ວວ ມີເລື່ອງມາໃຫ້ອ່ານເບິ່ງເນາະ ສຳຫຼັບຜູ້ທີ່ມີຄວາມສົນໃຈກໍ່ລອງໆອ່ານກັນເບິ່ງ

ບາງເທື່ອເລື່ອງເລົ່ານີ້ມັນອາດຈະມີປະໂຫຍດໃນການດຳລົງຊີວິດຂອງເຮົາໃນປະຈຸບັນກໍ່ເປັນໄດ້

ກາມຕັນຫາ​ເປັນຄວາມ​ຊົ່ວ​ອັນ​ດັບ​ທຳ​ອິດຂອງ​ຜົນ​ແຫ່ງ​ກຳ​ໃນ​ປະຈຸ​ບັນ

ຂ້ອຍ​​ເລີ່ມ​ຊັກ​ວ່າວ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ຂ້ອຍ​ຮຽນ​ຢູ່​ຊັ້ນປະ​ຖົມ ບ່ອນ​ໃຕ້​ງ່າມ​ຂາ​ຂອງຂ້ອຍ​ບໍ່​ສະອາ​ດສະນັ້ນພາ​

ໃຫ້​​ເກີດ​ໂລກ​ຕ່າງໆ ຕອນຢູ່​ມັດທະ ຍົມ​ປີ​ທີ​ 2 ຂ້ອຍ​ເລີ່ມ​ຄົບ​ເພື່ອນ​ຍິງ ໝົດ​ມື້​ລຸ່ມ​ຫຼົງ​ຢູ່​ກັບ​ຕັນ

ຫາ​ຈົນ​ຮ່າງກາຍ​ອ່ອນ​​ເພຍ​ນອນ​ບໍ່​ຫຼັບ ຝັນ​ປຽກ ຫຼັງ​ຈົບ​ການ​ສຶກສາ​ອອກມາ​ເຮັດ​ວຽກ

ຮ່າງກາຍ​ຊຸດ​ໂຊມ​ລົງ​ຫຼາຍ​ຕ້ອງ​ກິນ​ຢາ​ບຳລຸງ​ຕ​ະຫຼອດ​ເວລາ ແຕ່ຮ່າງກາຍ​ກໍ່​ບໍ່​ສາມາດ​ກັບ​ຄືນ​

ມາ​ຄື​ເກົ່າ​ຄວາມ​ສົມບູນ​ຂອງ​ຮ່າງກາຍ​ເຫຼືອ​ພຽງ​ເສດ​ໜຶ່ງສ່ວນ​ສາມ​ຂອງ​ຄົນ​ໜຸ່ມ​ທົ່ວ​ໄປ

ບໍ່​ກິນ​ຢາ​ບຳລຸງ​ກໍ່​ບໍ່​ໄດ້ ​ເມື່ອ​ອາ​ຍຸ 18 ປີ​​ໄດ້​ຄົບ​ເພື່ອນ​ຍິງ​ອີກ​ຄົນຂ້ອຍ​ຍັງ​ຈົມ​ປັກ​

ຢູ່​ກັບ​ກາມມະລົມ.

ເພື່ອນຍິງ​ສອງ​ຄົນ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຮ່າງກາຍ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ຈ່ອຍ​ຜອມໂລກ​ຕ່າງໆ​ຕາມ​ມາແຕ່ລະມື້ຮູ້ສຶກ

ອ່ອນເພຍຢາກນອນຕະຫຼອດເວລາແຕ່ນອນກໍ່ນອນບໍ່ຫຼັບກາບໄຫວ້ສິ່ງສັກສິດ ຫຼື

ຫາໝໍກວດກໍ່ບໍ່ໄດ້ຊ່ອຍຫຍັງໃຫ້ດີຂຶ້ນ ຄວາມຝັນທີ່ເຄີຍຄາດຫວັງໄວ້ໄດ້ຫຼົ່ນຫາຍໄປ

ກິນຢາຄືກິນເຂົ້າ ຊ້ຳຍັງຕ້ອງເຮັດວຽກໝົດມື້ຄວາມທຸກທໍລະມານຍາກທີ່ຈະບັນລະຍາຍ

ຄວາມຄິດທີ່ຈະຂ້າໂຕຕາຍມີຢູ່ໃນສະໝອງເລື້ອຍໆ ​ແຕ່ຂ້ອຍຮັກ​ພໍ່​ແມ່​ຂ້ອຍ​ບໍ່​ຢາກ​

ຈາກ​ໄປ​ຈາກ​ທ່ານ ​ແລະ ​ຕົວ​ເອງ​ກໍ່​ຢ້ານ​ຕາຍ​ຄື​ກັນ ຈຶ່ງ​ຍອມ​ທົນ​ທຸກ​ໄປ​ເລື້ອຍໆ.

ພໍ​ອາຍຸ 20 ປີ ຂ້ອຍ​ມີ​ໂອກາດ​ອ່ານໜັງສື​ທຳ​ມະ ຮູ້​ເລື່ອງກົດ​ແຫ່ງ​ກຳ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ວ່າ​ຄົນ​

ເຮົາ​ຕ້ອງ​ດິ້ນຮົນ​ຢູ່​ໃນ​ທະ​ເລ​ທຸກ ຄວາມ​ຄິດ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ເລີ່ມຜັນປ່ຽນ ມັນ​ເປັນ​ການ​ຫັກ​ເຫ​

ໃນຊີວິດ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ຮູ້​ວ່າ​ເຖິງ​ແມ້ນຄວາ​ມດີ​ອັນ​ນ້ອຍ​ໜຶ່ງກໍ່​ບໍ່​ຄວນ​ປ່ອຍປະ ​

ແຕ່​ສຸຂະພາບ​ຕົວ​ເອງ​ມີ​ບັນຫາ​ຫິວ​ນອນ​ຕະຫຼອດ​ເວລາຄວາມ​ຄິດ​ທີ່​ຈະ​ເປັນ​ຄົນ​ດີ​ຍັງ

​ເປັນ​ແຕ່​ຄວາມ​ຝັນ​ເທົ່າ​ນັ້ນ.

 ພໍ​ອາ​ຍຸ 21 ຂ້ອຍ​ໄດ້​ພົບ​ກັບ​ອາຈານ​ຄົນ​ໜຶ່ງທີ່​ສາມາດ​ແນມ​ເຫັນ​ດ້ວຍ​ວິນ​ຍານ​ເຂົາ​

ບອກ​ວ່າ ສຸຂະພາບ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໂຊມ​ກວ່າ​ຜູ້​ສູງ​ອາຍຸ​ອີກ ຫາກ​ບໍ່​ໄດ້​ກິນ​ຢາ ​ຊີວິດ​ຈະ​ຈົບ

​ສິ້ນ​ລົງທັນທີ ​ເຂົາ​ເປັນ​ໝໍ​ທີ່​ເກັ່ງ​ຫຼາຍ​ແຕ່​ບໍ່​ສາມາດ​ຮັກສາ​ໂລກ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໄດ້​.

ປະມານ​ໜຶ່ງປີ​ທີ່​ຜ່ານ​ໄປ (ອາຍຸ 26) ຂ້ອຍ​ເລີ່ມ​ສຶກສາ​ພະ​ທຳ​ຢ່າງ​ຈິງ​ຈັງ ​

ເລື່ອງ​ອະດີດ​ຖື​ວ່າ​ໄດ້​ຕາຍ​ຈາກ​ໄປ​ແລ້ວ ​ເລື່ອງອະນາ​ຄົດ​ຖື​ວ່າ​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ມາ​ໃໝ່​ແລ້ວ

ຊີວິດ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ເຖິງ​ຈະ​ລຳບາກ​ຫຼາຍ​ແຕ່​ຂ້ອຍ​ກໍ່​ມີ​ຄວາມ​ເຊື່ອ​ໝັ້ນ​ວ່າ

ຖ້າ​ຂ້ອຍ​ປະກອບ​ກຳ​ດີ​ສະ​ໝ່ຳ​ສະ​ເໝີບຸນກຸສົນທີ່ເຮັດຢູ່ທຸກມື້ທຸກວັນການໄປຫາໝໍກິນຢາ

​ແລະ​ ຮັກສາ​ໂຕ​ໃຫ້​ດີ​ເຊື່ອ​ວ່າ​ສຸ​ຂະພາບຈະ​ຄ່ອຍໆ​ດີ​ຂຶ້ນ ຢ່າງ​ໜ້ອຍ​ຄວາມ

​ເຈັບ​ປວດ​ກໍ່​ຫຼຸດໜ້ອຍ​ຖອຍ​ລົງ ຕອນ​ນີ້​ຂ້ອຍ​ເລີ່ມ​ຝຶກ​ນັ່ງ​ສະມາທິ​ ແລະ​ ກິນ​ອາຫານ​ເຈ.

ຄວາມ​ທໍລະມານ​ທີ່​ມີ​ມາ​ສິບ​ກວ່າ​ປີ ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ເຖິງ​ໂທດ​ຂອງ​ການລຸ່ມ​ຫຼົງ​

ໃນ​ກາມມະລົມ​ເປັນ​ການ​ຍາກ​ທີ່​ຈະ​ໃຫ້​ຫຼຸດດພົ້ນອອກ​ຈາກ​ທ​ະ​ເລ​ທຸກ​ ມີ​ຢູ່​ທາງ​ດຽວ

​ຄື​ປະ​ພຶດຕົນ​ຢູ່​ໃນ​ສິນ​ໃນ​ທຳ ໝັ່ນ​ສະ​ສົມ​ບຸນ​ບາ​ລະ​ມີ. ຂ້ອຍ​ຫວັງ​ວ່າ​ເລື່ອງ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​

ຈະ​ເປັນ​ຄະຕິ​ເຕືອນ​ໃຈ​ແກ່ມວນມະນຸດໂລກ​ໃຫ້​ລະເວັ້ນກາ​ມຕັນຫາ​ເພື່ອ​ຮັກສາ​ສຸຂະພາບ

​ຊີວິດ​ຄົນ​ເຮົາ​ມີ​ເວລາ​ຈຳກັດ ຄວນ​ເຮັດ​ປະ​ໂຫຍ​ດ​ແກ່​ສ່ວນ​ລວມ​ໃຫ້​​ເຮັດ​ຢູ່​ເລື້ອຍໆ ​

ໂອກາດ​ທີ່​ຈະ​ມີ​ສຸຂະພາບ​ແຂງ​ແຮງ​ຄື​ຊິ​ບໍ່​ໄກ​ເກີນ​ຍື້ເຖິງຂໍ​ໃຫ້​ທຸກ​ຄົນ​ຈົ່ງ​ໄດ້

ລະວັງດ້ວຍເທີ້ນ.

ດ້ວຍຮັກ ແລະ ຫວັງດີ ຈາກ ວວ

ທີ່ມາ: (ຄັດຈາກປຶ້ມທຳມະ “ ຄຳພີລະກາມ 1”)

ຮູບປະກອບຈາກ Google

 ໝາຍເຫດ: ຂ້ອຍໃນທີ່ນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງ ວວ ເດີ້ ແຕ່ໝາຍເຖິງເຈົ້າຂອງເລື່ອງນີ້  ອິອິ