ຄຳວ່າ ສັງຄະ ກໍ່ຄື ສົງ  ແປວ່າ ໝູ່ ຫຼື ຊຸມຊົນ ດັ່ງນັ້ນຄຳວ່າພຣະສົງ ຄື ຊຸມຊົນອັນປະເສິດ ເຊິ່ງເກິດຈາກທ່ານຜູ້ຮູ້ ຜູ້ດຳເນິນຕາມ ຢ່າງພຣະພຸດທະເຈົ້າມາຢູ່ຮ່ວມກັນ ເປັນແຫຼ່ງທີ່ດຳລົງຮັກສາທຳ ແລະເປັນແຫຼ່ງກັນລະຍານະມິດ ທີ່ຈະຊ່ອຍເກື້ອໜຸນໃຫ້ຜູ້ສຶກສາຈະເລີນ ງອກງາມຂຶ້ນໄປໃນຊີວິດອັນປະເສິດ ຈົນສາມາດເຂົ້າເຖິງທຳ ຕາມຢ່າງພຣະພຸດທະເຈົ້າ

            ພຣະສົງແບ່ງອອກເປັນ 2 ປະເພດ ຄື  

1.  ພຣະອະລິຍະສົງ ຄື ພິກສຸ ຜູ້ຮູ້ແຈ້ງ ທຳ ຜູ້ປະຕິບັດຕາມຄຳສອນຂອງພຣະສຳມາສຳພຸດທະເຈົ້າ ໄດ້ບັນລຸເຖິງຄວາມຮູ້ແຈ້ງ ສາມາດກຳຈັດກິເລດ ຕັນຫາອຸປະທານໄດ້ ຕາມພູມຊັ້ນຂອງຕົນ ໄດ້ແກ່ ພຣະໂສດາບັນ ພຣະສະກະທາຄາມີ ພຣະອະນາຄາມີ ແລະພຣະອະລະຫັນ ຕາມລຳດັບ

2.  ສົມມົດຕິສົງ ຄື ພຣະພິກສຸຜູ້ຮູ້ໄດ້ຮັບການ ອຸປະສົມບົດ ຖືກຕ້ອງຕາມທຳມະວິໃນ ແລ້ວອຸທິດຕົນເພື່ອການສຶກສາ ແລະປະຕິບັດຕາມພຣະທຳມະວິໃນ ຕາມຄວາມສາມາດຂອງຕົນ ແຕ່ຍັງບໍ່ບັນລຸຜົນ

          ໃນການປະກອບພິທີກຳຕ່າງ ໆ ທາງພຣະພຸດທະສາສະໜາ ພຣະສົງ ສາມາດປະກອບພິທີກຳຕ່າງ ໆ ໄດ້ໂດຍແບ່ງອອກເປັນ 4 ໝວດ ຄື

1.  ສົງຈະຕຸວັກ ຄື ໝູ່ພິກສຸຕັ້ງແຕ່ 4 ຮູປ ສາມາດປະກອບພິທີກຳໄດ້ທຸກຢ່າງ ຍົກເວັ້ນ ການປະວາລະນາ ການທອດກະຖິນ ການອຸປະສົມບົດ ແລະ ການອັບພານ(ພິທີກຳຂອງສົງທີ່ຜິດອາບັດ)

2.  ສົງປັນຈະວັກ ຄື ໝູ່ພຣະພິກສຸຕັ້ງແຕ່ 5 ຮູປ ຂຶ້ນໄປ ສາມາດເຮັດປາວາລະນາ ໃຫ້ຜ້າກະຖິນ ແລະ ການ ອຸປະສົມບົດ ໃນປັດຈຸບັນ ສາມາດອຸປະສົມບົດໄດ້ (ສະຖານທີ່ຂາດແຄນພຣະສົງ ເຊັ່ນ ໃນເຂດ ຊົນນະບົດ)

3.  ສົງທະສະວັກ ຄື ໝູ່ພິກສຸຕັ້ງແຕ່ 10 ຮູບຂຶ້ນໄປ ສາມາດໃຫ້ການອຸປະສົມບົດໃນມັດທະຍົມປະເທດ(ສະຖານທີ່ບໍ່ຂາດແຄນ ພຣະສົງເຊັ່ນ ໃນເຂດເມືອງ) ໄດ້

4.  ສົງວິສະຕິວັກ ຄື ໝູ່ພິກສຸຈຳນວນ 20 ຮູບ ຂຶ້ນໄປ ສາມາດເຮັດອັບພານໄດ້

ຄະຕິທັມຝາກໃຫ້ຄິດ

ຊ່າງເໝືອງ ຍ່ອມໄຂນ້ຳເຮັດລະຫັດ   ຊ່າງດັດ ດັດລູກສອນໃຫ້ຢູ່ທີ່

 ຊ່າງຖາກ ຍ່ອມຖາກໄມ້ໃຫ້ຮູບດີ  ທ່ານຜູ້ມີວັດງາມ ປາບປາມຕົນ