ່ານຂະຫຍາຍຄວາມ

ຄຳວ່າ

ຫຼົບທີໜຶ່ງອ່ານເອົາຄວາມ : ກໍຄືພະຍາມຍາມເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງຄຳ ໝາຍຄວາມວ່າ ຮູ້ທຸກຄຳເວົ້າທີ່ຜູ້ຂຽນບັນຈຸຄຳລົງໄປ ເຖິງແມ່ນວ່າຄຳນັ້ນ ເຮົາບໍ່ເຄີຍໄດ້ຮູ້ ບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນ ຢ່າໄປຫາວ່າເຂົາຂຽນຜິດ ຈົ່ງສຶກສາມັນ
ຫຼົບທີສອງ ອ່ານຕີຄວາມ : ກໍຄືຕີຄວາມໝາຍຂອງຄຳໃຫ້ແຕກສານ ຊອກຮູ້ໃຫ້ໄດ້ວັດຖຸປະສົງ ແລະເປົ້າໝາຍຂອງຜູ້ຂຽນ ທີ່ບັນຈຸເນື້ອຫາລົງໄວ້ໂດຍອາໄສອັກສອນ ເປັນຕົວສື່
ຫຼົບທີສາມອ່ານຂະຫຍາຍຄວາມ : ພະຍາຍາມເອົາຄຳ ແລະຄວາມໝາຍນັ້ນມາວິເຄາະ ເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍແນວຄິດອັນມີແລ້ວ ອອກໃຫ້ກວ້າງຂວາງ ເປັນວິທີຄິດຕົນ ເປັນແນນທາງຕົນໃຫ້ໄດ້

ຫາກທ່ານທຳເຊັ່ນນີ້ໄດ້ ທ່ານຈະເປັນຄົນທີ່ເຂົ້າໃຈທຸກຢ່າງ ເຖິງວ່າການອ່ານບໍ່ຈື່ ແຕ່ເຮົາເຂົ້າໃຈ ເຮົາກໍເປັນເລີດໄດ້ ໂດຍອາໄສຫຼັກ ຫົວໃຈນັກປາດມາປະກອບນຳຍິ່ງດີຄື

"ສຸ ຈິ ປຸ ຣິ"

ສຸ-ສຸຕະມະຍະປັນຍາ = ປັນຍາເກີດເພາະການທ່ອງຈົ່ມ. ອ່ານ ແລະຟັງ

ຈິ-ຈິນຕະນາມະຍະປັນຍາ=ປັນຍາເກີດເພາະການຄິດໄຄວ່ຄວ້າ ໄຄ່ຄວນ.

ປຸ-ປັຈສາມະຍະປັນຍາ=ປັນຍາເກີດເພາະຈາກຄົບຫາບັນດິດ ນັກປາດ ອາຈານ ແລະທ່ານຜູ້ຮູ້ ແລ້ວຊັກຖາມສິ່ງນັ້ນ

ຣິ-ຣິຈນາມະຍະປັນຍາ=ປັນຍາເກີດ ເພາະໄດ້ບັນທຶກຂຽນໄວ້

ຄົນລາວ ຈຶ່ງແຕງກອນສອນໄວ້ວ່າ

ສຸຟັງປາກຖ້ອຍ ໂອວາດຄຳສອນ

ຈິ-ຈິນຕະນາການຄິດຮຸ່ງຫວນເຫັນຮູ້

ປຸ-ປຸດສາສົງໄສຂໍ້ແນວໃດໃຫ້ຖາມເຫດ

ຣິ-ຣິຈນາຂຽນຂີດໄວ້ໃນເຈັ້ຍເພື່ອກັນລືມ

ຄາຖາດີຂອງຂ້ອຍໃຜຢາກໄດ້ເອົາໄປເລີຍ

ອົມຄືກຄັກ ຈິດສະໝັກ ປະຈັກເຫດ

ເຈາະຈົງເຈດອົມອ່ານເອົາຄາຖາ

ຊອດແຊກສໍ້ເຈາະເອົາຄວາມທຸກເວລາ

ຣິດຈະນາພະຍາຍາມອົມອ່ານຈິງ