ຕອນທີສີ່ສິບເອັດ

ເຈັບປວດກັບການຫລອກລວງ

ທີ່ມະຫາວະທະຍາໄລ

ກຳແພງອຸປະສັກຂອງອາເລັກກັບອ້າຍຂ້ອຍ ມັນໄດ່້ຖືກຟາດຈົນແລກສະຫລາຍໄປຮຽບຮ້ອຍ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກດີໃຈທີ່ສຸດ ເມື່ອທັງສອງຈະບໍ່ມີໃຜເຂົ້າມາຂວາງອີກ.... ແລ້ວສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຊື່ມຫູໃສ່ອາເລັກມື້ນັ້ນ ແມ່ນຂ້ອຍບອກກັບນ້ອງມັນວ່າ ຫ້ອງນອນຂອງອ້າຍເລ້ນັ້ນຢູ່ໃສ... ຈາກສະພາບທີ່ກ້າຍຄໍເຕັມແຕ່ຮອຍຈ້ຳ ແລະຍ່າງຂາເຍັກໆໄປເຮັດວຽກຫລາຍໆມື້ ອ້າຍຂ້ອຍຄືຊິຖືກອາເລັກຈັດຫນັກຢູ່ບໍ່ຫນ້ອຍ

ເຮີ່ຍ... ເລື່ອງທັງຫມົດມັນກໍ່ເດີນທາງມາຮອດຕອນທີ່ມີຄວາມສຸກລະ ເຫລືອແຕ່ຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ບອກຄວາມຈິງທັງຫມົດ ໃຫ້ກັບຄົນທີ່ກຳລັງຍ່າງຢູ່ຂ້າງໆໄດ້ຟັງ

"ດຽວເຂົາຊິພາເພິ່ນໄປເບິ່ງໄປເລືອກບັດແຕ່ງງານກ່ອນ"

"ອື້ມ" ຂ້ອຍຕອບຂຶ້ນລອຍໆ ແບບບໍ່ມີອາລົມທີ່ບໍ່ຢູ່ກັບເນື້ອກັບໂຕ

"ບາດແລ້ວ ເຂົາກະຊິພາເພິ່ນໄປລອງຊຸດນຳ.... ເພິ່ນຫາກະຖືພາໄດ້ສອງເດືອນ ທ້ອງມັນຍັງບໍ່ທັນໃຫຍ່ເທື່ອ ຄືຊິບໍ່ໃຫ້ຕັດເພື່ອຂະຫນາດອີກດອກ"

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍຍັງຂານຮັບແບບນັ້ນ ເອົາຈົນເຈົ້າໂຕອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຖາມ

"ເປັນຄືຊຶມແທ້ຖາມມາຍາວເປັນວາ ຕອບມາແຕ່ອຶ້ມຄຳດຽວ"

"ກະຄິດຫຍັງໄປເລື່ອຍເປື່ອຍ"

"ແຕ່ສະພາບຫນ້າເພິ່ນໂຄດຄຽດຂະຫນາດ ບອກຈັກເທື່ອລະວ່າບໍ່ໃຫ້ຄິດຫຍັງຫລາຍ ມັນກະທົບເຖິງລູກ

"ອື້ມ ຮູ້ແລ້ວອເຫັນເພິ່ນບອກເຂົາຕະຫລອດຈົນເມື່ອຍຫູລະນິ....​ ເຮີ່ຍ.... ແລ້ວເພິ່ນຈື່ເລື່ອງຫນຶ່ງທີ່ເຂົາເຄີຍຖາມເພິ່ນບໍ່ "

"ວ່າ"

"ເລື່ອງທີ່ເຂົາປິດເພິ່ນເປັນຄວາມລັບ ມື້ນີ້ເຂົາຕັ້ງໃຈຈະບອກເພິ່ນແລ້ວໃດ໋" ຂ້ອຍສູດລົມຫາຍໃຈເຂົ້າເລິກໆເພື່ອລວບລວມຄວາມກ້າ ແລ້ວກໍ່ຈະບອກເລື່ອງຄວາມຈິງທັງຫມົດ

"ຄືເລືອງ" ແຕ່ກ່ອນຊິເວົ້າເລື່ອງທັງຫມົດ ຂ້ອຍພັດມີສິ່ງຫນຶ່ງຂັດຂ້ອງ

"ຟີ້ວ!!" ນັ້ນກໍ່ຄືສາຍລົມທີ່ພັດຜ່ານເຂົ້າມາ ແລ້ວມັນກໍ່ພັດເອົາເອກສານບົດຮຽນຂອງຂ້ອຍທັງຫມົດປິວຕົກລົງໄປທີ່ກາງທາງ

"ບ້າເອີ້ຍ!!" ຂ້ອຍອຸທານອອກມາຢ່າງຫົວເສຍ

"ຫັ້ນແລະບໍ່ຖືໄວ້ດີໆນະ ດຽວເຂົາຊິໄປເກັບຊ່ວຍເພິ່ນຊັ້ນ"

ອື້ມ ຂ້ອຍງຶກຫົວແທນຄຳຕອບ

ແຕ່ກ່ອນທີ່ຈະກ້າວຂານຳນ້າໄປເກັບກ່ອນ ພັດເກີດມີເຫດການບໍ່ຄາດຄິດເກີດຂຶ້ນ...... ເມື່ອສຽງເບກລົດ ຖະໄຫລກັບຖະຫນົນຈົນດັງທົ່ວບໍລິເວນ ເຊິງລົດຄັນດັ່ງກ່າວກໍ່ກຳລັງແນ່ທິດທາງມາທາງຂ້ອຍຈະໆ

"ນ້າ ລະວັງ!!"

"ໂຄລ້ມ!!"

ແຕ່ຄຳເຕືອນຂອງເອກມັນບໍ່ທັນແລ້ວ ໃນເມື່ອຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍຖືກຊົນ ຈົນກະເດັນໄປຕາມຄວາມແຮງ ກ່ອນທີ່ເອກຈະພາໂຕເອງແລ່ນມາຫາຂ້ອຍ ທ່າມກາງສາຍຕາຂອງນັກສຶກສາທີ່ຕ່າງກໍ່ພາກັນມຸ່ງນ້າມາເບິ່ງອຸບັດເຫດເປັນສາຍຕາດຽວ

"ຮຶກ ນ້າເຮັດໃຈດີໆໄວ້ ຮືໆໆ"

ແລະນັ້ນມັນກໍ່ຄືສຽງສຸດທ້າຍທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຍິນ ກ່ອນສະຕິຂອງຂ້ອຍມັນຈະດັບຫາຍໄປ

.

.

.

ແສງແດດຍາມແດດອ່ອນໆຂອງຍາມເຊົ້າລອດຜ່ານຜ້າກັ້ງກະທົບໃສ່ດວງຕາທັງສອງ ສົ່ງຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງກະພິບຕາຖີ່ໆ ແລ້ວມືນຂຶ້ນມາຫລັງຈາກນັ້ນ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ລືມຊັກສາຍຕາທັງສອງເບື້ອງ ສັງເກດໄປທົ່ວບໍລິເວນຂອງຫ້ອງທີ່ມີລັກສະນະຄ້າຍຄືກັບໂຮງຫມໍ ແລະເມື່ອສຳຫລວດໂຕເອງດີໆ ຮອບໂຕຂ້ອຍກໍ່ມີຜ້າພັນບາດສີຂາວພັນແຂນ ພັນຫົວ ພ້ອມກັບກມີສາຍນ້ຳເກືອຫ້ອຍຢູຂ້າງໆ ເມື່ອຂ້ອຍເນັງແຂນມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຈັບຂຶ້ນຫນ້ອຍຫນຶ່ງ....

"ອະ ໂອ໊ຍ!" ຂ້ອຍອຸທານອອກມາຫລັງຈາກທີ່ເນັງໂຕແຮງ

"ແອ໊ດ" ສຽງປະຕູຫ້ອງຖືກຂຶ້ນ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຜູ້ທີ່ມາໃຫມ່ໃນຊຸດສີຂາວແບບຫມໍ ທີ່ຂ້ອຍຄຸນເຄີຍຫນ້າລາວເປັນຢ່າງດີ

"ອະ ອ້າຍໂຈ້..." ຂ້ອຍອຸທານຊື່ລາວດ້ວຍສຽງເບົາບາງ

"ອ້າວຕື່ນແລ້ວຫວາຫັ້ນ"

"ອະ ອື້ມ....."

"ເປັນແນວໃດແດ່ ເຈັບບ່ອນໃດຫລາຍເປັນພິເສດບໍ່"

"ບໍ່ ບໍ່ໄດ້ເຈັບຫຍັງນະ....  ເອີ່.... ແລ້ວນ້າມາຢູ່ນີ້ໄດ້ແນວໃດ"

"ນ້າຖືກລົດຕ່ຳນະ ແລ້ວກໍ່ມີຄົນພາມາສົ່ງຢູ່ໂຮງຫມໍ"

"ຖະ ຖືກລົດຕຳ" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມຢ່າງມຶນງົງ

ແຕ່ພໍກັບໄປຄິດເຖິງເຫດການທີ່ຜ່ານມາ ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະຟື້ນມາຢູ່ບ່ອນນີ້ ມັນກໍ່ເກີດອຸບັດເຫດແບບນັ້ນແທ້

"ແມ່ນລະ..."

ແຕ່ຖ້າເກີດອຸບັດເຫດແທ້ໆ ຂ້ອຍອາດຈະເຈັດຫລາຍກວ່າ ໂດຍສະເພາະກະທົບກະເທືອນເຖິງລູກຂ້ອຍແນ່ນອນ ໃນເມື່ອອຸບັດເຫດວັງກີ້ ນີ້ມັນຮຸນແຮງພໍສົມຄວນ

"ແລ້ວ ລູກຂອງນ້າເດ ລູກຂອງນ້າເປັນແນວໃດ" ຂ້ອຍຖາມຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຄວາມໃຈຮ້ອນ

"ຄື ເອີ່........ ທີ່ຈິງແລ້ວ ນ້າບໍ່ໄດ້ຖືພາ"

ຈຶກ ຂ້ອຍຢຸດທັນທີ ເມື່ອພົບຄຳຕອບທີ່ສຸດແສນຈະຕະລຶງ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຖືພາຊັນຫວາ?? ແລ້ວເຫດການທີ່ຜ່ານມາທັງຫມົດເດ ທັງຫມົດມັນເລື່ອງເຂົ້າໃຈຜິດອີກຫວາ!!

"ນະ ນ້າ ບໍ່ໄດ້ຖືພາ" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມແບບບໍ່ເຊື່ອຫູຕົນເອງ

"ອື້ມ...​ ເປັນການເຂົ້າໃຈຜິດກັນນະ ອ້າຍໂທໄປກວດສອບຢູ່ຄລີນິກຫມູ່ອ້າຍແລ້ວວ່າ ເອກະສານຂອງນ້ອງມັນໄດ້ສະຫລັບກັບຄົນໆຫນຶ່ງ ຫລັງຈາກທີ່ອ້າຍກວດເບິ່ງວ່ານ້າບໍ່ໄດ້ຖືພາ ຕາມທີ່ພາກັນເຂົ້າໃຈຜິດ"

ຟືບ!! ເຫດການທີ່ຜ່ານມາເປັນແລ່ນເຂົ້າມາສະຫມອງຂ້ອຍທັນທີ ມັນຕ້ອງແມ່ນເວລາທີ່ຜູ້ຍິງທີ່ຊື່ອາລີ້ຈັບເອກະສານເຮົາໄປແທນ ແລ້ວຜົນອອກມາຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ຖືພາ

"ລະ ແລ້ວທີ່ນ້າ ຕ້ອງວິນຫົວປວດຮາກ ປະຈຳເດືອນບໍ່ມາສອງເດືອນ ມັນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ"

ດຽວອ້າຍຊິອະທິບາຍເປັນສາກໆໃຫ້ນ້າຟັງກະແລ້ວກັນ ທີ່ນ້າມີອາການແບບນັ້ນນະ ເປັນຍ້ອນຄຽດລົງກະເພາະ ເວລາທີ່ເຮົາຄຽດຫລາຍໆສິ່ງເຂົ້າມາພ້ອມກັນ ມັນຈະມີຜົນຕໍ່ການທຳງານກະເພາະແລະສະຫມອງໂດຍກົງ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ນ້າມີອາກາດມຸດມັດ ວິນຫົວປວດຮາກ ລວມທັງສົ່ງຜົນຕໍ່ປະຈຳເດືອນຂອງນ້ານຳທີເຮັດມັນບໍ່ມາເປັນປົກກະຕິ... ຫລືອາດຈະບໍ່ມາເລີຍເປັນຫລາຍເດືອນ.... ... ເອີ້ລະອ້າຍຊິໃຫ້ນ້າພັກຜ່ອນນອນໂຮງຫມໍເປັນເວລາສາມສີ່ມື້ ເພື່ອເບິ່ງອາກາດວ່າມີຜົນຂ້າງຄຽງຫຍັງຫລືບໍ່... ຖ້າອາການກັບມາເປັນປົກກະຕິ ອ້າຍກະຊິອະນຸຍາດໃຫ້ກັບບ້ານໄດ້"

"ແລ້ວ ອະ ອ້າຍໄດ້ບອກເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ"

"ຖ້າຫມາຍເຖິງເອກຫລືຄົນໆອື່ນນະ ອ້າຍບໍ່ທັນໄດ້ບອກດອກ ເພາະວ່າອ້າຍຢາກໃຫ້ນ້າເປັນຄົນບອກເລື່ອງນີ້ນຳເຂົາເຈົ້າເອງດີກວ່າ"

"ຂະ ຂອບໃຈອ້າຍໂຈ້..... ເຂົາເຈົາໄປໃສຫມົດ"

"ກັບບ້ານຫມົດແລ້ວ ພໍດີອ້າຍໄລ່ໄປເອງແລະ ບໍ່ຢາກໃຫ້ລົບກວນເວລາພັກຜ່ອນຂອງນ້າ ແຕ່ອີກຈັກຫນ້ອຍເຂົາເຈົ້າກະຊິມາຫາອີກຕິ ເຫັນເວົ້າມື້ວານນີ້ຢູ່"

"ອື້ມ"

"ເອີ້ດຽວອ້າຍຊິອອກໄປຫາຄົນເຈັບຫ້ອງອື່ນກ່ອນ ຄັນຮອດເວລາກິນເຂົ້າລະອ້າຍຊິມາຫາໃຫມ່ " ສຸດຄວາມ ລາວກໍ່ກຽມໂຕເອງອອກໄປ ແຕ່ຂ້ອຍພັດມີຮ້ອງໃສ່ລາວກ່ອນ ເປັນຜົນໃຫ້ລາວຢຸດເຄື່ອນໂຕທັນທີ

"ດຽວອ້າຍໂຈ້"

"ຮື້ມ ມີຫຍັງ" ຫັນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍຄືນ

"ເອີ່ ນ້າຍືມບິກກັບເຈ້ຍໄດ້ບໍ່"

"ໄດ້.... ດຽວຊິຫາເອົາມາໃຫ້"

ຈາກນັ້ນລາວກໍ່ຄົ້ນຫາເຈ້ຍເສດທີ່ດ້ານຫນຶ່ງມີໂຕຫນັງສື ແລະອີກດ້ານຫນຶ່ງເປັນແຜ່ນເປົ່າບ່ອນຫລີ້ນຊັກໃກ້ໆກັບຫົວຕຽງ ສ່ວນບິກລາວກໍ່ດຶງອອກຈາກຖົງເສື້ອ ແລ້ວກໍ່ສົ່ງມັນມາໃຫ້ຂ້ອຍ

"ມີຫຍັງອີກບໍ່" ຖາມເພື່ອຄວາມແນ່ໃຈວ່າຂ້ອຍຍັງມີເລື່ອງລົບກວນລາວອີກຫລືບໍ່

"ບໍ່ມີຫຍັງແລ້ວ" ຂ້ອຍແກວ່ງຫົວຄ່ອຍໆ "ຂອບໃຈ, ອ້າຍ"

"ອື້ມ...."

ເມື່ອກ່າວຈົບ ລາວກໍ່ຍ່າງອອກໄປແລ້ວປິດປະຕູໄວ້... ປ່ອຍໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ລັງໄຫລນ້ຳຕາອອກມາຢ່າງທໍລະມານ ປາງຄົນປານຕາຍ

ໃນທີ່ສຸດ ທີ່ສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເກີດຂຶ້ນມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຫລອກລວງທັງຫມົດ.... ແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມຂອງພວກອີ່ເຜິ້ງທັງຫມົດ ຖ້າຄວາມຈິງມັນຖືກເປີດເຜີຍ ຂ້ອຍກໍ່ຈະເປັນຄົນເຈັບທີສຸດ ຮຶກ ມັນແບບນັ້ນແລະ ຂ້ອຍເຈັບ ເຈັບຈົນແທບຫາຍໃຈບໍ່ອອກ

ເມື່ອມີບິກແລະເຈ້ຍແຜ່ນຫນຶ່ງ.... ຂ້ອຍກໍ່ຖືໂອກາດນີ້ຂຽນເລື່ອງລາວທີ່ເກີດທຸກຢ່າງຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນເລື່ອງຈົນມາຮອດຕອນນີ້ທັງນ້ຳຕາ

      ແຕ່ຈັງໃດ ໃນຊີວິດຫນຶ່ງຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກຄວາມຮັກທີ່ບໍລິສຸດ ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ເຄີຍຕ້ອງການສິ່ງຕອບແທນຈາກຜູ້ຊາຍທີ່ຊື່ວ່າເອກ ເຊິ່ງຂ້ອຍຊິຂໍຈົດຈຳຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ຕະຫລອດໄປວ່າຄັ້ງຫນຶ່ງ ຂ້ອຍເຄີຍຮັກ ມັນ ສຸດຫົວໃຈ

      ຫລັງຈາກທີ່ຂຽນບັນທຶກທຸກຢ່າງ ຂ້ອຍກໍ່ດຶງສາຍນ້ຳເກືອອອກຢ່າງບໍ່ຫົວຊາ ກ່ອນທີ່ຈະພາໂຕເອງຫນີໄປຢ່າງງຽບໆ

ຮຶກ ເອກ, ລາກ່ອນ ສຸດທີ່ຮັກຂອງເຂົາ

.

.

.

ດຳເນີນມາຮອດຕອນດຣາມ່າແລ້ວ

ຮູ້ຕອນນີ້ຮູ້ສຶກວ່າ ແຂນຍາກຫລາຍເຕີບນະ

ເພາະວ່າປົມທັງຫລາຍຖືກຍົກເອົາມາເວົ້າຫມົດລະ