ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເຈັບປວດເມື່ອຕ້ອງທົນເຫັນປັນສັງຄົມ ປັນຫາຕ່າງໆ ທີ່ຍັງຄ້າງຄາ ບໍ່ໄດ້ຮັບການເອົາໃຈໃສ່ດູແລ ຄວາມຮູ້ສືກຫລືຄວາມຫວັງເພື່ອຈະໃຫ້ສັງຄົມໄດ້ຮັບຮູ້ແລ້ວຊ່ວຍປັບປຸ້ງແກ້ໄຂ້ໄປພ້ອມໆ ກັນ ເພາະເຫດທີ່ວ່າສັງຄົມໂລກເຂົາກ້າວໄປແລ້ວ ເຂົາໄດ້ຮູ້ ເຂົາໄດ້ຍິນ ເຂົາໄດ້ຟັງຫມົດແລ້ວ ເຂົາໄດ້ຕໍ່ສູ້ດິນຮົນຈົນແທບຈະມໍລະນາ ເມື່ອເຮົາລ່ຽວເບິ່ງປະເທດຕ່າງໆ ເຊັ່ຍ ຢີປຸ່ນ ສິງກາໂປ ເກົາຫລີໃຕ້ ເຂົາໄດ້ຕໍ່ສູ້ປູກຟັງຄວາມຈິງໃຫ້ແກ່ລູກຫລານ ເຈົາໄດ້ສ້າງຕຳນານໄວ້ ເປັນສັນຍະລັກ ແຕ່ພວກເຮົາເປັນຊາວນຸມນ້ອຍໃຫຍ່ຂອງບ້ານເຮົາ ຍັງບໍ່ເຫັນ ບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງໂລກປ່າວປະກາດ ຄືຄົນຫູນວກຕາບອດໄປແລ້ວ ຍ່ອມທີ່ຈະຢື່ນຢູ່ກັບຄວາມຫລອກລວງໄປວັນໆ ແລ້ວອິກດົນເທົ່າໃດທີ່ເຮົາຈະໄດ້ເຫັນ ແສງດາວທີ່ທຸກຄົນອາໄສແສງເທົ່າກັນລະ

ຂໍໃຫ້ທ່ານທັ້ງຫລາຍຈົງຊ່ວຍໃຫ້ຕົວເອງຄົ້ນພົບກັບຫົນທາງທີດີແລະອິດສະຣະພາບດັວຍກັນ

 ເກິດມາແລ້ວຫລາຍປີ ຜ່ານມາແລ້ວຫລາຍຢ່າງແຕ່ກໍ່ຫຍັງບໍ່ສົມຄວາມຫວັງທີ່ຫມາຍປອງເອົາ 

ມີແຕ່ແສງສະລົ່ວເປັນແສງດາວ ທີ່ຄ່ອຍໆອັບແສງລົງ 

ຢາກຈະນັ່ງພັກກາຍພັກໃຈ 

ຢາກເດິນຫນີ້ອອກຈາກສັງຄົມຢູ່ຄົນດຽ່ວກັບສາຍທານໃສ ປ່າໄມ້ຊ່ຽວ ສວຍງາມບັນເທິງຈິດໃຈ

ຢູ່ຄົນດ່ຽວໆດ້າຍຄວາມຝັນອິກມາກຫລາຫຍັງບໍ່ໄດ້ສຳເລັດ

ກໍ່ຕ້ອງທົນຢູ່ກັບປັນຫາ ທົນຢູ່ກັບອຸປະສັກ ຈົນກ່ວາຈະໄດ້ພົບກັບຄວາມສຳເລັດ

ຄືໄຊຊະນະແຫ່ງຊີວິດແລະຫົວໃຈ