" ຕົກກະເທີນໄດ້ມາຫຼິ້ນ               ເຂົ້າຮ່ວມວົງກັນ
ຄວາມສຸກສັນຫັນສາ                   ໃຫ້ມ່ວນໃຈຄວນເວົ້າ
ຂ້ອຍພໍໃຈໃນຕົວເຈົ້າ                  ທີ່ເຕືອນເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າ
ສະໝອງຍັງອ່ອນຫຼ້າ                  ປັນຍາປູ້ໂງ່ເຂົາ

ຂ້ອຍນີ້ຫວັງວ່າເຈົ້າ                    ຜູ້ຍິ້ມງ່າຍສາຍຕາຫວານ
ຈະປະທານຄວາມຈິງໃຈ             ດັ່ງໃຫ້ເຮົາໃນວັນນີ້
ຖ້າຫາກ ເຫັນຂ້ອຍມີຈຸດດ້ອຍ      ກະລຸນາເຕືອນຂ້ອນແນ່
ຂ້ອຍຈະ ໄດ້ແກ້ໄຂສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ     ໃຫ້ຫາຍງ້ວງໂງ່ຜະຫຍາ "

ມາລາໃຈ ຫຼຽວເບິ່ງໜ້າ               ແລ້ວຍິ້ມຕໍ່ຫວານໆ
" ຂ້ອຍ​ບໍ່​ຫານ​ຈະ​ສິດສອນ           ຜູ້​ເກັ່ງ​ຮຽນ​ຄື​ເຈົ້າ "
" ​ແຕ່​ວ່າ​ຕົວ​ເຮົາ​ນີ້                       ພໍ​ໃຈ​ຄຳ​ເຈົ້າ​ວ່າ
ສິ່ງ​ເຈົ້າ​ຈາບ​ອກຂ້ອຍ                  ​ເຮົາຈະ​ໄດ້​ປ່ຽນ​ແປງ

ບໍ່​ແມ່ນ​ຮຽມ​ຖະ​ແຫຼ​ງ​ເວົ້າ       ​ແຕ່ຈາ​ກັ່ນ​ຈາກ​ໃຈ​ຈິງ
​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຍິງ​ມົນ​ສະ​ເໜ                ສະຫງ່າ​ງາມ​ໃນ​ຄຳ​ເວົ້າ
ຂ້ອຍພູມ​ໃຈ​ໃນ​ຕົວ​ເຈົ້າ                ທີ່​ເຫັນ​ເຮົາ​ເປັນ​ເພື່ອນ
ບອກ​ເຕືອນ​ເຮົາ​ຢ່າງ​ແຈ່ມ​ແຈ້ງ     ກັບຄຳ​ເວົ້າ​ທີ່​ອ່ອນ​ຫວານ "

ສຸມາລີ ອົກ​ສະທ້ານ                     ນ້ອຍນໍ່າ​ໃນ​ໃຈ
ທີ່​ເຫັນ ບົວສະບາ ຈາ​ໄຂ             ປຶ້ມປ່ຽມ ມາລາ​ໃຈ ​ເວົ້າ
ຫົວ​ໃຈ​ນາງ​ເຫງົາ​ເສົ້າ              ກັບຄຳ​ເຂົາ​ເວົ້າ​ຕໍ່
ມີ​ແຕ່​ຍໍ​ຍົກຍ້ອງ                          ຫຼຽວມອງ​ໜ້າ​ສະຫງ່າ​ໃຈ

​ເປັນ​ຫຍັງ​ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ລືມ​ໄດ້              ບົດບາດ​ຕົນ​ເອງ
​ເຈົ້າ​ເກັ່ງ​ການ​ສຶກສາ                    ພັດທະ​ນາ​ຕົວ​ຂ້ອຍ
​ເປັນ​ຫຍັງ ກາຍ​ເປັນ​ຄົນ​ປັນຍາ​ດ້ອຍ ຄອຍທຳ​ຕາມ​ຄຳ​ສັ່ງ
ຄວາ​ມມຸ່ງ​ຫວັງ​ຕົນ​ຢາກ​ໄດ້          ກາຍ​ເປັນ​ໄຮ້​ເຫດຜົນ

​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຊາຍ​ທີ່​ຄິດ​ຄົ້ນ                ສະຫຼາດ​ກວ່າ​ເຮົາ​ຫຼາຍ
ບໍ່ວ່າ ຈະມາ​ຕາຍ​ເໝືອນ​ປາ         ທີ່ຂາດ​ແຄນ​ເຂີນ​ນ້ຳ
ພຽງ​ແຕ່ຄຳ​ຈາ​ເວົ້າ                      ປັດຈຸ​ບັນ​ເຈົ້າ​ກໍ່​ເຊື່ອ
​ເຈົ້າບໍ່​ເຫຼືອ​ສິ່ງ​ຄິດ​ຄົ້ນ                  ຈຶ່ງຫຼົງ​ຫຼົ້ມ​ຢ່າງ​ງ່າຍ​ໃຈ

ຮູ້ບໍ່​ອົກ​ຂ້ອຍ​ໃຫ້ ​            ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ກ່າວ​ຄຳຫວາ​ນ
​ເມື່ອ​ເຈົ້າ ສຸກສຳລານ​ກັບ​ວາຈາ    ທີ່ນາງ​ວອນ​ເວົ້າ
ຫົວ​ໃຈ​ເຮົາ​ມັນ​ເສົ້າ ​          ເຫງົາ​ໃນ​ເຈົ້າ​ຮູ້​ບໍ່
ຄັນຈະ​ເວົ້າ​ຕໍ່​ເຈົ້າ ​           ເຮົານັ້ນ​ຍິ່ງ​ຄິດ​ກົວ

ຄິດຢ້ານ​ຕົວ​ຂອງ​ເຈົ້າ                  ບໍ່​ເຂົ້າ​ທ່າ​ທາງ​ເຮົາ
​ເມື່ອນັ້ນ ຂ້ອຍຍິ່ງ​ເຫງົາ​ໃນ​ອົກ ​  ແລະ​ລະອາຍ​ພວກ​ເຂົາ​ລ້າ
​ເຈົ້າກໍ່​ຫັນ​ມາ​ດູ​ໜ້າ                     ສົບຕາ​ເຮົາ​ຈັກ​ໜ່ອຍ​ແນ່
​ເປັນ​ຫຍັງ ​ເຈົ້າຈິ່ງ​ແລ​ລໍ່າ​ໜ້າ       ຂອງນາງ​ໄດ້​ບໍ່​ອ່ຽງອາຍ

ຫຼືວ່າ​ເຈົ້າ​ໜ່າຍ​ໜ້າ ​          ເກົ່າໆ​ຂອງ​ເຮົາ ​ແລ້ວບໍ
ຫຼື​ເຈົ້າ​ເຫັນ​ຈົນ​ຊິນ​ຕາ                  ຈິ່ງ​ເບື່ອ​ລະອາ​ຫຼື​ນີ້
ຍາມ​ເມື່ອ​ມີ​ໃບ​ໜ້າ                      ດວງຕາ​ຄົນ​ໃໝ່
ຈຶ່ງຊື່ນ​ໃຈ​ຢູ່​ບໍ່​ແລ້ວ                      ​ແວວຕາ​ຈ້ອງ​ສ່ອງ​ແຕ່​ນາງ

​ແຖມວາງ​ຄໍາ​ອ່ອນ​ຊ້ອຍ               ສ້າງປ່ອງ​ແປງ​ທາງ
​ເພື່ອ​ໃຫ້​ນາງ​ເດີນ​ມາ                   ສູ່ຫົວ​ໃຈ​ເຈົ້າ
ມາຮັບ​ເອົາ​ຄວາມສຸກ​ສ້າງ            ສະໜອງ​ໃຈ​ໃຫ້​ຫວານ​ຊໍ່າ
ສຸດທ້າຍ​ຜູ້​ບອບ​ຊ້ຳ                     ກໍ່​ເປັນ​ຂ້ອຍ​ຜູ້​ຫ່ວງ​ຫາ

ບົວສະບາ ອວ່າຍໜ້າ                  ມາ​ເບິ່ງ ສຸມາລີ
​ເຫັນ​ນາງ​ມີ​ອາລົມ                       ບໍ່ຊື່ນ​ຊົມ​ປານ​ໃດ​ແລ້ວ
​ເຂົາຈຶ່ງ​ຫາ​ແນວ​ເວົ້າ                   ​ໄຂບັນຫາ​ໃຫ້​ຫຼີກ​ຫ່າງ
ຈຶ່ງ​ເບີກທາງ​ອື່ນ​ໃຊ້ ​          ໃຫ້​ເປັນ​ກ້າວ​ດຸ່ງ​ເດີນ

​ເຂົາຈຶ່ງ​ເຊີນຊວນ​ເວົ້າ                  ຖາມ​ອີກ​ໜຶ່ງ​ນາງ​ສາວ
" ສອງ​ແກ້ມ​ຂາວ​ຕາ​ຄົມ               ຮ່ວມລົມ​ແດ່​ບໍ​ເຈົ້າ
ລອງຖະ​ແຫຼ​ງຄຳ​ເວົ້າ                  ດອມດາ​ຜະຫຍາ​ມ່ວນ ​ເບິ່ງ​ດູ
ຜີວຂາວນວນ​ດັ່ງ​ເຈົ້າ                  ນາມຊັ້ນ​ຊື່​ໃດ ? "

ນາງສາວຍິ້ມສົ່ງໃຫ້                    ໄວ້ກ່ອນນິດໆ
ເພື່ອເປັນຈິດໄມຕີ                       ຕໍ່ກັນຄາວນ້ອຍ
ພ້ອມທັງສອຍຄຳເວົ້າ                  ຫວານໃນຊຶ້ງຊ່າ
ຜະຫຍານາງກໍ່ບໍ່ດ້ອຍ                 ຖອຍແຕ້ມຕໍ່າໃຜ

" ໃນເມື່ອ ບົວ ຫາກໄດ້              ໄກຫ່າງວັງຫຼວງ
ບໍ່ເຫັນທວງທາລາ                      ເຫດໃດຊິເນົາໄດ້
ໃນເມື່ອ ບົວ ໄກນ້ຳ                     ສາວນາງພຽງຮູ້ພີ່
ເຫດໃດແລ້ວຊິກ້າ                      ຈາຕ້ານກ່າວຂານ

ໃນໃຈ ພໍຢາກອອກປາກຕ້ານ       ຕັ້ງແຕ່ແລເຫັນ ພຸ້ນແລ້ວ
ຢາກລຳເພັນທາຍທັກ                  ທ່ອງທຳທຽມເຈົ້າ
ແຕ່ວ່າຕົວເຮົານີ້                         ໂສພາເນື້ອບໍ່ຜ່ອງ
ຢ້ານພີ່ຊາຍແຜດຮ້ອງ ຄົນຂີ້ຮ້າຍຢ່າງນ້ອງ ຍັງມາກ້າຕໍ່ຄວາມ ດອກນາ "

ຍາມນັ້ນສາວກີດຮ້ອງ                 ໂຮຮໍ່າເຕັມຈິດ
ສ່ວນວ່າ ບົວສະບາ ມິດ               ເຫຼືອດຕາແນມຈ້ອງ
" ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຄໍ່າຄວນຮ້ອງ          ຕິຊົມຮູບຮ່າງ ໃຜນາ "
ບົວສະບາ ກ່າວອ້າງ                   ສະແດງສ້າງສິ່ງດີ

" ຂ້ອຍນີ້ ທິດາພອນ ແມ່ນຊີ້         ບອກບົ່ງນາມຮຽມ ຈິງແລ້ວ
ອັນຊື່ ພອນ ຄືນາມທຽມ               ພໍ່ແມ່ຮຽມຫວນເອີ້ນ
ຄັນຫາກເດີນໄປຫ້ອງ                 ຫົວເມືອງ ບ້ານອຸ່ນ ພາຍພຸ້ນ
ໄປທ່ຽວບຸນບ້ານຂ້ອຍ                 ເຊີນເຈົ້າແວ່ຢາມ ໄດ້ນາ "

ບົວສະບາ ຫົວຍ້າມໆ                  ທັງຄິດໃນຈິດ
" ຄັນຂ້ອຍໄປທຸກອາທິດ            ໄດ້ບໍ່ເດຕົນເຈົ້າ
ຢ້ານແຕ່ຫັນຈາເວົ້າ                    ເຊົາໆຢ່າໄປແວ່ "
" ເອີ່… ຄັນຊິໄປຢ່າງນັ້ນແທ້        ກໍ່ຍິນດ້ວຍບໍ່ຂີນ ດອກນາ "

ພໍທຸກຄົນໄດ້ຍິນແລ້ວ                  ໂຮສະນັ່ນສຸກສັນ
ສຽງເນືອງນັນຜາສຸກ                   ມອບພະລັງໃຈໄວ້
ຄວາມເວົ້ານາງວອນໃຊ້              ຄວາມຈິງໃຈໃຫ້ທ່າ
ບົວສະບາ ໄດ້ແຕ່ຍິ້ມ                  ຍ້ອນຄຳເວົ້ານັ້ນຖືກໃຈ

ພໍດີໃນຂະນະນັ້ນ                        ມີຊາຍໜຶ່ງເດີນເຖິງ
ເຂົາເພິ່ງພວມຕາມຫາ                 ເພື່ອນຊາຍໃນນັ້ນ
" ເປັນແນວໃດວັນນີ້                    ອາລົມດີແທ້ນໍໝູ່
ເຮົາຫາໂຕຢູ່ພຸ້ນ                         ບໍ່ເຫັນເຈົ້າຈຶ່ງຍ່າງມາ ພີ້ນາ "

" ມີບັນຫາໃດແລ້ວ                     ຈິ່ງຮີບດ່ວນມາຫາ ? "
" ພຽງຢາກຈາດອມໂຕ                ໃຫ້ສວ່າງເຫງົາໃນວັນນີ້ "
ສະບາຍດີທຸກຄົນແລ້ວ                ຕາຫວານໆວາດໃສ່
ໃຜຜູ້ໜຶ່ງທີ່ນັ່ງລ້ອມ                     ດອມດ້ວຍເດັ່ນພະວົງ

( ຍັງມີຕໍ່ )