ຕອນທີຊາວສອງ

ມັນເກີດອີ່ຫຍັງກັບຫົວໃຈ

ທີ່ຮ້ານອາຫານ ໃນມະຫາວິທະຍາໄລ

ຫລັງຈາກທີ່ເອກເກີດອຸບັດຕິເຫດຜ່ານມາຫລາຍມື້ແລ້ວ ມືທີ່ຖືກບາດເຈັບຂອງມັນກໍ່ເລີ່ມຄ່ອຍໆຫາຍດີຂຶ້ນຕາມລຳດັບ... ອາດເປັນຍ້ອນວ່າຂ້ອຍຫາຢາດີໆໃຫ້ມັນຕະຫລອດ ໃນເມື່ອຕົ້ນເຫດມັນເກີດຈາກຂ້ອຍທັງຫມົດ...​ ສ່ວນເກດກໍ່ບໍ່ຍອມນ້ອຍຫນ້າຄືກັນ... ຫາຢາບຳລຸງສາລະພັດຈາກທາງໃນແລະຕ່າງໃຫ້ເອກ ແຖມຍັງພະຍາຍາມຍົວະເຍົ້າໃຫ້ເອກຖິ້ມຢາຂອງຂ້ອຍ...​ ແຕ່ວ່າຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ເປັນຝ່າຍຊະນະຢູ່ດີ.. ເພາະວ່າເອກເລືອກທີ່ຈະເອົາຂອງຂ້ອຍໄປແທນ

ເຊິ່ງຕອນນີ້... ເອກໄດ້ນັດຂ້ອຍອອກມາທີ່ຮ້ານອາຫານໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງນັ່ງຖ້າມັນຄົນດຽວ...

ຊິເອີ້ນບັກໂດ້ ອ້າຍສິນມາຮັບມັນໄປກ່ອນລະ.. ບໍ່ຮູ້ຊິຫວງຫຍັງເອົາແທ້ເອົາວ່າ...

ຊິຊວນອີ່ສຸວັນນີກັບອີ່ຈຽບກະມາບໍ່ໄດ້ ຍ້ອນພວກມັນກຳລັງມີບົດລາຍງານໃຫ້ຂຽນ...

ສ່ວນຄົນສຸດທ້າຍ ອີ່ເຜິ້ງ ອ້າຍພາດກໍ່ພາມັນກັບໄປກ່ອນແລ້ວ ເຫັນວ່າຊິໄປສອນຫນັງສືໃຫ້ແບັ້ງ....​

ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງມາຖ້າມັນດ້ວຍຄວາມເບື່ອຫນ່າຍ... ​ປົກກະຕິຂ້ອຍຖ້າມັນຄົນດຽວ... ພຽງແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າມື້ນີ້ມັນເປັນຫຍັງ ຢາກຈະໃຜຈັກຄົນຫນຶ່ງມານັ່ງຢູ່ຂ້າງໆ.. ​ເຫມືອນຈະຢ້ານບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ ໂດຍສະເພາະກັບຄວາມຮູ້ສຶກສ່ວນເລີກໂດຍທີ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ສາມາດຈະອະທິບາຍຳໄດ້

"ນ້າ" ສຽງທຸ່ມໃຫຍ່ທີ່ຄຸ້ນເຄີຍດັງຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ມັນກຳລັງຍືນຫອບດ້ວຍອາການເມື່ອຍ ສະຕິທີ່ຕົກຢູ່ໃນພະວົງກໍ່ກັບມາສູ່ປະຈຸບັນ  "ແຫກໆ... ຖ້າດົນບໍ່" ສົງໄສມັນຄືຊິແລ່ນມາແຕ່ໃກ

"ກະບໍ່ດອກ... ດົນຫລືບໍ່ດົນເຂົາກະຖ້າຈົນລຶ້ງແລ້ວ..." ເວົ້າດ້ວຍສີຫນ້າອອກແນວນ້ອຍໃຈ

"ໂອໆ ເຂົາຂໍໂທດ,... ພໍດີເຂົາຫາກະເລີກຮຽນ"

"ອື້ມ... ເຂົາຮູ້ຢູ່ດອກ"

"ດີເນາະທີ່ເພິ່ນເຂົ້າໃຈ.." ມັນຍິ້ມອອກມາຈົນອອກຊິຈີກ ເຫັນຫນ້າມັນລະ... ອື່ມ ກະຫນ້າຮັກດີ

"ແລ້ວຊິໃຫ້ເຂົານັ່ງນຳໄດ້ບໍ່"

"ເຊີນ!!..." ຂ້ອຍຜາຍມືເປັນການເຊື້ອເຊີນ ສ່ວນມັນກໍ່ນັ່ງລົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຫລັງຈາກນັ້ນ

"ຖ້າເຂົາໄດ້ເພິ່ນເປັນແຟນອີກຄົນຄືຊິດີເນາະ ເຂົ້າໃຈເຂົາຫມົດທຸກເລື່ອງ" ບອກທັງສົ່ງຍິ້ມຫວານໆ

ແຕ່ເສຍໃຈຂ້ອຍບໍ່ລົງກົນຄົນເຈົ້າຊູ້ແບບມັນເດັດຂາດ

"ຢ່າແລະ... ເຂົາຍັງບໍ່ຢາກຈະເຂົ້າໄປຢູ່ໃນກົງກຳກົງກວຽນຂອງພວກເພິ່ນ.. ຂະຫນາດຄົບກັນເປັນຫມູ່ຊື່ໆ.. ຍັງເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ຊີວິດລະ"

"ເພິ່ນກະເວົ້າເວີ້ລະ...... ເອີ້ແລ້ວເພິ່ນສັ່ງຫຍັງມາລະຫວາ ເອກພະຍາຍາມປ່ຽນເລື່ອງໃຫມ່ ... ເຊິ່ງມັນກະດີຄືກັນ ເພາະວ່າຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຢາກເອົາເລື່ອງມາເວົ້າຫາຕະເຂັບຊາຍແດນຫຍັງດອກ

"ຍັງ"

ອື້ມ... ດຽວຊິໄປຫາຍັງມາກິນກ່ອນຊັນ... ລະຊິເອົາຫຍັງດີ

"ເອົາເຂົ້າພັດຈານຫນຶ່ງ"

“ໂອເຄ ຖ້າແປັບຫນຶ່ງ” ມັນເວົ້າແລ້ວກໍ່ຍ່າງໄປຕໍ່ແຖວຊື້ ໄຄແດ່ຕອນນີ້ຄົນບໍ່ຫລາຍ ເອກກະເລີຍບໍ່ຕ້ອງຖ້າດົນ

"ມາແລ້ວ"   ຈາກນັ້ນອາຫານທີ່ໄດ້ສັ່ງມັນກໍ່ຖືມາສອງຈານແລ້ວກໍ່ວາງລົງເທິງໂຕະ

"ເປັນຕາແຊບເນາະ ກິນເລີຍແມ່" ເອກຊວນ

"ອື້ມ..."

ສິ້ນສຸດການສົນທະນາ ພວກຂ້ອຍກໍ່ພາກັນລຸຍເລີຍທັນທີ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍແນມເບິ່ງມັນກັບກິລິຍາເທິງໂຕະເປັນໄລຍະໆ...  ບໍ່ຮູ້ວ່າຈັກມັນຊິຟ້າວໄປໃສວະ ບໍ່ມີໃຜຍາດມັນກິນຈັກຫນ້ອຍ.. ເຮີ່ຍ.... ສາບານໄດ້ເລີຍວ່າຂ້ອຍກຳລັງນັ່ງກິນເຂົ້ານຳຜູ້ດີຢູ່...... ສອງອ້າຍນ້ອງບ້ານນີ້ເປັນຈັງຊີ້ທຸກຄົນເລີຍ
      ລະວັງຊິແຄ້ນຕາຍແລະຫັ້ນ ກິນໄວບໍ່ໄວນິ ອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເຕືອນມັນ

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ ເຂົາລຶ້ງແລ້ວ......" ເວົ້າທັງທີເຂົ້າຍັງເຕັມປາກ... ປະສາດຊິກິນຫົວຂ້ອຍລະ

"ຖາມແທ້ ເວລານັ່ງກິນເຂົ້ານຳຄົນອື່ນນະ ເພິ່ນກະເປັນແບບນີ້ຢູ່ຫວາ ຫ໊ະ!!"

"ບໍ່" ມັນຕອບທັນທີ "ເວລາທີ່ເຂົານັ່ງກິນເຂົ້ານຳຜູ້ອື່ນຫລືນຳສາວໆໃນສາງ (ເບິ່ງມັນເວົ້າປຽບທຽບ) ເຂົາຈະເຟກ ..​ ແຕ່ເວລາທີ່ຢູ່ນຳນະ ເພິ່ນເຂົາຈະປັນໂຕຂອງໂຕເອງ ເພິ່ນຊິໄດ້ຮູ້ວ່າເຂົາຈິງໃຈນຳເພິ່ນ" ເວົ້າພ້ອມກັບສົ່ງສາຍຕາຫວານໆ ແຕ່ຂໍໂທດຂ້ອຍບໍ່ມີທາງຫລົງກົນດອກເດີ້ ໂດຍສະເພາະກັບພຶດຕິກຳທີ່ຕ່ຳຊາມຂອງມັນ

"ແຕ່ເພິ່ນກະຫນ້າຈະຮັກສາມາລະຍາດແດ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງກະໄດ້.... ເຮີ່ຍ.... ແຕ່ກະຊ່າງມັນເຖາະ ຄ້ານເວົ້ານຳເພິ່ນລະ... ເວົ້າໄປຈັງໃດ ເພິ່ນກະຍັງຊິເຮັດຄືເກົ່າຢູ່ດີ... ​ເອີ້ແຕ່ວ່າເຂົາມີເລື່ອງຢາກຈະຖາມເພິ່ນນະ ວ່າຊິຖາມຕັ້ງແຕ່ດົນລະ"

"ເລື່ອງຫຍັງ"

"ກະເລື່ອງທີ່ເຂົາໄດ້ຍິນມາວ່າເພິ່ນເປັນຫມູ່ກັບອ້າຍພາດນະ... ໄປຮູ້ຈັກກັນໄດ້ແນວໃດຫັ້ນ"

"ເຂົາກັບມັນເຄີຍຮຽນນຳກັນຕອນມໍປາຍ... ກະເລີຍຮູ້ຈັກກັນແລະກະສະນິດກັນ... ແລ້ວກໍ່ສາບານເປັນຫມູ່ຕາຍນຳກັນ"

"ຫວາ... ດີເວີ້ຍເນາະ.... ແຕ່ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ວ່າລາວໄປຄົບນຳເພິ່ນຳໄດ້ແນວໃດ... ນິໃສຕ່າງກັນປານຟ້າກັບເຫວ..." (ແມ່ນຄວາມຂ້ອຍບໍ່ລະ??)

"ແຮງແທ້ວະ!!

"ກະແທ້ຫັ້ນແລະ... ອ້າຍພາດລາວນິໃສດີ.. ຫນ້າຮັກ ສຸຂຸມແລະກະເປັນຜູ້ໃຫຍ່ ບໍ່ຄືເພິ່ນຈັກຫນ້ອຍ... ອາຍຸຊຳນີ້ລະ ຍັງເຮັດໂຕປານຄົນປັນຍາອ່ອນ"

"ເຮີ້ຍເພິ່ນ!! ຊິຖາມເລື່ອງທີ່ເຂົາເປັນຫມູ່ກັບກັບມັນ ຫລືເພິ່ນຊິຫາເລື່ອງດ່າກັນແທ້ເກາະ"

"ກະທັງສອງຫັ້ນແລະ!!..... ວ່າແຕ່ເພິ່ນເຖາະ... ອ້າຍພາດລາວຢູ່ປີສີ່... ສ່ວນຫາເພິ່ນຢູ່ປີສາມ  ແລ້ວຕອນມໍປາຍຄືຮຽນນຳກັນຊັນ"

"ພໍດີຕອນມໍຫ້າເຂົາຄ້າງຫ້ອງ"

"ຍ້ອນ??"

"ມີເລື່ອງ"

"ເລື່ອງຫຍັງລະ" ຂ້ອຍຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້...​ ຫວັງວ່າຄືຊິບໍ່ກ່ຽວກັບເລື່ອງນາລີເດີ້

"ກະມີເລື່ອງຍ້ອນຜູ້ຍິງຫັ້ນແລະ...." ຫຶ ຂ້ອຍວ່າລະ... "ຕອນນັ້ນມີຄົນມາມັກເຂົາສອງຄົນພ້ອມກັນ... ແລະເຂົາກະເລີຍຄົບຊ້ອນ... ສຸດທ້າຍເຂົາເຈົ້າກະຮູ້ວ່າເຂົາບໍ່ໄດ້ມີແຕ່ຄົນດຽວ ກະເລີຍມີເລື່ອງ"

"ຫັ້ນແລະຫລາຍໃຈນະ... ແຕ່ວ່າປັນມາຫາມັນມີແຕ່ສອງຄົນນັ້ນ ແລ້ວມັນກ່ຽວຫຍັງກັບເລື່ອງທີ່ເພິ່ນຄ້າງຫ້ອງ"

"ກະພໍດີຜູ້ຍິງສອງຄົນນັ້ນແຄ້ນເຂົາແຮງກະເລີຍສັ່ງນັກເລງມາລຸມຕີເຂົາຢູ່ໂຮງຮຽນ... ບາດແລ້ວອາຈານກະເສືອກມາເຫັນ (ເບິ່ງມັນເອີ່ຍເຖິງອາຈານ: ຜູ້ຂຽນ) ເຂົາກະເລີຍຫັກຄະແນນທີ່ເຫລືອຫນ້ອຍດຽວຈົນຫມົດ ຈົນບໍ່ມີສິດສອບເສັງເລື່ອນຊັ້ນ..."

      "ຫຶ ສົມນ້ຳຫນ້າ!! ຜູ້ຊາຍເຈົ້າຊູ້ມັນກະຕ້ອງເຈິແບບນີ້ແລະ"

"ໂທ!! ແທນທີ່ຊິໃຫ້ກຳລັງໃຈ ຍັງມາຊ້ຳເຕີມເຂົາອີກ.. ເຖິງມັນຈະຜ່ານໄປຫລາຍປີແຕ່ເຂົາຍັງເສຍໃຈຢູ່ໃດ໋ ທີ່ຮຽນບໍ່ທັນຫມູ່"

"ຫຶ ສົມຄວນແລ້ວຕ່າງຫາກ..... ຈະໄດ້ຫລາບຈຳແດ່ຈັກບາດ... ວ່າແຕ່ຕອນທີ່ເພິ່ນຖືກລຸມນະ.. ເພິ່ນເປັນແນວໃດແດ່ຫັ້ນ"

"ກະບໍ່ໄດ້ເປັນຫຍັງດອກ... ມີແຕ່ພວກມັນຕ່າງຫາກທີ່ຕ້ອງໄປນອນໃສ່ນ້ຳເກືອຢູ່ໂຮງຫມໍ.."

ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າມັນບໍ່ໄດ້ຂີ້ຕົວະ... ຍ້ອນຂ້ອຍຮູ້ມາວ່າ ແມ່ນໃຜກໍ່ຕາມທີ່ຢູ່ໃນກຸ່ມຂອງອ້າຍພາດ ມືຫນັກຕີນຫນັກກັນທັງນັ້ນ

"ແລະທີ່ຖາມເຂົາມື້ກີ້ຫັ້ນ ເປັນຫ່ວງເຂົາແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ ກິ້ວໆ..." ມັນເຍີ້ຍໃສ່... ເຊິ່ງມັນກໍ່ມີຜົນນຳຂ້ອຍຫລາຍພໍສົມຄວນ ໃນເມື່ອຂ້ອຍຫນ້າແດງດ້ວຍຄວາມອາຍ

"ບະ ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ.... ເຂົາກະຢາກຖາມເບິ່ງວ່າເພິ່ນເປັນແນວໃດຊື່ໆ... ແລະຖ້າພວກຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນເປັນເຂົານະ ເຂົາຊິເອົາໄມ້ຄ້ອຍຟາດໃຫ້ເລືອດຫົວເຈົ້າຊູ້ຂອງເພິ່ນມັນອອກມາຍິ້ມຈັກບາດເບິ່ງ"

"ວູ້!! ເວົ້າເປັນຕາຢ້ານແທ້ວະ.... ພາບມື້ທີ່ເພິ່ນຊົກຫນ້າເຂົາມື້ນັ້ນມັນລອຍມັນທັນທີ.... ມືໂຄດຫນັກເລີຍອ໊ະ... ແຕ່ວ່າໂຫດຈັງໃດ ເຂົາກະມັກ ອິໆໆ"

"ອະ ເອົາອີກແລ້ວເພິ່ນນິ" ຂ້ອຍເວົ້າອອກໄປເກືອບບໍ່ເປັນສຽງ ແນວມັນເວົ້າບໍ່ອ້ອມຄ້ອມເລີຍເດ ບໍ່ສົນກັບສຽງຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍເລີຍ ມັນລະດັງຊິລະເບີດອອກຈາກເອິກຢູ່ແລ້ວ

"ຮາໆໆ ອາຍອີກແລ້ວໃດ໋ຫັ້ນເນາະ..."

​ ບໍ່ມີຄຳເວົ້າຫລຸດດອອກຈາກປາກຂ້ອຍຫລັງຈາກນັ້ນ ໄດ້ແຕ່ແກວ່ງຫົວກັບການກວນປະສາດຂອງມັນຢ່າງຍອມຈຳນອນ

"ເອີ້ວ່າແຕ່ມື້ນີ້ ເພິ່ນເອົາຢາມາໃຫ້ເຂົາອີກບໍ່"

"ບໍ່... ເຫັນວ່າເພິ່ນຍັງຖຽງເຂົາໄດ້ຕະຫລອດ....​ ກະເລີຍຄິດວ່າມັນບໍ່ຈຳເປັນ ແລະທີ່ສຳຄັນ ມັນເປືອງເງິນ!"

"ວູ້ຍ!!....  ໄດ້ຈັງໃດວະ ເຂົາອຸດສາສ່ຽງຊີວິດໂຕເອງເຂົ້າໄປຊ່ວຍເພິ່ນພຸ້ນໃດ໋... ເພິ່ນຄວນຈະເບິ່ງແຍ່ງຈົນກວ່າເຂົາຈະຫາຍຂາດ"

"ແຕ່ດ້າຍເພິ່ນກະຕັດແລ້ວເດ... ເພິ່ນກະເຮັດຫຍັງໄດ້ດ້ວຍໂຕເອງແລ້ວ"

"ແຕ່"

"ຢຸດ"  ເຂົ້າເວົ້າຂຶ້ນກ່ອນ ກໍ່ຍ້ອນຮູ້ວ່າມັນຊິມີເລື່ອງຕໍ່ລອງອີກ.. ກະເລີຍຈັດການແຕ່ຕົ້ນເລື່ອງ "ບໍ່ມີແຕ່ຫຍັງທັງນັ້ນ ອີກຢ່າງເຂົາກະເບິ່ງແຍງເພິ່ນຕະຫລອດ... ຈົນຕອນນີ້ອາການມັນກະໄຄຂຶ້ນລະ"

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ເຊິ້!! ເຂົາຄຽດໃຫ້ເພິ່ນແລ້ວ" ມັນເວົ້າແລ້ວເຊີ້ດຫນ້າໄປທາງອື່ນ ເຖົ້າຈົນຫມາເລຍກົ້ນບໍ່ເຖິງລະ ຍັງເຮັດປານເດັກນ້ອຍປັນຍາອ່ອນນິ...​

ແຕ່ທີ່ຈິງຢາບຳລຸງຮ່າງກາຍແລະເຄື່ອງປະຖົມພະຍາບານ ຂ້ອຍຊື້ມາໃຫ້ມັນໃຫມ່ແລ້ວ... ມັນຢູ່ໃນກະເປົາຂ້ອຍນິແລະ... ເຫັນມັນກວນປະສາດຂ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດ ກະເລີຍຢາກເອົາມັນຄືນ

"ເອົ໋າ!!..." ຂ້ອຍຈົກຖົງສີຂາວອອກມາ ທາງໃນມີຫລາຍຊະນິດທີ່ຊື້ມາແລ້ວຢືນໃຫ້ຄົນທີ່ກຳລັງນັ່ງຫນ້າບູດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ

"ແມ່ນຫຍັງ"

"ກະຢາທີ່ເພິ່ນຖາມມື້ກີ້ຫັ້ນແລະ..." ມີຢາທາລະກະຢາກິນນຳ ສຸດຄວາມຂ້ອຍມັນກໍ່ຮີບຢາດເອົາໄປທັນທີ... ຈາກໃບຫນ້າທີ່ເສົ້າສະຫລົດກໍ່ປ່ຽນມາຍິ້ມຈົນເຫັນແຂວຂາວເກືອບຄົບສາມສິບສອງເຫລັ້ມ (ຄັນແຂ້ວເຫລືອງຄືແຂ້ວເຕົ່າ ພະເອກຂອງເຮົາກະເສຍເຄດິດພໍດີ : ຜູ້ຂຽນ)

"ໃສວ່າຊິບໍ່ຊື້ໃຫ້ເຂົາຫັ້ນ"

ກະວ່າຊິບໍ່ຊື້ຢູ່ດອກ...​  ແຕ່ເຫັນວ່າເຂົາເປັນຕົ້ນເຫດຊື່ໆ ກະເລີຍຊື້ມາ... ດຽວຊິຫາວ່າຂ້ອຍບໍ່ສົນໃຈຄົນທີ່ມີບຸນຄຸນນຳຕົນເອງອີກ

"ອື້ມໆ....​ແຕ່ກະບໍ່ມີໃຜກ້າເວົ້າແບບນັ້ນໃຫ້ເພິ່ນດອກນະ"

"ຫວາ~~~~" ຂ້ອຍລາກສຽງຍາວໆ ເປັນການເວົ້າໃສ່

"ແຫໆ... ຈັງໃດກະຂອບໃຈທີ່ອຸດສາຊື້ມາໃຫ້ຂະຫນາດນີ້...​ ແຕ່ວ່າເພິ່ນນະມັກຕົວະເຂົາຕະຫລອດ ເຂົາລະບໍ່ເຄີຍຕົວະເພິ່ນຈັກເທື່ອ"

ມະ ແມ່ນຄວາມມັນຫັ້ນແລະ... ມີແຕ່ຂ້ອຍຄົນດຽວທີ່ລອກລວງມັນໄວ້ຢ່າງມະຫານ... ໂດຍທີ່ເຈົ້າໂຕບໍ່ຮູ້ແລະບໍ່ໄດ້ກ່ຽວຂ້ອງອີ່ຫຍັງເລີຍ

"ຊ້າ!!" ສະຕິຂ້ອຍກັບຂ້ອຍກັບຄືນມາທັນທີຫລັງຈາກທີ່ມີບາງຄົນຕັ້ງໃຈຊາດນ້ຳມາໃສ່ຂ້ອຍ...

"ເຮີ້ຍ!! ເປັນບ້າຫຍັງວະ!!"

.

.

ເອົາຄູ່ມາລົງລອງເບິ່ງ ເຖິງຈະບໍ່ຫວານເທົ່າອີກຄູ່

ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຂີ້ອ້ອນຂອງພະເອກ

ກະເຮັດໃຫ້ຕອນນີ້ມີຄວາມຫນ້າຮັກ

ຟາກ ອ່ານ ແດ່ເດີ້