ຫ່າງອອກຈາກ ເມືອງ ເລົ່າງາມປະມານ ໑໐ ກິໂລແມັດ ມີບ້ານໜຶ່ງຊື່ວ່າ: ສະເລີ້ຽ , ຂີ່ລົຖເຂົ້າໄປປະມານ  ໕ ຊົ່ວໂມງ. ເປັນບ້ານທີ່ນອກສຸດ ແລະ ມີພົລເມືອງ ຫ້າຮ້ຽກວ່າ, ມີນັກຮຽນແຕ່ ປ໑ ຮອດ ປ໓ ຈຳນວນ ໘໕ ຄົນ ແລະມີຄຣູສອນຜູ້ດຽວ ແນ່ນອນວ່ານັກຮຽນທັງໝົດຕ້ອງຮຽນຢູ່ຫ້ອງດຽວກັນ(ບ້ານນອກກະຍັງແອອັດເລື່ອງການສຶກສາເນາະ ໘໕ ຄົນຕໍ່ຫ້ອງ). ຄຣູຜູ້ນີ້ສອນມາໄດ້ ໓ ປີແລ້ວ. ລາວເວົ້າວ່າ: ທາງການສົ່ງຄຣູຜູ້ໃດມາຢູ່ກະບໍ່ເກີນ ສາມເດືອນກໍ່ໜີແລ້ວ. ມີແຕ່ຕົນເອງທີ່ຢູ່ມາໄດ້ສາມປີແລ້ວ. ຢູ່ດົນໄປກໍ່ເລີຽຄິດສົງສານເດັກນ້ຽກະເລີຽຢູ່ເພື່ອສອນເຂົາເຈົ້າ. ເຖິງວ່າໂຮງຮຽນຈະບໍ່ສົມບູນ, ອຸປະກອນການສຶກສາຂາດເຂີນ, ເງິນເດືອນແຮ່ງບໍ່ເວົ້າຮອດ. ເວົ້າເລື່ອງຄວາມສະດວກສະບາຽແມ່ນ..........ເຊັ່ນ: ຫົນທາງທຽວກະບໍ່ມີ, ນ້ຳປະປາກະບໍ່ມີ, ໄຟຟ້າແຮ່ງບໍ່ເວົ້າຮອດ, ໂທລະສັບກະບໍ່ມີສັນຍານຕອບຮັບ, ແຕ່ຄຣູຄົນນີ້ສາມາດຢູ່ໄດ້ດ້ວຽໃຈແລະຍັງບອກອີກວ່າ: ຫົນທາງກະແບບທັມຊາຕ, ນ້ຳປະປາກໍ່ແບບທັມຊາຕ, ໄຟຟ້າກໍ່ແບບທັມຊາຕ, ໂທລະສັບກະຄືຊິແມ່ນແບບທັມຊາຕ. ປານນັ້ນທ່ານນາຍົກຍັງເວົ້າວ່າ: ການສຶກສາອອ່ນກວ່າໝູ່ໃນກຸ່ມອາຊຽນຍ້ອນນາຽຄຣູບໍ່ດີແລະການປະພຶດທີ່ບໍ່ເປັນແບບຢ່າງອັນບໍ່ດີແກ່ນັກຮຽນ.