ສົ້ນຕີນ ເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງຕີນແລະຕີນທີ່ເປັນອົງປະກອບໜຶ່ງຂອງຮ່າງກາຍ.​ສົ້ນຕີນມີປະໂຫຍດຫຼາຍຢ່າງແລະເປັນພາກສ່ວນທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ສຳຄັນໃນການຮອງຮັບນ້ຳໜັກຂອງເຮົາໃນເວລາຢືນ ແລະ ຍ່າງ. ໃນແຕ່ລະມື້ສົ້ນຕີນຕ້ອງແບກຮັບນ້ຳໜັກຮ່າງກາຍຂອງເຮົາຢ່າງບໍ່ໄດ້ຫຍຸດໄດ້ຢ່ອນ, ເປັນອົງປະກອບໜຶ່ງທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາສາມາດຍ່າງໄປຫັ້ນມາໜີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ເຫັນໂລກອັນກ້ວາງໃຫຍ່ນີ້.

ແຕ່ເຖິງແນວໃດກໍ່ຕາມຄົນສວນຫຼາຍກໍ່ຍັງມີຄວາມເອົາໃຈໃສ່ແລະເຫັນຄຸນຄ່າຂອງສົ້ນຕີນໜ້ອຍຢູ່ເຊິ່ງມັນສະແດງອອກຢູ່ບອນວ່າສົ້ນຕີນຂອງບາງຄົນຍັງແຕກເຫີບດຳເປັນເກີ້ມຢູ່, ຊ້ຳບໍ່ໜຳຍັງເອົາສົ້ນຕີນໄປນຳໃຊ້ເປັນຄຳດ່າທີ່ມັກນິຍົມກັນໃນໝູ່ໄວລຸ້ນເຊັ່ນ: ບັກສົ້ນຕີນ, ບັກໜ້າສົ້ນຕີນ ເປັນຕົ້ນ.

ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ຮູ້ວ່າບາງເທື່ອສິ່ງທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດນັ້ນແມ່ນຢູ່ກັບໂຕເຮົາ ຫຼື ຢູ່ໃກ້ໂຕເຮົາ ແຕ່ເຮົາອາດຈະບໍ່ເຄີຍໃຫ້ຄວາມໃສ່ໃຈ ຫຼື ສົນໃຈ ຊ້ຳບໍ່ໜຳຍັງທຳລາຍ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເສຍໃຈ.

ເພາະສະນັ້ນຂໍໃຫ້ທ່ານເອົາໃສ່ໃຈຮັກສາກັບສິ່ງທີ່ມີຄ່າທີ່ຢູ່ໃກ້ໂຕ ຫຼື ຢູ່ກັບທ່ານນັ້ນໃຫ້ດີ ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນຖ້າທ່ານເສຍມັນໄປແລ້ວທ່ານເອງນັ້ນແຫຼະຈະເປັນຄົນເສຍໃຈ ຄືກັນກັບສົ້ນຕີນທີ່ແຕກເຫີບແລ້ວບໍ່ມີວັນຈະກັບມາເປັນຄືເກົ່າໄດ້.

ພຸດທະກອນ ຫຼວງໂຍທາ

ຫຼາຍໆຄົນກໍ່ຄົງຈະຄຸ້ນເຄີຍກັບຄຳສັບທີ່ວ່າ (ສະຕິ) ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າມີຈັກຄົນທີ່ເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍແລະການນຳໃຊ້ຂອງມັນ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຈະເວົ້າຕໍ່ໄປນີ້ບໍ່ແມ່ນບົດຄວາມທີ່ຂຽນຂື້ນມາເພື່ອມີເຈດຕະນາຢາກສັ່ງສອນແຕ່ຢ່າງໃດ ແລະ ບົດຄວາມດັ່ງກ່ວາກໍ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຢັ້ງຢືນແລະຍອມຮັບຈາກພາກສ່ວນອື່ນໆຢ່າງເປັນທາງການເທື່ອ, ແຕ່ມັນເປັນພຽງຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຂ້ອຍໃນນາມທີ່ເປັນມະນຸດຄົນໜຶ່ງທີ່ຕ້ອງການສື່ສະແດງສິ່ງທີ່ຕົນເອງຄິດແລະຮູ້ສຶກ.

ທ່ານເຄີຍຖາມຕົນເອງຢູ່ບໍ່ວ່າໃນແຕ່ລະມື້ທ່ານເດີນທາງອອກຈາກບ້ານໄປນັ້ນເພື່ອຫຍັງ? ບາງຄົນອາດຈະມີຈຸດປະສົງແລະເປົ້າໝາຍທີ່ຊັດເຈນວ່າຕົນເອງນັ້ນອອກຈາກບ້ານໄປໃນແຕ່ລະມື້ນັ້ນເພື່ອຫຍັງ ຍົກຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ບາງຄົນອາດຈະເດີນທາງອອກຈາກບ້ານໄປພ້ອມກັບຄວາມຕັ້ງໃຈວ່າຈະໄປໂຮງຮຽນເພື່ອສຶກສາຮ່ຳຮຽນໂດຍມີຄວາມຕັ້ງໃຈຢາກຈະໄດ້ຄວາມຮູ້ຈາກໂຮງຮຽນເພື່ອເປັນທຶນຮອນໃນການສ້າງອະນາຄົດຂອງຕົນໃນອະນາຄົດໃຫ້ຕົນເອງ; ແລະ ບາງຄົນກໍ່ເດີນທາງອອກໄປເພື່ອເຮັດວຽກກັບຄວາມຕັ້ງໃຈວ່າຈະຕັ້ງໃຈເຮັດວຽກເພື່ອຫວັງວ່າຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບຂອງໝູ່ເພື່ອນຮ່ວມງານ, ເປັນທີ່ຍອມຮັບຂອງຫົວໜ້າ ເພື່ອອະນາຄົດຈະໄດ້ດີ.

ໃນສອງຕົວຢ່າງທີ່ຍົກມາຂ້າງເທິງນັ້ນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າທັງສອງກໍ່ລະນີແມ່ນໄດ້ເວັ້າເຖິງການມີສະຕິໃນການດຳເນີນຊິວິດໃນແຕ່ລະວັນ, ມີຈຸດປະສົງ ແລະ ເປົ້າໝາຍໃຫ້ແກ່ຕົນເອງແລະມີສະຕິຕໍ່ຕົນເອງວ່າຕົນເອງກຳລັງເຮັດຫຍັງ, ເພື່ອຫຍັງ, ຍ້ອນຫຍັງ.

ເຖິງແນວໃດກໍ່ຕາມອິງໃສ່ຕົວຢ່າງທັງສອງຂ້າງເທິງນັ້ນກໍ່ຍັງມີຫຼາຍຄົນທີ່ເດີນທາງອອກຈາກເຮືອນແຕ່ລະມື້ດວຍຄວາມຂາດສະຕິບໍ່ຮູ້ວ່າຕົນເອງແມ່ນໃຜ ແລະ ກຳລັງເຮັດຫຍັງຢູ່ ມີຈຸດປະສົງ ແລະ ເປົ້າໝາຍຫຍັງ ຍົກຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ບາງຄົນນຸ່ງເຄືອງແຕ່ງໂຕອອກຈາກບ້ານເພື່ອທີ່ຈະໄປໂຮງຮຽນແຕ່ສຳພັດຂາດສະຕິວ່າຕົນເອງນັ້ນໄປໂຮງຮຽນເພື່ອຕັ້ງໃຈຂົນຂວາຍຮ່ຳຮຽນເອົາວິຊາຄວາມຮູ້ໃສ່ຕົນເອງແຕ່ຊ້ຳພັດເຂົ້າໃຈວ່າຕົນເອງແຕ່ງໂຕນຸ່ງເຄື່ອງງາມຂີ່ລົດງາມເພື່ອໄປອວດໝູ່ໃນໂຮງຮຽນ, ໄປສະຖານທີ່ບັນເທີງ, ຮ້ານເຫຼົ້າຮ້ານເບຍ ທັ້ງທີ່ຕົນເອງຍັງຢູ່ໃນຊຸດນັກຮຽນ. ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຍັງມີບາງຄົນທີ່ອອກຈາກເຮືອນໄປເພື່ອທີ່ຈະໄປເຮັດວຽກແຕ່ກໍ່ສຳພັດຂາດສະຕິວ່າຕົນເອງນັ້ນອອກບ້ານໄປເພື່ອຫຍັງ, ແທ່ນທີ່ຄວນຈະຕັ້ງໃຈເຮັດວຽກສ້າງປະໂຫຍດໃຫ້ກັບຫ້ອງການ, ອົງກອນ, ບໍລິສັດ ຫຼື ປະເທດຊາດ ແຕ່ຊ້ຳພັດບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ວຽກງານຂອງຕົນ ເອົາເວລາໄປໃຊ້ກັບກິລາໝາກບູນຂ້າງຫ້ອງການ.

ຢ້ຳອີກເທື່ອໜຶ່ງວ່າ, ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ກ່າວມາທັງໝົດນັ້ນເປັນພຽງຄວາມຄິດເຫັນສ່ວນຕົວ ແລະ ສິ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວມາທັງໝົດນັ້ນກໍ່ລ້ວນແລ້ວແຕ່ໄດ້ມາຈາກປະສົບການຕົວຈິງທີ່ຜ່ານມາຂອງຂ້ອຍເອງທີ່ໄດ້ພົບເຫັນ ແລະ ປະສົບການນີ້ກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຄິດເຖິງຄຳວ່າ (ການໃຊ້ຊິວິດຢ່າງມີສະຕິ)

ຂ້ອຍຄິດວ່າການທີ່ຄົນເຮົາມີສະຕິຢູ່ຕະຫຼອດເວລານັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ຊິວິດມີຄວາມໝາຍຂື້ນ, ມີຄວາມທຸ່ນທຽງໃນການທີ່ຈະຕັດສິນໃຈສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງໃນຊິວິດໄດ້ຫຼາຍຂື້ນ ແລະ ແນນອນຜົນທີ່ຕາມມາກໍ່ຈະມີແຕ່ສິ່ງທີ່ດີໆ ແລະ ຊິວິດທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດ.

ເພາະສະນັ້ນແລ້ວຂ້ອຍຢາກໃຫ້ທຸກຄົນໃຊ້ຊິວິດຢ່າງມີສະຕິຢູ່ຕະຫຼອດເວລາ.

ພຸດທະກອນ ຫຼວງໂຍທາ