ຕອນກ່ອນໜ້ານີ້ (ໃຜຍັງບໍ່ໄດ້ອ່ານ ກັບໄປອ່ານກ່ອນເດີ້)

ມື້ທີ 1 ວັນຈັນ

ມື້ທີ 2 ວັນອັງຄານ

ມື້ທີ 3 ວັນພຸດ

ມື້ທີ 4 ວັນພະຫັດ

ມື້ທີ 5 ວັນພະຫັດ

"7 ວັນຜັນຊະຕາ"

"ມື້ທີ 6 ວັນເສົາ"

ມື້ນີ້­ຂ້ອຍ­ຊວນ­ໝູ່ອອກ­ໄປຫາເລາະ­ຊື້­ຂອງ­ຂ­ວັນ­ໃຫ້ນໍ້າ ນັດ­ກັນ­ໄປ­ຊື້­ຢູ່­ຮ້ານ­ກິ໊ບ­ຊັອບ­ຮ້ານ­ໜຶ່ງ ຂະ­ນະ­ທີ່ກໍາ­ລັງເລືອກ­ຊື້­ຂອງ­ຂ­ວັນ­ກັນ ຂ້ອຍ­ຫັນ­ໄປເຫັນ­ຈອກ­ທີ່­ປະ­ດັບ­ລວດ­ລາຍເປັນ­ຮູບເມກເບິ່ງ­ສວຍງາມ­ຕ້ອງ­ຕາ ເລີຍ­ຈັບ­ຂຶ້ນມາເບິ່ງ

ເມກ... ຂ້ອຍ­ຄິດ­ໃນ­ໃຈ

ຕັ້ງ­ແຕ່­ຕອນ­ນັ້ນ ໝໍນັ້ນ­ກໍ່ບໍ່­ໂຜ່­ໜ້າມາ­ໃຫ້­ຂ້ອຍເຫັນ­ອີກເລີຍ... ມັນກະ­ໜ້າຈະ­ດີ­ແລ້ວ ­ແຕ່ເປັນ­ຫຍັງ­ຂ້ອຍ­ຄື­ຮູ້­ສຶກ­ແປກໆ­ ເໝືອນ­ກັບ­ມີບາງ­ຢ່າງ­ທີ່ຍັງ­ຄ້າງ­ຄາ­ໃນ­ໃຈ ເຮັດ­ໃຫ້­ຂ້ອຍ­ສະ­ຫຼັດເລື່ອງ­ຂອງເມກອອກ­ໄປຈາກ­ຄວາມ­ຄິດ­ບໍ່­ໄດ້­ຈັກເທື່ອ...

“ງາມ­ໄດ໋ເນາະ­ ຈອກ­ນີ້...” ຂ້ອຍ­ຫັນ­ໄປຫາ­ຄົນ­ທີ່ເວົ້າ­ທ້ວງ ພົບ­ວ່າ­ແມ່ນເຜິ້ງ ໜຶ່ງ­ໃນ­ໝູ່ກຸ່ມ­ຂ້ອຍເອງ ເຜິ້ງເປັນ­ຄົນ­ຂ້ອນ­ຂ້າງ­ທ້ວມ ­ແຕ່­ໜ້າ­ຮັກ ລາວ­ມັກ­ທັກ­ທຸກໆ­ຄົນ­ກ່ອນ­ສະ­ເໝີ ­ແຖມ­ຍັງເປັນ­ສະ­ມາ­ຊິກ­ກຸ່ມ­ຂ່າວ­ສານ­ນໍາ “ເພິ່ນ­ຊິເອົາ­ອັນ­ນີ້­ຫວາ ພິມ”

ຂ້ອຍ­ແນມເບິ່ງ­ຈອກ­ໃນ­ມື ກ່ອນ­ຈະ­ວາງ­ລົງ “ເອົາ­ອັນ­ອື່ນ­ດີກ­ວ່າ”

ວ່າ­ແລ້ວ­ກໍ່ຍ່າງ­ໄປ­ອີກ­ທາງ ເຮັດ­ໃຫ້ເຜິ້ງ­ແນມມາທາງ­ຂ້ອຍ­ຢ່າງ­ງົງໆ­... ­ແຕ່ຍ່າງ­ໄປ­ໄດ້ກ້າວ­ໜຶ່ງ ຂ້ອຍ­ກໍ່­ຢຸດ­ຊະ­ງັກ­ຫັນ­ກັບ­ໄປ­ຄືນ

“ເຜິ້ງ...” ຂ້ອຍ­ຢຸດ­ໄປ­ໜ້ອຍ­ໜຶ່ງ ຮູ້­ສຶກ­ລັງເລ­ວ່າຈະ­ຖາມອອກ­ໄປ­ດີບໍ່...

ເຜິ້ງ­ແນມມາເໝືອນ­ກໍາ­ລັງ­ຖ້າ­ວ່າ­ຂ້ອຍ­ຈະ­ເວົ້າຫຍັງ

ຂ້ອຍ­ສູດ­ຫາຍ­ໃຈເຂົ້າເລິກໆ­ເມື່ອ­ຕັດ­ສິນ­ໃຈ­ໄດ້ “ເຜິ້ງ... ເພິ່ນ­ຮູ້­ຈັກ­ຄົນ­ຊື່ເມກ­ບໍ່...?”

ເວົ້າ­ສຸດ­ຄວາມ­ຂ້ອຍ­ກໍ່ກັ້ນ­ໃຈ ເຖິງເຜິ້ງ­ຈະ­ຮູ້­ຈັກ­ຄົນ­ຫຼາຍ ກະ­ອາດ­ຈະ­ບໍ່­ຮູ້­ຈັກ­ໝໍນັ້ນກະ­­ໄດ້... ລາວ­ຈະ­ຫາ­ວ່າ­ຂ້ອຍ­ຖາມ­ຫຍັງ­ແປກໆ­ບໍ່ເນາະ­... ­ແນ່ນອນ­ວ່າ­ຄໍາຕອບ­ຄົງ­ຈະ­ເປັນ...

“ຮູ້­ຈັກ­ແຫຼະ­“

ຫະ­! ຂ້ອຍເຮັດ­ໜ້າປະ­ຫຼາດ­ໃຈ

“­ໄຊຍະ­ເມກ­ຫັ້ນ­ຕ­ວ່າ” ເຜິ້ງເວົ້າ ຂ້ອຍ­ທີ່ຍັງ­ແປກ­ໃຈກະ­ເອີອໍ­ໄປ ເພາະ­ບໍ່ເຄີຍ­ຮູ້­ຊື່­ແທ້­ລາວມາ­ກ່ອນ­ຄືກັນ “ເຂົາເຄີຍ­ຮຽນ­ນໍາລາວ­ຕອນ ມ.ຕົ້ນ ເລີຍ­ຈື່­ໄດ້”

“ລາວເປັນ­ຄົນ­ແນວ­ໃດນະ­?” ຂ້ອຍ­ຍັງ­ບໍ່­ແນ່­ໃຈ­ວ່າເມກ­ທີ່ເຜິ້ງ­ຮູ້­ຈັກ ­ແມ່ນ­ຄົນດຽວ­ກັນ­ກັບ­ທີ່­ຂ້ອຍ­ຄິດ­ບໍ່

ເຜິ້ງເຮັດ­ທ່າທາງ­ຄຸ້ນ­ຄິດ “ອື່ມ... ເປັນ­ຄົນ­ແປກໆ­ນະ­ ບາງເທື່ອ­ລາວກະ­ມັກເວົ້າຫຍັງ­ແປກໆ­... ຈົນ­ຄົນ­ອື່ນ­ນໍາ­ບໍ່­ທັນ... ­ແຖມບາງເທື່ອເຂົາກະ­ເຫັນ­ລາວເຮັດ­ຫຍັງ­ແປກໆ­ນໍາ”

ສົງ­ໃສ­ຊົງ­ຊິ­ແມ່ນ­ລະ­... ໝໍນັ້ນ­ມັກເວົ້າຫຍັງ­ແປກໆ­ ເຮັດ­ຫຍັງ­ແປກໆ­ຈົນ­ຂ້ອຍ­ນໍາ­ບໍ່­ທັນ ...­ແຕ່ ເປັນ­ຫຍັງ­ລາວ­ຈຶ່ງເປັນ­ແນວ­ນັ້ນ­ລະ­ “ຊັ້ນ ຕອນ­ນີ້­ລາວກະ­ຮຽນ­ຢູ່­ປີດຽວ­ກັບເຮົາຕ­ວ່າ?”

“­ແມ່ນ­ລະ­ ­ແຕ່­ຢູ່­ຄົນ­ລະ­ຫ້ອງ­ກັນ”

ອື່ມ ຢ່າງ­ໜ້ອຍ­ຂ້ອຍກະ­ຮູ້­ແລ້ວ­ວ່າລາວເປັນ­ໃຜ ­ແຕ່­ຂໍ້ມູນ­ພຽງເທົ່າ­ນີ້ ກະ­ບໍ່­ໄດ້ບອກ­ຫຍັງ­ໄປຫຼາຍກ­ວ່າເກົ່າເລີຍ...

“­ແລ້ວ ພິມ ມາຖາມເລື່ອງ­ລາວເຮັດ­ຫຍັງນະ­?” ເຜິ້ງເຮັດ­ໜ້າ­ສົງ­ໃສ ເຊິ່ງ­ຂ້ອຍເອງ­ກໍ່ບໍ່­ຮູ້ວ່າຈະ­­ແກ້­ຕົວ­ແນວ­ໃດ ຈຶ່ງ­ໄດ້­ແຕ່ອຶກໆ­ອັກໆ­

“ອໍ່ ບໍ່ມີ­ຫຍັງ­ດັອກ ຖາມ­ຊື່ໆ­” ຂ້ອຍເວົ້າ­ຕັດ­ບົດ ­ແລ້ວ­ຫັນ­ໄປເລືອກ­ຂອງ­ຂ­ວັນ­ຕໍ່ ເພື່ອ­ກັນ­ບໍ່­ໃຫ້ເຜິ້ງ­ຖາມ­ຕໍ່ ເຖິງເຜິ້ງ­ຈະ­ຍັງເຮັດ­ໜ້າ­ສົງ­ໃສ ­ແຕ່­ລາວ­ກໍ່ບໍ່­ໄດ້ເວົ້າຫຍັງ­ອີກ...

ເມື່ອ­ແຍກ­ຍ້າຍ­ກັນ­ໄປ ຂ້ອຍ­ກໍ່­ຂີ່­ລົດ­ກັບ­ບ້ານ ­ໂດຍ­ທີ່­ໃນ­ໃຈ­ຍັງ­ຄິດເຖິງ­ແຕ່ເລື່ອງ­ຂອງເມກ...

ເປັນ­ຫຍັງເມກ­ຕ້ອງເຮັດ­ແບບ­ນັ້ນ
ເປັນ­ຫຍັງເມກ­ຕ້ອງເວົ້າຫຍັງ­ແປກໆ­
ເປັນ­ຫຍັງເມກ­ຕ້ອງເຂົ້າມາຫຍຸ້ງ­ກ່ຽວ­ກັບ­ຂ້ອຍ
­ແລ້ວເປັນ­ຫຍັງ­ລາວ­ຈຶ່ງ­ຍຶດ­ຕິດ­ຢູ່ກັບ­ຄໍາ­ວ່າ­ວັນ­ອາ­ທິດ?

ຈະ­ເກີດ­ຫຍັງ­ຂຶ້ນເມື່ອ­ຮອດ­ມື້ອື່ນ... ­ໃນ­ວັນເກີດ­ນ້ໍາ ເມື່ອ­ຂ້ອຍອອກ­ຈາກ­ບ້ານ...?

ຂ້ອຍ­ຈະ­ບໍ່­ຮູ້­ຈົນກ­ວ່າຈະ­­ໄດ້­ພິ­ສູດ­ດ້ວຍ­ຕົວເອງ ທີ່ບ້ານ­ນໍ້າ ­ໃນ­ມື້ອື່ນ...

(ຍັງ­ມີ­ຕໍ່)

------------

ຂໍອະໄພ ລືມໄປເລີຍວ່າຍັງລົງບໍ່ຈົບ =w='

ໄວ້ດ໋ຽວມື້ໜ້າເອົາຕອນສຸດທ້າຍມາລົງ