ທຸກທ່ານ ແລະເພື່ອນສະມາຊິກທັງຫລາຍ ຂ້າພະເຈົ້າຈະຕ້ອງຂໍໂທດນຳທ່ານທີ່ກຳລັງອ່ານທັມມະບົດນີ້  ຫາກວ່າບົດຄວາມທັມມະບົດນີ້

ເປັນປະຕິປັກກັບແນວຄິດຂອງພວກທ່ານ ຂ້າພະເຈົ້າເອງຂໍອະທິບາຍໄປຕາມຫົວຂໍ້ຂອງທັມມະ ດັ່ງທີ່ວ່າ: ຫມອນມີໄວ້ເພື່ອຫມູນຫົວ ສ່ວນ

ທັມມະມີໄວ້ເພື່ອຫມູນໃຈ ເຮົາທ່ານທັງຫລາຍ ຜູ້ເປັນຊາວພຸດ ຄວນຈະເຂົ້າໃຈເພີ້ມພູນຄວາມດີ ປິດກັ້ນຄວາມຊົ່ວ ແລະປິດກັ້ນຫົນທາງ

ສ້າງກຳທຳບາບ ໃດ ໆ  ເວັ້ນການເສບແລະມົວເມົາໃນສິ່ງທີ່ເປັນຫາຍະນະ ເຊັ່ນ:​

ຕອນແລງ ເຢັນ ໆ.............. ດຸຫມັ່ນດື່ມເຫລົ້າ

ເຊົ້າ ໆ.....................  ຫມັ່ນນອນ

ກາງເວັນຫັນຫນ້າ................ເຂົ້າຫາບ່ອນເລ່ນການພະນັນ

ກາງຄືນພະເນຈອນ.............ເຂົ້າບາ

ແບບນີ້ລະມັນຫນ້າເສົ້າໃຈ  ຊີວິດບໍ່ກ້າວຫນ້າ  ແລະບາງຄົນຫມົດຕົວແລ້ວກະເປັນຄົນຊົ່ວ ເປັນພາລະຂອງສັງຄົມ

ບໍ່ສາມາດຢັບຢັ້ງຕົວເອງໄດ້  ເວລາຫິວເວລາຢາກ ສິ່ງເສບຕິດມັນເຮັດໃຫ້ບຸກຄົນເຫລົ່ານີ້  ຫາລັກ ງັດ ແງະ  ເຮັດໃຫ້ສັງຄົມເດືອດຮ້ອນ

ຢ່າລືມວ່າການພະນັ້ນນີ້ກະເປັນສິ່ງຫນື່ງທີ່ບັນທອນ ຄວາມສຸກ ແລະຄວາມຈະເລີນກ້າວຫນ້າ ອັນພໍຈະມີຢູ່ມີກິນ  ຈົ່ງຈຳໄວ້ດັ່ງນີ້:

ຖືກໄຟໄຫມ້ຫລາຍຄັ້ງຍັງພໍທົນ

ຖືກໂຈນປຸ້ນຫລາຍຫົນຍັງທົນໄຫວ

ເສຍການພະນັນ ເສຍຫນັກເສຍຫລັກໃຊ

ເສຍນາໄຮ່ບໍ່ມີຫລໍ ຕ້ອງຂໍທານ

ການພະນັນປັ່ນຄົນ  ໃຫ້ປົ່ນປີ້

ເສຍລາສີ  ເສຍສັກສີ ເສຍຫລັກຖານ

ເພາະໂລບມາກ ຢາກໄດ້ ບໍ່ປະມານ

ຈົ່ງວິຈານຈຳໄວ້  ໃສ່ໃຈເດີ

ອັນການພະນັນນັ້ນ ໃຜເລ່ນແລ້ວເສຍ ຖືເປັນເລື້ອງທຳມະດາ  ແຕ່ເລ່ນແລ້ວໄດ້ນີ້ເປັນເລື້ອງແປກ   ເລື້ອງນີ້ຈັດຢູ່ໃນອາບາຍຍະມຸກ ທີ່ໃຫ້

ທຸກແກ່ຕົນ ເພາະເປັນປາກທາງແຫ່ງຄວາມເຊື່ອມ ເຊັ່ນ:  ຊັບເສື່ອມ (ເງີນຄຳ ທີ່ຫາມາໄດ້ຕ້ອງຫມົດສິ້ນໄປ).    ກຽດເສື່ອມ (ຊື່ສຽງເສຍຫາຍ) .    ຍົດເສື່ອມ (ຍາມມີເຂົາຍົກຍໍ....ຍາມຕ່ຳຕົກເຂົາຢຽບຫຍາມ).   ບໍລິວານເສື່ອມ (ເງີນມີພັກພວກມາ  ເງີນຈາກລາພັກພວກຫນີ ) .   ສຸຂະພາບເສື່ອມ ( ຮ່າງກາຍແລະຈິດໃຈເຊື່ອມໂຊມ ເພາະຄິດຫລາຍຫນັກໃຈ ກັງວົນໃຈ )

ສົມດັ່ງຄຳທີ່ກ່າວໄວ້ວ່າ:  

ການພະນັນໃຜຂັນສູ້.....................ຍ່ອມໄປສູ່ຊື່ງຄວາມຈົນ

ທຸກຍາກມາຫລາຍຄົນ....................ເພາະຕົນເລ່ນບໍ່ເວັ້ນວັນ

ຊັບສິນຫມົດສິ້ນຕົວ........................ມີງົວຄວາຍກໍ່ຕ້ອງຂາຍ

ລູກເມຍບໍ່ເສຍດາຍ.........................ຂາຍຈົນວອດ ບໍ່ລອດແມ້ແຕ່ຕົນເອງ

ນີ້ລະ ຄື ພິດຂອງອະບາຍຍະມຸກ

ຈະເລີນພອນ