" ຮູບ​ຮ່າງ​ບໍ່​ຂີ້ຮ້າຍ ​           ເວົ້າກໍ່​ມ່ວນ​ນວນ​ຫູ
ຮຽມຢາກ​ດູ​ທາງ​ໃນ ​          ເບິ່ງ​ເດ​ຫົວ​ໃຈ​ເຈົ້າ
ຢ້ານຫວານ​ພຽງ​ຄຳ​ເວົ້າ               ສະ​ເໜຫາ​ພາຍ​ນອກ
ສ່ວນທາງ​ໃນ​ບອກ​ບໍ່​ໄດ້               ຢ້ານ​ໃຈ​ສົ້ມ​ກວ່າ​ໝາກ​ນາວ ພຸ້ນນາ "

ສຽງ​ຈາກ​ສາວ​ຜູ້​ອ່າວ​ອ້ວນ      ກວ່າ​ໝູ່​ໃນ​ວົງ
​ແລ້ວພວກ​ນາງ​ພາກັນ​ໂຮ            ຊວ່າ​ແຊວ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ປຶ້ມ
" ​ໂອ​ຂ້ອຍ​ລືມ​ໄຂ​ຂໍ້ ​          ແນວນາມ​ຊັ້ນ​ຊື່
ມັນນັ້ນ​ຄື​ດັ່ງ​ຂ້ອຍ                        ບໍ່ລອຍ​ລ້ອງ​ຫ່າງ​ເຫີ​ນ ດອກນາ

ຊື່ຂ້ອຍ​ຕາມ​ໝູ່​ເອີ້ນ                     ອ້ວນ ອຸ່ນ​ນວນ​ນົງ
ທິບພະ​ວົງ ຄື​ນາມ ​           ແຫ່ງຮຽມ​ເປັນ​ເຄົ້າ "
" ​ໂອ​ໂຫນາມ​ມະກອນ​ເຈົ້າ           ສົມຕົວ​ຕາມ​ແຕ່ງ
ທິບພະ​ວົງ ກໍ່​ແມ້ງ                       ຟັງ​ໄດ້​ມ່ວນ​ດີ "

" ຂ້ອຍ​ບໍ່​ບອກ​ກໍ່​ໄດ້​ຕີ້ ​         ເພາະທຸກ​ທີ່​ຫວນ​ເຫັນ
ພວກ​ເຮົາ ​ເປັນ​ເພື່ອນ​ຮຽນ​ໃນ​ຄາວ​ຫຼັງ ຮ່ວມກັນ​ແຕ່​ຍັງ​ນ້ອຍ
ສຸມາລີ​ ສອຍ​ຂຶ້ນ                         ສະ​ແດງ​ຕົນ​ຕາມ​ຕ່າ​ວ
ບົ່ງບອກ​ຂ່າວ​ໃຫ້​ໝູ່​ຮູ້                  ວ່າຕົນ​ລື້​ງຕັ້ງ​ແຕ່​ເຫິງ

" ​ເຮົາ​ໂລດ​ຫາ​ກໍ່​ເພິ່ງ​ຮູ້                 ​ເປັນ​ແຟນ​ເກົ່າ​ກັນ​ເບາະ ? "
ສາວອ້ວນ ສອຍ​ເອາະ​ເຊາະ ​    ເພື່ອ​ເກາະ​ເອົາ​ຄໍາ​ເວົ້າ
ສຸມາລີ​ງົມ​ເກົ້າ ​              ແປງ​ຜົມ​ໜ້ອຍ​ໜຶ່ງ
​ແລ້ວຈຶ່ງ​ຂານ​ຕອນ​ຕ້ານ               ສາວອ້ວນ​ຜູ້​ວ່າ​ນາງ

" ​ແນ່ນ​ອນ ຂ້ອຍບໍ່​ຂີນ​ຄັດຄ້ານ     ຖ້າພວກ​ໝູ່​ເຫັນ​ດີ
ມາພີ້​ຕີ ບົວ​ສະບາ                       ມານັ່ງ​ຮຽງ​ຮຽມ​ພີ້ "
ພ້ອມທັງ​ມີ​ສາຍຕາ​ອ້ອນ              ວອນ​ເຂົາ​ເຂົ້າ​ມາສູ່
ຖ້າອົດ​ໃຈ​ຢູ່​ໄດ້                           ຄົນນັ້ນ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຊາຍ

ບົວສະບາ ​ເຄື່ອນ​ຍ້າຍ                 ລຸກຍ່າງ​ເດີນ​ໄປ
ສຸມາລີ ຕາ​ໃສ ​              ໃສ່​ເຂົາ​ຄາວ​ນ້ອຍ
ທັງໝົດ​ຄອຍ​ແນມ​ໜ້າ ​        ໃນສາຍຕາ​ທີ່​ຈົດ​ຈໍ່
ທຸກຄົນ​ເຜີຍ​ຜໍ່​ໜ້າ                       ​ແລ້ວຫົວ​ຍິ້ມ​ຕໍ່​ກັນ

ສ່ວນສາວ​ ມາລາ​ໃຈ​ ນັ້ນ             ​ແນບ​ເນັ່ງ​ແນ​ຈິດ
​ໃຊ້ສາຍຕາ​ເປັນ​ແນວ​ຄິດ             ລິດທິການ​ແທນ​ຄຳ​ເວົ້າ
ສຸມ​ໃສ່​ເຂົາ​ເປັນ​ຄື້ນ                     ຫວງ​ເຂົາ​ຢ່າງ​ດູດ​ດື່ມ
​ແລ້ວຕື່ມ​ເຕີມ​ຕໍ່​ທ້າຍ                   ດ້ວຍຄຳ​ເວົ້າ​ທີ່​ສຽບ​ໃຈ

" ຄົນຫຼໍ່ສົດຊື່ນໃຊ້                       ຄວາມຫຼໍ່ໃຫ້ເປັນຜົນ
ຄ່າຂອງຄົນຄົງສູງ                       ຈຶ່ງອວດຕົວເອງໄດ້
ລົມປາກສາວໄຂເວົ້າ                   ຄຳດຽວກໍ່ໃຈງ່າຍ
ບໍ່ໜ້າເລີຍຊາຍດັ່ງເຈົ້າ                ຫູເບົາໃບ້ບອດສະໝອງ "

ບົວສະບາ ຈຳຕ້ອງ                     ໂຍບນັ່ງເບົາໆ
ແວວຕາເຂົາເປັນປະກາຍ            ກຽດນາງໃນຄຳເວົ້າ
ນາງກັບເຂົາເປັນໃຜແທ້              ທຳວາທີທ້າທ່າ
ໃບໜ້າງາມອ່ອນນ້ອມ                ແຕ່ຄຳເວົ້າບໍ່ຮິ່ນຕອງ

ສຸມາລີ ປະຄອງຂ້າງ                   ແລ້ວເວົ້າຕໍ່ ບົວສະບາ
" ມາໃກ້ເຮົາດີແລ້ວລະ                ຊິເບິ່ງແຍງດູແລເຈົ້າ "
ພໍໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າ                         ມາລາໃຈ ສີໜ້າຫຼ່າ
ນາງຄິດຫາສິ່ງແກ້                      ກັບຄຳເວົ້າທີ່ສຸຂຸມ

" ຄຳເວົ້າຂ້ອຍ ອາດບໍ່ນຸ້ມດັ່ງຝ້າຍ             ຫຼືແຫຼມດັ່ງປາຍເຂັມ
ແລະບໍ່ ເຜັດ ເຄັມ ຫວານ            ດັ່ງ ພິກ ເກືອ ລຳອ້ອຍ
ຕົວຂອງຮຽມຍັງດ້ອຍ                  ຜະຫຍາຮຽມບໍ່ທັນຄ່ອງ
ສະໝອງຍັງບໍ່ຮອບຮູ້                  ຈຶ່ງຫຼົງເວົ້າໃຫ້ເພິ່ນຊັງ "

ມາລາໃຈ ກ່າວຢັ້ງ                      ສະເໜີເພດເຍົາໄວ
ຄິດເສຍໃຈໃນຕົນເອງ                 ທີ່ກ່າວຈາສັນນັ້ນ
ມັນບໍ່ສົມຄວນແທ້                       ຈະແນຄຳແຄ້ນຄ່າ
ຫຼົງຮັກເຂົາເຮົາບໍ່ໜ້າ                  ວາຈາເວົ້າລົບລູ່ໃຈ

" ຂໍອະໄພໂທດດ້ວຍ                   ທີ່ຂ້ອຍກ່າວບໍ່ເໝາະສົມ
ກ່າວທະນົງແນວຄິດ                   ບໍ່ໄຄ່ຄວນຄຳເວົ້າ
ຫວັງວ່າ ບົວສະບາ ເຈົ້າ              ອະໄພເຮົາມາດມຸ່ງ "
ໄມຕີປຸງແຕ່ງຕ້ອນ                      ເສີມຊ້ອນສົ່ງຈາກນາງ

ໃນແວວຕາອ້າງວ້າງ                   ລອຍເລື່ອນເໝືອນຕຳນິ
ນາງຕໍ່ຕິຕົວນາງ                         ທີ່ກ່າວຄຳບໍ່ຄວນໃຊ້
ແວວຕານາງທຳໃຫ້                    ບົວສະບາ ຄິດງໍ້ງ່ຽງ
ຈິດໃຈເຄີຍທ່ຽງໝັ້ນ                    ສະເທືອນທໍ້ຜໍ່ຜະຫຍອງ

ສາຍຕານາງສົ່ງຟ້ອງ                  ຊີ້ປ່ອງໃຈປະສົງ
ບອກບົ່ງໃນຄວາມຫວັງ               ທີ່ນາງປອງໄວ້
ເຮັດໃຫ້ ຫົວໃຈ ບົວສະຍາ ເຕັ້ນ   ເປັນທຳນອງທີ່ແຕກຕ່າງ
ວັນນີ້ເຂົາສ່າງພໍ້                          ສາຍຕາຊຶ້ງແຫ່ງໃຈ

" ຕົວຂ້ອຍນີ້ບໍ່ໄດ້                        ແຄ້ນຄັ່ງໃນໃຈ
ຂ້ອຍໄດ້ຟັງສຳນຽງ                     ຈາກສຽງຂອງເຈົ້າ
ທຳໃຫ້ຫາຍຄວາມເສົ້າ               ບັນເທົາຄວາມວ້າງເວ່
ເປັນບຸບເພດອກໄມ້                     ຫອມຊຶ້ງຊື່ນໃຈ

ເຈົ້າຊ່າງສະຫຼາດໃຊ້                   ວາທະສາດຄົມແຫຼມ
ສ່າງແຖມຄຳຄົມຫວານ               ຫວ່ານອອຍຄອຍໃຊ້
ຢາກເຫັນເດຫົວໃຈເຈົ້າ              ເອົາຫຍັງນໍມາປັ້ນແຕ່ງ
ຈຶ່ງສ່າງແປງປາກເວົ້າ                 ຫວານສົ້ມຂື່ນເຄັມ ໄດ້ນໍ "

ບົວສະບາ ເຕັມໃຈເວົ້າ                ໂຕ້ຕອບນິດໆ
ເພາະຄິດເຖິງໄມຕີ                      ຊິເສື່ອມໂຊມເຊົາຊຶ້ງ
ເຂົາຈຶ່ງຫາຄຳເວົ້າ                      ວອນຖະໜອມນ້ອມສົ່ງ
ຈຸດປະສົງເພື່ອສ້າງ                     ທາງໄວ້ເພື່ອງ່າຍເດີນ

( ຍັງມີຕໍ່ )