ໃນປະຖົມທານະສູຕຣ໌(ອັງ.ອັຕຖະກະຖາ/472)ພຣະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ສະແດງເຫດຂອງການໃຫ້ທານໄວ້ດັ່ງນີ້:
1. ໃຫ້ທານຍ້ອນຢາກໄດ້ຜົນຂອງທານ(ໃຫ້ສິ່ງໃດກໍຢາກໄດ້ສິ່ງນັ້ນ).
2. ໃຫ້ທານຍ້ອນຢ້ານ(ຢ້ານຄົນອື່ນຕິຕຽນວ່າເປັນຄົນຂີ້ຖີ່ ຫລືຢ້ານເກີດໄປພາຍພາກໜ້າເປັນຄົນທຸກຍາກ ເປັນຕົ້ນ)
3. ໃຫ້ທານຍ້ອນຄິດວ່າ ເຂົາໃຫ້ແກ່ເຮົາແລ້ວ ເຮົາຄວນໃຫ້ຕອບ.
4. ໃຫ້ທານຍ້ອນຄິດວ່າ ເມື່ອເຮົາໃຫ້ເຂົາແລ້ວ ເຂົາຈະໃຫ້ຕອບ.
5. ໃຫ້ທານຍ້ອນຄິດວ່າ ການໃຫ້ທານເປັນຄວາມດີ(ບຸນ)
6. ໃຫ້ທານຍ້ອນຄິດວ່າ ເຮົາຫາກິນເອງໄດ້ ຄວນໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ຫາກິນເອງບໍ່ໄດ້.
7. ໃຫ້ທານເພາະຢາກໄດ້ຊື່ສຽງ.
8. ໃຫ້ທານເພື່ອປະດັບປຸງແຕ່ງຈິຕ (ຄືຂັດເກົາກິເລສ ໃຫ້ຄວນແກ່ການຈະເລີນຄຸນນະທັມສູງຍິ່ງໆຂື້ນໄປ ເພື່ອເປັນຖານໃຫ້ເກີດສະມາທິແລະປັນຍາ)

ນອກຈາກນີ້ ໃນທານະວັດຖຸສູຕຣ໌(ອັງ.ອັຕຖະກະຖາ/475) ພຣະພຸດທະເຈົ້າສະແດງເຫດແຫ່ງການໃຫ້ທານໄວ້ອີກດັ່ງນີ້:

1. ໃຫ້ທານຍ້ອນມັກກັນ(ຖືກກັນ)
2. ໃຫ້ທານຍ້ອນຢາກຮ້າຍ.(ສົງໃສວ່າເວລາມີຄົນຂໍທານມາຊູຊີຂໍແລ້ວໃຫ້ເພື່ອໃຫ້ເຂົາໜີ ກໍມີ ຫລື ລູກຫລານສໍ້ເອົາ)
3. ໃຫ້ທານຍ້ອນຫລົງ(ຫລົງໃນຄາລົມຫວານໆ, ຫລົງເຊື່ອໃນມານຍາຂອງຄົນມາຂໍ, ຫລົງໃນຄວາມສະເໜ່ຫາແລ້ວໃຫ້...)
4. ໃຫ້ທານຍ້ອນຢ້ານ(ເຊັ່ນມີພະຍາຣາຊາ ຮຽກຮ້ອງພາສີ ແລະເຄື່ອງບັນນາການ, ຜູ້ໃຫຍ່ຕ້ອງການຢາກໄດ້ສິ່ງທີ່ເຮົາມີເປັນຕົ້ນ ກໍຈຳເປັນໃຫ້ ເພາະວ່າຢ້ານອຳນາດ...)
5. ໃຫ້ທານຕາມປະເພນີຂອງບັນພະບຸຣຸສ(ເຊັ່ນ ໃຫ້ທານເວລາມີບຸນຕາມປະເພນີ)
6. ໃຫ້ຍ້ອນຢາກໄປສະຫວັນ.
7. ໃຫ້ທານຍ້ອນຢາກໄດ້ຄວາມສະບາຍໃຈ.
8. ໃຫ້ທານເພື່ອປະດັບປຸງແຕ່ງຈິດ(ເພື່ອຂັດເກົາກິເລສ)