ພຸດທະສາສນາເຂົ້າສູ່ສັງຄົມລາວ
ພຣະພຸດທະສາສນາໄດ້ແຜ່ເຂົ້າສູ່ສັງຄົມລາວ ສະໄໝລາວຢູ່ອານາຈັກໜອງແສ ປະມານ ພຸດທະສະຕະວັດ ທີ ໗, ສ່ວນທີ່ເຂົ້າສູ່ດິນແດນປະເທດລາວນັ້ນ ເຮົາແບ່ງອອກ ເປັນ ໓ ຍຸກດັ່ງນີ້ ຄື
ຍຸກທີ່ ໑: ໃນດິນແດນລ່ອງແມ່ນຳ້ຂອງຕອນກາງ ສະໄໝອານາຈັກສີໂຄຕະປຸຣະ ຈະເລີນຢູ່ລ່ອງແມ່ນຳ້ເຊບັງໄຟ ແລະສອງຝັ່ງຕາເວັນຕົກ ໃນ ພ.ສ ໘, ມີ ພຣະຍານັນທະ ເສນ ເປັນອັກຄະຣາຊູປະຖັມ, ພຣະມະກັດສະປະ ພ້ອມດ້ວຍພຣະອໍຣະຫັນ ໕໐໐ ອົງ, ມາປະດິດສະຖານ ພຣະທາດອຸຣັງຄະທາດ ທີ່ພູກຳພ້າ ທີ່ຟັ່ງນ້ຳຂະນັດທີ.
ຍຸກທີ ໒: ໃນດິນແດນອານາຈັກສີໂຄຕະປຸຣະ ຕອນເໜືອບໍຣິເວນໜອງຄັນແທເຊື້ອ ນຳ້ດອນຈັນ, ສະໄໝອານາຈັກສີໂຄຕະປຸຣະລົດອຳນາດລົງ ອານາຈັກຈັນທະປຸຣີກຳເນີດ ຂຶ້ນ ມີພຣະຍາຈັນທະບູຣີປະສິດທິສັກ ເປັນສາສນູປະຖັມ ມີພຣະອໍຣະຫັນ ໒ ອົງນຳເຂົ້າ ມາຄື ພຣະມະຫາພຸດທະວົງ ກັບພຣະມະຫາສັດສະດີ ປະມານ ພ.ສ ໒໑໘ ປະມານ ພ.ສ ໒໓໖ ພຣະອໍຣະຫັນ ໓ ອົງ ພ້ອມດ້ວຍພຣະສົງເຊື້ອສາຍທີ່ເປັນລູກສິດອີກ ໕ ອົງໄດ້ ມາ ນຳພາສ້າງພຣະທາດຊິນະຄຸຍຫະ(ພຣະທາດຫົວເນົ່າ ຫຼືທີ່ລັບຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ ທີ່ພູເຂົາຫຼວງ.
ຍຸກທີ ໓: ໃນດິນແດນແມ່ນຳ້ຂອງຕອນກາງ ເມືອງຊຽງດົງ-ຊຽງທອງ ອານາຈັກ ລ້ານຊ້າງ ສະໄໝພຣະເຈົ້າເລີດຫຼ້າທໍຣະນີຟ້າງຸ່ມມະຫາຣາດ ປະມານ ພ.ສ ໑໘໙໐ ພຣະເຈົ້າຟ້າງຸ່ມມະຫາຣາດ ໄດ້ນຳອັງເຊີນພຣະມະຫາປາສາມັນ ພຣະພໍ່ລ້ຽງມາປະ ດິດສະຖານພຣະພຸດສາສນາ ເປັນສາສນປະຈຳພຣະຣາຊະສຳນັກ ແທນສາສນາຜີ ແຖນ ເຊິ່ງລາຍລະອຽດຂອງການເຂົ້າມາຂອງພຸດທະສາສນາຄັ້ງຫຼ້າສຸດ ດັ່ງນີ້: