ກວ່າຈະເປັນເພງໆໜຶ່ງໃຫ້ທຸກຄົນຟັງ

ການປະກວດຮ້ອງເພງດັ່ງກ່່າວມັນກະມີຢູ່ທຸກປີ ແລະມີການແຂ່ງຂັນຢູ່ສາມຮອບ

ມັນເປັນການປະກວດແບບຫລີ້ນໆໆໆໆໆອີ່ຫລີ່ເພາະເອົາສຽງເຊຍບໍ່ມີກຳມະການ

ຈົນແມ່ນຮອບສຸດທ້າຍພີ້ຈຶ່ງເອົາກຳມະການມາຕັດສິນພ້ອມກັບຄວາມມັກຂອງຜູ້ຊົມ

ຈຳນວນຫລາຍຕໍ່ກັບນັກຮ້ອງທີ່ມາປະກວດ.

ຮອບແລກ ຂ້ອຍເຂົ້າຮອບໄປຢ່າງສະບາຍ ດ້ວຍບົດເພງຄົນມືສອງ

ຮອບສອງຂ້ອຍກະເກືອບບໍ່ໄດ້ຜ່ານເພາະມີຄົນເຊຍໃຫ້ອີກຄົນໜຶ່ງຫລາຍກວ່າຂ້ອຍ

ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນບໍ່ແມ່ນຄົນທຳມະດາ ຄົງຈະມີເສັ້ນສາຍຫລາຍເຕີບ (ຕອນນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຮູ້ດອກ

ວ່າລາວເປັນໃຜ ແຕ່ມາຮູ້ຕອນຂ້ອຍໄດ້ປະກວດໃນຫລາຍໂຄງການ ຈົນຂ້ອຍໄດ້ຮູ້ສັງຄົມ

ດ້ານນີ້ບໍ່ໜ້ອຍເລີຍ ຈາກທີ່ເຄີຍຢາກຮູ້ມາດົນ)

ຮອບສຸດທ້າຍ ເອີ່ ມັນຍ້ອນຄວາມບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ການຊ້ອມເພງ (ກະຍັງວ່າປະກວດຫລີ້ນໆ)

ມັນເປັນຄັ້ງແລກໃນຊີວິດຂອງຮອບສຸດທ້າຍໃນການປະກວດທີ່ຂ້ອຍລືມເນື້ອເພງທີ່ຈະຮ້ອງ

(ແລ້ວມັນຈະເປັນເພງໄດ້ແນວໃດ) ທຳອິດຂື້ນສຽງໝູ່ຂອງຂ້ອຍເວົ້າວ່າພໍຊິຕິດ1ໃນ3ນຳເຂົາຢູ່

ແຕ່ຮ້ອງໄປ ຂ້ອຍກະຊະເງີເພາະຈື່ເນື້ອເພງບໍ່ໄດ້ ກຳມະການແນມເບິ່ງໜ້າຂ້ອຍພ້ອມກັບຮອຍຍິ້ມ

ທີ່(ຊິວ່າສົມນ້ຳໜ້າຫຼືໃຫ້ກຳລັງໃຈຫວະ) ຈັງໃດສຸດທ້າຍມັນກະຄືຕົກຮອບ ເຮົາຕ້ອງຍອມຮັບຄວາມຈິງ.

ຍ້ອນເຫດການຄັ້ງນັ້ນມີໝູ່ເຂົ້າຮ່ວມປະກວດໄດ້ຊວນຂ້ອຍມາຕັ້ງກຸ່ມເຮັດເພງນຳກັນ ລາວເປັນຜູ້ຍິງຊື່

....ຍ້ອນຄວາມບໍ່ເຄີຍຮູ້ເຄີຍເຫັນດ້ານນີ້ ແລະກະມັກຮ້ອງເພງ ມາແຕ່ກຳເນີດ ເລີຍຕົກລົງກັບເຂົ້າເຈົ້າ

ແຕ່ກະມີໝູ່ໜ້າຕາດີຄົນໜຶ່ງໄດ້ມາເຮັດນຳກັນ(ມັນເປັນຄົນແຂວງດຽວກັບຂ້ອຍ ) ຍ້ອນມັນໄປເຊຍ

ຂ້ອຍມື້ນັ້ນ ແລະມັນກະມີໜ້າຕາດີທີ່ນ່າຮັກແດ່(ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຍິງແທ້)ເລີຍຖືກຊັກຊວນມາເຮັດນຳກັນ.

ນາງຜູ້ຊັກຊວນເປັນຄົນຜິວດຳ ເວົ້າໂນ້ມນ້າວຈິດໃຈຄົນໄດ້ດີ ລາວເຂົ້າຫາພວກຂ້ອຍດ້ວຍ

ຄວາມເປັນມິດແຕ່ຫວັງຜົນ ເອົາງ່າຍໆລາວກະບອກຂ້ອຍແລ້ວວ່າເພງທີ່ຈະເຮັດມັນເປັນແນວ

Pop R&B ຕ່າງຈາກບຸກຄະລິກຂອງຂ້ອຍຢ່າງສິ້ນເຊີງ. ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ ຢາກເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ

ແລະກະມັກດ້ານນີ້ແນ່ ຂ້ອຍຍອມເຮັດເພງກັບລາວ ນາງຜູ້ຊັກຊວນລາວເປັນຄົນຂຽນເພງ....

ໝູ່ໃນກຸ່ມມີ 4 ຄົນທີ່ນາງໄດ້ຊັກຊວນມາທັງໝົດລວມທັງຂ້ອຍແລະໝູ່ ບວກກັບລາວຜູ້ຊັກຊວນ

ອີກຄົນໜຶ່ງເປັນ 5 ຄົນ. ເຮົາໄດ້ເລິ່ມຕົ້ນຈາກການເກັບເງິນຄົນລະ1ພັນບາດ ເພາະເພງທີ່ຈະເຮັດ
ແມ່ນ5ພັນບາດ ສະເພາະ ການເຮັດດົນຕີ ອັດສຽງ ມິກສຽງ (ຍ້ອນແນວນີ້ນາງຈຶ່ງໄດ້

ຊວນພວກຂ້ອຍມາແຊເງິນເພື່ອເຮັດເພງວ່າຊີ້ສະ ແຕ່ພວກຂ້ອຍກະຢາກເຮັດແດ່່

ຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຄັດຄ້ານອັນໃດ)

ແຕ່ກ່ອນທີ່ເພງໆໜຶ່ງຈະກ້າວໄປອັດສຽງເຂົ້າດົນຕີໄດ້ ຄືຕ້ອງໄດ້ເອົາພຽງໄປຜ່ານກະຊວງ

ວັດທະນະທຳເຊິ່ງໄດ້ເກັບເງິນກັນອີກ ຄົນລະ3ສິບພັນກີບຕໍ່ຄົນ ເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຮູ້ມາກ່ອນ

ແລະບໍ່ຮູ້ວ່າການໄປຜ່ານກະຊວງໄດ້ເສຍເງິນແທ້ຫວາຫຼືເງິນຢູ່ນຳນາງຜູ້ຊັກຊວນຄົນນັ້ນ.

ຫລັງຈາກນັ້ນພວກເຮົາກໍ່ເລິ່ມພາກັນໄປເຮັດເດໂມ່ເພງ (ທຳອິດຂ້ອຍກະບໍ່ຮູ້ດອກວ່າມັນເດ

ໂມ່ແມ່ນຫຍັງ ແລະເຮັດຈັ່ງໃດ ແຕ່ກະເລິ່ມຮູ້ໄປເທື່ອລະໜ້ອຍໆຈົນເຂົ້າໃຈເລິກເຊິ່ງເຖິງຄຳວ່າ

ຄວາມຝັນ) ພໍອ້າຍລາຊາເຮັດດົນຕີເພງຂອງພວກເຮົາມາໃຫ້ຟັງ ທຸກຄົນກໍ່ພໍໃຈແລະບອກວ່າມ່ວນ

ແລະຕົກລົງເອົາແບບນັ້ນ  ແຕ່ມາຕອນນີ້ຂ້ອຍວ່າໃນຕອນນັ້ນມັນກໍ່ເປັນພຽງເພາະເຮົາທຸກຄົນຕ່າງ

ບໍ່ເຄີຍຄິດວ່າຊິມີເພງເປັນຂອງຕົວເອງມັນເລີຍເຮັດໃຫ້ດົນຕີເພງໂຕນັ້ນຕັດສິນດ້ວຍຄຳວ່າມ່ວນ

(ແຕ່ພວກເຮົາບໍ່ຄິດເລີຍວ່າຊິມີຄົນຟັງບໍ) ແຕ່ດົນຕີເພງນັ້ນມັນກະພໍຟັງຢູ່ ແຕ່ມັນອາດເສຍ

ຢູ່ບ່ອນທີ່ຄົນ ຫ້າຄົນບໍ່ໄດ້ມັກໃນສິ່ງດຽວກັນ ແຕ່ມາຝືນເຮັດໃຫ້ມັນເຂົ້າກັນ ມັນກໍ່ຄືຄວາມຝັນ

ທີ່ບໍ່ມີວັນເປັນຈິງ.

ມັນສະແດງອອກຕອນທີ່ພວກຂ້ອຍໄປອັດສຽງ ຄືໃຊ້ເວລາເກືອບສອງຊົ່ວໂມງເພື່ອສຳເລັດ

ເສັດຊີ້ນ ທີ່ວ່າໃຊ້ໄດ້ ແຕ່ຍັງບໍ່ດີທີ່ສຸດ ແລະພວກເຮົາຢຸດຢູ່ທີ່ຄຳວ່າພໍໃຊ້ໄດ້.

ມັນໃຊ້ໄລຍະເວລາດົນເຕີບນັບແຕ່ມື້ທຳອິດທີ່ເລິ່ມຕົ້ນຈະເຮັດເພງແມ່ນເກືອບສອງເດືອນ

ເມື່ອໄດ້ເພງອັນສົມບູນມາແລ້ວ ພວກຂ້ອຍຕ່າງພາກັນດີໃຈ ທີ່ເພງຊິໄດ້ອອກສູ່ຄົນຟັງ

ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນຢ່າງຫວັງໄວ້ ເຮົາເລິ່ມປ່ອຍຕາມຄື້ນວິທະຍຸ ທຸກຄື້ນ

ແຕ່ມີຢູ່ຄື້ນດຽວທີ່ເ່ປີດໃຫ້ຕະຫລອດ....ຕໍ່ມານາງຜູ້ຊັກຊວນເລິ່ມໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ມັນເກີນຄວາມຈິງ

ເພື່ອໂນ້ມນ້າວໃຫ້ກຳລັງໃຈພວກຂ້ອຍທີ່ມັນຕ່າງຈາກຄວາມເປັນຈິງ ວ່າວົງພວກເຮົາດັງຈັ່ງຊັ້ນ

ຈັ່ງຊີ້ ເພງຕິດຊາດວ່າຊັ້ນ ຕໍ່ມາລາວໄດ້ເອົາເພງໄປສະເໜີຄ້າຍດັງ(ຄ້າຍໃໝ່)ແຫ່ງໜຶ່ງທີ່ບໍ່ແມ່ນອິນດີ້  

ແຕ່ນາງຜູ້ຊັກຊວນບອກກັບພວກຂ້ອຍວ່າຂະເຈົ້າຢາກໃຫ້ພວກເຮົາເຮັດປົກຊີ້ງເກີ້ນ

ແລ້ວໄປສະເໜີເຂົາເຈົ້າໃຫມ່ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຈະຮັບ ພວກເຮົາເລີຍພາກັນໄປຊື້ຊຸດເພື່ອຈະຖ່າຍປົກ

ຂະນະການຊອກຊື້ຊຸດ ເອີ່ ...ບໍ່ມີໃຜສົນໃຈໃຜ ຄືທຸກຄົນຢາກແຕ່ງຕາມໃຈຕົວເອງ

ແລະຂ້ອຍຄົນທີ່ເຊີ່ໆ ຊ້າໆ ກະບໍ່ທັນຫົວເຂົາເຈົ້າແດ່ຊັ້ນນະ ວ່າຈັງໃດກໍເຮັດຕາມ

ທຳອິດຂ້ອຍວ່າຈະໃສ່ໃນແບບທີ່ບໍ່່ເວີ້ເກີນໄປ ແຕ່ດ້ວຍຫຸ່ນທີ່ບໍ່ໃຫ້ແນ່ປານໃດ

ມັນເລີຍເບິ່ງອອກມາທຸເລດສຸດໆ ເຈົ້າຂອງຮ້ານແພງໆຮ້ານໜຶ່ງແນະນຳຊຸດແພງໆສຳລັບ

ຂ້ອຍຊຸດໜຶ່ງ ເຊິ່ງມັນໂຄດເວີ້(ຕອນນັ້ນບໍ່ທັນຄິດດອກ ໝູ່ຍົວະແດ່ ຂ້ອຍກະເຊື່ອຄົນງ່າຍແດ່)

ເລີຍຍອມຈ່າຍເງິນ1200B ເພື່ອຊື້ຊຸດເວີ້ໆຊຸດນັ້ນທີ່ໃຜກໍ່ເວົ້າວ່າຊິໄປຫລີ້ນລິເກຢູ່ໃສ 55

(ຄິດມາລະຍັງສົມເພດຕົວເອງ).

ເມື່ອໄດ້ຮູບມາແຕ່່ບໍ່ມີຫຍັງຄືບໜ້າ ມີແຕ່ຄຳເວົ້າທີ່ເຊື່ອຖືບໍ່ໄດ້ຂອງນາງຄົນນັ້ນ(ຫົວໜ້າວົງ)

ບາດນິອ້າງວ່າຄ້າຍເພງເປີດໃໝ່ສົນໃຈ ແຕ່ພໍໄປລົມກັນໝົດທັງວົງກັບຄ້າຍຂະເຈົ້າແລ້ວ

ຂ້ອຍກະເລິ່ມຊຶມຊັບວ່າ ນາງນີ້ເວົ້າເວີ້ ເພາະຄ້າຍເພງເຂົາບໍ່ໄດ້ສົນໃຈເຮົາເລີຍ ເຮົາສະເໜີໃຫ້ເຂົາຟັງ

ແຕ່ດີທີ່ເຂົາຍັງຟັງ(ຄ້າຍເພງດຽວກັບວົງ 8.3.1) ທຸກຢ່າງຄືຄ້າຍເພງເຂົາພະຍາຍາມບອກອ້ອມໆ

ວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີທາງຮັບວົງທີ່ສຽງຮ້ອງຄົນລະຄີ

ແຖມຍັງຫລາຍເລື່ອງຢາກເຮັດຕາມໃຈຕົວເອງ .ຕອນນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ວ່າຈະຈົບຢູ່ແຕ່ຫັນ

ແຕ່ນາງນັ້ນໄດ້ເກັບເງິນເພື່ອໄປຈົດລິຄະສິດເພງອີກຄົນລະ50ພັນ

ຕໍ່ມາບາດນີ້ເປັນຄວາມອາຍຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່ໃນຊີວິດທີ່ຂ້ອຍຢາກລົບມັນອອກໄປຈາກຄວາມຊົງຈຳ

ແລະຫວັງວ່າຄົນຢູ່ຄະນະເສດມື້ນັ້ນຈະບໍ່ຈົດຈຳຂ້ອຍ

ໃນງານວັນຄູຂ້ອຍຕັ້ງໃຈຈະຮ້ອງເພງພາສາເພງ1ໃຫ້ອາຈານຄົນໜຶ່ງທີ່ລາວຂັດຫູຂັດຕາ

ຂ້ອຍທຸກຄັ້ງທີ່ເຂົ້າສອນຫ້ອງຂ້ອຍ ດ້ວຍຄວາມທີ່ການເຮັດສິ່ງທີ່ດີໆ ມັນນ່າຈະຊ່ວຍໃຫ້ອາຈານຊັງ

ຂ້ອຍໜ້ອຍລົງ (ແຕ່ມັນກະໄດ້ຜົນ). ພໍຫົວໜ້າວົງຮູ້ຂ່າວວ່າຢູ່ຄະນະເສດຈະມີງານ

ກໍມາຖາມຂ້ອຍທັນທີ (ໃນໃຈຂ້ອຍຄິດໄວ້ແລ້ວວ່າຊິ ບໍ່ໃຫ້ໝູ່ໃນວົງຮູ້ວ່າຂ້ອຍຊິຮ້ອງເພງ

ແຕ່ກະປິດບໍ່ຢູ່) ສຸດທ້າຍເລີຍຕ້ອງໄດ້ຮ້ອງເພງຂອງວົງ

ກັບເພງທີ່ຂ້ອຍຈະຮ້ອງໃຫ້ແກ່ອາຈານຂອງຂ້ອຍທີ່ສອນວິຊາພາສາອັງກິດໃນສາຂາບໍລິຫານ

ມັນເປັນຄວາມອາຍທີ່ມື້ນັ້ນພວກຂ້ອຍແຕ່ງຕົວເວີ້ ທັງທີ່ນ່າຈະໃສ່ຊຸດນັກສຶກສາ ເພາະເຮົາກະ

ບໍ່ແມ່ນນັກຮ້ອງສົມບູນແບບ. (ເຫີ່ ເວົ້າມາລະຮອດບໍ່ເລົ່າຕໍ່ )

ທຳອິດເຮົາເລິ່ມຮ້ອງເພງວົງຕົວເອງ ກະຜ່ານໄປໄດ້ຢ່າງທຸລັກທຸເລ ແຕ່ພໍມາຮອດເພງພາສາ

ທີ່ຂ້ອຍຈະຮ້ອງ ບໍ່ຮູ້ວ່າຍ້ອນຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຫຼືຢ່າງໃດ ຢູ່ດີດີຂະນະກຳລັງຮ້ອງໄປລາບລື່ນ

ທ່ອນຂື້ນສຽງສູງຂ້ອຍກັບຮ້ອງສຽງແຕກ(ທັງທີ່ຕອນຊ້ອມກໍເຮັດໄດ້ດີມາຕະຫລອດ)

ຈົນຄົນທີ່ຢືນເບິ່ງທັງໝົດອັດຫູ ແລະຫົວເຢາະເຢີ້ຍຂ້ອຍແບບນ່າອັບອາຍທີີ່ສຸດ.

ແລະຕອນນີ້ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈດີທຸກຢ່າງໃນວົງການເພງ ວ່າກວ່າຈະປະສົບຜົນສຳເລັດກັບສຽງເພງ

ມັນບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ງ່າຍດາຍຢ່າງທີ່ຄິດໄວ້. ແລະກັບສິິ່ງອື່ນກໍ່ຄືກັນ ມັນຕ້ອງໃຊ້ຄວາມອົດທົນ

ພະຍາຍາມຢ່າງຫລາຍ .