ສະບາຍດີທຸກຄົນ ມື້ນີ້ຂ້ອຍຄິດເຫັນຄຳຄົມເກົ່າໆທີ່ໝູ່ຄົນໜື່ງນຳມາຝາກຂ້ອຍ ແລະຂ້ອຍການຳເອົາມາຝາກໝູ່ເພື່ອນໃນພັນລາວ.

"ຄຳຊົມຄືລົມປາກ     ຄຳດູຖູກຕ່າງຫາກຄືກຳລັງໃຈ"

ຂໍອບໃຈ.

ສະບາຍດີທຸກທ່ານ

ຫຼັງຈາກລົບໄປເກັບໂຕຕັ້ງໂດນກາບໍ່ຢາກໄປດອກ ທີ່ໄປເພາະພັນລາວເຂົ້າບໍ່ໄດ້ ພໍມາກາມີເລື່ອງມາເວົ້າໃຫ້ຟັງໂລດ

ແລະເລື່ອງທີ່ຈະເລົ່າກາແມ່ນເລື່ອງຈິງ ຄືວ່າວັນທີ່ 30/6/2009 ເວລາ 2:07

ໃນຄະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງນອນຫຼັບໄຫຼຢູ່ນັ້ນໄດ້ມີແຜ່ນດິນໄຫວຢ່າງແຮງແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຈັກເວັກເຕິ ຂ້ອຍຕື່ນທັງຫຼັບ, ທຳອິດຂ້ອຍ

ຄິດວ່າຊິບໍ່ແລ່ນໜີ ແຕ່ໂນຟຼາຍແມນ ພັດແລ່ນບໍ່ໃສ່ຮອດເກີບ ແລ່ນຄົນດຽວຍັງບໍ່ພໍຍັງຮ້ອງຊວນຂ້ອຍແລ່ນນຳ ແຕ່ຫ້ອງອື່ນ

ເຂົາກາແລ່ນຄືກັນເພາະຢ້ານຕຶກທະຫຼົມ ແຕ່ພໍໄປຮອດຊັ້ນສອງອາຈານໃຫຍ່ວ່າບໍ່ເປັນຫຍັງດອກກາເລີຍກັບມານອນ ໃຜກາຢ້ານ

ເພາະມັນບໍ່ໄຫວໂດນແລ້ວຊິໄດ້ປີແລ້ວ.

ຂອບໃຈທຸກທ່ານທີ່ເຂົ້າມາອ່ານໄດອາຣີ່ຂອງຄົນມາຈາກດິນຕາດຳໆ.

ສະບາຍດີທຸກຄົນມື້ນີ້ຂ້ອຍຈະມາເລົ່າເລື່ອງໃສຍະສາດໃຫ້ຟັງ

ເລື່ອງນີ້ເກີດຂື້ນກັບຜູ້ໃດແມ່ນບໍ່ລອດຈັກຄົນແຕ່ກັບຂ້ອຍແລ້ວແມ່ນລອດ

ເລື່ອງຄືວ່າ: ໃນຕອນຂ້ອຍເປັນເດັກນ້ອຍຄອບຄົວຂ້ອຍໄດ້ອາໃສຢູ່ໃນໝູ່ບ້ານແຫ່ງໜື່ງຢູ່ແຂວງຊຽງຂວາງ

ໃນໝູ່ບ້ານນັ້ນມີໝໍຜີຄົນໜື່ງທີ່ຄົນໃນໝູ່ບ້ານນັບຖື ເວລາເຈັບໄຂໄດ້ປ່ວຍກໍ່ຈະໄປໃຫ້ໝໍຜິຄົນນັ້ນປົວ ແລະກໍ່ດີ

ເພາະລາວຮູ້ຈັກຊອກຢາພື້ນເມືອງນຳອີກ, ຄັນຊິໄປໂຮງໝໍພັດຢູ່ໄກແລະເປືອງຫຼາຍຢ່າງ ແຕ່ໄປຫາໝໍຜີ

ແມ່ນເສຍຄ່າຕັ້ງຄາຍຈຳນວນໜື່ງເທົ່ານັ້ນ ດ້ວຍເຫດນີ້ຄົນໃນໝູ່ບ້ານຈິ່ງໄປຫາພໍ່ໝໍປົວໃຫ້, ເມື່ອຄົນໃດໄປປົວແລ້ວ

ກໍ່ຈະບໍ່ລອດຈັກຄົນ ແຕ່ສຳລັບຂ້ອຍແລ້ວມື້ນັ້ນບໍ່ສະບາຍແມ່ຂ້ອຍກໍ່ພາໄປຫາເພີ່ນ ພໍແລ້ວພິທີພໍ່ໝໍກໍ່ບອກຂ້ອຍວ່າ:

ຫ້າມລອດກ້ອງສ້າວຕາກເຄື່ອງເດິ, ແຕ່ຂ້ອຍຫຼີ້ນຈົນເພີນເລີຍແລ່ນໄປລອດກ້ອງສ້າວໂດຍບໍ່ຮູ້ສຶກໂຕ ພໍລອດແລ້ວ

ຈິ່ງຄິດພໍ້ຄຳທີ່ພໍ່ໝໍບອກ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ເປັນຫຍັງ ສ່ວນຄົນອື່ນໆທີ່ໄປປົວນຳເພີ່ນແມ່ນບໍ່ມີໃຜລອດຈັກຄົນເພາະເຂົາເຈົ້າຈື່ໄດ້ດີວ່າ:

ຫ້າມລອດສາວຕາກເຄື່ອງ. ນັບແຕ່ນັ້ນມາຂ້ອຍກາລອດເປັນປະຈຳທີ່ເປັນທາງຜ່ານ.

ຂໍອບໃຈ.

ສະບາຍດີທຸກຄົນ

ມື້ວານນີ້ຂ້ອຍໄດ້ໂທລະສັບໄປຫາແມ່ຕູ້ຂ້ອຍແລະຂ້ອຍຖາມເບີໂທໝູ່ຂ້ອຍນຳເພີ່ນ ແລ້ວເພີ່ນກໍ່ບອກຂ້ອຍ.

ຂ້ອຍ: ແມ່ຕູ້ເບີໂທບັກຈິດທໍ່ໃດ?

ແມ່ຕູ້: ເບີບັກຈິດຫວາຖ້າບຶດດຽວເນິ

ຂ້ອຍ: ໂດຍ

ແມ່ຕູ້: ຈົດເອົາເນິ

ຂ້ອຍ: ໂດຍ

ແມ່ຕູ້: 6543721 ອັນ 020 ຫັ້ນບໍ່ເວົ້າແຫຼະເນາະ

ຂ້ອຍ: ອ່ານຄືນດຸແມ່ຕູ້

ແມ່ຕູ້: 6543721 ອັນ 020 ບໍ່ເວົ້າແຫຼະເນາະ

ຂ້ອຍ: ແມ່ຕູ້ 020 ແມ່ຕູ້ວ່າບໍ່ເວົ້າ ຍັງຊໍ່ານີ້ລະ, ຄັນແມ່ຕູ້ເວົ້າ ຊິບໍ່ຮອດສີບເທື່ອລະບໍ່?

ແມ່ຕູ້: ໂອະແມ່ນໃດເນາະ

ຂ້ອຍ: ແຮແຮແຮ....

ຂໍອບໃຈ.

ສະບາຍດີທຸກຄົນ ມື້ນີ້ຂ້ອຍຊິມາເລົ່າເລື່ອງອາດີດໃຫ້ຟັງ!

ເລື່ອງຄືວ່າ ບ້ານຂ້ອຍແມ່ນບ້ານນອກ ຊື່ບ້ານບໍ່ເຫຼັກຫຼືວ່າບ້ານຫຼັກ 36 ເມື່ອກ່ອນມີລົດເມບໍລິສັດລາວຍີປຸ່ນແລ່ນໂດຍສານແຕ່ຕະຫຼາດເຊົ້າຫາບ້ານຂ້ອຍ

ແຕ່ລະມື້ມີສາມຖ້ຽວ, ແຕ່ລະຖ້ຽວຄົນແຍ້ກັນປານຍັດອົ່ວ, ແອັດລົດໄດ້ແຂວນນຳລົດແລ້ວປອນຫົວອອກນອກພ້ອມທັງຮ້ອງເອົາຜູ້ໂດຍສານ

ບັງເອີນມື້ນັ້ນຂ້ອຍເປັນຫວັດ, ຂ້ອຍໄດ້ຂີ່ແຕ່ຕະຫຼາດເຊົ້າຊິກັບບ້ານ ຂ້ອຍນັ່ງແຖວທາງໜ້າ, ຂ້ອຍໄອຕະຫຼອດ ຕອນນັ້ນຂີ້ກະເທິອອກຫຼາຍອົດບໍ່ໄດ້

ຂ້ອຍໄດ້ຖົ່ມຖິ້ມ, ລົດພັດແລ່ນໄວຂີ້ກະເທິເລີຍເຕັມປາກແອັດລົດພໍດີ ເພາະລາວກຳລັງຮ້ອງເອົາຜູ້ໂດຍສານຢູ່, ລາວກາໃຈຮ້າຍທັງຮ້ອງຂື້ນວ່າ:

ແມ່ນໃຜຂາກຂີ້ກະເທິມື້ກິ້ນີ້? ບໍ່ມີໃຜຕອບລາວ, ລາວກາມົ້ນຊອກຫາແຕ່ກາຫາບໍ່ເຈິ, ຂ້ອຍຢ້ານລາວຮູ້ພໍໃຈບໍ່ຂາດເພາະຕອນນັ້ນຂ້ອຍເປັນເດັກນ້ອຍ

ລາວໄດ້ແຕ່ຈົ່ມວ່າຢ່າໃຫ້ກູຮູ້ເດິ....ຫື....

ຂໍອບໃຈ.

ສະບາຍດີທຸກຄົນ ມື້ນີ້ຂ້ອຍຊິມາເລົ່າເລື່ອງບິນຂ້ອຍໃຫ້ຟັງຄືວ່າ:

ມື້ນີ້ຂ້ອຍໄປບິນຝຶກຫັດກັບອາຈານຕອນກັບສະໝາມບິນຂ້ອຍບິນໃນຄວາມສູງ 1800m ມື້ນີ້ອາກາດບໍ່ຄ່ອຍດີ

ໃນລະຫວ່າງທາງກັບຂ້ອຍພົບເຝື້ອສະໜິດໜື່ງທີ່ອັນຕະລາຍທີ່ສຸດໃນວົງການບິນ ເຝື້ອສະໜິດນີ້ຮ້ອງສັ້ນວ່າ CB

ພໍແຕ່ແນມເຫັນອາຈານກໍ່ບອກຂ້ອຍລ້ຽວຫຼີກມັນຢ່າງໄວວາໂດຍບໍ່ສົນວ່າຍົນຊິງ່ຽງຊໍ່າໃດ, ທັງລ້ຽວທັງຕິດຕໍ່ຫໍຄອຍ

ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າຂ້ອຍກຳລັງລ້ຽວຂວາ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍ່ແນະນຳທາງໃຫ້ຂ້ອຍ, ເຝື້ອ CB ນີ້ແມ່ນເຝື້ອທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກິດກະແສໄຟຟ້າ

ເຮັດໃຫ້ຟ້າເຫຼືອມຟ້າແມບ, ກ້ອນໃຫຍ່ແລະສູງ ຖ້າມີຍົນລຳໃດບິນເຂົ້າໄປສ່ວນຫຼາຍບໍ່ລ້ອດຈັກລຳ. 

ຂ້ອຍບິນມາຄາວໜື່ງກໍ່ພົບກັບຝົນຕົກໜັກ ແລະຫໍຄອຍກໍ່ບອກຂ້ອຍຫຼຸດຄວາມສູງລົງມາ 1000m ແລ້ວບໍ່ພໍທໍ່ໃດຂ້ອຍກໍ່ພົ້ນເຂດຝົນຕົກ

ໃນຕອນພົບເຝື້ອຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ສຶກຢ້ານເລີຍ, ທັງໆທີ່ຍົນຂ້ອຍຊັ່ນຄືລົດຕົກຂູມນີ້ລະ, ອາຈານບອກຂ້ອຍວ່າຖ້າເຫັນແບບນີ້ເຈົ້າຫຼີກໃຫ້ໄກເດິ ຢ່າບິນເຂົ້າໄປເດັດຂາດ!

ຂໍອບໃຈ.

ສະບາຍດີທຸກຄົນ ມື້ນີ້ຂ້ອຍຈະມາເວົ້າເຖີງຄວາມຮັກແລະຄວາມສົງສານຈາກຄົນອ້ອມຂ້າງ

ຕາມຂ້ອຍສັງເກດຈະເຫັນວ່າ ຄົນເຮົາຕອນຍັງເຍົາໄວແມ່ນມີຄົນຮັກແລະສົງສານຫຼາຍ ແຕ່ພໍໃຫຍ່ຂື້ນຄວາມຮັກຄວາມສົງສານໄດ້ຂາດຫາຍໄປກັບການເວລາ

ທ່ານລອງຄິດເບີ່ງວ່າຕອນທ່ານຍັງນ້ອຍ ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າທ່ານຄົງໄດ້ຮັບຄວາມຮັກຄວາມສົງສານຈາກຜູ້ຄົນອ້ອມຂ້າງຫຼາຍທີ່ສຸດ ແຕ່ພໍທ່ານໃຫຍ່ຂື້ນມັນຈະຈືດຈາງ

ລົງເທົ່ານັ້ນ. 

ຖ້າທ່ານໃຫຍ່ແລ້ວສ່ວນຫຼາຍທ່ານຈະໄດ້ຮັບຄວາມຮັກຄວາມສົງສານຈາກບຸກຄົນໃນຄອບຄົວຫຼືຍາດພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານ ແລະໄດ້ຮັບຈາກບຸກຄົນຂ້າງນອກຈຳນວນໜ້ອຍທີ່ສຸດ

ສະນັ້ນຂ້ອຍຈີ່ງສະຫຼູບແລະເຫັນໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນວ່າ: ເມື່ອທ່ານໃຫຍ່ຂື້ນເທົ່າໃດ ກໍ່ຈະໄດ້ຮັບຄວາມຮັກຄວາມສົງສານຈາກຄົນອື່ນໜ້ອຍລົງເທົ່ານັ້ນ.

ຂໍອບໃຈ...

ມື້ວານນີ້ຂ້ອຍອອກໄປກິນເຂົ້ານອກກັບໝູ່ຄົນຈີນແລະຜູ້ໃຫຍ່ຈຳນວນໜື່ງ

ພໍກິນໄປກິນມາຂ້ອຍໄດ້ກິນນຳເຂົາເຈົ້າຜູ້ລະສາມຈອກ, ຄົນຕັ້ງເປັນຊາວກ່ວາຄົນ ເຂົາເຈົ້າຢາກທົດສອບຄໍທອງແດງຂອງຂ້ອຍ

ໂດຍຕົວະຂ້ອຍວ່າມັນແມ່ນທຳນຽມຂອງຈີນ, ເຂົາເຈົ້າຄິດຈະມອມຂ້ອຍໃຫ້ເມົາ ແຕ່ມັນບໍ່ງາຍດັ່ງທີ່ຄິດ ຂ້ອຍໄດ້ດືມນຳເຂົາເຈົ້າຈົນຄົນຈີນເມົາຮາກໃສ່ໂຮງແຮມໝາກຫຼູໆ

ຂ້ອຍກໍ່ຍັງດືມໄດ້ຕໍ່ ແຕ່ພໍເຂົາເຈົ້າກັບໝົດຂ້ອຍກໍ່ກັບ ເລື່ອງທີ່ບໍ່ຄາດຄິດກໍ່ເກິດຂື້ນ ຂ້ອຍໄດ້ຮາກໃສ່ລົດທີ່ແສນງາມຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ມາສົ່ງຂ້ອຍ

ຕອນທຳອິດເຂົາຈະບອກຂ້ອຍແລ້ວວ່າເຂົາຂີ້ຕົວະແຕ່ຄ່າບ່ອນວ່າຄົນທີ່ຕົວະໄດ້ພາສາພັດບໍ່ຢູ່ຂ້ອຍເລີຍຕ້ອງເມົາ

ພໍຕົກຕອນເຊົ້າເຂົາເຈົ້າຍັງມາຂໍໂທດທີ່ຕົວະແລະສະແດງຄວາມນັບຖືທີ່ສາມາດລົ້ມເຂົາເຈົ້າໄດ້ໝົດທຸກຄົນ

ແຕ່ຂ້ອຍກາຊິເອົາໂຕບໍ່ລອດ ໄປບິນບໍ່ໄດ້ຕັ້ງມື້ໜື່ງ

ຂໍໄປກິນອີກກ່ອນ, ບ່າຍ...

ສະບາຍທຸກຄົນ

ມື້ນີ້ຂ້ອຍມີບາງຢ່າງມາບັນລະຍາຍກ່ຽວກັບຄວາມເຫົງາ

ຕາມທີ່ຂ້ອຍໄດ້ພົບກັບຄວາມເຫງົາ ແລະຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຄິດແລະວິເຄາະຄວາມເຫງົາ, ມັນໄດ້ທຳຮ້າຍເຮົາແບບໃດຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ດີ ເພາະຂ້ອຍໄດ້ຢູ່ກັບມັນມາເປັນເວລາຍາວນານແລະປະຈູບັນກາຍັງຢູ່

ຂ້ອຍຮູ້ວ່າມັນທຳຮ້າຍເຮົາແຕ່ເປັນຫຍັງຂ້ອຍຈິ່ງເຫງົາ ເພາະບໍ່ມີໃຜທີ່ໜີຄວາມເຫງົາໄດ້  ບໍ່ມື້ໃດກາມື້ໜື່ງມັນຈະມາຫາເຈົ້າ, ຕ່າງແຕ່ວ່າເຈົ້າຈະລົບມັນອອກໄປໄດ້ໄວຫຼືຊ້າເທົ່ານັ້ນ

ຄວາມຮັກແມ່ນມີສ່ວນຮ່ວມຫຼາຍທີ່ເຮັດໃຫ້ຄວາມເຫງົາມາທັກທາຍເຮົາ, ມີຮັກກໍ່ມີເຫງົາ ມັນເປັນເລື່ອງທີ່ຄູ່ກັນ ແລະເຈົ້າຄິດວ່າມັນຊິເປັນໄປໄດ້ບໍ່ທີ່ເຮົາຈະຢູ່ໄດ້ໂດຍທີ່ບໍ່ຮັກໃຜເລີຍ

ແລະມັນຊິເປັນໄປໄດ້ບໍ່ທີ່ເຮົາຮັກໃຜແລ້ວຈະບໍ່ມີການສູນເສຍຫຼືຜິດຫວັງ.

ຊີວິດຄົນເຮົາມັນບໍ່ໄດ້ສົມບູນທຸກຢ່າງ, ສວ່ນຫຼາຍໄດ້ຢ່າງໜື່ງມັນກາຕ້ອງເສຍຢ່າງໜື່ງເຊັ່ນກັນ.

ແຕ່ກາມີຄົນຈຳນວນໜື່ງທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບຄວາມເຫງົາໄດ້ບາງສ່ວນ ເລີຍເຮັດໃຫ້ຄວາມເຫງົາເຂົ້າມາຫາເຂົາເຈົ້າໜ້ອຍທີ່ສຸດ ແລະຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າເຮັດແບບໃດ? ສຳລັບຂ້ອຍແມ່ນມັນຢູ່ນຳຂ້ອຍຕະຫຼອດທຸກທີ່ທຸກເວລາ. ແລະເຈົ້າລະເປັນແນວໃດ?

ຂໍອບໃຈ.

ມື້ໜື່ງຂ້ອຍສົ່ງຂໍ້ຄວາມຫຼີ້ນແບບເພີນໆ ເພາະໃຊ້ເບີທີໂກ ໄດ້ພັນສະບັບ, ຂ້ອຍໄດ້ສົ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ວ່າໄປໃຫ້ໝູ່ແຕ່ລະຄົນ ເພື່ອຢອກເຂົາເຈົ້າຫຼີ້ນ ແລະຂໍ້ຄວາມເວົ້າວ່າ: 

" ບໍ່ກ້າບອກຄວາມຈິງຢ້ານທຸກສີ່ງຈະປ່ຽນຜັນ ຂໍອະນຸຍາດບອກທາງຂໍ້ຄວາມແລ້ວກັນ ເພີ່ນໃສ່ໂສງສະຫຼິບຫົວຍານແມ່ນບໍ່? "

ບັງເອີນໝູ່ຂ້ອຍຄົນໜື່ງລາວໃສ່ສະຫຼິບຫົວຍານອີ່ຫຼີ ພໍຕົກຕອນເຊົ້າຂອງມື້ໃໝ່ລາວກາໄປຊື້ສະຫຼີບໃໝ່ແລ້ວສົ່ງຂໍ້ຄວາມມາຫາຂ້ອຍວ່າຊື້ສະຫຼິບໃໝ່ລະເດິບໍ່ໄດ້ໃສ່ສະຫຼິບຫົວຍານລະເດິ, ຂ້ອຍຢາກຫົວເວົ້າຫຼີ້ນຊື່ໆລາວເລີຍອາຍວ່າຂ້ອຍຮູ້ໄດ້ແນວໃດ ຮ່າຮ່າຮ່າ.

ຂໍອບໃຈ

ສະບາຍດີທຸກຄົນ ຂ້ອຍຢາກບອກວ່າອາດິດແກ້ໄຂບໍ່ໄດ້ແມ່ນແນ່ນອນຢູ່ແລ້ວແຕ່ເຮົາກາບໍ່ຄວນລືມມັນເຊັ່ນກັນ

ແລະຂ້ອຍກໍ່ເຊື່ອວ່າທຸກຄົນລວນແຕ່ມີອາດິດແລະເບື້ອງຫຼັງທີ່ບໍ່ດີຢູ່ແລ້ວ ເຖີງວ່າເຮົາຈະກັບໄປແກ້ໄຂອາດິດບໍ່ໄດ້ແຕ່ເຮົາກໍ່ສາມາດເຮັດປະຈຸບັນໃຫ້ດີໄດ້

ຂ້ອຍຜູ້ໜື່ງທີມີອາດິດທີ່ບໍ່ຄ່ອຍປະທັບໃຈ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ແກ້ໄຂປະຈຸບັນໃຫ້ດີໄດ້

ແລະການແກ້ໄຂນັ້ນກໍ່ແມ່ນນຳເອົາອາດິດຫັ້ນແຫຼະມາເປັນບົດຮຽນແກ້ໄຂ. ສະນັ້ນເຮົາບໍ່ຄວນລືມອາດິດ ແລະຢ່າໃຫ້ອາດິດມາທຳຮ້າຍເຮົາ.

ຂໍອບໃຈ.

ສະບາຍດີທຸກຄົນມື້ນີ້ຂ້ອຍຊິມາເລົ່າເລື່ອງຄວາມຝັນໃນອາດິດສູ່ຟັງ.

ຄືວ່າເລື່ອງມັນຜ່ານມາໄດ້ສາມປີແລ້ວ ໃນຕອນນັ້ນຂ້ອຍກັບຄົນຮັກຂອງຂ້ອຍໄປຫຼີ້ນບຸນມາແລ້ວບໍ່ໄດ້ກັບບ້ານເພາະເດິກແລ້ວ, ພວກຂ້ອຍໄດ້ນອນນຳກັນສາມຄົນ ຂ້ອຍແລະຄົນຮັກຂ້ອຍພ້ອມດ້ວຍໝູ່ຂອງລາວ ຄົນຮັກຂ້ອຍນອນເຄີ່ງກາງ ພວກຂ້ອຍຮັກແລະຊື່ສັດຕໍ່ກັນຫຼາຍແລະຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ລ່ວງເກີນລາວ ພວກຂ້ອຍພຽງແຕ່ຈັບມື້ກັນນອນຈົນຊອດແຈ້ງ ແລະຕື່ນເຊົ້າມາລາວມາເລົ່າຄວາມຝັນສູ່ຂ້ອຍແລະໝູ່ລາວຟັງວ່າ: ຂ້ອຍກັບລາວໄປເກັບຜັກນຳກັນ, ລາວເລົ່າໄດ້ເຄີ່ງໜື່ງຂ້ອຍຮູ້ສຶກແປກໃຈເພາະມັນຄືຄວາມຝັນຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍເລີຍຖາມລາວແລ້ວຂ້ອຍເລົ່າຕໍ່ ລາວກາງົງລາວຖາມຂ້ອຍວ່າຂ້ອຍຮູ້ໄດ້ແນວໃດ? ແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ບອກວ່າຂ້ອຍກາຝັນແບບນີ້ ພວກຂ້ອຍສາມຄົນກໍ່ງົງວ່າແມ່ນຫຍັງຊິບັງເອີນປານນີ້, ຂ້ອຍຄິດວ່າເປັນນຳພວກຂ້ອຍຈັບມືກັນນອນຈົນຊອດແຈ້ງຕິເບາະ.

ຂໍອບໃຈ.

ຄືນຕໍ່ມາຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ໄປຫຼີ້ນບຸນຢ່າງສົມໃຈແຕ່ຮູ້ສຶກວ່າມັນເປັນຂັດໆຂອງໆຈັງໃດບໍ່ຮູ້ ເພາະຄົນຢູ່ໃນເຮືອນຂ້ອຍພາກັນນອນຂ້ອຍໄດ້ມາຄົນດຽວ, ເຮືອນຂ້ອຍແມ່ນຢູ່ໄກຈາກໝູ່ບ້ານ ຜ່ານປ່າແລະທົ່ງນາຈິ່ງຮອດເຮືອນຂ້ອຍ.

ຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຫຼີ້ນຢ່າງມ່ວນຊື່ນ ພໍຕົກຕອນເດີກຜູ້ຄົນກໍ່ທະຍອຍກັນກັບ ຂ້ອຍວ່າຊິຫຼີ້ນຈົນຊອດແຈ້ງແຕ່ບໍ່ມີໃຜຫຼີ້ນນຳຂ້ອຍຕ່າງຄົນຕ່າງກັບເຮຶອນໃຜເຮືອນມັນ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງກັບໄປນອນ  ແຕ່ໄລຍະທາງກັບເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຢ້ານກົວ ແລ້ວຄິດວ່າຈະກັບດີບໍ່ ນັ່ງຄິດຢູ່ເດີ່ນວັດ ກັບໜາບັກຕູມທີ່ຢູ່ວັດມານັ່ງເປັນໝູ່, ຄິດອີກຢ່າງຄັນບໍ່ກັບ ກາຊິນອນໃສ ຄັນຊິນອນນຳຈົວກາຢ້ານຜີ ນັ່ງຄິດໂດດເຕີບ ກໍ່ຕັດສິນໃຈກັບ.

ພໍໄປຮອດກາງທາງຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍຫວາເຫວ ຄວາມຢ້ານກົວເຂົາມາຢາມ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍທັ່ງຍ່າງທັ່ງແລ່ນຈົນຮອດເຮືອນດ້ວຍຄວາມລຳບາກແລະຢ້ານກົວ.

ຂໍອບໃຈ.

ຄືນໜື່ງທ້ອງຟ້າສວຍງາມ ເປັນຄືນທີ່ເດືອນເຕັມດວງແລະອ້ອມຮອບດ້ວຍໝູ່ດາວເປັ່ງແສງລະຍິບລະຍັບ

 ຂ້ອຍນັ່ງຢູ່ເທີງເຮືອນຄົນດຽວ, ສົ່ງສາຍຕາລົງມາເດີ່ນບ້ານເຫັນແສງຂອງເດືອນສາດຊ່ອງຜ່ານໃບພ້າວເປັນເຫງົາຢ່າງສວຍງາມ ເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍລົງມາຫຼີ້ນເດີ່ນບ້ານ

ແຕ່ຈິດໃຈຂ້ອຍໃນຕອນນັ້ນຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວຫຼາຍ ເພາະຖືກບັງຄັບໃຫ້ຢູ່ເຮືອນຄົນດຽວ ສ່ວນຄົນອື່ນອອກໄປຫຼີ້ນບຸນບ້ານຢ່າງມ່ວນຊື່ນ ເຫຼືອພຽງແຕ່ຂ້ອຍກັບໝານ້ອຍທີ່ຂໍໄທບ້ານມາລ້ຽງນັ່ງເປັນໝູ່ທີ່ເຝົ້າເຮືອນກັບຂ້ອຍ

ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ນັ່ງຈ້ອງເບີ່ງເດືອນຢູ່ຕັ່ງນັ່ງໜ້າບ້ານ ແລະຮູ້ສຶກງ່ວມເຫງົາ ຢາກໄປຫຼີ້ນພໍໃຈບໍ່ຂາດ ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ຄິດວ່າມື້ອື່ນຊິໄປຫຼີ້ນຈົບຊອດແຈ້ງເລີຍ ແລະກໍ່ວາດຝັນເລື້ອງມື້ອື່ນໄປເລື້ອຍເປື່ອຍຈົນຫຼັບຍາມໃດບໍ່ຮູ້ເມື່ອ

ພໍຮູ້ເມືອເພີ່ນກໍ່ປຸກຂ້ອຍໄປນອນໃນເຮືອນ ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຫຼັບອີກຄັ້ງຈົນຮຸ່ງເຊົ້າ ແລ້ວກໍ່ຕ່າງຄົນຕ່າງແຕກກັນໄປຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງໃຜມັນ.

ຂໍອບໃຈ.

ສະບາຍດີພີ່ນ້ອງ

ເລື່ອງຄືວ່າໂຟຼໄຟຂອງຂ້ອຍມີອັບເດດຄຳເຫັນໃນແບບສຳຫຼວດ ບາດຄຼິກໃສ່ພັດພັດບໍ່ເຫັນໂຕທີ່ອັບເດດມີແຕ່ແບບສຳຫຼວດທີ່ຂ້ອຍຂຽນໂຊຂື້ນມາທັງໝົດ ຂ້ອຍເລີຍງົງ

ອີກອັນງົງ ບອກວ່າມີສີບຄຳເຫັນໃນໄດອາຣີ່ ຄຼິກໃສ່ພັດບອກວ່າຂ້ອຍຍັງບໍ່ໄດ້ຂຽນ, ທັງໆທີ່ຂ້ອຍຂຽນໄປແລ້ວ ອັນນີ້ກາເຮັດໃຫ້ງົງອີກ....

ທ່ານຜູ້ອ່ານງົງບໍ່? ຂ້ອຍໄດ້ຕິຕໍ່ທີມງານແລ້ວເຂົາເຈົ້າຄົງຈະແກ້ໄຂໃຫ້....

ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ຫວັງວ່າຊິບໍ່ງົງອີກຕໍ່ໄປ.....

ຂໍອບໃຈ.

ເລື້ອງກາຄືວ່າ:

ຕອນຂ້ອຍຮຽນຢູຫ້ອງປໍສາມ ແມ່ໄດ້ພາຂ້ອຍຍ້າຍໄປຢູ່ຊຽງຂວາງ ແລະມີຄົນໆໜື່ງປື້ມຂ້ອຍຫຼາຍແລະຢາກເປັນໝູ່ກັບຂ້ອຍ

ແລະສຸດທ້າຍລາວກາໄດ້ເປັນໝູ່ກັບຂ້ອຍແລະເປັນໝູ່ທີ່ດີແລະຮັກຂ້ອຍຫຼາຍ ແຕ່ຂ້ອຍທຳມະດາກັບລາວບາງຄັ້ງຂ້ອຍຍັງເຢັນຊາກັບລາວຊໍ່າ, ລາວເຮັດດີນຳຂ້ອຍຫຼາຍແລະຄົນໃນເຮືອນລາວກາຮັກຂ້ອຍຄືກັນ.

ລາວເປັນລູກຊາຍຫຼ້າ ຂ້ອຍເຮັດທຳມະດາກັບລາວ, ລາວມາຫຼີ້ນນຳກາຫຼີ້ນ ບໍ່ມາລະກາຢ່າ , ຖ້າລາວມີຫຍັງຂ້ອຍຕ້ອງຮູ້ແລະໄດ້ກິນມັນເປັນຄົນທຳອິດ ຫຼາຍຄັ້ງທີ່ລາວເຈັບໂຕແທນຂ້ອຍ ແລະລາວບອກວ່າລາວຮັກຂ້ອຍຫຼາຍຈົນຕາຍແທນກາໄດ້, ແຕ່ມື້ໜື່ງຂ້ອຍເກັບເອົາລະເບີດຢູ່ນຳທາງໄປຫຼີ້ນ ພໍເຫັນລາວຂ້ອຍກາເຮັດຢອກລາວ, ຂ້ອຍເວົ້າວ່າ: ເຮີຍໂຕຢາກຕາຍບໍ່? ແລ້ວກາແກວງລະເບີດໃສ່ລາວ ທ່ານຮູ້ບໍ່ວ່າລະເບີດແຕກແທ້ ລາວຕື່ນຈົນເສຍຂັວນແຕ່ບໍ່ເປັນຫຍັງແຕ່ໝູ່ອີກຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງຂ້ອຍບາດເຈັບສາຫັດ ຂ້ອຍກາຕື່ນຕົກໃຈແລ່ນໄປຮ້ອງຄົນມາຊ່ວຍໝູ່ຂ້ອຍ ແລະຮ້ອງຫາໝູ່ຄົນນັ້ນຄິດວ່າລາວຕາຍແລ້ວ ຂ້ອຍທັງຮ້ອງທັງໃຫ້ ແລະຄິດເປັນຫ່ວງລາວຫຼາຍ ພໍທຸກຢ່າງລົງຕົວລາວກາບໍ່ເອົາຜິດຫຍັງນຳຂ້ອຍຊິສູ່ຂັວນໃຫ້ລາວກາບໍ່ໃຫ້ສູ່  ຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຮັກລາວຫຼາຍ ແຕ່ມັນກາຊ້າເກີນໄປເພາະລາວຊັງຂ້ອຍແລ້ວ.

ນັບແຕ່ນັ້ນມາຂ້ອຍເລີຍຄິດມາຕະຫຼອດຖ້າມີໃຜມາຮັກຂ້ອຍ ຂ້ອຍກໍ່ຈະຮັກຄົນນັ້ນ, ຖ້າເຂົາເປັນເພື່ອນທີ່ດີກັບຂ້ອຍໆກໍ່ຈະເປັນເພື່ອນທີ່ດີກັບຜູ້ນັ້ນ.

ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນຮູບຕົວຢ່າງຄ້າຍໆກັບສະໃໝຂ້ອຍໄປລ້ຽງງົວແລ້ວຢ້ານຜີ, ພວກຂ້ອຍມັກຫຼີ້ນນໍ້າຂີ້ຕົມແບບນີ້ແຫຼະ

ຫຼີ້ນໍ້າຂີ້ຕົມແລ້ວລະກາໄປອາບນໍ້າໃສ ແຮແຮແຮ

ຄໍ່າລະກາໄລ່ຄວາຍກັບໄປເຮືອນ

ສະບາຍດີທຸກຄົນ

ມື້ນີ້ຂ້ອຍມີເລື່ອງໃນໄວເດັກມາເລົ່າສູ່ທ່ານຟັງ ຄືວ່າຕອນຂ້ອຍອາຍຸປະມານແປດຂວບ ໃນຍາມດຳນາຂ້ອຍແລະພໍ່ແມ່ນອ້າຍເອື້ອຍຂອງຂ້ອຍໄດ້ລົງໄປນອນນາ, ຂ້ອຍໄປລ້ຽງງົວຄົນດຽວ ສ່ວນຄົນອື່ນແມ່ນດຳນາ ມື້ນັ້ນມີລົມພັດຜ່ານເຢັນດີ ຂ້ອຍກໍ່ນຳກົ້ນງົວດ້ວຍຄວາມເພີດເພີນທັນໃດນັ້ນຂ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງໃມ້ສີກັນທີ່ດັງແຮງ ຂ້ອຍຢຸດຟັງສຽງນັ້ນພັດມິດໄປ ພໍຂ້ອຍກ້າວຂາມັນກາດັງມາອີກ ໃຈຂ້ອຍເລີມເຕັ້ນແຮງແລະຂ້ອຍກໍ່ກວດສາຍຕາໄປລອບໆແລະກໍ່ເຫັນໃມ້ຂັດກັນ ຂ້ອຍກໍ່ກ້າວຂາຕໍ່ໄປມັນພັດດັງອີກຂ້ອຍເລີຍຢຸດມັນພັດມິດ ກ້າວຂາບາດໃດມັນພັດດັງບາດນັ້ນ ຂ້ອຍເລີມຢ້ານຫຼາຍແລະຮ້ອງໃຫ້ຢ່າງແຮງ ມັນພັດມິດ ຂ້ອຍກາຢຸດຮ້ອງໃຫ້ ມັນພັດດັງຂື້ນອີກ ຂ້ອຍກາເລີຍຮ້ອງໃຫ້ຈົນເປັນຊົ່ວໂມງຈິ່ງມີຄົນມາພົບຂ້ອຍ, ເຂົາເຈົ້າດຳນາຢູ່ແຖວນັ້ນໄດ້ຍິນສຽງໃຫ້ກາເລີຍມາເບີ່ງ,  ຄັນເພີ່ນບໍ່ມາພໍ້ ຂ້ອຍຢ້ານນໍ້າຕາຖວມຫຼັງຕີນຢູ່.  ງົວຂ້ອຍໄປທາງໃດ້ເລີຍກາບໍ່ຮູ້, ກໍ່ຂ້ອຍຊິຢ້ານຫຼາຍເພາະກ້ອງຕົ້ນໃມ້ແມ່ນຫຼູມຝັງສົບຄວາຍ.

ຂໍອບໃຈທີ່ບັນດາທ່ານສະລະເວລາອ່ານໃຫ້ຂ້ອຍ.

ສະບາຍດີທຸກຄົນ...

ທີ່ຂ້ອຍມັກຂຽນເລື່ອງກ່ຽວກັບຊາວໄຮ່ຊາວນາ  ກ່ຽວກັບຊົນນະບົດເພາະຂ້ອຍເປັນຄົນບ້ານນອກ ຖານະຍາກຈົນ

ຊີວິດບໍ່ຄ່ອຍຫຼູຫຼາຄືຄົນອື່ນ, ສ່ວນຫຼາຍຈະມີຄົນລວຍບາງຈຳພວກມັກດູຸຖູກຂ້ອຍມາຕະຫຼອດ,  ແຕ່ຂ້ອຍຄົບຫາກັບໝູ່ເພື່ອນດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ

ບໍ່ຂີ້ໂກງຄືຄົນບາງຄົນ, ຂ້ອຍຄົບໄດ້ກັບທຸກຄົນທີ່ຢາກຄົບກັບຂ້ອຍ.

ຖ້າຂ້ອຍເວົ້າຫຍັງບໍ່ມ່ວນຂໍອະໄພນຳໝູ່ເພື່ອນຫຼາຍໆ.

ຂໍຂອບໃຈ

ສະບາຍດີທຸກຄົນ ມື້ນີ້ບໍ່ມີເລື້ອງຫຍັງມາເລົ່າພຽງແຕ່ຢາກມາບອກທຸກຄົນວ່າ:

ມື້ນີ້ແມ່ນວັນທີ່ 12 / 5 ເປັນມື້ແຜ່ນດິນໄຫວຢູ່ ໃນປີ  2008 / 5 / 12 ເປັນມື້ທີ່ເຄາະຮ້າຍສຳລັບປະຊາຊົນຈີນ

 ເພາະເປັນມື້ທີ່ແຜ່ນດິນໄຫວຢູ່ຈີນແລະແຜນດິນໄຫວຄັ້ງນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຢູ່ຈີນ ແລະປະຊາຊົນຈີນເສຍຊີວິດຫຼາຍຊີວິດ, ອາຄານຫຼາຍຫຼັງໄດ້ຖະຫຼົມ ມື້ນີ້ເປັນມື້ທີ່ຊາວຈີນຈົດຈຳຕະຫຼອດໄປ.

ຂ້ອຍຂໍສະແດງຄວາມເສຍໃຈນຳຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍຄັ້ງໃນຄັ້ງນັ້ນດ້ວຍ.

ມື້ພັກປີໃໝ່ຈີນຂ້ອຍກັບລາວໄປຢາມບ້ານ,  ແລ້ວອອກໄປຫຼີ້ນກັບຜູ້ສາວຂ້ອຍເລີຍພົບຝຣັງຄົນໜື່ງເຂົາຫາຂ້ອຍເປັນກ້າຍໃຫ້  ກາພາລາວໄປຫາບ້ານພັກແລ້ວໄປກິນກາເຟຢູ່ແຖວນໍ້າພຸ່ ໃນຄະນະທີ່ຂ້ອຍປຸງກາເຟນັ້ນຂ້ອຍໄດ້ລົມນຳຝຣັງແລະຜູ້ສາວຂ້ອຍໄປນຳ ເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫຼົງເທເກືອໃສ່ກາເຟຄິດວ່ານໍ້າຕານ, ຂ້ອຍແຮ່ງເປັນຄົນມັກຫວານຢູ່ແລ້ວ ຝຣັງແນມເບີ່ງຂ້ອຍແລ້ວຖາມຂ້ອຍເປັນພາສາອັງກິດ ແປລາວວ່າ: ເຈົ້າໃສ່ເກືອຫຼາຍແທ້.  ຂ້ອຍແນມເບີ່ງແມ່ນເກືອບາດມາຊີມຊິພູ່ຖີ້ມກາບໍ່ກ້າເລີຍອົດກືນກິນລະກາພາກັນຫົວ...ຮ່າຮ່າຮ່າ

ຂ້ອຍທັງຢາກຫົວທັງອາຍ.

ມື້ໜື່ງຂອງວັນພັກວຽກໃນຍາມເຂົ້ານາປີກຳລັງຂຽວ ຂ້ອຍອອກໄປບ້ານແລ້ວໄດ້ໄປໃສ່ເບັດກົບຢູ່ນາຂ້ອຍຄົນດຽວ ເຊີ່ງໄກຈາກບ້ານສີ່ຫຼັກ ຂ້ອຍໃສ່ເບັດດ້ວຍຄວາມເພີດເພີນ, ພໍມືດແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ເລາະຢາມເບັດໄດ້ກົບຫຼາຍເຕີບ ພໍຢາມແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ມາແຕ່ງກິນຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ໄປຢາມອິກເມື່ອຍແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ມານອນ, ຄືນນັ້ນອາກາດເອົ້າຜິດປັກກະຕິ ພໍຫຼັບໄດ້ຄາວໜື່ງຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ສືກເຢັນໆ ແລະສຽງລົມພັດໃບໃມ້ກໍ່ດັງຂື້ນເລື້ອຍໆ ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍ່ມີສຽງຟ້າຮ້ອງຟ້າຫຼຽມສຽງດັງແຮງສົມຄວນ, ແລະຝົນກໍ່ຕົກລົງມາຢ່າງແຮງ, ຂ້ອຍນອນຢູ່ດຽວພ້ອມກັບກັບລົມພັດຖຽງນາກວຍໄປກວຍມາເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຢ້ານຫຼາຍຊິລົງຖຽງຝົນພັດຕົກແຮງ ໄດ້ແຕ່ຮ້ອງຫາຄຸນພໍ່ຄຸນແມ່ ສິ່ງສັກສິດທັງຫຼາຍພ້ອມກັບຫົມຜ້າປົກຫົວນອນຂົດດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ.

ນັບແຕ່ນັ້ນມາຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ກ້າໄປນອນນາຄົນດຽວອີກ.

1. ເຮັດປະຈຸບັນໃຫ້ດີແລ້ວອານາຄົດກໍ່ຈະດີເອງ.

2. ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ໂອກາດຜ່ານໄປໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ເຮັກຫຍັງເລີຍ.

3. ເບີ່ງໂລກໃນແງ່່່ດີແລ້ວຊີວິດຈະມີຄວາມສຸກ.

4. ເມື່ອຄິດຈະເຮັດຫຍັງ? ຖ້າຄິດຫຼາຍມື້ໃດຈະໄດ້ລົງມື.

5. ຈິດໃຈຈະສະຫງົບໄ້ຈັ່ງໃດ ເມື່ອໃສ່ໃຈແຕ່ຄຳເວົ້າຂອງຄົນອື່ນ.

ຈົ່ງເຂົ້າຫາຄວາມຮັກຢ່າເມີນເສີຍກ່ອນທີ່ຈະເສຍຮັກໄປ.

ຂໍ້ຄິດນ້ອຍໆ ແຕ່ຄວາມໝາຍໃຫຍ່:

1. ວຽກໜັກປານໃດກໍ່ຕາມ ຖ້າເຮົາເຮັດດ້ວຍໃຈກໍ່ຈະມ່ວນ ແລະຄວາມອິດເມື່ອຍກໍ່ຈະໜ້ອຍລົງ.

2. ອາດິດເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ຄວນລືມ ແຕ່ຕ້ອງໃຊ້ໃຫ້ມັນເປັນ ເກັບເອົາໄວ້ເປັນບົດຮຽນ ແຕ່ຢ່າໃຫ້ມັນກັບມາທຳຮ້າຍເຮົາໄດ້.

3. ຄວາມກະຕັນຍູຮູ້ບຸນຄຸນ ແມ່ນຄຸນຄ່າຂອງຄົນທີ່ໜ້ານັບຖື.

4. ຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ ແຕ່ຍັງມີຄົນຄິດຮອດແລະຈົດຈຳ ກໍ່ຊໍ່າກັບຍັງບໍ່ໄດ້ຕາຍ ແຕ່ຄົນທີ່ຍັງມີຊີວິດ ພັດບໍ່ມີຄົນຄິດຮອດແລະຈົດຈຳ ກໍ່ຊໍ່າກັບຕາຍແລ້ວ.

5. ເວົ້າໃຫ້ຄົນ ຊັງງາຍທີ່ສຸດ ແຕ່ເວົ້າໃຫ້ຄົນຮັກຍາກສຸດໆ.

ຄວາມຮັກຄືສິ່ງທີ່ສວຍງາມ, ການທີ່ຈະໄດ້ຄວາມຮັກມາຄອບຄອງນັ້ນມັນຍາກ

ເມື່ອໄດ້ມາແລ້ວຈົ່ງຮັກສາໃຫ້ຄົງຢູ່ກັບເຮົານານເທົ່າທີ່ຈະນານໄດ້.

ເລື້ອງຂອງເລື້ອງກາຄືວ່າ: ມີອາຈານສອນຜູ້ໜື່ງຈົບດອກເຕີສາຍພາສາອັງກິດມາແຕ່ຕ່າງປະເທດ, ລາວມາສອນຢູ່ມະຫາໄລແຫ່ງໜື່ງ, ລາວຖືກສອນຫຼາຍຊັ້ນລວມທັງປີກຽມ.

ມື້ໜື່ງລາວໄປຂື້ນປີກຽມເລີມຕົ້ນຊົ່ວໂມງຮຽນລາວກໍ່ໄດ້ທົດສອບຄວາມຮູ້ນັກຮຽນດ້ວຍການຖາມນັກຮຽນ.

ອາຈານ: teach ແມ່ນຫຍັງ?

ນັກຮຽນ: ສອນ

ອາຈານ: ເກັ່ງຫຼາຍ, teacher ແມ່ນຫຍັງ?

ນັກຮຽນ: ຄູສອນ.

ອາຈານ: speak  ແມ່ນຫຍັງ?

ນັກຮຽນ: ເວົ້າ

ອາຈານ: speaker ແມ່ນຫຍັງ?

ນັກຮຽນ: ຜູ້ເວົ້າ.

ອາຈານ: dog ແມ່ນຫຍັງ?

ນັກຮຽນ: dog ແມ່ນໝາ.

ອາຈານ: doctor ແມ່ນຫຍັງ?

ນັກຮຽນ: doctor ແມ່ນໝາວໍ້.

ງົງອາຈານງົງ, ໝົດໂມງຮຽນພໍດີ.

ຖ້າວ່າທ່ານໃດທີ່ໃຊ້ໂທລະສັບໂນເກຍເວລາແບັດໝົດໃຫ້ກົດດອກຈັນ ລະກົດ3370 ແລະກົດເຄື່ອງໝາຍສີ່ຫຼຽມ[*3370#]ຫຼື*3307# ປະໄວ້ປະມານສີບຫາຊາວນາທີ ທ່ານກໍ່ສາມໂທໄດ້ເພາະເຄື່ອງຈະເອົາພະລັງງານສຳຮອງຢູ່ເຄື່ອງມາໃຊ້. ແບັດຂອງທ່ານຈະຂື້ນ50ເປີເຊັນ.

ຖ້າໂທລະສັບບໍ່ມີສັນຍານໃນເວລາຫຼົງທາງໃຫ້ໂທ122

ມື້ໜື່ງໃນຄະນະທີ່ລົດເມແຕ່ຕະຫຼາດເຊົ້າຫາຫຼັກ36 ໄລຍະທາງໃນຄະນະທີ່ແອັດລົດກຳລັງເກັບເງີນຄ່າໂດຍສານຢູ່ນັ້ນມີຄົນໆໜື່ງຕົດອອກມາຢ່າງແຮງແລະກິນເໝັນກໍ່ຕາມມາ

ແອັດລົດ: ແມ່ນໃຜຕົດ?

ຜູ້ໂດຍສານຕ່າງກໍ່ປະຕິເສດເປັນສຽງດຽວວ່າ: ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕົດເດີໆໆໆໆໆໆໆ

ສະເຟີລົດ: ເກັບໝົດທຸກຄົນລະເບາະເງີນນາ?

ແອັດລົດ: ຍັງແຕ່ຜູ້ຕົດຫັ້ນແຫຼະບໍ່ໃຫ້.

ຜູ້ຕົດຮ້ອງຂື້ນວ່າ: ຂ້ອຍໃຫ້ລະເດິ.

ເຮືອນຫຼັງນີ້ສ້າງຂື້ນໃນຖໍ້າ

ນີ້ແມ່ນພາບເລັກນ້ອຍເກັບມາປັນໝູ່ເພື່ອນໄດ້ເບີ່ງ....

ມີເດັກນ້ອຍໃນປະເທດເບຣຊີ້ນຕາຍຫຼັງຈາກກິນ  Mentos  ແລະດື່ມ   Coke   ພ້ອມກັນ

ໃສ່ແຫວນເວລາຫຼີ້ນໂບລີ້ງ

ສະບາຍດີທຸກຄົນ, ພາບຕ່າງໆລຸ່ມນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຄິດຮອດຕອນເປັນເດັກນ້ອຍ.

ສຳລັບຂ້ອຍແລ້ວ ຄວາມຮັກເກີດຈາກຫຍັງຂ້ອຍກາຍັງບໍ່ຮູ້

ມື້ນີ້ຂ້ອຍມີເລື່ອງຈິງມາເລົ່າໃຫ້ຟັງ. ມື້ໜື່ງຂ້ອຍນອນຫຼີ້ນຢູ່ກັບໝູ່ຂ້ອຍແລ້ວພວກຂ້ອຍກໍ່ສົ່ງຂໍ້ຄວາມໂທລະສັບຫຼີ້ນ[ສົ່ງມົ້ວ] ບໍ່ຮູ້ວ່າເບີໃຜເລີຍ ເພາະໃຊ້ເບີທີ່ໂກ້[1000ສະບັບ] ຂ້ອຍສົ່ງຫາໝູ່ຂ້ອຍວ່າ: ເພີ່ນເຮັດຫຍັງຢູ່?ຂ້ອຍສົ່ງເປັນໂຕຄາລາໂອເກະ ລາວອ່ານບໍ່ໄດ້ ແລະລາວກາໃຫ້ຂ້ອຍອ່ານໃຫ້ຟັງແລະໃຫ້ຂ້ອຍຂຽນໂຕຄາລະໂອເກະໃຫ້ ພ້ອມດ້ວຍສະຫຼະພາສາອັງກິດແລ້ວລາວກໍ່ຕອບ.

ໝູ່: ນອນຫຼີ້ນຢູ່, ເພີ່ນເດ?

ຂ້ອຍ: ນອນຫຼີ້ນຄືກັນ, ເພີ່ນຢູ່ກັບໃຜ?

ໝູ່: ຢູ່ຄົນດຽວ, ເພີ່ນເດ?

ຂ້ອຍ:ເຂົາຢູ່ຄົນດຽວ, ເພີ່ນຢູ່ສອງຄົນແມ່ນບໍ່?

 ໝູ່ຂ້ອຍແປກໃຈແຕ່ຍັງບໍ່ສົງໃສ, ຂ້ອຍເລີຍບໍ່ບອກລາວເພາະລາວຈືເບີຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ ຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ສົ່ງຄຳຫວານໆໄປໃຫ້ລາວທຸກມື້ ລາວກໍ່ຫຼົງຮັກຂ້ອຍເພາະຂ້ອຍຕົວະຊື່ລາວຈິງບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຂ້ອຍ, ລາວຕາຍໃຈນຳຄາລົມຂ້ອຍແລ້ວສົ່ງຂໍ້ຄວາມຫຼີ້ນນຳຂ້ອຍຈົນເດີກທຸກຄືນ ທັງໆທີ່ລາວບໍ່ເຄີຍນອນເດີກ ແລ້ວຂໍ້ຄວາມຂອງຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ລາວຫຼົງໄຫຼແລະມີຄວາມສຸກຫຼາຍແລ້ວຊວນຂ້ອຍໄປຫຼີ້ນນຳຍິງຄົນນັ້ນລາວຄິດວ່າມີຈີງ, ຂ້ອຍເລີຍເວົ້າໃຫ້ລາວວ່າ:ບາງເທື່ອເຂົາຂີ້ລາຍຫຼືພິການເດ, ລາວກາບອກວ່າເປັນຈັ່ງໃດກາຮັກ, ຕາບອດກາຮັກ.... ເພາະວ່າເຮົາຄິດຮອດເຂົາຫຼາຍ. ຂ້ອຍຄິດລະອາຍໃຈທັງຢາກຫົວກາທໍ່ກັນບໍ່ຮູ້ຊິເຮັດແນວໃດ ແລ້ວລາວຍັງບອກຂ້ອຍວ່າລາວບໍ່ເຄີຍຮັກໃຜເທົ່ານີ້ມາກ່ອນ ຂ້ອຍເບີ່ງລາວຫາຍໃຈເຂົ້າກໍ່ມີແຕ່ຍິງຄົນນັ້ນ, ຫາຍໃຈອອກກໍ່ມີແຕ່ຍິງຄົນນັ້ນແລະເຮັດໃຫ້ລາວອ່ານແລະຂຽນໂຕຄາລະໂອເກະໄດ້ອີກ.ສຸດທ້າຍຂ້ອຍກໍ່ຕັດສິນໃຈບອກຄວາມຈິງກັບລາວແລະຂໍໂທດລາວແລະບອກລາວວ່າຊິເຮັດຈັງໃດກາໄດ້ຂ້ອຍຍອມລາວ. ລາວຜິດຫວັງຢ່າງແຮງ ເຄື້ອດໃຫ້ຂ້ອຍຈົນຂ້ອຍງໍ້ຕັ້ງໂດນຈິງຄ່ອຍໃຫ້ອະໄພຂ້ອຍ.

ອັນນີ້ແຫຼະບໍ່ເຫັນໜ້າເຂົາຈັກເທືອຍັງຮັກເຂົາຈົນໝົດໃຈ. ຮ່າຮ່າຮ່າ

ມື້ໜຶ່ງມີພໍ່ລູກຄູ່ໜຶ່ງພາກັນອາບນໍ້າ, ໃນຄະນະທີ່ອາບນໍ້າຢູ່ນັ້ນ ລູກຖາມພໍ່ວ່າ:

ລູກ: ຂອງລູກຄືບໍ່ໃຫຍ່ທໍ່ຂອງພໍ່?

ພໍ່: ລູກຍັງນ້ອຍຢູ່.

ລູກ: ຂອງລູກຄືຂົນໜ້ອຍກ່ວາຂອງພໍ່?

ພໍ່: ຂອງລູກມັນນ້ອຍຂົນເລີຍໜ້ອຍ.

ລູກ: ພໍ່ລູກຢາກໄດ້ອັນໃຫຍ່.

ພໍ່: ຮີບອາບຢ່າຫຼາຍເລື່ອງ ມື້ອື່ນພໍ່ຊິໄປຊື້ແປງສີແຂ້ວອັນໝາກໃຫຍ່ໃຫ້ລູກ.

ສະບາຍດີທຸກໆຄົນ

 ມື້ນີ້ຂ້ອຍໄດ້ນຳເອົາຄວາມຮູ້ເລັກໆນ້ອຍໆມາຝາກ ນັ້ນກໍ່ຄືຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບເຄື່ອງບິນ, ເຄື່ອງບິນທີ່ພວກເຮົາເອີ້ນງ່າຍໆກໍ່ຄືຍົນ.

ຍົນແມ່ນພາຫານະຂົນສົ່ງສະນິດໜື່ງທີ່ເຮັດດ້ວຍເຄື່ອງຈັກ ແລະສາມາດບິນຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມອາກາດຫຼືໃນຊັ້ນ ( Atmosphere ) ຂອງໜ້າດິນ ຫຼື ຊັ້ນ ( Atmosphere ) ອື່ນໆໄດ້ ຊຶ່ງອາໃສການທຳງານຂອງເຄື່ອງຈັກ ແລະອົງປະກອບຂອງປີກ, ອົງປະກອບຂອງຫາງບວກກັບສິ່ງແວດລ້ອມອ້ອມຂ້າງ ຈິ່ງເຮັດໃຫ້ຍົນບິນໄດ້ ເວົ້າຢ່າງໜຶ່ງກໍ່ຄືເຮົາແລ່ນວ່າວ ແລະການແລ່ນວ່າວ ກັບຍົນບິນກໍ່ຄ້າຍໆກັນ.