ຕອນທີສາມສິບສາມ

 ທີ່ປຶກສາ

ທີ່ຫນ້າເຮືອນຂອງອ້າຍເລ້

"ຕິ໋ງຕ໋ອງ" ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍກະລິງທີ່ປະຕູຫນ້າເຮືອນເພື່ອຖ້າຄົນໃນບ້ານມາໄຂໃຫ້...

ຫລັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ຄົນທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຖ້າກໍ່ອອກມາພ້ອມກັບສົ່ງຍິ້ມບາງໆ ກ່ອນຈະເປີດປະຕູໃຫ້ພວກຂ້ອຍທັງສອງ

"ເຮີ້ຍເອກ!! ແມ່ນຫຍັງຄືມີສະພາບແບບນີ້..." ອ້າຍຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຊັກສາຍຕາມາທີ່ເອກ.. ໂດຍທີ່ເສື້ອຂອງຄົນທີ່ຢືນຢູ່ທາງຂ້າງນັ້ນມີຮອຍເປື້ອນດ້ວຍຮາກ...​ (ເຖິງຈະເຊັດອອກແລ້ວ ແຕ່ມັນກໍ່ຍັງເປື້ອນຢູ່ດີ)

"ບໍ່ມີຫຍັງດອກ ພໍດີນ້ອງເຈົ້າຮາກໃສ່ຂ້ອຍ"

"ຮາກ?" ອ້າຍຂ້ອຍຖາມດ້ວຍສຽງມຶນງົງ

"ອຶ້ມ ຮາກໃສ່ຫນ້າຂ້ອຍເຕັມໆ" ຕອບດ້ວຍລາວດ້ວຍສຽງລຽບໆ

"ເປັນຫຍັງນ້າຄືຮາກໃສ່ເອກຊັນ??" ລາວປ່ຽນມາຖາມຂ້ອຍແທນ "ແລ້ວເປັນຫຍັງຄືຕາບວມແທ້ ຢ່າບອກໃດ໋ວ່າໄຫ້"

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວແທນຄຳຕອບ

"ເປັນຫຍັງຄືໄຫ້.... ບອກອ້າຍໄດ້ບໍ່" ຂ້ອຍງຽບເມື່ອຖືກອ້າຍຕົນເອງຖາມກົງໆ...

ທັງທີ່ໂຕເອງກໍ່ຢາກຈະລະບາຍຄວາມອຶດອັດພາຍໃນໃຈອອກມາໃຫ້ຫມົດ ແຕ່ພໍເອົາແທ້ໆ ຂ້ອຍພັດກ້າທີ່ຈະອ້າປາກບອກຄວາມຈິງອອກໄປຊ້ຳ

"ເປັນຫຍັງຄືມິດລະບາດນິ ມີຫຍັງກະບອກອ້າຍໄດ້ໃດ໋"

 ອ້າຍຂ້ອຍເອີ່ດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ເມື່ອເຫັນໃບຫນ້າຂອງຂ້ອຍທີ່ກຳລັງມີເລື່ອງບໍ່ສະບາຍໃຈ

"ຄື... ນ້າ ເອີ່ ມີເລື່ອງສຳຄັນຈະບອກອ້າຍນະ" ບອກອອກໄປດ້ວຍນ້ຳສຽງຄຽດໆ

"ສົງໃສເລື່ອງນີ້ຄືຊິແມ່ນເລື່ອງຊີລຽສແຮງ... ອ້າຍວ່າເຂົ້າໄປນັ່ງກິນນ້ຳເຢັນໆທາງໃນເຮືອນກ່ອນດີກວ່າ ເພື່ອອີ່ຫຍັງມັນຈະດີຂຶ້ນ"

ອ້າຍຂ້ອຍຊວນ ເຊິ່ງພວກຂ້ອຍກໍ່ງຶກຫົວຢ່າງເຫັນດີ... ຈາກນັ້ນລາວກໍ່ນຳພວກຂ້ອຍເຂົ້າໄປທາງໃນຫ້ອງຮັບແຂກ ໂດຍທີ່ມີອາເລັກກຳລັງນອນເບິ່ງໂທລະທັດຢູ່ໂຊຟາ

"ອາເລັກໄປຫານ້ຳມາໃຫ້ພວກອ້າຍຂອງເຈົ້າແດ່"

"ຂ້ອຍກຳລັງເບິ່ງໂທລະທັດຢູ່ນິ ບໍ່ເຫັນເບ໊າະ!!"

"ເຫັນ!!... ລະກະເຫັນວ່າເຈົ້າຫວ່າງຢູ່"

"ເປັນຫຍັງຕ້ອງເປັນຕ້ອງໃຊ້ຂ້ອຍວະ!!" ອາເລັກຖຽງ

"ຫຸບປາກ ແລ້ວໄປດຽວນີ້" ອ້າຍຂ້ອຍຊີ້ມືຮ້າຍ ເອົາຈົນຝ່າຍກໍລະນີຍອມຈຳນົນໃນທີ່ສຸດ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້  ຮຶຍ!! ໃຊ້ປານທາດນິ" ສຸດຄວາມ ອາເລັກກໍ່ຫາຍເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຄົວ

"ນັ່ງລົງກ່ອນແມ໋"

"ອຶ້ມ"

ອ້າຍຂ້ອຍຜາຍມືໃຫ້ພວກຂ້ອຍນັ່ງລົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ໃນຂະນະທີ່ລາວກໍ່ນັ່ງທີ່ໂຊຟາຂະຫນາດໃຫຍາ

"ນ້ຳມາແລ້ວ" ອາເລັກຂານຂຶ້ນພ້ອມກັບວາງກະຕຸກນ້ຳເຢັນກັບຈອກລົງເທິງໂຕະ ໂດຍທີ່ອີກຝ່າຍກໍ່ຫລ້ຽວໂຕເຂົ້າໄປນັ່ງຢູ່ຂ້າງໆອ້າຍຂ້ອຍ

"ກິນນ້ຳກ່ອນແມ໋ ແລ້ວຄ່ອຍເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ຟັງ... ບາງເທື່ອນ້າອາດຈະໃຈເຍັນລົງ=

"ອຶ້ມ... ອຶກໆ" ຂ້ອຍພະຍາຍາມກືນ້ຳລົງຢ່າງຟືດຄໍ... ເຫມືອນຍິ່ງດືມມັນຍິ່ງຈຸກ

ຂະຫນາດພຽງແຕ່ດື່ມນ້ຳເພື່ອລະບາຍອາລົມ ມັນກໍ່ຍັງເປັນເລື່ອງທີ່ຍາກສຳຫລັບຂ້ອຍແລ້ວ

ແລ້ວມັນຈະມີສິ່ງໃດລະ ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ ຮູ້ສຶກດີຂ້ອຍ

"ໃສ ມີເລື່ອງຫຍັງລອງມາເວົ້າມາໃຫ້ຟັງຫມົດເບິ່ງ"

"ຄື....​ ເອີ່.... ແຕ່ກ່ອນທີນ້າຊິເວົ້າຫຍັງອອກມານະ ອ້າຍສັນຍານຳນ້າໄດ້ບໍ່ວ່າຊິບໍ່ເອົາເລື່ອງນີ້ໄປບອກຄົນອື່ນ" ຂ້ອຍເຮັດສີຫນ້າຂໍຮ້ອງ

"ອື້ມ ເລື່ອງນີ້ບໍ່ມີປັນຫາ...​" ອ້າຍຂ້ອຍຮັບປາກດ້ວຍສີຫນ້າຈິງຈັງ ມັນກໍ່ເລີຍເອີ້ນຄວາມຫມັ້ນໃຈຂຶ້ນມາຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

"ເອີ່... ຄື ຕອນນີ້ ນ້າ ກຳລັງ ຖະ ຖືພາ" ບອກອອກໄປເກືອບຈະບໍ່ເປັນສຽງ

"ຫ໊ະ!! ຖືພາ" ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍທັງສອງອຸທານຂຶ້ນພ້ອມກັນ

"ອື້ມ ໄດ້ສອງເດືອນແລ້ວ" ບອກອອກໄປດ້ວຍສຽງຄຽດໆຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

"ຢ່າບອກໃດ໋ວ່າເປັນຍ້ອນຄືນນັ້ນ"

"ກະ ຕະ ຕັ້ງແຕ່ຄືນນັ້ນຫັ້ນແລະ..". ຂ້ອຍຕອບລາວດ້ວຍສຽງສັ່ນໆ "ນ້າລະບໍ່ຮູ້ຊິເຮັດແນວໃດດີ ຢ້ານແຕ່ອີ່ພໍ່ກັບອີ່ແມ່ຮູ້ເລື່ອງນິນະ"

"ອ້າຍບອກແລ້ວເລື່ອງນີ້ບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງ ດຽວອ້າຍຊິຈັດການເອງ ວ່າແຕ່ພວກນ້າເຖາະ ພາກັນໄປໂຮງຫມໍມາຫວາ....​ ຄືຮູ້ເລື່ອງ"

"ບໍ່ ເອກພາໄປໂຮງຄລີນິກ... ກະເລີຍຮູ້ວ່າໂຕເອງຖືພາໄດ້ສອງເດືອນແລ້ວ"

"ເຮີ່ຍ...... ເວນກຳ"

      "ແລ້ວພວກນ້ອງຈະເຮັດແນວໃດດີນະ.". ເອກເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສຽງຄຽດໆ.. "ຕອນນີ້ມັນມືດແປດດ້ານໄປຫມົດ..... ພວກນ້ອງບໍ່ຮູ້ຊິໄປໃຜທີ່ຈະເປັນຄົນປຶກສາກັບເລື່ອງນີ້ດີ... ພວກນ້ອງກະນຶກເຖິງແຕ່ອ້າຍເປັນຄົນທຳອິດຫັ້ນແລະ"

      "ເອົາແນວໃດດີອາເລັກ" ອ້າຍຂ້ອຍຫັນຫນ້າໄປຖາມຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງໆແທນ

      "ອ້າວ!"

"ກະຂ້ອຍຢາກລອງຖາມຫລາຍໆຄວາມຄິດເບິ່ງ... ບາງເທື່ອເຮົາອາດຈະຫາທາງອອກດີໆກວ່ານີ້ໄດ້ ແລ້ວເຈົ້າຄິດແນວໃດກັບເລື່ອງນີ້ຊັ້ນ ອາເລັກ"

"ອື່ມ... ຖ້າເລື່ອງມັນບານປາຍສ່ຳນີ້ລະ ... ຂ້ອຍວ່າບອກຄວາມຈິງທັງຫມົດດີກວ່າ ເພາະວ່າຄົນຖືພາດົນໆໄປກະທ້ອງໃຫຍ່ຂຶ້ນ ໃຜເຫັນໃຜກະຮູ້"

"ເຮັດແບບນັ້ນມັນຊິດີຫວາມຶງ ເອກອອກຄວາມເຫັນ"

"ກະດີທີ່ສຸດຫັ້ນແລະ... ຈັງໃດອ້າຍກະບອກວ່າຊິຮັບຜິດຊອບເລື່ອງທຸກຢ່າງ... ແລະຖ້າປ່ອຍເອື້ອຍນ້າໄວ້ແບບນີ້ນະ ສ່ຳກັບບໍ່ໃຫ້ກຽດລາວລ້າໆ... ເອົາເປັນວ່າເລື່ອງນີ້ເຮົາມາຫາໂອກາດດີໆ ແລ້ວພະຍາຍາມບອກອີ່ພໍ່ອີ່ແມ່ຂອງພວກເຮົາ ດີກວ່າປົດປິດເລື່ອງໄວ້ຄືຕອນນີ້... ສ່ວນເຈົ້າ ອ້າຍເອກ ບອກໃຫ້ອີ່ພໍ່ມາຂໍເອື້ອຍນ້າເລີຍ"

"ແຕ່ກູຍັງບໍ່ໄດ້ພານ້າໄປຫາອີ່ພໍ່ເທື່ອໃດ"

"ກະພາໄປຫາແລະຊິຍາກຫຍັງ... ແຕ່ມັນຂຶ້ນກັບວ່າ ໃຈອ້າຍຊິກ້າບໍ່ "

"ອະ ອື້ມກູຊິລອງເບິ່ງ"

"ດີ ລະຊັນ" ອ້າຍຂ້ອຍກໍ່ງຶກຫົວຢ່າງເຫັນດີ.... "ແຕ່ກ່ອນອື່ນຫມົດເລື່ອງນີ້ຕ້ອງເປັນຄົນໄປບອກອີ່ພໍ່ເຮົາກ່ອນ" ລາວປິ່ນຫນ້າມາບອກຂ້ອຍ

"ແຕ່ ນ້າຢ້ານນະ"

"ນ້າ ອ້າຍບອກແລ້ວວ່າບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ... ດຽວເລື່ອງນີ້ອ້າຍຊິຈັດການເອງດອກ"  ເວົ້າເພື່ອທີ່ຈະພະຍາຍາມປອບໃຈຂ້ອຍ....

"ແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງນີ້ມັນກໍ່ຮ້າຍແຮງເກີນໄປ..."

ອາລົມຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ມີລົດຄວາມກັງວົນລົງງ່າຍໆ... ຍ້ອນຂ້ອຍຢ້ານທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ມັນກຳລັງຈະເກີດຂຶ້ນ... ຢ້ານວ່າຄົນອື່ນຈະເອົາເລື່ອງຂ້ອຍໄປນິນທາຫລັບຫລັງ...  ຢ້ານແຕ່ວ່າ ເມື່ອພວກອີ່ເຜິ້ງຮູ້ ແລ້ວບໍ່ຢາກຈັບຄົບຄົນບໍ່ດີຄືຂ້ອຍ... ໃນເມື່ອມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂ້ອຍຕ້ອງອັບອາຍພໍສົມຄວນ ລູກສາວສຸດທີ່ຮັກຄົນດຽວ ຖືພາກ່ອນແຕ່ງ

 "Some where over the rainbow"

ສຽງໂທລະສັບຂອງຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງກົດຮັບ..​ແຕ່ເມື່ອສັງເກດເຫັນເບີທີ່ປະກົດຢູ່ຫນ້າຈໍ ຂ້ອຍກໍ່ວາງໂທລະສັບລົງເທິງໂຕະທັນທີ ແລ້ວກໍ່ປ່ອຍໃຫ້ມັນດັງຢູ່ແບບນັ້ນ

"ໃຜໂທມາ" ອ້າຍຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຖາມ

"ອະ ອີ່ພໍ່ໂທມາ"

"ຮັບເລີຍແມ່... ລາວໂທມາແຮງດີ"

ອ້າຍຂ້ອຍພະຍາຍາມຍົວະຍົງ... ແຕ່ເຈົ້າຂອງໂທລະສັບຄືຂ້ອຍຫັ້ນຕິ ມັນຮູ້ສຶກອຶດອັດ ຈະເອິກຊິລະເບິດແຕກຕາຍກ່ອນ

"ຕະ ແຕ່"

"ບໍ່ມີແຕ່ຫຍັງທັງນັ້ນ... ຮັບເລີຍ"

"ອະ ອື້ມ"  ສຸດຄວາມ ຂ້ອຍກໍ່ພະຍາຍາມລວບລວມຄວາມກ້າທີ່ມີ ເລື່ອນມືໄປຈັບເອົາໂທລະສັບ ແລ້ວກໍ່ກົດຮັບສາຍ

"ຮະ ໂຫລ

"ຢູ່ໃສ!!" ປາຍສາຍເອີ່ຍດ້ວຍນ້ຳສຽງເປັນຕາຢ້ານ ເຫມືອນວ່າປາຍສາຍກຳລັງໂມໂຫບາງສິ່ງບາງຢ່າງ

"ເອີ່ ຢູ່ ເຮືອນອ້າຍເລ້"

"ຮີບກັບບ້ານດຽວນີ້!!.... ແລ້ວກະກຽມໂຕອະທິບາຍທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໃຫ້ພໍ່ຟັງ ພໍ່ກຳລັງຖ້າຟັງລູກຢູ່"

"ອະ ອື້ມ"

"ເທົ່ານີ້ແລະ!" ແລ້ວພໍ່ຂ້ອຍກໍ່ກົດສາຍຖິ້ມ ໂດຍທີ່ປ່ອຍຂ້ອຍກຳລັງນັ່ງສັ່ນປານຄົນຂວັນຫນີ... ໃນເມື່ອຟັງຈາກສຽງທີ່ລາວຖາມມື້ກີ້ ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫມັ້ນໃຈແລ້ວວ່າ ລາວຕ້ອງຮູ້ເລື່ອງນີ້ແນ່ນອນ

"ອີ່ພໍ່ລາວໂທມາວ່າແນວໃດແດ່"

"ລາວບອກໃຫ້ນ້າເມືອເຮືອນດຽວນີ້ ລາວຍັງບອກອີກວ່າໃຫ້ອະທິບາຍເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ລາວຟັງນຳ ຮຶກ ນ້າຢ້ານນະ ນ້າຢ້ານອີ່ພໍ່ຮູ້ເລື່ອງແລ້ວ"

ສຸດທ້າຍນ້ຳຕາທີ່ຂ້ອຍຄິດວ່ຈະບໍ່ໄຫລ ມັນກໍ່ໄຫລລົງອາບສອງແກ້ມຈົນໄດ້ ເປັນຜົນໃຫ້ຊາຍຫນຸ່ມທີ່ນັ່ງຢູ່ຂ້າງໆ ຕ້ອງໃຊ້ມືສາກໆເບື້ອງຫນຶ່ງມາບີບມືຂ້ອຍໄວ້ ສ່ວນອີກເບື້ອງຫນຶ່ງ ກໍ່ເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນ

"ບໍ່ດອກນ້າ... ພໍ່ເພິ່ນຊິຮູ້ໄດ້ແນວໃດ... ໃນເມື່ອເພິ່ນກັບເຂົາຍັງບໍ່ທັນໄດ້ບອກເລື່ອງນີ້ໃຫ້ໃຜຮູ້ເລີຍ ນອກຈາກອ້າຍເພິ່ນກັບອາເລັກ"

"ຮຶກ ແລ້ວລາວຊິຖາມເຂົາໃຫ້ກຽມອະທິບາຍເລື່ອງທຸກຢ່າງເຮັດຫຍັງຊັ້ນ.... ເຂົາບໍ່ເຄີຍເຮັດຫຍັງຜິດຈັກຫນ້ອຍ ຮຶກ ນອກຈາກເລື່ອງນີ້ ຮືໆ"

"ນ້າ ຖ້າເປັນແບບນັ້ນ ອ້າຍວ່າເຮົາຕ້ອງປະເຊີນກັບຄວາມຈິງແລ້ວແລະ... ດຽວອ້າຍຊິພາໄປຫາອີ່ພໍ່ຢູ່ເຮືອນດຽວນີ້ເລີຍ"

"ຂ້ອຍໄປນຳ" ສອງອ້າຍນ້ອງຖາມຂຶ້ນພ້ອມ

"ເອກໄປໄດ້ ແຕ່ເຈົ້າໄປບໍ່ໄດ້" ອ້າຍຂ້ອຍຫັນໄປບອກສຸດທີ່ຮັກຂອງລາວ

"ແຕ່ຂ້ອຍຢາກໄປເດ... ຢາກໄປເຫັນຫນ້າພໍ່ຂອງເຈົ້ານຳ"

"ເອົາໄວ້ຕອນອື່ນກ່ອນ... ຕອນນີ້ບໍ່ໄດ້ດອກ... ມີເລື່ອງໃຫ້ປວດຫົວຫລາຍແລ້ວຂ້ອຍບໍ່ຢາກໃຫ້ເລື່ອງມັນວຸ້ນວາຍຫລາຍກວ່າ"

"ແຕ່..." 

ຢຸດ!! ອ້າຍຂ້ອຍເວົ້າດັກຄໍກ່ອນ... ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າຫຍັງທັງນັ້ນ... ຢູ່ເຝົ້າເຮືອນນິແລະ... ຖ້າເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຟັງຂ້ອຍ ຄືນນີ້ອົດ!! (ອົດ ອົດອີ່ຫຍັງວະ: ນ້າ) (ຍັງມີຫນ້າມາເຮັດປານເດັກໄຮ້ດຽງສາອີກ: ຜູ້ຂຽນ)

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ຊິໄປໃສກະໄປເຖາະ"

"ດີ... ຢູ່ນີ້ຖ້າແລະ ດຽວຈັດການເລື່ອງນິ້ແລ້ວຊິມາຫາ"

"ເອີ້ ເຂົ້າໃຈແລ້ວ ຮຶຍ!!"