ປັດ­ຈຸ­ບັນ​ເກີດ​ມີ​ສຽງກະ­ຊິບ­ກະ­ຊາບ​ຈາກ​ບັນດາ​ຄົນ​ໜຸ່ມ​ໂສດ ມະ­ນຸດ​ເງິນ­ເດືອນ​ໃນຕົວ​ເມືອງ​ໃຫຍ່​ທັງ­ຫຼາຍ ​ທີ່​ຈົ່ມ​ເຖິງ​ຄວາມ​ນ້ອຍເນື້ອ​ຕ່ຳ​ໃຈ​ວ່າ ຊົ່ວ​ຊີ­ວິດ​ນີ້​ຄົງ​ບໍ່​ມີ​ໂອ­ກາດ​ຫາ​ເງິນ​ມາ​ແຕ່ງງານ​ໄດ້​ອີກ​ແລ້ວ ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ຈະ​ມີ​ແຟນ​ຮັກ​ກັນ​ພຽງ​ໃດ​ກໍຕາມ ເມື່ອ​ຈະ​ໝັ້ນ​ໝາຍ​ເອົາ­ກັນ​ເປັນ​ຄູ່​ຜົວ​ເມຍ​ແທ້ໆ ​ກັບ​ໄປ​ມີບັນ­ຫາ​ງໍ້​ງ່ຽງ​ຢູ່​ບ່ອນງານ​ລ້ຽງ​ຫຼັງ​ພິ­ທີ​ບາ­ສີ­ສູ່­ຂວັນ ເຊິ່ງ​ສ່ວນໃຫຍ່​ເກືອບ​ກາຍ­ເປັນ​ປະ­ເພ­ນີ​ຫຼັກ​ ຄື​ຈັດ​ງານລ້ຽງ​ຢູ່​ໂຮງ­ແຮມ ພັດ​ຕາ​ຄານ​ໃຫຍ່ ມີ​ອາ­ຫານ ເຄື່ອງ​ດື່ມ ເຫຼົ້າ​ຍີ່­ຫໍ້​ດັງ​ຈາກຕ່າງ­ປະ­ເທດ ເພື່ອ​ເປັນ​ການ​ຢືນ­ຢັນ​ເຖິງ​ຄວາມ​ມີ­ໜ້າມີ​ຕາ ແລະ ກຽດ​ສັກ​ສີ ສ່ວນ​ການ​ຈັດແບບ​ປະ­ຢັດ​ທັດ​ທ່ຽງ​ຢູ່ເຮືອນ ຢູ່​ບ້ານ ຕາມ​ປະ­ເພ­ນີ​ເດີມ​ນັ້ນ ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ມີ​ຜູ້​ພາ​ເຮັດເປັນແບບ­ຢ່າງ​ເລີຍ ນອກ­ຈາກ​ເຮັດ​ແບບ​ອະ­ພິ​ມະ­ຫາ​ແຕ່ງ­ງານກັນ​ທັງ​ນັ້ນ.

ຈາກ​ຈຸດ​ນີ້ ສະ­ທ້ອນ​ໄປ​ເຖິງ​ແນວ​ຄິດ​ຈິດ­ໃຈ​ຂອງ​ຜູ້​ຄົນ​ຢູ່​ບໍ່ໜ້ອຍ ເນື່ອງ​ຈາກ​ການຈັດ​ແບບ​ດັ່ງ­ກ່າວ ຜູ້​ໃດ​ກໍ​ເຮັດ​ກັນ​ມາແລ້ວ ຖ້າ​ບໍ່​ເຮັດ​ຄື່​ເພິ່ນ​ ຮູ້­ສຶກ​ວ່າ​ມັນ​ບໍ່​ຄັກ ເບິ່ງອີກ​ດ້ານ​ໜຶ່ງ ຄື​ເປັນ​ການ​ບໍ່​ໃຫ້​ກຽດ​ແກ່​ຄູ່​ຮັກ​ຂອງ​ຕົນ ບາງ​ຄົນ​ເພື່ອ​ຜ່ານວົງ​ລ້ອມຄວາມ​ຄິດ​ນີ້ ຈຳ­ເປັນ​ຕ້ອງ​ຕັດ­ສິນ​ໃຈ​ກູ້​ໜີ້​ຢືມ​ສິນ ເພາະ​ຊີ­ວິດ​ໜຶ່ງ​ມີ​ເທື່ອ​ໜຶ່ງ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ແນ່­ນອນ​ຜົນ​ລັບ​ສຸດ​ທ້າຍອອກ​ມາ ກໍ​ຄື​ກາຍ­ເປັນ​ໜີ້ ທີ່​ບໍ່​ຍອມ​ເປັນ​ອະ­ດີດ​ຕາມ​ມາແບບພວງ​ພະ­ນັງ ແທນ​ທີ່​ຈະ​ໃຫ້​ງານ​ແຕ່ງ​ມີ​ລາ­ສີ ກາຍ­ເປັນ​ລາ­ຄີບັ້ນ​ປາຍ​ຊ້ຳ.

ສິ່ງ​ທີ່​ກ່າວ​ມາ​ນັ້ນ​ເປັນ​ມຸມ​ໜຶ່ງ​ຂອງ​ແບບ­ແຜນ​ຂອງ​ການດຳ­ລົງ​ຊີ­ວິດ​ໃນ​ ຕົວ​ເມືອງໃຫຍ່ ສ່ວນ​ຢູ່​ຕາມ​ບ້ານ​ຕາມ​ຊົນ​ນະບົດ​ທົ່ວ​ໄປ ກໍ​ບໍ່​ໄດ້​ຖື​ໜ້າ​ຕາ​ເປັນ​ບັນ­ທັດ­ຖານດອກ ອັນ​ບັນ­ທັດຖານ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ຮັກ​ທີ່­ແທ້​ຈິງ ແມ່ນ​ມາ​ຈາກ​ຄວາມ​ຈິງ​ໃຈ ການ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ກັນ ການ​ໃຫ້​ກຽດ​ເຊິ່ງ​ກັນ ແລະ ກັນ ບໍ່​ແມ່ນເຫັນ­ແກ່​ຊັບ​ສິນ​ເງິນ​ຄຳ ຫຼື ສິນສອດ ຄ່າ​ແກ່ວ​ຄ່າ​ດອງ ແລະ ໜ້າ​ຕາ​ປະ­ການ​ໃດ ສຳ­ຄັນ​ທີ່​ກາຍ​ເປັນ­ຄວາມ​ໝັ້ນ­ຄົງໃຫ້​ແກ່ປະ­ເທດ​ຊາດ​ບ້ານ​ເມືອງ​ນັ້ນ ແມ່ນ​ການ​ຫຍັບ​ຄອບ­ຄົວ​ພີ່­ນ້ອງທັງ​ສອງ​ຝ່າຍ ເຊິ່ງ​ບໍ່​ຮູ້​ກັນ​ມາ​ກ່ອນ ໄດ້​ກາຍ​ມາ​ເປັນ​ພີ່­ນ້ອງທີ່​ມີ​ພັນ­ທະ​ຄວາມ​ຮັກ­ແພງ​ຮ່ວມ​ກັນ ດັ່ງ­ນັ້ນ ຊາຍ​ໜຸ່ມ​ຍິງສາວ​ຍຸກ​ພວກ​ເຮົາ​ເວ­ລາ​ນີ້ ກໍ​ຄື​ຈະ​ບໍ່​ຄິດ​ເອົາ​ຄວາມ​ຮັກ​ຂອງຕົນ​ທີ່​ຕ້ອງ​ໄປ​ຝາກ​ຢູ່​ກັບ​ກຽດ​ສັກ​ສີ ​ທີ່​ເປັນ​ນາມ​ມະ​ທຳ ຕ້ອງ​ຖືເອົາ​ຄວາມ​ຮັກ​ຄວາມ​ຜູກພັນ​ ການ​ເຂົ້າ​ອົກ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ມາ​ເປັນ​ສິ່ງເບິ່ງ​ກັນ​ຍາວ​ນານ ແຕ່​ໃນ​ນີ້​ເລື່ອງ​ຊັບ​ສິນ​ເງິນຄຳ​ກໍ​ສຳ­ຄັນ ເພາະ​ມັນ​ເປັນ​ພາ­ຫະ­ນະ​ໃນ​ການ​ສ້າງ​ຄວາມ​ສະ­ດວກ​ຄ່ອງຕົວ ແຕ່​ບໍ່ຄວນ​ໃຫ້​ມັນ​ເປັນ​ກຳ­ແພງ​ກີດ​ກັນແຍກ​ຄວາມ​ຮັກ ທີ່​ເກີດ​ຈາກ​ຄວາມ​ຈິງ​ໃຈ​ໃຫ້​ສິ້ນສຸດ​ກັນ​ໄປ​ຊົ່ວ​ກາ­ລະ​ນານ.

ແຕ່​ເຖິງ​ຢ່າງ­ໃດ​ກໍ​ດີ ຈົ່ງ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ວ່າ ອະ­ນາ­ຄົດ​ປະ­ເທດຊາດ​ຢູ່​ໃນ​ກຳ­ມື​ເຮົາ ຖ້າ​ເຮົາປະ­ພຶດ​ໃນ​ທາງ​ຖືກ­ຕ້ອງ​ກໍ​ຄົງ​ບໍ່​ມີໃຜ​ເວົ້າ​ວ່າ​ທານ­ຂວັນ​ປະ­ການ ​ໃດ ກົງ­ກັນ­ຂ້າມ ຖ້າເຮົາ​ຫາກແລ່ນ​ຕາມ​ກະ­ແສ​ບໍ­ລິ­ໂພກ​ນິ­ຍົມ​ເກີນ​ຕົວ ບາງ­ທີ​ກໍ​ບໍ່​ແນ່​ວ່າຈະ​ສົມ​ຫວັງທຸກ​ຄົນ ຢ່າ​ລືມ​ວ່າ​ປະ­ເທດ​ທີ່​ພັດ­ທະ­ນາ​ແລ້ວ ງານ​ລ້ຽງ​ພິ­ທີ​ແຕ່ງ­ດອງ​ກໍ​ບໍ່​ໄດ້​ໃຫຍ່ໂຕ​ລະ­ໂຫ­ຖານ ​ພໍ­ປະ­ມານເຂົາ​ເຊີນ​ແຕ່​ຍາດ­ຕິ​ພີ່­ນ້ອງ ເພື່ອນ​ມິດ​ໃກ້­ຊິດ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ເພື່ອເປັນ​ສີ​ລິ​ມຸງ­ຄຸນ ສັກ­ຂີ​ພະ­ຍານ ບໍ່​ມີ​ເຈດ​ຕະ​ນາ​ຈະ​ໃຫ້​ກາຍເປັນ​ວິ​ວາ​ພາ­ນິດປະ­ການ​ໃດ ບາງ­ເທື່ອ​ຖ້າ​ຈັດ​ແບບ​ກະ­ທັດ​ຮັດປະ­ຢັດ​ພໍ­ດີ ຈະ​ເປັນ​ການ​ດີ​ຊ້ຳ ເພາະຈັດ​ໃຫຍ່​ເກີນ​ຕົວ​ເປັນການ​ຝືນ​ຄວາມ​ຮູ້­ສຶກ ເນື່ອງ​ຈາ​ກວ່າ ປະ­ເທດ​ເຮົາ​ຍັງ​ເປັນ​ປະເທດ​ທຸກ​ຍາກ ບໍ່​ທັນ​ຫຼຸດ​ພົ້ນ​ອອກ​ຈາກ​ສະ­ພາບ​ດ້ອຍ​ພັດ​ທະນາ ບາງ­ເທື່ອ​ຄົນຕ່າງ­ປະ­ເທດ​ມາ​ເຫັນ​ທາງ​ພິ­ທີ­ການ​ແລ້ວ ອາດ​ຈະ​ຊົມ­ເຊີຍ ແຕ່​ທາງ​ຈິດ­ໃຈ​ບາງ­ທີອາດ​ຈະ​ວ່າ​ແນວ­ໃດແນວ​ໜຶ່ງ​ກໍ​ອາດ​ເປັນ​ໄດ້ ສິ່ງ​ສຳ­ຄັນ​ບໍ່​ຢາກ​ໃຫ້​ເລື່ອງ​ນີ້ ກາຍເປັນ​ພຶດ­ຕິ​ກຳ​ປະ­ຈຳ​ຕົວ ເປັນ​ຮີດ­ຄອງ ກໍ​ຕ້ອງ​ມີ​ຜູ້​ພາ​ເຮັດ ມີລະ­ບຽບ​ຄັກ­ແນ່.