ເລື່ອງມີຢູ່ວ່າ 

     ນັກດົນຕີພະເນຈອນຜູ້ຫນື່ງເຊີ່ງເດີນທາງໄປຕາມເມືອງຕ່າງໆໃດ້ໄປນັ່່່່່່່່ໍໍໍງພັກຢູ່ແຄມແມ່ນ້ຳແຫ່ງນື່ງ

ເນື່ອງຈາກສະພາບແວດລ້ອມເປັນໃຈລາວຈື່ງໃດ້ຈັບເອົາພິນອອກມາບັນເລງເປັນສຳນຽງທີ່ອອນຊອນ

ໃນຂະນະນ້ນໃດມີຊາວນາຜູ້ຫນື່ງຍ່າງຜ່ານມາໃດ້ຍຶນສຽງພິນຈື່ງໃດ້ຍ່າງຊອກຫາໄປຈົນເຖິງແຄມແມ່ນ້ຳແຫ່ງນັ້ນ

ຊາວນາໃດ້ເຫລືອກຕາໄປມາຈົນເຫັນນັກດົນຕີຄົນນັ້ນນັ່ງບັນເລງເພງຢູ່ແຄມນ້າສຽງເພງໃດດືງດູດໃຫ້ຊາຍຄົນ

ນັ້ນຍ່າງເຂົ້າໄປຫາທັງສອງໃດ້ນັ່ງລົມກັນເຖິງເລື່ອງລາວຄວາມເປັນມາຂອງຕົນຈົນຄ່ຳມືດດັ່່່່່ງນັ້ນທັງສອງຈື່ງແຍກ

ຍ້າຍກັນກັບບ້ານພ້ອມກັບສັນຍາກັນວ່າມື້ອື່ນຊິມາເຈີກັນຢູ່ຈູດເດີມແລ້ວກໍ່ແຍກກັນໄປ

ວັນຕໍ່ມານັກດົນຕີຄົນນັ້ນໃດ້ຍ່າງໄປທີ່ຈູດນັດພົບນັ່ງຖ້າເພື່ອນຈົນຄ່ຳແຕ່ກໍ່ບໍ່ເຈີ່ເພື່ອນເລີຍ ນັກດົນຕີໃດ້ຖາຊາວ

ນາຢູ່ທີ່ຈູດເດີມນັ້ນທູກມື້ຈົນຄົນຫາປາທີ່ກາຍໄປກາຍມາອົດສົງໃສບໍ່ໃດ້ຈື່ງໃດຍ່າງເຂົ້າໄປຖາມກໍ່ເລີຍຮູ້ວ່າມາຖ້າ

ຊາວນາຄົນນັ້ນຄົນຫາປາກໍ່ເລີຍບອກນັກດົນຕີໄປວ່າຊາວນາຄົນນັ້ນໃດ້ຕາຍໄປແລ້ວນັກດົນຕີຈື່ງຖາມຫາເຮືອນ

ຂອງຊາວນາຈາກຄົນຫາປາແລະໃດ້ໄປຕາມຄົນຫາປານັ້ນບອກ

ພໍໄປເຖິງເຮືອນຂອງຊາວນາສິ່ງທີ່ລາວພົບແມນສົບຂອງເພື່ອນຕົນທີ່ສົ່ງກິ່ນເຫມັນນັກດົນຕີຈື່ງໃດ້ເອົາສົບຂອງ

ເພື່ອນໄປຝັງທີ່ແຄມນ້ຳບ່ອນທີ່ພວກເຂົາພົບກັນ ຫລັງຈາກທີ່ຝັງສົບແລ້ວນັກດົນຕີກໍ່ໃດ້ທູບພິນນັ້ນຖິ້ມແລ້ວ

ເວົ້າວ່າ

           "ຜູ້ຄົນທັງໂລກນີ້ມີພຽງເຈົ້າທີ່ເຂົ້າໃຈເພງຂອງຂ້ອຍ ຖ້າບໍ່ມີເຈົ້າຂ້ອຍກໍ່ຈະບໍ່ຂໍຫລີ້ນມັນອີກ"

                                                           ຂໍໂທດເດີ້ຍາວໄປແນ່