( ຕໍ່ຈາກ 1 )
ຄືນທຳອິດໄດ້ພົບນ້ອຍ ຂ້ອຍຍັງຈື່ຝັງໃຈ
ທ່າມກາງໄຟແສງສີ ຍິບຍັບເປັນຈັງຫວະເຕັ້ນ
ຂ້ອຍໄດ້ແນມເຫັນນ້ອຍ ສາວຄົນງາມຍິ້ມມາໃສ່
ຂ້ອຍກໍ່ຍິ້ມໃຫ້ນ້ອຍ ທັງເວົ້າບອກນັ່ງນຳ

ນ້ອຍກໍ່ທຳຕາມຂ້ອຍ ນາງນັ່ງຢ່າງເຕັມໃຈ
ທ່າມກາງໄຟແສງສະຫຼົວ ດື່ມກິນລິນເຫຼົ້າ
ໃນສາຍຕາເຮົານັ້ນ ເຫັນນາງທີ່ແປກກວ່າ
ເວລານາງສົ່ງຍິ້ມ ເໝືອນຄວາມເສົ້າເຊື່ອງໃນ

ນາງນັ່ງລົງມໍ່ໃກ້ ແລ້ວຍິ້ມໃສ່ຫວານໆ
ອຸທານສຽງສາຍດີ ພອ້ມຍົກມືປະນອມນີ້ວ
ອາຍນ້ຳຫອມປີວຂຶ້ນ ເບົາໆເມື່ອໄດ້ກິ່ນ
ຖວິນໃຈຜູ້ຢູ່ໃກ້ ໃຫ້ໄຂເວົ້າວ່າລົມ

ຂ້ອຍກ່າວຊົມຕໍ່ນ້ອຍ ທີ່ຍິ້ມງ່າຍສະບາຍຕົວ
ບາງຄັ້ງນາງມີສຽງຫົວ ເມື່ອຖືກໃຈວາຈາຂ້ອຍ
ເຮົາຮູ້ສຶກວ່າຕົວນ້ອຍ ສຸກໃຈຢ່າງຊ້ອຍຊື່ນ
ດ້ວຍທ່າທາງທີ່ຟົດຟື້ນ ຈາເວົ້າຢ່າງຄ່ອງຕົວ

ໃຜຈະຮູ້ ວ່າສຽງຫົວແລະຮອຍຍິ້ມ ມັນຊ້ອນເຊື່ອງປິດສະໜາ
ເຊື່ອງນ້ຳຕາຂອງຄວາມເຈັບ ປວດໜ່ວຍໃຈເອົາໄວ້
ເມື່ອຂ້ອຍຖາມໃນບາງຂໍ້ ນ້ຳຕານາງຕ້ອງແຕກຜ່າ
ສອງດວງຕາເລີ່ມຢາດຍ້ອຍ ຄຳຖາມຂ້ອຍອາດຊັອກໃຈ

ເມື່ອນັ້ນເອງຂ້ອຍຈິ່ງໄດ້ ຮູ້ເລື່ອງຂອງນາງ
ຄວາມອັບໝາງຂອງຊີວິດ ທີ່ເກີດມາກັບນ້ອຍ
ນາງໄດ້ລົມກັບຂ້ອຍ ໃນຄວາມຫຼັງທີ່ຄ້ອຍງ່ຽງ
ດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ແຫບແຫ້ງ ທັງສະອື້ນຢູ່ທີ່ໃຈ

ຂ້ອຍເກືອບອົດບໍ່ໄດ້ ຈະກັ້ນຫຼັ່ງນ້ຳຕາໄຫຼ
ຂ້ອຍປ່ວຍໃຈແທນນາງ ເມື່ອໄດ້ຟັງນາງເວົ້າ
ຟັງຄວາມຫຼັງທີ່ແສນເສົ້າ ອັບເສົາໃນຄັ້ງຜ່ານ
ຂ້ອຍສົງສານຕໍ່ນ້ອຍ ໃນຄຳເວົ້າເວົ້າທີ່ກ່າວຈາ

" ນ້ອຍເປັນລູກກໍ່າພ້າ ຕັ້ງແຕ່ຍັງເຍົາ
ຊີວິດເນົາໃນເຮືອນ ແມ່ແພງພຽນລ້ຽງ
ບາງມື້ມີພຽງເຂົ້າ ສອງສາມກຳພໍໄດ້ມ່າ
ພໍ່ໄດ້ລາຈາກນ້ອຍ ຄາວຂ້ອຍໄດ້ໜຶ່ງປີ

ຊີວິດມີແຕ່ແມ່ລ້ຽງ ເປັນທີ່ເພິ່ງປາລະມີ
ແມ່ເພິ່ນເປັນຄົນດີ ທີ່ສຸດໃນໃຈນ້ອຍ
ເພິ່ນຕ້ອງການຢາກເຫັນຂ້ອຍ ເປັນຄົນດີມີຄຸນຄ່າ
ແມ່ຈຶ່ງຕັ້ງຕໍ່ໜ້າ ຫາລ້ຽງຢ່າງຊຸກຊົນ

ແມ່ຢາກໃຫ້ນ້ອຍພົ້ນ ຄວາມທຸກໃນຊີວາ
ບາງຄືນ ແມ່ເພິ່ນນອນນ້ຳຕາໄຫຼ ເພາະສົງສານຂ້ອຍ
ແມ່ສຸດຫງອຍເຫງົາເສົ້າ ຍາມເຮົາເຈັບປ່ວຍ
ເຮັດທຸກຢ່າງເພື່ອຊ່ວຍຂ້ອຍ ໃຫ້ຫາຍພົ້ນຈາກປ່ວຍກາຍ

ແມ່ບໍ່ເຄີຍເວົ້າຮ້າຍ ປາກດ່າຈາຂົມ
ເພິ່ນອົບຮົມຕົວເຮົາ ໃຫ້ຮັກການຮຽນຮູ້
ສອນໃຫ້ເຮົາທົນສູ້ ອົດທົນບາກບັ່ນ
ວັນໜຶ່ງໃນຂ້າງໜ້ານັ້ນ ເຮົາຈະໄດ້ຢູ່ດີ

ຂ້ອຍສຸດມີຄວາມສຸກລົ້ນ ເມື່ອໃກ້ແມ່ມານດາ
ແມ່ວາຈາແຕ່ຄວາມດີ ສັ່ງສອນແຕ່ຄວາມກ້າວ
ເຖິງຈະໜາວຫຼືຮ້ອນ ຝົນລິນບໍ່ເຄີຍຈົ່ມ
ແມ່ຄ່ອຍກົ້ມໜ້າສູ້ ເພື່ອເຮົາໄດ້ຢູ່ເຢັນ

ແຕ່ລະວັນແມ່ບໍ່ເວັ້ນ ບາກບັ່ນການງານ
ສ້າງຮາກຖານຖານະ ໃຫ້ໝັ້ນຄົງເອົາໄວ້
ແມ່ໃສ່ໃຈໃນຕົວຂ້ອຍ ຫວັງເຫັນເຮົາໄດ້ຍິ້ມງ່າຍ
ແມ່ມຸ່ງໝາຍເສີມສົ່ງຂ້ອຍ ໄດ້ຮຽນຮູ້ສິ່ງດີ

ແຕ່ແລ້ວຊີວິດນີ້ ມັນສ່າງຈົນອັບ
ວາສະໜາອາພັບ ທັບຕົວບໍມີມົ້ມ
ຄວາມຂື່ນຂົມໄດ້ມາເຂົ້າ ທຳລາຍເຮົາຄັ້ງໃຫຍ່
ແມ່ໄດ້ໄລຈາກຂ້ອຍ ປະນ້ອຍຢູ່ຜູ້ດຽວ

ຊີວິດສຸດປ່ຽວວ້າງ ຂາດທີ່ເພິ່ງອາໃສ
ຂາດຄົນຄອຍເອົາໃຈ ເມື່ອເຮົາເຫງົາເສົ້າ
ວັນແມ່ເຮົາຕາຍສິ້ນ ຮຽມເປັນວິນລົ້ມທ່າວ
ໃຈສຸດທີ່ປວດລ້າວ ຫີວໄຫ້ຫອດກະສັນ

          ( ຍັງມີຕໍ່ )