( ຕໍ່ຈາກ 3 )

ແຕ່ວ່າຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ລົ້ວ ເໝືອນດັ່ງເຂົາຈາ
ໃນເວລາການງານ ກໍ່ຍ່ອມເປັນສັນນີ້
ບໍ່ອາດມີຍິງໃດມົ້ມ ຮອຍມືຊາຍຊູນຜ່ານ
ຊາຍປາກຫວານອິ່ນອ້ອຍ ມືນັ້ນກໍ່ຍິ່ງໄວ

ເຖິງວ່າໃນໃຈຂ້ອຍ ຈະເຈັບທີ່ອຸລາ
ມີແຂກ ກໍ່ຕ້ອງມາບໍລິການ ນັ້ນແມ່ນງານຂອງຂ້ອຍ
ຊີວິດຂອງຕົວນ້ອຍ ຂາຍສະເໜຄືຍິ້ມງ່າຍ
ເພື່ອໃຫ້ຊາຍທີ່ຢູ່ໃກ້ ພໍໃຈໃຫ້ນັ່ງນຳ

ແຕ່ລະວັນຈຳໃຈສູ້ ເພື່ອຊອກຢູ່ຫາກິນ
ເພາະຂາດເຂີນສິນຊັບ ຈຶ່ງຮັບທຳງານນີ້
ເພາະບໍ່ມີຄວາມຮູ້ ຈົນໃຈຈຳຕ້ອງຜ່າ
ຊອກຫາເງິນຄ່ອຍທ້ອນ ເພື່ອຫວັງໄດ້ຮໍ່າຮຽນ

ກ່ອນທີ່ທຽນຈະໄຕ້ ເຮືອງຮຸ່ງໃຫ້ສົດໃສ
ກໍ່ຍ່ອມມີຍັງໄຟ ຈູດເຜົາໃຫ້ມັນຮ້ອນ
ມີບ່ອນບັງລົມໃຫ້ ແສງໄຟທຽນຈຶ່ງສະຫວ່າງ
ແຕ່ຊີວິດຂອງຂ້ອຍນັ້ນ ບໍ່ເໝືອນດ້າມດັ່ງທຽນ

ແຕ່ລະວັນພຽນສູ້ ບາກບັ່ນອົດສາ
ແຖມເວລາການງານ ກໍ່ຖືກຄົນຫຍາມເວົ້າ
ຫາວ່າເຮົາລິນເຫຼົ້າ ໃຫ້ເຂົາຊົມພໍພົ້ນຜ່ານ
ເຂົາຕ້ອງການຫຍັງກໍ່ໄດ້ ຖວາຍໃຫ້ແມ່ນແຕ່ຕົວ

ເຂົາປະນາມວ່າຊົ່ວຊ້າ ຢ່າງໄຮ້ຄ່າຄວາມເປັນຄົນ
ນ້ອຍຕ້ອງທົນກັບໃຈເຈັບ ທຸກຄໍ່າແລງງາຍເຊົ້າ
ສັກສີເຂົາຫຍາມຖິ້ມ ຄືຍິງດາຍບໍ່ມີຄ່າ
ເໝືອນດັ່ງ ດວງມາລາດອກໄມ້ ທີ່ບານໃກ້ມໍ່ມື

ຄິດມ່ວນໃຈຄົນກໍ່ຢື້ ດຶງໜ່ວງເຂົ້າມາຫອມ
ເໝືອນດັ່ງໃຈຖະໜອມຮັກ ຄ່າແພງພັນລ້ານ
ຫຼາຍວັນບານໃຫ້ຊົມຫຼິ້ນ ເກສອນຫອມກໍ່ສິ້ນຄ່າ
ພໍເວລາຜ່ານພົ້ນ ກໍ່ໂຮຍແຫ້ງຫ່ຽວດາຍ

ພວກຜູ້ຊາຍເບິ່ງນ້ອຍ ອາດເໝືອນດັ່ງມາລາ
ແຕ່ວ່າຮຽມເປັນຄົນ ຍ່ອມຕ່າງດວງມາລາໄມ້
ມີເສຍໃຈກັບຄວາມເສົ້າ ລະທົມໃຈກັບຄຳດ່າ
ມີນ້ຳຕາໄຫຼຫຼັ່ງເບົ້າ ບໍ່ເໝືອນດ້າມດັ່ງມັນ

ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າຂ້ອຍນັ້ນ ກ້າວຍ່າງຜິດວິຖີ
ເກີນກວ່າປະເພນີລາວ ຊິຮັບຮອງເອົາໄດ້
ຄືຜູ້ຍິງໃນບາຣ໌ເຫຼົ້າ ສາວກາງຄືນຜູ້ໃຈງ່າຍ
ນອນນຳຊາຍໃດກໍ່ໄດ້ ຂໍພຽງໃຫ້ຄ່າຕົວ

ສັງຄົມວ່າອີ່ລົ້ວ ມີຜົວທົ່ວມູມເມືອງ
ຫຼົງເຮື່ອເຮືອງແສງສີ ຊື່ນາງກາລີບ້ານ
ສຽງທີ່ສັງຄົມຕ້ານ ເຈັບໃນຊວງເໝືອນຟ້າຜ່າ
ແຕ່ກໍ່ຕ້ອງແບກໜ້າ ຫາເງິນທ້ອນເພື່ອຮໍ່າຮຽນ "

                   ( ຍັງມີຕໍ່)